νοιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου

[matilnta]

χτες σκεφτομουν που χαθηκες!εισαι καλυτερα κ φαινεται.ολα θα φτιαξουν σιγα σιγα.τουλαχιστον ειδες τα λαθη σας κ αυτο ειναι μια αρχη για να προχωρησεις.χαρηκα πολυ που δεν το εβαλες κατω κ φανηκες πολυ πιο δυνατη απ οτι πιστευες!!τα καλυτερα κοριτσι μου για σενα κ τα παιδακια!

[georgiamami]

Πολλες φορες, μοιραζοντας το προβλημα που μας απασχολει, και εκφραζοντας τους προβληματισμους μας, τις σκεψεις μας, τους φοβους μας, ερχομαστε αντιμετωποι με το ιδιο το προβλημα μας, κατι που πριν το καταθεσουμε σε καποιον, επωνυμα ή ανωνυμα, δεν ειχαμε τη δυναμη να το αντιμετωπισουμε.

Γραφοντας λοιπον και μιλωντας γι αυτο, γινομαστε και πιο "ανοικτοι" σε νεες οπτικες γωνιες του θεματος μας. Και καπου εκει.....βρισκουμε διεξοδο, βρισκουμε λυσεις που νωριτερα ηταν αορατες. Μα το κυριοτερο ειναι οτι κατανοουμε οτι δεν ειμαστε τοσο αδυναμοι και μονοι οσο αρχικα φαινομαστε πρωτα στους εαυτους μας και μετα στους αλλους. Αποκταμε την αυτοπεποιθηση που μας ελειπε και παιρνουμε τη ζωη στα χερια μας.

Και αυτο ειναι το θετικο γιατι η ζωη μας, μας ανηκει και πρεπει να τη ζουμε οπως θελουμε ΕΜΕΙΣ και οχι οπως βολευει στους αλλους.

Ολοι κανουμε λαθη αλλα οταν αυτα γινονται εφοδια δυναμης, τοτε γινομαστε δυνατοτεροι και σοφοτεροι.

 

Ευχομαι το καλυτερο για ολες

 

 

Νανσυ, δεν εισαι τρελη. Εισαι ενα κοριτσι που ηθελες να ζησεις αλλα παρασυρθηκες και τα εκανες ολα πολυ γρηγορα. Παρολ αυτα ομως, εισαι πολυ νεα και εχεις ολη τη ζωη και την εμπειρια μπροστα σου. Εχεις τα παιδια σου και τωρα νομιζω οτι ξερεις πως να ζησεις. Ρουφηξε λοιπον τη ζωη που σου ανηκει. Σε ευχαριστουμε που μοιραζεσαι μαζι μας την πορεια σου.

[Clelia]

Γειά σου Νάνσυ!

Tυχαία είχα διαβάσει την ιστορία με τα τριδυμάκια σου κ με κλόνισε αυτό που είχες περιγράψει: ήσουν στο λεωφορείο μετά από αποβολή/αποτυχημένη εξωσωματική (δεν θυμάμαι) κ σε είχαν πιάσει τα κλάματα... Κ επειδή το έχω ζήσει, κατάλαβα πολλά... Δεν είναι λίγο να μην τρέχεις στον άντρα σου όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες... Το καταλαβαίνω, δυστυχώς...

Τυχαία χθες έπεσα σε αυτό το θέμα. Όταν ξεκίνησες να γράφεις εδώ, πριν 5 μήνες περίπου, παρά την ένταση των γραφομένων σου, όλα ανακατεμένα στο κεφάλι σου, το άγχος σου να τα περιγράψεις, να δείξεις αυτή την αδικία που ζεις... πάλι κατάλαβα, δυστυχώς... Κ ήμουν σίγουρη όταν διάβαζα αυτά που έγραφες τον Απρίλη, ότι θα χωρίσεις. Διότι ήσουν σε μονόδρομο, άλλη επιλογή δεν είχες, εκτός από αυτή του θύματος, που δεν σου ταιριάζει επ' ουδενί!

Μην περιμένεις από όλους να σε καταλάβουν. Αμα δεν τα έχουν ζήσει, ΔΕΝ τα καταλαβαίνουν! Βρίσκουν υπερβολικά τα συναισθήματά σου, ότι μεγαλοποιείς μικρές λεπτομέρειες... αλλά δεν καταλαβαίνουν Νάνσυ μου, ευτυχώς για αυτούς δεν έχουν ζήσει την απόλυτη μοναξιά σε μία σχέση. Δεν έχουν ζήσει πώς είναι να είσαι με το ταίρι σου απέναντι κ όχι μαζί.

Κ όχι δεν φταις εσύ κοπέλα μου που ο άντρας σου είναι παρτάκιας! Δεν φταις που βάζει τον εαυτούλη του πάνω ακόμα κ από τα παιδιά του! Αυτό το κλισέ: "σε ένα διαζύγιο φταίνε κ οι 2", με αρρωσταίνει!!! Δεν είναι πάντα έτσι! Δεν μπλέκουν πάντα 2 τρελλοί που τσακώνονται χωρίς λόγο! Σε έναν τσακωμό, κάποιος αδικεί κ ο άλλος αντιδράει στην αδικία!

Κ εγώ που δεν τον είχα τόσο στα ώπα-ώπα όπως εσύ, ίδια συμπεριφορά, σκατένια!

Το βρίσιμο κ οι προσβολές ήταν η πρώτη του αντίδραση, μετά από λίγα λεπτά θεωρούσε πως όλα καλά κ μετά εγώ ήμουν η "βασίλισσα του πάγου" κ η "παγοκολώνα" που δεν ήθελα σεξ. Ε! Ας το έκανα επάγγελμα να βγάζω κ χρήματα αν ήταν να κάθομαι όπου δεν θέλω!!!

Άμα διαβάσεις στο τόπικ "Χωρισμός κ Διαζύγιο" θα δεις τόσες ίδιες συμπεριφορές με του δικού σου του καλοπερασάκια.... Θα νομίσεις ότι είναι δίγαμος (τουλάχιστον) ο δικός σου ή ότι έχει κλωνοποιηθεί!

Να μην μακρυγορώ: το έπιασες το νόημα! Έχουμε ζήσει αντίστοιχες καταστάσεις, με την διαφορά ότι έχω ένα παιδί κ το απέκτησα δύσκολα μεν, πιο εύκολα από ό,τι εσύ απέκτησες τα μωρά σου δε!

Κ ο σημαντικότερος λόγος που αποφάσισα να χωρίσω ήταν ότι στην ουσία μόνη μου μεγάλωνα το παιδί, δεν προσέφερε τπτ, παρά μόνο χρήματα (κ άσχημο κλίμα στο σπίτι με τσακωμούς κ βρισιές κ απειλες). Οπότε δεν μου ήταν τόσο δύσκολο να βγάλω ένα χαρτί, στην ουσία μόνες ήμασταν με την κορούλα!

Γι' αυτό κ είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις...

Εδώ η επιστήμη σήκωσε τα χέρια ψηλά κ αναρωτήθηκε η ψυχολόγα μπροστά του γιατί δεν παίρνεις ακόμα διαζύγιο, τι άλλο θες για να καταλάβεις ότι άντεξες ΠΟΛΛΑ?

Μια χαρά θα τα καταφέρεις!

Έχεις απευθυνθεί σε δικηγόρο? Πρέπει να πας οπωσδήποτε! Οι περισσότεροι σε δέχονται για συμβουλευτική δωρεάν, αλλά πρέπει να το ρωτήσεις όταν κλείνεις το ραντεβού ή καλύτερα να πας σε κάποιον συστημένο.

Ο κύριος είναι υποχρεωμένος να καταβάλλει διατροφή για τα παιδιά του, δεν ξέρω για σένα που είσαι άνεργη, θα σου τα πει ο δικηγόρος. Η μη καταβολή διατροφής είναι ποινικό! Δεν είναι αστικό όπως παλιά που ο άλλος ααααααααμα ήθελε σου έδινε κάτι! Η μη καταβολή διατροφής επιφέρει προσωποκράτηση 1 έτους κ μπορείς να δεσμεύσεις την διατροφή από τον μισθό του, δεν χρειάζεται να είναι δημόσιος υπάλληλος όπως παλιά. Όπως επίσης δικαιούσαι χρήματα κ πράγματα από το σπίτι που αποκτήσατε μετά τον γάμο. Ίσως κ το αυτοκίνητο.

Μάθε τα δικαιώματά σου! Δεν χρωστάς σε κανέναν! Μόνο στα παιδιά σου να είναι χαρούμενα κ ευτυχισμένα!

Πήγαινε σε δικηγόρο! Άμα έχεις απορίες μπορείς να γράψεις στο τόπικ "Χωρισμός κ διαζύγιο" που θα σου απαντήσουν αρκετές που είμαστε στο κλαμπ. Να δεις κ εκεί πόσες άνεργες αποφάσισαν να χωρίσουν...

Περιμένω να ακούσω όμορφα νέα!!

 

ΥΓ. Συμφωνώ τόσο μα τόσο με την χριστίνα και την goody

[νανσυ2]

...κλελια εχεις δικιο,οποιος δεν τα ζει δεν μπορει η μερικες φορες κ δε θελει κ να καταλαβει...πολλες αποψεις,νοοτροπιες,ακρη δε βγαινει...η αληθεια ειναι οτι πολλες αποψεις απο δω με βοηθησαν ψυχολογικα,σε μια πολυ δυσκολη περιοδο...που ακομα δεν εχει τελειωσει,αλλα απο μια αποψη ηρεμησα...στο σπιτι των γονιων μου δεν ειναι ολα ροδινα,δε συμφωνουν με την αποφαση μου,οποτε...ναι μεν αλλα...ναι,δε περναγες πολυ καλα,κ ποιος περναει,αλλα εφοσον δουλευε,δεν γκομενιζε κ δε σας χτυπαγε....που δε διαφωνω,ειναι σοβαρα προβληματα αυτα αλλα ρε γμτ....δεν υπαρχει ψυχολογικη υποστηριξη,κ ουτε οσο το σκεφτομαι υπηρχε κ ποτε...θυμαμαι απο τη μια ελεγαν στον αντρα μου κανε ρανε,αλλα απο την αλλη κανε υπομονη θα περασει η κριση,αντι να τον πιασουν χωρις πολλα πολλα κ να του πουν ναι ρε η κορη μας εχει δικιο,προσεχε κ συ...ολοι σχεδον ειναι εναντιον της αποφασης μου,οι συγγενεις,κ μαλιστα προσφατα η θεια μου ειπε το εξης...αν δε σε στηριζουν οι γονεις σου απο που περιμενεις,ολοι ειμαστε μονοι,ο αλλος,ο οποιος αλλος ειναι ξενος...δε ξερω αν εχει δικιο,αυτο που καταλαβα εγω αυτους τους μηνες,ειναι οτι ετσι ειναι,ο καθενανς τη παρτυ του κ τη θεση του,κρινει κ βγαζει ετυμηγορια....τουλαχιστον αυτο συνεβη σε μενα...με εχουν ολοι,σχεδον,απογοητευσει,κανεις δε με υπερασπιστηκε,ολοι συμπονουν τον αντρα μου που ειναι μονος τωρα κ θυμωμενος κ οτι κ αν κανει εχει δικαιολογια κ γω πρεπει να ειμαι πιο κατω,να μην αντιδρω,να μη μιλαω γιατι εγω εφυγα...κουραστηκα πια να προσπαθω να με υπερασπιστω,να προσπαθω να βρω καποιο δικιο,να αποδειξω σε εκεινους η κ σε μενα οτι δεν ειμαι τρελη κ επιπολαιαια...ολοι τον λυπουνται.,δεν ακουσα σχεδον απο κανεναν τους να λενε ας προσεχε κ αυτος,η κατι....εγω εφυγα,εγω ειμαι η κακια...πρεπει να κλεισω...θα επανελθω

[νανσυ2]

Δείξε εμπιστοσύνη σε 'σένα και στα παιδάκια σου... ονειρέψου την επόμενη μέρα.. πόσο όμορφη θα είναι.. και κάνε ένα βήμα για 'σένα, για τα παιδιά σου.. να 'ξερες πόσο περισσότερο θα αγαπήσεις τον εαυτό σου.. πόσο περισσότερο θα τον εκτιμήσεις...

 

Μίλα με τον εαυτό σου, ρώτα τον τι πραγματικά θέλει.. και αφέσου να απαντήσεις με θάρρος, χωρίς να φοβάσαι την απάντηση... πήγαινε στον καθρέφτη και κοίτα τα μάτια σου, διάβασέ τα...

 

μου αρεσαν αυτα τα λογια...

[Clelia]

Έλα κορίτσι μου, να σου πω: κ που μένεις με τους γονείς σου, με το μέρος σου είναι. Σου το δείχνουν με ασθενή τρόπο μεν, εμπράκτως δε. Κ μην μου πεις ότι το κάνουν επειδή είναι γονείς σου. Ξέρεις πόσες περιπτώσεις γνωρίζω που άφησαν την κόρη κ τα εγγόνια τους στο έλεος του Θεού κυριολεκτικά, επειδή διαφωνούσαν με την απόφασή της να χωρίσει? Άσε τους να γκρινιάζουν, κ αυτοί θέλουν να ξεσπάσουν κ βρίσκουν το πιο κοντινό άτομο --> εσένα... Η μαμά μου που πλέον δεν θέλει να ακούει για τον πρώην κ φρικάρει με καταστάσεις που εμένα πια μου προκαλούν γέλια, μου λέει σε ανύποπτο χρόνο: "Εσύ λες ότι η Ελισάβετ είναι τα πάντα για σένα κ το πιστεύω. Ξέρεις πόσο άσχημο είναι να βλέπω το παιδί μου να κακοπερνάει?".

Κάπου θέλουν να ξεσπάσουν, ίσως κ να σε πιέζουν για να δουν κατά πόσο περνούσες όντως άσχημα στον γάμο σου ή είναι τερτίπια...

Δεν είσαι μόνη σου πάντως, έχεις τους γονείς σου και εμάς... Ναι εμάς! Μην το γελάς! Ξέρεις πόσα παρεάκια γνώρισα στο πάρεντς που λατρευόμαστε κ ας μην έχουμε συναντηθεί με όλες?

Κράτα γερά κ ό,τι χρειαστείς, να το πεις... Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορείς να αποκομίσεις από μερικές άγνωστες...

[νανσυ2]

ναι δε διαφωνω,ειναι με το μερος μου,αλλα μου το χτυπανε τοσο πολυ....εδω ειναι το σπιτι μου κ αν δε σαρεσει....κ τετοια διαφορα...το τι εχω ακουσει...ναι ,μου ανοιξαν το σπιτι κ τη πορτα,αλλα πολυ ευκολα μου λενε οτι πρεπει να το βουλωνω σε ολα κ αν μαρεσει...για να εχεις αποψη κ να μιλας,πρεπει να εχεις κ τα προσοντα....τεσπα

κ δεν το γελαω καθολου..την υποστηριξη που βρηκα εδω δε τη βρηκα σε κανεναν συγγενη η φιλο...σχεδον σε κανεναν....

[Clelia]

Νάνσυ καρδούλα μου... από ό,τι κατάλαβα με αυτά που γράφεις, οι γονείς σου προσπαθούν να βρουν τις ισορροπίες τους... Δικαιολόγησέ τους μωρέ... Ανήκουν σε άλλη γενιά, σε μια γενιά που οι γυναίκες ανέχονταν πολλά αισχρά κ αποκρουστικά πράγματα απλά κ μόνο: για να έχουν την σκιά του άντρα μες στο σπίτι... Μην τους ξεσυνερίζεσαι...

Το καταλαβαίνω πως κ εσύ άνθρωπος είσαι κ λυγίζεις, μα μην ζητάς πολλά από 2 μεγάλους ανθρώπους, με διαφορετικά βιώματα από εμάς.

Σε αγαπάνε πολύ. Γκρινιάζουν όμως πάρα πολύ. Έτσι κ οι δικοί μου... Είναι δίπλα σου όμως, απλά... θέλουν να τα πουν για να τα ακούσουν κ οι ίδιοι.

Ακόμα η κατάσταση που βιώνεις είναι ρευστή: είσαι σε διάσταση, είναι μεταβατική αυτή η περίοδος. Θα ηρεμήσουν μετά από πολύ καιρό, ίσως κ μετά το διαζύγιο. Τότε θα δουν τα πράγματα αντικειμενικά...

Μέχρι τότε, να μας μιλάς...

Να 'ξερες πόσο περίμενα την απάντησή σου μετά που έγραψα...

[elenip]

νανσυ γεια σου, σου ειχα γραψει και παλιοτερα και χαιρομαι που εισαι καλυτερα... ήμουν από αυτές που σου εγραψαν να το παλεψεις οσο μπορεις πριν παρεις την αποφαση σου... ήθελα να σε ρωτήσω κατι που σίγουρα θα χρησιμεύσει και σε άλλες κοπελες.. πως τα βγαζεις περα με 3 παιδιά τώρα? εννοώ σωματικά... το οικονομικό κατάλαβα πως εχεις καποιες οικονομίες και ισως βοηθανε και οι γονείς σου... όταν μας έγραφες ήσουν σε πολύ κακή κατάσταση... μήπως τελικά η κούρασή σου έπαιξε και τον σημαντικότερο παράγοντα στο να παρεις την απόφαση να φυγεις? με αυτά που γράφεις να σου πω την αληθεια στενοχωρήθηκα λίγο που λες ότι όταν γυρίζουν τα παιδιά από τον πατέρα τους ο ένας κλαίει... αυτό μην το παίρνεις αψήφιστα... λες την άλλη μέρα όλα καλά.. όλα καλά μπορεί να φαινονται για εσένα αλλα για τα παιδια είναι? θεωρώ ότι πέρα απο την προσωπική σου πικρία για τον σύζυγό σου πρέπει να δεις πως θα επηρεασει ολο αυτο τα παιδια... σε καμία περίπτωση δεν σου ασκώ κριτική αλλά γράφεις μονο για το ποσο αδικημενη είσαι, πως δεν σε βοηθαει κανεις, δεν σε στηριζει κανεις.... η ζωη ειναι δικη μας... περα απο τον ευαυτο μας ποιος περιμενεις να σε στηριξει? οι γονεις σου και μονο που σε εχουν δεχτει δειχνει οτι με τον τροπο τους σε στηριζουν... οι συγγενεις κλπ θα πει ο καθενας το μακρυ και το κοντο του... αυτο που νομιζω προέχει ειναι η καλη ψυχολογια αυτών των παιδιών περα από τις προσωπικές σας διαμάχες και πικριες... στο ειχα γραψει και παλια... πάντα ενιωθα οτι έβγαζες ένα μεγάλο παράπονο... και όπως και μόνη σου παραδέχτηκες σε πολλά έκανες λάθος... νομίζω ότι έχεις πολύ θυμό με τον πρωην άντρα σου καθώς αισθάνεσαι ότι στα βαθιά κολυμπούσες μόνη σου και αυτό δεν ξεπερνιέται.. βαλε τα παιδάκια σου πανω απο όλα και προσπάθησε για χαρη των παιδιών να εχετε καλες σχεσεις γιατι ειναι σε πολύ μικρη ηλικία και είναι κρίμα να στενοχωριούνται...

[νανσυ2]

ελενη...κ βεβαια σε θυμαμαι....ναι,παντα εβγαζα ενα παραπονο κ πικρια κ ενιωθω αδικημενη γιατι ετσι ηταν!κ βεβαια εχω θυμο,αλλα δεν τον αφηνω να περασει στα παιδια μου...για αυτο αλλωστε παω οποτε μπορω σε παιδοψυχολογο,για να βοηθησω τα παιδια μου,κ ναι,καποιο παιδι μπορει να κλαψει για λιγο,αλλα μου εχουν πει πως ειναι απολυτα φυσιολογικο...το μη φυσιολογικο θα ηταν μια γενικοτερη αντιδραση των παιδιων οπως αλλαγη στη συμπεριφορα,αντικοινωνικοτητα κλπ...ευτυχως δεν εχω τετοια θεματα με τα αγορια μου...με ρωτας πως τα βγαζω περα με τρια παιδια...η απαντηση ειναι απλη..οπως τα εβγαζα κ πριν,δεν αλλαξε τπτ,εγω τα μεγαλωνα τοτε,εγω κ τωρα,η κουραση η ιδια,απλα τωρα δεν εχω την απαιτηση απο κανεναν να με βοηθησει ενω τοτε την ειχα..το προβλημα μου,η μαλλον η ουσια του προβληματος δεν ηταν τοσο το πρακτικο κομματι οτι δλδ δε με βοηθουσε,κ νομιζω το ειχα κανει τοτε σαφες οτι ηταν κ πολλα αλλα...αρα δεν ηταν η κουραση που με ωθησε αλλα η αδιαφορια,κ νομιζω οτι εχω πει πολλα που το βεβαιωνουν κ τοτε αλλα κ πιο προσφατα..κ ξερεις τι νιωθω....οτι εδωσε τη ψυχη μου για να κανω παιδια,για να ειμαι σε ολα ενταξει κ τωρα μεγαλωνω μονη μου τρια παιδια στα 31μου...δε λεω οτι δε φταιω πουθενα,αλλα μπορω να λεω οτι στο γαμο ημουν παρουσα ενεργα,κ δεν κοιταγα μονο τον εαυτο μου,δεν προσεχα μονο τον εαυτο μου,δεν ημουν για τη παρτυ μου,δεν κρεμασα κανενα,δεν εδωσα οτι ειχα,δεν ξεπερασα τις αντοχες μου....αυτο που ηθελα ηταν εκτιμηση

[νανσυ2]

...συμπαρασταση,κατανοηση,κ τελος ηθελα αγαπη

[νανσυ2]

οσο κλελια για δικηγορο κ σχετικα εχω παει απο τοτε που εφυγα...εχουν γινει πολλα,παρα πολλα....τεσπα,το δικαστηριο για τη διατροφη ειναι αυτο τον μηνα...εχω πολλες επιφυλαξεις για το αν θα τη δινει...μεχρι σημερα δεν εχει δωσει ουτε ενα ευρω,ουτε καν για το ενα μας παιδιακι που εχει καποιο προβλημα κ το τρεχω...απλα με ρωτααει,πηγες στο ταδε γιατρο?τωρα το αν χρειαζεται κατι....δε τον αφορα,εγω τα δικα μου κ αυτος τα δικα του πραγματα για τα παιδια...ελεος...πως να συζητησεις ετσι...

[Clelia]

Νάνσυ μου καλημέρα!!

Άμα δεν δίνει διατροφή ενώ μπορεί, δλδ επιλέγει να μην δώσει διατροφή για να σε παιδέψει, μπορείς να κινηθείς νομικά.

Κ ενώ μέχρι πρότινος εσφαλμένα νόμιζα πως χρειαζόντουσαν ασφαλιστικά για μη καταβολή διατροφής (δλδ 1000 ευρά), η δικηγόρος μου μόλις χθες με ενημέρωσε πως δεν γίνονται ασφαλιστικά, απλά διαταγή πληρωμής!

 

Μα ό,τι γράφεις βρε κορίτσι μου... πόσο τα καταλαβαίνω όλα όσα διαβάζω...

[elenip]

οσο κλελια για δικηγορο κ σχετικα εχω παει απο τοτε που εφυγα...εχουν γινει πολλα,παρα πολλα....τεσπα,το δικαστηριο για τη διατροφη ειναι αυτο τον μηνα...εχω πολλες επιφυλαξεις για το αν θα τη δινει...μεχρι σημερα δεν εχει δωσει ουτε ενα ευρω,ουτε καν για το ενα μας παιδιακι που εχει καποιο προβλημα κ το τρεχω...απλα με ρωτααει,πηγες στο ταδε γιατρο?τωρα το αν χρειαζεται κατι....δε τον αφορα,εγω τα δικα μου κ αυτος τα δικα του πραγματα για τα παιδια...ελεος...πως να συζητησεις ετσι...

 

καταλαβαινω απολυτα πως το να δινεις τα παντα ψυχη και σωματι και να μην εισπραττεις ουτε τα αυτονοητα πως να συνεχισεις μετα? αυτο με τα χρηματα πιστευω οτι το κανει πιο πολυ για λόγους πιεσης προς εσενα... σου λεει πως θα τα βγαλεις μονη της περα? αν δει τα σκουρα μπορει να ξαναγυρισει... δεν νομιζω ενας ανθρωπος να εχει 3 παιδια και να μην τον νοιαζει εαν έχουν να φανε... άσε που ξέρει ότι εχεις μαθει στα δυσκολα οποτε δεν σε εχει για καμια γυναικα που θα αφησει να πεινασουν τα παιδια.. εγω προσωπικα πιστευω οτι θεωρει πως με αυτη του την σταση θα ξαναγυρισεις κοντα του.... ευχομαι να πανε τα πραγματα καλύτερα στη ζωή σου ... μακάρι να είχαν έρθει τα πράγματα καλύτερα στη ζωή σου και να ήσουν ευτυχισμένη.... αυτό που με τσαντιζει όμως στην όλη υπόθεση και δεν αναφέρομαι μονο σε σένα είναι το εξής: πήρες τα παιδιά και έφυγες... εκει που ο άντρας σου ήταν σε ένα σπίτι γεμάτο ζωή, παιδικές φωνούλες άντε και γκρινια αμα θες μερικες φορές πως δεν εχει ταρακουνηθεί να έρθει γονυπετής να σου ζητάει συγνώμη για να γυρίσεις πίσω??? πως ζει μονος και έρημος??? δεν του λειπει η οικογένειά του? ή δεν του λείπει τόσο αρκετά ώστε να κάνει το μεγάλο βήμα και να αλλάξει πραγματικά??? και καλά σε ότι αφορά την σύζυγο να δεχτώ ότι σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζευγάρια μπορεί να μην θέλουν να τα ξαναβρούν... τα παιδιά του όμως δεν του λείπουν για να κάνει την υπέρβαση???? τι να πω.... δεν ξέρω....

[Clelia]

.... αυτό που με τσαντιζει όμως στην όλη υπόθεση και δεν αναφέρομαι μονο σε σένα είναι το εξής: πήρες τα παιδιά και έφυγες... εκει που ο άντρας σου ήταν σε ένα σπίτι γεμάτο ζωή, παιδικές φωνούλες άντε και γκρινια αμα θες μερικες φορές πως δεν εχει ταρακουνηθεί να έρθει γονυπετής να σου ζητάει συγνώμη για να γυρίσεις πίσω??? πως ζει μονος και έρημος??? δεν του λειπει η οικογένειά του? ή δεν του λείπει τόσο αρκετά ώστε να κάνει το μεγάλο βήμα και να αλλάξει πραγματικά??? και καλά σε ότι αφορά την σύζυγο να δεχτώ ότι σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζευγάρια μπορεί να μην θέλουν να τα ξαναβρούν... τα παιδιά του όμως δεν του λείπουν για να κάνει την υπέρβαση???? τι να πω.... δεν ξέρω....

 

Είδες Ελένη μου, που μόνη σου κατάλαβες για ποιον λόγο έφυγε από αυτο τον γάμο η Νάνσυ?

Η απάντηση σε ΟΛΑ τα ερωτηματικά σου είναι: όχι, είναι παρτάκιας.

Κ ας μην τον ξέρω προσωπικά, ούτε την Νάνσυ εννοείται...

Απλά κάποιοι χαρακτήρες είναι τόσο μα τόσο προβλέψιμοι...

[νανσυ2]

ελενη....οταν εφυγα γιατι μαρεσει να ειμαι ειλικρινεις μου ελεγε να γυρισω,οτι του λειπουμε,τα παιδια κλπ....αλλα απο την αλλη μου ελεγε οτι εγω τα διελυσα ολα,οτι εγω φταιω,οτι ολα οσα λεω ειναι βλακειες,οτι θα ειναι το πιο χαζο διαζυγιο,για τους πιο χαζους λογους...δεν ειχε κ δεν εχει καταλαβει τπτ...αυτο ηταν εξ αρχης το προβλημα...εχω πια καταλαβει οτι δεν ειναι οτι δε θελει,αλλα οτι δε μπορει να καταλαβει λογω χαρακτηρα,οπως εχω καταλαβει οτι κ γω δε μπορω να ζησω ετσι...λογω χαρακτηρα...οταν ειχα φυγει τη πρωτη φορα,ολα αυτα που ελεγε ηταν ενδεικτικα...τον εκμμεταλευομουν επειδη ταιζε η αλλαζε καποιο παιδι,ετσι ελεγε...δε μπορει να με καταλαβει,δυστυχως...κ εχουν γινει πια τοσα πολλα...κριμα...μακαρι να ηταν αλλιως τα πραγματα,να μπορουσαμε να τα βρουμε,να μπορουσε να με κρατησει,κ οχι με ο,τι λεει να με διωχνει ακομη περισσοτερο..εχουν γινει κ ειπωθει πλεον πολλα,ηταν ηδη αργα,αλλα δε μπορεσε ποτε να καταλαβει το γιατι,τι εγινε,ολα τα εριχνε σε μενα,που δεν τα ξεπερναω,οχι σε αυτον..μου λεει οτι του διελυσα τη ζωη,αλλα μερικες φορες νιωθω οτι αυτος με διελυσε,κ τωρα...τρια παιδια που παλεψα τοσο να κανω...δε μετανιωνω για τα παιδια μου,οτι περασα θα το ξανακανα,παλι θα τα αναλαμβανα ολα εγω,παλι θα εκανα εξωσωματικες,θα περναγα τοσες στεναχωριες...αν μπορουσα να αλλαξω κατι θα αλλαζα εμενα,ισως αν ειχα αλλο χαρακτηρα να ημουν κ πιο ευτυχισμενη μαζι του...παντα πιστευα οτι με την αγαπη φτιαχνονται ολα,τελικα δεν αρκει...κ να σου πω κ κατι...τελικα δε ξερω τι σοι αγαπη ειναι αυτη που σε κανει τοσο παρτακια

[νανσυ2]

κλελια...δεν εχω διαβασει την ιστορια σου,ξερω μονο οτι εχεις γραψει εδω...νιωθω ομως οτι καταλαβαινεις...κ μου κανει καλο....φιλια

[dimmi]

ελενη....οταν εφυγα γιατι μαρεσει να ειμαι ειλικρινεις μου ελεγε να γυρισω,οτι του λειπουμε,τα παιδια κλπ....αλλα απο την αλλη μου ελεγε οτι εγω τα διελυσα ολα,οτι εγω φταιω,οτι ολα οσα λεω ειναι βλακειες,οτι θα ειναι το πιο χαζο διαζυγιο,για τους πιο χαζους λογους...δεν ειχε κ δεν εχει καταλαβει τπτ...αυτο ηταν εξ αρχης το προβλημα...εχω πια καταλαβει οτι δεν ειναι οτι δε θελει,αλλα οτι δε μπορει να καταλαβει λογω χαρακτηρα,οπως εχω καταλαβει οτι κ γω δε μπορω να ζησω ετσι...λογω χαρακτηρα...οταν ειχα φυγει τη πρωτη φορα,ολα αυτα που ελεγε ηταν ενδεικτικα...τον εκμμεταλευομουν επειδη ταιζε η αλλαζε καποιο παιδι,ετσι ελεγε...δε μπορει να με καταλαβει,δυστυχως...κ εχουν γινει πια τοσα πολλα...κριμα...μακαρι να ηταν αλλιως τα πραγματα,να μπορουσαμε να τα βρουμε,να μπορουσε να με κρατησει,κ οχι με ο,τι λεει να με διωχνει ακομη περισσοτερο..εχουν γινει κ ειπωθει πλεον πολλα,ηταν ηδη αργα,αλλα δε μπορεσε ποτε να καταλαβει το γιατι,τι εγινε,ολα τα εριχνε σε μενα,που δεν τα ξεπερναω,οχι σε αυτον..μου λεει οτι του διελυσα τη ζωη,αλλα μερικες φορες νιωθω οτι αυτος με διελυσε,κ τωρα...τρια παιδια που παλεψα τοσο να κανω...δε μετανιωνω για τα παιδια μου,οτι περασα θα το ξανακανα,παλι θα τα αναλαμβανα ολα εγω,παλι θα εκανα εξωσωματικες,θα περναγα τοσες στεναχωριες...αν μπορουσα να αλλαξω κατι θα αλλαζα εμενα,ισως αν ειχα αλλο χαρακτηρα να ημουν κ πιο ευτυχισμενη μαζι του...παντα πιστευα οτι με την αγαπη φτιαχνονται ολα,τελικα δεν αρκει...κ να σου πω κ κατι...τελικα δε ξερω τι σοι αγαπη ειναι αυτη που σε κανει τοσο παρτακια

σε διαβάζω σιωπηλά καιρό, στεναχωρήθηκα με την εξέλιξη της σχέσης σας, αν και για καλό έγινε ό,τι έγινε. Δεν παύει όμως να είναι στενάχωρο γεγονός. Ηθελα να σου πω ένα μπράβο, κι ότι σε καταλαβαίνω εν μέρη, βλέπω κομμάτια του εαυτού μου ή και της σχέσης μου στη δική σου. Οχι δεν έχω χωρίσει, και μάλλον ούτε πρόκειται όσο ζω, αφού δεν τον έχω ήδη χωρίσει...αλλά ποτέ δεν λέω ποτέ...

Πάντως έχω να σου πω ένα πράγμα, μπορεί να μη σε καταλαβαίνω απόλυτα και να μη σε ξέρω αλλά η κατάληξη σας, ο χωρισμός με 3 παιδιά κι εσένα να είσαι μάνα και πατέρας για αυτά, θέλει πολύ θάρρος, άρα έφτασες στο απροχώρητο για να το κάνεις.

Δεν είναι κάτι εύκολο που μπορεί να το έκανες από λάθος επιλογή της στιγμής.

Στο λέω γιατί μερικές φορές διακρίνω ένα ερωτηματικό στα μηνύματα σου, είμαι σίγουρη όμως πως έκανες αυτό που έπρεπε μα βάση τα βιώματα σου.

Ξέρεις άμα είσαι απέξω είναι πιο εύκολο να δείς.

Μέσα δυστηχώς τρώμε κουτόχορτο ή παραμυθιαζόμαστε ότι όλα θα φτιάξουν/αλλάξουν ή ότι θα αποκτήσουμε κι άλλη υπομονή εξαιτίας της αγάπης ή και των παιδιών. Αλλά δυστηχώς δεν είναι έτσι, και κανείς δε στο λέει να το ξέρεις από πρίν!

 

Να είσαι καλά κι εύχομαι ό,τι καλύτερο για τα παιδιά σου. Να ανταμειφθείς κάποια μέρα για τους κόπους σου, να τα δείς ευτυχισμένα και η ευτυχία σου θα είναι διπλή...γιατί θα οφείλεται αποκλειστικά σε εσένα!

[νανσυ2]

σευχαριστω....κ ναι,εχεις δικιο...μερικες φορες αναρωτιεμαι....

[dimmi]

σευχαριστω....κ ναι,εχεις δικιο...μερικες φορες αναρωτιεμαι....

διάβαζα τώρα όλα τα μηνύματα από την αρχή (γεννούσα τότε κι είχα χάσει συνέχειες), είναι οριστικό κοπέλα μου? Τώρα τί κατάσταση επικρατεί ακριβώς? Αν επιτρέπεται...

Μόνο που θα σε διαβάσω από το σπίτι μαλλον πια. Αν δε σε προλάβω καλό ξημέρωμα...

[νανσυ2]

η κατασταση ειναι αυτη που λιγο πολυ περιγραφω κ στα μην μην μου....εγω στο δικο μου κοσμο κ αυτος στον δικο του...δεν εχει καταλαβει ποιος ο λογος του χωρισμου,οποτε δε μπορει να επανορθωσει για κατι που δε πιστευει...κ γω απο την αλλη δε μπορω να συγχωρησω κ να ξεχασω...δεν υπαρχουν κοινα σημεια,καταλαβαινεις?δεν υπαρχει ουσια,μονο λογια,που αναιρουνται κ ο καθενας τα βλεπει διαφορετικα

[dimmi]

πως δεν καταλαβαίνω...αχ βρε Νανσυ, πάντως (δε νομίζω ότι θα σε βοηθήσει καθόλου αλλά ας στο πω) και σε άλλα ζευγάρια συμβαίνουν αυτά, τα προβλήματα σας μπορεί να σου φαίνονται μοναδικά αλλά εμένα μου φαίνονται τόσο κοινά...

Οχι σε μέγεθος, συχνότητα, αλλά σε είδος. Η χάλια συμπεριφορά είναι η ίδια.

Εστω και λίγο να έχει χαλάσει "μυρίζει", πως να το κάνουμε δηλαδή!

Εμένα με ενοχλεί που τη μια είναι ο άντρας μου που με καταλαβαίνει και την άλλη νομίζω ότι είναι ο άντρας σου, που δεν καταλαβαίνει γιατί θα χωρίσουμε!Πραγματικά ώρες ώρες με τρελαίνει, λες και δεν έχει καταλάβει τίποτε...

Μήπως το έχουν οι άντρες γενικά αυτό όταν η καλή τους είναι έτοιμη για αναχώρηση?

[dimmi]

Τώρα ακριβώς τί σχέση έχετε? Τί επαφές έχετε? Με τα παιδιά? Μεταξύ σας?

[νανσυ2]

το ξερω οτι δεν ειμαι η μοναδικη κ οτι ολα αυτα που λεω συμβαινουν κ σε αλλους,κ μπορει κ χειροτερα....απλα εμενα με επνιξαν...δεν θπηρχε κατι να γυρει η ζυγαρια...

οι σχεσεις μας δεν ειναι καλες,δε μπορουμε να συννενοηθουμε,εχουν γινει κ διαφορα κ υπαρχει θυμος κ απο τους δυο...οποτε προς το παρον εχω καταλαηξει στο οσο πιο τυπικη γινεται για να μη συγχιζομαι...ερχεται μια φορα την εβδομαδα μαζι με τη μανα του κ παιρνουν τα παιδια για κανα τριωρα κ δυο σκ το μηνα κ παιρνει κ ενα τηλ την εβδομαδα

[dimmi]

περίπτωση δηλαδή να τα ξανασυζητήσετε με ηρεμία και υπό άλλο πρίσμα όταν θα φύγει ο θυμός, δεν παίζει? ΑΠό μέρους του μήπως παίζει? Εσύ θα το ήθελες?