Δεν θέλει τη γιαγιά της,δηλ. τη πεθερά μου!!!

[CharoulaP]

Γειά σας κορίτσια,

 

η μικρή μου (12 μηνών) δεν θέλει τη πεθερά μου. Κλαίει και τσιρίζει όταν την πλησιάζει. Ένω την βλέπει κάθε 3 βδομάδες,γιατί μένουμε στην Καλαμάτα,και αυτή στην Αθήνα,δεν τη θέλει. Βέβαιως την γνωρίζει και ξέρει πιά είναι!!! Η πεθερά μου παίζει γελάει μαζί της και της δείχνει΄ότι την αγαπάει,αλλα η δικιά μου με τίποτα.

Ενώ τη μαμά μου την λατρεύει,δεν έρχετε σε μένα όταν είναι η μαμά μου σπίτι μας,μόνο σε αυτή πάει. Και η μαμά μου είναι μακριά και την βλέπει κάθε 3-4 βδομάδες.

Τι να πώ με κουράζει πλέον,γιατί προσπαθώ να κρατήσω ισοροπίες,αλλά τίποτα. Δηλαδή δεν μπορώ να φέρνω μόνο την μαμά μου σπίτι μας ,όταν χρειάζομαι βοήθεια,αλλά πρέπει και την πεθερά μου να δέχομαι,αλλά η μικρή τρελένεται!!!

 

Μήπως γνωρίζει καμία σας που οφείλετε και τι μπορώ να κάνω???

 

Μφχ

Χαρούλα + Έλενα (κοράκλα μου)

[Μαμά του Ωρίων]

Μπορώ να σκεφτώ κάποιους λόγους...

μήπως φοράει κάποιο άρωμα η πεθερά σου που δεν αντέχει καθόλου το παιδί?

μήπως φοράει τίποτα κοσμήματα που το παιδί φοβάται για τους δικούς του λόγους?

μήπως φοράει μόνο μαύρα για κάποιο πένθος?

μήπως έχει πολύ φουντωτά μαλλιά?

μήπως φοράει γυαλιά?

 

 

γενικά, στα μάτια των μικρών παιδιών, μικρές διαφορές που εμείς οι ενήλικες ούτε καν προσέχουμε, σε αυτά φαίνονται κάποιες φορές τραγικά τρομακτικά

Δες με προσοχή αν υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα στην εμφάνιση της ή στην μυρωδιά της

[amarylis]

Καλημέρα!

 

Εγώ νομίζω (και μην γελάσετε) ότι έχει να κάνει με την αύρα των ανθρώπων, όπως και εμείς οι μεγάλοι συμπαθούμε,ταιρίαζουμε περισσότερο ή λιγότερο τους άλλους έτσι και αυτά σαν μικρά ανθρωπάκια έχουν προτιμήσεις. Αυτό το βλέπω και εγώ με τον δικό μου, ο οποίος με την μαμά μου τα πάνε πολύ καλά ενώ με άλλους όχι ιδιαίτερα. Πχ. με τον πατέρα μου κάποες φορές όταν θα τον πάρει αγκαλιά μπορεί να κλάψει, ίσως "βοηθάει"και το γεγονός ότι είναι λίγο "ατσούμπαλος" στις κινήσεις του από την υπερβολική του αγάπη, ή να φοβάται λίγο ο μικρός επειδή ο σωματότυπός του είναι λίγο huge!

 

Μήπως η πεθερά σου πχ, μιλάει πολύ δυνατά?ή μήπως από την αγάπη της ορμάει να την αγκαλιάσει και η μικρή φοβάται?

 

Ότι και να είναι, μην την πιέσεις να πάει στην αγκαλιά της, θα πάει όταν εκείνη νιώσει έτοιμη.

Εγώ πχ. έχω πει στον μπαμπά μου και έχει αρχίσει να λειτουργεί αυτό το σύστημα, με το που τον βλέπει να μην του ορμάει αλλα΄να προσπαθεί να τον προσεγγίσει με άλλους τρόπους στην αρχή, πχ. να κάτσει δίπλα του να παίξει μαζί του και μετά να τον ρωτήσει αν θέλει να πάει στην αγκαλιά του..και τελικά ο μικρός πάει από μόνος του μέχρι και φιλάκια του δίνει!

 

Θα δεις, δώστης λίγο χρόνο και θα συνηθίσει.

Να σου ζήσει!

[CharoulaP]

Καλημέρα!

 

Εγώ νομίζω (και μην γελάσετε) ότι έχει να κάνει με την αύρα των ανθρώπων, όπως και εμείς οι μεγάλοι συμπαθούμε,ταιρίαζουμε περισσότερο ή λιγότερο τους άλλους έτσι και αυτά σαν μικρά ανθρωπάκια έχουν προτιμήσεις. Αυτό το βλέπω και εγώ με τον δικό μου, ο οποίος με την μαμά μου τα πάνε πολύ καλά ενώ με άλλους όχι ιδιαίτερα. Πχ. με τον πατέρα μου κάποες φορές όταν θα τον πάρει αγκαλιά μπορεί να κλάψει, ίσως "βοηθάει"και το γεγονός ότι είναι λίγο "ατσούμπαλος" στις κινήσεις του από την υπερβολική του αγάπη, ή να φοβάται λίγο ο μικρός επειδή ο σωματότυπός του είναι λίγο huge!

 

Μήπως η πεθερά σου πχ, μιλάει πολύ δυνατά?ή μήπως από την αγάπη της ορμάει να την αγκαλιάσει και η μικρή φοβάται?

 

Ότι και να είναι, μην την πιέσεις να πάει στην αγκαλιά της, θα πάει όταν εκείνη νιώσει έτοιμη.

Εγώ πχ. έχω πει στον μπαμπά μου και έχει αρχίσει να λειτουργεί αυτό το σύστημα, με το που τον βλέπει να μην του ορμάει αλλα΄να προσπαθεί να τον προσεγγίσει με άλλους τρόπους στην αρχή, πχ. να κάτσει δίπλα του να παίξει μαζί του και μετά να τον ρωτήσει αν θέλει να πάει στην αγκαλιά του..και τελικά ο μικρός πάει από μόνος του μέχρι και φιλάκια του δίνει!

 

Θα δεις, δώστης λίγο χρόνο και θα συνηθίσει.

 

 

Amarylis έχεις απόλυτο δίκιο,το ίδιο πίστευα και εγώ. Είναι ένα άτομο που μιλάει γρήγορα και νευρικά. Δεν έχει καθόλου ηρεμία μέσα της. Ίσως να το νιώθει αυτό η μικρή μου. Όλο προσπαθεί,αλλά τίποτα. Τι να της πώ και εγώ,αυτός είναι ο χαρακτήρας της. Και εμένα με κουράζει,αλλά είναι πεθερά μου!!!! Άπλα έψαχνα να βρώ μήπως φταίει τιποτά άλλο.....Όταν μεγαλώσει θα καταλάβει,ότι είναι και αυτή γιαγιά της.

 

Ευχαριστώ πολύ

Μφχ

Χαρούλα + Έλενα (κοράκλα μου)

[/code]

[Maya]

Πάντως είναι δικό της θέμα να βρει τρόπο να προσεγγίσει το παιδί. Οπότε εσύ μη νοιάζεσαι! Εγώ είχα το αντίστροφο πρόβλημα. Η πεθερά μου τον 'έπαιζε' πολύ και του έκανε όλα τα χατήρια και της είχε αδυναμία. Η μαμά μου ήταν πιο αυστηρή μαζί του και δεν την προτιμούσε (όχι ότι έκλαιγε, απλά προτιμούσε την άλλη γιαγιά). Εγώ δεν ανακατεύτηκα καθόλου. Οπότε η μαμά μου άρχισε να τον πηγαίνει βόλτες, που η πεθερά μου δεν μπορεί λόγω ηλικίας. ΄'Ετσι έχουμε τη γιαγιά του παιχνιδιού και τη γιαγιά της βόλτας και ο μικρός περνάει τέλεια και με τις δυό με διαφορετικό τρόπο. ΄'Οποτε νομίζω ότι, αν ενδιαφέρεται, θα βρει τον τρόπο να την συμπαθήσει το παιδί.

[evita]

Ο μικρός βλέπει τα πεθερικά μου περίπου μια φορά το μήνα γιατί μένουν Αθήνα. Κάθε φορά που πάμε ο πεθερός μου μας περιμένει στην πόρτα μέσα στη χαρά έτοιμος να αρπάξει το μικρό, ο οποίος αμέσως τα μπήγει και κάνουμε μισή ώρα να τον ηρεμήσουμε. Στεναχωριέται και ο πεθερός μου που είναι γενικά γλυκός άνθρωπος και του κακοφαίνεται που δεν τον θέλει το εγγόνι του. Του λέω λοιπόν, "την επόμενη φορά που θα έρθουμε, μην μας περιμένεις στη πόρτα, να κάθεσαι στο σαλόνι και να χαζεύεις χωρίς να μας δώσεις και πολύ σημασία". Ζορίστηκε βέβαια αλλά το έκανε και έπιασε. Ο μικρός μετά από 10 λεπτά πήγε μόνος του κοντά του.

[CharoulaP]

Evita το έχει δοκιμάσει και αυτό,δηλαδή με το καλό και όχι αμέσως αγκαλιά,αλλά τίποτα. Πιστεύω ότι είναι η αύρα,τι να πώ. Ούτε εγώ πάω τέτοιους χαρακτήρες νευρικούς και απότομους. Αφού όταν μιλάει μαζί μου,η μικρή τσιρίζει. Και όταν την κοιτάει πολλές φορές βάζει τα κλάματα,χωρίς να την ακουμπάει.

Της έχω δώσει άρκετές ευκαιρίες μήπως συνηθίσει η μικρή ,αλλά τίποτα.

Η πεθερά μου λέει οτι πρέπει να μας συνηθίσει,δεν μας ξέρει. Η αλήθεια είναι ότι πήγα 10 μέρες στην μαμά μου και τώρα λέω να πάω και 4 μέρες στα πεθερικά μου. Αλλά δε νομίζω να είναι αυτό. Στον πεθερό μου πώς πάει δηλαδή??? Απλά ντρέπετε πλέον και δε ξέρει τι να πεί!!!Και έγω αισθάνομαι άσχημα,αλλά δεν μπορώ και να την πιέσω.

Η πεθερά μου θέλει να την κρατήσει για 5 μέρες για να ξεκουραστούμε,αλλά ξέρω οτι θα γίνει χαμός!!! Οπότε θα πάω και εγώ,ετσι ώστε να κρατήσω και τις ισοροπίες!!!!

 

Θα δούμε πώς θα πάει!!!

[amarylis]

CharoulaP καλημέρα,

όπως σου έγραψα πιστεύω ότι δεν χρειάζεται αυτή την στιγμή να κρατήσεις ισορροπίες για να μην στεναχωρήσεις την πεθερά σου. Αν η μικρή δεν θέλει σε αυτή την φάση, όπως σου είπαν και τα κορίτσια νομίζω είναι καλύτερα να αφήσεις την πεθερά σου να βρει τον τρόπο προσέγγισης, επίσης η μικρή εννοείτε ότι αντιδράει από την νευρικότητα της γιαγιάς της και για αυτό δεν την πολυθέλει. Σου έφερα ως παράδειγμα τον μπαμπά μου και την λύση που βρήκαμε, όπως έκανε και η evita. Όσο δεν τους δίνεις σημασία χωρίς να παρεξηγηθώ εννοώ όσο πιο ήρεμα πας να τα προσεγγίσεις και χωρίς να δείξεις ότι είναι αυτοσκοπός σου να τα "κερδίσεις" τόσο θα αρχίσουν να σε πλησιάζουν. Και στην τελική γιατί πρέπει με το ζόρι να την συμπαθήσει τόσο πολύ και σαε έχει γίνει άγχος? Το παιδί θα βρει μόνο του την στιγμή που θα την πλησιάσει, πες της να μην είναι τόσο επίμονη γιατί η μικρή το καταλαβαίνει και αντιδρά.

Όλα θα πάνε καλά απλώς θέλει λίγο χρόνο, κάτι που η γιαγιά μπορεί να καταλάβει ενώ η μικρή όχι.

[CharoulaP]

Καλημέρα κορίτσια,

 

όπως είχα αναφέρει η μικρή μου δε θέλει τη πεθερά μου. Κάθε φορά είναι το ίδιο κλαίει και δε φεύγει απο την αγγαλιά μου όταν είναι η πεθερά μου σπίτι μας.

 

Τώρα έχω το εξής δίλλημα. Το χειμώνα θέλουμε να πάμε για 4 μέρες Γερμανία. Βέβαια θα πάρουμε την πτήση απο Αθήνα και θα μείνουμε στα πεθερικά μου,γιατί μένουμε επαρχία. Οπότε η μικρή μου θα μείνει σε αυτούς,γιατί λογικά δε μπορώ να πώ στην μαμά μου να έρθει απο μια άλλη πόλη στην επαρχία να μείνει με το παιδί και εμείς να πάμε Αθήνα χωρίς το παιδί. Πιστεύω ότι θα θυμώσουνε. Δεν ξέρω τι να κάνω. Απο την μία σκέφτομαι ότι το παιδί θα στεναχωρηθει τόσες μέρες σε αυτούς αφού δεν θέλει τη πεθερά μου και απο την άλλη είναι άδικο να φέρω τη μαμά μου και να πάω στην Αθήνα να πάρω την πτήση χωρίς να τους πάω τη μικρή μου.

 

Εσείς τι λέτε??? Τι θα κάνατε ??

 

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις!!!

[Vann]

Εγω θα κοιταγα που ειναι καλυτερα το παιδι μου κ που περναει καλυτερα,δηλ εσυ θα εισαι ηρεμη εαν ξερεις οτι το παιδι σου ειναι στεναχωρημενο? θα εισαι μεσα στο αγχος κ θα τρελαθεις,σκεψου να παρεις τηλ να ρωτησεις τι κανει το παιδι κ να το ακουσεις να τσιριζει!!!!!!!!!!!!!!!!!ΤΡΕΧΩΝΤΑΣ ΘΑ ΓΥΡΝΑΓΑ

[amarylis]

Καλημέρα και πάλι!

 

Συμφωνώ απόλυτα με την Vann!

Όπως ξανασυζητήσαμε, πιστεύω ότι προέχει η ψυχική υγεία του παιδιού έναντι (στη συγκεκριμένη περίπτωση)της παρεξήγησης της γιαγιάς του. Είπαμε να προσπαθήσουμε να την πλησιάσει η μικρή αλλά μην μας γίνει και αυτοσκοπός ώστε να θυσιάσουμε τα θέλω της.

Αυυτά θέλουν χρόνο και σκέψου πόσο πιο δύσκολο θα είναι για όλους (μικρή, γονείς, γιαγιά) να την αφήσεις μόνη της μαζί της από την στιγμή που επαναστατεί με την γιαγιά της ακόμη και όταν είσαι μαζί της και νιώθει ασφάλεια!Θα είναι πολύ δύσκολο και πέρα από αυτό σκέψου και τις επιπτώσεις, δηλ. όταν επιστρέψετε με το καλό πώς μπορεί να της "βγει" όλο αυτό.

Αν μπορεί να την κρατήσει η μαμά σου έίναι το καλύτερο, και χωρίς να τσακωθείς με τον άντρα σου και τα πεθερικά σου, θα τους εξηγήσεις ότι ειδικά επειδή θα φύγετε και θα την αφήσετε δεν είναι εποχή κατάλληλη για πειράματα.

Εδώ εγώ με τον άτρα μου φύγαμε ένα 2ήμερο και αφήσαμε τον μικρό στην γιαγιά του που υπεραγαπάει και πάλι το είχα "άγχος" όπως και και εκείνη το ίδιο, γιατί είναι ευθύνη πόσο μάλλον στην περίπτωσή σου που η πεθερά σου δεν την έχει μάθει καλά, εννοώ τις αντιδράσεις της μικρής, τις συνηθειές της!

[CharoulaP]

Σας ευχαριστώ πολύ amarylis και Vann.

Ο άντρας μου λέει ντρέπεται να παέι Αθήνα χωρίς τη μικρή,πράγμα που δε θα έκανε ούτε και στους δικούς μου γονείς. Τι να πώ αυτός λέει ότι πρέπει να μάθει να κάθετε και να δεχτεί και αυτούς και όχι να μας κάνει η μικρή ότι θέλει.

Θα ξανασυζητήσω μαζί του,ίσως καταλάβει ότι έχω άγχος σε ποιόν θα την αφήσω!!!

[Vann]

εξηγησε του οτι ειναι ακομα πολυ μικρη για να μπορει να καταλαβαινει τετοια μηνυματα, του στιλ θα κανεις αυτο που λεω εγω γιατι αυτο ειναι το σωστο,ειναι πολυ νινακι για να το εκλαβει ετσι

[Eliza]

Μια καλή δικαιολογία είναι ότι για το παιδί που θα μείνει πρώτη (?) φορά μόνο του είναι καλύτερα να μην αλλάξει ΚΑΙ περιβάλλον αλλά να είναι στο χώρο του

Και καμία νύξη για συμπάθειες και αντιπάθειες

[Μαρια Στυλιανακη]

οπωσδήποτε θα είναι καλύτερο να μην αλλάξει περιβάλλον !

δεν ειναι καν δικαιολογία, ...!

αν μπορεί η μητέρα σου, θα βοηθήσει πολύ την μικρή σου!

 

πες στα πεθερικά ότι όταν μεγαλώσει λίγο θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα,

τώρα δεν είναι αναγκαίο να βιώσει δυο μεγάλες αλλαγές, μπορεί μετά να της βγεί μεγάλη αντίδραση κ φόβος οτι την εγκαταλείψατε!

αν μπορουσε η μητέρα μου, θα προτιμούσα αυτό, ή βασικά με όποιον ένιωθα ότι αισθάνεται άνετα το παιδί μου. ..

καλύτερα εσύ να μπεις σε αντιπαράθεση, εσύ είσαι ενήλικας και μπορείς καπως να το χειριστείς, ενώ το μικρό σου δεν ξέρει πως να διαχειριστεί δύο μεγάλες αλλαγές ταυτόχρονα, έστω και αν είναι μονο για 4 μέρες.

 

στην ηλικία αυτή είναι στο μάξιμουμ το άγχος αποχωρισμού και οι διάφοροι φόβοι - περισσότερο πιστεύω ότι έχει να κάνει με την προσκόλληση σε σένα παρά με την πεθερά, αυτή τη στιγμή, αλλά ότι και να είναι καλό θα είναι να σεβαστείς αυτή την ηλικιακή ιδιαιτερότητα.

εξήγησε και καποια πράγματα στην πεθερά για τον αποχωρισμό.

 

προφανώς πιο συχνά βλέπει την μητέρα σου, και αυτό, είναι πολύ κρίσιμο για το ότι δεν νιώθει ότι η μητέρα σου είναι κάποιος που θα μπεί ανάμεσα σε σένα και σε εκείνη, και έτσι δεν κλαίει μαζί της. Ενώ αυτό μάλλον νιώθει με την πεθερά αφού την βλέπει και πιο σπάνια.

(αυτό είναι που φοβούνται και αγχώνονται οτι θα γίνει όταν έχουν το άγχος αποχωρισμού)

[Μαρια Στυλιανακη]

α και δεν είναι θέμα οτι η μικρή σας κάνει ότι θέλει.... είναι αυτό,

το άγχος αποχωρισμού που αυτή τη στιγμή κυριεύει την ζωή τους...

Δεν φταίνε τα ίδια ή δεν το κάνουν επίτηδες.... οι αντιδράσεις αυτές ειναι ακόμα εντελώς ακούσιες, δηλαδή συμβαίνουν αυτόματα, όχι επίτηδες... και προκύπτουν απο πραγματικό φόβο!

 

αυτό ειναι θέμα αναπτυξιακό, αν μπορείς εξήγησέ το στον άντρα σου για να ξέρει.....

[dora]

Ο Χαρης τα πεθαρικα μου τα βλεπει σπανια.. (μια στο διμηνο τις καλες εποχες τωρα εχει να τους δει περιπου απο πριν το Πασχα).

Αλλα ακομα και σε εποχες που τους εβλεπε περιπου μια φορα το μηνα ισως και συχνοτερα δεν τους ηθελε καθολου..

Απο την ωρα που εμπαιναν στο σπιτι μεχρι που εβγαιναν εκλεγε σπαραχτικα (και ηταν μονο 8-9 μηνων) και αυτο γινεται ακομα..

Απλα δεν τους θελει, δεν τουσ υγμπαθει ίσως και να τους φοβαται..

Στην αρχη ειπα μηπως επειδη ειναι ηλικιωμενοι.. (φαινονται δηλαδη γιατι ουσιαστικα ειναι νεοι πχ η πεθερα ειναι 56 χρονων)

μετα ισως επειδη μιλανε δυνατα..

Ομως εδω στο εξοχικο εχουμε μια πολυ ηλικιωμενη και ασχημη κυρια που τσιριζει οταν τον βλέπει (απο χαρα) και παλι ο μικρος τρεχει κοντα της δεν τη φοβαται (και εννοειτε την βλεπει σπανιοτερα απο την πεθερα μου)

Οποτε κατεληξα απλα σε αυτο που λενε οτι τα "σκυλια και τα μωρα μυριζουν τον κακο ανθρωπο" και επειδη το πιστευω οτι τα πεθερικα μου δεν ειναι και οι πιο καλοψυχοι ανθρωποι του κοσμου θεωρω πλεον οτι ειναι αυτο..

Οσο αφορα για το διλημμα μου απορω και μονο που το σκεφτεσαι..

Δεν νομιζω να τιθεται διλημμα..

και στην τελικη γιατι δεν πατε το μωρο στο σπιτι της μητερας σου.

ισως να ταλαιπωρηθητε λιγο περισσοτερο εσεις αλλα πως θα αφησεις ενα μωρακι σε καποιον που δεν τον θελει καθολου?

Πως θα τα βγαλει περα αυτο το μωρο? Προσπαθησε να μπεις στη θεση του , να δεις τα πραγματα απο την πλευρα του.. ενα μικρουλι ανυπερασπιστο πλασμα στα χερια καποιου που δεν συμπαθει που ισως φοβαται που τελος παντως δεν θελει να ειναι μαζι του..

τι θα κανει τοσες μερες? θα σκασει απο το κλαμμα?

Θα του δημιουργηθει μια τεραστια ανασφαλεια που ισως επιρρεασει και την δικη σας μετεπειτα σχεση εφοσον εσυ εξαφανιζεσαι και εννοειτε οτι το μωρο δεν μπορει να αντιληφθει οτι θα ξαναγυρισεις..

Εμενα θα με βολευε ιδιαιτερα να αφηνω το παιδι στηνπεθερα μου εφοσον μενει πολυ κοντα στη δουλεια μου ομως εχω προτιμησει να ταλαιπωρουμε, να το σερνω αριστερα και δεξια (μεχρι στο γραφειο το κρατησα για 2 μηνες περιπου) απο το να της το αφηνω.

Αν τελοσπαντως δεν εχετε αλλη επιλογη θα πρεπει να καλεσεις την πεθερα σου να μεινει καποιο χρονικο διαστημα μαζι σας (τουλαχιστον 2 εβδομαδες) ωστε το παιδι να συνηθισει την παρουσια της.

[CharoulaP]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις γνώμες σας. Μου έφυγε ενα βάρος,γιατί πίστευα,ότι πρέπει να την πάω στη πεθερά μου μόνο και μόνο για να κρατήσω τις ισορροπίες, Τι να πώ γενικά δε θέλω να είμαι άδικη,απλά δε βλέπω καμία βελτίωση στην σχέση της με το παιδί μου και τελικά το πείρα απόφαση,ότι δεν την συμπαθεί. Μίλησα με τον άντρα μου και μου είπαι ότι θέλεις θα κάνουμε. Ακόμα και να πάμε το παιδί στη μητέρα μου ,όταν πάμε διακοπές. Απλά κατάλαβε,ότι δε μπορούμε να πιέσουμε καταστάσεις.

Του είπα,ότι η μαμά του την πίεσε χθές που ήρθε να την πάρει αγκαλιά,ενώ η μικρή μου έκλαιγε ασταμάτητα. Και όταν της είπα αφησέ την κάτω, το έκανε μετά απο την 3 φορά που της το είπα.

 

Οπότε μου έφυγε ένα βάρος!!!!

 

 

Μαρία Στυλιανάκη μου έγραψες=

 

προφανώς πιο συχνά βλέπει την μητέρα σου, και αυτό, είναι πολύ κρίσιμο για το ότι δεν νιώθει ότι η μητέρα σου είναι κάποιος που θα μπεί ανάμεσα σε σένα και σε εκείνη, και έτσι δεν κλαίει μαζί της. Ενώ αυτό μάλλον νιώθει με την πεθερά αφού την βλέπει και πιο σπάνια.

 

δεν την βλέπει την μαμά μου πιο συχνά ,απλά η σημπεριφορά της μαμάς μου με της πεθεράς μου έχει διαφορά. Αυτο είναι μόνο. Και η πεθερά μου της δείχνει αγάπη,απλά ίσως έχει και το λάθος τρόπο!!!!

[dora]

Τα μωρα καταλαβαινουν ποιος πραγματικα τα αγαπαει ακομα κι αν το δειχνει με το λαθος τροπο..

[Μαρια Στυλιανακη]

Ωραία, άρα το ένστικτό σου μιά χαρά σου έλεγε τι να κανεις απο την αρχή!!!

 

λοιπον την επόμενη φορά κατευθείαν θα ακούς αυτή τη φωνούλα! Αφού το ένιωθες και απο μόνη σου!

λοιπον καλά να περάσετε όπου και να πάτε και εσύ θα είσαι ήσυχη!

 

 

Κάθε φορά που πάμε ο πεθερός μου μας περιμένει στην πόρτα μέσα στη χαρά έτοιμος να αρπάξει το μικρό, ο οποίος αμέσως τα μπήγει και κάνουμε μισή ώρα να τον ηρεμήσουμε. Στεναχωριέται και ο πεθερός μου που είναι γενικά γλυκός άνθρωπος και του κακοφαίνεται που δεν τον θέλει το εγγόνι του. Του λέω λοιπόν, "την επόμενη φορά που θα έρθουμε, μην μας περιμένεις στη πόρτα, να κάθεσαι στο σαλόνι και να χαζεύεις χωρίς να μας δώσεις και πολύ σημασία". Ζορίστηκε βέβαια αλλά το έκανε και έπιασε. Ο μικρός μετά από 10 λεπτά πήγε μόνος του κοντά του. Smile

 

 

ΜΠΡΑΒΟ! σωστή!!

εγώ βασικά ειμαι αυτής της άποψης, οτι δηλαδή όλα παίζονται σε κάποιες λεπτομέρειες τέτοιες.

καποιος άλλος μπορεί να μην το είχε παρατηρήσει αυτό που γράφεις, και να μην έβρισκε γιατι τελος παντων τοσο πολύ πανικοβάλλεται το παιδί αυτό.

 

Πιστεύω οτι το κάθε τι διαφορετικό, σε άγγιγμα, διάρκεια αγγίγματος, ο τρόπος δηλαδή που έρχεται σε επαφή το καθε ατομο,

σε αυτή την ηλικία τα πανικοβάλλει πάρα πολύ τα παιδιά,

έχουν ανάγκη αυτά όλα να είναι γνώριμα.

δεν εννοώ όλοι να φέρονται το ίδιο, αλλά να εχουν συνηθίσει στον καθε τρόπο σιγά σιγά - μιας και ο καθε ανθρωπος διαφορετικά προσεγγίζει ένα μωράκι.

Απλώς χρειάζεται να υπάρχει εξοικείωση.

 

Επίσης πιστεύω οτι πολύ λογικά απο την πλευρά της μητέρας,

ότι θα είναι αρκετά παρόμοιος ο τρόπος που προσεγγίζει η μαμά, και η μαμά της μαμάς, ένα μωράκι.

και αυτό παίζει ρόλο μην το ξεχνάμε, λογικό δεν είναι να υπάρχει μεγαλύτερη οικειότητα αφού αυτό είναι το πιο κοντινό πράγμα στην μαμά?

 

έτσι όπως μεγαλώσαμε σε τρυφερότητα αρκετά πιθανό και εμείς να προσεγγίζουμε κάπως παρόμοια.. (κάπως λεω, έτσι? οχι το ίδιο! χεχεχε )

[ΜΑΡΙΑΝΝΑ2]

ΜΗΝ ΠΙΕΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ ΟΠΟΤΕ ΕΚΕΙΝΗ ΝΙΩΣΕΙ ΕΤΟΙΜΗ!ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΤΟ ΙΔΙΟ Κ ΣΕ ΜΕΝΑ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΑ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ!