νοιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου

[νανσυ2]

γνωμη μου ειναι οτι ολα ξεκινανε κ τελειωνουν στο οτι οι λογοι που εφυγα δεν ηταν σοβαροι...ναι μεν λενε οτι δεν ηταν ο τελειος συζυγος,αλλα εις βαρος μου θα βγει το διαζυγιο ας πουμε...αν ετρωγα ξυλο μερα νυχτα θα με υπερασπιζοντουσαν,τωρα σου λεει γιατι?...πλεον δεν ασχολουμαι,μονο πληγωμα ηταν...αν ειχα τωρα μια δουλεια θα ημασταν καλυτερα οικοονομμικα,αλλα δε θα αλλαζαν πολλα ως προς τα τοσα λογια πιστευω...αστερακι το ειπες πολυ σωστα...εφυγα απο το ενα σπιτι που με πληγωνε κ ηρθα σε αλλο...φιλοξενουμενη...οσο κλελια για τον αδερφο μου ναι το εχω αναφερει παλι,τον χασαμε 18χρ απο καρκινο...εγω τοτε σχεδον 14χρ...κ συ μου λεει ο πατερας μου εχασες τον αδερφο σου,αλλα εμεις χασαμε το παιδι μας κ τωρα που εισαι μανα καταλαβαινεις...πηγα να του πω,ναι κ βεβαια καταλαβαινω κ βεβαια δεν ειναι το ιδιο,αλλα για ενα παιδι 14χρ που εχει ζησει περιπου δυο χρονια χωρις τους γονεις του γιατι ετρεχαν,μπαινοβγαινε στο αντικαρκινικο,ηταν μπροστα σε ασχημες καταστασεις,ετρωγε μονο του,διαβαζε,πηγαινε φροντιστηρια,εμεινε για 3 μηνες μονο του στο σπιτι στα 13,εκλαιγε ασταματητα,φοβοταν να μεινει στο σπιτι μονο του,κλεινοταν στο δωματιο του κ λεγατε ποσο ησυχη ειμαι που δεν ξερετε αν ειμαι στο σπιτι....αυτο το παιδι δεν καταλαβαινει

[νανσυ2]

κλελια ναι,ζω αθηνα,βορεια προαστεια

[Λαΐδα]

Διαβασα απο την αρχη ολη την ιστορια σου Νανσυ....δηλαδη ειλικρινα εχω νευριασει τοσο πολυ με τους ανθρωπους γυρω σου....

Η ευτυχια ειναι προσωπικη υποθεση νανσυ μου, δυστυχως και ευτυχως. Το ετερον ημισυ δεν την φερνει αν εμεις δεν την εχουμε βρει....βοηθαει η και το αντιθετο φυσικα...τη συμπληρωνει αλλα δεν την αναπληρωνει.

Εχεις σκεφτει οτι ισως φταις και εσυ....φυσικα φταις γιατι τον κακομαθες και τον δικαιολογουσες....και τελικα του καταλογισες οσα ασχημα ενιωσες και νιωθεις. Για καποια απο αυτα ευθυνεται, για αλλα οχι. Εγινε ομως το συναισθηματικο καλαθι αχρηστων για εσενα. Δεν φταις εσυ, ετσι συμβαινει παντα οταν δινεις παραπανω απο τις δυναμεις σου....

Αυτος δεν ειχε παρει χαμπαρι οτι δεν εισαι χαρουμενη....κακομαθημενος απο τη μανουλα, ισως....δεν εμαθε οτι δεν αρκει μονο η υπαρξη σου για να φερει ευτυχια...Θελει και να προσπαθεις. Πιστευε οτι η αγαπη σου για εκεινον θα ηταν οπως της μανας του ισως...Θα τον φροντιζες και θα τον αποδεχοσουν ετσι και αλλιως. Λαθος! Η αγαπη στα ζευγαρια ειναι παντα εγωιστικη και καλα κανει και ειναι κατα την αποψη μου.

Οι γονεις σου δεν θελουν ευθυνες...και θεωρουν οτι χωρις τον αντρα σου θα ειναι χειροτερα τα πραγματα ..μην τους παρεξηγεις, ετσι πιστευουν. Με τιποτα δεν θα σε παροτρυναν να ξαναγυρισεις αν δεν ηταν σιγουροι οτι ειναι για το καλο σου...Βεβαια εκεινοι δεν ξερουν πως ειναι....

Νανσυ μου...τον εαυτο σου τον αφησες καπου θαμμενο γυρω στα 14...εκει που η θλιψη δεν σου αφηνει περιθωριο να ανασανεις...εκει που εχεις τυψεις που εσυ ζεις ενω ο αγαπημενος σου οχι...συχγωρεσε τους γονεις σου, στον καυμο τους δεν καταλαβαν ποσο πολυ υποστηριξη χρειαζοσουν και εσυ.

Ο αντρας σου φταιει στα ματια σου ακομη και για αυτο...που δεν βρηκε αυτο το κοριτσακι το 14χρονο να επουλωσει τις πληγες του...ισως και να φταιει...ισως απλα να μην μπορουσε. Δεν του κοψε..δεν το καλαταβε...Να μου πεις αφου με αγαπουσε, πως δεν του κοψε? Ισως δεν ξερει οτι υπαρχουν 14χρονα 'αφημενα' στο παρελθον...

Ο χρονος δεν γυριζει πισω....ΜΟΝΑΧΑ ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ να σε βοηθησεις...εσυ πρεπει να ψαξεις εκεινο το παιδακι, να το συνεφερεις και να το φερεις στην σημερινη πραγματικοτητα...Να ξαναγαπησεις τον εαυτο σου και χωρις ενοχες να διεκδικησεις την ευτυχια.

Χεστους ολους.....κοιτα μονο τα παιδια σου και τον εαυτο σου...Δεν ειναι δυσκολο, φαινεται οτι μπορεις....ΜΑΖΙ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΤΕ!

Σου ευχομαι ειλικρινα καθε ευτυχια.....σου αξιζει οπως αξιζει σε καθε ανθρωπο. Βοηθησε τον εαυτο σου, αγαπησε τον, κανακεψε τον.....κανεις αλλος δεν θα το κανει...

Να χαιρεσαι τα μωρα σου!!!!

[Skybeam]

Παιδιά σας διαβάζω και τρομάζω...

 

Σε κάνα δίμηνο θα έχω κι εγώ το μωρό μου... άνεργη χωρίς γονείς/πεθερικά για βοήθεια. Ζει μόνο ο μπαμπάς μου που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μαγειρέψει ένα πιάτο φαί για βοήθεια. Ο άντρας μου δουλεύει. Καλός, χρυσός αλλά δεν ξέρω το πόσο καταλαβαίνει ότι στην αρχή και μετά από καισαρική θα χρειαστώ λίγες μέρες βοήθεια...

 

Γίνονται τόσο εύθραυστα τα πράγματα με τον ερχομό του παιδιού? Ήδη έχω οργανώσει το μυαλό μου να μοιράσω λίγο κάποιες δουλειές μεταξύ μας ώστε να μην είμαι υπερβολικά κουρασμένη με ό,τι κακό αυτό συνεπάγεται...

 

Συμφωνώ ότι εξαρχής δεν πρέπει να παίρνει κανείς το ρόλο του θύματος, αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμα με ποιο τρόπο να διεκδικήσω πράγματα... ευγενικά, αλλά με σταθερότητα, ποια να είναι άραγε τα όρια?

 

Πολύ προβληματίζομαι!

[pasmal]

Skybeam είναι διαφορετική η "κρίση" σε μια οικογένεια με τον ερχομό ενός παιδιού, πολύ διαφορετική από αυτά που βίωσε η Νάνσυ. Στην Νάνσυ προϋπήρχαν άλυτα θέματα που εντάθηκαν με τον ερχομό 3 παιδιών. Εσύ δεν έχεις λόγο να ανησυχείς, αν είστε αγαπημένοι με τον άντρα σου κάποια στιγμή θα συνηθίσετε την αλλαγή και θα βρείτε τους ρυθμούς σας.

 

Νάνσυ μου κουράγιο, δεν έχω κάτι άλλο να σου πω. Η συμπεριφορά του πρώην δυστυχώς ήταν αναμενόμενη... Όσο για τους γονείς σου να ξέρεις ότι είναι απαράδεκτοι. Βάζουν σε προτεραιότητα τα δικά τους αισθήματα τη στιγμή που θα έπρεπε να στηρίξουν το παιδί τους. Και βλέπεις άλλους να βγαίνουν στην τηλεόραση να στηρίζουν το παιδί που έκανε ληστεία για παράδειγμα, και οι άλλοι να μην υποστηρίζουν εσένα που στο κάτω κάτω διεκδικείς την ευτυχία και την αξιοπρέπειά σου. Πολύ κρίμα είναι. Ατσαλώσου, γίνε πιο δυνατή, χρησιμοποίησέ τους σαν δεκανίκι μέχρι να βρεις κάποια δουλειά, να σταθείς στα δικά σου πόδια και να σηκωθείς να φύγεις από εκεί μέσα.

[νανσυ2]

λαιδα,δε ξερω αν ειμαι ευσυγκινητη,αλλα βουρκωσα,σε ολα μεσα επεσες,ακομη κ στο σημειο που λες οτι φταιω κ γω,ποτε δεν το αρνηθηκα,μονο που τωρα πια πιστευω οτι αλλα ειναι πιο σημαντικα απο το ποιος φταει περισσοτερο η λιγοτερο

ξερετε κατι...νιωθω ακριβως αυτο που λεει ο τιτλος,οτι εχω χασει τον εαυτο μου...θα μου πειτε αυτο που θα ελεγα κ γω..ε,κανε κατι για αυτο...εχετε δικιο,ισως να μπορουσα,αλλα μη με βρισετε...νιωθω κουραση...εφυγα κ νομιζα οτι θα ζω καλυτερα,δεν εχω τον αντρα μου,που τον εχω κ αυτον αλλα δεν ειναι το ιδιο,κ εχω τωρα τους γονεις μου...εχω χασει την ανεση του σπιτιου μου,να κανω ο,τι θελω οποια ωρα θελω,να ξαπλωνω χωρις να απολογουμαι γιατι ξαπλωσα την ωρα που λειπουν τα παιδια,δεν εχω παρεες,πραγματικους φιλους,μια ξαδερφη που ημασταν πολυ κοντα εχει μετακομισει πολυ μακρια,μια φιλη που ειχα απο το σχολειο,αλλα δε νιωθω οτι με <πιανει>,οι ξαδερφες μου,εχουν επικοινωνια κ με τον πρωην,κ επειδη εφυγα εγω σου λεει επιλογη σου ηταν,ο κακομοιρης ομως τωρα τι κανει,εμεις δεν εχουμε τπτ μαζι του γιατι να μη του μιλαμε,κ για αυτο δεν εχω πολλα πολλα...ολοι μου οι φιλοι ας πουμε ηταν απο τη μερια του συζυγου,κ κουμπαροι,κ γενικα τα πηγαιναμε καλα,αλλα τωρα εχω γινει η κακια εγω...οι γονεις μου αυτοι που ειναι...τα οικονομικα χαλια...τρεχω με τα δυο παιδια μου σε γιατρους κ διαφορα...για ο,τι συμβαινει στο σπιτι εγω φταιω..πχ,αυτα τα 15,20ευρω παραπανω στο τηλ εγω τα εκανα κ ας εχουμε με τη μαμα μου τα ιδια οφελη απο το κιν κ αρα χρησιμοποιουμε κ οι δυο το κιν μας για τηλ,κ οταν της εξηγησα οτι κ γω οπως κ εκεινη εχω δωρεαν στο κιν μου ωρες,κ οτι δεν εχω κ πολλα ατομα να παρω τηλ για να μιλαω ας πουμε,η απαντηση ηταν κ γω που ξερω οταν λειπω,δεν ειμαστε ολη την ημερα μαζι...τι να απαντησεις...η,καποιος αφησε ανοιχτη την εξωπορτα χθες το βραδυ,κ ενω μενουν κ αλλοι εδω,μου την ειπε γιατι ειχε ερθει η φιλη μου χθες,με υφος,οχι στυλ ερωτησης...πηρα το αμαξι για να παω στο μετρο,5λεπτα απο το σπιτι,με πηρε τηλ να μου κανει τη παρατηρηση γιατι καιω βενζινη,κ οταν γυρισα παλι το ιδιο,γιατι δε διπλωνω χαρτι το σεντονι του κρεβατιου κ την εκενευριζω,γιατι δεν επενδυω καπου τα λεφτα μου κ ολοι σκεφτονται πως ειμαι ανευθυνη...γκρινια κ μιζερια ρε παιδια,μολις παω να πω κατι,αμεσως μου το γυρναει...μη λες μαμα χαζο το παιδι,δεν ειναι ωραιο,θυμωνει...ξερω οτι σας κουραζω...απλα θελω καπου να τα πω χωρις να με κρινουν,τουλαχιστον οχι ολοι..

το να βρω δουλεια κ να μεινω μονη μου δε παιζει,που να πληρωνω ενοοικια κ λογαριασμους,συν τα εξοδα των παιδιων κ φαγητο...ειναι κ πολλα παιδια..ακομα κ δουλεια να ειχα,δε θα μπορουσα να ανταπεξελθω σε ολα...οποτε εδω με βλεπω...κ εχω κ τη μανα μου να μου λεει οτι θα μου παρει τα παιδια,η θα του τα δωσω γιατι πως θα τα βγαλω περα,η οτι οταν θα μεγαλωσουν θα τα παρει με το μερος τους,ποιος θα σε παρει με τρια παιδια,ακομα κ αν βρεθεο αυτος,δε θα τα βγαλετε περα γιατι δεν ειναι δικα του παιδια,οικονομικα δυσκολα,θα πρεπει να εισαι απο κατω,να μη μιλας γιατι θα σας ταιζει,θα σας δημιουργει προβληματα ο πατερας,καταστραφηκες,με χαρακτηριζουν ως πολλων τοις μετροιτις,παιδι των λουλουδιων,τι προσοντα εχω για να τα βγαλω περα,κ βεβαια αν διαφωνησω η απαντησω,δε σεβομαι,κ η πορτα ειναι εκει για μενα,δε σκεφτομαι,δε παραδεχομαι,δε,δε κλπ...της λεω ρε μανα,τοτε να αυτοκτονησω,ολα μαυρα κ προδιαγεγραμμενα ειναι...νιωθω οτι η ζωη μου επαναλαμβανεται,μονο που αντι του αντρα μου ειναι οι γονεις μου,ηρεμια παντως δεν υπαρχει...για αυτο κ εχω κουραστει ακομη περισσοτερο κ δεν θελω κανεναν,για αυτο κ εχω κλειστει στον εαυτο μου κ δε θελω να συζητω μαζι τους...κ να φανταστειτε οτι οταν παντρευτηκα,απο την ιδια μερα κιολας μεχρι κ ενα χρονο,αισθανομουν τυψεις κ εκλαιγα που θα αφηνα τους γονεις μου να ζουνε μονοι τους μετα απο οτι περασανε με τον αδερφο μου,κ πως θα ενιωθαν,ακομα κ οταν βαφτισα τονν ενα μου γιο με το ονομα του αδερφου μου,την ωρα της βαπτισης εκλαιγα γιατι κοιταγα τον πατερα μου κ ενιωθα τον πονο του...

[rosaki]

Νάνσυ μου διαβάζω την ιστορία σου και πραγματικά σκέφτομαι πως θα μεγαλώσουν αυτά τα τρία παιδάκια όταν η μαμά τους δέχεται πόλεμο από παντού και είναι σαν να έχουν βαλθεί όλοι να την εξαφανίσουν. εγώ θα προσπαθήσω να επικεντρωθώ στα πρακτικά θέματα γιατί είναι όντως αρκετά κρίσιμα μέρες που είναι.

1. Αυτό που θα σου έλεγα ότι θα πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητά σου είναι να προστατευσεις όσο μπορείς τα παιδιά από τη τρέλα που ζεις μέσα στο σπίτι.

Δηλαδή να ελαχιστοποιήσεις όσο μπορείς το να είναι παρών όταν τσακώνεσαι με τους γονείς σου ή όταν νιώθεις όταν καταρρέεις.

τώρα που φτιάχνει ο καιρός πάρτα μαζί σου έξω. σε πάρκα σε πλατείες. παίξε μαζί τους, γέλασε, γύρνα σπίτι, βάλτα για ύπνο και μετά ζήσε αναγκαστικά την παράνοια των γονιών σου αλλά χωρίς να είναι τα παιδιά παρόντα. αν σε παίρνει οικονομικά πήγαινε τα κινηματογράφο, θέατρο, σε παιδότοπους. γενικά μείνετε όσο περισσότερο μπορείτε εκτός σπιτιού. Χτίσε με τα παιδιά σου μια δυνατή σχέση που δεν θα μπορεί κανείς να τρυπώσει και να την υπονομεύσει ούτε παπούς/γιαγιά, ούτε ο πατέρας τους.

2. σε αυτή την φάση μην περιμένεις κατανόηση από τους γονείς.είναι πολύ δύσκολο για τη γενιά των γονιών μας που έκανε τόσους συμβιβασμούς να δεχτεί το διαζύγιο. κάνε υπομονή. το έχω δει και από άλλους φίλους που χώρισαν μετά από καιρό οι γονείς τους άρχισαν να τους στηρίζουν περισσότερο από ότι στην αρχή.

3. οι γονείς σου σε αγαπάνε, αλλά σε θεωρούν αδύναμη και μέσα τους φοβούνται τι θα γίνεις αν αυτοί πάθουν τίποτα. και η στρατηγική τους (λανθασμένα μεν) για να σε κάνουν δυνατή είναι να είναι εκεί πάντα απέναντί σου, επικριτικοί, άδικοι, να σε σχολιάζουν, να κάνουν παρατηρήσεις. έτσι πιστεύουν ότι θα σε βοηθήσουν να είσαι σε εγρήγορση, γιατί λένε αν εγώ έχω συνηθίσει το παιδί μου στα δύσκολα τότε θα αντέξει και τα δύσκολα του έξω κόσμου. σου θέτουν - σίγουρα με λάθος τρόπο - άλλά σου θέτουν μια αλήθεια που δεν θα πρέπει να αγνοήσεις. το πως θα τα καταφέρεις οικονομικά. και αυτό πρέπει να το δεις πολύ σοβαρά. τα εισοδήματα των γονιών σου είναι αρκετά για να ζήσετε αξιοπρεπώς όλοι? και αν όχι τότε πρέπει να βρεθεί μια λύση και επειδή αυτό τους αγχώνει πολύ εκπέμπουν αυτή τη μαυρίλα και τη μιζέρια που λες. αλλα είμαι σίγουρη ότι αν ήξεραν πως είστε καλά οικονομικά θα ήταν πιο χαλαροί με το θέμα του διαζυγίου σου. έχω δει γονείς να γίνονται πολύ σκληροί με τα παιδιά τους όταν δεν εγκρίνουν τις επιλογές τους. π.χ μια γνωστή χώρισε, οι γονείς διαφώνησαν δεν την δέχτηκαν σπίτι, δεν της έδωσαν δραχμή και το κορίτσι για μήνες ζούσε από την φιλανθρωπία φίλων.

4. έχεις σπουδάσει κάτι? έχεις εργαστεί ποτέ? δηλαδή υπάρχει προοπτική να ψάξεις για δουλειά όταν τα παιδάκια θα έχουν μεγαλώσει λίγο? αν όχι μήπως όταν τα πράγματα στρώσουν κάπως να μάθεις μια τέχνη? υπάρχουν διάφορες ευκαιρίες δωρεάν εκαπίδευσης (π.χ ΕΠΑΣ, ΙΕΚ) που μπορείς να μάθεις μια τέχνη έτσι ώστε να έχεις πιθανότητες για δουλειά. γενικά στο θέμα οικονομικό εξαρτάσαι 100% από τους γονείς? λες ότι έχεις κάτι χρήματα, μήπως όντως να τα αξιοποιούσες? π.χ οι τράπεζες μέχρι πριν λίγο καιρό έδιναν δελεαστικά επιτόκια καταθέσεων αν άφηνες για κάποιο διάστημα τις καταθέσεις σου κλειστές.

5. ρίξε όλη σου την προσοχή στο δικαστήριο με τον πρώην. διασφάλισε το πως θα πάρεις τη διατροφή και μην πείθεις τον εαυτό σου ότι δεν θα είναι συνεπής. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να μην είναι συνεπής και θα χησιμοποιήσεις κάθε ένδικο μέσο για να είναι συνεπής.

6. άρχισε να διεύρύνεις τον κύκλο σου. με μαμάδες από το νηπιαγωγείο. απέκτησε επαφές και κάνε παρέα. άσε πίσω ξαδέλφες, άτομα από το κοινό παρελθόν. όλοι αυτοί αναγκαστικά θα αναμσάνε τα ιδια και τα ίδια. υπάρχουν εκεί έξω νέες μαμάδες που ψάχνουν άλλες μαμάδες να μοιραστούν τις νεες εμπειρίες με τα παιδιά.

7. είναι πολλά τα θέματα που πρέπει να λύσεις με τον εαυτό σου, με τους δικούς σου, αλλά στη φάση που είσαι τα παιδάκια σου σε θέλουν ΠΑΡΩΝ με όλες σου τις δυνάμεις. και αυτό θα πρέπει να είναι η προτεραιότητά σου.μην σκέφτεσαι τι επιφυλάσσει το μέλλον, αν θα υπάρξει άλλη σχέση, αν ο πρώην θα γίνει κάπως αλλιώς. δώσε μάχη κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη και η τελυταία. και ότι ακούς άστο να προσπερνά. ανέπτυξε τεχνικές αποστασιωποίησης δηλ, κάνω ότι ακούω αλλά είμαι αλλού.και μην επιτρέπεις σε κανένα να σε μειώνει μπροστά στα παιδιά γιατί θα το βρεις μπροστά σου. όταν τα παιδιά θα μεγαλώσουν. Γίνε ένα τοίχος γύρω από τα παιδιά σου και άσε έξω από τον κόσμο τους την πίκρα των γονιών σου, και την ασυνέπεια του πατέρα τους.

Πάντως Νάνσυ μου μια μεγάλη αλήθεια που μου έμαθε η μάνα μου είναι ότι όταν εξαρτάσαι από τον άλλο οικονομικά τις περισσότερες φορές ο "δανειστής" σου θέλει να ελέγχει τη ζωή σου και έχει απαίτηση να γίνονται τα πράγματα όπως αυτός θέλει. οι γονείς σου δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο ΚΑΝΟΝΑΣ αυτής της διαπίστωσης. εγώ το βλέπω από τους δικούς μου γονείς που γενικά και προοδευτικούς και ανοιχτόμυαλους τους λες, από όταν μένει μαζί τους ο μικρός μου αδερφός που έμεινε άνεργος (το παιδί έχει σπουδάσει, μεταπτυχιακά και όλο το πακέτο) του έχουν κάνει τη ζωή κόλαση χωρίς καν να το καταλαβαίνουν. Γενικά θέλω να σου πω κατανόησε τους δικούς σου, μην συσσωρεύεις θυμό για αυτούς, μην προσπαθείς να τους εξηγήσεις, μην περιμένεις ότι θα σε καταλάβουν αλλά πίστεψε ότι αντιδρούν όπως θα αντιδρούσε το 90% των ελλήνων γονιών. Απέδειξέ τους ότι πατάς στα πόδια σου. κάνε ένα μηναίο Π/Υ με τα έξοδα σας, συζήτησε το μαζί τους, συμφωνήσε το και τηρησέ το μέχρι τελευταίο ευρώ. μην ζητάς κάθε μερα χρήματα, αλλά πάρε ένα ποσό κάθε μήνα και διαχειρίσου το. αν ξεμείνεις απλά δεν ζητάς, περιμένεις τον επόμενο μήνα. Απέδειξε τους ότι μπορείς να είσαι συνεπής. Θέλουν να μην χρησιμοποιείς καθόλου το αυτοκίνητο? οκ αν πουν κάτι τέτοιο απλά δεν ξαναπαίρνεις το αυτοκίνητο. δεν θέλουν να πληρώνεις κινητό, απλά ζήτα να στο κόψουν. Μόνο αν τους αποδείξεις ότι μπορείς να λειτουργήσεις με λίγα θα σε δουν πιο υπεύθυνη και θα δεις οι ίδιοι μετά θα σου δίνουν

[rosaki]

και συνεχίζω, ελπίζοντας ότι δεν σε κουράζω. από τη στιγμή που λες ότι έτσι όπως είναι τα πράγματα θα μείνεις με τους γονείς σου, θα πρέπει να βάλεις προτεραιότητα την ομαλοποίηση της καθημερινότητας σας. Για μένα δεν ωφελεί σε τίποτα να αναμασάτε το παρελθόν. αν έγινε σωστά, ποιός έφταιγε, ποιός πονάει περισσότερο, ποιός πληγώνει τον άλλο περισσότερο. γίνετε συγκεκριμένοι και μιλήστε για πρακτικά πράγματα. π.χ τι θα έκανα εγώ.

1. θα τους έκανα μια συζήτηση για το οικονομικό. Θα καθόμουνα και θα έγραφα κάτω όλα τα μηνιαία έξοδα για τα παιδιά και μένα. π.χ θα τους έλεγα, χρειάζομαι για αυτά 500, τα 200 θα τα παίρνω διατροφή, τα 100 θα τα βάζω από τις οικονομίες μου, μπορείτε να συνεισφέρετε τα υπόλοιπα 200? και δεν θα τους ζητούσα ότι απρόοπτο και αν πρόεκυπτε τίποτα περισσότερο από αυτά τα 200.

2. θα τους ζητούσα να μου θέσουν τους όρους φιλοξενίας ξεκάθαρα. π.χ θα τους έλεγα ευχαριστώ που με φιλοξενείτε το εκτιμώ, καταλαβαίνω ότι αναστατώνω την καθημερινότητά σας, παρακαλώ πείτε μου τους όρους. π.χ τα παιδιά να μην παίζουν στο σαλόνι, τα φώτα να κλείνουν στις 11 (ακραίο αλλά λέμε). και θα τους τηρούσα. αν σου πουν Νάνσυ ζήσε με τα παιδιά σου σε αυτά τα δύο δωμάτια, θα ζούσα εκεί.

3. ξεκαθαρίσε τι μπορείς να χρησιμοποιείς. αν δεν θέλουν να χρησιμοποιείς το αυτοκίνητο μην το χρησιμοποιείς. κάνε αποστάσεις με τα πόδια, πάρε ΜΜΜ. δείξε ότι μπορείς και χωρίς τις "ανέσεις" που ενώ στις προσφέρουν στο βγάζουν από τη μύτη.

4. άσε το κινητό, δεν χρειάζεται να σου πληρώνουν το κινητό γιατί αύριο θα ελέγχουν και το λογαριασμό να δουν με ποιόν μίλησες. γύρνα σε παραδοσιακούς τρόπους επικοινωνίας με τηλεκάρτα και θαλάμους. αν θες να μιλήσεις με κάποιον θα το κάνεις έξω και δεν θα νιώθεις ότι κάποιος παρακολουθεί και ότι λες. βέβαια και τα email είναι ένας εύκολος και φτηνός τρόπος επικοινωνίας.

5. συμφώνησε με την μάνα σου συγκεκριμένες δουλειές που θα κάνεις μέσα στο σπίτι σου. και θα τις χρεωθείς αποκλειστικά εσύ.

 

Δεν ξέρω εγώ κάποιες φορές γίνομαι τέρας πρακτικότητας και αυτό με σώζει. γιατί δίνει στους άλλους το σήμα ότι είμαι πολύ συγκροτημένη και σταθερή ακόμη και αν μέσα μου καταρρέω. Αυτό πιστεύω ότι χρειάζεσαι και εσύ. να αποδείξεις σστους γονείς σου ότι μπορείς και με λίγα.

Εγώ θα συμπεριφερόμουνα σαν να ήμουν φιλοξενούμενη σε ένα σπίτι. Τυπική, υπεύθυνη, σεβόμενη τους πρακτικούς κανόνες που αυτό θέτει και αποστασιωποιημένη αλλά τυπική και ευγενική με τους οικοδεσπότες.

 

Νάνσυ μου, όπως έχεις καταλάβει κάνω τον συνήγορο του διαβόλου, αλλά πιστεύω ότι και κάποιος πρέπει να σου πει ψύχραιμα, αυτά που οι γονείς σου θέλουν να σου πουν αλλά το κάνουν με το πιο λάθος τρόπο. ξέρεις πως αισθάνονται οι γονείς σου? φαντάζομαι έτσι όπως θα αισθανόμουνα εγώ αν αύριο ερχόταν η κόρη μου και μου έλεγε "μαμά, θέλω να κυνηγήσω το όνειρό μου σε μια ξένη χώρα. θα φύγω αλλά δεν μιλάω τη γλώσσα σε αυτή τη χώρα και ούτε έχω βρει ακόμη κάτι να κάνω εκεί". Θα αγχωνόμουνα πολύ, θα πελάγωνα θα φοβόμουνα. αυτό έχουν πάθει οι γονείς σου, αλλά θα δεις πως με τον καιρό θα βρουν τον τρόπο να σε βοηθήσουν να γίνεις πιο δυνατή για να κυνηγήσεις το όνειρό σου. αρκεί και εσύ να σταθείς εκεί δυνατή, συγκροτημένη και να μην περιμένεις κατανόηση, αλλά να την κατακτήσεις.

 

οι φίλοι θα ήταν μεγάλο αποκούμπι σε τέτοιες καταστάσεις και ψυχολογικά και πολλές φορές πρακτικά. λες ότι όλοι οι φίλοι ήταν φίλοι του άντρα σου. εσύ γιατί δεν είχες δικές σου φίλες? γιατί η ζωή σου δεν είχες χαραμάδες ανεξαρτησίας από τον άντρα σου? προσπάθησε να τις δημιουργήσεις τώρα. Ξέρω, πως είναι πολύ δύσκολο να χτίσεις τον εαυτό σου σε μια περίοδο με τόσα μέτωπα ανοικτά, αλλά αυτή θα είναι και η πρόκληση για σένα.

όταν διάβασα τα πρώτα πρόσφατα ποστ για τη ζωή με τους γονείς σου θύμωσα, ήθελα να σου γράψω κάτι κακό για αυτούς, αλλά μετά σκέφτηκα ψύχραιμα και προσπάθησα να δω και τη δική τους πλευρά. και πιστεύω ότι έχουν δίκιο σε πολλές αγωνίες τους, αλλά σίγουρα τις εκφράζουν με λάθος τρόπο. αλλά όταν είσαι πανικόβλητος (και αυτοί είναι περισσότερο από σένα) δεν λειτουργείς ορθολογικά. Δώσε χρόνο σε όλους σας, και θα δεις πως αν αφήσετε χωρίς καθημερινά να συζητάτε τα ίδια και τα ίδια αλλά επικεντρωθείτε στο να μεγαλώσουν όμορφα τα μικράκια σας, η ζωή σας όλο και θα βελτιώνεται. και οι γονείς σου θα πάρουν τόση χαρά από τη ζωή με τα μικρούλια που θα απαλύνει τον πόνο τους από το χαμό του δικού τους παιδιου. Χρόνος, καλή διάθεση, κατανόηση από την πλευρά σου, υπομονή, δύναμη, υπευθυνότητα και σε λίγους μήνες θα μας γράφεις σίγουρα για πιο ευχάριστες στιγμές.

[Λαΐδα]

Νανσυ....ερωτηση κανω χωρις καμια διαθεση να σε στεναχωρησω: Θα σου αρεσε η ιδεα να τα εβρισκες με τον αντρα σου ΑΝ εκεινος αλλαζε η ολα εχουν τελειωσει? Αν θα τον ηθελες αλλαγμενο θα σου προτεινα να του ζητησεις λιγο χρονο και να τα βρεις με τον εαυτο σου.....και μετα να το ξαναδειτε απο την αρχη.

Αν δεν θελεις με τιποτα θα σου προτεινα να οργανωθεις, σχολειο τα μικρα, δουλεια εσυ και διαφορετικο σπιτι απο γονεις......

Θα ειναι πολυ δυσκολα τα πραγματα μονη με τρια παιδια. Αυτο πρεπει να το ξερεις. Θα τα βαλεις στη ζυγαρια και θα δεις τι αντεχεις περισσοτερο.

Μακαρι να βρεις γρηγορα τις ισορροπιες σου....

[νανσυ2]

rosaki,καταρχην ευχαριστω για τις συμβουλες σου,χρηστικες κ επι της ουσιας για τη καθημερινοτητα μου..θα σου απαντησω σε ολες...το κιν το εχω με καρτα,δεν εχω συνδεση,δε μου το εχουν πληρωσει ποτε,οποτε εχω,βαζω μονη μου,στο αυτοκινητο βαζω μια φορα εγω,3 οι γονεις μου,εχω δωσει το δικο μου αμαξι στον πατερα μου,κ εχουμε κρατησει το δικο τους που ειναι μεγαλυτερο κ καλυτερο,δικηγορο εγω τον εχω πληρωσει,κ οτι χρειστηκε,κ εχω λεφτα κ για το επομενο δικαστηριο,παιδικο σταθμο,εγω το πληρωνω,καποιες αλλες υποχρεωσεις των παιδιων εγω τις πληρωνω,δε ζητησα ποτε λεφτα για μενα προσωπικα,κ εχω πληρωσει δυο τρεις φορες το σουπερ μαρκετ του μηνα,κ τις περισσορςρες φπρες εγω παω στα τζαμπο ειτε για καποιο παιχνιδι,η για κατι για τα παιδια,πχ τωρα που χρειαζομουν κατι για τις αποκριες,εγω τα πηρα,η δωρα τα χριστουγεννα,η τα παπουτσια τα ειδικα που επρεπε,εκεινοι ομως πηραν κατι σπορτεξ στα αλλα,εγω πληρωνω γιατρους...οι γονεις μου πληρωνουν δεη,οτε,χαρατσια,το σουπερ μαρκετ,βενζινη,κ γενικα δεν εχω καποιο παραπονο..αλλα αρκετα πραγματα τα πληρωνα εγω,κ λεω πληρωνα γιατι τωρα οπως ξερετε κ σεις,στους τριτεκνους,εχουν κοψει,προσωρινα μαλλον,το επιδομα,αφου το μειωσαν,μεχρι να ξεκαθαριστουν καποια πραγματα...οποτε τωρα,ειναι δυσκολα...αλλα μεχρι τωρα,πληρωνα...οσο για τα χρηματα που εχω,απο τη στιγμη που τα πηρα,τα εχω κλεισει στη τραπεζα με καποιο επιτοκιο,κ με αυτα που παιρνω πληρωνω καποια ενσημα που ηθελα...καθε σαββατο η κυριακη,πηγαινω τα παιδια καπου να παιξουν,ειτε ειναι παρκο,ειτε goodys,παρεπτιπτοντως εδω ειμαστε κ τωρα,ειτε παιδικη χαρα...παιδοτοπο τους παει οποτε τα παιρνει ο πατερας τους...,καθε μεσημερι κ απογευμα που ειναι τα παιδια σπιτι,δε λειπω ποτε,πολυ σπανια αν χρειαστει κατι,καθε βραδυ ειμαι σπιτι,πλην σαββατουοταν ανοιγει ο καιρος,καθε απογευμα ειμαι εξω με τα παιδια να κανου ποδηλατο,τα ταιζω,κ μετα μπαινουμε μεσα για γαλα κ νανα...,γενικα,προσπαθω να μην αφηνω τα παιδια στη μητερα μου,να τα ηρεμω οποτε χρειαζεται,αλλα δεν πετυχαινει παντα,δεν υπαρχει παντα ηρεμια,η δε με ακουν παντα,ξερετε τωρα τρια παιδια...κ δεν ειμαι του ξυλου...οσο για τις παρεες,ειναι δυσκολο,ολοι ειναι απορροφημενοι απο τη ζωη τους,κ καποιες που εχω κανει,κ ταιριαζουμε κ χαβαλε,δε μενουμε πολυ κοντα,κ εχουν κ αυτες τα ωραρια τους,τα παιδια τους...τη ζωη τους...κ ισως δεν εχουν τοσο αναγκη,γιατι εχουν παρεες,η φιλους...

καταλαβαινω αυτο που λες,για την εξασφαλιση κ το καλο μου,το μελλον,ανασφαλεια,απλα επειδη ο τροπος ειναι τοσο λλαθος....δεν εχω νιωσει υποαστηριξη,σεβασμο,...βαλτα ολα μαζι κ βγαλε το συμπερασμα....η προθεση καλη,αλλα καπου το χασαμε...η μαμα μου βρε παιδι μου,δεν ευχαριστιεται με τπτ...πχ,ειδε κατι στα πραγματα μου που τη βολευε κ το ηθελε,αλλα εγω το χρειαζομουν...ετσι πηγα κ της πηρα ενα ιδιο,καινουργιο..ενα ετσι ωραιο ειναι,θα με βολεψει,η κατι ρε παιδι μου...τπτ...ηθελε βολτα,δε δουλευε μια μερα,ειχε ωραια μερα,εγω ειχα κανομισει να παω για καφε,της ειπα να ερθει μαζι μας,ηρθε,μετα ηθελε βολτα ραφηνα για ουζακι,αλλαξα το το μαθημα που ειχα για να παμε...δεν ευχαριστιεται...δε την εμποδιζει τπτ να σου κανει αμεσως τη παρατηρηση,η να σου πεταξει το φαρμακι...οταα μου ειπε οτι ολοι θα λενε ,οτι εισαι ανευθυνη,της ειπα δε με ενδιαφερει κανεις,γιατι κανεις δε με στηριξε,κ μου λεει σιγα τι να σου εκαναν,γενικα συμφωνει με τις αποψεις η τη σταση των υπολοιπων,οχι με τη δικη μου,ακομα κ αν φωναζει οτι εχω δικιο,δε μου λεει ποτε εχεις δικιο,δεν ηταν ωραιο αυτο,ενω ειναι προθυμη να μου τη πει αμεσως...οι νονοι των παιδιων μου,κ γενικα οι παρεες ηταν απο τη μερια του αντρα μου,εγω προσπαθουσα να κρατησω την επαφη με τις ξαδερφες μου,κ επειδη ειμαι κ νονα,προσπαθουσα να πηγαινω,μονη τις περισσοτερες φορες,γενικα δεν ειχα πολλυς φιλους,αλλα παντρευτηκα μακρια απο το σπιτι μου,κ δεν ηταν ευκολο,ξερετε η αποσταση οταν δε βοηθαει...φταιω κ γω,αλλα μερικα πραγματα δε τα βλεπεις,η ισως εισαι απορροφημενος,κ δε προσπαθεις...με βολευε κ μενα,δλδ ειχα φιλες,κ δε μου ελειπε η παρεα,συν οτι κ μενα ο χρονος μου περιορισμενος..τωρα ειμαστε σε μια φαση που σκεφτομαστε να αξιοποιησω κ που τα χρηματα που εχω...με τα εσοδα των γονιων μου,το επιδομα αν το επαιρνα κανονικο,κ τη διατροφη,θα ημασταν καλα...τωρα κοπηκε το επιδομα προσωρινα,η διατροφη αμφιβολη...δε μπορω να στηριζομαι οτι θα μου τη δινει,η τι θα κανει,πρεπει να εχω δικο μου εισοδημα κ οτι παιρνω μετα καλως...ασε που μεγαλωνοντας δε θα φτανει η διατροφη μονο...

οσο τυπικος κ να προσπαθεις να εισαι,με τρια παιδια,ολο κ κατι προσκυπτει..παντα σε ολα κατι προκυπτει,οταν ο αλλος ειναι σε επιφυλακη για να στη πει,παντα βρισκει...θυμηθηκα τωρα τον πατερα μου,που καθομασταν ολοι μαζι εξω κ γω πηγα να ζεστανω κ να φερω να ταισω το βραδυνο τους,λ ελλεγε στη μανα μου,στα 3 λεπτα που εκανα,μα τι κανει τοση ωρα,καλα δε μπορει να κοψει μια ντοματα,στο κοσμο της....η μανα μου,συνεχως μου λεει κ μεις μεγαλωσαμε παιδια,κ μεις το ενα,το αλλο,το οτι ειναι τριδυμα ειναι λεπτομερεια,μου πεταει οτι ειχα κ βοηθεια,δε τα μεγαλωσα μονη,τι να πουν κ αλλες κλπ...λες κ μου τα μεγαλωσε η νταντα,η ειχα καθημερινα 2,3 ωρες καποιον να με βοηθαει...βοηθεια εννοει τη πεθερα μου που βοηθουσε το ταισμα το πρωτο χρονο,κ εκεινη που ερχοταν καθε σκ...δεν ειπα ποτε οτι δεν με βοηθησαν,ισα,ισα,αλλα μη μου μιλας λες κ μοιραστηκα το βαρος των παιδιων η υποχρεωσεων με κανενα,μια φορα δε μου μαγειρεψε η πεθερα μου,η λες κ δεν εζησες τη τρελα κ τη κουραση τριων μωρων,το ιδιο ειναι με ενα μωρο κ ενα παιδακι4χρ?δε λεω βεβαια οτι δεν ειναι,αλλα μη με τρελαινεις.,ακομα κ εκει ρε παιδι μου εχει κατι να πει,ουτε εκει μια επιβραβευση,μια αναγνωριση...τεσπα...πρεπει να κλεισω,θα επανελθω για τα υπολοιπα

[νανσυ2]

καλε,τι μεγαλο ποστ ηταν αυτο!!!!χαχα,εχω σηκωθει βεβαια 30φορες με τα παιδια,αλλα προλαβα να γραψω..εκανα βεβαια δυομιση ωρες,αλλα οκ...

[Μαρία1982]

Νάνσυ μου σε διαβάζω εδώ και καιρό και το μόνο που έχω να σου πω τη δεδομένη στιγμη είναι πρώα άπ όλα μπράβο που κατάφερες να πάρεις μια τόσο σημαντική απόφαση και να φύγεις από το σπίτι σου και που προσπαθείς με τρία συνομήλικα παιδιά. Πρέπει κατά η γνώμη μου να γίνεςι λίγο ποιο αναίσθητη και να μην τα σκέφτεσαι όλα αυτά για τους γονείς σου. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο καθώς επίσης δεν μπορέις να μην ασχολήσε όταν συγκατοικείτε αλλά πρέπει να στηρίξεις τις αποφάσεις σου από τη στιγμή που τις πήρες καθώς επίσης να πείσεις τον εαυτό σου ότι έτσι συμπεριφέρονται και ξέρεις ότι αυτό δεν θα αλλάξει. Καλός ή κακός έτσι είναι αλλ΄εσύ πρώτ απ όλα πρέπει να σκεφτείς τα απιδιά σου και τον εαυτό σου. Τι δεδομένη στιγμή όπως λές δεν μπορέις να ανεξαρτητοποιηθείς γι αυτό θα πρέπει να μην αντιδράς και να μην στεναχωριέσαι συνέχεια γιατί τους έχεις απόλυτη ανάγκη. Να ξέρεις, που ήδη το ξέρεις ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Όλοι και όλα θέλουν το χρόνο τους και με καλή θέληση και υπομονή όλα γίνονται. Μπορώ να καταλάβω ότι για τους γονείς δεν είναι έυκολο να ξέρουν ότι η κόρη τους έμεινε να μεγαλώνει μόνη της τα τρία της παιδιά καθώς επίσης είναι χωρίς εργασία και σπίτι και επιστρέφει ξανά στους ίδιους. Το ότι σε αγαπάνε φανερώνεται από το γεγονός ότι πρόσπαθούν να σε στηρίξουν και ας σου κάνουν ψυχολογικό πόλεμο κτλ. Εϊσια δυνατή και το έχεις αποδείξει μέχρι στιγμής, και από τις προσπάθειες σου για τεκνοποίηση αλλά και τη μετέπειτα δύναμη σου να φύγεις αφού δεν άντεχες αλλο στο γάμο σου. Δεν ξέρω αν έκανες σωστά ή όχι σε όλες τις καταστάσεις, πάντως είμαι πάντοτε της άποψης ότι όλα τυχαίνουν για κάποιο σκοπό και ο καθένας παθαίνει όσα μπορέι να αντέξει. Σου εύχομαι μόνο να συνεχίσεις να είσαι δυνατή και η μετέπειτα πορέια σου να είναι όσο το δυνατόν καλύτερη. Περιμένουμε νέα σου και να σκέφτεσαι μόνο ότι έχεςι τρία αγγελούδια που σου γεμίζουν την ζωη και σε αγαπούν πολύ.

[mary b+e]

Νανσυ καλησπερα, διαβαζω το θεμα σου εδω και καιρο..το μονο που μπορω να σου ευχηθω ειναι ,να εισαι δυνατη πρωτον για σενα και μετα για τα 3 αγγελουδια σου. ξερω οτι μπορει να σου ακουγεται κοινοτυπο ,αλλα πιστεψε με ολοι μας κρυβουμε πολυ δυναμη μεσα μας ! μπραβο για την αποφαση που πηρες και να εισαι σιγουρη οτι ολα θα σου πανε καλυτερα καποια στιγμη και ολα αυτα που βιωνεις την δεδομενη στιγμη θα ειναι παρελθον. Να εισαι καλα και να χαιρεσαι τα παιδακια σου!

 

 

Β. 8/5/2009

Ε. 8/4/2010 τα αστερακια μου...

[νανσυ2]

ευχαριστω κοριτσια για τα καλα σας λογια..καλη δυναμη σε ολες μας

[νανσυ2]

καλησπερα κ χρονια πολλα...σημερα περιεργη μερα...

με πηρε το πρωι ο πρωην αντρας μου κ μου ζητησε να παρει,ενω δε δικαιουται σημερα,ολη μερα τα παιδια..του ειπα οτι εχουμε κανονισει να παμε βολτα που τους εχω ταξει απο χθες..κ δε ξερω πως μου ηρθε κ του ειπα αν θελει να ερθει μαζι μας κ μετα να παρει τα παιδια κ να παει σπιτι του για φαγητο κ να τα φερει το βραδυ,μου ειπε ενταξει..ηρθε σε μιση ωρα...πηγαμε παιδικη χαρα,επαιξε πολυ με τα παιδια,του ειπα οτι θελω καφε κ ρωτησα αν θελει να του παρω,μου ειπε,αν θελω να παμε καπου να κατσουμε,ειπα οκ...μετα μου ειπε οτι δε θα τα παει σπιτι του,κ ας κατσουμε εδω...πηγαμε βολτα,κ μετα μου ειπε να παμε οπου θελω για φαγητο,κ πηγαμε...ημασταν κ οι δυο τυπικοι,μιλησαμε πολυ λιγο,για τα παιδια,απεφευγε νομιζω να με κοιταζει,αν κ τον επιασα,οπως κ μενα,γενικα περιεργα,αλλα ηρεμα...στο τελος,ειπαμε ολοι οτι περασαμε ωραια,κ εκεινος μου ειπε κ γω περασα ωραια,κ ας ημασταν σαν δυο ξενοι,δεν απαντησα,κ μου λεει τελος παντων,κ εκει εφυγε...η αληθεια ειναι οτι δεν ειχαμε φοβερη διαφορα απο οταν ημασταν μαζι,ενταξει θα μιλαγαμε περισσοτερο,αλλα τπτ το ιδιαιτερο,το πολυ παραπανω...με ρωτησε η μητερα μου πως αισθανθηκα...αμα σας πω οτι δε ξερω θα φανω ηλιθια?αυτο που ξερω ειναι οτι μου αρεσε που τον εβλεπα να ασχολειται κ να παιζει μαζι τους,ολες οι μαναδες θα συμφωνησουν σε αυτο...περα απο αυτο δε ξερω..λιγο αμηχανια,λιγο καπως,ηταν πολυ σοβαρος,δε γελασαμε...εννοειται πως η μητερα μου αρχισε λιγο να μου λεει μηπως να το ξανασκεφτω,μηπως κ αυτος μετα απο οτι επαθε προσεχει περισσοτερο στο μελλον...εχουν γινει κ εχουν ειπωθει ακομα περισσοτερα,δε νομιζω οτι με τη σχεση που ειχαμε,τις βασεις,τις οποιες,θα μπορουσαμε κ οι δυο να τα ξεχασουμε,λαθος,να τα διορθωσουμε κ να ειμαστε καλυτεροι..αυτη την αισθηση εχω κ για τους δυο μας

[προβατάκι]

Νάνσυ μου σε διαβάζω και σφίγγεται η καρδιά μου! Σε αγκαλιάζω νοερά κοριτσάκι!

Πρέπει να βρεις βοήθεια, είτε από εδώ είτε από την "πραγματική" ζωή σου γιατί πρέπει να ξεκουραστείς λίγο ψυχολογικά. Συμφωνώ με τη Λάιδα: πρέπει να φροντίσεις να καταλάβει η 14χρονη Νάνσυ ότι δεν φταίει αυτή που πεθαίνουν οι άνθρωποι, που αρρωσταίνουν και που δεν μπορεί να σώσει κανέναν, ούτε αυτόν που φεύγει ούτε αυτούς που μένουν πίσω. Το μόνο που μπορεί να κάνει αυτό το 14χρονο κοριτσάκι είναι να σώσει τον εαυτό του γιατί στο μέλλον θα έχει τρία μικρά Νανσάκια που θα την αγαπούν αφάνταστα πολύ.

Δυστυχώς, δεν έχω συμβουλές πρακτικές να σου δωσω πέρα από το να μιλάς πολύ, έστω και εδώ... Κάπως θετική μου ακούστηκε η συνάντηση με τον πρώην σήμερα. Δεν ξέρω αν θα άλλαζε ποτέ η συμπεριφορά του, ίσως μετά από αυτόν τον πραγματικό χωρισμό,, ίσως... Αλλά εσύ τί θες είναι σημαντικό. Πώς θα ήθελες τον εαυτό σου σε 5 χρόνια π.χ; αν έχεις απάντηση, "δούλεψε" προς τα εκεί, προς τον μελλοντικό εαυτό σου δηλαδή, όποιος κι αν θες να είναι αυτός: μόνη, με άλλον, με τον πρώην κοκ.

 

Σε σκέφτομαι συχνά κοριτσάκι και ειδικά όταν έχει πανσέληνο

κι έύχομαι να μπορούσα να σου δώσω την ελπίδα που μου έδινες κι εσύ

Σε αγκαλιάζω τρυφερά, κι εσένα και τη μικρή Νάνσυ

[georgiamami]

Νανσυ, ενιωσες "καπως" στην τελευταια σας συναντηση. Ισως γιατι καταβαθος μεσα σου τρεφεις ακομη τρυφερα αισθηματα για κεινον. Ισως γιατι παρα την φυγη σου, εξακολουθεις να εχεις προσδοκιες απο κεινον. ΟΜΩΣ, οι ανθρωποι ΔΕΝ αλλαζουν. Ισως αλλαζουν καποιες συμπεριφορες αλλα μην περιμενεις θαυματα. Ισως ο καλος σου κατανοει την κατασταση που βρεθηκατε, ισως κατανοει τα λαθη του, ισως κατανοει το κενο που αφησες πισω σου, ισως...ισως... πολλα ισως. Ομως ριζικη αλλαγη δεν προκειται να γινει. Η επανασυνδεση αν ειναι στα μελλοντικα σου σχεδια, θα πρεπει να γινει καθοδηγουμενη απο ειδικο (ψυχολογο) ωστε να μην καταληξει καταστροφικη για ολους σας. Εισαι διατεθιμενη να συμβιβαστεις με .....λιγα????? Εσυ αποφασιζεις.

[Λαΐδα]

Νανσυ, ενιωσες "καπως" στην τελευταια σας συναντηση. Ισως γιατι καταβαθος μεσα σου τρεφεις ακομη τρυφερα αισθηματα για κεινον. Ισως γιατι παρα την φυγη σου, εξακολουθεις να εχεις προσδοκιες απο κεινον. ΟΜΩΣ, οι ανθρωποι ΔΕΝ αλλαζουν. Ισως αλλαζουν καποιες συμπεριφορες αλλα μην περιμενεις θαυματα. Ισως ο καλος σου κατανοει την κατασταση που βρεθηκατε, ισως κατανοει τα λαθη του, ισως κατανοει το κενο που αφησες πισω σου, ισως...ισως... πολλα ισως. Ομως ριζικη αλλαγη δεν προκειται να γινει. Η επανασυνδεση αν ειναι στα μελλοντικα σου σχεδια, θα πρεπει να γινει καθοδηγουμενη απο ειδικο (ψυχολογο) ωστε να μην καταληξει καταστροφικη για ολους σας. Εισαι διατεθιμενη να συμβιβαστεις με .....λιγα????? Εσυ αποφασιζεις.

και εγω συμφωνω με αυτο.

Το 'λιγα' βεβαια ειναι υποκειμενικο. λιγα για εσενα....Αν κανεις δευτερες σκεψεις για να ξαναεισαστε μαζι , καλο θα ηταν να ψαχτεις λιγο μονη σου....να ξεπερασεις εσυ καποια πραγματα σε προσωπικο επιπεδο νομιζω.

[νανσυ2]

προβατακι...καταρχην ελπιζω να ειστε ολοι καλα,κ να εισαι χαρουμενη πια,που απο οτι διαβαζω εισαι,κ πολυ χαιρομαι για σενα...

λες οταν εχει πανσεληνο...θυμαμαι...κ χαιρομαι που θυμασαι..

πολλα φιλια κ σευχαριστω

[νανσυ2]

Νανσυ, ενιωσες "καπως" στην τελευταια σας συναντηση. Ισως γιατι καταβαθος μεσα σου τρεφεις ακομη τρυφερα αισθηματα για κεινον. Ισως γιατι παρα την φυγη σου, εξακολουθεις να εχεις προσδοκιες απο κεινον. ΟΜΩΣ, οι ανθρωποι ΔΕΝ αλλαζουν. Ισως αλλαζουν καποιες συμπεριφορες αλλα μην περιμενεις θαυματα. Ισως ο καλος σου κατανοει την κατασταση που βρεθηκατε, ισως κατανοει τα λαθη του, ισως κατανοει το κενο που αφησες πισω σου, ισως...ισως... πολλα ισως. Ομως ριζικη αλλαγη δεν προκειται να γινει. Η επανασυνδεση αν ειναι στα μελλοντικα σου σχεδια, θα πρεπει να γινει καθοδηγουμενη απο ειδικο (ψυχολογο) ωστε να μην καταληξει καταστροφικη για ολους σας. Εισαι διατεθιμενη να συμβιβαστεις με .....λιγα????? Εσυ αποφασιζεις.

 

 

 

 

δε ξερω αν εχω προσπδοκιες ακομα..ισως..ισως να μου αρεσαν μερικα πραγματα,αν τα εκανε,δε ξερω..αν τρεφω συναισθηματα,δε ξερω,πολλες φορες νιωθω πολυ αρνητικα για εκεινον,χθες,η συζητηση με τη μητερα μου κατεληξε με μενα να λεω οτι τοτε μου εκανε αυτο,μου ελεγε αυτοκλπ..ολα αρνητικα...εννοειται οτι δεν ενιωσα τπτ ερωτικο,η δε μου ξυπνησε καμια επιθυμια τετοια...ξερω οτι δεν αλλαζουν οι ανθρωποι,κ δειγματα γραφης εχω πολλα...ισως φοβαμαι να παρω τη ζωη μου κ των παιδιων πανω μου,αν θα τα καταφερω,ισως δε θελω να μεινω μονη μου,γιατι εδω που τα λεμε,πολυ δυσκολο να τη ξαναφτιαξω ειδικα στις μερες μας,ισως εχω δει οτι κ γω σε καποια πραγματα ημουν λαθος,ισως επηρεαζομαι πολυ απο τους γονεις μου,ισως δε θελω να μεινω εδω στο πατρικο μου 40χρ...δεν ειμαι ετοιμη για αποφασεις,κ φοβαμαι μη παρω βαση των φοβων,πχ να προσπαθησω παλι με τον πρωην,κ ας μη νιωθω τη δεδομενη στιγμη αγαπη κλπ,η να βρεθει καποιος,να κανουμε σεχεση,καποια πραγματα να μου αρεσουν,αλλα οχι,κ για να μη μεινω μονη η για αυτα που ειπα πριν,να κανω κατι μαζι του

το σιγουρο ειναι οτι δεν ειμαι ετοιμη για αποφασεις

[goody]

το σιγουρο ειναι οτι δεν ειμαι ετοιμη για αποφασεις

 

Αυτο!

Και νομιζω οι λογοι που ενιωσες καπως ειναι ολα αυτα τα ισως που ειπες απο μονη σου...

Ναι ειναι πολυ ζορικα να τα καταφερεις μονη σου, ειδικα οταν καποιος σου χτυπαει συνεχεια τα λαθη σου και σε ζοριζει ακομα περισσοτερο οπως οι γονεις σου.

Να σκεφτεσαι ομως οτι δεν θα ειναι για παντα ετσι η ζωη σου.

Μακαρι να βελτιωθουν οι σχεσεις με τον πρωην σου και η σχεση του με τα παιδια ωστε να συνενοειστε καλυτερα και οταν τα βλεπει να τον ευχαριστιουνται και οχι να τα παρκαρει στη γιαγια. Κατα τα αλλα ως εκει.. Διεκδικησε τη διατροφη, ετσι κι αλλιως ειναι υποχρεωση του προς τα παιδια του και επιπλεον θα σε οδηγησει ενα βημα πιο κοντα στην απαγκιστρωση απο τους γονεις σου. Τα παιδακια σου θα μεγαλωσουν και ισως με μια δουλεια μερικης απασχολησης και τη διατροφη να μπορεις να μεινεις μονη σου με τα παιδια.

Ονειρεψου, πιστεψε στον εαυτο σου και βαζε μπροστα τη λογικη και οχι τις ανασφαλειες, οπως πολυ σωστα κανεις ως τωρα!

[mousmoulitsa]

Nάνσυ μου,

 

ποσος καιρός; Λυπάμαι που ακόμα δεν υπάρχει ισορροποία στην ζωή σου, για να πάρεις όμως απόφαση και να φυγεις με 3 παιδια σημαινει ότι είσαι πολύ δυνατη οποτε θα την βρεις την ακρη αργα ή γρηγορα.

 

Δεν ξέρω τι να σε συμβουλεψω συμφωνω με το ποστ της Λαιδας για το 14χρονο κοριτσάκι, δεν ηξερα για τον αδερφό σου. Είσαι ένας πολύ γλυκός ανθρωπος και μια ταλαιπωρημένη ψυχουλα, ψαχνεις την αγαπη και την αγκαλια που ίσως είχες στερήθει τότε. Σου ευχομαι να βρεις την ηρεμια και την ευτυχια που αξίζεις και εσυ και τα μικρά σου , μπορεί σήμερα να σου φαινεται ακατορθωτο αλλα δεν είναι, η ζωή ανταμοίβει τους δυνατούς.

 

Διεκδίκησε διατροφή για τα παιδιά σου το ότι χωρίσατε ακόμα και αν εσύ εφταιγες για αυτο δεν του δίνει το δικαιωμα να απαρνηθει τις οικονομικες υποχρεώσεις προς τα παιδιά του. Με την διατροφή και μεγαλώνοντας λίγο τα παιδιά να πηγαινουν σχολειο θα μπορείς και εσυ να βρεις μια δουλεια , στο δημοτικο μη ξεχνας υπάρχει το ολοημερο για τις εργαζομενες μητερες, ετσι σιγα σιγα θα μπορεσεις να γινεις αυτονομη στο δικο σου σπιτι χωρις κανεναν να σε κρινει.

 

Το ξερω εξω απο τον χορο πολλά τραγούδια λέμε και φυσικα είναι τρομερα δύσκολο να μεγαλωνεις μονη 3 παιδια αλλα να θυμασαι πιστευω σε σένα.

 

Σου στελνω ενα γλυκο φιλί

[νανσυ2]

καιρο ειχα να σε δω...πολυ χαιρομαι...κ σευχαριστω

εσυ ολα καλα?

[rosaki]

όταν δεν γνωρίζεις από κοντά ένα ζευγάρι νομίζω ότι είναι τελείως επικίνδυνο να συμβουλεύεις κάποιον για το αν θα μείνει ή όχι. εγώ θα σου έλεγα να δώσεις χρόνο σε σένα, στον άντρα σου, στις γονείς σου. και σε αυτό το χρόνο να τον αξιοποιήσεις για να νιώσεις εσύ πιο δυνατή, να δουλέψεις τις σχέσεις σου και να προσπαθήσεις να δομηθούν σε καινούργιες βάσεις.

έτσι σε περίπτωση που αποφασίσεις για μια νέα αρχή με τον άντρα σου θα είσαι πιο συνειδητοποιημένη και πιο δυνατή να διεκδικήσεις πράγματα, ενώ σε περίπτωση που αποφασίσεις να συνεχίσεις μόνη θα είσαι πιο δυνατή να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες που θα συναντάς.

Σε κάθε περίπτωση νούμερο 1 στόχος θα πρέπει να είναι η εξασφάλιση μια καλής ζωής με όρους ηρεμίας αλλά και υλικούς όρους για τα παιδάκια σου.

[OLITSKA]

Νανσυ2 εγω δεν θα σε συμβουλεψω γιατί εσυ ξέρεις καλύτερα τι θες απο την ζωή σου . Θα σου ευχηθώ δύναμη , κουράγιο και θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα είσαι πραγματικά ευτυχισμένη ! Η Παναγία μαζί σου .