Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Ξανά έγκυος, με πρόσφατο τοκετό / μωρό!


Recommended Posts

2 hours ago, Super.mum said:

Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου! Τα καταφέρνεις ; Αντέχεις ; Σίγουρα είναι πολύ δύσκολα .. έχεις βοήθεια από κάποιον ; Εγώ δεν έχω δυστυχώς 

Εφόσον είμαστε όλοι ζωντανοί και εγώ ακόμα στο σπίτι και όχι σε κάποιο ίδρυμα, τότε μάλλον τα καταφέρνω ναι! Έχω βοήθεια από τον άντρα μου που τα έχουμε χωρίσει σχεδόν στην μέση όλα, και βοήθαει που οι μεγάλες πηγαίνουν παιδικό (τώρα βέβαια είναι σπίτι διακοπές). Επίσης στην περίπτωση μου βοήθαει και η εποχή, τις βγάζω τις μεγάλες στον κήπο και παίζουν με τις ώρες, εάν ήταν χειμώνας και ειμασταν κλεισμένοι μέσα είμαι σίγουρη ότι θα ήταν πολύ πιο δύσκολα. Αλλιώς όχι, δεν υπάρχει άλλη βοήθεια. Από τον Αύγουστο και μετά ο άντρας μου θα αρχίσει να πηγαίνει στην δουλειά και εγώ θα αναλάβω περισσότερες υποχρεώσεις με τις μεγάλες οπότε θα είναι σιγουρα ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 132
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

1 ώρα πρίν, Chrysoum είπε:

Εφόσον είμαστε όλοι ζωντανοί και εγώ ακόμα στο σπίτι και όχι σε κάποιο ίδρυμα, τότε μάλλον τα καταφέρνω ναι! Έχω βοήθεια από τον άντρα μου που τα έχουμε χωρίσει σχεδόν στην μέση όλα, και βοήθαει που οι μεγάλες πηγαίνουν παιδικό (τώρα βέβαια είναι σπίτι διακοπές). Επίσης στην περίπτωση μου βοήθαει και η εποχή, τις βγάζω τις μεγάλες στον κήπο και παίζουν με τις ώρες, εάν ήταν χειμώνας και ειμασταν κλεισμένοι μέσα είμαι σίγουρη ότι θα ήταν πολύ πιο δύσκολα. Αλλιώς όχι, δεν υπάρχει άλλη βοήθεια. Από τον Αύγουστο και μετά ο άντρας μου θα αρχίσει να πηγαίνει στην δουλειά και εγώ θα αναλάβω περισσότερες υποχρεώσεις με τις μεγάλες οπότε θα είναι σιγουρα ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα. 

Το νιώθω αυτό που λες να ξέρεις ! Υπομονή θα μεγαλώσουν άλλο λίγο και θα πάρουμε μια ανάσα! Δυστυχώς εγώ δεν έχω ούτε τον άντρα μου για βοήθεια γιατί είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ δουλειά. Και τις μέρες που έχει ρεπό ναι μεν συμμετέχει με τα παιδιά να τα κρατήσει και να παίξει λίγο αλλά όχι ότι θα κάνει δουλειές στο σπίτι .. σκέφτομαι πολύ το ενδεχόμενο γυναίκας στο σπίτι ... ίσως πάρω μια γυναίκα να έρχεται 2 φορές την εβδομάδα να με βοηθάει με το σπίτι όταν θα έρθει και το τρίτο μου μωράκι στον κόσμο. 

Link to comment
Share on other sites

25 minutes ago, Super.mum said:

Το νιώθω αυτό που λες να ξέρεις ! Υπομονή θα μεγαλώσουν άλλο λίγο και θα πάρουμε μια ανάσα! Δυστυχώς εγώ δεν έχω ούτε τον άντρα μου για βοήθεια γιατί είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ δουλειά. Και τις μέρες που έχει ρεπό ναι μεν συμμετέχει με τα παιδιά να τα κρατήσει και να παίξει λίγο αλλά όχι ότι θα κάνει δουλειές στο σπίτι .. σκέφτομαι πολύ το ενδεχόμενο γυναίκας στο σπίτι ... ίσως πάρω μια γυναίκα να έρχεται 2 φορές την εβδομάδα να με βοηθάει με το σπίτι όταν θα έρθει και το τρίτο μου μωράκι στον κόσμο. 

Τα του σπιτιού τα έχω αυτοματοποιησει όσο περισσότερο μπορώ για να περνάω όσο λιγότερο χρόνο γίνεται με τις δουλειές. Να πάρεις όμως γυναίκα αφού έχεις την δυνατότητα, όση περισσότερη βοήθεια μπορείς να βρεις να το κάνεις. Είναι δύσκολο να είσαι όλη μέρα με τα παιδιά στο σπίτι, ειδικά όταν είναι τόσο μικρά και τόσα πολλά!! 

Link to comment
Share on other sites

1 ώρα πρίν, Chrysoum είπε:

Τα του σπιτιού τα έχω αυτοματοποιησει όσο περισσότερο μπορώ για να περνάω όσο λιγότερο χρόνο γίνεται με τις δουλειές. Να πάρεις όμως γυναίκα αφού έχεις την δυνατότητα, όση περισσότερη βοήθεια μπορείς να βρεις να το κάνεις. Είναι δύσκολο να είσαι όλη μέρα με τα παιδιά στο σπίτι, ειδικά όταν είναι τόσο μικρά και τόσα πολλά!! 

Εγώ πραγματικά είναι μέρες που ξεκινάω από πρωί πρωί και δεν μπορώ να τελειώσω μέχρι τις 23:00 με τίποτα. Και άντε να τελειώσω μετά θα πρέπει και εγώ να κάνω ένα μπάνιο να ξαπλώσω και κάπου εκεί κάποιο από τα δυο θα ξυπνήσει (ειδικά το πιο μικρό που ξυπνάει συχνά και θέλει να πίνει γάλα) και το πρωί θα είμαι κομμάτια γιατί θα έχω και αναγούλες και θα είμαι και άυπνη :/ μερικές φορές απλά νιώθω ότι όλη μέρα δεν σταματάω αλλά το σπίτι και πάλι είναι χάλια μέχρι να κοιμηθούν και να συνεχίσω τις δουλειές εγώ .. απελπισία 

Link to comment
Share on other sites

47 minutes ago, Super.mum said:

Εγώ πραγματικά είναι μέρες που ξεκινάω από πρωί πρωί και δεν μπορώ να τελειώσω μέχρι τις 23:00 με τίποτα. Και άντε να τελειώσω μετά θα πρέπει και εγώ να κάνω ένα μπάνιο να ξαπλώσω και κάπου εκεί κάποιο από τα δυο θα ξυπνήσει (ειδικά το πιο μικρό που ξυπνάει συχνά και θέλει να πίνει γάλα) και το πρωί θα είμαι κομμάτια γιατί θα έχω και αναγούλες και θα είμαι και άυπνη :/ μερικές φορές απλά νιώθω ότι όλη μέρα δεν σταματάω αλλά το σπίτι και πάλι είναι χάλια μέχρι να κοιμηθούν και να συνεχίσω τις δουλειές εγώ .. απελπισία 

Τι να σου πω; εγώ το έχω πάρει απόφαση ότι το σπίτι θα είναι ακατάστατο για μερικά χρόνια. Ειδικά με τα παιχνίδια που πραγματικά τα σκορπάνε συνεχώς παντού. Κατά τα άλλα 2 φορές τον χρόνο κάνουμε με τον άντρα μου ένα καλο ξεκαθάρισμα σε ολο το σπίτι όπου πετάμε πράγματα, ξανά οργανώνουμε αποθηκευτικους χώρους και γενικά προσπαθούμε να σκεφτούμε πως μπορούμε να κάνουμε το σπίτι πιο αποδοτικό και γρήγορο ως προς το καθάρισμα και αυτό βοηθάει. Επίσης εκείνες τις περιόδους ασχολούμαστε και με τον εξωτερικό χώρο, φτιάχνουμε ότι έχει χαλάσει, συντηρουμε ότι χρειάζεται συντήρηση, κλπ. Οπότε μετά για το επόμενο 3 μηνο είναι σχετικά εύκολο το καθάρισμα και σχετικά τακτοποιημενο το σπίτι. Μετά πάλι από την αρχή! 

Εγώ όσο λείπουν οι μεγάλες στον παιδικό έχω σχετικά καποιο χρόνο, ο μικρός είναι ήσυχος οπότε δεν είναι ότι τρέχω, αλλα όσο λειπουν μέχρι πρότινος δούλευα και τώρα που τελείωσε το συμβόλαιο μου και είμαι άνεργη, εκείνες τις ώρες διαβαζω για τις σπουδές. Δεν μπορώ απλά να καθαρίζω και να συμμαζευω, θα τρελαθω! 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

On 20/7/2021 at 6:04 ΜΜ, Mimi26 είπε:

Κορίτσια καλησπέρα 

Είμαι σχεδόν 28 ετών κ εχω ενα παιδάκι 9 μηνών 

Πριν λίγες μέρες μάθαμε πως είμαι ξανά έγκυος χωρις να το επιδιώξουμε καθόλου.. ο άντρας μου έχει ξετρελαθει απ τη χαρά του σε αντίθεση με εμενα που κλαίω συνεχώς κ εχω μόνο αρνητικά συναισθήματα..είναι αμαρτία τ ξερω γτ τα παιδιά είναι ευλογία αλλα σκέφτομαι πως θα ανταπεξέλθουμε με 2 τόσο μικρά παιδιά; θα έχουν 17 μήνες διαφορά μόνο.. πανω που η μικρή μου μπηκε σε μια σειρά θα έχω να κουμαντάρω μια εγκυμοσύνη ενα πολύ μικρό μωρό κ αργότερα ενα νεογέννητο.. ο οργανισμός κ το σώμα μου τώρα επανήλθαν μετα απ πολυ προσπάθεια πως θα γίνει τοσο γρήγορα ξανα απ την αρχή;; εχω πελαγωσει με κυριεύει το άγχος κ δεν μπορώ να δω τίποτα θετικό παρόλο π ο άντρας μου είναι τεράστια βοήθεια

Σας εχει τύχει κ πως το διαχειριστικατε;; 

Με το καλο το μωρακι σας! Ηθελα απλα να σου πω οτι ειναι απολυτα φυσιολογικα ολα αυτα που νιωθεις. Το μωρακι σου ειναι μικρο και ειναι λογικο να αισθανεσαι ολα αυτα, μην νιωθεις καμια τυψη. Θυμαμαι οταν ειχα γεννησει την κορη μου, ημουν τοσο γεματη και ευτυχισμενη που δε μπορουσα να διανοηθω οτι θα κανω δευτερο παιδι σε συντομο διαστημα. Προσεχα παρα πολυ γιατι ειχα ακουσει ποσο ευκολο ηταν να μεινεις εγκυος μετα το πρωτο και δε το ηθελα με τιποτα. 

Ακουγα τοτε μια γνωστη-φιλη που προσπαθουσε να κανει δευτερο οταν το πρωτο της ηταν 9 μηνων οπως η κορη μου και την περνουσα για τρελη. Μα καλα, ελεγα, δεν αγαπαει το παιδι της και νιωθει ηδη την αναγκη για δευτερο; Δε μπορουσα να το καταλαβω (ακομα δε μπορω να σου πω την αληθεια...)

Τα εφερε ετσι λοιπον η ζωη που καποια προβληματα υγειας δικα μου μου ''απογορευσαν'' να κανω δευτερο παιδι. Κατι που μαλλον δε θα το ξεπερασω ποτε....αν με ρωτησεις εαν μετανιωσα που δε το εκανα τοτε το δευτερο (οταν δεν ειχε εμφανιστει ακομα το προβλημα) θα σου απαντησω πως οχι, δεν ημουν ετοιμη, και δεν θα ειχα το παιδι που εχω τωρα και τη σχεση που εχουμε. Εζησα στο επακρο τα παντα καθε ηλικια της και χαιρομαι πολυ. Αλλα ..... μαλλον βαθια μεσα μου ευχομαι απλα να μου ειχε τυχει τοτε...

Το σιγουρο ειναι οτι ποτε δεν μετανιωνεις για οταν ερχεται ενα μωρο στο κοσμο οσο αρνητικα και να το βλεπεις στην αρχη. Ενω εαν τελικα δε τπροβεις στο να ερθει ενα μωρο στο κοσμο μαλλον το μετανιωνεις

Σου ευχομαι ολοψυχα να αισθανθεις συντομα καλυτερα με την εγκυμοσυνη σου και να την ευχαριστηθεις και να φερεις στο κοσμο ενα υγιεστατο μωρακι.

Μπορει να τα βλεπεις ολα βουνο τωρα αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα πανε ολα καλα! Δεξου τα συναισθηματα σου και δωσε χρονο στον ευατο σου. Εγω απο την μερια μου μαλλον σε ζηλευω....

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 59 λεπτά , Chrysoum είπε:

Τι να σου πω; εγώ το έχω πάρει απόφαση ότι το σπίτι θα είναι ακατάστατο για μερικά χρόνια. Ειδικά με τα παιχνίδια που πραγματικά τα σκορπάνε συνεχώς παντού. Κατά τα άλλα 2 φορές τον χρόνο κάνουμε με τον άντρα μου ένα καλο ξεκαθάρισμα σε ολο το σπίτι όπου πετάμε πράγματα, ξανά οργανώνουμε αποθηκευτικους χώρους και γενικά προσπαθούμε να σκεφτούμε πως μπορούμε να κάνουμε το σπίτι πιο αποδοτικό και γρήγορο ως προς το καθάρισμα και αυτό βοηθάει. Επίσης εκείνες τις περιόδους ασχολούμαστε και με τον εξωτερικό χώρο, φτιάχνουμε ότι έχει χαλάσει, συντηρουμε ότι χρειάζεται συντήρηση, κλπ. Οπότε μετά για το επόμενο 3 μηνο είναι σχετικά εύκολο το καθάρισμα και σχετικά τακτοποιημενο το σπίτι. Μετά πάλι από την αρχή! 

Εγώ όσο λείπουν οι μεγάλες στον παιδικό έχω σχετικά καποιο χρόνο, ο μικρός είναι ήσυχος οπότε δεν είναι ότι τρέχω, αλλα όσο λειπουν μέχρι πρότινος δούλευα και τώρα που τελείωσε το συμβόλαιο μου και είμαι άνεργη, εκείνες τις ώρες διαβαζω για τις σπουδές. Δεν μπορώ απλά να καθαρίζω και να συμμαζευω, θα τρελαθω! 

Καλά κανείς και μπράβο που τα καταφέρνεις με τρία μωρα! Εγώ δούλευα από το σπίτι με τον πρώτο μου γιο και έγκυος στο δεύτερο τότε .. προφανώς δεν μπορώ να το κάνω και τώρα .. σκέφτομαι όμως το ενδεχόμενο να στείλω παιδικο τουλάχιστον τον μεγαλύτερο ... όχι αυτή την χρόνια αλλά την επόμενη 

Link to comment
Share on other sites

10 ώρες πρίν, connie08 είπε:

Με το καλο το μωρακι σας! Ηθελα απλα να σου πω οτι ειναι απολυτα φυσιολογικα ολα αυτα που νιωθεις. Το μωρακι σου ειναι μικρο και ειναι λογικο να αισθανεσαι ολα αυτα, μην νιωθεις καμια τυψη. Θυμαμαι οταν ειχα γεννησει την κορη μου, ημουν τοσο γεματη και ευτυχισμενη που δε μπορουσα να διανοηθω οτι θα κανω δευτερο παιδι σε συντομο διαστημα. Προσεχα παρα πολυ γιατι ειχα ακουσει ποσο ευκολο ηταν να μεινεις εγκυος μετα το πρωτο και δε το ηθελα με τιποτα. 

Ακουγα τοτε μια γνωστη-φιλη που προσπαθουσε να κανει δευτερο οταν το πρωτο της ηταν 9 μηνων οπως η κορη μου και την περνουσα για τρελη. Μα καλα, ελεγα, δεν αγαπαει το παιδι της και νιωθει ηδη την αναγκη για δευτερο; Δε μπορουσα να το καταλαβω (ακομα δε μπορω να σου πω την αληθεια...)

Τα εφερε ετσι λοιπον η ζωη που καποια προβληματα υγειας δικα μου μου ''απογορευσαν'' να κανω δευτερο παιδι. Κατι που μαλλον δε θα το ξεπερασω ποτε....αν με ρωτησεις εαν μετανιωσα που δε το εκανα τοτε το δευτερο (οταν δεν ειχε εμφανιστει ακομα το προβλημα) θα σου απαντησω πως οχι, δεν ημουν ετοιμη, και δεν θα ειχα το παιδι που εχω τωρα και τη σχεση που εχουμε. Εζησα στο επακρο τα παντα καθε ηλικια της και χαιρομαι πολυ. Αλλα ..... μαλλον βαθια μεσα μου ευχομαι απλα να μου ειχε τυχει τοτε...

Το σιγουρο ειναι οτι ποτε δεν μετανιωνεις για οταν ερχεται ενα μωρο στο κοσμο οσο αρνητικα και να το βλεπεις στην αρχη. Ενω εαν τελικα δε τπροβεις στο να ερθει ενα μωρο στο κοσμο μαλλον το μετανιωνεις

Σου ευχομαι ολοψυχα να αισθανθεις συντομα καλυτερα με την εγκυμοσυνη σου και να την ευχαριστηθεις και να φερεις στο κοσμο ενα υγιεστατο μωρακι.

Μπορει να τα βλεπεις ολα βουνο τωρα αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα πανε ολα καλα! Δεξου τα συναισθηματα σου και δωσε χρονο στον ευατο σου. Εγω απο την μερια μου μαλλον σε ζηλευω....

Σχεδον ταυτίζομαι με αυτό το ποστ. Ο γιος μου είναι 3,5 κ ακόμα κ τψρα νιώθω πολύ γεμάτη κ δεν επιθυμώ προσωπικά δεύτερο (εννοώ ότι δν θα με κάνει πιο χαρούμενη), όμως είχαμε κάνει δεύτερη εξωσωματική πριν από δυο χρόνια, που ένιωσα μια ανομολόγητη ανακούφιση που δεν πέτυχε, όμως ειδικά τους τελευταίους 1-2 μήνες έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι ο μικρός θα ήταν πολύ καλύτερα αν είχε ένα αδερφάκι να παίζει, γιατί τώρα αν θελουμε να ασχοληθούμε λίγο μεταξύ μας οι μεγάλοι, αυτός παίζει ολομόναχος και αρχίζει να μου χτυπάει παρα πολύ ασχημο. Δλδ για πρώτη φορά στη ζωή μου σκέφτομαι ότι μακροπρόθεσμα δεν θα ήταν ίσως τόσο χάλια να έχουμε δυο παιδιά (γενικα μου έπεσε τόσο βαριά η βρεφική ηλικία του ενός, που όταν ακούω ότι κάποιος περιμένει δεύτερο ή τρίτο παιδί σκέφτομαι «α τον κακομοίρη τι κακό του ετυχε» και αν βλέπω γονείς με νεογέννητο χαρπυμενους αναρωτιέμαι το γιατί :grin:). Προφανώς το λατρεύω το παιδί μου, μην παρεξηγείτε. Αλλά την όλη διαδικασια τη θεωρώ τρομαχτική κ μου φαίνεται απόλυτα νορμαλ οποιοδήποτε περίεργο συναίσθημα. 

Link to comment
Share on other sites

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Σχεδον ταυτίζομαι με αυτό το ποστ. Ο γιος μου είναι 3,5 κ ακόμα κ τψρα νιώθω πολύ γεμάτη κ δεν επιθυμώ προσωπικά δεύτερο (εννοώ ότι δν θα με κάνει πιο χαρούμενη), όμως είχαμε κάνει δεύτερη εξωσωματική πριν από δυο χρόνια, που ένιωσα μια ανομολόγητη ανακούφιση που δεν πέτυχε, όμως ειδικά τους τελευταίους 1-2 μήνες έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι ο μικρός θα ήταν πολύ καλύτερα αν είχε ένα αδερφάκι να παίζει, γιατί τώρα αν θελουμε να ασχοληθούμε λίγο μεταξύ μας οι μεγάλοι, αυτός παίζει ολομόναχος και αρχίζει να μου χτυπάει παρα πολύ ασχημο. Δλδ για πρώτη φορά στη ζωή μου σκέφτομαι ότι μακροπρόθεσμα δεν θα ήταν ίσως τόσο χάλια να έχουμε δυο παιδιά (γενικα μου έπεσε τόσο βαριά η βρεφική ηλικία του ενός, που όταν ακούω ότι κάποιος περιμένει δεύτερο ή τρίτο παιδί σκέφτομαι «α τον κακομοίρη τι κακό του ετυχε» και αν βλέπω γονείς με νεογέννητο χαρπυμενους αναρωτιέμαι το γιατί :grin:). Προφανώς το λατρεύω το παιδί μου, μην παρεξηγείτε. Αλλά την όλη διαδικασια τη θεωρώ τρομαχτική κ μου φαίνεται απόλυτα νορμαλ οποιοδήποτε περίεργο συναίσθημα. 

Άκρως βοηθητικό το ποστ σου για τη θεματοθέτρια :razz:!!! Μια ερώτηση μόνο: αφού θεωρείς τόσο τρομακτική τη διαδικασία μεγαλώματος βρέφους και αποκαλείς κακομοίρηδες αυτούς που περιμένουν δεύτερο, τη 2η εξωσωματική (που σε ανακούφισε μάλιστα η αποτυχία της) γιατί την έκανες;

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 4 λεπτά , Anna3011 είπε:

Άκρως βοηθητικό το ποστ σου για τη θεματοθέτρια :razz:!!! Μια ερώτηση μόνο: αφού θεωρείς τόσο τρομακτική τη διαδικασία μεγαλώματος βρέφους και αποκαλείς κακομοίρηδες αυτούς που περιμένουν δεύτερο, τη 2η εξωσωματική (που σε ανακούφισε μάλιστα η αποτυχία της) γιατί την έκανες;

Χαχα γιατί καλε; Δεν την απαλλάσσω από τις τύψεις που νιώθει έτσι; Πολύς κόσμος τρομάζει με την ιδέα μιας απρόσμενης εγκυμοσύνης, είτε είναι δεύτερο είτε τρίτο, είτε πολύ κοντά είτε πολύ μακριά από τα άλλα. και μετά είναι μια χαρά. Για δεύτερο παιδί προσπαθήσαμε ας πούμε από κεκτημένη ταχύτητα. Ήταν μια σχετικά κοντινή απόσταση με το 1ο αλλα όχι απανωτά, εγω ήμουν ελάχιστα πάνω από τα 35, γιατί έχω θέμα ορμονικό κ δν με έπαιρνε να το καθυστερήσω, κ για να είναι σχετικά κοντά για να μπορούν να παίξουν. Τόσο απλα. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Έτσι νιώθω κ εγώ πλήρης με την κόρη μου.. κ έλεγα ακριβώς αυτό ότι στ μέλλον δεν ξέρω αν θα μ έβγαινε η ανάγκη γ δεύτερο ίσως κ για παρέα της μεγάλης.. κ φαντάσου ότι λιγες μέρες πριν το μάθουμε είχα κάνει αυτή την κουβέντα στον άντρα μου πως εγώ νιώθω υπέροχα με το ένα μου παιδί κ δεν ξέρω αν θα έκανα άλλο.. ίσως αυτη μου η σκέψη να οφείλεται στο ότι είμαι κ αρκετά νέα ακόμα  κ έχω "περιθώρια " ( αν κ εδω που τα λεμε ποτε δεν ξέρεις) 

Ακόμα κ τωρα π έχουν περάσει οι μέρες δεν μπορώ να το αποδεχτώ ούτε να με φανταστώ ξανα στην ίδια φάση.. γτ κ εγω όταν βλέπω μαμα κ εγκυουλα λεω χαρα στ κουράγιο της που το ξαναπερναει εγω δεν μπορώ κ δεν θέλω... κ απ την αλλη σκέφτομαι ότι αφού ήρθε να πνίξω τη δυστυχία μου γτ έτσι νιώθω κ το λέω με μεγάλη μου λύπη κ να το δεχτω..

Link to comment
Share on other sites

7 minutes ago, Anna3011 said:

Άκρως βοηθητικό το ποστ σου για τη θεματοθέτρια :razz:!!! Μια ερώτηση μόνο: αφού θεωρείς τόσο τρομακτική τη διαδικασία μεγαλώματος βρέφους και αποκαλείς κακομοίρηδες αυτούς που περιμένουν δεύτερο, τη 2η εξωσωματική (που σε ανακούφισε μάλιστα η αποτυχία της) γιατί την έκανες;

Κοίτα, και εγώ θεωρώ την βρεφική ηλικία αναγκαίο κακό. Την πρώτη φορά πέρασα επιλογχειο, την δεύτερη φορά απλά δεν μου άρεσε και τώρα την τρίτη ναι μεν είναι καλύτερα, αλλά δεν μπορώ να σου πω ότι μου αρέσει κιόλας. Προσωπικά, μου αρέσει η ηλικία από 1 και πάνω. Προφανώς σε όσους δεν αρέσει η βρεφική ηλικία, δεν σημαινει ότι δεν τους αρέσουν τα παιδιά. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο :)

Link to comment
Share on other sites

2 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Κοίτα, και εγώ θεωρώ την βρεφική ηλικία αναγκαίο κακό. Την πρώτη φορά πέρασα επιλογχειο, την δεύτερη φορά απλά δεν μου άρεσε και τώρα την τρίτη ναι μεν είναι καλύτερα, αλλά δεν μπορώ να σου πω ότι μου αρέσει κιόλας. Προσωπικά, μου αρέσει η ηλικία από 1 και πάνω. Προφανώς σε όσους δεν αρέσει η βρεφική ηλικία, δεν σημαινει ότι δεν τους αρέσουν τα παιδιά. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο :)

Ναι αυτό εννοώ, και τέλος πάντων @Anna3011 κάνουμε κ λίγο χιούμορ. Άλλοι ακούγοντας για βρέφη σκέφτονται μια ευτυχισμένη μαμα που θηλάζει στον καναπέ πλημμυρισμένη αισθήματα μεγαλείου γι αυτό που της συμβαίνει. Εγω σκέφτομαι ένα μωρό που κλαίει συνέχεια και δεν σ αφήνει να κουνηθεις κ ένα νηπιο από δίπλα να έχει μαραζώσει από ζήλια κ να θέλει τη μαμα του. εξ ου κ το σχόλιο περί της «συμφοράς» του να εχεις μωρό!

Link to comment
Share on other sites

7 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

ειδικά τους τελευταίους 1-2 μήνες έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι ο μικρός θα ήταν πολύ καλύτερα αν είχε ένα αδερφάκι να παίζει, γιατί τώρα αν θελουμε να ασχοληθούμε λίγο μεταξύ μας οι μεγάλοι, αυτός παίζει ολομόναχος και αρχίζει να μου χτυπάει παρα πολύ ασχημο

Αρχικά να πω πως μάλλον σου φαίνεται τοσο άσχημο γιατί δεν υπάρχει κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας (πχ γιαγιά, ξαδελφακια) να το απασχολήσουν, να αλλάξει κι εκείνος λιγάκι παραστάσεις, να επικοινωνήσει και με άλλα πρόσωπα όταν έχετε μια δουλειά. 

 

Έχω δει κι εγώ την μοναξιά που μπορεί να νιώθει ένα μοναχοπαίδι, όταν οι δικοί του δεν μπορούν να ασχοληθούν μαζί του για λίγη ώρα. Έχω σκεφτεί κι εγώ παλαιότερα πως θα ήταν καλύτερα αν είχε ένα αδελφακι, πιστεύω πως η σχέση των παιδιών μεταξύ τους είναι αντικατάστατη από ενήλικα. Δεν θα παίξουν απλά μαζί, θα αλληλεπιδράσουν, θα φανταστούν παιχνίδια, θα θέσουν όρους, θα προτείνουν πράγματα, θα απορρίψουν κτλ. Γενικά κοινωνικοποιουνται, αποκτούν αυτοπεποίθηση και γνωρίζουν τα όρια. 

 

Από την άλλη σκέφτομαι πως το παιχνίδι μεταξύ των αδελφών δεν είναι λόγος για να κάνεις ένα ακόμα παιδι. Είναι μια φυσιολογική εξέλιξη όταν κάνεις παιδιά ηλικιακά κοντά αλλά όχι η αιτία αν δεν νιώθεις έτοιμος. Το παιδι θα βρει παρέες, ισως στις παιδικές χαρές, σε παραλίες, με παιδιά φίλων, συγγενών,  στο σχολείο, στις δραστηριότητες του, με λίγο παραπάνω τρέξιμο από μας τους γονείς να βρούμε συνομήλικα παιδάκια.

 

Σίγουρα η ζωή του γιου μου ως μοναχοπαίδι είναι διαφορετική από τα παιδιά με αδελφια σε πρακτικά ζητήματα αλλά ελπίζω συναισθηματικά να είναι γεμάτος. Και αργότερα ευχομαι να βρει φίλους που να τους νοιάζεται και να τον νοιάζονται σαν αδέλφια, γιατί οι πραγματικοί φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε! 

 

 

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 14 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Από την άλλη σκέφτομαι πως το παιχνίδι μεταξύ των αδελφών δεν είναι λόγος για να κάνεις ένα ακόμα παιδι.

Ναι μωρέ το ξέρω, υποτίθεται ότι το παιδί το κανεις επειδή το θες εσυ κλπ. Δεν είναι ότι έχω μετανιώσει. Ούτως ή άλλως δεν περνούσε από το χέρι μας. Αν ήταν για φυσική σύλληψη θα το είχαμε δοκιμάσει σιγιυρα, αλλά την άλλη διαδικασια, όχι. Απλώς τώρα τελευταία σκέφτομαι ότι αν είχε αδερφάκι θα περνούσε καλύτερα, τώρα όμως το σκέφτομαι. Γιατί γενικα το είχα στο μυαλό μου ότι το δεύτερο παιδί είναι κάπως σαν «προδοσία» (δεν βρίσκω ελαφρύτερη λέξη) του πρώτου. Θεωρητικά μιλώντας, πιο ευχάριστο θα μου φαινόταν ένα δεύτερο παιδί μετά από πολλά χρόνια, που το πρώτο θα ήταν αρκετά πιο αυτόνομο (7-8 χρόνια και βάλε) αλλά αυτό είναι καθαρα θεωρητικό και ανεφάρμοστο στην περίπτωση μας!!! 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

πρίν από 6 λεπτά , Έσπερος είπε:

Ναι μωρέ το ξέρω, υποτίθεται ότι το παιδί το κανεις επειδή το θες εσυ κλπ. Δεν είναι ότι έχω μετανιώσει. Ούτως ή άλλως δεν περνούσε από το χέρι μας. Αν ήταν για φυσική σύλληψη θα το είχαμε δοκιμάσει σιγιυρα, αλλά την άλλη διαδικασια, όχι. Απλώς τώρα τελευταία σκέφτομαι ότι αν είχε αδερφάκι θα περνούσε καλύτερα, τώρα όμως το σκέφτομαι. Γιατί γενικα το είχα στο μυαλό μου ότι το δεύτερο παιδί είναι κάπως σαν «προδοσία» (δεν βρίσκω ελαφρύτερη λέξη) του πρώτου. Θεωρητικά μιλώντας, πιο ευχάριστο θα μου φαινόταν ένα δεύτερο παιδί μετά από πολλά χρόνια, που το πρώτο θα ήταν αρκετά πιο αυτόνομο (7-8 χρόνια και βάλε) αλλά αυτό είναι καθαρα θεωρητικό και ανεφάρμοστο στην περίπτωση μας!!! 

Για να αναλύσω τις δικές μου σκέψεις έγραφα και πήρα αφορμή το σχόλιο σου. Ναι θυμάμαι από συζητήσεις που είχαμε σε σχετικό θέμα παλιά πως πολλές μαμάδες νιώθαμε πως θα αδικήσουμε το πρώτο αν κάνουμε δεύτερο. 

 

πρίν από 17 λεπτά , Έσπερος είπε:

υποτίθεται ότι το παιδί το κανεις επειδή το θες εσυ κλπ.

Γιατί υποτίθεται? Τι εννοείς? 

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 28 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Αρχικά να πω πως μάλλον σου φαίνεται τοσο άσχημο γιατί δεν υπάρχει κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας (πχ γιαγιά, ξαδελφακια) να το απασχολήσουν, να αλλάξει κι εκείνος λιγάκι παραστάσεις, να επικοινωνήσει και με άλλα πρόσωπα όταν έχετε μια δουλειά. 

 

Έχω δει κι εγώ την μοναξιά που μπορεί να νιώθει ένα μοναχοπαίδι, όταν οι δικοί τους δεν μπορούν να ασχοληθούν μαζί του για λίγη ώρα. . Έχω σκεφτεί κι εγώ παλαιότερα πως θα ήταν καλύτερα αν είχε ένα αδελφακι, πιστεύω πως η σχέση των παιδιών μεταξύ τους είναι αντικατάστατη από ενήλικα. Δεν θα παίξουν απλά μαζί, θα αλληλεπιδράσουν, θα φανταστούν παιχνίδια, θα θέσουν όρους, θα προτείνουν πράγματα, θα απορρίψουν κτλ. Γενικά κοινωνικοποιουνται, αποκτούν αυτοπεποίθηση και γνωρίζουν τα όρια. 

 

Από την άλλη σκέφτομαι πως το παιχνίδι μεταξύ των αδελφών δεν είναι λόγος για να κάνεις ένα ακόμα παιδι. Είναι μια φυσιολογική εξέλιξη όταν κάνεις παιδιά ηλικιακά κοντά αλλά όχι η αιτία αν δεν νιώθεις έτοιμος. Το παιδι θα βρει παρέες, ισως στις παιδικές χαρές, σε παραλίες, με παιδιά φίλων, συγγενών,  στο σχολείο, στις δραστηριότητες του, με λίγο παραπάνω τρέξιμο από μας τους γονείς να βρούμε συνομήλικα παιδάκια.

 

Σίγουρα η ζωή του ως μοναχοπαίδι είναι διαφορετική από τα παιδιά με αδελφια σε πρακτικά ζητήματα αλλά ελπίζω συναισθηματικά να είναι γεμάτος. Και αργότερα ευχομαι να βρει φίλους που να τους νοιάζεται και να τον νοιάζονται σαν αδέλφια, γιατί οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε! 

 

Συμφωνώ απόλυτα! Εγώ έχω αδέρφια με τα οποία μας χωρίζουν κάποια χρόνια διαφορά. Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω αυτή την λογική, ότι κανείς δεύτερο παιδί για να έχει παρέα το πρώτο. Και οπότε το ακούω αυτό , σκέφτομαι τη δική μου προσωπική εμπειρία. Με πόση χαρά μπορεί να παίξει ένα παιδί πέντε χρονών με ένα μωρό ενός; Βαριέται αφόρητα και αυτό που επιζητεί είναι οι συνομήλικοι ,οι φίλοι του δηλαδή. Εγώ έτσι αισθανομουν. Και ακόμα και τώρα δεν κάνω παρέα με την οικογένειά μου, αν και τους αγαπάω πολύ. Προτιμώ τις φίλες μου. Η εξαίρεση είναι ίσως τα δίδυμα ή τα παιδιά με πολύ μικρή διαφορά ηλικίας που κι αυτό πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα κάνουν παρέα. Δε σημαίνει ότι θα ταιριάζουν σαν χαρακτήρες. Ακόμα και φίλες μου που έχουν δύο χρόνια διαφορά με τις αδελφές τους , έχει η καθεμία την παρέα της από την παιδική ηλικία. Ίσα ίσα αυτό που βλέπω πιο συχνά είναι τα αδέρφια να επιζητούν άλλες παρέες εκτός οικογένειας, ασχέτως ότι αγαπιούνται. Και αυτό είναι το φυσιολογικό. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και ξεκινά τη ζωή του μέσα σε μια οικογένεια και πρέπει να τη διευρύνει. Δε μπορεί να στηρίζεται στην οικογένεια του. Είναι ευτυχία αν τα αδέρφια ταιριάζουν και κάνουν παρέα αλλά δε μπορεί να είναι αυτός ο στόχος, γιατί πάνω από όλα μετράει ο χαρακτήρας, η ιδιοσυγκρασία και ο τρόπος που μεγαλώνουν τα αδέρφια ( γιατί ακόμα οι ίδιοι γονείς έχουν την τάση να μεγαλώνουν διαφορετικά το κάθε τους παιδί, ασυνείδητα πολλές φορές, πιο χαλαρά για παράδειγμα στο δεύτερο κτλ)

πρίν από 14 λεπτά , Έσπερος είπε:

Ναι μωρέ το ξέρω, υποτίθεται ότι το παιδί το κανεις επειδή το θες εσυ κλπ. Δεν είναι ότι έχω μετανιώσει. Ούτως ή άλλως δεν περνούσε από το χέρι μας. Αν ήταν για φυσική σύλληψη θα το είχαμε δοκιμάσει σιγιυρα, αλλά την άλλη διαδικασια, όχι. Απλώς τώρα τελευταία σκέφτομαι ότι αν είχε αδερφάκι θα περνούσε καλύτερα, τώρα όμως το σκέφτομαι. Γιατί γενικα το είχα στο μυαλό μου ότι το δεύτερο παιδί είναι κάπως σαν «προδοσία» (δεν βρίσκω ελαφρύτερη λέξη) του πρώτου. Θεωρητικά μιλώντας, πιο ευχάριστο θα μου φαινόταν ένα δεύτερο παιδί μετά από πολλά χρόνια, που το πρώτο θα ήταν αρκετά πιο αυτόνομο (7-8 χρόνια και βάλε) αλλά αυτό είναι καθαρα θεωρητικό και ανεφάρμοστο στην περίπτωση μας!!! 

Δε θα ήταν απαραίτητα καλύτερα αν είχε αδερφάκι. Πίστεψε με υπάρχουν παιδιά και από πολυμελείς οικογένειες που νιώθουν μοναξιά γιατί πολύ απλά χάνονται γιατί υπάρχουν πολλά άτομα που διεκδικούν την προσοχή και αυτά είναι πιο διστακτικά ή ντροπαλά λόγω χαρακτήρα . Η ύπαρξη αδελφών δε σε κάνει ευτυχισμένο εκ προοιμίου. Αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο είναι το πώς μεγαλώνεις. Να μάθει ένα παιδί να διεκδικεί , να εκφράζεται, να νιώθει αυτοπεποίθηση, να αγαπά τον εαυτό του. Είναι πράγματα που αν τα καλλιεργήσει δε θα είναι ποτέ μόνο, είτε είναι μοναχοπαίδι είτε είναι από πολυμελή οικογένεια

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 5 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Γιατί υποτίθεται? Τι εννοείς? 

Εννοώ ότι έτσι λενε πώς είναι το σωστό κ δεν πρέπει να λέμε ότι το κάνουμε γιατί παιδί αλλά για εμάς κ την οικογένεια επειδή εμείς το θελουμε. Εγω δεν συμφωνώ απόλυτα. Αν κάναμε δεύτερο παιδί φυσικά θα το αγαπούσα κ φυσικά σε βάθος χρόνου θα ήμουν χαρούμενη, ωστόσο εμένα προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα μου προσέφερε κάτι, ότι θα συμπλήρωνε κάποια δική μιυ επιθυμία. 

 

Τέλος πάντων δεν ξέρω ποσο τη βοηθάμε την κοπέλα, ελπίζω να κρατήσει απ όλο αυτό ότι δεν είμαστε όλες εξιδανικευμένες μαμάδες των περιοδικών που βλέπουν τα πάντα ροζ, για να μην νιώθει άσχημα! 

πρίν από 4 λεπτά , Annitamik είπε:

Με πόση χαρά μπορεί να παίξει ένα παιδί πέντε χρονών με ένα μωρό ενός; Βαριέται αφόρητα και αυτό που επιζητεί είναι οι συνομήλικοι ,οι φίλοι του δηλαδή. Εγώ έτσι αισθανομουν. Και ακόμα και τώρα δεν κάν

αυτό το ξέρω γιατί έχω μεγάλη διαφορα με την αδερφή μου. Γι αυτό εμείς θέλαμε τότε να είναι κοντά κ γι αυτό προχώρησα εγω στη διαδικασια τότε, κι ας μην ήμουν πολύ θερμή, γιατί αργότερα δεν θα είχε νόημα. Αν το είχαμε κάνει τότε, τώρα θα ήταν περίπου 1.5, οριακά θα μπορούσαν να κάνουν πράγματα μαζί, αν όχι φέτος, σίγουρα σε έναν χρόνο. έτσι δεν θα ένιωθα τόσο άσχημα για όποτε θελουμε να μιλήσουμε λίγο σαν αντρόγυνο κ εκείνος είναι μόνος του. όχι ότι δεν παίζει μόνος του, απλώς είναι άλλο να κάνουν οι γονείς μια δουλειά κ το παιδί να παίζει στο δωμάτιο κ άλλο να είναι οι γονείς κ να συζητάνε στο τραπέζι κ το παθδι να κάθεται μόνο του. καθαρα για τώρα το λέω, δεν με νοιάζει για 10-15 χρόνια μετά τι αδελφική σχέση θα έχουν. 

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 10 λεπτά , Έσπερος είπε:

Εννοώ ότι έτσι λενε πώς είναι το σωστό κ δεν πρέπει να λέμε ότι το κάνουμε γιατί παιδί αλλά για εμάς κ την οικογένεια επειδή εμείς το θελουμε. Εγω δεν συμφωνώ απόλυτα. Αν κάναμε δεύτερο παιδί φυσικά θα το αγαπούσα κ φυσικά σε βάθος χρόνου θα ήμουν χαρούμενη, ωστόσο εμένα προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα μου προσέφερε κάτι, ότι θα συμπλήρωνε κάποια δική μιυ επιθυμία. 

 

Τέλος πάντων δεν ξέρω ποσο τη βοηθάμε την κοπέλα, ελπίζω να κρατήσει απ όλο αυτό ότι δεν είμαστε όλες εξιδανικευμένες μαμάδες των περιοδικών που βλέπουν τα πάντα ροζ, για να μην νιώθει άσχημα! 

αυτό το ξέρω γιατί έχω μεγάλη διαφορα με την αδερφή μου. Γι αυτό εμείς θέλαμε τότε να είναι κοντά κ γι αυτό προχώρησα εγω στη διαδικασια τότε, κι ας μην ήμουν πολύ θερμή, γιατί αργότερα δεν θα είχε νόημα. Αν το είχαμε κάνει τότε, τώρα θα ήταν περίπου 1.5, οριακά θα μπορούσαν να κάνουν πράγματα μαζί, αν όχι φέτος, σίγουρα σε έναν χρόνο. έτσι δεν θα ένιωθα τόσο άσχημα για όποτε θελουμε να μιλήσουμε λίγο σαν αντρόγυνο κ εκείνος είναι μόνος του. όχι ότι δεν παίζει μόνος του, απλώς είναι άλλο να κάνουν οι γονείς μια δουλειά κ το παιδί να παίζει στο δωμάτιο κ άλλο να είναι οι γονείς κ να συζητάνε στο τραπέζι κ το παθδι να κάθεται μόνο του. καθαρα για τώρα το λέω, δεν με νοιάζει για 10-15 χρόνια μετά τι αδελφική σχέση θα έχουν. 

Εντάξει να ξέρεις ότι συμβαίνει σε κάποιες οικογένειες να έχουν παιδιά με 1,5 χρόνο διαφορά, αλλά δεν είναι σε όλες. Εμένα η μικρή μου τώρα είναι τόσο και αν αποφασίσω κ μου τα φέρει έτσι η ζωή κ μπορέσω να κάνω δεύτερο παιδάκι μέχρι τότε θα ζει σαν μοναχοπαίδι. Ε τι να κάνουμε , θα τη συμπεριλαμβάνουμε στις συζητήσεις στο τραπέζι ή θα παίζουμε και εμείς σαν μικρά παιδάκια ή ακόμα καλύτερα θα κάνουμε παρέα με άλλες οικογένειες με παιδάκια. Έτσι κάνουμε και τώρα, μια μικρή τριμελής ομάδα είμαστε. Και αν βαρεθεί και λίγο το παιδί τι έγινε; Κακό δεν είναι. Για πολλές οικογένειες αυτό είναι ο κανόνας. Κάποιες οικογένειες δε μπορούν να αποκτήσουν δεύτερο παιδάκι ή δε θέλουν. Όλα νορμάλ είναι και δε σημαίνει ότι θα βαριουνται για πάντα. Ίσα ίσα θα δώσει και κίνητρο να κάνει γρήγορα φίλους

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 6 λεπτά , Annitamik είπε:

Κάποιες οικογένειες δε μπορούν να αποκτήσουν δεύτερο παιδάκι ή δε θέλουν. Όλα νορμάλ είναι και δε σημαίνει ότι θα βαριουνται για πάντα.

Καλά δεν λέω ότι θα βαριέται για πάντα. Απλώς εξηγω οτι κάτι που παλιά μου φαινόταν τρομαχτικό, το να εχεις ένα μωρό κ ένα νηπιο, τώρα συνειδητοποίησα οτι θα ήταν μια φάση που θα κρατούσε για λίγο κ αργότερα θα είχε οφέλη για τους γονείς κ το παιδί σε κάποια πράγματα. Κατά τ άλλα δεν έχει αλλάξει η γνώμη μου για το δεύτερο παιδί ως προς άλλα ζητήματα όπως το οικονομικό ή ως προς το οτι σε εμένα προσωπικά δεν θα προσέφερε κάποια μεγαλύτερη χαρά. 

Link to comment
Share on other sites

24 minutes ago, Έσπερος said:

Εννοώ ότι έτσι λενε πώς είναι το σωστό κ δεν πρέπει να λέμε ότι το κάνουμε γιατί παιδί αλλά για εμάς κ την οικογένεια επειδή εμείς το θελουμε. Εγω δεν συμφωνώ απόλυτα. Αν κάναμε δεύτερο παιδί φυσικά θα το αγαπούσα κ φυσικά σε βάθος χρόνου θα ήμουν χαρούμενη, ωστόσο εμένα προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα μου προσέφερε κάτι, ότι θα συμπλήρωνε κάποια δική μιυ επιθυμία. 

 

Τέλος πάντων δεν ξέρω ποσο τη βοηθάμε την κοπέλα, ελπίζω να κρατήσει απ όλο αυτό ότι δεν είμαστε όλες εξιδανικευμένες μαμάδες των περιοδικών που βλέπουν τα πάντα ροζ, για να μην νιώθει άσχημα! 

αυτό το ξέρω γιατί έχω μεγάλη διαφορα με την αδερφή μου. Γι αυτό εμείς θέλαμε τότε να είναι κοντά κ γι αυτό προχώρησα εγω στη διαδικασια τότε, κι ας μην ήμουν πολύ θερμή, γιατί αργότερα δεν θα είχε νόημα. Αν το είχαμε κάνει τότε, τώρα θα ήταν περίπου 1.5, οριακά θα μπορούσαν να κάνουν πράγματα μαζί, αν όχι φέτος, σίγουρα σε έναν χρόνο. έτσι δεν θα ένιωθα τόσο άσχημα για όποτε θελουμε να μιλήσουμε λίγο σαν αντρόγυνο κ εκείνος είναι μόνος του. όχι ότι δεν παίζει μόνος του, απλώς είναι άλλο να κάνουν οι γονείς μια δουλειά κ το παιδί να παίζει στο δωμάτιο κ άλλο να είναι οι γονείς κ να συζητάνε στο τραπέζι κ το παθδι να κάθεται μόνο του. καθαρα για τώρα το λέω, δεν με νοιάζει για 10-15 χρόνια μετά τι αδελφική σχέση θα έχουν. 

Εγώ έκανα δεύτερο κυρίως γιατί ήθελα να έχει αδερφάκι το πρώτο, λάθος προσέγγιση σύμφωνα με όσα λένε πολλοί! Εντάξει, τώρα τα βλέπω εντελώς διαφορετικα, δεν είναι η παρέα του πρώτου, είναι απλά το παιδί μου, εάν είναι κατανοητό αυτό που θέλω να πω. Πριν γεννηθεί ένα παιδί, είναι απλά κάτι θεωρητικό, μετά παίρνει που σάρκα και οστά, αλλάζουν όλα και αναπτύσσονται τα ίδια ή ίσως και περισσότερα συναίσθηματα όπως με το πρώτο. Είναι δηλαδή εντελώς διαφορετικό όταν σκεφτόμαστε για το δεύτερο παιδί και πως πραγματικά είναι όταν αυτό γεννιέται. 

 

Όσο για το εάν τα αδέρφια παίζουν μαζί, ναι δεν συμβαίνει απαραίτητα, ούτε και σημαίνει ότι με τα αδέρφια μας αναπτύσσουμε σχέσεις μεγαλώνοντας, αλλά θεωρώ πως όπως και να χει ένα παιδί κερδίζει από την σχέση του με τα αδέρφια του και πως ένα παιδί ακόμα φέρνει την ισορροπία στην οικογένεια. Σαφέστατα όλα είναι σχετικά και το πως μεγαλώνει ένα μοναχοπαιδι εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την οικογένεια. Η αλήθεια όμως είναι ότι πρόσφατα περάσαμε χρόνο με το παιδί της φίλης μου, μοναχοπαιδι όπου όλη η οικογένεια είναι επάνω του και πραγματικά ειχε ένα προς ένα τα στερεότυπα που ακούω για μοναχοπαιδια. Σε αυτή την περίπτωση δεν είναι μόνο ότι το παιδί είναι μοναχοπαιδι, είναι ότι και οι γονείς και παππούδες ενθαρρύνουν την συμπεριφορά που έχει, ήταν ξεκάθαρο δηλαδή ότι ήταν και λόγω οικογένειας. 

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 7 λεπτά , Έσπερος είπε:

Καλά δεν λέω ότι θα βαριέται για πάντα. Απλώς εξηγω οτι κάτι που παλιά μου φαινόταν τρομαχτικό, το να εχεις ένα μωρό κ ένα νηπιο, τώρα συνειδητοποίησα οτι θα ήταν μια φάση που θα κρατούσε για λίγο κ αργότερα θα είχε οφέλη για τους γονείς κ το παιδί σε κάποια πράγματα. Κατά τ άλλα δεν έχει αλλάξει η γνώμη μου για το δεύτερο παιδί ως προς άλλα ζητήματα όπως το οικονομικό ή ως προς το οτι σε εμένα προσωπικά δεν θα προσέφερε κάποια μεγαλύτερη χαρά. 

Καταλαβαίνω τι λες. Από αυτά που γράφεις νιώθω ότι σε απασχολεί που τελικά δεν έκανες ένα μωράκι με μικρή διαφορά ηλικίας από το παιδάκι σου . Πάνω σε αυτό έχω καταλήξει ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Για πολλούς ανθρώπους αυτό είναι ευτυχία, για πολλούς είναι κάτι που απλά δεν το θέλουν. Αυτό που προσπαθώ να πω ότι καμία κατάσταση δεν εγγυάται τίποτα συγκεκριμένο. Μπορεί όντως να παίζανε μεταξύ τους μπορεί και όχι. Εύχομαι να συμβαίνει με όλα τα αδερφάκια , αλλά έχει να κάνει με πολλά πράγματα. Εγώ δεν έχω μεγάλη διαφορά με τα αδέλφια μου, παρόλα αυτά παίζαμε ο καθένας μόνος του και ανέκαθεν είχαμε παρέες ξεχωριστές. Και επειδή καμία κατάσταση δεν εγγυάται τίποτα, καλό είναι να έρχεται ένα μωράκι στον κόσμο συνειδητά ( έστω και αν συμβαίνει τυχαία, να είναι επιλογή της κάθε μαμάς που γεννάει). Οι γονείς είναι αυτοί που παίρνουν τέτοια απόφαση, να φέρουν έναν καινούριο άνθρωπο στον κόσμο γιατί πολύ απλά υπάρχει αυτή η πηγαία ανάγκη για αγάπη και για να μεγαλώσει η οικογένεια. Σίγουρα όχι για το δίχρονο ή το πεντάχρονο γιατί βαριέται που δεν έχει παρέα. Και φαντάζεσαι να σου πει , τελικά δε μου αρέσει που έχω αδερφάκι μπορούμε να το επιστρέψουμε πίσω;:-P Εκεί θα έχει γέλιο

Link to comment
Share on other sites

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Ναι αυτό εννοώ, και τέλος πάντων @Anna3011 κάνουμε κ λίγο χιούμορ. Άλλοι ακούγοντας για βρέφη σκέφτονται μια ευτυχισμένη μαμα που θηλάζει στον καναπέ πλημμυρισμένη αισθήματα μεγαλείου γι αυτό που της συμβαίνει. Εγω σκέφτομαι ένα μωρό που κλαίει συνέχεια και δεν σ αφήνει να κουνηθεις κ ένα νηπιο από δίπλα να έχει μαραζώσει από ζήλια κ να θέλει τη μαμα του. εξ ου κ το σχόλιο περί της «συμφοράς» του να εχεις μωρό!

Χιουμοριστικό ήταν το ποστ; Σορρυ δεν το κατάλαβα. Μου φάνηκε υπερβολικό ακόμα και σε εμένα που μεγάλωνα εξαιρετικά δύσκολο βρέφος. Θεωρώ ότι μια πιθανή κακή πρώτη εμπειρία καλό θα ήταν να μη σε απωθεί από το να κάνεις το βήμα για άλλο-α παιδί-α εφόσον γενικώς επιθυμείς να μεγαλώσεις την οικογένειά σου, όπως έκανε και η @Chrysoumπου της βγάζω το καπέλο.

 Για το ότι μεγαλώνω μοναχοπαίδι πάντως προβληματίζομαι και εγώ στο κομμάτι της καθημερινότητας και του παιχνιδιού. Γενικά η κόρη μου δεν παίζει πολύ μόνη και επιζητά να παίζουμε παρέα οπότε ο προσωπικός μας χρόνος είναι λίγος. Η συναναστροφή με το αδερφάκι θα ήταν σαφώς ευεργετική γιατί αλλιώς παίζουν οι μεγάλοι και αλλιώς τα παιδιά όμως με το σχολείο από Σεπτέμβρη, τους νέους φίλους και τις δραστηριότητες ελπίζω να καλυφθεί η άναγκη. Αν δεν είχαμε και τον covid δε θα ανησυχούσα καθόλου αλλά αν κλειστούν τα παιδιά πάλι σπίτι θα παίζουμε ξανά παρέα.

Link to comment
Share on other sites

4 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

Χιουμοριστικό ήταν το ποστ; Σορρυ δεν το κατάλαβα. Μου φάνηκε υπερβολικό ακόμα και σε εμένα που μεγάλωνα εξαιρετικά δύσκολο βρέφος. Θεωρώ ότι μια πιθανή κακή πρώτη εμπειρία καλό θα ήταν να μη σε απωθεί από το να κάνεις το βήμα για άλλο-α παιδί-α εφόσον γενικώς επιθυμείς να μεγαλώσεις την οικογένειά σου, όπως έκανε και η @Chrysoumπου της βγάζω το καπέλο.

Ε ναι είχε μια χιουμοριστική υπερβολή, αλλά όντως αν ακούσω ότι κάποιος έχει μωρό, ειδικά αν δεν είναι πρώτο, σκέφτομαι ότι θα ταλαιπωρείται κ θα περναει άσχημα! Εμένα μια πολύ ασχημη ανάμνηση μου έχει μείνει, είναι περίεργο που δεν ξεθώριασε με τον χρόνο, για να θυμηθώ τις ωραίες στιγμές πρέπει να δω φωτο ή βίντεο από τότε. 

 

4 ώρες πρίν, Annitamik είπε:

Καταλαβαίνω τι λες. Από αυτά που γράφεις νιώθω ότι σε απασχολεί που τελικά δεν έκανες ένα μωράκι με μικρή διαφορά ηλικίας από το παιδάκι σου . Πάνω σε αυτό έχω καταλήξει ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος.

Δεν με απασχολεί ακριβώς, δεν μου λειπει ούτε μετανιώνω κάτι, γιατί είναι πολλοί παράγοντες στη μέση, με βασικό την εξωσωματική που είναι δύσκολη διαδικασια να γίνει εξαποστασεως, ιδίως αφου δεν είχα ποτέ πολλά ωάρια ή έμβρυα για κατάψυξη. Απλώς τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι πώς θα ήταν τώρα ή σε λιγουσ μήνες αν είχαμε άλλο ένα παιδάκι. Σε κάποιες στιγμές παρόρμησης σκέφτομαι οτι αν ήταν για φυσική σύλληψη, μπορεί κ να έριχνα την ιδέα να το δοκιμασουμε, χαζή σκέψη βέβαια γιατί θα είχαν πάνω από 4 χρόνια διαφορα κ δεν θα του έλυνε το πρόβλημα! 

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...