Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

[DALIA]

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

 

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.

 

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

 

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.

 

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε χωρίς να μας δημιουργούνται ψυχολογικά τραύματα.

 

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.

 

Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.

 

Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

 

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα, μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.

 

Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

 

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα.. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

 

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

 

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.

 

Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα και όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

 

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

 

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς». συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί.

Mου έστειλαν το παραπάνω mail και επειδή μου άρεσε πολύ και χαζογέλασα επίσης είπα να το μοιραστώ μαζί σας.

Από κει και πέρα εγώ προσωπικά προσπαθώ όσο είναι εφικτό να έχω τον μικρό όπως περιγράφει παραπάνω εκτός φυσικά από θέματα που τείθονται και αφορούν την ασφάλεια του.

Φυσικά σε εμάς κάτι τέτοιο το επιτρέπει η τοποθεσία όπου κατοικούμε και τα παιδιά έχουν χώρο να παίξουν αφού τα αυτοκίνητα περνάν αραιά, έχει άπλα και είναι πολύ βολικά στην επίβλεψη των παιδιών και οι μεγάλοι να πίνουμε το καφεδάκι στις αυλές.

Επίσης είμαι της άποψης και να χτυπήσει θα μεγαλώσει και θα το ξεχάσει αλλά ευτυχώς και ο μικρός είναι έτσι. Δηλ. θα πέσει, θα ματώσει, θα προσπαθήσει να τα σκουπίσει μόνος για να μην τον απασχολήσω από το παιχνίδι και θα φωνάξει «ΚΑΛΑ ΕΙΜΑΙ»

[jackrussel]

συγκινηθηκα,,αλλα οι καιροι αλλαξαν και τα νεα παιδια πρεπει να μαθουν να υπαρχουν σε αυτους,,,επισης πολλα απο αυτα που αλλαξαν καλα εκαναν και αλλαξαν,,,οσα ομορφα ομως χαθηκαν παλι με χρονια με καιρους παλι δικα μας θα ειναι,,

[konstantinaki]

Βούρκωσα τώρα. Τι μου θύμισες. Τι υπέροχα χρόνια

[Serba]

Πολύ ωραίο και συγκινητικό, έτσι ακριβώς μεγαλώσαμε,

αλλά τώρα εμείς οι ίδιοι άνθρωποι όταν πρόκειτε για τα δικά μας παιδιά φοβόμαστε και την σκιά μας και τον χειρότερο είναι ότι αυτό το ονομάζουμε προστασία.

[Nikolekaki]

Aχ, έτσι μεγάλωσα κι εγώ... Συγκινήθηκα τώρα...

Όμως στους δρόμους που έπαιζα κρυφτό πιτσιρίκα μέχρι τις 11 και 12 το βράδυ, τώρα φοβάμαι να περπατήσω μετά τις 9. Έχουν αγριέψει δυστυχώς οι καιροί...

Μπήκε και η τεχνολογία στα χωράφια των κοινωνικών και προσωπικών συναναστροφών και άλλαξαν τα πράγματα...

 

Δεν θέλω όμως μωρέ να γενικεύω ότι τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα... σίγουρα πάντως δεν είναι τόσο ανέμελα.

[Mammy in love]

Αχ τα παιδάκια μας δεν νιώσουν τι πάει να πει ελευθερία ...Ζήσαμε τις ωραιότερες μέρες ως παιδιά.Αξέχαστες εποχές...

[DALIA]

Δεν θέλω όμως μωρέ να γενικεύω ότι τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα... σίγουρα πάντως δεν είναι τόσο ανέμελα.

 

Σωστή η παρατήρηση.

Εγώ θα έλεγα ότι είναι πιο κακομαθημένα και πιο χαζοχαρούμενα...νομίζω θα πρόσθετα τα πιο...

Φυσικά και εννοείται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι ο κανόναν και φυσικά δεν είναι όλα τα παιδιά έτσι...

[Stellinula]

Επισης τα σημερινα παιδια ειναι πιο πονηρεμενα εμεις τοτε ειμασταν πιο αθωα...

[magdoulini]

αλλα τα χρονια τοτε...μακαρι το παιδι μου να μπορουσε να ζησει και να μεγαλωσει οπως μεγαλωσα και εγω,οπως ακριβως περιγραφει το email σου...ανεμελα...αλλα τοτε,ενα απλο θα πω, η μανα μου απλα θα εβγαινε στην βεραντα στο που και που,και αν εβλεπε ενα παιδακι στο δρομο,ηξερε οτι καπου εκει τρυγυρω βρισκομουν και εγω...ποιος γονεας σημερα θα αφησει το παιδι τους στις ηλικιες που εγω επαιζα στο δρομο,να παει εστω μεχρι το φουρνο της γειτονιας να αγορασει ψωμακι??ΚΑΝΕΝΑΣ!!και αυτο δεν ειναι υπερπροστατευτισμος, αν αφησεις ενα εξαχρονο να παει στο φουρνο,οι πιθανοτητες να μην γυρισει στο σπιτι γιατι θα στο εχουν βουτηξει,αγγιζουν ενα απιστευτα μεγαλο ποσοστο...δεν ειναι κακομαθημενα και χαζοχαρουμενα τα παιδακια μας,οι συνθηκες του σημερα ομως,δεν επιτρεπουν να μεγαλωσουν με τα δεδομενα του τοτε...για αυτο αναφερω το πιο απλο,το παιχνιδι στο δρομο που εμεις τοσο πολυ χαρηκαμε,δεν υπαρχει πια αυτο κοριτσια...δυστυχως

[mamavasia]

Τι ωραία χρόνια...ανέμελα, θυμάμαι ατελείωτα καλοκαίρια, έφευγα με την μαμά μου στο εξοχικό με το που έκλειναν τα σχολεία και ο μπαμπάς μου ερχόταν πσκ .

 

Γύρναγα όλη την ημέρα απο παιδάκι, θάλασσα, κούνιες, με τις φίλες, beach party. Η μάμα μου να φανταστείτε δεν με έψαχνε στο χωριό εγώ πήγαινα καμία φορά και ενημέρωνα ότι είμαι καλά και παίζω :p

 

Τώρα που να τα κάνουμε αυτά..απο πίσω τα κυνηγάμε!!!

[supermama]

συγκινηθηκα,,αλλα οι καιροι αλλαξαν και τα νεα παιδια πρεπει να μαθουν να υπαρχουν σε αυτους,,,επισης πολλα απο αυτα που αλλαξαν καλα εκαναν και αλλαξαν,,,,,

 

ετσι...

[natassa-tasos]

αλλα τα χρονια τοτε...μακαρι το παιδι μου να μπορουσε να ζησει και να μεγαλωσει οπως μεγαλωσα και εγω,οπως ακριβως περιγραφει το email σου...ανεμελα...αλλα τοτε,ενα απλο θα πω, η μανα μου απλα θα εβγαινε στην βεραντα στο που και που,και αν εβλεπε ενα παιδακι στο δρομο,ηξερε οτι καπου εκει τρυγυρω βρισκομουν και εγω...ποιος γονεας σημερα θα αφησει το παιδι τους στις ηλικιες που εγω επαιζα στο δρομο,να παει εστω μεχρι το φουρνο της γειτονιας να αγορασει ψωμακι??ΚΑΝΕΝΑΣ!!και αυτο δεν ειναι υπερπροστατευτισμος, αν αφησεις ενα εξαχρονο να παει στο φουρνο,οι πιθανοτητες να μην γυρισει στο σπιτι γιατι θα στο εχουν βουτηξει,αγγιζουν ενα απιστευτα μεγαλο ποσοστο...δεν ειναι κακομαθημενα και χαζοχαρουμενα τα παιδακια μας,οι συνθηκες του σημερα ομως,δεν επιτρεπουν να μεγαλωσουν με τα δεδομενα του τοτε...για αυτο αναφερω το πιο απλο,το παιχνιδι στο δρομο που εμεις τοσο πολυ χαρηκαμε,δεν υπαρχει πια αυτο κοριτσια...δυστυχως

 

 

Συμφωνώ. Ο κίνδυνος παραμονεύει παντού. Ακόμα και μέσα στο ίδιο σου το σπίτι δεν μπορείς πια να νιώσεις ασφαλής.

[revythaki]

Κι εγώ μεγάλωσα ετσι και σε χωριό μάλιστα.Αξέχαστα χρόνια και εμπειρίες που δυστυχώς τα παιδάκια μας δεν θα ζήσουν ποτέ.Αλλες εποχές τότε,αθώες...

[pitsikoki]

Ξερεις ισως να ειμαστε ακομα ζωντανοι απο τυχη!!!Η πεθερα μου ηταν 20 χρονων οταν ειχε τον ανδρα μου μωρο και μου ειπε μια μερα εντρομη και αυτη με την συνειδητοποιηση που εκανε οτι οταν ηταν μικρα τα παιδια της επαιζαν Καραγκιοζη με τα μαχαιρια της κουζινας!!!

Τον ανδρα μου τον επλενε η γιαγια του με tide οταν ερχοταν με μαυρα γονατα απο την μπαλα που επαιζαν στην γειτονια!!

Ολα αυτα τωρα πως μας ακουγονται; Σαν αμελεια; Ομως επιβιωσαμε!!!

 

Ανεμελα χρονια...

[DALIA]

Ξερεις ισως να ειμαστε ακομα ζωντανοι απο τυχη!!!Η πεθερα μου ηταν 20 χρονων οταν ειχε τον ανδρα μου μωρο και μου ειπε μια μερα εντρομη και αυτη με την συνειδητοποιηση που εκανε οτι οταν ηταν μικρα τα παιδια της επαιζαν Καραγκιοζη με τα μαχαιρια της κουζινας!!!

Τον ανδρα μου τον επλενε η γιαγια του με tide οταν ερχοταν με μαυρα γονατα απο την μπαλα που επαιζαν στην γειτονια!!

Ολα αυτα τωρα πως μας ακουγονται; Σαν αμελεια; Ομως επιβιωσαμε!!!

 

Ανεμελα χρονια...

 

σούπερ η γιαγιά ,μου έδοσε ιδέα γιατί και τα δικα μας γόνατα είναι μόνιμα μαύρα το καλοκαίρι.

[tzo28]

Δεν ειναι θεμα επιβιωσης...ειναι θεμα προσαρμογης...οι καιροι αλλαζουν και εμεις προσαρμοζομαστε στις αλλαγες.Μπορει εμεις να χτυπουσαμε και να βαζαμε λιγο χωμα επανω στην πληγη κι ολα καλα.Αν το κανει τωρα ενα παιδακι εχει σοβαρες πιθανοτητες να παθει μολυνση.Παιζαμε ολη μερα στο δρομο γιατι δεν ειχαμε 32 φροντηστηρια απο δευτερα δημοτικου κτλ...

Σιγουρα παντως ζησαμε ωραια χρονια σαν παιδια...

[viki 1]

 

Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

 

τί μου θύμισες και εμένα...

καλέ ποιό ξύδι??? τέζα για τις κατσαρίδες μου βάζανε...κοινώς μου κάνανε αεροζόλ στο κεφάλι:lol::lol:καλύπτωντας την μούρη με μια πετσέταΑφού δεν με ξεκάνανε σαν την μικρή τερέζα πάλι καλά....

και τί θυμήθηκα τώρα...μια κατσαριδούλα, η μικρή τερέζα , πάτησε το τέζα και τε-ε-ζα!

¨οπως είπαν και όλα τα κορίτσια άλλαξαν πολύ οι εποχές και εμείς μαζί τους...Εν τω μεταξύ κάτι που έμεινε ανεξείτηλο στο μυαλό μου απο τη δεκαετία του 80 είναι τα χρώματα στις έγχρωμες φωτογραφίες. Καμιά σχέση με αυτές του 90 και πόσο μάλλον του σήμερα.

[λιτσα ελεαννακι]

τί μου θύμισες και εμένα...

καλέ ποιό ξύδι??? τέζα για τις κατσαρίδες μου βάζανε...κοινώς μου κάνανε αεροζόλ στο κεφάλι:lol::lol:καλύπτωντας την μούρη με μια πετσέταΑφού δεν με ξεκάνανε σαν την μικρή τερέζα πάλι καλά....

και τί θυμήθηκα τώρα...μια κατσαριδούλα, η μικρή τερέζα , πάτησε το τέζα και τε-ε-ζα!

¨οπως είπαν και όλα τα κορίτσια άλλαξαν πολύ οι εποχές και εμείς μαζί τους...Εν τω μεταξύ κάτι που έμεινε ανεξείτηλο στο μυαλό μου απο τη δεκαετία του 80 είναι τα χρώματα στις έγχρωμες φωτογραφίες. Καμιά σχέση με αυτές του 90 και πόσο μάλλον του σήμερα.

πολυ αεροζολ βρε παιδι μου!!!!!!!!επαιρνα το ποδηλατο στο εξοχικο κ κατεβαινα το βουνο!!!!!!ως εκ θαυματος ζω ακομα,κ ναι γεναρη μηνα με εριξαν στη θαλασσα,κ δεν αρρωστησα,κ πηγα κ κατασκηνωση που εκανα οσα δεν εχω κανει ποτε,τα 5 παγωτα την μερα ηταν στανταρ,το μπουγελο επισης,αλλα κ το να μην αλλαζω ρουχα επισης ηταν στανταρ,κ ζω ακομα!!!!!!επαιξα κ γω στο δρομο της γειτονιας μου, κ οπου κ να βρισκομουν η μανα μου με εβρισκε απλα με μια φωνη.ποσες ηταν οι φορες που με ανεβασαν στα χερια στο σπιτι,γιατι η αριστοκρατισα ηθελα να παιξω με λουστρινια,κ το αιμα να τρεχει,κ ξαφνικα το μαγικο τσιμπιδακι φρυδιων εκανε το θαυμα του κ εξαφανιζονταν οι πετρουλες απο το κεφαλι μου.ποσα μπουκαλια με τσισα μας ειχε πεταξει ενας παππους επειδη η μπαλα καταλαθος βρισκοταν στην αυλη του.....κ ποσα ακομα.....μακαρι τα παιδια μας να εκαναν 1 απο αυτα που καναμε εμεις.αλλα που ετσι οπως γιναμε ή οπως μας εκαναν.τελεια χρονια..........................να μιλησουμε για τα παρτυ?ακομα τα συζηταμε με παλιους συμμαθητες....

[jackrussel]

εγω παλι θυμαμαι να παιζω στον πεζοδρομο και να στραμπουλαω σοβαρα το ποδι, φωναζουν τη γιαγια μου να ερθει να με παρει, ερχεται με παιρνει αγκαλια με παει σπιτι γεμιζει μια λεκανη με καυτο νερο και σαπουνι για τα πιατα και μου χωνει το ποδι μεσαολη μερα με ειχε στο καυτο νερο,,περιττο να σας πω ποοοοσο τουμπανιασε το ποδι,,,εκεινα τα χρονια αντι για παγο στα καρουμπαλα και στα καταγματα οι γιαγιαδες κανανε μπουγαδες με καυτο νερο,,,,και στα εγκαυματα μου εβαζε κρεμμυδι,,το τελευταιο ομως ανακουφιζε οποτε το συνιστω το κανω και τωρα απορροφα το καψιμο

[ivet]

Ναι ναι τελεια ειμαι και εγω παιδι αυτης της γενιας και νιωθω ευτυχης που εζησα τοτε κοιμόμασταν με το κλειδή εξω απο την πόρτα με τα παραθυρα ανοιχτα και τωρα αμπαρονόμαστε δεν το αντεχω αυτο και οσο παει και χειροτερευει ρε μαμωτο να γινοταν κατι και να γινομασταν οπως παλια με της φωτιες στης γειτονιες αχχχχχχχχχ τι ωραια χρονια...

[Rea_1971]

συγκινηθηκα,,αλλα οι καιροι αλλαξαν και τα νεα παιδια πρεπει να μαθουν να υπαρχουν σε αυτους,,,επισης πολλα απο αυτα που αλλαξαν καλα εκαναν και αλλαξαν,,,οσα ομορφα ομως χαθηκαν παλι με χρονια με καιρους παλι δικα μας θα ειναι,,

 

ω, έτσι ακριβώς.

[tzo28]

εγω παλι θυμαμαι να παιζω στον πεζοδρομο και να στραμπουλαω σοβαρα το ποδι, φωναζουν τη γιαγια μου να ερθει να με παρει, ερχεται με παιρνει αγκαλια με παει σπιτι γεμιζει μια λεκανη με καυτο νερο και σαπουνι για τα πιατα και μου χωνει το ποδι μεσαολη μερα με ειχε στο καυτο νερο,,περιττο να σας πω ποοοοσο τουμπανιασε το ποδι,,,εκεινα τα χρονια αντι για παγο στα καρουμπαλα και στα καταγματα οι γιαγιαδες κανανε μπουγαδες με καυτο νερο,,,,και στα εγκαυματα μου εβαζε κρεμμυδι,,το τελευταιο ομως ανακουφιζε οποτε το συνιστω το κανω και τωρα απορροφα το καψιμο

 

Κατι παρομοιο μου ειχε κανει ο παππους μου...ειχα χτυπησει το χερι μου και ειχε πρηστει και μου εβαλε κομματια κρεμμυδι σε ολο το χερι και απο πανω το εδεσε με γαζα.Παραδοξως ειχε περασει...

[pitsikoki]

Τελικα κοροιδευουν κοροιδευουν οι σημερινοι γιατροι αλλα κατι τετοια γιατροσοφια πιανουν καμμια φορα! Εμενα η γιαγια μου οταν μου πονουσε το αυτι μου εβαζε ζεστο λαδι που το εκαιγε πρωτα μεσα σε φλουδα απο κρεμμυδι. Οταν ειχα πονολαιμο μου εδενε πετσετα με εμποτισμενο βαμβακι με φουλ οινοπνευμα και πιπερι και μου περνουσε. Για τις ψειρες δεν το συζητω...φουλ ξυδακι και εκεινη την χτενα με τα πολυ ψηλα ψηλα δοντακια τη θυμαστε; Πω πω μακρυ σγουρο μαλλι και δωστου τραβηγμα με τη χτενα.Σωστο μαρτυριο! Α! και οταν ειχα πονοκεφαλο μου εδενε πατατες στο μετωπο! Το τελευταιο που θυμαμαι σε δυσκοιλιοτητα αντι για κλισμα σαπουνακι. Ωχ ωχ! αμα το ακουσει κανεις θα νομιζει οτι με κακοποιουσαν χιχι!!!

[mamavasia]

τί μου θύμισες και εμένα...

καλέ ποιό ξύδι??? τέζα για τις κατσαρίδες μου βάζανε...κοινώς μου κάνανε αεροζόλ στο κεφάλι:lol::lol:καλύπτωντας την μούρη με μια πετσέταΑφού δεν με ξεκάνανε σαν την μικρή τερέζα πάλι καλά....

 

:lol: :lol:

[mamavasia]

εκεινα τα χρονια αντι για παγο στα καρουμπαλα κανανε μπουγαδες με καυτο νερο

 

βουτυράκι στα καρούμπαλα κάνει θαύματα!!!! Αχ!!! αν το ήξερε τότε η μαμά μου δεν θα είχα υποφέρει τόσο με πάγους και νομίσματα!!!