Καισαρική τομή...πιο εύκολα από όσα μου έλεγαν..

[Ρηνούλα]

Μπράβο,babycobra,για το θέμα που άνοιξες και πώς το τοποθέτησες.

Σε λίγες μέρες γεννάω με προγραμματισμένη καισαρική και για πολύ καιρό αισθάνομαι κάπως...Μια ανασφάλεια κυριως θα έλεγα.Σαν πρωτάρα κάθισα και διάβασα αμέτρητα σχετικά ποστς για τον τοκετό και την καισαρική,κανένα δεν μου έδωσε το θάρρος που χρειαζομαι,για να μην πω για την αμετρητη θλιψη και τις τύψεις απέναντι στο μωράκι μου.

Ευχαριστώ εσένα και όλες τις κοπέλες που μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους από την κ.τ.και εύχομαι τα καλυτερα για τα μωρακια σας και στις ετοιμόγεννες καλή λευτεριά και υγιή παιδάκια.

[alex1979]

Το πρωτο μου παιδακι το γεννησα φυσιολογικα. Στο δευτερο, επειτα απο 6 ωρες στις ωδινες και αφου αρχισε να παρουσιαζει αλλοιωσεις παλμων, μπηκαμε επειγοντως για καισαρικη. οταν μου την εφερε η μαια, ενιωσα η πιο ευτυχισμενη μανουλα στον κοσμο γιατι το παιδακι μου γεννηθηκε γερο και τιποτα αλλο δεν ειχε σημασια!!!! Μετα απο λιγες ωρες τη θηλασα! Η αναρρωση ηταν απιστευτα γρηγορη, στις 40 μερες μεχρι και γυμναστηριο μου επετρεψε η γιατρος να παω! Αν η μέρα ειχε 30 ωρες, σιγουρα θα πηγαινα, χαχα! Εδω ενα μπανιο με το ζόρι το προλαβαίνω!

Καλη λευτερια σε όλες τις μελλουσες μανουλες!! Να κρατησετε γερα μωρα στην αγκαλια σας, ολα τα υπολοιπα ειναι λεπτομερειες!

[Babylino]

Γεια σας κι απο εμένα, εγώ γέννησα με καισαρική την προηγούμενη Πέμπτη 15/03 35 εβδ+ 2 ημ εκτάκτως λόγω προβλήματος που μου δημιούργησε η θρομοβοφιλία. Κι εγώ από την αρχή της εγκυμοσύνης ήμουν από εκείνες που ήθελαν να γεννήσουν φυσιολογικά κα μάλιστα χωρίς επισκληρίδιο και άλλα τέτοια ωραία!!!!! Τελικά τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη και ίσως καλύτερα. Η εμπειρία της καισαρικής αν εξαιρέσω την ολική νάρκωση που έγινε λόγω θέματος υγείας, που απλώς ήμουν λίγο στον κόσμο μου για μερικές ώρες μετά τον τοκετό κατά τα άλλα δεν αισθάνθηκα ούτε πόνο, ούτε ράμματα να τραβάνε, ούτε ζήτησα παυσίπονο, δεν έχω πάρει ούτε ντεπόν. Τα μοναδικά παυσίπονα που πήρα ήταν ενέσιμα τις πρώτες ώρες μετά τον τοκετό. έκανα μπάνιο μόνη μου, πήγα τουλέτα επίσης χωρίς καμμία βοήθεια και άρχισα απο την επόμενη μέρα να βολτάρω στο μαιευτήριο. όποιος με έβλεπε δεν πίστευε οτι είχα κάνει καισαρική. επειδή το μωράκι μου λόγω αναπνευστικού προβλήματος εξαιτίας της προωρότητας μεταφέρθηκε στο Παιδων, εγώ από την ημέρα που βγήκα απο το μαιευτήριο δηλαδή την Δευτέρα πηγαινοέρχομαι στο Παίδων πρωί απόγευμα χωρίς καμμία ενόχληση. Βέβαια είναι θέμα οργανισμού αλλά όσες φίλες μου γέννησαν με καισαρική είχαν την ίδια εμπειρία, οπότε αυτές οι ιστορίες περί φρικτών πόνων και τεράστιων τομών σε σχέση με την καισαρική είναι λίγο άτοπα!!!

[travellingmum]

καλημέρα..περιμένω το δεύτερο κοριτσάκι μου τέλη Αυγούστου..και θα γεννήσω πάλι με κ.τ.

το πρώτο γεννήθηκε 40 συν 1 βδομάδες, ήταν σε εγκάρσια θέση και μεγάλο παιδί..3.400 γρ...ούτε ωδίνες από την ωκυτοκίνη δεν είχα..δλδ δεν υπήρχε θέμα φ.τ.

γράφω λοιπόν εδώ..επειδή η κ.τ. είναι μια πιθανότητα για τις εγκυμονούσες..κι εγώ όταν περίμενα διάβαζα ιστορίες τρόμου..νόμιζα ότι θα με κόψουν στα δύο από αυτά που είχα ακούσει..η μάνα μου περιέγραφε γκραν γκινιολ λεπτομέρειες για την τομή και άλλα ανατριχιαστικά..

 

εγώ διλήμματα τύπου "αν δεν κάνω φυσιολογικό θα νιώθω αποτυχημένη" που βλέπω ότι βασανίζουν πολλές κοπέλες ευτυχώς δεν είχα..

 

ε λοιπόν παιδιά η εμπειρία στο μητέρα ..καμία σχέση με αυτά που περίμενα..οι διαδικασίες γρήγορες και σχετικά ανώδυνες..εντάξει δεν πετάς και από τη χαρά σου όταν σου βάζουν κλύσμα ή σε ξυρίζουν...αλλά παιδί κάνεις, όχι καθαρισμό προσώπου..στο χειρουργείο που φοβόμουν ότι θα πάθω κρίση πανικού από τον φόβο, όλοι πολύ υποστηρικτικοί και από πάνω μου με το χαμόγελο,..μια μικρή πίεση στην κοιλιά και βλέπεις το μωρό..στην ανάνηψη να πω ένιωσα πιο άβολα που έπρεπε να περιμένω...μετά κοιμήθηκα ένα τετράωρο..το πρώτο 24ωρο ο ορός και ο καθετήρας είναι μια μικρή ενόχληση..αλλά τίποτα τραγικό..αλήθεια το λέω..πόνους δεν είχα, σηκώθηκα μόλις μου έβγαλαν τα σωληνάκια, πήγα για καφέ..η ψυχολογία μου ήταν τόσο καλή , ήμουν τόσο χαρούμενη και τις όποιες ενοχλήσεις τις πέρασα στο ντούκου...η τομή επουλώθηκε γρήγορα, στις 40 μέρες έκανα πιλάτες..

δεν ξέρω αν ήμουν η εξαίρεση, αν λόγω φυσικής κατάστασης έχω άλλες αντοχές..τι να πω..ο κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά

 

αλλά θέλω να διαβάσω και καμιά ιστορία κάποιας που δεν το βίωσε σαν τραυματική εμπειρία, να δώσουμε και λίγο θάρρος στις πρωτάρες..γιατί όταν δεν ξέρεις και διαβάζεις τα διάφορα fora..νομίζεις ότι θα πας να σε σφάξουν σαν το αρνάκι του Πάσχα..

 

εύχομαι σε όλες υγεία, με γερά παιδάκια..και πολλές χαρές..

 

επίσης..εμπιστοσύνη στον γιατρό μας κορίτσια..του αφήνουμε πάνω του δύο ζωές..αν αμφισβητούμε κάθε του κίνηση...που βλέπω να γίνεται συχνά..επιβραδύνουμε την ανάρρωση γιατί είμαστε χάλια ψυχολογικά και παρατείνουμε τις όποιες ταλαιπωρίες.

 

 

τωρα χωρις πλακα, επειδη ανεφερες τον καθαρισμο προσωπου, πιο πολυ ποναω οταν παω για καθαρισμο απ'ο,τι πονεσα στην καισαρικη.... Για μενα ηταν πολυ ομορφη εμπειρια η ολη διαδικασια

[zouzounel]

Κι εγώ καισαρική λόγω κονδυλωμάτων. Το μόνο που με χάλασε ήταν που είχα τον όρό και για μία-δύο μέρες δεν έτρωγα και έβλεπα και τον Μαμαλάκη και νόμιζα ότι θα φάω και τους τοιχους, ενώ οι κοπέλες που γέννησαν φυσιολογικά τρώγανε ένα ελαφρύ γέυμα αμέσως μετά την γέννα.

 

xaxa ωραία περιγραφή!

πράγματι όσες κανουμε καισαρική μενουμε νηστικές τη μερα του χειρουργείου (ούτε νερό), τη δεύτερη μερα τη βγάζουμε με τσαγάκι και την τριτη μερα με φιδέ (που με τέτοια πεινα σου φαινεται το καλύτερο φαγητο που εχεις φαει ποτε! )

για να μην επαναλαμβανομαι, μιας και τα περισσότερα τα εχουν καλύψει οι κοπελες παραπανω, θα ήθελα να τονισω μόνο το εξής: στην κτ με επισκληρίδιο νιώθεις τα παντα, απλά δεν πονάς. καταλαβαινεις δλδ το ψαχούλεμα, νιωθεις το σπρώξιμο, το τραβηγμα του μωρού, όλα τα νιώθεις, απλά δε νιωθεις τον πόνο. ειναι σα να σε σπρώχνουν, ας πούμε.

Επίσης μη νομίζετε ότι με την καισαρική τελειώνουν όλα τσακ-μπαμ. Στην πρωτη μου καισαρική (εχω κανει 2) δε μπορούσαν οι γιατροι να τραβήξουν το μωρό, ενώ πριν γεννήσω ειχε εμπεδωθεί, την ωρα του χειρουργείου ανεβηκε και κολλησε ψηλά (δεν ήθελε να βγει του πουλάκι μου!), επεσαν λοιπον όλοι πανω στην κοιλιά μου (κυριολεκτικά) και εσπρωχναν (οι 2 μαίες του χειρουργειου, η μαια του γιατρου και η αναισθησιολόγος). Ο μικρός δεν εβγαινε και τελικά τον τράβηξαν με τη βεντούζα. Οταν συνήλθα πιο πολύ ποναγε η θλάση στην κοιλιά από την πίεση, παρά η τομή!

Α και θηλασα κανονικότατα τα δυο μωρά μου, 14 μήνες τον γιο και 19 (και συνεχίζουμε) την κόρη.

[katd]

και εγώ με καισαρική κορίτσια και τα δυο μου παιδάκια γιατι εκτος το ζάχαρο που είχα ο μεγαλος μου είχε τυλιχτει με τον λώρο και ηταν πολυ ψηλα οποτε δεν το διακινδυνευσα!!!Ολα καλα πηγαν και τις δυο φορες και δεν το μετανοιωνω αλλα δεν θα πω οτι ηταν και πολυ ευκολη η αναρρωση μου, καθαρα και μονο θέμα οργανισμού ειναι για μένα!!Αυτο που με πειραξε περισσοτερο και ακομα οταν το σκεφτομαι μετα απο σχεδον 5 χρονια ηταν η σπαστικια η πεθερά μου που με είχε κανει ρεζίλι στο μαιευτηριο (μεχρι που την εκανε ο αντρας μου ρομπα) ελεγε συνεχεια οτι με σφάξανε και το κανανε για τα λεφτα και κατι τετοια κουλα!!Αχ!!Τι περασα!!!Και να εχω και τον γιο μου θερμοκοιτιδα!!!Ευτυχως στην κορη μου δεν ειπε τιποτα, ειχε ακουσει τον εξαψαλμο γιαυτο, και ειχα και την μικρουλα μου απο την πρωτη στιγμη κοντα μου την γλιτωσε την θερμοκοιτιδα αν και μινιατουριτσα 2.500!!!Σημασια εχει να ειναι γερα τα παιδια και η μαμα και ολοι αλλοι να πανε να κουρευονται!!!