Καισαρική τομή...πιο εύκολα από όσα μου έλεγαν..

[babycobra]

καλημέρα..περιμένω το δεύτερο κοριτσάκι μου τέλη Αυγούστου..και θα γεννήσω πάλι με κ.τ.

το πρώτο γεννήθηκε 40 συν 1 βδομάδες, ήταν σε εγκάρσια θέση και μεγάλο παιδί..3.400 γρ...ούτε ωδίνες από την ωκυτοκίνη δεν είχα..δλδ δεν υπήρχε θέμα φ.τ.

γράφω λοιπόν εδώ..επειδή η κ.τ. είναι μια πιθανότητα για τις εγκυμονούσες..κι εγώ όταν περίμενα διάβαζα ιστορίες τρόμου..νόμιζα ότι θα με κόψουν στα δύο από αυτά που είχα ακούσει..η μάνα μου περιέγραφε γκραν γκινιολ λεπτομέρειες για την τομή και άλλα ανατριχιαστικά..

 

εγώ διλήμματα τύπου "αν δεν κάνω φυσιολογικό θα νιώθω αποτυχημένη" που βλέπω ότι βασανίζουν πολλές κοπέλες ευτυχώς δεν είχα..

 

ε λοιπόν παιδιά η εμπειρία στο μητέρα ..καμία σχέση με αυτά που περίμενα..οι διαδικασίες γρήγορες και σχετικά ανώδυνες..εντάξει δεν πετάς και από τη χαρά σου όταν σου βάζουν κλύσμα ή σε ξυρίζουν...αλλά παιδί κάνεις, όχι καθαρισμό προσώπου..στο χειρουργείο που φοβόμουν ότι θα πάθω κρίση πανικού από τον φόβο, όλοι πολύ υποστηρικτικοί και από πάνω μου με το χαμόγελο,..μια μικρή πίεση στην κοιλιά και βλέπεις το μωρό..στην ανάνηψη να πω ένιωσα πιο άβολα που έπρεπε να περιμένω...μετά κοιμήθηκα ένα τετράωρο..το πρώτο 24ωρο ο ορός και ο καθετήρας είναι μια μικρή ενόχληση..αλλά τίποτα τραγικό..αλήθεια το λέω..πόνους δεν είχα, σηκώθηκα μόλις μου έβγαλαν τα σωληνάκια, πήγα για καφέ..η ψυχολογία μου ήταν τόσο καλή , ήμουν τόσο χαρούμενη και τις όποιες ενοχλήσεις τις πέρασα στο ντούκου...η τομή επουλώθηκε γρήγορα, στις 40 μέρες έκανα πιλάτες..

δεν ξέρω αν ήμουν η εξαίρεση, αν λόγω φυσικής κατάστασης έχω άλλες αντοχές..τι να πω..ο κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά

 

αλλά θέλω να διαβάσω και καμιά ιστορία κάποιας που δεν το βίωσε σαν τραυματική εμπειρία, να δώσουμε και λίγο θάρρος στις πρωτάρες..γιατί όταν δεν ξέρεις και διαβάζεις τα διάφορα fora..νομίζεις ότι θα πας να σε σφάξουν σαν το αρνάκι του Πάσχα..

 

εύχομαι σε όλες υγεία, με γερά παιδάκια..και πολλές χαρές..

 

επίσης..εμπιστοσύνη στον γιατρό μας κορίτσια..του αφήνουμε πάνω του δύο ζωές..αν αμφισβητούμε κάθε του κίνηση...που βλέπω να γίνεται συχνά..επιβραδύνουμε την ανάρρωση γιατί είμαστε χάλια ψυχολογικά και παρατείνουμε τις όποιες ταλαιπωρίες.

[DALIA]

Αν και δεν γέννησα με καισαρική΄ το έθεσες πολυ ωραία το θέμα.

[DFR]

Kαι εγω με καισαρική γέννησα και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!

[ethy]

καλημέρα..περιμένω το δεύτερο κοριτσάκι μου τέλη Αυγούστου..και θα γεννήσω πάλι με κ.τ.

το πρώτο γεννήθηκε 40 συν 1 βδομάδες, ήταν σε εγκάρσια θέση και μεγάλο παιδί..3.400 γρ...ούτε ωδίνες από την ωκυτοκίνη δεν είχα..δλδ δεν υπήρχε θέμα φ.τ.

γράφω λοιπόν εδώ..επειδή η κ.τ. είναι μια πιθανότητα για τις εγκυμονούσες..κι εγώ όταν περίμενα διάβαζα ιστορίες τρόμου..νόμιζα ότι θα με κόψουν στα δύο από αυτά που είχα ακούσει..η μάνα μου περιέγραφε γκραν γκινιολ λεπτομέρειες για την τομή και άλλα ανατριχιαστικά..

 

εγώ διλήμματα τύπου "αν δεν κάνω φυσιολογικό θα νιώθω αποτυχημένη" που βλέπω ότι βασανίζουν πολλές κοπέλες ευτυχώς δεν είχα..

 

ε λοιπόν παιδιά η εμπειρία στο μητέρα ..καμία σχέση με αυτά που περίμενα..οι διαδικασίες γρήγορες και σχετικά ανώδυνες..εντάξει δεν πετάς και από τη χαρά σου όταν σου βάζουν κλύσμα ή σε ξυρίζουν...αλλά παιδί κάνεις, όχι καθαρισμό προσώπου..στο χειρουργείο που φοβόμουν ότι θα πάθω κρίση πανικού από τον φόβο, όλοι πολύ υποστηρικτικοί και από πάνω μου με το χαμόγελο,..μια μικρή πίεση στην κοιλιά και βλέπεις το μωρό..στην ανάνηψη να πω ένιωσα πιο άβολα που έπρεπε να περιμένω...μετά κοιμήθηκα ένα τετράωρο..το πρώτο 24ωρο ο ορός και ο καθετήρας είναι μια μικρή ενόχληση..αλλά τίποτα τραγικό..αλήθεια το λέω..πόνους δεν είχα, σηκώθηκα μόλις μου έβγαλαν τα σωληνάκια, πήγα για καφέ..η ψυχολογία μου ήταν τόσο καλή , ήμουν τόσο χαρούμενη και τις όποιες ενοχλήσεις τις πέρασα στο ντούκου...η τομή επουλώθηκε γρήγορα, στις 40 μέρες έκανα πιλάτες..

δεν ξέρω αν ήμουν η εξαίρεση, αν λόγω φυσικής κατάστασης έχω άλλες αντοχές..τι να πω..ο κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά

 

αλλά θέλω να διαβάσω και καμιά ιστορία κάποιας που δεν το βίωσε σαν τραυματική εμπειρία, να δώσουμε και λίγο θάρρος στις πρωτάρες..γιατί όταν δεν ξέρεις και διαβάζεις τα διάφορα fora..νομίζεις ότι θα πας να σε σφάξουν σαν το αρνάκι του Πάσχα..

 

εύχομαι σε όλες υγεία, με γερά παιδάκια..και πολλές χαρές..

 

επίσης..εμπιστοσύνη στον γιατρό μας κορίτσια..του αφήνουμε πάνω του δύο ζωές..αν αμφισβητούμε κάθε του κίνηση...που βλέπω να γίνεται συχνά..επιβραδύνουμε την ανάρρωση γιατί είμαστε χάλια ψυχολογικά και παρατείνουμε τις όποιες ταλαιπωρίες.

 

Μπραβο για το υπεροχο μηνυμα σου,δεν εχω πολλα να προσθεσω.Και γω γεννησα με καισαρικη κι επισκληριδιο πριν 4 χρονια και οντως ηταν φοβερη εμπειρια.Ειχα καποιους πονους μετα,οχι την ωρα της επεμβασης αλλα γνωστες μου που γεννησαν με φτ μου ειπαν να μην ακουω τι λεγεται και πως και αυτες ποναγαν μετα και ας γεννησαν φυσιολογικα,οπως το ειπες πολυ ευστοχα,γεννα ειναι οχι εκδρομη!!!!Τωρα σε 1,5 μηνα ετοιμαζομαι να γεννησω παλι και οπως και να ειναι,μια αγωνια την εχω ξανα και χαιρομαι που διαβασα το μηνυμα σου παρολο που εχω και γω μια υπεροχη αναμνηση απο αυτη τη διαδικασια.Δε θα ξεχασω ποτε τη στιγμη που ακουσα το κλαματακι του και μου το εφεραν να το φιλησω το γλυκακι μου...και οπως λες το προσωπικο ηταν υπεροχο και να σημειωσω...γεννησα σε δημοσιο νοσοκομειο ,στον Αγιο Νικολαο Κρητης και κει ξαναπαω παλι!!!!!Να σου ζησει και σενα!!!

 

Υ.Γ.Και καλη λευτερια και σε σενα!!!!

[Μαρία1982]

Εγώ γέννησα τον πρώτο μου με φτ και το δεύτερο με καισαρικη.Συμφωνώ μαζί σου. Βέβαια, όπως και εσύ δεν είχα πρόβλημα πως θα γεννήσω κτλ, απλά έτυχε ένας επιχείλιος πλακούντας στο δεύτερο παιδάκι μου κια προέκυψε η καισαρική. Όμως, επειδή ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ στην πρώτη γέννα, με πολλά ευτράπελα και πόνο για αρκετούς μήνες μετά η καισαρική μου φάνηκε τέλεια. Τα πράγματα πλέον έχουν βελτιωθεί πολυ και όλα είναι πιο ανώδινα απ' ότι παλαιότερα (στις γέννες που έκαναν οι μαμάδες μας). Για να μη παρεξηγηθω να αναφέρω ότι εννοείται ότι ενας φυσιολογικός τοκετός είναι καλύτερος από ένα χειρουργείο και μπορεί να είναι ανώδινος ανάλογα με την περίπτωση, αφού είναι φυσικολογικός, αλλά και μια καισαρική δεν σημαίνει ότι είναι το χειρότερο που μπορεί να προκύψει. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα το ίδιο: έχει στην αγκαλιά σου το πανέμορφο παιδάκι σου.

[Tinsey]

Πολύ ωραία θέμα! Κι εγώ γέννησα στο Μητέρα, με ολική νάρκωση λόγω προβλημάτων υγείας, και η εμπειρία μου ήταν θετικότατη.

 

Μέχρι τελευταία στιγμή πηγαίναμε για φ.τ. αλλά δεν είχα ποτέ σκεφτεί ότι αν γεννήσω με καισαρική θα είναι αποτυχία. Το βασικό για μένα ήταν να κρατήσω μωρό στην αγκαλιά μου, όχι να νιώσω την εμπειρία της φυσιολογικής γέννας. Άλλωστε κι εμένα η μαμά μου με καισαρική με γέννησε και δεν έχω νιώσει ποτέ παιδί κατώτερου Θεού.

 

Το κλύσμα και το ξύρισμα για να πω την αλήθεια τα είχα μια έννοια, όπως και τον καθετήρα και τον ορό, αλλά τελικά δεν ήταν απολύτως τίποτα. Ούτε κατάλαβα για πότε με ετοίμασαν για χειρουργείο, όλα έγιναν πάρα πολύ γρήγορα. Το προσωπικό ήταν όλοι γελαστοί και άνετοι και μου μετέφεραν μια πολύ θετική αύρα.

 

Το μωρό δεν το είδα στο χειρουργείο, αλλά μου το έφεραν αμέσως μόλις πήγα στο δωμάτιο. Ζαλάδες και ναυτίες δεν είχα. Γέννησα μεσημέρι και το ίδιο βράδυ μου έβγαλαν τον ορό και με σήκωσαν να περπατήσω. Ένιωθα αρκετά καλά και δεν χρειάστηκε να μείνει κανείς μαζί μου ούτε το πρώτο βράδυ, ούτε τα επόμενα. Την άλλη μέρα το πρωί μου έβγαλαν τον καθετήρα, έφαγα ελαφρύ πρωινό (τσάι με φρυγανιές) και κανονικό μεσημεριανό. Σηκώθηκα και περπάτησα χωρίς πρόβλημα σε λιγότερο από 24 ώρες μετά τη γέννα.

 

Τα ράμματα τα ένιωθα λίγο, αλλά δεν πονούσα. Μου έκαναν παυσίπονες ενέσεις τις οποίες έκοψα μετά από 4 μέρες γιατί ένιωθα καλά, και από τότε δεν πήρα ούτε Ντεπόν (πρωτοφανές για μένα, αφού δεν αντέχω ούτε τον πονοκέφαλο). Γενικά ανάρρωσα πάρα πολύ γρήγορα και χωρίς πόνους ή άλλα προβλήματα. Η τομή μου τώρα ίσα που φαίνεται. Το μούδιασμα κράτησε 5-6 βδομάδες. Έκτοτε δεν με έχει ενοχλήσει καθόλου.

 

Φυσικά δεν είναι όλες οι καισαρικές ανώδυνες αλλά αν κρίνω από τις κοπέλες που γνώρισα στο μαιευτήριο, ούτε όλοι οι φ.τ. πάνε κατ' ευχήν. Είναι θέμα γιατρού και θέμα τύχης. Το βασικό είναι να βγαίνεις από το νοσοκομείο με ένα υγιές μωράκι στην αγκαλιά σου. Τα υπόλοιπα είναι για να ασχολούμαστε...

[sweet_february]

Κλυσμα και ξυρισμα κανουν και στο φυσιολογικο τοκετο, οχι μονο στην κ.τ.

 

Γεννησα την κορη μου με κ.τ. και ναι οκ, σε γενικες γραμμες θα συμφωνησω με τα παραπανω ποστ..

Αλλα θα τονισω πως ειναι και θεμα γιατρου αλλα και οργανισμου το πως θα ανταπεξελθει το σωμα και κατα τη διαρκεια αλλα και μετα την καισαρικη.

Εγω ας πουμε, την ωρα της καισαρικης, το μονο που ενιωθα ηταν καποιον να 'ψαχουλευει' την κοιλια μου.. Αλλα ο οργανισμος μου αντεδρασε ασχημα στην επισκληριδιο γιατι μου εριξε την πιεση στα ταρταρα και τρεχανε να με συνδεσουν στο οξυγονο για να συνελθω...

Μετα την καισαρικη παλι, ζητησα και μου εβγαλαν την επισκληριδιο ΑΜΕΣΩΣ και σηκωθηκα απο το κρεβατι το ιδιο βραδυ (παρεα με τον καθετηρα μου).. Ενεση μου εκαναν μονο μια, το ιδιο απογευμα και μετα καμμια αλλη, ουτε παυσιπονο δια του στοματος.. Ομως εγω ειμαι ΣΚΥΛΙ στον πονο... Αντεχω μεχρι οσο δεν παει αλλο, εχω αντοχες που κανουν τους ανθρωπους οταν τους περιγραφω σκηνικα να γουρλωνουν τα ματια...

Στο σημερα τωρα.. Εχω ενα σημαδακι στην κοιλια οριζοντιο που -οπως διαβασα και καπου αλλου-, το θεωρω το καλυτερο 'τατουαζ' που θα μπορουσα να εχω.. Το σημειο εκει ειναι ακομα και σημερα μουδιασμενο (εχουν περασει 3 χρονια) και οποτε αλλαζει ο καιρος, το καταλαβαινω γιατι εχω σφαχτες εκει...

 

Εν κατακλειδι... ΜΗΝ πιστευετε κανενα ακραιο σεναριο που θα σας παρουσιασει την καισαρικη ως κατι τραγικο, ΑΛΛΑ ΜΗΝ πιστεψετε και κανεναν που θα σας την παρουσιασει και ως 'σιγα, δεν ειναι τιποτα'.... Ο καθε οργανισμος ειναι διαφορετικος ξαναλεω και κατι που σε εμενα φαινεται απλο, σε καποιον αλλο να φαινεται μανικι....

 

Η ωρα η καλη σε οσες περιμενουν τα μωρακια τους!

[zoitsa!]

Και εγω γεννησα με καισαρικη, γιατι ουτε ωδινες ειχα, ουτε διαστολη, μετα απο 14 ωρες!

Την πρωτη μερα, ενταξει ειχα πονο λογικο, τραβουσαν τα ραματα,αλλα μεχρι να βγω απο την κλινικη σε 4 μερες μπορουσα ανετα να κατσω..Αφου εκανα το μωρο μολις βγηκα!

συμφωνω απολυτα μαζι σου!

[Αγγελίνα_2]

Νομίζω ότι οι περισσότερες άσχημες εμπειρίες στην καισαρική, προέρχονται από κοπέλες που ξεκίνησαν να γεννήσουν φυσιολογικά, αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονταν όπως έπρεπε και αυτή τους προέκυψε στην πορεία. Μία από αυτές είμαι κι εγώ. Η δεύτερη γέννα μου όμως, που έγινε με προγραμματισμένη κτ, ήταν η μέρα με τη νύχτα, σαν εμπειρία, συγκριτικά με την πρώτη.

[Mammy in love]

Κι εγώ στο κλάμπ της καισαρικής κορίτσια.Όλα καλά και για μένα!Ούτε ο καθετήρας με ενόχλησε ούτε ο ορός (κι ας μην καθόταν καλά ο άτιμος) την επισκληρίδιο φοβόμουν αλλά όλα καλά και εκεί!Την επόμενη μέρα πόναγα και όταν χρειάστηκε να περπατήσω πονούσα πολυ και δεν μπορούσα να σταθώ σωστά όρθια αλλά το πάλεψα και μία χαρά!Παυσίπονες ενεσούλες έκανα όσο ήμουν στο νοσοκομείο αλλά λίγες και όταν γύρισα σπίτι ξέχασα ότι είχα κάνει καισαρική και έπεσα να κάνω την μπανιέρα μου.Μια χαρά λοιπόν !

[marchalina]

Εμενα παντως και στις 2 καισαρικες δεν μου εκαναν κλυσμα

Στην πρωτη.. οκ..σκεφτηκα οτι δεν προλαβαν (αιφνιδιος προωρος τοκετος με ισχυακη προβολη) στην 2η ομως που ηταν και προγραμματισμενη επισης δεν μου εκανα

Και στις 2 περιπτωσεις η καισαρικη εγινε κατα τις 10 το πρωι και το τελευταιο γευμα μου ηταν την προηγουμενη μερα το μεσημερι..το γραφω γιατι ισως εχει σημασια

Οσο για την αναρρωση η πρωτη καισαρικη ηταν εφιαλτης ενω η 2η περιπατος

Ισως επειδη στην πρωτη εγινε και τομη στο ενδομητριο και δεν μοπυ εκαναν επαναληπτικη επισκληρηδιο

Αλλα και ημετεπειτα αναρρωση ηταν πραγματικα πολυ δυσκολη

Στην 2η δεν πιστευα οτι ειμαι τοσο καλα ..ο πονος εγινε μηδαμινος με τις μερες ακομα και τα λοχεια καμια σχεση με την πρωτη κτ

[alexele]

ΤΡΕΙΣ ΚΑΙΣΑΡΙΚΕΣ ΚΙ' ΕΓΩ ΚΑΙ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΜΟΝΟ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΒΟΥΝΟ ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΌΣ ΠΟΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ.

ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΔΥΟ ΜΕ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΜΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΠΟΝΟΙ????????

[giasof]

Εν κατακλειδι... ΜΗΝ πιστευετε κανενα ακραιο σεναριο που θα σας παρουσιασει την καισαρικη ως κατι τραγικο, ΑΛΛΑ ΜΗΝ πιστεψετε και κανεναν που θα σας την παρουσιασει και ως 'σιγα, δεν ειναι τιποτα'.... Ο καθε οργανισμος ειναι διαφορετικος ξαναλεω και κατι που σε εμενα φαινεται απλο, σε καποιον αλλο να φαινεται μανικι....

 

συμφωνω μαζι σου και να προσθεσω οτι εγω τωρα που εχουν περασει 4 μηνες δεν νιωθω τιποτα ουτε μουδιασμα τιποτα...θεμα οργανισμου.

[babycobra]

ευχαριστώ για τα σχόλια..και τις ευχές και ανταποδίδω...

άνοιξα το θέμα για να παρουσιάσω μία άλλη όψη για την κ.τ. φυσικά και δεν είναι περίπατος..ούτε ο φ.τ. δεν υπάρχει ανώδυνη γέννα..

απλά έχω διαβάσει τόσες υπερβολικές περιγραφές που ήθελα να δώσω μία άλλη οπτική στις κοπέλες που θα κάνουν κ.τ. να μην είναι τρομοκρατημένες.

[Marija]

Εν κατακλειδι... ΜΗΝ πιστευετε κανενα ακραιο σεναριο που θα σας παρουσιασει την καισαρικη ως κατι τραγικο, ΑΛΛΑ ΜΗΝ πιστεψετε και κανεναν που θα σας την παρουσιασει και ως 'σιγα, δεν ειναι τιποτα'.... Ο καθε οργανισμος ειναι διαφορετικος ξαναλεω και κατι που σε εμενα φαινεται απλο, σε καποιον αλλο να φαινεται μανικι....

Και κυρίως μην πιστέψετε ποτέ ότι αν γεννήσετε με καισαρική δεν θα μπορέσετε να δεθείτε με το μωρό σας, δεν θα μπορέσετε να θηλάσετε, το μωρό σας θα πάθει άπνοιες/άσθμα/σπασμούς, θα πέσει ο ουρανός να σας πλακώσει και λοιπά σενάρια επιστημονικής φαντασίας!

[oneiraki]

Έκανα και εγώ κτ στις 38+6.Ίσως να το έχετε διαβάσει ξανά (το έχω γράψει αρκετές φορές) αλλά λόγω διαβήτη κύησης (όχι δεν είναι από μόνος του λόγος για κτ) και επειδή το μωρό ήτανε ψηλά ,διαστολή μηδέν,οι συσπάσεις είχαν σταμτήσει μαχαίρι με το που μπήκα στον μήνα μου (παρόλο που τους 2 προηγούμενες καλά κρατούσαν και με έριξαν στο κρεβάτι για ξεκούραση) η ψυχολογία μου είχε φτάσει στα τάρταρα γιατί πάλι δεν ένιωθα το μωρό για 24 ώρες!!Όλοι έπεσαν να με φάνε που δεν περίμενα να κλείσω τις 40 βδομάδες και που σιγά την πιθανότητα 1/10000 που είχα για ενδομήτριο θάνατο λόγο του διαβήτη και που δεν έχω λίγη πίστη ότι όλα θα πάνε καλά για να γεννήσω με φτ. Ήτανε απόλυτα συνειδητή η απόφαση μου,ακόμη και αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω το ίδιο θα έκανα!(παρεπιπτόντως η μαμά μου ακόμη δεν το έχει χωνέψει!!!Λες και είχα λίγα προβλήματα στην εγκυμοσύνη και δεν μου έφταναν!)Τελικά η διαδικασία δεν είναι τίποτα.Ούτε εγώ έκανα κλύσμα ,το πρώτο 24ωρο ήτανε κάπως βαρύ γιατί με είχε πειράξει η επισκληρήδιος και ζαλιζόμουνα τρομέρα, ζεσταινόμουνα και γενικότερα ένα μαύρο χάλι!Αλλά αυτό είναι θέμα οργανισμού γιατί και όταν έβγαλα αμυγδαλές η νάρκωση με είχε κάνει χάλια!Το σημαντικό είναι να έχεις ένα υγιές μωράκι στην αγκαλιά σου και να κάνεις τοκετό με ασφάλεια για σένα και το μωρό!Όλα τα υπόλοιπα είναι μπαρούφες!

[Melissanthi]

γεια σασς και απο εμενα!!και εγω ειμαι νεα μαμα εδω και 1 μηνα περιπου.εκανα καισαρικη και πηγαν ολα πολυ καλα!!αυτα που λεγονται περι καισαρικης ειναι μυθοι.εγω σηκωθηκα αμεσωσ την αλλη μερα το πρωι και θηλασα το μωρο.ηθελα να πω οτι και στο φυσιολογικο τοκετο οι πονοι ερχονται πριν γεννησεισ και φυσικα εκει παυσιπονο δε γινεται...!!

[peper]

Κι εγώ καισαρική λόγω κονδυλωμάτων. Το μόνο που με χάλασε ήταν που είχα τον όρό και για μία-δύο μέρες δεν έτρωγα και έβλεπα και τον Μαμαλάκη και νόμιζα ότι θα φάω και τους τοιχους, ενώ οι κοπέλες που γέννησαν φυσιολογικά τρώγανε ένα ελαφρύ γέυμα αμέσως μετά την γέννα.

[Λιζα14]

Κορίτσια οποίος πιστεύει ότι η καισαρική ποναει κ ο φτ δεν είναι τίποτα...μαλλον δεν ξερει....!εγώ με φτ εκτός ότι πονούσα για 15 μέρες κ δεν μπορούσα να κάτσω ούτε να σηκωθώ έπαιρνε στην αρχή 8-9 παυσίπονα τη μέρα για ν μη δακρύζω από τον πόνο από τα ράμματα.κ αυτές με καισαρική ήταν μια χ

αρούλα κ εγώ εσερνα τα πόδια κ περπατούσα σιγά σιγά!!ασε τώρα!τα παιδάκια μας να ναι καλά αλλά όχι ότι ο φτ είναι οκ κ στη καισαρική είναι όλα τραγικα.όλες μανούλες είμαστε κ όλες μόλις κλάψουν τα μικρα μας τρέχουμε!!!άσχετα πως ρα φέραμε στον κόσμο!μπράβο για τα πιο πάνω post!!

[psixi]

Α,καλε και γω ετσι,μια χαρα.Μονο την πρωτη μερα με ενοχλουσε λιγο αλλα μετα τιποτα.Οταν βγηκα μετα απο τεσσερις μερες για καφε πηγα δεν ηρθα σπιτι(τα μωρα εμειναν λιγο θερμοκοιτιδα αλλα δεν ειχαν προβλημα,προληπτικα λογω προωροτητας τα κρατησαν).Ενταξει ας μην τρελαινομαστε οτι αν δεν γεννησουμε φυσιολογικα κατι τρεχει στα γυφτικα.Σημασια εχει μονο η υγεια μας και η υγεια των μωρων.Ουτε ο καθετηρας με ενοχλησε,μου τον εβαλαν μετα την επισκληριδιο και δεν καταλαβα τιποτα.Μου εκαναν και ενεσεις στην συσκευη της επισκληριδιου για να μην ποναω,με επλεναν...βασιλισσα!Στο χειρουργειο ειχα τελεια αναισθησιολογο και ολα εγιναν γρηγορα και με τη μια.Ολοι με προσεχαν πολυ,η αναισθησιολογος που ηταν πανω απο το κεφαλι μου με χαιδευε και μου ελεγε τι γινεται κατω απο το παραβαν(εγω ειμαι και μυωψ!),η παιδιατρος ερχοταν και μου ελεγε για τα μωρακια τα πλυναμε,τα ζυγισαμε,εκλαψε,εκανε ερανε,τα αντανακλαστικα ετσι και αλλιως κ.τ.λ.Το αγχος μου βεβαια ηταν τεραστιο λογω του οτι γεννουσα προωρα.Θυμαμαι μονο να παρακαλαω την Παναγια να μου φερουν δυο γερα μωρα τιποτα αλλο δεν με ενοιαζε.Πολυ συγκινητικες στιγμες,τι να πω,τα χω αναλυσει με τον αντρα μου ολα καρε καρε,τι γινοταν μεσα,τι καναν οι δικοι μου απεξω κ.τ.λ.Ολα καλα,μην τρελαινεστε,η τομη δεν φαινεται καν!Και δενει απιστευτα γρηγορα!

[maria- elpida]

εγω παί πιστευω οτι ειναι θεμα του καθε οργανισμου..

και εγω στο κλαμπ της κτ με εξαιρετικη αναρρωση, γεννησα Τεταρτη πρωι και Σαββατο πρωι εφυγα.

Σηκωθηκα το ιδιο απογευμα, και την επομενη μερα καθομουν κανονικα, θηλασα απο την πρωτη στιγμη και γενικα ειμουν μια χαρα..

ενταξει επαιρνα παυσιπονα και μερικες μερες μετα απλα ειχα ενα βαρος αλλα οχι ενοχλητικο..

Παντως και εγω θα ελεγα οτι δεν εχει καμια σημασια το πως γεννιονται τα παιδια αρκει να ερχονται στον κοσμο γερα και οι μανουλες τους να ειναι χαρουμενες και υγιεις!

Και τελος πιστευω οτι η αναρρωση εχει να κανει και με την ψυχολογια, εγω ας πουμε ειμουν μια χαρα χαρουμενη και καθολου δεν με πτοησε ο τροπος της γεννας, ισα-ισα το διασκεδασαμε μεσα στο χειρουργειο και εχω πολυ ευχαριστες αναμνησεις..

[matilnta]

3 καισαρικες κ γω!!η 1 ολικη γιατι πηγαιναμε για φυσιολογικα κ δεν μας εκατσε.οι αλλες δυο με επισκληριδιο κ ηταν περιπατος.το ιδιο βραδυ περπατησα.ποιος λεει οτι δεν δενεσαι με το μωρο σου?τι βλακειες ακουω θεε μου.πισω στο μεσαιωνα!να μας καινε οσες γεννησαμε με καισαρικη!αν ειναι δυνατον!2012 κ ακομα ακουμε τετοια!αγκαλιτσα τα πηρα με το που ταγεννησα!

[piccolo]

Πολυ καλα εκανες κ ανοιξες αυτο το θεμα για να χαλαρωσουν οσες εγκυουλες πανε αναγκαστικα για καισαρικη. κ εγω πηγα προγραμματισμενα λογω διαφορων προβληματων κ ημουν φοβισμενη καθως διαβαζα διαφορα για τομες που πρηζονται, τραβανε, δε νιωθεις το δερμα...

Επισης οταν ελεγα οτι παω για καισαρικη μου ελεγαν

δε θα μπορεσεις να θηλασεις

τους πρωτους μηνες θα πονας

δε θα μπορεις να φροντιζεις το μωρο κ ενα σωρο αλλα ενω ο γιατρος με καθησυχαζε κ μου ελεγε οτι ολα θα πανε καλα κ οτι δεν ειναι τιποτα κ αλλα τοσα καθησυχαστικα κ ειχε δικιο!

Γεννησα πρωι κ το μεσημερι θηλασα. Στη συνεχεια σηκωθηκα κ αρχισα τις βολτες. Δε λεω τις 2 πρωτες μερες δε μπορουσα να ισιωσω αλλα δεν το εβαλα κατω. Ολη την ωρα βολτες, στο κυλικειο με φιλους οι οποιοι δε μπορουσαν να πιστεψουν οτι ημουν τοσο καλα.

Μολις πηγα σπιτι ανελαβα αμεσως μονη (κ με τη βοηθεια του μπαμπα μας βεβαιως βεβαιως) το μωρο κ θηλαζουμε κ μεχρι σημερα αποκλειστικα.

Οσο για την πληγη πολυ γρηγορα ξεχασα κ οτι υπαρχει.

Οπως ειπαν βεβαια κ αλλες κοπελες ο φτ ειναι αυτο που ολες επιθυμουμε αλλα κ αν δεν μπορεσουμε καποιες δεν εγινε κ τιποτα. Πανω απο ολα το μωρακι μας να ειναι καλα

[Elinaki]

Κι εγώ με καισαρική και τους δυο λεβέντες μου. Πήγαινα για φ. τ. αλλά επειδή τα νερά είχαν σπάσει από το πρωί κι είχε φτάσει απόγευμα και ήταν πολύ ψηλά προχωρήσαμε σε κ.τ. Γέννησα 5.30 το απόγευμα και στις 10 θήλαζα. Είχα πόνους, ειδικά τις 2-3 πρώτες μερες αλλά ομολογώ ότι πια δε θυμάμαι πολλά. Επίσης, δεν ένοιωσα λιγότερο μάνα επειδή γέννησα έτσι, ούτε μια στιγμή δεν αισθάνθηκα άσχημα με τον εαυτό μου επειδή δε γέννησα φυσιολογικά. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να το κρατήσω αγκαλιά και δε σκέφτηκα ούτε γιατί ούτε πως.

Στην μανούλα που άνοιξε το ποστ εύχομαι με το καλό η μπουμπού!

[Georgia32]

καλημέρα..περιμένω το δεύτερο κοριτσάκι μου τέλη Αυγούστου..και θα γεννήσω πάλι με κ.τ.

το πρώτο γεννήθηκε 40 συν 1 βδομάδες, ήταν σε εγκάρσια θέση και μεγάλο παιδί..3.400 γρ...ούτε ωδίνες από την ωκυτοκίνη δεν είχα..δλδ δεν υπήρχε θέμα φ.τ.

γράφω λοιπόν εδώ..επειδή η κ.τ. είναι μια πιθανότητα για τις εγκυμονούσες..κι εγώ όταν περίμενα διάβαζα ιστορίες τρόμου..νόμιζα ότι θα με κόψουν στα δύο από αυτά που είχα ακούσει..η μάνα μου περιέγραφε γκραν γκινιολ λεπτομέρειες για την τομή και άλλα ανατριχιαστικά..

 

εγώ διλήμματα τύπου "αν δεν κάνω φυσιολογικό θα νιώθω αποτυχημένη" που βλέπω ότι βασανίζουν πολλές κοπέλες ευτυχώς δεν είχα..

 

ε λοιπόν παιδιά η εμπειρία στο μητέρα ..καμία σχέση με αυτά που περίμενα..οι διαδικασίες γρήγορες και σχετικά ανώδυνες..εντάξει δεν πετάς και από τη χαρά σου όταν σου βάζουν κλύσμα ή σε ξυρίζουν...αλλά παιδί κάνεις, όχι καθαρισμό προσώπου..στο χειρουργείο που φοβόμουν ότι θα πάθω κρίση πανικού από τον φόβο, όλοι πολύ υποστηρικτικοί και από πάνω μου με το χαμόγελο,..μια μικρή πίεση στην κοιλιά και βλέπεις το μωρό..στην ανάνηψη να πω ένιωσα πιο άβολα που έπρεπε να περιμένω...μετά κοιμήθηκα ένα τετράωρο..το πρώτο 24ωρο ο ορός και ο καθετήρας είναι μια μικρή ενόχληση..αλλά τίποτα τραγικό..αλήθεια το λέω..πόνους δεν είχα, σηκώθηκα μόλις μου έβγαλαν τα σωληνάκια, πήγα για καφέ..η ψυχολογία μου ήταν τόσο καλή , ήμουν τόσο χαρούμενη και τις όποιες ενοχλήσεις τις πέρασα στο ντούκου...η τομή επουλώθηκε γρήγορα, στις 40 μέρες έκανα πιλάτες..

δεν ξέρω αν ήμουν η εξαίρεση, αν λόγω φυσικής κατάστασης έχω άλλες αντοχές..τι να πω..ο κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά

 

αλλά θέλω να διαβάσω και καμιά ιστορία κάποιας που δεν το βίωσε σαν τραυματική εμπειρία, να δώσουμε και λίγο θάρρος στις πρωτάρες..γιατί όταν δεν ξέρεις και διαβάζεις τα διάφορα fora..νομίζεις ότι θα πας να σε σφάξουν σαν το αρνάκι του Πάσχα..

 

εύχομαι σε όλες υγεία, με γερά παιδάκια..και πολλές χαρές..

 

επίσης..εμπιστοσύνη στον γιατρό μας κορίτσια..του αφήνουμε πάνω του δύο ζωές..αν αμφισβητούμε κάθε του κίνηση...που βλέπω να γίνεται συχνά..επιβραδύνουμε την ανάρρωση γιατί είμαστε χάλια ψυχολογικά και παρατείνουμε τις όποιες ταλαιπωρίες.

 

 

Μπαίνω για καισαρική την Δευτέρα, μου έδωσες πολύ κουράγιο, να είσαι καλά..Να χαίρεσαι το μωράκι σου