ζουμε για να τρωμε

[DALIA]

Όσο επικίνδυνο θεωρώ να μπουκώνουμε ένα παιδί και να θεωρούμε ότι τα τσουπωτά παιδιά είναι υγιή, άλλο τόσο επικίνδυνη θεωρώ και την παραπάνω άποψη.

 

Ζούπη μου δεν μιλάει η άποψη για δίαιτα αλλά γενικότερα...

δεν ξέρω αλλά βλέποντας γύρω μου διαπιστώνω ότι ισχύει και από τις 2 πλευρές ακόμη και στο δικό μου πολύ πολύ άφαγο παιδί ήδη ξεκίνησε σιγά σιγά να δοκιμάζει διάφορα....

αλλά και σε παιδάκια φίλων μας όπου πραγματικά δεν σταματάνε να τρώνε και κάποια έχουν φτάσει από πολύ μικρή ηλικία σε επίπεδα παχυσαρκίας...

επίσης έχω πολύ κοντά μου ανθρώπους όπου ήμαστε από παιδια κοντά που δεν σταματούσαν να θέλουν να τρώνει...ο ένας 33 σήμερα έχει κάνει μπαι μπας στομάχου ( έχει χάσει 80 και συνεχίζει ) και η άλλη 29 με δαχτυλίδι που συνεχώς το παλεύει.

Επίσης έχω πολύ καλή μου φίλη όπου έχει συνεχώς +25 κιλά και συνεχώς "κατηγορεί" την μαμά της που δεν της έβαζε φρένο στα γλυκά όταν ήταν μικρή....

 

Φυσικά τα παραπάνω δεν είναι επιστημονικά συμπεράσματα, απλά είναι κάποια απλά, καθημερινά περιστατικά τα οποία τα έζησα/ζω από κοντά και αν ήμουν στη θέση της θεματοθέτριας θα μου χτυπούσε καμπανάκι και δεν θα το περνούσα στο ντούκου.

 

υ.γ. επίσης δεν είμαι απόλυτα σίγουρη ότι τα κιλά που αναφέρεται είναι το απόλυτο κριτήριο όσο αναφορά τη σωστή διατροφή

[DALIA]

Όσο αναφορά της διαίτες συμφωνώ ότι δεν πρέπει να γίνονται στην παιδική ηλικία, εκτός αν συντρέχει λόγος υγείας...

Απλά σε παχύσαρκα παιδιά οι διατροφολόγοι απαγορεύουν εντελώς τις άχρηστες τροφές και λένε ότι το βάρος του παιδιά δεν πρέπει να αυξηθεί, αλλά να παραμείνει το ίδιο...

[Ρούλα26]

Δεν μου αρεσει η διαιτα σ'ενα παιδακι και γι αυτο δεν θελω να φτασω εκει.Τελικα ο γιος μου ειναι 18 και οχι 16 κιλα.(Δεν ξερω πως μου κολλησε το 16).Το θεμα μου δεν ειναι τα κιλα.Ξερω πως και τα 18 ειναι νορμαλ.Η παιδιατρος μου ειπε οτι σ'αυτην την ηλικια πολλα θεωρουντε απο τα 20 και πανω.Το ζορυ μου ειναι να σταματησει να σκεφτεται συνεχεια το φαγητο και κυριως τις χαζομαρες γιατι π.χ.φρουτα δεν τρωει,αυγο δεν τρωει απο την αλλη τρελλαινεται για τα μπισκοτα,σοκολατες κλπ τα οποια προσπαθω να μην του τα δινω.Πιστευω πως αν συνεχισει θα εχουμε προβλημα.

[DALIA]

Ρούλα αν κάνατε συμφωνία ? δηλ. μόλις φας την φρουτοσαλάτα για να γίνεις πολύ δυνατός και να πάρεις τις βιταμίνες σου, μετά φάει το μπισκοτάκι σου...

Σίγουρα τα φρούτα θα του έχουν κόψει τη λιγούρα πιο πριν.

Αν δεν έχεις διαθέσιμα ?

Εγώ στο σπίτι ποτέ δεν είχα διαθέσιμα και έτσι δεν είναι κάτι που του λείπει ή θα ζητήσει από μόνος να αγοράσει στο σούπερ.

[VeLouTeLa]

Επειδή για πέντε χρόνια είχα ένα αγοράκι σαν το δικό σου θα σου πω ποια ήταν η δική μου αντιμετώπιση. Όσο καιρό φρόντιζα εγώ το παιδάκι ήταν καλά στα κιλά του, μετά ανέλαβαν γιαγιάδες και χάθηκε η μπάλα..

Καταρχήν στο φαγητό υπήρχε πρόγραμμα σύμφωνα με την ώρα. Το κυρίως πιάτο, το μεσημεριανό, ήταν υγιεινό φαγητό όσπρια, λαχανικά κτλ με τα μακαρόνια να υπάρχουν μία φορά την εβδομάδα και τις τηγανιτές πατάτες μια στο δεκαήμερο.

Εφόσον ήξερε ότι τάδε ώρα τρώμε, περίμενε απλά την ώρα. Ρωτούσε μεν στο ενδιάμεσο αν έχει φτάσει η ώρα αλλά μέχρι εκεί. Τον έβαζα να συμμετέχει στην ετοιμασία του φαγητού, στα ψώνια στο μαγείρεμα στο στρώσιμο του τραπεζιού. Ακόμα και αυτές οι διαδικασίες που είχαν σχέση με το φαγητό του έδιναν ευχαρίστηση και δεν του έκαναν και κακό. Και αυτό το παιδάκι είχε δύο αδέρφια, ένα μεγαλύτερο και ένα μικρότερο. Δεν είχε να κάνει με το να τραβήξει την προσοχή γιατί έτσι ήταν απο μωρό, ένα λεπτό να αργούσε το μπιμπερό μας άκουγε όλη η γειτονιά. Μπορούσε να τρώει μ ι α "βλακεία" την ημέρα, το είχαμε καθιερώσει το απογευματάκι στις 4.30 θυμάμαι. Λέγοντας βλακεία εννοώ όλες εκείνες τις λιχουδιές που αρέσουν στα παιδιά, παγωτό σοκοφρέτα κτλ. Είναι σημαντικό να μην στερούνται τ ι π ο τ α. Η στέρηση προκαλεί απωθημένα που προσπαθούμε να καλύψουμε ακόμα και στην ενήλικη μας ζωή, όταν κανείς δεν μπορεί να μας πει όχι και αυτό θα ήταν καταστροφικό.

[Eliza]

Μήπως ο γιος σου απλά βαριέται?

Πολύ συχνά, η καλοφαγού κόρη μου, όταν έχω δουλειές και δεν παίζω μαζί της τριγυρίζει συνεχεια στα πόδια μου και ζητάει να φάει το ένα ή το άλλο και γκρινιάζει ασύστολα αν δεν της δίνω....Αντίθετα όταν είμαστε απασχολημένοι με άλλα πράγματα αυτό δεν συμβαίνει. Επίσης ζητάει να φάει αν στεναχωρηθεί, αν την μαλώσω, αν...,αν...και ειναι και πολύ επίμονη σ'αυτό.

Αντίθετα ο γιος μου,μπορεί να ψοφάει της πείνας, να γκρινιάζει για τα πάντα εκτός από το φαγητό και να προσπαθείς να τον πείσεις να φάει μπας και του φύγει η γκρίνια...Τι να πεις? Ο καθένας με τα δικά του.

Πάντως, αν ανησυχείς για το ΤΙ τρώει (το πόσο μη σε απασχολεί αφού είναι κανονικός) η μόνη σίγουρη λύση είναι αυτά που ΔΕΝ θέλεις να του δίνεις να μην υπάρχουν στο σπίτι. Όταν είστε έξω κλπ θα κάνετε τις 'αταξίες' σας, αλλά δεν θα είναι ο κανόνας στο σπίτι Ίσως γκρινιάξει λίγο στην αρχή αν έχει συνηθίσει να υπάρχουν όλα αυτά αλλά γρήγορα θα το πάρει απόφαση.