Εσάς οι γιαγιάδες δέχονται να κοιμίσουν το παιδί σας για μια νύχτα στο σπίτι τους?

[joan80]

Όταν βλέπω πως δεν την ενδιαφέρω? Όταν δεν την ένοιαζε που είχα πρόβλημα με τη δουλειά μου? Που έλειπε ο άντρας μου βδομάδες ολόκληρες και εγώ ήμουνα μόνη μου με ένα μωρό στο σπίτι? Ειλικρινά και τώρα που γράφω πάλι δάκρυα στα μάτια μου έρχονται.

 

Νομίζω ότι μονη σου δίνεις την απάντηση σε αυτά που νιώθεις. Πιστέυεις ότι με τον τρόπο της δείχνει ότι νοιάζεται μονο για τον ευτό της (για την ξεκουρασή της, το κομμώτήριο της) και αδιαφορεί για το ίδιο της το παιδί. Το θεμα δεν είναι αρα μονο αν κρατάει το γιο σου ή όχι αλλα το πως εισπράτεις εσύ αυτή την άρνηση, ως απόρρηψη. Ισως μια συζήτηση μαζί της να βοηθουσε.

[demi]

ΕΓΩ δεν στελνω τα παιδια μου στις γιαγιαδες τους...αυτες θελουν...σε καμια περιπτωση ..ω ναι ξερω ειμαι υστερικη μανα και ΜΕ ΑΡΕΣΕΙ....

[DALIA]

Μακάρι να νιώθω και εγώ έτσι όταν είναι 6,5 ο γιός μου. Τώρα όμως που είναι 3 παρόλο που τον λατρεύω θα ήθελα ένα βράδυ να κάτσω λίγο στο σπίτι να ξεκουραστώ, να φάμε με τον άντρα μου μαζί. Δυστυχώς κοιμάται μετά τις 11 το βράδυ ο δικός μου και όπως καταλαβαίνετε με τον άντρα μου ή τρώμε χωριστά ή στρώνω τραπέζι στις 11.30. Όπως καταλαβαίνεις απο τότε που γεννήθηκε εγώ και ο άντρας μου δεν κάτσαμε ποτέ πχ το βράδυ στις 9.30 ή 10 το βράδυ να φάμε ένα βραδινό και να πούμε μια κουβέντα. Είναι τόσο κακό που θέλω να το ζώ αυτό που και πού? Δε νιώθω ούτε κακιά μάνα που το επιθυμώ αυτό ούτε αχάριστη κόρη.

 

Δεν υπονόησα σε καμία περίπτωση ότι είναι κακό ή σε κάνουν κακιά μάνα αυτά που νιώθεις..

Γι'αυτό είπα εξαρχής ότι απαντώ καθαρά στην ερώτηση του τίτλου

Όσο αναφορά το δείπνο, εμείς ποτέ δεν φάγαμε μαζί και προ παιδιού.Εγώ τρώω όταν σχολάω και μαγειρέψω...΄και εκείνος όταν έρχεται, που δεν έχει στάνταρ ώρες...

[elenip]

Κοίταξε να δεις.. εμένα η μαμά μου μένει επαρχία και πολύ ευχαρίστως θα τον κράταγε για οποιονδήποτε λόγο, αλλά ειναι μακριά όποτε κατεβαίνει Αθήνα και κάθεται λίγες ημέρες κάνουμε όλες τις δουλειές που δεν μπορούμε (επισκέψεις σε οδοντίατρο, κάποια πράγματα για το σπίτι) ευχάριστα πράγματα δηλαδή τα πεθερικά μου που μένουν Αθήνα λυπούνται την βενζίνη να έρθουν να τον δουν σιγά μην τον κρατούσαν κιόλας άσχετα από το ότι μπορούν να σου λένε οι άλλες κοπέλες (π.χ. μαζί το κάνατε το παιδί) καταλαβαίνω πως άμα δεν έχεις βοήθεια από πουθενά κάπου στην βαράει που βλέπεις άλλους γιαγιάδες / παππούδες να βοηθούν όχι γιατί έχουν καμία υποχρέωση αλλά γιατί το αισθάνονται.. ο μικρός μόλις βλέπει την μαμά μου ξετρελαίνεται... τον αγαπάει και αυτό το παιδί το καταλαβαίνει... τα πεθερικά που κάθονται όλη μέρα, μόνο υποδείξεις και κριτική ξέρουν να κάνουν! η κολλητή μου τώρα γέννησε τον δεύτερό της γιο και οι γονείς της είναι δίπλα της σε όλα και την βοηθάνε καθώς ο άντρας της δουλεύει πολλές ώρες!!! θες να σου πω ότι πήγα μία μέρα από το σπίτι της και ο πατέρας της σιδέρωνε, αυτή θήλαζε και η μαμά της μαγείρευε? εγώ πάντως χαίρομαι πραγματικά να βλέπω τέτοιους ανθρώπους...

[kounelitsa]

Έχει 3 χρόνια που γέννησα και ούτε μια νύχτα δεν έχουμε κάτσει σπίτι με τον άντρα μου ένα βράδυ να φάμε μαζί σε ανθρώπινη ώρα ή έστω να έχουμε λίγο την ησυχία μας.

 

Εγώ προσωπικά βαρέθηκα να συγχύζομαι με όλες αυτές τις σκέψεις και μετά απο 3 χρόνια το πήρα απόφαση οτι οπου κ αν πάω θα είναι μαζί μου το αγγελουδάκι μου. Δύσκολο να το αποδεχτείς...

 

Και να το κρατάει που και που για 2-3 ώρες για να πάω κάπου με τον άντρα μου όταν άλλες γιαγιάδες τα κρατάνε μέρες, νύχτες κτλ. συστηματικά εννοείται πως την ευχαριστώ για αυτό αλλά δεν είναι και τόσο συγκλονιστικό.

 

 

Τώρα εγώ είμαι η κουλή που αυτά που γράφετε μου φαίνονται εξωφρενικά? Ξαφνικά συνειδητοποιήσατε ότι το παιδί σας θα είναι για πάντα μαζί σας ΚΑΙ ότι θα μένει μόνιμα σπίτι σας???

 

Κι εσύ βρε babydust όχι μόνο θέλεις να σου κρατήσει το παιδί (που το κάνει η γυναίκα) αλλά μουτρώνεις επειδή δεν μπορείς να διώξεις το παιδί από το σπίτι? Ναι, διάβασα όλες τις απαντήσεις σου και απ οπου και να το δεις το ίδιο πράγμα είναι.

 

Στην τελική πάρε μια babysitter που να το κρατάει σπίτι της και ξεμπέρδευε με το θέμα!

 

Και συγνώμη που θα το πώ....αλλά μην κοιτας μόνο τη μαμά της φίλης σου που της κρατάει το παιδί (και ζηλέυεις) δες και πόσες οικογένειες μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά χωρίς υποστήριξη και να κάνεις το σταυρό σου που έχεις και κάπου να το αφήνει 2-3 ώρες.

 

Αυτά από εμένα, η άλλη άποψη, η δικηγόρος της μαμάς σου:D:D

[DALIA]

θες να σου πω ότι πήγα μία μέρα από το σπίτι της και ο πατέρας της σιδέρωνε, αυτή θήλαζε και η μαμά της μαγείρευε? εγώ πάντως χαίρομαι πραγματικά να βλέπω τέτοιους ανθρώπους...

 

συγνώμι τώρα βρε κορίτσια και αυτό είναι τόσο ωραίο δηλαδή και το προβάλουμε ? + άλλα δύο άτομα μέσα στο νοικοκυριό σου...να μου έλεγες ότι πήραν τον μεγάλο να τον πάνε μια βόλτα να ξελαμπικάρει η κοπέλα ναι...

Μετά να μην αναρωτιόμαστε γιατί είναι κάποια παιδιά που δεν γίνονται άντρες ( γυναίκες ).

[sofi@p]

συγνώμι τώρα βρε κορίτσια και αυτό είναι τόσο ωραίο δηλαδή και το προβάλουμε ? + άλλα δύο άτομα μέσα στο νοικοκυριό σου...να μου έλεγες ότι πήραν τον μεγάλο να τον πάνε μια βόλτα να ξελαμπικάρει η κοπέλα ναι...

Μετά να μην αναρωτιόμαστε γιατί είναι κάποια παιδιά που δεν γίνονται άντρες ( γυναίκες ).

 

έλα ντε???? το θέμα είναι να μεγαλώσεις τα παιδιά σου με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποφασίσουν να κάνουν οικογένεια όταν θα νιώσουν ότι είναι ικανά να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της. εννοείται ότι σε μια δύσκολη στιγμή θα βοηθήσεις, αλλά όχι να γίνεται και ρουτίνα....

α, καλό είναι να λέμε και κάνα ευχαριστώ, εκτός από θέλω/χρειάζομαι. γενικά το λέω σε όλους μας, μην παρεξηγηθεί καμμιά...

[Babydust]

Νομίζω ότι μονη σου δίνεις την απάντηση σε αυτά που νιώθεις. Πιστέυεις ότι με τον τρόπο της δείχνει ότι νοιάζεται μονο για τον ευτό της (για την ξεκουρασή της, το κομμώτήριο της) και αδιαφορεί για το ίδιο της το παιδί. Το θεμα δεν είναι αρα μονο αν κρατάει το γιο σου ή όχι αλλα το πως εισπράτεις εσύ αυτή την άρνηση, ως απόρρηψη. Ισως μια συζήτηση μαζί της να βοηθουσε.

 

Δυστυχώς συζητήσεις έχω κάνει πολλές αλλά καμία δε βοήθησε. Μου λέει μάλιστα πως όλη μέρα για μας τρέχει :confused:... !!!! μάλλον εννοεί πως μας σκέφτεται με το δικό της τρόπο, τι να πω...

[Babydust]

ΕΓΩ δεν στελνω τα παιδια μου στις γιαγιαδες τους...αυτες θελουν...σε καμια περιπτωση ..ω ναι ξερω ειμαι υστερικη μανα και ΜΕ ΑΡΕΣΕΙ....

σημασία έχει που είσαι χαρούμενη. Μακάρι να ένιωθα και εγώ έτσι.

[Babydust]

Δεν υπονόησα σε καμία περίπτωση ότι είναι κακό ή σε κάνουν κακιά μάνα αυτά που νιώθεις..

Γι'αυτό είπα εξαρχής ότι απαντώ καθαρά στην ερώτηση του τίτλου

 

Όσο αναφορά το δείπνο, εμείς ποτέ δεν φάγαμε μαζί και προ παιδιού.Εγώ τρώω όταν σχολάω και μαγειρέψω...΄και εκείνος όταν έρχεται, που δεν έχει στάνταρ ώρες...

 

 

ναι ασφαλώς. Τα περί κακιάς μάνας δεν εννοούσα πως υπονόησες κάτι, αλίμονο.

 

Όσο για το βραδινό, φαντάζομαι και εμείς αν δεν είχαμε φάει μαζί ποτέ και προ παιδιού δεν θα μας έλειπε, έτσι δεν είναι? Σου λείπουν πάντα πράγματα που είχες και ξαφνικά δεν έχεις και δεν ξέρεις πότε θα τα ξαναποχτήσεις... τι να πω, φαντάζομαι όταν μεγαλώσει ο δικός μου θα κάθεται λίγο ήσυχος το βράδυ και θα τρώμε όλοι μαζί σαν οικογένεια... αντί να τον κυνηγάω εγώ με το γάλα του, να χοροπηδάει στους καναπέδες κτλ.

[Babydust]

Κοίταξε να δεις.. εμένα η μαμά μου μένει επαρχία και πολύ ευχαρίστως θα τον κράταγε για οποιονδήποτε λόγο, αλλά ειναι μακριά όποτε κατεβαίνει Αθήνα και κάθεται λίγες ημέρες κάνουμε όλες τις δουλειές που δεν μπορούμε (επισκέψεις σε οδοντίατρο, κάποια πράγματα για το σπίτι) ευχάριστα πράγματα δηλαδή τα πεθερικά μου που μένουν Αθήνα λυπούνται την βενζίνη να έρθουν να τον δουν σιγά μην τον κρατούσαν κιόλας άσχετα από το ότι μπορούν να σου λένε οι άλλες κοπέλες (π.χ. μαζί το κάνατε το παιδί) καταλαβαίνω πως άμα δεν έχεις βοήθεια από πουθενά κάπου στην βαράει που βλέπεις άλλους γιαγιάδες / παππούδες να βοηθούν όχι γιατί έχουν καμία υποχρέωση αλλά γιατί το αισθάνονται.. ο μικρός μόλις βλέπει την μαμά μου ξετρελαίνεται... τον αγαπάει και αυτό το παιδί το καταλαβαίνει... τα πεθερικά που κάθονται όλη μέρα, μόνο υποδείξεις και κριτική ξέρουν να κάνουν! η κολλητή μου τώρα γέννησε τον δεύτερό της γιο και οι γονείς της είναι δίπλα της σε όλα και την βοηθάνε καθώς ο άντρας της δουλεύει πολλές ώρες!!! θες να σου πω ότι πήγα μία μέρα από το σπίτι της και ο πατέρας της σιδέρωνε, αυτή θήλαζε και η μαμά της μαγείρευε? εγώ πάντως χαίρομαι πραγματικά να βλέπω τέτοιους ανθρώπους...

 

ειλικρινά, η κολλητή σου είναι πολύ τυχερή! Εγώ αυτό δεν θα το ζούσα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα! Και εγώ χαίρομαι τέτοιους ανθρώπους και εύχομαι να γίνω και εγώ μια τέτοια άξια γιαγιά! Καλό σου κουράγιο και εσένα κοπέλα μου.

[Babydust]

Τώρα εγώ είμαι η κουλή που αυτά που γράφετε μου φαίνονται εξωφρενικά? Ξαφνικά συνειδητοποιήσατε ότι το παιδί σας θα είναι για πάντα μαζί σας ΚΑΙ ότι θα μένει μόνιμα σπίτι σας???

 

Κι εσύ βρε babydust όχι μόνο θέλεις να σου κρατήσει το παιδί (που το κάνει η γυναίκα) αλλά μουτρώνεις επειδή δεν μπορείς να διώξεις το παιδί από το σπίτι? Ναι, διάβασα όλες τις απαντήσεις σου και απ οπου και να το δεις το ίδιο πράγμα είναι.

 

Στην τελική πάρε μια babysitter που να το κρατάει σπίτι της και ξεμπέρδευε με το θέμα!

 

Και συγνώμη που θα το πώ....αλλά μην κοιτας μόνο τη μαμά της φίλης σου που της κρατάει το παιδί (και ζηλέυεις) δες και πόσες οικογένειες μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά χωρίς υποστήριξη και να κάνεις το σταυρό σου που έχεις και κάπου να το αφήνει 2-3 ώρες.

 

Αυτά από εμένα, η άλλη άποψη, η δικηγόρος της μαμάς σου:D:D

 

Εσύ είσαι όντως ο δικηγόρος της μαμάς μου. Εννοείται πως πάντα υπάρχουν χειρότερα. Αυτό μάλιστα μου'λεγε μια ζωή και η μάνα μου . Αλλά γιατί πρέπει πάντα όταν συμβαίνει κάτι να κοιτάμε πως υπάρχουν και τα χειρότερα και όχι πως υπάρχουν τα καλύτερα? Αυτή την απορία την έχω από παιδί!

[Babydust]

συγνώμι τώρα βρε κορίτσια και αυτό είναι τόσο ωραίο δηλαδή και το προβάλουμε ? + άλλα δύο άτομα μέσα στο νοικοκυριό σου...να μου έλεγες ότι πήραν τον μεγάλο να τον πάνε μια βόλτα να ξελαμπικάρει η κοπέλα ναι...

Μετά να μην αναρωτιόμαστε γιατί είναι κάποια παιδιά που δεν γίνονται άντρες ( γυναίκες ).

 

 

Τους πρώτους μήνες ειδικά με το θηλασμό νομίζω πως το σημαντικό είναι να'χεις κάποιον μέσα να σε βοηθήσει με τις δουλειές. Και τι δε θα'δινα όταν μετά από τρελό ξενύχτι με ένα νεογέννητο και τρομερούς πόνους από μαστίτιδα να είχα πχ μια γιαγιά μέσα στο σπίτι να μου κάνει ένα σίδερο και ένα φαγητό? Έστω να'ρχοτανε 2 ωρούλες τη μέρα. Γιατί τότε προτεραιότητα δεν είναι το privacy σου αλλά να 'βγεί' η μέρα.

[Babydust]

έλα ντε???? το θέμα είναι να μεγαλώσεις τα παιδιά σου με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποφασίσουν να κάνουν οικογένεια όταν θα νιώσουν ότι είναι ικανά να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της. εννοείται ότι σε μια δύσκολη στιγμή θα βοηθήσεις, αλλά όχι να γίνεται και ρουτίνα....

α, καλό είναι να λέμε και κάνα ευχαριστώ, εκτός από θέλω/χρειάζομαι. γενικά το λέω σε όλους μας, μην παρεξηγηθεί καμμιά...

 

Σε αυτό που λές δεν έχεις άδικο. Και ευχαριστώ πρέπει να λέμε άλλα και επιθυμίες δεν είναι κακό να έχουμε.

[gavramid]

ΕΓΩ δεν στελνω τα παιδια μου στις γιαγιαδες τους...αυτες θελουν...σε καμια περιπτωση ..ω ναι ξερω ειμαι υστερικη μανα και ΜΕ ΑΡΕΣΕΙ....

 

Μαζι σου!!ουτε ενα βραδυ!αντε καποιες ωρες..

babydust κοριτσι μου μην σκας και σκεψου οτι καποια ιδια παραπονα ειχα και εγω που και τις δυο φορε που γεννησα λεχωνα με παρατησαν μονη μου ολοι!!!αλλα καλυτερα τελικα.Δεν εχω κανεναν αναγκη.

Οσο για το βραδυ να σου πω τι θα κανεις.Θα ξυπνας το γιοκα σου γυρω στις 8...αν αντεχεις να μην κοιμηθει το μεσημερι και να δεις τι ωραια που θα κοιμηθει γυρω στις 9-9:30..και τι ωραια που θα κατσεις με τον αντρουλη σου!!!

[sofi@p]

Σε αυτό που λές δεν έχεις άδικο. Και ευχαριστώ πρέπει να λέμε άλλα και επιθυμίες δεν είναι κακό να έχουμε.

άλλο η επιθυμία κι άλλο η απαίτηση (γενικά μιλάω, οκ?) ξέρεις πόσες επιθυμίες έχω εγώ?? ουουουου!!!!

[anthony]

Νομίζω ότι κανένας δεν μπορεί να έχει απαιτήσεις, παρά μόνο προσδοκίες.

Προσωπικά είμαι από τις περιπτώσεις που και οι δυο γιαγιάδες είναι πολύ πρόθυμες και σε γενικές γραμμές συνεργάσιμες. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι έχω βάλει και εγώ τα όριά μου, αλλά φυσικά κάνω και αρκετές υποχωρήσεις. Ο γιος μου λατρεύει τις γιαγιάδες του και εκείνες δεν του χαλάνε χατήρι (είναι το μοναδικό εγγόνι και των δυο). Όσο για τη διανυκτέρευση, άφησα τον γιο μου πρώτη φορά 20 ημερών στη πεθερά μου για 2 ολόκληρες μέρες, και έκτοτε τον άφηνα κάποιες φορές, προκειμένου και το παιδί να συνηθίσει το σπίτι και η γιαγιά να μάθει το παιδί. Και εκείνη λοιπόν ήταν πρόθυμη να τον αναλάβει, αλλά και εγώ της έδειξα εμπιστοσύνη.

Τώρα τον αφήνω στο σπίτι της πεθεράς μου (η μητέρα μου μένει από κάτω οπότε δεν έχει νόημα) 1 φορά την εβδομάδα για να ξεκουράζεται η μητέρα μου αλλά και για να τον βλέπουν.

Όλα είναι θέμα καλής θέλησης και συνεργασίας. Ούτε μπορείς να πιέσεις κάποιον να κρατήσει το παιδί σου, ούτε μπορεί κανείς να σου υποδείξει πως θα το μεγαλώσεις.

Σε κάθε περίπτωση, η όποια βοήθεια όταν προσφέρεται είναι πάντα ευπρόσδεκτη και πρέπει να αξιοποιείται.

 

Υ.Γ. Τη μοναδική φορά που έκανε ράμματα ο γιος μου ήταν όταν τον πρόσεχαν και οι δυο γιαγιάδες μαζί.

[katd]

Επειδη και η δικια μου μαμα είναι αρκετα νέα και δεν ειναι διατεθημένη να μου κανει την babysitter και καλα κανει, και επειδη εκεινη για να μας μεγαλωσει στερηθηκε τα πατνα και πρεπει καποια στιγμη να μπορει να εχει την ελευθερια της αλλα και επειδη και εγω δεν ειμαι ατομο που θα καταπιεστω, βρηκα μια νταντα για τις περιπτωσεις που η μητερα μου απλα δεν μπορουσε να κρατησει τα παιδια. Τωρα που εχουν μεγαλωσει τα κραταει πιο ευκολα και τα κοιμιζει μαζι της αλλα οχι 1 φορα την εβδομαδα αν χρειαστει να βγουμε να παμε καπου 1 φορα το 2μηνο 3μηνο. Οσο για το ωραριο...μπορεις να το φτιαξεις οπως ανεφερε και η φιλη πιο πανω αν ξυπνας τον μικρο νωρις και δεν τον κοιμιζεις μεσημερι!!!

[zwaki28]

kounelitsa

Επειδή απευθύνεσαι προσωπικά σε μένα στο ένα σκέλος της απάντησης σου θα σου απαντήσω. Απο τα 18 μου είμαι ανεξάρτητη οικονομικά και συναισθηματικά απο την οικογένεια μου. Μένω σε απόσταση απο τους γονείς μου και ανήκω στη κατηγορία των γονέων που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνες. Είναι κάτι που το επέλεξα! Δεν φαντάστηκα ποτέ μου ούτε και επιθύμησα την εικόνα των γονέων/πεθερικών μέσα στα πόδια μου παρά μόνο σε στιγμές χαλάρωσης και ευχαρίστησης όπως θεωρούσα φυσιολογικό οτι συμβαίνει στις οικογένειες. Απο πού λοιπόν έβγαλες αυτό το συμπέρασμα 'Ξαφνικά συνειδητοποιήσατε ότι το παιδί σας θα είναι για πάντα μαζί σας ΚΑΙ ότι θα μένει μόνιμα σπίτι σας???' Και ναί θεωρώ κουλό το συμπέρασμα σου καθώς και την ολη επίθεση. Δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει το όλο θέμα... το οποίο δεν είναι στο οτι θέλουμε να ξεφορτωθούμε τα παιδιά μας...δλδ θέλετε να μας πείτε οτι εσείς δεν λαχταρήσατε ποτέ να κοιμη8είτε μία ώρα με την ησυχία σας ή οτιδήποτε άλλο;; Το θέμα μας είναι οτι ενώ κάποιοι γονείς μπορούν δεν έχουν εσωτερικά την επιθυμία να κανακέψουν τα εγγόνια τους και να ξεκουράσουν τα παιδιά τους. Δεν είπαμε οτι θα τους κάνουμε λοβοτομή... ας είναι οπως θέλουν.. απλά ως άνθρωποι πληγωνόμαστε απο συμπεριφορές που δεν περιμέναμε αλλά απεναντίας θεωρούσαμε κάποιες άλλες φυσιολογικές. Το να μας θεωρείτε κουλές...δεν νομίζω να λύνει το συναισθηματικό πληγωμένο κομμάτι μας και δεν έγραψε εξ αρχής η κοπέλα για να της πέίτε μπραβο βρίσε τη μάνα σου κλπ απλά για να ακούσει περισσότερες απόψεις για το πως λειτουργούν άλλοι γονείς. Και τι είναι αυτό το "ξεμπέρδευε με το θέμα!" σε κούρασε το όλο θέμα ή εμείς θα της πούμε ΄την λύση στο πρόβλημα της...λέτε να μη τα έχει σκεφτεί όλα αυτά;;; λέτε το θέμα της να είναι αποκλειστικά στο κομμάτι του ύπνου;; Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να μπαίνουμε στη διαδικασία να αποδείξουμε γιατί νιώθουμε όπως νιώθουμε... μια παρέα είμαστε που μοιραζόμαστε άγχη ανησυχίες και συναισθήματα. Το τι συμβαίνει στη προσωπική μου ζωή δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος απο ένα μήνυμα που στέλνω μέσα στο forum και να βγάλει συμπεράσματα.

Και τέλος όσο για το αν κάνουμε το σταυρό μας τον κάνουμε κάθε πρωί που ξυπνάμε γεροί και μπορούμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας μόνες.

[Χαρά-Μαρία]

Babydust θα ρισκαρω να μου την πεις κι εμενα, επειδη δεν συμφωνω μαζι σου, αλλα μηπως να προσπαθουσες να περάσεις καλα ΜΕ το παιδι?

 

Δηλ κατανοω την κουραση σου, την περναω κι εγω που εργαζομαι ως τις 7 καθε μερα, και οταν γεννησα, για ενα 6μηνο δεν κοιμηθηκα ΚΑΘΟΛΟΥ γιατι ο αντρας μου ελειπε και η μαμα μου δεν μπορουσε να ερχεται να με βοηθαει. Εννοω, δεν ΞΑΠΛΩΝΑ καν να κοιμηθω περαν ενος 3ωρου το 24ωρο που λαγοκοιμομουν-το παιδι ειχε προβλημα και θηλαζα ανα μισαωρο σχεδον. Δεν τα εβαλα με κανεναν, οτι σωνει και καλα επρεπε να ειναι εκει να με βοηθαει. Κι ας μπηκα μετα και νοσοκομειο με αρχες υπερκοπωσης.

 

Ουτε σημερα, αισθανομαι οτι μου μπαινει το παιδι εμποδιο-απλα αλλαζει η καθημερινοτητα με διαφορετικα, αλλά εξίσου ομορφα και διασκεδαστικα πράγματα. Πρεπει σωνει και καλα να φαμε μονοι μας, στις 9 η ωρα το βραδυ για να περασουμε ομορφα? Για σκεψου το λιγο ακομα, για εσενα την ιδια, οχι για κανεναν αλλο.

[ioanna81]

εμας και οι δυο ο γιαγιαδες θελουν να το κρατανε αλλα απο τη στιγμη που δεν δουλευω ακομα δεν βρισκω το λογο να τον αφηνω, μονο για λιγες ωρες οταν εχω δουλειες και δεν μπορω να τον παρω μαζι. ειναι στον ανθρωπο αν θελει να το κρατησει η οχι, η αληθεια ειναι οτι θα με στεναχωρουσε αν δεν ηθελαν να τον κρατησουν αλλα με το ζορι δεν γινεται

[Sofiade]

Μακάρι να νιώθω και εγώ έτσι όταν είναι 6,5 ο γιός μου. Τώρα όμως που είναι 3 παρόλο που τον λατρεύω θα ήθελα ένα βράδυ να κάτσω λίγο στο σπίτι να ξεκουραστώ, να φάμε με τον άντρα μου μαζί. Δυστυχώς κοιμάται μετά τις 11 το βράδυ ο δικός μου και όπως καταλαβαίνετε με τον άντρα μου ή τρώμε χωριστά ή στρώνω τραπέζι στις 11.30.

Να σου πω τι θα έκανα εγώ στη θέση σου; Θα άρχιζα να βάζω το παιδί πιο νωρίς για ύπνο. 11 η ώρα είναι πολύ αργά για να πηγαίνει για ύπνο ένα τόσο μικρό παιδάκι. Και για το γιο σου είναι κουραστικό και για σας φυσικά. Άρχισε να τον βάζεις για ύπνο από τις 10 ή και νωρίτερα (πες ότι άλλαξαν τα ρολόγια) και θα μπορείς να τρως κάθε βράδυ με τον άντρα σου, χαλαρά και ωραία. Ούτε από τη μαμά σου θα εξαρτιέσαι, ούτε από κανέναν.

[elenip]

συγνώμι τώρα βρε κορίτσια και αυτό είναι τόσο ωραίο δηλαδή και το προβάλουμε ? + άλλα δύο άτομα μέσα στο νοικοκυριό σου...να μου έλεγες ότι πήραν τον μεγάλο να τον πάνε μια βόλτα να ξελαμπικάρει η κοπέλα ναι...

Μετά να μην αναρωτιόμαστε γιατί είναι κάποια παιδιά που δεν γίνονται άντρες ( γυναίκες ).

 

 

sorry κιόλας βρε κορίτσια αλλά ένα παράδειγμα έδωσα από ότι προσφέρουν οι άνθρωποι, πως κολλάτε έτσι?

Για την ιστορία: οι γονείς της φίλης μου

α) Βγάζουν βόλτα και τον μεγάλο (σε πάρκο, παιδική χαρά να παίξει) και το μωρό (καροτσαρία)

β) Ψωνίζουν όποτε χρειάζεται η φίλη μου πράγματα από σούπερ μάρκετ, φούρνο, κρεοπωλείο κλπ ή κρατάνε ένα από τα δύο ή και τα 2 για να πάει η φίλη μου

γ) κρατάνε τα παιδιά για να πανε σε κοινωνικές υποχρεώσεις (π.χ. γάμους / βαπτίσεις /κηδείες)

δ) κρατούσαν τον μεγάλο για να πάνε εκδρομές (γιατί τώρα γέννησε το δεύτερο)

ε) βοηθάνε τη φίλη μου σε γιορτές του σπιτιού (π.χ. μαγείρεμα, σιδέρωμα, σκούπισμα κλπ κλπ)

 

Σας κάλυψα?

[kounelitsa]

kounelitsa

Απο πού λοιπόν έβγαλες αυτό το συμπέρασμα 'Ξαφνικά συνειδητοποιήσατε ότι το παιδί σας θα είναι για πάντα μαζί σας ΚΑΙ ότι θα μένει μόνιμα σπίτι σας???'

 

Από εδώ....

 

Εγώ προσωπικά βαρέθηκα να συγχύζομαι με όλες αυτές τις σκέψεις και μετά απο 3 χρόνια το πήρα απόφαση οτι οπου κ αν πάω θα είναι μαζί μου το αγγελουδάκι μου. Δύσκολο να το αποδεχτείς..

 

Οσο για τη babydust και το θέμα της, μια χαρά μου απάντησε η ίδια. Δεν χρειάζεται μεσάζοντες!

[DALIA]

Η ζωή προ παιδιού με μετά δεν είναι ίδια, οπότε δεν κολλάει αυτό που είπες δεν το είχες για αυτο δεν σου λείπει. Είχα όμως άλλα που πλέον δεν τα είχα. Τα αναπολώ, έχουν περάσει σαν ευχαριστε στιγμές στο μυαλό μου, χαίρομαι που τα πέρασα, αισθάνομαι τυχερή που τα έζησα και πάνω απο όλα γεμάτη. Η συμβουλή που έχω να σου δόσω είναι να βρεις τρόπου σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα σας και τα πράγματα που σας γεμίζουν αλλά να υπολογίζεις συν ένα ατόμο, τον μικρό σας. Πχ την ώρα που θα κάτσε τα να φάτε θα έχεις ήδη τον μικρο μπανιαρισμένο, έτοιμο για ύπνο και βάλε να δει μια ταινία που του αρέσει. Κάντε πράγματα που θα διασκεδάσετε και οι 3 ( πχ bowling), βγείτε με φίλους που έχουν και εκείνοι παιδια. Καλέσετε φίλους με παιδια στο σπίτι. Δεν υπάρχει τρόπος να κοιμάται νωρίτερα; Έτσι και αλλιώς όταν αρχίσει το σχολείο θα επιβάλλεται.