σκανταλιές & αταξίες: το μεγαλύτερο παιδί

[talkirti]

Το πρόβλημα μου είναι το εξής:

 

To μεσημέρι που γυρνάω στο σπίτι από τη δουλειά παίρνω το μεγάλο μου γιό από το σπίτι της γιαγιάς του (διπλανό διαμέρισμα)

Βρίσκεται εκεί από τις 13:45 οπότε τον αφήνει το σχολικό, ως τις 5 που πάω εγώ σπίτι με το μωρό.

Το μωρό το προσέχει η αδελφή μου και το φέρνω εγώ κάθε μεσημέρι.

 

Το θέμα είναι ότι ο Σταύρος μου μόλις μπούμε σπίτι και μέχρι να κοιμήσω το μικρό καθισμένη στο κρεβάτι (του μεγάλου) κάνει ότι σκανταλιά μπορείς να φανταστείς.

 

Σκαρφαλώνει σε σκάλες, τραγουδάει, χτυπιέται στο κρεβάτι, πέφτει από το κρεβάτι....

Ότι του έλθει στο κεφάλι.

 

Έχω προσπαθήσει με συζητήσεις, με υποσχέσεις-παρακινήσεις (π.χ. κάτσε ήσυχα και όταν ξυπνήσουμε θα πάμε βόλτα) με κόψιμο προνομίων (δεν θα δούμε κινούμενα σχέδια) δεν πιάνει τίποτα.

 

Άλλες φορές δεν δίνω καμία σημασία. Συγκρατούμαι και δεν του μιλάω για να μην ταράξω και το μικρό.

 

Αλλά είμαι κουρασμένη, πεινασμένη, άυπνη μερικές φορές και όπως καταλαβαίνεις δεν καταφέρνω πάντα να συγκρατώ τα νεύρα μου και φωνάζω, βάζω τιμωρίες...

 

Μόλις κοιμηθεί ο μικρός και ξαπλώσω για λίγο δίπλα του επιτέλους κοιμάται και αυτός και ηρεμώ και εγώ .

 

Το απόγευμα που θα ξυπνήσει και ως το βράδυ είναι άλλος άνθρωπος!

 

Όχι πως είναι αγγελάκι αλλά με ακούει περισσότερο, είναι πιό ήρεμος...

 

Για πες μου τη γνώμη σου!

[Μαρια Στυλιανακη]

πρέπει με κάποιο τρόπο, έστω και για 10 λεπτά, να δώσεις πρώτα σε αυτόν προσοχή, και μετά να ασχοληθείς με το μωρό...

 

αυτά τα κάνει για να πάρει την προσοχή σου. για αυτό, δυστυχώς πρέπει να βρείς τρόπο

να του δίνεις την προσοχή σου ΠΡΙΝ κανει σκανταλιές δηλαδή

με το που έρχεσαι.

εκείνη τη στιγμή πρέπει να βάλεις το μωρό στο κρεβάτι του στο πάρκο του όπου έχεις χώρο, και να ασχοληθείς κατευθείαν μαζί του.

μην μαγειρέψεις καθαρίσεις κτλ.

κάνε κάτι μαζί που να θέλει εκείνος. πρότεινέ του 3 διαφορετικά πράγματα και πες του να διαλέξει.

να κάτσετε αγκαλιά? να σου πεί τι έκανε στο σχολείο? να φτιάξετε ένα πύραυλο?να του διαβάσεις παραμύθι?

δώσε ΟΛΗ την προσοχή σου εκεί.

εάν έχεις και ένα μάρσιππο βάλε το μωρό εκεί για να σας ακούει και να μη χρειάζεται να ασχοληθείς με αυτό.

πάντως είναι πολύ φυσιολογική αντίδρασή του σε σχέση με το αδερφάκι και την αλλαγή αυτή.

δεν μου ακούγεται καθόλου αξιοπερίεργο δηλαδη τα κάνουν αυτά τα παιδιά, . το καλύτερο που έχεις είναι να μη του δίνεις προσοχή. μην του λές ΤΙΠΟΤΑ όποτε τα κάνει αυτά - γιατί ο στόχος του είναι να ασχοληθείς μαζί του - και αν του μιλάς τότε του μαθαίνεις να κάνει αυτό όποτε θέλει την προσοχή σου.

 

οπότε άλλαξε τη σειρά με την οποία δίνεις προσοχή στα παιδιά με το που τα βλέπεις.

εάν θέλεις λίγο να ασχοληθείς πρώτα με το μωρό, κάνε το πρίν μπείς στο σπίτι σου...

ο μεγάλος σου σε χρειάζεται γιατί φοβάται ότι πρώτη προταιρεότητα έχεις το μωρό και ότι εκείνος δεν έχει σημασία.

ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος για να σε ευαισθητοποιήσει ? να ανησυχήσεις για αυτόν με τις αταξίες που κάνει.

[Polina]

Αν και ο Ιωακείμ δεν έχει ακόμη αδερφάκι, αντιμετωπίζω την ίδια κατάσταση όταν γυρνάμε σπίτι.

Αφού τον πάρουμε απο τον παιδικό, μόλις πάμε σπίτι κάνει ότι τρελό μπορείτε να φανταστείτε. Κάποιες μέρες είναι ιδιαίτερα έντονο, κάποιες είναι περισσότερο ήρεμη η κατάσταση.

Χρειάζεται αυτό που έγραψε η Μαρία...ΠΡΟΣΟΧΗ. Λίγη ενασχόληση μαζί του και μετά όλα τα άλλα.

[talkirti]

Μαρία μου ευχαριστώ.

 

Σήμερα κι όλας θα το προσπαθήσω.

Δεν ξέρω πόσο ανυπομονούσα να διαβάσω την απάντησή σου.

Ξανά ευχαριστώ!!!

[talkirti]

Το προσπάθησα αλλά δεν βλέπω και μεγάλη διαφορά. Θα συνεχίσω να δώ πως θα πάει....

[Μαρια Στυλιανακη]

σιγά σιγά, είναι και θέμα να το κάνεις αυτόματα όχι με ένταση ή άγχος, πράγμα σίγουρα δύσκολο όταν το κάνεις πρώτη φορά.

δηλαδή δεν χρειάζεται αυτό που πας να κάνεις να γίνει κατανοητό, ή να φανεί ότι το κάνεις επίτηδες ή με κάποιο σκοπό....

πρέπει να γίνεται χαλαρά σαν να ήταν κάτι φυσιολογικό και όχι σαν να το κάνεις για να περιμένεις αποτέλεσμα...

 

πάντως, μην πιέζεσαι, σιγά σιγά κάνε ότι κάνεις και πάντα με το ένστικτό σου όχι μηχανικά.

μίλα του γενικά, για να δείς τι θα ήθελε αλλά και απλώς για να εκφράσει την έντασή του...

[MarakiPa]

Παρακαλώ για τη συμβουλή σας!

Έχω μία κορούλα 3 χρονών & δύο μηνών & ένα μπέμπη 3 μηνών. Η μικρή ξεκίνησε φέτος να πηγαίνει στο παιδικό σταθμό. Δεν έκλαψε καθόλου, είναι συνεργάσιμη με τα άλλα παιδάκια και φαίνεται να της αρέσει. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν φεύγουμε, μπορεί να κλαίει & να γκρινιάζει για καμιά ώρα για οποιοδήποτε λόγο της έρθει στο μυαλό, θα σταματήσει μόνο όταν ξαπλώσουμε μαζί στο κρεβάτι και την πάρει ο ύπνος. Πίστευα ότι η αντίδραση αυτή είναι από κούραση… μέχρι που σήμερα το βράδυ κατούρησε επίτηδες το κρεβάτι της. Της βάλαμε τις φωνές, στη συνέχεια της εξηγήσαμε ότι αυτό που έκανε το κάνουν τα μωρά και εάν θέλει να της φερόμαστε σαν μωρό δεν θα μπορεί να πηγαίνει στις κούνιες, για μπάνιο … και γενικότερα να κάνει τα πράγματα που της αρέσουν.

Δεν ξέρω εάν η αντίδραση αυτή οφείλεται στο ξεκίνημα του παιδικού ή λόγω του μωρού. Δεν είχαμε πρόβλημα με τη συμπεριφορά της απέναντι στο μωρό, πίστευα ότι δεν το θεωρούσε απειλή, αντίθετα έκανε πράγματα που έδειχναν φροντίδα, όπως να το σκεπάσει, να του βάλει μουσική για να κοιμηθεί. Βέβαια υπήρχαν και οι στιγμές που δεν του έδινε σημασία.

Πίστευα ότι δεν είχαμε πρόβλημα με το σταθμό (εκτός από την κούραση) ή το μωρό, μέχρι τη σημερινή της συμπεριφορά, δηλ. που κατούρησε το κρεβάτι της επίτηδες. Πώς πρέπει να την αντιμετωπίσω;

Σας ευχαριστώ για τις συμβουλές σας!