Μου είπε ότι μισεί κι εμένα και το παιδί ...

[marina_99]

Είμαι καινούριο μέλος και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημά μου γιατί κοντεύω να σκάσω. Έχω ένα κοριτσάκι 4ων χρονών που είναι πραγματικά ΠΟΛΥ δύσκολο. Ό,τι και να λένε οι παιδαγωγοί και οι ψυχολόγοι ότι εμείς τα κάνουμε τα παιδιά αυτό που είναι εδώ πιστεύω η επιστήμη θα σήκωνε τα χέρια ψηλά. Έχουμε δοκιμάσει όλες τις μεθόδους και δε φαινεται να την αγγίζει τίποτα. Ήταν που ήταν δύσκολη ήρθε και η μπέμπα (ενός έτους τώρα) και έδεσε. Από πού να αρχισω? Δεν ακούει τίποτα. Όταν της μιλάς απλά δε σε ακούει, σκέφτεται τα δικά της και τι πονηριά θα σου πει μετά. Αν τσαντιστεί γιατί δεν της κάνεις το χατίρι βάζει τα χέρια στη μέση και αντιμιλάει. Την έχουμε πιάσει με υπομονη, με το καλό και τίποτα. Μόνο άμα της ουρλιάξεις ΠΑΡΑ πολύ ακούει ή αν της δώσεις και καμία. Δε γινεται όμως αυτή η δουλειά. Ζηλεύει τρελλά την αδερφούλα της, δεν την αφήνει ν' ακουμπήσει ούτε καν τα δικά της παιχνίδια, αλλά το ίδιο κάνει κι όταν βρίσκεται με τα δίδυμα ξαδερφάκια της (3ων χρονών). Της έχουμε πετάξει παιχνίδια, της έχουμε πάρει παιχνίδια για κάποιο διάστημα ... τίποτα. Όταν τη βάζεις τιμωρία είναι σα να μην την έβαλες. Απίστευτο πείσμα. Κάθεται αμίλητη, σα να μην τη νοιάζει και μετά κάνει τα δικά της. ΔΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν έχουμε καμία ευτυχυσμένη στιγμή σαν οικογένεια, ό,τι και να της κάνεις, όσο γλυκός και να είσαι στο τέλος θα γκρινιάξει για κάτι που ΔΕΝ της έκανες. Μπορώ να γράφω σελίδες ... πραγματικά!!!!!!!!!!!!

 

Χτες το βράδυ λοιπόν ο άντρας μου τα είδε όλα. Μετά την 10η φορά που σηκώθηκε από το κρεββάτι και αυθαδίαζε άρχισε να της παίρνει παιχνίδια. Αυτή χαμπάρι, έλεγε δε θέλω αλλά το επόμενο λεπτό ήταν πάλι όρθια και έπαιζε! Ο άντρας μου εκνευρίστηκε .... δεν καταλαβαίνει τίποτα λέει αυτό το παιδί, αντί να βάλει την ουρά στα σκέλια δεν καταλαβαίνει τίποτα και άρχισε να της παίρνει παιχνίδια από το δωμάτιο. Αφού είδε ότι αυτό δεν πιάνει τη σήκωσε από το κρεββάτι και της είπε ότι δε θα κοιμηθεί καθόλου αφού έτσι θέλει. Την κάθισε στον καναπέ και της είπε ότι θα μείνει εκεί ξύπνια όλο το βράδυ. Κάπου εκεί άρχισα λίγο να τα παίρνω εγώ αλλά μου είπε ότι πρέπει να μ' έχει σύμμαχο σε αυτό οπότε δε θεώρησα σωστό να τον γειώσω. Αυτή εκεί. Αμίλητη, ακούνητη, πείσμα!!!!! Πέρασαν 2 ώρες έτσι ώσπου άρχισε να νυστάζει και έκλεισαν τα ματάκια της στον καναπέ. Εκεί άρχισε να την ξυπνάει. " Όχι" της λέει, "δε θα κοιμηθείς". Κάποια στιγμή σηκώθηκα εγώ και τη σκέπασα λίγο με μια κουβερτούλα. Εκεί λέει ο άντρας μου: "ζήτα συγνώμη και από τους δυο μας και πήγαινε για ύπνο". Αυτή ζήτησε από τον πατέρα της αλλά σ' εμένα δε ζήτησε. Εγώ είπα: " έλα μωρέ, δεν πειράζει τώρα". Να σας πω την αλήθεια ένιωσα ότι το ξεφτιλίζουμε λίγο το παιδί, δεν υπήρχε λόγος για τόση αγριότητα. Άρχησε τοτε να ορίεται ο άντρας μου ότι αυτός κάνει τον μ...κα κι εγώ το παίζω η καλή και δεν τον ατηρίζω. Τεσπα ... την έστειλε για ύπνο.

Το πρωί η μικρή άρχισε πάλι τις γκρινινούλες. Λέει λοιπόν ο δικός μου " Ε δεν πάει άλλο, θα κάτσει στην καρέκλα, στο δωμάτιό της και δε θα πάει πουθενά". Εγώ πάλι επειδή τα είχα ετοιμάσει τα παιδιά θεώρησα ότι θα ήταν πολύ σκληρό να κρατήσουμε το παιδί σπίτι σε μια καρέκλα και να το βρίζουμε και να το μαλώνουμε όλη την ώρα. Ο άντρας μου λοιπόν άρχισε να ορίεται πάλι. Μέχρι και ότι θα τη δείρει μέχρι να την αφήσει παράλυτη είπε για το παιδί. Τα πήρα και τα δύο και έφυγα. Στην επιστροφή γύρισα με τη μικρή, τη μεγάλη την άφησα στη μαμά μου για να μιλήσω με τον άντρα μου. Κι ενώ εγώ γύρισα με όλη την καλή διάθεση να δούμε τι θα κάνουμε άκουσα τα εξ αμάξης:

- ότι όλη του η αγάπη έχει μετατραπεί σε μίσος για εμένα. ότι με μισεί τρελλά! Ότι μισεί και το παιδί. ότι δε βγάζει τέτοιο κωλόπαιδο στην κοινωνία. ότι θα το δέρνει μέχρι να στρώσει κι ας πάει φυλακή.

 

Το καταλαβαίνω ότι πολλά τα έχει πει πάνω στα νεύρα του αλλά τι θα κάνω??? Δε γίνεται έτσι δουλειά! Δε μου φτάνει που έχω το ζόρι μουμε τη μικρή, έχω και τον τρελλό στο σπίτι!

 

Θέλω συμβουλές και για τον άντρα μου και για το παιδί μου!!!!!!

 

ΥΓ Σημειοτέον ότι΄ο άντρας μου θεωρείται από όλους ως ένας πολύ ήρεμος άνθρωπος!!!!!

[Αγγελίνα_2]

Καλησπέρα και χρόνια πολλά.

 

Δεν ξέρω τι εικόνα έχεις για τα φόρουμ, αλλά, στην δική σου περίπτωση, δε θα σε βοηθήσουν, θα σε μπερδέψουν χειρότερα. Καλύτερα να αξιοποιήσεις τον χρόνο σου, αναζητώντας έναν καλό παιδοψυχολόγο, που θα σας βοηθήσει να προσεγγίσετε το παιδί σας και να βρείτε τι φταίει και πώς να το αντιμετωπίσετε. Δεν έχει κανένα νοήμα να κάθεσαι εδώ και να ακούς τις θεωρίες του κάθε αγνώστου, για τη σχέση σου με το παιδί σου και τον άντρα σου. Λυπάμαι αν ακούγομαι απότομη, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, κι αν το θέμα σου είναι πραγματικό κι όχι μούφα και το συνεχίσεις, σύντομα θα το διαπιστώσεις και η ίδια.

[Luce]

Καλησπέρα και Χριστός Ανέστη κι από εμένα. Θα συμφωνήσω με την Αγγελίνα, θα βρεις πολλούς κριτές και επικριτές ίσως εδώ στο φόρουμ. Για όλα υπάρχει μια λογική εξήγηση, δεν έχουμε μια πλήρη εικόνα από αυτά που μας είπες. Κάποιος λόγος θα υπάρχει που φέρεται έτσι η μικρή, είναι ολοφάνερο ότι κάτι δεν της κάθεται καλά και αντιδράει έτσι. Ίσως θέλει να τραβήξει την προσοχή, ίσως είναι κάτι άλλο. Καλό είναι να πάτε σε έναν ειδικό, όλη η οικογένεια, ο οποίος θα αναλύσει τις συμπεριφορές ολονών σας και θα σας δώσει κάποιες διεξόδους. Όλοι μας κάνουμε πράγματα που δεν τα αντιλαμβανόμαστε και χρειάζεται κάποιος τρίτος ουδέτερος παρατηρητής ο οποίος θα πρέπει να αναλύσει πλήρως τα πάντα και αυτό δεν γίνεται μέσα από δύο γραμμές αλλά μετά από ώρες συζήτησης.

[marina_99]

Καλησπέρα και χρόνια πολλά.

 

Δεν ξέρω τι εικόνα έχεις για τα φόρουμ, αλλά, στην δική σου περίπτωση, δε θα σε βοηθήσουν, θα σε μπερδέψουν χειρότερα. Καλύτερα να αξιοποιήσεις τον χρόνο σου, αναζητώντας έναν καλό παιδοψυχολόγο, που θα σας βοηθήσει να προσεγγίσετε το παιδί σας και να βρείτε τι φταίει και πώς να το αντιμετωπίσετε. Δεν έχει κανένα νοήμα να κάθεσαι εδώ και να ακούς τις θεωρίες του κάθε αγνώστου, για τη σχέση σου με το παιδί σου και τον άντρα σου. Λυπάμαι αν ακούγομαι απότομη, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, κι αν το θέμα σου είναι πραγματικό κι όχι μούφα και το συνεχίσεις, σύντομα θα το διαπιστώσεις και η ίδια.

 

Χρόνια πολλά και σ' εσένα!!!

 

Περισσότερο τα έγραψα για να ξεσκάσω κι όχι γιατί πιστεύω ότι θα βρω λύση. Πάντως σε παιδοψυχολόγο ο άντρας μου δε νομίζω να δεχτεί να πάει. Είχα συμβουλευτεί στο σταθμό την παιδοψυχολόγο και μου είχε πει ότι το παιδί είναι μια χαρά (παρεπιπτόντως στο σταθμό είναι τέλειο) κι ότι εγώ πρέπει να βάλω τα όρια. Και όλο μου έλεγε αν είστε έτσι τώρα τι θα κάνετε στην εφηβεία. Εγώ δεν έχω ανάγκη κάποιον παιδοψυχολόγο να μου πει αερολογίες και να μου πει πόσο κακή μάνα είμαι γιατί δεν είμαι πάντα ήρεμη και πάντα ψύχραιμη και γιατί είμαι άνθρωπος κι εγώ και προφανώς θα εκνευριστώ και θα χάσω την υπομονή μου. Δεν ξέρω αν έχεις κάποιον καλό παιδοψυχολόγο να μου προτίνεις που πραγματικά θα με βοηθήσει γιατί εγώ πιστεύω ότι απλά θα με κάνει να αισθανθώ κουρέλι, άχρηστη και ανίκανη μάνα!!!!

[Αγγελίνα_2]

Ένας σωστός επιστήμονας δεν θα κάνει κάτι τέτοιο. Σκέψου ότι όλοι όσοι αναζητούν κάποιον, έχουν παρόμοια προβλήματαμε τα δικά σου, τι νόημα θα είχε να συμπεριφερόταν έτσι; Το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να μείνει χωρίς πελάτες. Να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι φαν του κλάδου, ούτε και πιστεύω πως πρέπει να τρέχουμε εκεί για ψύλλου πήδημα, αλλά, αν αναζητάς πραγματικά λύση στο θέμα σου, νομίζω πως, με βάση όσα ανέφερες, μόνο ένας ειδικός μπορεί να σε βοηθήσει ουσιαστικά. Αν μένεις Θεσσαλονίκη ή στα περίχωρα, θα μπορούσα όντως να σου προτείνω κάποιον, αν όχι, υπάρχει ειδικό θέμα εδώ στο φόρουμ, μπορείς να κάνεις αναζήτηση και να διαβάσεις τα σχόλια. Απο την άλλη, αν απλά θέλεις να τα πεις εδώ για να ξεσκάσεις, απόλυτα κατανοητό και θεμιτό κι αυτό....ήθελα μόνο, με κάθε καλή διάθεση, να σου επιστήσω την προσοχή, για να μην πάρεις τοις μετρητοίς όλες τις απαντήσεις που θα σου δοθούν. Σου εύχομαι καλή δύναμη και καλή συνέχεια.

[LouSalome]

εγω προσωπικα θεωρω οτι οι πολυ αυστηρες τιμωριες που γραφεις και τα σκληρα λογια προς το παιδι, ειναι εξασκηση ψυχολογικης βιας. βεβαια αναφερεσαι κ σε σωματικη τιμωρια που δεν ξερω ποσο σοβαρη είναι. για να ειναι καλη η συμπεριφορα της στο σχολειο, και στο σπιτι οχι, σημαινει οτι υπαρχει θεμα στο σπιτι, με την αντιμετωπιση σας προς το παιδι. χρειαζεται να γινει αξιολογηση του παιδιου απο παιδοψυχολογο, αλλα και συμβουλευτικη καθοδηγηση γονιων απο ειδικο.

[marina_99]

εγω προσωπικα θεωρω οτι οι πολυ αυστηρες τιμωριες που γραφεις και τα σκληρα λογια προς το παιδι, ειναι εξασκηση ψυχολογικης βιας. βεβαια αναφερεσαι κ σε σωματικη τιμωρια που δεν ξερω ποσο σοβαρη είναι. για να ειναι καλη η συμπεριφορα της στο σχολειο, και στο σπιτι οχι, σημαινει οτι υπαρχει θεμα στο σπιτι, με την αντιμετωπιση σας προς το παιδι. χρειαζεται να γινει αξιολογηση του παιδιου απο παιδοψυχολογο, αλλα και συμβουλευτικη καθοδηγηση γονιων απο ειδικο.

 

όταν έχεις εξαντλήσει όλα τα "καλά" μέσα και το παιδί σου γίνεται χειρότερο .... καταφεύγεις και στα αυστηρά μέσα. Προφανώς κάτι φταίει και στη συμπεριφορά μας αλλά το θέμα είναι όχι οι κρίσεις αλλά οι λύσεις!!! ΥΓ είναι πάντως και λίγο ανάποδο το παιδί. Σα να ηδονίζεται να το μαλώνεις. Αφού και στο σταθμό μας είπαν ότι το μπράβο λειτουργεί ανάποδα σε αυτήν.

[mamavasia]

Χρόνια πολλά και σ' εσένα!!!

 

Περισσότερο τα έγραψα για να ξεσκάσω κι όχι γιατί πιστεύω ότι θα βρω λύση. Πάντως σε παιδοψυχολόγο ο άντρας μου δε νομίζω να δεχτεί να πάει. Είχα συμβουλευτεί στο σταθμό την παιδοψυχολόγο και μου είχε πει ότι το παιδί είναι μια χαρά (παρεπιπτόντως στο σταθμό είναι τέλειο) κι ότι εγώ πρέπει να βάλω τα όρια. Και όλο μου έλεγε αν είστε έτσι τώρα τι θα κάνετε στην εφηβεία. Εγώ δεν έχω ανάγκη κάποιον παιδοψυχολόγο να μου πει αερολογίες και να μου πει πόσο κακή μάνα είμαι γιατί δεν είμαι πάντα ήρεμη και πάντα ψύχραιμη και γιατί είμαι άνθρωπος κι εγώ και προφανώς θα εκνευριστώ και θα χάσω την υπομονή μου. Δεν ξέρω αν έχεις κάποιον καλό παιδοψυχολόγο να μου προτίνεις που πραγματικά θα με βοηθήσει γιατί εγώ πιστεύω ότι απλά θα με κάνει να αισθανθώ κουρέλι, άχρηστη και ανίκανη μάνα!!!!

 

Η κόρη μου 6 χρονών σήμερα...απο 1 έτους ήταν ατρόμητη, δεν άκουγε κανέναν και τίποτα, όλο την μάλωνα, όσο μεγάλωνε κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο χαρακτήρας της. Όταν έκανα την αδερφή της δεν έδειχνε να ζηλεύει. Ενώ είναι αγαπημένες, με μερικούς καβγάδες, στο σχολείο μου είπαν ότι δεν έχει όρια και δεν ακούει, δεν μου έκανε εντύπωση καθώς και στο σπίτι τα ίδια έκανε.

 

Ζήτησα την παιδοψυχολόγο του σχολείου να μιλήσω, φοβόμουν μην μου πει ότι δεν ασχολούμαι, ότι είμαι λάθος, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, γιατί πραγματικά στο λέω, δεν εργάζομαι και είμαι δίπλα στα παιδιά μου προσπαθώντας πάντα με ηρεμία για το σωστό, ακόμα και αν μου την λένε οι τριγύρω που δεν σηκώνω χέρι....

 

Σε πληροφορώ ότι η παιδοψυχολόγος όχι μόνο μου βρήκε το αίτιο που συμπεριφερόταν χωρίς όρια η κόρη μου (και δεν ήταν η ζήλια για την αδερφή της), όχι μόνο μου είπε τι να κάνω για να το αντιμετωπίσω αλλά με έκανε να νιώσω σωστή απέναντι στο παιδί μου και πολύ οικεία μαζί της...Μετά απο 1 μήνα που την έχω συναντήσει και ακολουθώντας συνεχώς όσα μου έχει πει, οι κόρες μου έχουν αλλάξει κατά 50% προς το καλύτερο.....

 

Πήγαινε σε παιδοψυχολόγο οπωσδήποτε για να ηρεμήσει το παιδί. Με τις διαφορετικές τακτικές που ακολουθεί ο καθένας σας το μπερδεύτε συνεχώς, επίσης λόγω της κατάστασης ξεσπάτε ο ένας στον άλλον...Πήγαινε και θα δείς ότι θα σε καθοδηγήσει....

[marina_99]

Η κόρη μου 6 χρονών σήμερα...απο 1 έτους ήταν ατρόμητη, δεν άκουγε κανέναν και τίποτα, όλο την μάλωνα, όσο μεγάλωνε κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο χαρακτήρας της. Όταν έκανα την αδερφή της δεν έδειχνε να ζηλεύει. Ενώ είναι αγαπημένες, με μερικούς καβγάδες, στο σχολείο μου είπαν ότι δεν έχει όρια και δεν ακούει, δεν μου έκανε εντύπωση καθώς και στο σπίτι τα ίδια έκανε.

 

Ζήτησα την παιδοψυχολόγο του σχολείου να μιλήσω, φοβόμουν μην μου πει ότι δεν ασχολούμαι, ότι είμαι λάθος, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, γιατί πραγματικά στο λέω, δεν εργάζομαι και είμαι δίπλα στα παιδιά μου προσπαθώντας πάντα με ηρεμία για το σωστό, ακόμα και αν μου την λένε οι τριγύρω που δεν σηκώνω χέρι....

 

Σε πληροφορώ ότι η παιδοψυχολόγος όχι μόνο μου βρήκε το αίτιο που συμπεριφερόταν χωρίς όρια η κόρη μου (και δεν ήταν η ζήλια για την αδερφή της), όχι μόνο μου είπε τι να κάνω για να το αντιμετωπίσω αλλά με έκανε να νιώσω σωστή απέναντι στο παιδί μου και πολύ οικεία μαζί της...Μετά απο 1 μήνα που την έχω συναντήσει και ακολουθώντας συνεχώς όσα μου έχει πει, οι κόρες μου έχουν αλλάξει κατά 50% προς το καλύτερο.....

 

Πήγαινε σε παιδοψυχολόγο οπωσδήποτε για να ηρεμήσει το παιδί. Με τις διαφορετικές τακτικές που ακολουθεί ο καθένας σας το μπερδεύτε συνεχώς, επίσης λόγω της κατάστασης ξεσπάτε ο ένας στον άλλον...Πήγαινε και θα δείς ότι θα σε καθοδηγήσει....

 

Μπορείς να μου δώσεις τα στοιχεία του παιδοψυχολόγου? Είναι Αθήνα?

[maela]

Βασικα τα κοριτσαι εχουν δικιο.Και ειναι λογικο να κλονιζεται και η σχεση σου με τον αντρα σου.. γιατι ολο αυτο σας εχει κουρασει!Μην νιωθεις ασχημα.. καμια μανα δεν ειναι παντα ηρεμη σε ενα δυσκολο παιδι η σε μια δυσκολη συμπεριφορα!Ο ειδικος ..καλο θα ηταν να μιλησει και στους 2 ωστε να εχετε μια κοινη γραμμη αντιμετωπισης και ο ενας να μην αναιρει τον αλλον!Εκει στον παιδικο δεν εχει καποιον να συμβουλευτειτε?

[jackrussel]

Χρόνια πολλά και σ' εσένα!!!

 

Περισσότερο τα έγραψα για να ξεσκάσω κι όχι γιατί πιστεύω ότι θα βρω λύση. Πάντως σε παιδοψυχολόγο ο άντρας μου δε νομίζω να δεχτεί να πάει. Είχα συμβουλευτεί στο σταθμό την παιδοψυχολόγο και μου είχε πει ότι το παιδί είναι μια χαρά (παρεπιπτόντως στο σταθμό είναι τέλειο) κι ότι εγώ πρέπει να βάλω τα όρια. Και όλο μου έλεγε αν είστε έτσι τώρα τι θα κάνετε στην εφηβεία. Εγώ δεν έχω ανάγκη κάποιον παιδοψυχολόγο να μου πει αερολογίες και να μου πει πόσο κακή μάνα είμαι γιατί δεν είμαι πάντα ήρεμη και πάντα ψύχραιμη και γιατί είμαι άνθρωπος κι εγώ και προφανώς θα εκνευριστώ και θα χάσω την υπομονή μου. Δεν ξέρω αν έχεις κάποιον καλό παιδοψυχολόγο να μου προτίνεις που πραγματικά θα με βοηθήσει γιατί εγώ πιστεύω ότι απλά θα με κάνει να αισθανθώ κουρέλι, άχρηστη και ανίκανη μάνα!!!!

 

το θεμα πρεπει να παει σε παιδοψυχολογο, καλο, οχι τσαρλατανο, δυστυχως υπαρχουν πολλοι μετριοι στην πιατσα,,,θα πρεπει μεσω αυτου να βοηθηθειτε και ο μπαμπας της και εσυ ωστε να αγγιξετε το θεμα στην ριζα,,,αν πατε και οι 3 το θεμα θα λυθει,,,αν δεν παει οπως λες ο πατερας αυτο κατι δειχνει απο μονο του,,,δεν αποδεχεται το προβλημα, δεν αποδεχεται οτι δεν τα φερνει βολτα, δεν θελει να βοηθησει το παιδι του, δεν θελει να δει λαθη του? γιατι να μην θελει να παει?

τελωσπαντων συμφωνω οτι εδω ΘΑ ΜΠΕΡΔΕΥΤΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΜΑΛΛΟΝ ΜΠΟΥΡΔΕΣ

ξερεις κατι? για να αντιμετωπιστει μια τετοια κατασταση δεν ειναι μονον θεμα χειρισμων τρικς ξερεις κατι σαν νταντα πρωτων βοηθειων,,

το θεμα ειναι να κατανοηθει απο εσας η αιτια ολων αυτων βαθυτερα και σε εκταση, κι αυτο αφορα ολη τη ψυχοδυναμικη ισορροπια μιας ολοκληρης οικογενειας συν το τι νιωθει το παιδι και τι εκφραζει με ολα αυτα που κανει η λεει,,,δεν υπαρχουν μαγικα τρικ, πρπει να ακουσετε τι θελει να πει αυτο το κοριτσακι, το οποιο παρεμπίπτοντος ζοριζεται και αυτο, και να κανετε στη συνεχεια αυτο που πρεπει,,,,,χωρις ομως εναν ανθρωπο ουδετερο που να ξερει την δουλεια του ακρη δεν θα βγαλετε, δεν θα λυθει απολυτως τιποτα και θα υποφερετε ολοι

ακομα κι αν δεν θελει ο αντρας σου εσυ κανε αυτο που πρεπει, παρε την μικρη και πηγαινε σε καποιον γ,,,,το ειδικο

[kounelitsa]

Καλησπέρα! Αν ο αντρας σου μέχρι τώρα ήταν ήρεμος και αυτό είναι το πρώτο του γερό ξέσπασμα προφανώς ο άνθρωπος έχει φτάσει στα όριά του. Θεωρώ απαράδεκτη τη συμπεριφορά του (θα μου πεις...ευχαριστώ πολύ τώρα τί κάνω..). Τα κορίτσια σε βοηθησαν πολύ, πήγαινε σε ένα παιδοψυχολόγο γιατί τώρα έχεις να αντιμεωπίσεις και άλλο μέλος της οικογενείας...αλλιώς σύστησέ του να πάει σε ψυχολόγο ο ίδιος να τον βοηθήσει να το διαχειριστεί. Αν φέρει αντίρρηση εξήγησέ του ότι το "να τη δέρνει όλη μέρα μέχρι να στρώσει" δεν είναι λόγια νορμάλ ανθρώπου!

[Rea_1971]

Αγαπητή Μαρίνα,

ίσως φταίει η περιγραφή σου, ίσως η δική μου αντίληψη, αλλά βλέπω έναν αφάνταστο εκνευρισμό εκ μέρους των γονιών και όχι ένα προβληματικό παιδί.

Πιστεύω ότι έχει χαθεί ο έλεγχος από τη μεριά σας και κάνετε σπαδμωδικές κινήσεις οι οποίες βέβαια φέρνουν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Το παιδί έχει απλά πιάσει την αδυναμία αυτή και το εκμεταλλεύεται.

 

Πήγαινετε σε παιδοψυχολόγο αλλά θα έλεγα επίσης να πάτε σε ένα σύμβουλο γάμου ή ένα ψυχολόγο.

[arieta]

Eγώ πάλι από αυτά που διαβάζω λυπάμαι αφάνταστα το παιδί και όχι τους γονείς.

 

Ο πατέρας δείχνει μια αδικαιολόγητη εχθρότητα προς το παιδί ( το ότι είπε ξεκάθαρα ότι το μισεί δεν είναι κουβέντα που την προσπερνάς -ας κοιτάξει καλύτερα να λύσει τα δικά του ψυχολογικά - γιατί δεν μου δημιουργεί την εικόνα

υγιούς ψυχοσύνθεσης κάποιος ο οποίος του δημιουργείται η παρόρμυση να χτυπήσει το παιδί του μέχρι να μείνει παράλυτο- για το σπουδαίο έγκλημα ότι δεν ήθελε να κοιμηθεί).

 

Ούτε όμως εσύ, μητέρα , κρύβεις τα αρνητικά συναισθήματα για το παιδί. Θεωρείς τόσο τρομερό ότι ζηλεύει το μικρό του αδερφάκι, ότι στα 4 χρόνια του δεν είναι στρατιωτάκι κά απολύτως κάτα τη γνώμη μου φυσιολογικότατες αντιδράσεις για να πείς ότι το παιδί αυτό δεν έφερε στην οικογένεια ευτυχισμένες στιγμές.

[jo89]

Ελα βρε παιδια πως βγαζουμε ετσι συμπερασμα για εναν ανθρωπο η μια μανα??Δειχνει εχθροτητα η συμπεριφορα τους δειχνει εκνευρισμο κτλ...!!!

Εγω νομιζω πως προφανως οι ανθρωποι αγανακτησαν και καποια πραγματα τα λενε και πανω στα νευρα τους....δεν ειναι ολα τα παιδακια ησυχα...!!

Οπως επισης δεν εχουν ολοι οι γονεις ιδια υπομονη....

[VeLouTeLa]

Αχ και εγώ το παιδί σκέφτομαι.. τα καημένα δεν γεννιούνται με οδηγίες χρήσης..

Γιατί τόσος σαματάς που δεν κοιμόταν? Δεν σας έχει τύχει εσάς κάποιο βράδυ να μην μπορείτε να κοιμηθείτε? Να στριφογυρνάτε στο κρεββάτι και μετά να σηκώνεστε, να διαβάσετε να δείτε τηλεόραση, ίσως ένα ποτήρι ζεστό γάλα.. εσάς ποιός σας βάζει τιμωρία όταν δεν σας παίρνει ο ύπνος?

πηγαίνετε σε έναν καλό ψυχολόγο να σας βοηθήσει .. όλα αυτά θα τα θυμάται το παιδί όταν μεγαλώσει..

[stella261011]

Δεν έχω η ίδια μου παιδι στην ηλικία της κορουλας σου,όμως έχω γνωστο ζευγάρι που έχουν μια κόρη στα 5 κ ένα μικρουλη 1ος έτους,λοιπόν η κόρη εννοείται πως ζηλεύει κ κάνει πολλά για να τραβήξει την προσοχή κ είναι παρα πολυ ζωηρή,οι γονείς κ ειδικότερα ο άντρας δεν έχει υπομονή μαζι της κ συνέχεια γκρινιαζει ότι είναι άτακτη ,δεν ακούει ,τους τρελαίνει είναι μια αυτή κ τα σχετικά τα οποία τα λέει άνετα κ ΜΠΡΟΣΤΆ στο κοριτσάκι ,έτσι κ αυτή παριστάνει αυτο που εξιστορουν οι γονείς της...πραγματικά δεν γνωρίζω με ποιον τροπο μεγαλωνετε τα παιδάκια σας όμως πιστεύω ότι κάτι δεν παει καλα κ το παιδι υπεραντιδρα.σίγουρα είναι κ παιδι με έντονη προσωπικότητα δειξτε καταρχήν αγάπη ο ένας στον άλλο κ ύστερα αγκαλιαστε τα παιδιά σας.η κούραση και τα νεύρα που δημιουργεί είναι καταστροφική,ο σύζυγος δεν πιστεύω πως εννοεί τίποτα απ όλα αυτα,ίσως είναι απ τους ανθρώπους που τα λένε κ συγχρόνως μετανιωνουν.εύχομαι να λυθει γρήγορα το πρόβλημα αφού το εντοπισετε .

[bee]

Μαρίνα έχω τρία παιδιά με ενάμιση χρόνο διαφορά.Η μεγάλη κοντεύει τα 2 και τα δίδυμα είναι 5,5 μηνών.Όταν προχώρησα για δεύτερο παιδί ήξερα πως με περιμένουν δυσκολίες.Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με άλλα 4 αδέρφια και υπήρχαν πολλές στιγμές που φτάναμε τους γονείς μας στα άκρα. Τα λόγια και η αντίδραση του άντρα σου προς το παιδί με τρόμαξαν.Αν ήμουν παιδί σίγουρα θα ένιωθα ακόμα πιο άσχημα και πιο απροστάτευτη.Το παιδί σας μπορεί να είναι το ''χειρότερο'' του κόσμου (αν και νομίζω ότι όλα τα παιδιά έχουν τα ''κουμπιά'' τους),εσείς όμως δεν παύετε να είστε γονείς της και ενήλικες.

Μπορώ να δεχτώ ότι το παιδί είναι δύσκολο και σας έχει κουράσει αφάνταστα. Όμως εκφράσεις του τύπου ''θα τη σπάσω στο ξύλο κι ας μπω φυλακή'' ή ''σας μισώ'' σίγουρα δεν πρέπει να ακούγονται από το στόμα ενός πατέρα.Πες του να κάτσει να τα σκεφτεί λίγο όλα αυτά.Πώς θα ένιωθε αν άυριο κάποιος χτύπαγε αλύπητα την κόρη σας επειδή δεν του αρέσει ο χαρακτήρας της; Άστο...

Επίσης,για να σου δώσω συμβουλευτικά μια εκδοχή,η αμέσως προηγούμενη αδερφή μου δεν είχε ποτέ καλή σχέση με το μπαμπά μας. Θες γιατί ήταν γκρινιάρα,θες γιατί είχαν δύο ακόμη παιδιά (ίσως και γι'αυτό άργησαν να κάνουν εμένα και τον βενιαμίν της οικογένειας)...πάντως η αδερφή μου ήταν γκρινιάρα,απαιτητική,πεισματάρα.Όχι στο βαθμό που περιγράφεις αλλά ήταν.Στην εφηβεία της σκοτώνονταν.Ο μπαμπάς μου έλεγε τα δικά του,η αδερφή μου έπαιρνε τους δρόμους και όταν βρίσκονταν στον ίδιο χώρο ο ένας ''την έλεγε'' στον άλλο.Αποτέλεσμα;Η αδερφή μου έφυγε πολύ νωρίς για Αγγλία,όπου ζει μέχρι και σήμερα,παντρεμένη με παιδιά.Τα πρώτα χρόνια έπαιρνε τηλέφωνο και μίλαγε με όλους μας,εκτός από τον μπαμπά.Ή έλεγαν τα πολύ τυπικά.Όμως ο μπαμπάς μου πάντα περηφανεύοταν για το τρίτο του παιδί,χωρίς να της το δείχνει.Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει αλλά νιώθω ότι έχουν χάσει πολύ χρόνο ο ένας από τον άλλο.Η μεν αδερφή μου λόγω του πείσματός της,ο δε μπαμπάς μου γιατί δεν ήθελε να τον ''καβαλήσει''.Θέλω να καταλήξω ότι αυτές οι καταστάσεις είναι περίπλοκες κι επειδή έχω ζήσει κάτι παρόμοιο,σε άλλο βαθμό,γι'αυτό σου λέω να επιβάλλεις στον άντρα σου να το ψάξετε.

Βασικό είναι να κρατάτε μια κοινή στάση απέναντι στο παιδί.Να βρείτε μια κοινή γραμμή πλεύσης.Επίσης,να δοκιμάσετε να κάνετε πράγματα ως οικογένεια.Όχι τρελές δραστηριότητες...Ένα παζλ όλοι μαζί.Να εντάξετε και το μωρό στο παιχνίδι.Ειδικά με την μικρή της αδερφούλα να προσπαθήσετε να χτίσετε μια καλή σχέση.

Τα ''κωλόπαιδα'' δεν φαίνονται απ'τα 4.Καλό κουράγιο και με τους δύο!

[goody]

Μην αποφευγεις να ζητησεις βοηθεια απο καποιον ειδικο απο φοβο μηπως σου υποδειξει καποια λαθη σου. Πανω απο ολα το καλο του παιδιου σας, κανενα παιδακι δεν ευχαριστιεται να του φωναζουν (ή μαλλον ουρλιαζουν αφου οπως λες ακουει μονο αν της φωναξετε πολυ πολυ δυνατα), ή να το χτυπανε ή να το βαζουν τιμωρια συνεχεια.

Ναι ειναι δυσκολο παιδι, μπορει να δοκιμασατε πιο ηπιες μεθοδους και να μην επιασε καμια οποτε εχετε καταληξει σε αυτες αλλα και αυτες δεν πιανουν. Μην κατηγορεις ουτε το παιδι ουτε εσας, απλως δεν εχετε βρει εναν κοινο κωδικα επικοινωνιας και χρειαζεστε μια μικρη βοηθεια, με καλη θεληση θα τα καταφερετε αλλιως θα συνεχισετε να ταλαιπωρηστε οικογενειακως.

Και συμφωνω με αυτο που λεει η Στελλα, πρεπει να προσεχετε πως την χαρακτηριζεται, πχ. αν της λετε συνεχεια ποσο ατακτη ειναι τοτε θα ειναι ακομα πιο ατακτη γιατι ...ειναι ατακτη (ετσι με λεει η μαμα και ο μπαμπας αρα ετσι ειμαι).

Εχετε φτασει στα ορια σας και νομιζω πως χρειαζεστε οπωσδηποτε τη βοηθεια καποιου ειδικου, ειδικα απο τη στιγμη που το παιδι στο σχολειο φερεται καλα αυτο δειχνει οτι κατι δεν κανετε καλα στο σπιτι. Δεν ειστε ουτε οι πρωτοι ουτε οι τελευταιοι και δεν υπαρχει λογος να νιωθετε ασχημα για αυτο. Το ασχημο θα ηταν να αρνηστε να δειτε τα λαθη σας και να τα αντιμετωπισετε ωστε να γινετε οικογενειακως ευτυχισμενοι!

[KonstantinaDimitris]

Σίγουρα την συμπεριφορά του κάθε παιδιού, την δημιουργεί ένα άιτιο. Κάτι φταίει!!! Αλλά υπάρχουν κ παιδάκια που είναι " δύσκολα" , χωρίς να φταίει κάποιος για αυτό. Εγώ έχω συναντήσει παιδάκι που ουρλιαζε, χτυπαγε, έβριζε και πραγματικά οι γονείς ήταν υπόδειγμα. Σχετικά με τον συγκεκριμένο πατέρα, αν κ δεν μου αρέσει η συμπεριφορά του εν μέρει τον κατανοώ. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αγαπάει το παιδι του, απλά ο άνθρωπος έφτασε στα όρια του. Κάποια στιγμή είσαι τοοοοοοσο κουρασμένος που βγαίνεις εκτός εαυτού. Κ συμφωνώ με αυτο που είπε: οτι δλδ θα πρέπει να έχουν κοινή τακτική για να αντιμετωπίσουν το θέμα... Δεν εννοω βέβαια το ξύλο!!! Αλλά τα παιδιά είναι πανέξυπνα.... Πάνε σε αυτόν που τους παίρνει, κ τον αυστηρό τον έχουν χεσμ.....

[jackrussel]

Αγαπητή Μαρίνα,

ίσως φταίει η περιγραφή σου, ίσως η δική μου αντίληψη, αλλά βλέπω έναν αφάνταστο εκνευρισμό εκ μέρους των γονιών και όχι ένα προβληματικό παιδί.

Πιστεύω ότι έχει χαθεί ο έλεγχος από τη μεριά σας και κάνετε σπαδμωδικές κινήσεις οι οποίες βέβαια φέρνουν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Το παιδί έχει απλά πιάσει την αδυναμία αυτή και το εκμεταλλεύεται.

 

Πήγαινετε σε παιδοψυχολόγο αλλά θα έλεγα επίσης να πάτε σε ένα σύμβουλο γάμου ή ένα ψυχολόγο.

 

ποσο δικιο εχεις!

[Μαρία1982]

Συμφωνώ με τις περισσότερες απαντήσεις και κυριως ότι πρέπει να έχετε κοινή αντιμετώπιση των καταστάσεων με τον άντρα σου. Αλλά ένα θα πω για τις κυριες που λένε ότι το παιδάκι δεν έκανε και τίποτα κτλ. Αν δεν έχεις "δύσκολο" παιδί δεν ξέρεις και δεν μπορείς να καταλάβεις τι αννοεί μια μάνα όταν λέει τέτοια ιστορία κια ένας πατέρας που παρεκτρέπεται και είναι έτοιμος να πάει στο Δαφνή. Εγχειρήδιο δεν υπάρχει ούτε για το πως πρέπει να είσαι καλός γοναίας όυτε για να είσια σωστό παιδί. Καθένας είναι ένας και ιδιαίτερος. ¨΄Ενα παιδί μπορεί να σε τρελάνει αλλά επίσης σε κάνει τον ποιο ευτυχισμένο ανθρωπο στη γη σε δευτερόλεπτα. Το πρλόβλημαα της κοπέλας και του άντρα της δεν έιναι γιατί δεν κοιμήθηκε ενα βράδυ αλλά γιατί αντιδράει έτσι. (και το κάνει σε όλες τις στιγμές και καταστάσεις όπως λέει). Κοπέλα μου δική μου γνώμη είναι όταν ηρεμήσετε με τον σύζυγό σου να πας τα παιδια στη μαμά σου και να κάτσετε να συζητήσετε ήρεμα και καλά. Προσπαθείστε να βρείτε λύσεις (σίγουρα φταίτε και εσείς, όχι μόνο το παιδάκι που είναι τέτοιος δυναμικός χαρακτήρας)(είτε μόνοι σας είτε με τη βοηθεια ειδικού) και οπλιστείτε πραγματικά με υπομονή και πραγματική θέληση. Δεν είναι εύκολο αλλά απ τη στιγμή που αποφασίσατε να γίνεται γονείς πρέπει να προσπαθήσετε το καλύτερο. Πρέπει πανω απ' όλα να συνειδητοποιήσετε ότι αυτός είναι ο χαρακτήρας του παιδιού και πάνω σε αυτόν να βελτιώσεται τη συμπεριφορά του. Κυριώς πρέπει οι ίδιοι να καταλάβετε που κάνετε λάθος και τι πρέπει να βελτιώσετε στην καθημερινότητα, συμπεριφορά, επιβράδευση κτλ. Είστε σίγουρα καλοί γονείς και μόνο από το γεγονός ότι ασχολείστε και δεν αδιαφορείτε και εσύ καλή μητέρα αφού σε τρώει και θες να ακούσεις διάφορες γνώμες και συμβουλές, απλά πολλές φορές άλλα αισθανόμαστε, άλλα θέλουμε να κάνουμε και στο τέλος άλλα κάνουμε. Συγνώμη για το μεγάλο μου μήνυμα. Οπλίσου με δύναμη και μη σκέφτεσαι ότι δεν θα τα καταφέρεις. Με αισιοδοξία και θέληση όλα θα σας πάνε καλά.

[agentP]

Πάρε τηλέφωνο στη γραμμή για βοήθεια που είναι στην πρώτη σελίδα, 801-801-1177, αν και καλύτερα θα ήταν να πάρει και να μιλήσει ο άντρας σου. Όντως είναι εξευτελιστικός για το παιδί αυτός ο τρόπος και όπως έχετε καταλάβει δεν αποδίδει.

Αντί να προσπαθείτε να της επιβληθείτε, προσπαθείστε να επικοινωνήσετε μαζί της.

Ίσως θα έπρεπε να δώσεις "άδεια" στον άντρα σου, ελπίζω να θέλει να την πάρει για να συνέλθει.

[arieta]

Διαβάζω ότι είναι σίγουρα καλοί γονείς , ότι σίγουρα ο πατέρας αγαπά το παιδί του απλά τον κούρασε ο " δύσκολος χαρακτήρας" και ρωτάω, από πού προκύπτει αυτό? Μήπως από το αξίωμα ότι όποιος αναπαράγεται είναι αυτόματα και καλός γονιός? Αν μείνω σε αυτά που περιγράφει η κοπέλα, και αυτή είναι μια τυπική μέρα της οικογένειας τους βλέπω εναν πατέρα με ολοφάνερη εχθρότητα προς το παιδί, το δήλωσε άλλωστε, χωρίς ίχνος τρυφερότητας , υπομονής , αγάπης. Και η μητέρα, μπροστά στην έκρηξη της πατρικής ψυχολογικής ( και σωματικής ενδεχομένως ) βίας απαντά, ναι μεν αλλά, ναι παρεκτράπη ο σύζύγος ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΛΎ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΔΟ!

 

Και για ποιά κοινή στάση λέτε ότι έπρεπε να τηρήσουν οι γονείς? Ασφαλώς η

μητέρα 'επρεπε να αποστασιοποιηθεί σαφώς και πέρα από οποιαδήποτε αμφιβολία από οποιαδήποτε συμπεριφορά του πατέρα είναι εχθρική και βίαιη προς το παιδί αλλιώς είναι απλά συνένοχη.

[kostantina82]

εγω μετα το πρωτο μηνυμα που διαβασα ενα εχω να πω.

ωραιος τροπος να ριχνεις σε ενα παιδι το φταιξιμο της δικης σου ανικανοτητας....!! ξυλο?τιμωρια να νυσταζει και να μην το αφηνει κοιμαται?τσιριδες?λογια μισους?βρισιδια?

εισαι σιγουρη οτι μιλας για το παιδι σου και οχι για καποιον βαρυποινητη?

οσο για τον αντρα σου τι να σου πω.οτι κανει κακο στο παιδι?οτι δεν του αξιζει καν η λεξη πατερας ναι θα το πω.

ο δικος μου εκανε κακο στα παιδια(οχι με σωματικη βια και βρισιες αλλα παντως εκανε κακο) και τελικα βρηκα τη δυναμη και του εδωσα τα παπουτσια στο χερι.

κρατα τον εκει στο σπιτι να σου δερνει το παιδι να το βριζει να το μισει και να μην το αφηνει να κοιμαται ετσι επιτηδες για να το εκδικηθει!

τετοιο κελεπουρι...!

αλλα και η μανα να μη του χαλασει το χατηρι. δεν προστατευσε καθολου αυτο το παιδι απο το μισος και την οργη του πατερα.

 

ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΟΥΛΗ ΜΟΥ.