νοιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου

[sofi@p]

οχι δε κανεις λαθος σοφακι....κ το ερμηνευω ετσι οπως ακριβως τα λες,για ολα,θα χασει τα παιδια,ενω βεβαια του εχω πει οτι οποτε θελει θα τα παιρνει,βλεπει,κοινωνικη κατακραυγη,τι θα πουνε,κ εχει ισως συναισθηματα αλλα ο εγωισμος του,η νοοτροπια του κ οτι ειναι στη κοσμαρα του,δεν τον αφηνουν να δει περα απο αυτα...για εκεινον εγω ειμαι η τρελη,που εχω τετοιον αντρα κ δεν τον εκτιμαω κ ποσο θα μετανιωσω...κ μη μου πει καμια οτι ειναι ο τελειος κ εγω δε το βλεπω γιατι θα τα παρω!!!χαχα......

κανείς μας δεν είναι τέλειος, αλλά, ξέρεις τί μου κάνει εντύπωση και με στενοχωρεί ταυτόχρονα?

ότι κάνατε τόσο μεγάλη προσπάθεια να φτιάξετε αυτή την οικογένεια, περάσατε τόσα πολλά και τώρα ήρθε (?) η ώρα να πείτε τέλος... πονάει η ψυχή μου διπλά.

[νανσυ2]

Κι εγω συμφωνω σε αυτο...κι αφου Νανσυ μου σου εχει τελειωσει οπως αναφερθηκε τοτε τα μπογαλακια σου και σε αλλη παραλια.Γιατι νομιζω καλη μου πως εχει αρχισει να μισεις τον αντρα σου...και κατι τετοιο δεν ειναι καλο για τα παιδια σου.

 

 

 

ξερεις κατι νικι μου...δε νομιζω οτι τον μισω,βαρια λεξη,αλλα εχω μετανιωσει που τον παντρευτηκα,η μαλλον που εκανα παιδια κ τωρα θα τραβηξουν κ αυτα το λουκι...ειμαι υπευθυνο ατομο,κ νιωθω ενοχες για αυτο....δε μπορουσα βεβαια να ξερω τη πορεια,μακαρι να μην ερχοντουσαν ετσι τα πραγματα,να τον εβλεπα κ να ενιωθα οτι αυτος ο ανθρωπος μου γεμιζει τη ψυχη μου,τη ζωη μου με την αγαπη του...να τον κοιταγα με τα παιδια κ να τον καμαρωνα,οχι να τον εβλεπα να βριζει το παιδι επειδη εκανε εμετο...ολα αυτα σιγα σιγα,κ σε οτι αφορα εμενα κ με τα παιδια,με εκανα να αλλαξω το τροπο που τον βλεπω,αντι να καμαρωνω,να λεω,μα ειναι δυνατον?

[νανσυ2]

ναι ρε σοφια...κ μενα δε μου ειναι ευχαριστο,πιστεψε με...αλλα τα σκεφτομαι ολα...ποσο μπορω να αντεξω ετσι...λογω χαρακτηρα δλδ..τι συνεπειες θα εχει αυτο...σε ολους..παλεψα τοσο για να κανω παιδια,κ τωρα?τπτ δεν ειναι ευχαριστο η ευκολο,πιστεψε με...

[newbie G]

Αχ νάνσυ2, είχα γράψει ολόκληρο κατεβατό και μου κόπηκε η σύνδεση και το'χασα!!! Οπότε θα ξαναγράψω μόνο το ρεζουμέ. Κοπέλα μου, με όσα έγραψες πιο πάνω σ' ένα ποστ, εσύ η ίδια δεν αγάπησες και δεν εκτίμησες ποτέ τον εαυτό σου, πώς περιμένεις ξαφνικά μετά απο τόσο καιρό να το κάνει ο άντρας σου για σένα; Τον έμαθες όπως τον έμαθες, να γίνεσαι χαλί και χίλια κομμάτια και μια ωραία μέρα ξαφνικά θες να τον αλλάξεις; Δε γίνονται αυτά βρε κορίτσι μου. Τα δικά σου λάθη πληρώνεις. Δεν είπαμε να βάλεις τον εαυτό σου πάνω απ' όλα, αλλά όχι και να τον βάζεις μια ζωή τελευταίο. Με κάποια πράγματα που έγραψες μου σηκώθηκε η τρίχα!

[elenip]

και ελενη,να σε ρωτησω(ξερεις να πιασουμε κ καμια αλλη)οταν ριχνεις τα μπινελικια σου,τι σου λεει ο αντρας σου?

 

ανάλογα.. άμα έχω δίκιο μαζεύεται και κάνει τον ψόφιο κοριό... άμα έχω άδικο έχεις δεί την διαφήμιση με την Τασούλα το "ε εσύ εχεις ξεφύγειιιιι"

[νανσυ2]

Αχ νάνσυ2, είχα γράψει ολόκληρο κατεβατό και μου κόπηκε η σύνδεση και το'χασα!!! Οπότε θα ξαναγράψω μόνο το ρεζουμέ. Κοπέλα μου, με όσα έγραψες πιο πάνω σ' ένα ποστ, εσύ η ίδια δεν αγάπησες και δεν εκτίμησες ποτέ τον εαυτό σου, πώς περιμένεις ξαφνικά μετά απο τόσο καιρό να το κάνει ο άντρας σου για σένα; Τον έμαθες όπως τον έμαθες, να γίνεσαι χαλί και χίλια κομμάτια και μια ωραία μέρα ξαφνικά θες να τον αλλάξεις; Δε γίνονται αυτά βρε κορίτσι μου. Τα δικά σου λάθη πληρώνεις. Δεν είπαμε να βάλεις τον εαυτό σου πάνω απ' όλα, αλλά όχι και να τον βάζεις μια ζωή τελευταίο. Με κάποια πράγματα που έγραψες μου σηκώθηκε η τρίχα!

 

 

 

το εχω παθει κ γω κ ξερω ποσο σπαστικο ειναι....

με συγκινησαν αυτα που εγραψες....κ μου τον εχουν ξαναπει αυτο,εμαθα να βαζω τον εαυτο μου τελευταιο,κ τωρα μου φαινετα τρελο να τον βαλω πρωτο,κ δε νιωθω κ ικανη να τον βαλω...κ αυτα που εγραψα ηταν μερικα παραδειγματα...πραγματα που εκανα εγω για να δειξω την αγαπη μου κ το νοιαξιμο μου...κ τα εκανα ειχαριστως...ακομα κ με τα παιδια μωρα,κ ναι,τα δικα μου λαθη?πληρωνω...η καλη συμπεριφορα ειναι λαθος?σε καβαλαει τελικα ο αλλος...κ μετα οταν ζητας κατι,σε βγαζει τρελο...πηγασινα καθε χρονο στις ελιες,μονο οταν ημουν εγκυος κ το πρωτο χρονο με τα μωρα δε πηγα,κ γυρισε κ μου ειπε,ποτε ηρθες εσυ....κ πηγσινσ απο αρραβωνιασμενη...μιλαμε για χρονια...τοτε,δεν ετρωγα το λαδι,οπως λεει,αλλα πηγαινα,μετα σαν παντρεμενη ετρωγα το λαδι,αρα ημουν υποχρεωμνη..δε τον πιανεις πουθενα...

[newbie G]

το εχω παθει κ γω κ ξερω ποσο σπαστικο ειναι....

με συγκινησαν αυτα που εγραψες....κ μου τον εχουν ξαναπει αυτο,εμαθα να βαζω τον εαυτο μου τελευταιο,κ τωρα μου φαινετα τρελο να τον βαλω πρωτο,κ δε νιωθω κ ικανη να τον βαλω...κ αυτα που εγραψα ηταν μερικα παραδειγματα...πραγματα που εκανα εγω για να δειξω την αγαπη μου κ το νοιαξιμο μου...κ τα εκανα ειχαριστως...ακομα κ με τα παιδια μωρα,κ ναι,τα δικα μου λαθη?πληρωνω...η καλη συμπεριφορα ειναι λαθος?σε καβαλαει τελικα ο αλλος...κ μετα οταν ζητας κατι,σε βγαζει τρελο...πηγασινα καθε χρονο στις ελιες,μονο οταν ημουν εγκυος κ το πρωτο χρονο με τα μωρα δε πηγα,κ γυρισε κ μου ειπε,ποτε ηρθες εσυ....κ πηγσινσ απο αρραβωνιασμενη...μιλαμε για χρονια...τοτε,δεν ετρωγα το λαδι,οπως λεει,αλλα πηγαινα,μετα σαν παντρεμενη ετρωγα το λαδι,αρα ημουν υποχρεωμνη..δε τον πιανεις πουθενα...

 

Έχω κάνει στο παρελθόν τα ίδια λάθη, αλλά ευτυχώς κατάλαβα νωρίς. Δεν σου γράφω λοιπόν εκ του ασφαλούς, υπήρξα και χωρισμένη, μόνο που εγώ δεν είχα παιδιά. Αλλά κι εσύ λες ότι έχεις τρίδυμα, άρα υποθέτω εξωσωματική. Κι εγώ εξωσωματική έχω κάνει. Πώς όμως είναι δυνατόν να θέλατε τόσο πολύ να κάνετε παιδιά, ώστε στο μεταξύ να έχετε χάσει τους εαυτούς σας;

 

Δεν είναι θέμα καλής συμπεριφοράς αυτά που περιέγραψες πιο πάνω. Εσύ έκανες πράγματα για κείνον, που πιθανόν δεν τα είχε ζητήσει, εσύ θεώρησες ότι έτσι θα τον ευχαριστούσες. Κακώς γινόμαστε θυσία και μετά περιμένουμε ν' ακούσουμε ευχαριστώ. Γιατί θεωρούμε ότι αυτά που κάνουμε ο άλλος θα τα εκτιμήσει; Σου τα ζήτησε ποτέ; Σου ζήτησε να θυσιαστείς για κείνον; Πώς λοιπόν τώρα του ζητάς τα ρέστα; Δεν θέλουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια έκφραση αγάπης, μπορεί ο άντρας σου να είχε ανάγκη κάτι άλλο κι εσύ δεν του το έδινες. Του έδινες λάθος πράγματα ή του τα έδινες με λάθος τρόπο και προφανώς για κείνον δεν ήταν αρκετό αυτό. Ο φαύλος κύκλος που σου έγραψα πριν.

 

Μη συνεχίζεις να θυσιάζεσαι για τα παιδιά. Βάλτε τα κάτω και πάρτε μια οριστική απόφαση, όσο το καθυστερείτε, τόσο θα δυστυχείτε κι οι δυο και τα παιδιά. Πόσο είναι τα παιδιά αλήθεια;

[mama@2]

Νανσυ μου, τα λεγαμε κ πιο παλια, κ πριν λιγο καιρο κ παλι τωρα....δυστυχως, τα πραγματα ειναι στην ιδια κατασταση....

Σου εχω πει πολλες φορες να ξεχασεις, να κανετε μια νεα αρχη, αλλα ειναι δυσκολο, σε καταλαβαινω, εχεις κουραστει.

 

Εγω θα σταθω αλλου...

Για εμενα ειναι φυσιολογικο(οταν δεν εργαζεται η μητερα), τα περισσοτερα να πεφτουν στη μητερα(δουλειες του σπιτιου, ανατροφη παιδιων, ξενυχτια κλπ κ να εχεις κ διαθεση κ χρονο για το συζυγο---ειμαστε κ συντροφοι περα απο γονεις!!!

Εγω 2 εχω(κ κανουν για 10!!!ζωη να χουν.κ εμας μας περιμενει χειρουργειο στον μεγαλο τον αλλο μηνα, δεν με νοιαζει η ταλαιπωρια που θα περασω το μονο που θελω να πανε ολα καλα με το παλικαρι μου) εχεις δικιο ομως που ζητας κ μια αναγνωριση κ εκτιμηση, ολες αυτο θελουμε.

 

Εγω οταν γυρισα σπιτι με το δευτερο παιδι απο το νοσοκομειο, ημουν 5 ημερων λεχωνα, ειχα κ τον 3 χρονο γιο μου με γαστρεντεριτιδα.....να ειναι χαλια, εγωκαταλαβαινεις, κ να ζητα ο μεγαλος αγκαλια να τον παω στο κρεβατι, αφου μαμα δεν εχεις στην κοιλιτσα μωρο, το εβγαλες ελεγε.....

και εγω μονη μου ειμαι σπιτι εως τις 3 που σχολαει ο συζυγος, βοηθεια απο πουθενα, μονο για να βγουμε 1 φορα τη βδομαδα κ εμεις σαν ζευγαρακι.

 

Εβαζα το συζυγο για υπνο, του εκλεινα την πορτα να μη μας ακουει(χειριζεται μηχανηματα κ θελω να ειναι ξεκουραστος--αν κ ο ιδιος προτεινει να βοηθα κ το βραδυ, δεν δεχομαι) κ κοιμομουν αγκαλια με τον μεγαλο με τη γαστρεντεριτιδα,(5 ημερων λεχωνα ημουν) ειχα το μωρο εξω απο το δωματιο του μεγαλου, κ οταν ξυπνουσε το μωρο αλλαζα ρουχα, πλενομουν, αντισυπτικα κλπ μην κολλησω εγω κ το νεογεννητο.....για να θηλασω.....ειχα τη στεναχωρια για τον μεγαλο, κουραση, ξενυχτια, ΑΛΛΑ μολις με επαιρνε αγκαλια ο συζυγος, ξαναγεννιωμουν.....

 

Ακομη, εγω παντα ξυπνω, κ παλι του κλεινω την πορτα μη μας ακουει, δε λεω κ εγω μεγαλωνω 2 παιδια κλπ , ΑΛΛΑ κ εκεινος για να εργαστει πρεπει να εχει ξεκουραστει.κ οι 2 ειμαστε σημαντικοι για την οικογενεια, αλλα αν καποιος πρεπει να ξενυχτησει ειμαι εγω.

 

Με βοηθα αλλιως, με το να πηγαινει βολτα με τον μεγαλο(κ ανυπομονει να μεγαλωσει ο μικρος να πηγαινουν ολοι βολτα), ωστε να κανω τις δουλειες κ να ξεκουραστω --ακομη δεν περπατα ο μικρος, αλλα στο παρκο καθεται ακομη----επειδη κ εγω δεν θελω να μπερδευεται κανεις με το νοικοκυριο μου.Ναι κ εγω τα φορτωνομαι ολα αλλα εγω το θελω.

 

Και μην σου πω για τη μαμα μου, που εργαζοταν κ ειχε εμενα 1 ετους κ τα 2δυμα αδελφια μου κ οταν γυρισε στο μαγαζι μας εβαζε κ τα 3 στο παρκο κ μας αφηνε στο πισω δωματιο ωστε να εργαζεται στο μαγαζι με τον πατερα μου κ οταν κλαιγαμε ελεγαν στους πελατες τα γατακια κλαινε--κ η μαμα μου τραβουσε τα ξενυχτια με τους 3 μας κ το πρωι με ταξι μας επαιρνε μονη κ τα 3 παιδια (απο μηνων τα αδελφια μου κ εγω 1 μισι) για να φτασει στις 8 στο μαγαζι--ο μπαμπας απο τις 6 ανοιγε).

 

Αυτα σου τα λεω, να δεις πως απο τη στιγμη που κανουμε παιδια, ολες ταλαιπωρουμαστε...

 

Καταλαβαινω οτι η ενσταση σου ειναι στο οτι δεν σου αναγνωριζει κατι...(κ εγω που τα λεμε αυτο δεν θα το αντεχα)...το θεωρει δεδομενο, οπως κ εμεις θεωρουμε δεδομενο οτι οι συζυγοι πρεπει να εργαζονται κ δεν τους ευχαριστουμε καθε μερα γι αυτο...

 

Μακαρι να υπηρχε ενα κουμπακι κ με μαγικο τροπο να γινοσασταν ευτυχισμενοι....δυστυχως δεν υπαρχει, οποτε ενας συμβουλος γαμος ισως σας βοηθουσε να κανετε μια νεα αρχη, αν υπαρχει αγαπη ακομη....

Σου ευχομαι κ παλι οτι καλυτερο.....

[νανσυ2]

Έχω κάνει στο παρελθόν τα ίδια λάθη, αλλά ευτυχώς κατάλαβα νωρίς. Δεν σου γράφω λοιπόν εκ του ασφαλούς, υπήρξα και χωρισμένη, μόνο που εγώ δεν είχα παιδιά. Αλλά κι εσύ λες ότι έχεις τρίδυμα, άρα υποθέτω εξωσωματική. Κι εγώ εξωσωματική έχω κάνει. Πώς όμως είναι δυνατόν να θέλατε τόσο πολύ να κάνετε παιδιά, ώστε στο μεταξύ να έχετε χάσει τους εαυτούς σας;

 

Δεν είναι θέμα καλής συμπεριφοράς αυτά που περιέγραψες πιο πάνω. Εσύ έκανες πράγματα για κείνον, που πιθανόν δεν τα είχε ζητήσει, εσύ θεώρησες ότι έτσι θα τον ευχαριστούσες. Κακώς γινόμαστε θυσία και μετά περιμένουμε ν' ακούσουμε ευχαριστώ. Γιατί θεωρούμε ότι αυτά που κάνουμε ο άλλος θα τα εκτιμήσει; Σου τα ζήτησε ποτέ; Σου ζήτησε να θυσιαστείς για κείνον; Πώς λοιπόν τώρα του ζητάς τα ρέστα; Δεν θέλουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια έκφραση αγάπης, μπορεί ο άντρας σου να είχε ανάγκη κάτι άλλο κι εσύ δεν του το έδινες. Του έδινες λάθος πράγματα ή του τα έδινες με λάθος τρόπο και προφανώς για κείνον δεν ήταν αρκετό αυτό. Ο φαύλος κύκλος που σου έγραψα πριν.

 

Μη συνεχίζεις να θυσιάζεσαι για τα παιδιά. Βάλτε τα κάτω και πάρτε μια οριστική απόφαση, όσο το καθυστερείτε, τόσο θα δυστυχείτε κι οι δυο και τα παιδιά. Πόσο είναι τα παιδιά αλήθεια;

 

 

ναι,εξωσωματικη ηταν....μετα απο πολλες εμβρυπμεταφορες,αποβολες,εξωμητριο,επιασα τριδυμα...δοξα το θεω...θα τα ξαναεκανα ολα απο την αρχη για να εχω τα παιδια μου....τα οποια τωρα ειναι 3,5χρ....ναι,θελαμε κ οι δυο πολυ παιδια,κ αυτο να σου πω την αληιεοα το συζηταω κ με τη μεητερα μου η οποια καμια φορα με ρωταει...ηθελε παιδια?κ αν ναι,τοσο οσο λες,μα ειναι δυνατον να φερεται ετσι...κ μενα μου κανει εντυπωση,εγω που ηθελα τοσο,εκανα τα παντα κ μετα,εκεινος,γιατι βολευτηκε τοσο,γιατι....οσο για το αν μου τα ζηταγε,αλλα ναι,οπως να παω στις ελιες,να του εχω το φαγητο τησ ωρας,κ αλλα οχι,οπως να τρωει τη καλυτερη μεριδα,δεν το απαιτουσε....εκεινος ηθελε κ απαιτουσε οτι ειχε σχεση με το σεξουαλικο,εγω ηθελα οτι ειχε σχεση με τη συμπεριφορα του...

[νανσυ2]

συμφωνω μαμα@...αν καποιος πρεπει να κουραστει με τα παιδια περισσοτερο,θα ειμαι,ημουν παντα εγω...κ γω δε ζητουσα να ξενυχτησει μαζι μου,κ γω δεν απαιτησα ποτε να ταισει βραδυ,κ μιλαμε για τριδυμα ετσι,με βοηθοσε η πεθερα μου στις αρχες κ μου ηταν αρκετο,του εκλεινα τη πορτα να κοιληθει,δε ζητουσα να ξενυχτησει οταν ηταν αρρωστα,απαιτουσα ομως να μη τους φωναζει επειδη ειναι ανησυχα κ τον ξυπνησαν,κ ο δικος μου δεν προσφερε τη βοηθεια του κ γω τη δεχομουν η οχι,οπως λες εσυ...αλλα πιστεψε με θα ηταν αρκετο αν μου τη προσφερε κ χωρις τελικα να μου την εδινε,η ουσια αυτη ηταν,αν κ ειχε κ πρακτικη διαφορα αλλα λεμε...

κ οπως ειπες,η ενσταση μου ειναι οχι οτι τα φορτωθηκα ολα,αλλα στο οτι δεν αναγνωρισε κ εκτιμησε στην ουσια...κ οχι μονο αυτο,αλλα εχει κ γλωσσαρα κ λεει τι εκανα ,ποσο κουραστηκα,η τι κανω,η γιατι δε μπορω κα κρατησω μαζι δυο χειρουργημενα παιδια,κ θελω να διωξω το ενα μου πηγαινοντας το στη γιαγια,κ πως κ δε μαγειρεψα,κ ουτε ψωμι παλι,κ χαιντε τωρα μη τα ξαναματαπαρω

[Little Monkey]

δε ξερω αν εχεις διαβασει ολα τα ποστς μου,αλλα εχω ξαναπει οτι οταν αρχες δεκεμβρη εγινε ο χαμος,κ του ειπα προφορικα ποιοα ειναι τα θεματα,τι με ενοχλει κ ποσο δυσαρεστημενη ειμαι,στην αρχη δε παραδεχοταν τπτ,με ελεγε γκρινιαρα,κουραστικη,μου εδειχνε τη πορτα να φυγω,απειλουσε,εφυγα,ελεγε στη μανα μου οτι βολευτηκα στο πατρικο μου,οτι το μονο προβλημα μου ειναι πως θα καθομαι εγω κ θα τα κανουν ολοι οι αλλοι για μενα...αυτα καταλαβε,αυτα ελεγε..σε μενα παρακαλι,στη μανα μου αυτα...κ μου ελεγε να παω κ σε γιατρο να μου δωσει κ καμιαθεραπεια με χαπια γιατι εχω προβλημα...δε ξερω αν καταλαβαινεις οτι ηταν αλλου για αλλου,οτι παρολα οσα εγιναν,κ παλι δε καταλαβε

Τα έχω διαβάσει και γι' αυτό σου πρότεινα και έναν διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας.

 

Και για να το κάνεις αυτό, κατ' αρχήν πρέπει να του μιλήσεις στα ίσια για το πόσο δυσαρεστημένη είσαι και μετά να του εξηγήσεις τι συμπεριφορές θέλεις από αυτόν για να είσαι ικανοποιημένη. Μπορείτε ο καθένας να γράψετε σε μία κόλλα χαρτί 5 πράγματα, τι θέλετε ο ένας από τον άλλο. Και μετά να τα διαβάσετε μαζί και να αποφασίσετε τι παραχωρήσεις μπορείτε αν κάνετε στην κοινή σας ζωή.

 

Με φωνές και απειλές και γκρίνιες και θεαματικές εξόδους δεν γίνεται τίποτα (όπως προφανώς έχεις διαπιστώσει). Αν θες να βρεις άκρη, πρέπει να κάνεις νηφάλια συζήτηση επί ίσοις όροις. Δηλαδή θα πεις εσύ τα παράπονά σου και θα ακούσεις τα δικά του. Και μετά θα διαπραγματευτείτε, τι υποχωρήσεις θα κάνεις εσύ και τι υποχωρήσεις θα κάνει αυτός. Τι μπορείς να δεχτείς και τι όχι. Τι μπορεί να δεχτεί αυτός και τι όχι. Χωρίς φωνές και τσαντήλες. Δεν είσαστε παιδάκια που τσακώνονται σε προαύλιο νηπιαγωγείου. Είσαστε δύο υπεύθυνοι ενήλικες που προσπαθείτε να σώσετε την οικογένειά σας για χάρη των τριών παιδιών σας.

 

Αν μεθαύριο τα παιδιά σου σε ρωτήσουν "και τι έκανες μαμά εσύ για να μην διαλυθεί η οικογένεια;" τι θα τους πεις "πέντε μεγάλους τσακωμούς και 15 μικρούς;"

 

Όλα αυτά ΑΝ θες να προσπαθήσεις να σώσεις το γάμο σου. Αν δεν θες, νομίζω το οφείλεις στα παιδιά σου να χωρίσεις το συντομότερο δυνατόν και με τον πιο ανώδυνο τρόπο, και εκεί θα πρέπει να κατευθύνεις τις προσπάθειές σου.

[sofi@p]

συμφωνω μαμα@...αν καποιος πρεπει να κουραστει με τα παιδια περισσοτερο,θα ειμαι,ημουν παντα εγω...κ γω δε ζητουσα να ξενυχτησει μαζι μου,κ γω δεν απαιτησα ποτε να ταισει βραδυ,κ μιλαμε για τριδυμα ετσι,με βοηθοσε η πεθερα μου στις αρχες κ μου ηταν αρκετο,του εκλεινα τη πορτα να κοιληθει,δε ζητουσα να ξενυχτησει οταν ηταν αρρωστα,απαιτουσα ομως να μη τους φωναζει επειδη ειναι ανησυχα κ τον ξυπνησαν,κ ο δικος μου δεν προσφερε τη βοηθεια του κ γω τη δεχομουν η οχι,οπως λες εσυ...αλλα πιστεψε με θα ηταν αρκετο αν μου τη προσφερε κ χωρις τελικα να μου την εδινε,η ουσια αυτη ηταν,αν κ ειχε κ πρακτικη διαφορα αλλα λεμε...

κ οπως ειπες,η ενσταση μου ειναι οχι οτι τα φορτωθηκα ολα,αλλα στο οτι δεν αναγνωρισε κ εκτιμησε στην ουσια...κ οχι μονο αυτο,αλλα εχει κ γλωσσαρα κ λεει τι εκανα ,ποσο κουραστηκα,η τι κανω,η γιατι δε μπορω κα κρατησω μαζι δυο χειρουργημενα παιδια,κ θελω να διωξω το ενα μου πηγαινοντας το στη γιαγια,κ πως κ δε μαγειρεψα,κ ουτε ψωμι παλι,κ χαιντε τωρα μη τα ξαναματαπαρω

Νάνσυ μου, φιλικά στο λέω, να μην ξαναδώσεις κανένα παράδειγμα. δεν έχει νόημα. εμείς "βλέπουμε" άλλα, η καθεμιά με βάση τη ζωή της, κι εσύ "νιώθεις" άλλα. πιστεύω πως πρέπει να μπει τελεία σε όλο αυτό που νιώθεις και ζεις. τί θα έκανα στη θέση σου? θα έκανα μια ήρεμη συζήτηση με τον άντρα μου, λέγοντάς του πώς νιώθω (όχι χρησιμοποιώντας γεγονότα από το παρελθόν), ότι σκέφτομαι το διαζύγιο και θα του ζητούσα να πάμε σε σύμβουλο γάμου. αν δεχόταν, θα έκανα κι αυτή την προσπάθεια (μπορεί και να μας βοηθούσε και τους 2 να δούμε αλλιώς τα πράγματα και να κάνουμε επανεκκίνηση). αν και τότε δεν έβγαινε άκρη, θα ζητούσα στήριξη σε δικά μου άτομα για να προχωρήσω στο διαζύγιο.

[νανσυ2]

θα τους πω οτι εκανα 5μεγαλους,μικρους,κ πολλη υπομονη να αντεξω κ να δεχτω τη νοοτροπια κ την αδιαφορια.δοκιμασα κ το αγριο κ το καλο,κ το παθητικο,οτι εδωσα πολλα σε αυτη την οικογενεια,τον εαυτο μου,προσπαθησα να αλλαξω τον αλλον,εμενα,με τον τροπο που μπορουσα εγω σαν νανσυ,να ξεχασω,να προχωρησω,αλλα δεν ταιριαζαμε κ αυτο βγηκε..αλλα δεν τα καταφερα,εσκασα,κ οταν μεγαλωσουν να προσπαθησουν να μη κανουν τα ιδιια λαθη με τον πατερα τους,οτι μια σχεση,ενας γαμος θελει προσπαθεια για να διατηρηθει,να δειχνουν την αγαπη τους,να μην ειναι γαιδουρια,να εκτιμανε,κ να μη χασουν τη παιδικοτητα των παιδιων τους κ το μεγαλωμα τους,ετσι χτιζονται οι σχεσεις,δεν ειναι το παν τα λεφτα..να ειναι δοτικοι,κ η ζωη θα τους το ανταποδωσει...θα τους μεγαλωσω με πολλη αγαπη,οπως ηδη κανω,κ θα τους δειξω οτι το κλειδι για ολα ειναι αυτο...

[Little Monkey]

θα τους πω οτι εκανα 5μεγαλους,μικρους,κ πολλη υπομονη να αντεξω κ να δεχτω τη νοοτροπια κ την αδιαφορια.δοκιμασα κ το αγριο κ το καλο,κ το παθητικο,οτι εδωσα πολλα σε αυτη την οικογενεια,τον εαυτο μου,προσπαθησα να αλλαξω τον αλλον,εμενα,με τον τροπο που μπορουσα εγω σαν νανσυ,να ξεχασω,να προχωρησω,αλλα δεν ταιριαζαμε κ αυτο βγηκε..αλλα δεν τα καταφερα,εσκασα,κ οταν μεγαλωσουν να προσπαθησουν να μη κανουν τα ιδιια λαθη με τον πατερα τους

Δηλαδή είσαι έτοιμη να χωρίσεις;

[νανσυ2]

ναι σοφια..δεν εχει νοημα,ο καθενας το βλεπει διαφορετικα κ νιωθει αλλα...διαφορετικοι χαρακτηρες....ο συμβουλος...τι να μου πει?να τον δω με αγαπη?κ γω θα τον δω?η θα του πει να αλλαξει χαρακτηρα κ να μην ειναι γαιδουρι?κ αυτος θα αλλαξει?

[νανσυ2]

Δηλαδή είσαι έτοιμη να χωρίσεις;

 

 

 

δεν ειμαι ετοιμη να το παραδεχτω,αλλα νομιζω οτι αυτη θα ειναι η καλυτερη λυση για μενα...επιτελους να νιωσω καλα,να ανοιξει η ψυχη μου ρε παιδι μου

[sofi@p]

ναι σοφια..δεν εχει νοημα,ο καθενας το βλεπει διαφορετικα κ νιωθει αλλα...διαφορετικοι χαρακτηρες....ο συμβουλος...τι να μου πει?να τον δω με αγαπη?κ γω θα τον δω?η θα του πει να αλλαξει χαρακτηρα κ να μην ειναι γαιδουρι?κ αυτος θα αλλαξει?

μπορεί και να αλλάξει. μην είσαι τόσο αρνητική. μπορεί και να βοηθηθείτε. κάνε κι αυτό το τελευταίο για να μη λες πως δεν το δοκίμασες. ίσως να σε βοηθήσει να δεις κι εσύ διαφορετικά. μπορεί να ταρακουνήσει το σύζυγό σου.

μπορεί κι απλά να σας βοηθήσει να δείτε ξεκάθαρα ότι η σχέση τελείωσε και να προχωρήσετε πιό ήρεμοι κι αποφασισμένοι στο διαζύγιο.

[Little Monkey]

δεν ειμαι ετοιμη να το παραδεχτω,αλλα νομιζω οτι αυτη θα ειναι η καλυτερη λυση για μενα...επιτελους να νιωσω καλα,να ανοιξει η ψυχη μου ρε παιδι μου

Τότε να μου επιτρέψεις να σου πω ότι σπαταλάς άσκοπα δυνάμεις παραπονούμενη. Αυτό που θα πρέπει να κάνεις είναι να ετοιμάζεσαι για το διαζύγιο. Το οποίο σημαίνει δική σου ψυχολογική και πρακτική προετοιμασία.

 

Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος σου, τα παιδιά σου μεγαλώνουν και όσο πιο μεγάλα είναι όταν χωρίσετε τόσο χειρότερα για όλους. Ένας σύμβουλος γάμου ή ένας ψυχολόγος μπορεί να σε βοηθήσει να παραδεχτείς ότι ο γάμος σου έχει φτάσει στο τέλος του και να σου προσφέρει στήριξη για να ορθοποδήσεις και να στηρίξεις με τη σειρά σου θα παιδιά σου. Καλό θα ήταν να συμβουλευτείς και ένα δικηγόρο, για τα πρακτικά. Ή να ζητήσεις βοήθεια εδώ στο φόρουμ από κοπέλες που έχουν βρεθεί στη θέση σου.

 

Πάντως δεν υπάρχει λόγος να συζητάς τι σου έκανε και τι σου είπε ο άντρας σου. Και ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο να είναι, αφού εσύ δεν είσαι διατεθειμένη να ζήσεις μαζί του, το να συζητάς τα κουσούρια του με μας δεν έχει νόημα (εκτός αν έτσι αισθάνεσαι ότι τα βγάζεις από μέσα σου και ηρεμείς). Αλλιώς εμείς τι να σου πούμε, η κάθε μία το μακρύ της και το κοντό της. Από τη στιγμή που έχεις πάρει τις αποφάσεις σου, δεν έχει νόημα η γνώμη μας. Είναι καιρός για πράξεις - δικές σου. Καλή τύχη!

[Katerina.S]

Για να πετύχει μια σχέση θέλει δύο, ένας ποτέ δεν είναι αρκετός.

νομίζω πως προκειμένου να μεγαλώνουν τα παιδιά σε μια οικογένεια διαλυμένη, ή έστω με τον έναν γονιό ''διαλυμένο'' συναισθηματικά είναι καλύτερο το ζευγάρι να χωρίσει(προσωπική μου άποψη αυτή). όπως είπε και κάποια άλλη κοπέλα πιο πάνω, τα παιδιά καταλαβαίνουν, διαισθάνονται, δεν μπορούμε ούτε να τα κοροιδέψουμε ούτε να τους κρυφτούμε.

Αν νάνσυ είσαι πράγματι αποφασισμένη να χωρίσεις τότε δεν θα σε κρατήσει τίποτα, και αν κάνεισ πίσω τώρα κάποια στιγμή θα σου βγει σε 1-2-3-5-10 χρόνια θα σου βγει!

[elenip]

νάνσυ πριν τα παιδιά ήταν ρομαντικός, ζεστός, τρυφερός μαζί σου? ή πάντα έτσι ήταν και με τον ερχομό των παιδιών ξέφυγαν τα πράγματα? λες ότι εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε .. δεν έχουμε τρια παιδιά... για αναρωτήσου.. αν ήταν 1 το παιδί θα ήταν καλύτερα τα πράγματα? τι θέλω να πω? μήπως όντως τα έχεις φτύσει με τα παιδιά (το οποίο είναι κατανοητότατο, εγώ 1 και τα έχω παίξει) και τα βλέπεις όλα μαύρα? τα παιδιά λες ότι είναι 3,5 ... που σημαίνει ότι όσο να πεις μια ανεξαρτητοποίηση την έχουν.. σε κάποιο μήνυμα έγραψες ότι σου είπε να βγείτε έξω και κλαίγαν τα παιδιά και δεν πήγες.. αν και αυτός κανει ο έρμος μία κίνηση και τρώει πόρτα πως να σε αντιμετωπίσει??? από ότι έχω καταλάβει και η μαμά σου και η πεθερά σου σε ένα βαθμό είναι διαθέσιμες... αφού έχεις κουραστεί τόσο πολύ γιατί δεν πας τα παιδιά σε ένα παιδικό σταθμό να ηρεμήσει λίγο το κεφάλι σου, να ξεκουραστείς, να έχεις κουράγιο να κάνεις κάτι για σένα και για την σχέση σου εάν φυσικά το θες.. μας περιγράφεις άσχημες στιγμές.. καλές δεν υπάρχουν καθόλου? για εμένα είναι κρίμα για ένα ζευγάρι να χωρίζει εάν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να τα βρουν... τα βλέπεις όλα από την δική σου πλευρά και δεν μπαίνεις καν στον κόπο να τα δεις και λίγο από μία άλλη οπτική γωνία... λες τι να τον κάνεις τον σύμβουλο γάμου.. θα σου πει να αγαπήσεις τον άντρα σου και θα γίνει αυτόματα? προφανώς ο κάθε ειδικός δεν πληρώνεται για να λέει τέτοια... αν εκ των προτέρων απορρίπτεις κάθε πρόταση ίσως τελικά να θες να φύγεις από αυτό τον γάμο και απλά να ψάχνεις τον τρόπο...

[clockwork orange]

Καλησπέρα κι από μενα. Νάνσυ μου εχω την αισθηση ότι εισαι ο τυπος του ανθρωπου που προσπαθει να τα κανει όλα, να θυσιαστει, να φερει τον εαυτο του στα ακρα. Το καταλαβαινω γιατι εχω κι εγω αυτή την ταση αλλα την καταπιεζω. Πιστευω ότι φερεις μεγαλη ευθυνη για τον εαυτο σου και την κατασταση στην οποια βρισκεσαι σημερα. Όχι μονο στο κομματι της επιλογης του συζυγου, ο οποιος σιγουρα δεν ηταν και ο πιο ταιριαστος σε σενα, αλλα και στον επωμισμό των παντων. Δε μπορει ενας ανθρωπος να επωμιστει τοσα πολλα και οφειλουμε να αναγνωριζουμε τα ορια μας και να συμπεριφερομαστε με ελαστικοτητα απεναντι στον εαυτο μας, αλλιως θα σαλταρουμε.

 

Τι να κανω θα μου πεις, εχω τριδυμα. Να τι να κανεις: να μην μαζευεις ελιες, να μην πηγαινεις εσυ στο σουπερ, να ζητησεις οικιακη βοηθο αλλιως να μην κανεις ολες τις δουλειες τελεια, να μην του δινεις την καλυτερη μεριδα…Να μη δεχεσαι να σε βοηθα κανεις άλλος όταν είναι ο αντρας σου διαθεσιμος…Καταλαβαινω ότι τα εκανες με την καρδια σου όλα αυτά αλλα εφ’οσον τα εκανες μια φορα και δεν αναγνωριστηκαν??? Εχεις ευθυνη απεναντι στον εαυτο σου!!! Γινε λιγο πιο αναισθητη!!! Ή μάλλον πολύ πιο αναισθητη…Αν δε λυπηθεις εσυ τον εαυτο σου δε θα σε λυπηθει κανεις.

 

Και κατι άλλο: σε επηρεαζουν παρα πολύ τα κακοβουλα σχολια του. Π.χ. ηθελες να πας το 2ο χειρουργημενο παιδι στη μητερα σου κι αυτος ειπε ότι ηθελες να το ξεφορτωθεις (ας γελασω). Ε, και??? Εσυ δε θα κανεις αυτό που πιστευεις γιατι αυτος ή ο οποιοσδήποτε σου ειπε μια βλακεια? Αλοιμονο αν ακουγαμε την κάθε γνωμη και το κάθε σχολιο. Καταλαβαινω ότι το συγκεκριμενο προερχεται από σημαντικα χειλη αλλα είναι τοσο γελοιο που ουτε ο ιδιος δεν το πιστευει!!! Κι εσυ καθεσαι και επηρεαζεσαι???

Κατά τη γνωμη μου μια κατασταση που επηρεαζει τοσο την ψυχικη και σωματικη σου υγεια είναι κοκκινος συναγερμος και σοβαρη αιτια να φυγεις από αυτην και να μεγαλωσεις με υγεια και ηρεμια τα παιδια σου. Αν παθεις κατι τι θα γινουν, οεο??? Θα τα προσεξει ο μπαμπας???

Αν φυγεις σκεψου ότι ηδη τα παιδια και το σπιτι τα φερνεις βολτα χωρις τη βοηθεια του συζυγου. Ισα ισα που δε θα εχεις κι έναν να σε στεναχωρει και να σε φαρμακωνει κάθε μερα. Από οικονομικα δεν ξερω τι γινεται, αλλα ξερω ότι θα πρεπει να σου δινει διατροφη για τα 3 παιδια και για σενα εφ’οσον δε δουλευεις. Κοινως την πατησε!!!Στα ωπα ωπα πρεπει να σε εχει για να μη φυγεις!!!

 

Και δε με νοιαζει τι θα πουν οι κοπελες που λεν κλασσικα «Πώς της λες με τοση ευκολια να χωρισει?». Καταθετω την αποψη ΜΟΥ, όπως και ζήτησε τις αποψεις ολων μας η νανσυ…Αυτές θεωρουν ότι δεν είναι επικινδυνο να πιεζουν τη Νάνσυ να μεινει?Μπορει αυτό να αποδειχθει χειροτερο ξερετε…Η κοπελα είναι 30 χρονων και ηδη επαθε ελκος(?-δε θυμαμαι ακριβως) από το αγχος και τη στεναχωρια. Δεν υποστηριζω ότι πρεπει να χωρισει, αλλα ότι δεν υπαρχει σωστο και λαθος και είναι μια αποφαση την οποια πρεπει να ψαξει μεσα της για να τη βρει. Το καλυτερο είναι να δουλεψεις με ένα ψυχολογο, ή και οι δυο σας ή μονη σου, αλλα δεν ξερω αν εχεις χρονο για τετοια…

[sesame]

Εγώ ένα θα πω μόνο...

Η Νάνσυ αν δεν τα βρει πρώτα με τον εαυτό της και δεν ξεκαθαρίσει τι θέλει δε θα είναι ευχαριστημένη ότι κι αν κάνει...

Νάνσυ μου, πιστεύω πως πρώτα πρέπει να κάνεις μια μεγάλη συζήτηση με τον εαυτό σου....λες συνέχεια τι δύσκολο που είναι να μεγαλώνεις τρίδυμα και το καταλαβαίνω απόλυτα....αλλά μόνη σου με τρία παιδιά και χωρίς δουλειά πιστεύεις ότι θα είναι καλύτερα?

Και προς θεού δε σου λέω να συμβιβαστείς σε έναν τυχόν κακό γάμο για να μη ζοριστείς μόλις χωρίσεις...απλά σου λέω να τα βάλεις κάτω όλα, να κοιτάξεις καλά αν έμεινε τίποτα από όσα ένιωθες για τον άντρα σου και να φτάσεις σε μια απόφαση που θα είναι καλή για σένα και για τα παιδιά σου...καλώς ή κακώς όποια απόφασή σου θα επηρεάσει κι αυτά.....

Όταν φύγεις δε θα μπορείς μετά να αλλάξεις γνώμη......ίσως ένας ψυχολόγος βοηθήσει.....αλλά σε νιώθω μπερδεμένη.....μπορεί απλά να περνάς εσύ φάση....συζήτησε ήρεμα με τον άντρα σου δες τι θέλει κι αυτός....δεν ξέρω....απλά νιώθω πως "κλείδωσες" σε μια απόφαση κι απλά γράφεις εδώ όλα τα αρνητικά όχι για να τα δούμε εμείς, αλλά για να πείσεις τον εαυτό σου......

[my_Kelly]

Εγώ πάντως τη Νάνσυ δεν τη βλέπω καθόλου μπερδεμένη. Ξέρει πολύ καλά τι την πειράζει, τι την ενοχλεί και τι την οδήγησε να θέλει να χωρίσει και να στερήσει από τα παιδιά της τον πατέρα τους. ΞΕΡΕΙ και τα κατανοεί όλα!

 

Πιστεύω πως από εμάς "ζητάει" υποστήριξη, τρόπους και διεξόδους, ώστε να πάρει δύναμη και να σηκωθεί να φύγει.

 

Κοπέλα μου φοβάσαι με τέτοια οκονομική κρίση να χωρίσεις και είναι λογικό. Στρώσε τον δρόμο σου πρακτικά (τα οικονομικά σου, βρες μια δουλειά, συζήτα με τους γονείς σου) και κάνε αυτό που έχεις αποφασίσει εδώ και καιρό.

[newbie G]

θα τους πω οτι εκανα 5μεγαλους,μικρους,κ πολλη υπομονη να αντεξω κ να δεχτω τη νοοτροπια κ την αδιαφορια.δοκιμασα κ το αγριο κ το καλο,κ το παθητικο,οτι εδωσα πολλα σε αυτη την οικογενεια,τον εαυτο μου,προσπαθησα να αλλαξω τον αλλον,εμενα,με τον τροπο που μπορουσα εγω σαν νανσυ,να ξεχασω,να προχωρησω,αλλα δεν ταιριαζαμε κ αυτο βγηκε..αλλα δεν τα καταφερα,εσκασα,κ οταν μεγαλωσουν να προσπαθησουν να μη κανουν τα ιδιια λαθη με τον πατερα τους,οτι μια σχεση,ενας γαμος θελει προσπαθεια για να διατηρηθει,να δειχνουν την αγαπη τους,να μην ειναι γαιδουρια,να εκτιμανε,κ να μη χασουν τη παιδικοτητα των παιδιων τους κ το μεγαλωμα τους,ετσι χτιζονται οι σχεσεις,δεν ειναι το παν τα λεφτα..να ειναι δοτικοι,κ η ζωη θα τους το ανταποδωσει...θα τους μεγαλωσω με πολλη αγαπη,οπως ηδη κανω,κ θα τους δειξω οτι το κλειδι για ολα ειναι αυτο...

 

Ναι, αλλά και από τους δύο! Δεν αρκεί να προσπαθεί ο ένας μόνο.

 

ναι σοφια..δεν εχει νοημα,ο καθενας το βλεπει διαφορετικα κ νιωθει αλλα...διαφορετικοι χαρακτηρες....ο συμβουλος...τι να μου πει?να τον δω με αγαπη?κ γω θα τον δω?η θα του πει να αλλαξει χαρακτηρα κ να μην ειναι γαιδουρι?κ αυτος θα αλλαξει?

 

 

Ο σύμβουλος θα σας βοηθήσει να δείτε την πραγματική διάσταση των πραγμάτων. Γιατί πάντα ο καθένας τα βλέπει απ' τη μεριά του και τα λέει όπως τον βολεύουν. Αν όμως ακούσετε από έναν ειδικό κάποια πράγματα, ίσως αναθεωρήσετε κι οι δύο. Το παν όμως είναι να θέλετε κι οι δυο να σώσετε το γάμο σας. Αν έστω κι ένας απ΄τους δυο δεν θέλει, δεν έχει νόημα να πάτε σε σύμβουλο γάμου. Δικηγόρο θέλετε.

[sesame]

Εγώ πάντως τη Νάνσυ δεν τη βλέπω καθόλου μπερδεμένη. Ξέρει πολύ καλά τι την πειράζει, τι την ενοχλεί και τι την οδήγησε να θέλει να χωρίσει και να στερήσει από τα παιδιά της τον πατέρα τους. ΞΕΡΕΙ και τα κατανοεί όλα!

 

Πιστεύω πως από εμάς "ζητάει" υποστήριξη, τρόπους και διεξόδους, ώστε να πάρει δύναμη και να σηκωθεί να φύγει.

 

Κοπέλα μου φοβάσαι με τέτοια οκονομική κρίση να χωρίσεις και είναι λογικό. Στρώσε τον δρόμο σου πρακτικά (τα οικονομικά σου, βρες μια δουλειά, συζήτα με τους γονείς σου) και κάνε αυτό που έχεις αποφασίσει εδώ και καιρό.

 

Ένας που θέλει να φύγει φεύγει......η υποστήριξη η δική μας λίγο θα τη βοηθήσει στην πορεία....σάμπως θα τη βοηθάμε με τα παιδιά ή θα της δίνουμε λεφτά?

Το να της λέμε πόσο δίκιο έχει δε νομίζω ότι είναι υποστήριξη...άσε που νιώθω ότι κάποια δίκια έχει και ο άλλος.....