ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΣΧΕΣΗ

[ELENIB]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ.ΕΙΜΑΙ ΝΕΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ 5,5 ΕΤΩΝ.ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΗΣ ΕΧΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ Η ΜΙΚΡΗ 2 ΕΤΩΝ.

ΕΚΕΙΝΟΣ ΞΑΝΑΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΠΕΡΙΣΥ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΟΧΛΗΘΕΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ.

ΤΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ Κ ΓΩ, ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ 2,5 ΧΡΟΝΙΑ Κ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ.ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ.

ΕΝΩ ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΑ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ Κ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ, ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΣΙΝΑΕΙ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΕΙ ΟΥΤΕ ΕΚΕΙΝΟΝ ΟΥΤΕ Κ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ.Κ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΧΩ ΠΕΙ ΑΚΟΜΑ Κ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΩ ΠΕΛΑΓΩΣΕΙ Κ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ.:(

[sofiamk]

Δώσε λίγο χρόνο στο παιδάκι σου να "χωνέψει" το νέο που της ξεφούρνισες... Λογικό μου ακούγεται αφού μένει μαζί σου να μην "τσινήσει" στη σχέση του πατέρα, αλλά της μάνας. Αν τον γνωρίζει και τον συμπαθεί λογικά δε θα αργήσει να το αποδεχτεί. Και σε λίγο θα είναι έτοιμη να ακούσει και τα ευχάριστα για το καινούργιο αδερφάκι!.

Με το καλό!!!!

[mariab]

Προφανώς το παιδί αισθάνεται ανασφάλεια. Θεωρεί ότι θα "χάσει" τη μαμά του. Μην ξεχνάς ότι ουσιαστικά πρέπει να θεωρεί ότι μόνο εσένα έχει, αφού ο μπαμπας ζει αλλού και έχει άλλη οικογένεια. Όσο και να αγαπάει το παιδί, δεν είναι το ίδιο με το να ζεί μαζί του. Νομίζω ότι πρέπει να κάνεις πολύ πολύ υπομονή, να της μιλήσεις πολύ για το πώς θα είναι διαμορφωμένη η καινούργια της οικογένεια και το ποια θα είναι η δικη της θέση μέσα σ' αυτήν. Θα πρέπει να την πείσεις ότι δεν πρόκειται να την "παραπετάξεις". Οσο κι αν εσένα σου φαίνεται αυτονότητο, νομίζω ότι για την μικρή δεν είναι.

Ίσως η προοπτική του καινούργιου μωρού να είναι κάτι θετικό. Μπορεί να της γλυκάνει το χάπι. Ή μπορεί και να είναι χειρότερα:roll:. Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς θα την επηρεάσει το μωρό. Νομίζω όμως ότι θα πρέπει να της το πεις όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Η ειλικρίνεια συνήθως βοηθάει.

Είμαι σίγουρη ότι στο τέλος όλα θα στρώσουν και η μικρή θα το δεχθεί.

[jackrussel]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ.ΕΙΜΑΙ ΝΕΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ 5,5 ΕΤΩΝ.ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΗΣ ΕΧΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ Η ΜΙΚΡΗ 2 ΕΤΩΝ.

ΕΚΕΙΝΟΣ ΞΑΝΑΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΠΕΡΙΣΥ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΟΧΛΗΘΕΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ.

ΤΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ Κ ΓΩ, ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ 2,5 ΧΡΟΝΙΑ Κ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ.ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ.

ΕΝΩ ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΑ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ Κ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ, ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΣΙΝΑΕΙ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΕΙ ΟΥΤΕ ΕΚΕΙΝΟΝ ΟΥΤΕ Κ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ.Κ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΧΩ ΠΕΙ ΑΚΟΜΑ Κ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΩ ΠΕΛΑΓΩΣΕΙ Κ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ.:(

 

μπορει να εχει ακουσει οτι εισαι εγκυος, η να το διαισθανεται, συμβαινει κι αυτο η η εννοια της απο κοινου ζωης να σημαινει για την ψυχουλα της απειλη για ενδεχομενο αλλου μωρου,,,οσο πιο γρηγορα της μιλησεις για το νεο μπεμπε και την καθησυχασεις τοσο πιο γρηγορα θα εκτονωθει η ενταση και αγωνια μεσα της

[mousmoulitsa]

Φυσιολογικη είναι η αντιδρασή της, φυσικά και δεν ενοχληθηκε με τον γαμο του μπαμπα αφου με εσενα μενει εσυ εισαι το σημειο αναφορας της και επανω σου βασιζετε.

Ανασφάλεια νιωθει, όπως καθε παιδι χωρισμενων γονιων , απο δω και περα θα πρεπει να μοιραζετε εσενα με καποιον αλλον που με βια θα μπει στην ζωη της,

 

Μην παρεξηγεις αυτα που λεω τα ιδια ακριβως περναω με την δικη μου κορη η οποια ειναι μεγαλυτερη 12 χρ αρνητικη σε ολα ασχημη συμπεριφορα, ασπρο λεγαμε μαυρο αυτη ...πολλες εντασεις εδω και 6 μηνες που συζουμε . Την αντιμετωπιζουμε παντα με αγαπη και εγω και ο συντροφος μου πολυ συζητηση ( με το ζορι γιατι αρνιοταν και να μιλησει ) και παντα προσπαθουσα να της δειξω οτι αυτη ειναι το πιο σημαντικο προσωπο στην ζωη μου.Τωρα που της ανακοινωσα οτι παντρευομαστε περιμενα κλαματα φωνες αντιρησεις αλλα ως εκ θαυματος το πηρε πολυ καλα και χαρηκε μπορω να πω.

 

Θελει πολυ κοπο και απο τους δυο σας εγω της μιλαγα συνεχεια , την ρωταγα συνεχεια γιατι ; τι την ενοχλει; τι κανω λαθος ;τι κανει εκεινος λαθος; ..και εκεινη εβγαζε κατα καιρους πραγματα που ουτε φανταζομουν οτι αισθανετε στο μικρο της μυαλουδακι και μαζι τα τακτοποιουσαμε ενα ενα . Πολυ προπαθεια και απο εκεινον χρειαζετε και υπομονη και κατανοηση και αγαπη.

 

Καταλαβα οτι δεν μενετε μαζι ακομα , εμεις συζουμε ηδη 6 μηνες και ολα τα προβληματα αρχισαν οταν ηρθε να μεινει σπιτι (στον χωρο της που μοιραζοταν με την μαμα και ενας αγνωστος εισεβαλε ) πολλες φορες του ελεγε με φωνη ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ κανω οτι θελω....Οπότε να περιμενεις αντιδρασεις οταν θα μεινετε μαζι.

 

 

Πιστευω οτι ολα θα πανε καλα .....να της δειχνεις μονο ποσο την αγαπας

[ELENIB]

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ.

ΤΗΣ ΛΕΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕ ΧΑΣΕΙ Κ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ.ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ Κ ΜΕ ΠΕΡΝΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΝΑ ΜΕ ΜΕ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΕΙ.ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΑ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΙΣΕ Κ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΗΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΑ..

ΘΕΛΕΙ ΥΠΟΜΟΝΗ Κ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ, ΤΟ ΞΕΡΩ.

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ Κ ΑΝ Κ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΜΑΣ(ΗΤΑΝ Κ ΜΙΚΡΗ ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΣΑΜΕ) ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΜΕΡΗ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Κ ΠΑΛΙ

[melina_g]

Νομίζω πως ίσως βιάστηκες λίγο να της μιλήσεις. Λογικό βέβαια μιας και περιμένετε και το μωράκι. Ίσως αν για λίγο καιρό ερχόταν ο σύντροφός σου λίγες μέρες την εβδομάδα να μείνει μαζί σας και σιγά σιγά αυξανόντουσταν και γινόταν συνήθεια, τότε να ήταν η ώρα να της πεις πως θα μείνετε όλοι μαζί. Και πάλι βέβαια ακόμα και τώρα που της το είπες θα μπορούσες να της το προτείνεις.

Επίσης δεν θα ήταν κακό να έπαιρνες και τη γνώμη ενός ειδικού για να σε καθοδηγήσει καλύτερα.

Εύχομαι όλα να κυλίσουν ομαλά και με το καλό να μείνετε όλοι μαζί και να πάρεις και το δεύτερο παιδάκι σου αγκαλιά γερό!

[jackrussel]

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ.

ΤΗΣ ΛΕΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕ ΧΑΣΕΙ Κ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ.ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ Κ ΜΕ ΠΕΡΝΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΝΑ ΜΕ ΜΕ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΕΙ.ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΑ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΙΣΕ Κ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΗΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΑ..

ΘΕΛΕΙ ΥΠΟΜΟΝΗ Κ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ, ΤΟ ΞΕΡΩ.

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ Κ ΑΝ Κ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΜΑΣ(ΗΤΑΝ Κ ΜΙΚΡΗ ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΣΑΜΕ) ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΜΕΡΗ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Κ ΠΑΛΙ

 

ολα θα πανε καλα, θα εισαι διπλα της οπως και εισαι θα της εξηγεις και θα την καθησυχαζεις και μερα με τη μερα μεσα απο τη συμβιωση ολα θα δεσουν,,εξαλλου σε ολες τις οικογενειες υπαρχουν δυσκολες περιοδοι

[faiaathanasia]

Είμαι 22 χρονών γαϊδούρα, και δε μπορώ να δεχτώ το γεγονός ότι η μάνα μου, μετά από 10 χρόνια "μοναξιάς", και μετά από αποφθέγματα του τύπου "εγώ δεν θα ξαναπαντρευτώ", "κανένας δεν θα μένει στο σπιτάκι μας", έχει κάνει στροφή 180 μοιρών ξαφνικά, με αποτέλεσμα να συζούμε όοοολοι μαζί σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Θα μου πείτε τώρα: "η γυναίκα 10 χρόνια έμεινε μόνη της"," το αξίζει", "άστην να κάνει τη ζωή της" και τέτοια. Αλήθεια είναι όλα αυτά, αλλά αξίζουμε κι εμείς μια ειλικρινή συμπεριφορά.

Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο για μια μάνα να καταφέρει τελικά να κρατήσει τις ισορροπίες ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ελπίζω να το κάνεις και πιστεύω πως δεν θα υπάρχει πρόβλημα.

Εγώ μιλάω εκ πείρας, καθαρά. Έχω ξαναγράψει γι' αυτό το θέμα και με πονάει... Ήρθα στο σπίτι που μένει η μάνα μου με το γκόμενο και την αδερφή μου και τίποτα δεν είναι όπως πριν.. Ειλικρινά ο άνθρωπος είναι πολύ καλός.. όμως, εδώ δε μπορούσαμε να δεχτούμε τις συνήθειες η μια της άλλης όταν ήμασταν οι 3 μας.. πόσο μάλλον τώρα που μπήκε ξαφνικά ένας ξένος στην καθημερινότητά μας...

Ίσως να με θεωρείτε παράλογη που είμαι 22 χρονών και φέρομαι έτσι, όμως έτσι μάθαμε να ζούμε οι 3 μας.

Ελπίζω κοπέλα μου όλα να πάνε καλά!

[faiaathanasia]

Νομίζω πως ίσως βιάστηκες λίγο να της μιλήσεις. Λογικό βέβαια μιας και περιμένετε και το μωράκι. Ίσως αν για λίγο καιρό ερχόταν ο σύντροφός σου λίγες μέρες την εβδομάδα να μείνει μαζί σας και σιγά σιγά αυξανόντουσταν και γινόταν συνήθεια, τότε να ήταν η ώρα να της πεις πως θα μείνετε όλοι μαζί. Και πάλι βέβαια ακόμα και τώρα που της το είπες θα μπορούσες να της το προτείνεις.

Επίσης δεν θα ήταν κακό να έπαιρνες και τη γνώμη ενός ειδικού για να σε καθοδηγήσει καλύτερα.

Εύχομαι όλα να κυλίσουν ομαλά και με το καλό να μείνετε όλοι μαζί και να πάρεις και το δεύτερο παιδάκι σου αγκαλιά γερό!

 

Συμφωνώ απόλυτα!!

[Maraki+]

To πρόβλημα ξέρεις ποιο είναι; Η ανακοίνωση.

"Η μαμά θα παντρευτεί με τον Τάδε και θα μείνει μαζί μας."

Λογικό δεν είναι να αντιδράσει το κάθε παιδί και ο κάθε άνθρωπος; Εσύ δε θα αντιδρούσες αν ξαφνικά κάποιος σου ανακοίνωνε ότι η ζωή σου τώρα θα αλλάξει επειδή ...έτσι!;

Αναρωτιέσαι γιατί δεν αντέδρασε άσχημα στο γάμο του μπαμπά της. Όπως προείπαν και οι άλλες κοπέλες αυτό δεν επηρεάζει την καθημερινότητά της ενώ οι δικές σου αποφάσεις έχουν άμεσο αντίκτυπο.

Όσο 'παιδιά' και να θεωρούμε τα παιδιά εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι όταν πρόκειται να επηρεαστεί η ζωή τους πρέπει να ερωτηθούν. Αν μη τι άλλο για να μη νιώθουν έρμαια των δικών μας αποφάσεων.

 

Και μιλάω με προσωπική εμπειρία. Έχω ξαναπεί ότι έχω χάσει τον πατέρα μου από τα 4 μου χρόνια (η αδερφή μου ήταν 7). Στα 13 μου η μαμά μου κάλεσε έναν κύριο για φαγητό στο σπίτι μας μαζί με τα δύο του παιδιά (αντίστοιχες ηλικίες με εμάς) και μετά από κανένα δίμηνο το πολύ ξαφνικά αυτός ο κύριος μπαινόβγαινε στο σπίτι μας σαν να έμενε πάντα εκεί με δικά του κλειδιά, κοιμόταν τις περισσότερες μέρες εκεί, τρώγαμε όλοι μαζί κ.ο.κ.

Δεν είχα κανένα λόγο. Δε με ρώτησε ποτέ κανείς πώς νιώθω γι' αυτή τη σχέση. Απλά μου το ανακοίνωσαν και συγκεκριμένα όταν αντέδρασα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ η μητέρα μου φρόντιζε να με γεμίζει με τύψεις και ενοχές για τη μόνη σχέση που έκανε και ότι εγώ τη σταυρώνω που τόλμησε να προχωρήσει στη ζωή της. Και φυσικά έβαζε ανθρώπους που συμπαθώ και εμπιστεύομαι να μου αλλάξουν γνώμη αλλά όντας απίστευτα ξεροκέφαλη ...ούτε καν. Μέχρι που αυτή η σχέση πολλά χρόνια μετά πήρε τέλος (εγώ φαντάσου έμενα σε δικό μου σπίτι τότε) δεν τον χώνεψα ποτέ, ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Και εξακολουθώ να έχω τη χειρότερη γνώμη για εκείνον. Και σε συζητήσεις που κάνουμε κάποιες φορές η άποψή μου (για τη συγκεκριμένη δική μας περίπτωση που ήμαστε έφηβες και δεν υπήρχε περίπτωση εγκυμοσύνης) ήταν ότι έπρεπε να κρατήσει τη σχέση της έξω από το σπίτι μας.

 

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι η κόρη σου μπορεί να είναι πιτσιρικάκι αλλά είναι ένα μέλος του σπιτιού και θέλει να νιώθει ότι την υπολογίζουν. Αν δε θέλεις να αντιπαθήσει το σύντροφό σου και να τον αντιμετωπίζει σαν εισβολέα στο σπίτι σας πρέπει να το χειριστείς με πολύ περισσότερη ευαισθησία και λεπτότητα από τις ανακοινώσεις του γάμου και της εγκυμοσύνης.

Καλή επιτυχία σου εύχομαι και συγχαρητήρια στο νέο σου ξεκίνημα.

[faiaathanasia]

Maraki+ νομίζω πως συμφωνώ σε όσα είπες. Πιστεύω ότι η λέξη-κλειδί είναι "εισβολέας"..

Θα πρέπει να παρθούν τα κατάλληλα "μέτρα", όποια κι αν είναι, προκειμένου το παιδί να μην το δει σαν ξαφνική εισβολή. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει τα πράγματα να γίνουν ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ.

 

Βέβαια, εσύ δεν έχεις το περιθώριο αυτό, εφόσον περιμένεις παιδί... Εγώ πιστεύω ότι όσο πιο μικρό είναι ένα παιδί, τόσο μεγαλύτερος λόγος πρέπει να του πέφτει, και όχι το αντίθετο [...].

 

Πιστεύω πως η επόμενη λέξη-κλειδί είναι η "ισορροπία". Εμένα η μητέρα μου, και ούσα Δίδυμος στο ζώδιο και όχι μόνο, έχει πλέον δυο μέτρα και δυο σταθμά... Ξαφνικά αρχίσαμε να νηστεύουμε (δεν είναι κακό αλλά είναι κάτι που δε γινόταν ποτέ), να βλέπουμε στην τηλεόραση ό,τι θέλει εκείνος (πράγματα που η μητέρα μου ποτέ δεν θα έβλεπε), να τρώμε πράγματα που τα μισούμε (κινέζικη κουζίνα και π@π@ριές), η μάνα μου να βρίζει τον κομμουνισμό (ενώ ψήφιζε ΚΚΕ για πολλά χρόνια) και όλα αυτά, εν πάση περιπτώσει όχι γιατί τα θέλει αλλά για να ...?? Δεν ξέρω!! Γιατί έτσι!!! Έχει αλλάξει όλη η ζωή μας μέσα σε τρεις μήνες και όχι σταδιακά... Τρεις μήνες έχει που ζούμε έτσι, σε μια μέρα γίνανε όλα. Να πάρει, γράφω και κλαίω!!! Πριν λίγες μέρες έγινε το εξής:

Εκείνος θέλει να πίνει χυμό κάθε πρωί (εμείς ποτέ πριν δεν είχαμε χυμό στο σπίτι), οπότε η μητέρα μου αγόραζε χυμό και πίναμε κι εμείς (καλομάθαμε!!). Πηγαίνει κάθε μέρα από Δυτικά μέχρι το κέντρο της Θεσσαλονίκης για να τον πάρει και να τον φέρει σπίτι (μιλάμε για βενζίνη, όχι αστεία!).. και με το που έφυγε εκείνος για τη δουλειά, γυρίζει και μας λέει "Μη μου ζητάτε χυμό, δεν έχω λεφτά να σας πάρω"... Τότε? Τι της λες τότε? Τίποτα... το βουλώνεις γιατί περνάει την καλύτερη φάση της ζωής της...

 

Σαν ικετεύω, μην το κάνετε αυτό!! Δώστε αξία στη γνώμη των παιδιών σας, όχι μόνο όταν σας συμφέρει!! Plzzzz!!

 

Συγνώμη για το μεγάλο ποστ.

[sesame]

Από τη στιγμή που κάποιος "εισχωρεί" σε μια οικογένεια πιστεύω ότι αυτός θα έπρεπε να ακολουθεί τη ζωή της οικογένειας και όχι να αλλάζει όλη η οικογένεια συνήθειες.

Δεν ξέρω γιατί η μητέρα σου κάνει τόσες υποχωρήσεις (άραγε φοβάται μην τον χάσει?..κι αν φοβάται αξίζει τον κόπο να είναι μαζί του?)

Είναι κρίμα πάντως να μπαίνουν τα παιδιά σε δεύτερη κατά κάποιο μοίρα εξαιτίας ενός "φίλου" για να το πω κομψά..........σκέφτομαι πως ότι και να γινόνταν στη ζωή πάντα τα παιδιά μου θα είναι πάνω από όλα, οπότε δεν μπορώ να κατανοήσω κάποιες συμπεριφορές.

[faiaathanasia]

Από τη στιγμή που κάποιος "εισχωρεί" σε μια οικογένεια πιστεύω ότι αυτός θα έπρεπε να ακολουθεί τη ζωή της οικογένειας και όχι να αλλάζει όλη η οικογένεια συνήθειες.

Δεν ξέρω γιατί η μητέρα σου κάνει τόσες υποχωρήσεις (άραγε φοβάται μην τον χάσει?..κι αν φοβάται αξίζει τον κόπο να είναι μαζί του?)

Είναι κρίμα πάντως να μπαίνουν τα παιδιά σε δεύτερη κατά κάποιο μοίρα εξαιτίας ενός "φίλου" για να το πω κομψά..........σκέφτομαι πως ότι και να γινόνταν στη ζωή πάντα τα παιδιά μου θα είναι πάνω από όλα, οπότε δεν μπορώ να κατανοήσω κάποιες συμπεριφορές.

Κατά τη γνώμη μου πάντα, δε νοείται γονιός να βάζει πρώτα τον εαυτό του. Και δεν εννοώ να είναι ο γονιός δυστυχισμένος για να ειναι το παιδί ευτυχισμένο. Αλλά ούτε και το αντίθετο.

Μια μεσαία κατάσταση. Δεν ξέρω γιατί το κάνει αυτό η μάνα μου, πάντως είναι ενοχλητικό γιατί βλέπουμε μια άλλη μαμά. Εγώ (εκ του ασφαλούς βέβαια) δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό στα παιδιά μου και μάλιστα ενώ τους έχω υποσχεθεί ότι δεν θα μπει άλλος μέσα στο σπίτι! Πάρε τον πιο απλό και εγωιστικό λόγο: θα πρέπει μετά να δικαιολογηθείς γιατί αυτό που έκανες έρχεται σε αντίθεση με αυτά που έλεγες και με τα "θέλω" και τα "πρέπει" των παιδιών σου!!!!!!! Γιατί? Γιατί γιατί??

[missirlou]

Από τη στιγμή που κάποιος "εισχωρεί" σε μια οικογένεια πιστεύω ότι αυτός θα έπρεπε να ακολουθεί τη ζωή της οικογένειας και όχι να αλλάζει όλη η οικογένεια συνήθειες.

Δεν ξέρω γιατί η μητέρα σου κάνει τόσες υποχωρήσεις (άραγε φοβάται μην τον χάσει?..κι αν φοβάται αξίζει τον κόπο να είναι μαζί του?)

Είναι κρίμα πάντως να μπαίνουν τα παιδιά σε δεύτερη κατά κάποιο μοίρα εξαιτίας ενός "φίλου" για να το πω κομψά..........σκέφτομαι πως ότι και να γινόνταν στη ζωή πάντα τα παιδιά μου θα είναι πάνω από όλα, οπότε δεν μπορώ να κατανοήσω κάποιες συμπεριφορές.

συμφωνώ απόλυτα!

 

και μάλιστα είμαι και πιο συντηρητική σε αυτά τα θέματα. Το τι κάνει μια γυναίκα στο κρεβάτι της είναι δικαίωμα της. Το τι κάνει στο σπίτι της όμως, στα παιδιά της, είναι θέμα πολύ σοβαρό...και προτεραιότηα έχει το να νιώθουν τα παιδιά ασφαλή. Αν για οποιοδήποτε λόγο μία σχέση ή ένας γάμος δεν είναι καλοδεχούμενες από τα παιδιά για εμένα θα ήταν λάθος να τα πιέσουμε να τις δεχτούν.