18 μηνών: επίκεντρο του κόσμου?

[angelina]

Mαρία ήθελα να σε ρωτήσω κάτι για τον ύπνο σε ξένο περιβάλλον.

Εμένα η μικρή κοιμάται από 6 μηνών μόνη της στο δωμάτιό της.

Είχαμε κάποια ψιλοπροβληματάκια με το μεσημεριανό ύπνο και καμιά φορά (σπάνια) με το βραδυνό και πρόσφατα τα λύσαμε περίπου με τον τρόπο που αναφέρεις παραπάνω και μάλιστα αρκετά εύκολα.

Τώρα όμως που φεύγουμε για διακοπές και θα αλλάξει κρεβάτι και γενικά περιβάλλον αναρωτιέμαι αν σε περίπτωση που δυσκολευτεί θα πρέπει να αντιδράσω με τον ίδιο τρόπο -εν ολίγοις να μπαίνω στο δωμάτιό της αφού κλάψει λίγο και για πολύ λίγη ώρα για να νιώθει την παρουσία μου και να μη φοβάται- ή θα πρέπει να είμαι λίγο πιο ελαστική?

Επίσης για καμιά βδομάδα που θα έχουμε φιλοξενούμενους θα κοιμάται αναγκαστικά στο ίδιο δωμάτιο με μας και τρέμω μήπως το συνηθίσει και μετά πρέπει να αρχίσουμε από την αρχή......

[euapap]

Εμενα κοιμαται μονος του ή τον εχω αγκαλιτσα και μετα τον αφηνω στο κρεβατι του.Καποια μεσημερια ομως (μια φορα τη βδομαδα-τις 10 μερες) τον παιρνουμε στο κρεβατι μαζι μας και κοιμομαστε και ειναι πολυ ωραια!!!!!!!!

 

Δηλαδή αυτό είναι κακό?? εμένα γιατί μου ακούγεται πολύ τρυφερο?

[rena]

Τρυφερο και ωραιο ειναι,απλα δε θελω να το κανω πολυ συχνα μηπως συνηθισει και δεν κοιμαται μονος του.....

[zebelia]

Για να πουμε την αληθεια , η μαμα και μπαμπας πρεπει να κοιμουντε στο κρεβατι τους και το παιδι στο δικο του.Αλλιως δεν θα βγαζανε και τις κουνιες θα περναμε κατευθειαν διπλο κρεβατοκουνο.Την αγαπη σου και την στοργη σου μπορεις να την δειξεις ολη την αλλη ημερα οχι την ωρα που κοιματε.Εγω την παιρνω στο κρεβατι και παιζουμε ολοι μαζι μονο οταν ειναι ξυπνια.

[Μαρια Στυλιανακη]

Εγω την παιρνω στο κρεβατι και παιζουμε ολοι μαζι μονο οταν ειναι ξυπνια.

πολύ καλή λύση, αλλά

εάν ένα παιδί δεν έχει λόγω δουλειάς των γονέων και έλλειψης χρόνου, αρκετή επαφή με τους γονείς του την ημέρα, τότε δεν είναι κακό να την παίρνει το βράδυ.

καλό είναι φυσικά να επιδιώκουν οι γονείς να δίνουν προσοχή όσο μπορούν την ημέρα.

 

Στις αλλαγές, είμαστε ΠΑΝΤΑ ελαστικοί, μέχρι ενός σημείου.

... με λίγα λόγια, ναι φυσικά θα είσαστε ελαστικοί,

 

και θα την εξοικοιώσετε απο το πρωί με το νέο μέρος που θα κοιμηθεί, ακόμα και αν σημαίνει ότι θα κάνετε τα πάντα εκεί, αντί σε άλλο δωμάτιο, όλη την ημέρα. παιχνίδι φαγητό κτλ.

όταν ο εγκέφαλος "μαθαίνει" ένα χώρο, αισθάνεται ασφάλεια.

όπως και μετά απο μιά δυο μέρες σε κάμπινγκ ή σε ξενοδοχείο και εμείς βλέπουμε το τοπίο/δωμάτιο εντελώς διαφορετικά απο ότι την πρώτη φορά, είναι απαραίτητο να έχει όσο το δυνατό περισσότερη ώρα στη διάθεσή της με το νέο χώρο, με ευχάριστες δραστηριότητες εκεί.

λογικό λοιπόν τις πρώτες μέρες να θέλει περισσότερη προσοχή στο θέμα του ύπνου.

[μπαμπι]

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΡΚΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΤΕ, ΣΑΣ ΛΕΩ ΟΤΙ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ Η ΚΟΡΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ 16 ΜΗΝΩΝ ΚΟΙΜΑΤΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟ 9 ΜΗΝΩΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΩ ΝΑΝΟΥΡΙΣΕΙ ΠΟΤΕ.ΜΕΧΡΙ ΕΝΝΕΑ ΜΗΝΩΝ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΤΗΣ.Ο ΒΡΑΔΥΝΟΣ ΥΠΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ,ΜΠΑΝΙΟ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ, ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΥΠΝΟΣ.ΞΥΠΝΟΥΣΕ ΒΕΒΑΙΑ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΑΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ Η ΕΙΧΕ ΤΑ ΔΟΝΤΑΚΙΑ ΤΗΣ.

[2nt]

na rwtisw kati? an k polu arga.. kapoia xronia meta.. pou apeu8in8ikes gia psuxologo? me endiaferei k emena para polu...

[ntemi]

επαναφέρω το θέμα καθώς κι εμένα τελευταία με απασχολεί πολύ η συμπεριφορά της κόρης μου!είναι 17 μηνών!κάποιες μέρες φέρεται πολύ εγωιστικά!σε σημείο πραγματικά να πιστεύεις πως νιώθει επίκεντρο του κόσμου!κάνει πράγματα διχως να ακούει και πολλές φορές επίτηδες κοιτάζοντάς σε στα μάτια να δει ότι θα πειραχτείς!δε ξέρω ειλικρινά τι να την κάνω!δυο μέρες τώρα δε με αφήνει ούτε σε άλλο δωμάτιο να πάω!κάνει λες και θα φύγω!χτυπάει τα ποδια της και γκρινιάζει!σήμερα βγήκαμε και πήρε δυο αυτοκινητάκια απο ένα αγοράκι κι όταν αυτό ηρθε και τα ζητησε αυτή άρχισε να κλαίει και να του πιάνει το χέρι!

μήπως η δική μου συμπεριφορά την ενοχλεί;μήπως δεν καταλαβαίνω πια τις ανάγκες της;μηπως περάσαμε πολύ χρόνο μαζί το καλοκαίρι και "κακόμαθε";

ευτυχως τα παραπάνω δε συμβαίνουν καθημερινά αλλα συχνά!τον προηγούμενο μήνα πχ ήτανε άλλο παιδί!

σας ευχαριστώ πολύ!

[ntemi]

κάποια απάντηση;

[ntemi]

παρόλο που δεν είχα κάποια απάντηση θέλω να πω ότι τελικά με ηρεμία και ψυχραιμία όλα βαίνουν ομαλά!δε θέλει νευρα φωνές ή οτιδήποτε άλλο!απλώς της λέω όχι δεν είναι σωστό αυτό και της λέω ποιο είναι το σωστό να κάνει!και όλα καλά!

[kaith3]

γενικα τα παιδια καταλαβαινουν πολυ περισσοτερα απραγματα απο οσα νομιζουμε!

[Astrien]

Το θέμα είναι παλιό αλλά θα το επαναφέρω γτ ταιριάζει ακριβώς σε αυτό που με απασχολεί τελευταία. Η μικρή(19 μηνών) προσπαθεί να κεντρίσει με κάθε τρόπο την προσοχή μου και το ενδιαφέρον μου σε σημείο που να μην έχω χρόνο να κάνω τπτ άλλο όταν είμαστε μόνες μας. Ξερω πως είναι αναπτυξιακό στάδιο και είναι φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία να με θέλει κοντά της, αλλά βλέπω πως με τον μπαμπά της είναι πολύ καλύτερα. Παίζει πιο πολύ μόνη της όταν είναι μαζί του, τον ακούει πιο πολύ και γενικά τη βλέπω πιο χαρούμενη. Όταν είμαστε μόνες μας είναι μες στην γκρίνια. Πείτε μου κι εσεις, πώς ήταν τα παιδάκια σας σε αυτή την ηλικία; πώς να την ενθαρρύνω να παίζει λίγο μόνη της ή να μη γκρινιάζει όλη την ώρα; μου δίνει την εντύπωση πως δεν ξέρει τι θέλει..

[Mama_Anesti_]

Just now, Astrien είπε:

Το θέμα είναι παλιό αλλά θα το επαναφέρω γτ ταιριάζει ακριβώς σε αυτό που με απασχολεί τελευταία. Η μικρή(19 μηνών) προσπαθεί να κεντρίσει με κάθε τρόπο την προσοχή μου και το ενδιαφέρον μου σε σημείο που να μην έχω χρόνο να κάνω τπτ άλλο όταν είμαστε μόνες μας. Ξερω πως είναι αναπτυξιακό στάδιο και είναι φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία να με θέλει κοντά της, αλλά βλέπω πως με τον μπαμπά της είναι πολύ καλύτερα. Παίζει πιο πολύ μόνη της όταν είναι μαζί του, τον ακούει πιο πολύ και γενικά τη βλέπω πιο χαρούμενη. Όταν είμαστε μόνες μας είναι μες στην γκρίνια. Πείτε μου κι εσεις, πώς ήταν τα παιδάκια σας σε αυτή την ηλικία; πώς να την ενθαρρύνω να παίζει λίγο μόνη της ή να μη γκρινιάζει όλη την ώρα; μου δίνει την εντύπωση πως δεν ξέρει τι θέλει..

Σίγουρα ή απάντηση μου δεν θα είναι ή πιο ενθαρρυντικη αλλά θέλησα να σου γράψω την εμπειρία μου με τους δεκαοχτώ κομβικους μήνες. Ο γιος μου ήταν 18 πέρυσι τέτοια εποχή. Είχα ανοίξει και θέμα θυμάμαι τότε γιατί μου είχε κάνει εντύπωση ή φοβερή "μαμακιαση" που είχε τότε ενώ όλοι μου λέγαν πως απ τους δέκα οχτώ και μετά θα ξεπεταχτει εγώ έβλεπα ένα μωρό κολλημένο πάνω μου σαν νεογεννητο. Οχι μόνο δεν έπαιζε λεπτό μόνο του (τώρα άρχισε να το κάνει) αλλά ήθελε να συμμετέχει σε όποια δική μου ενασχόληση, μέχρι και ψαρια καθαριζαμε παρέα! 

  Θήλαζε πιο συχνά, ξυπνούσε πιο συχνα την νύχτα και όλη μέρα ακουγα ένα "μαμά". Γκρινιάζε λίγο παραπάνω όχι κάτι φοβερό αλλά ίσως ήταν και απ τα δόντια. 

  Εγώ έκανα υπομονή, του έδινα ότι είχε αναγκη, και μέσα σε δύο τρεις μήνες είδα διαφορά. Έγινε ξανά "γιαγιακιας", αναζητούσε και άλλη παρέα, αραιωσε θηλασμους, κοιμήθηκε επιτέλους σερί το βράδυ. 

   

[Astrien]

5 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Σίγουρα ή απάντηση μου δεν θα είναι ή πιο ενθαρρυντικη αλλά θέλησα να σου γράψω την εμπειρία μου με τους δεκαοχτώ κομβικους μήνες. Ο γιος μου ήταν 18 πέρυσι τέτοια εποχή. Είχα ανοίξει και θέμα θυμάμαι τότε γιατί μου είχε κάνει εντύπωση ή φοβερή "μαμακιαση" που είχε τότε ενώ όλοι μου λέγαν πως απ τους δέκα οχτώ και μετά θα ξεπεταχτει εγώ έβλεπα ένα μωρό κολλημένο πάνω μου σαν νεογεννητο. Οχι μόνο δεν έπαιζε λεπτό μόνο του (τώρα άρχισε να το κάνει) αλλά ήθελε να συμμετέχει σε όποια δική μου ενασχόληση, μέχρι και ψαρια καθαριζαμε παρέα! 

  Θήλαζε πιο συχνά, ξυπνούσε πιο συχνα την νύχτα και όλη μέρα ακουγα ένα "μαμά". Γκρινιάζε λίγο παραπάνω όχι κάτι φοβερό αλλά ίσως ήταν και απ τα δόντια. 

  Εγώ έκανα υπομονή, του έδινα ότι είχε αναγκη, και μέσα σε δύο τρεις μήνες είδα διαφορά. Έγινε ξανά "γιαγιακιας", αναζητούσε και άλλη παρέα, αραιωσε θηλασμους, κοιμήθηκε επιτέλους σερί το βράδυ. 

   

Λες δλδ οτι είναι η τελευταία μπόρα πριν το ουράνιο τόξο; να ελπίζω ότι υπάρχει πιθανότητα να κοιμηθεί όλο το βράδυ; όχι όχι ακόμα έχουμε 8 δόντια να βγάλουμε..Δεν κάνω όνειρα!

Ναι και η ζουζούνα δεν γκρινιάζει πολυ, δεν είναι παιδί που με το παραμικρό κλαίει κτλ! Για ποιο λόγο άλλωστε; μια χαρά περνάμε! αλλά αυτό το συνεχόμενο "μαμα" έχει κολλήσει στα αφτιά μου!

Όπως λες κι εσύ, μη με δει να κάτσω στον καναπέ αμέσως θέλει να θηλάσει. Τι έλα να παίξουμε αυτό, τι να κάνουμε εκείνο. Τπτ πρώτα θα θηλάσει και μετά παιχνίδι. 

Ευτυχώς πήρε ο μπαμπάς της μια βδομάδα άδεια, που τον υπεραγαπάει και τα βρίσκουν, και λίγο ξεκουράστηκα. Τώρα που θα γυρίσει στη δουλεια να δούμε τι θα κάνω πάλι!

 

[Anna3011]

@Astrien οι κόρες μας έχουν την ίδια ηλικία και γενικά κινούμαστε και εμείς στο μοτίβο το δικό σας. Δεν παιζει μόνη της, άντε να ξεγελαστει 3-4 λεπτά και αμέσως μετά μας αναζητά (κυρίως εμένα). Πολύ συχνά βέβαια παθαίνει τρέλα και με το μπαμπά και μπορεί να αρχίσει το κλάμα αν τον δει να φεύγει πχ. για να πετάξει τα σκουπίδια. Ευτυχώς πλέον καταλαβαίνει τι της λέω και όταν της εξηγώ ότι ο μπαμπάς θα έρθει γρήγορα, σταματάει. Γενικά δεν έχει γκρίνια (από μωρό δεν ήταν γκρινιάρα), αλλά προσπαθεί με άλλους τρόπους να εισπράξει προσοχή. Αν απομακρυνθώ πχ για να κάνω μια δουλειά ξαφνικά θα νιώσω 2 χεράκια να μου τραβάνε το παντελόνι, ή θα ακούσω "μαμά έλα έλα", ή θα με πάρει από το χέρι, θα μου δείξει τον καναπέ και θα μου πει "εκεί" για να καθίσω και να παίξουμε. Έχει πολλή πλάκα, αλλά από την άλλη ξέρω ότι αν δεν είναι ο μπαμπάς στο σπίτι να την απασχολήσει δε μπορώ να ασχοληθώ με τίποτα άλλο, ούτε δουλειές μπορώ να κάνω, εκτός αν την εντάξω σε αυτές (στο μαγείρεμα πχ. τη βάζω να μου πλένει τα λαχανικά σε λεκανίτσα). Δεν ξέρω αν οφείλεται όλο αυτό αμιγώς σε αναπτυξιακό στάδιο ή ευθυνόμαστε και εμείς που δεν καλλιεργήσαμε από νωρίς την αυτονομία της στο παιχνίδι. Η αλήθεια είναι ότι επειδή δουλεύουμε όλη μέρα και τις καθημερινές έχουμε λίγες ώρες μαζί της, προσπαθούμε να τη χορτάσουμε όσο μπορούμε μέχρι να κοιμηθεί και δεν την αφήνουμε να παίζει μόνη. Σκέφτομαι μερικές φορές ότι αν πχ. δε δούλευα και ήμουν όλη μέρα σπίτι μπορεί να το διαχειριζόμουν αλλιώς. Τα σαββατοκύριακα πάντως που συχνά βρισκόμαστε σε σπίτια, ή σε πάρκα και παιδικές χαρές, όταν έρχεται σε επαφή με παιδάκια φίλων, μας "γράφει" κανονικά .

[vicky86]

Just now, Astrien είπε:

Λες δλδ οτι είναι η τελευταία μπόρα πριν το ουράνιο τόξο; να ελπίζω ότι υπάρχει πιθανότητα να κοιμηθεί όλο το βράδυ; όχι όχι ακόμα έχουμε 8 δόντια να βγάλουμε..Δεν κάνω όνειρα!

Ναι και η ζουζούνα δεν γκρινιάζει πολυ, δεν είναι παιδί που με το παραμικρό κλαίει κτλ! Για ποιο λόγο άλλωστε; μια χαρά περνάμε! αλλά αυτό το συνεχόμενο "μαμα" έχει κολλήσει στα αφτιά μου!

Όπως λες κι εσύ, μη με δει να κάτσω στον καναπέ αμέσως θέλει να θηλάσει. Τι έλα να παίξουμε αυτό, τι να κάνουμε εκείνο. Τπτ πρώτα θα θηλάσει και μετά παιχνίδι. 

Ευτυχώς πήρε ο μπαμπάς της μια βδομάδα άδεια, που τον υπεραγαπάει και τα βρίσκουν, και λίγο ξεκουράστηκα. Τώρα που θα γυρίσει στη δουλεια να δούμε τι θα κάνω πάλι!

 

Ναι ετσι νομιζω κ εγω αστριεν

Κ τα δυο μου παιδια μετα τους 18μ αραιωσαν πολυ θηλασμους κ αρχισαν να κοιμουνται σερι(πιο πριν ειχαν αρκετες διαφορες σαν μωρα) 

Αυτο με το μαμα δ νομιζω οτι θα σταματησει ποτε. Ειναι ικανα να ειναι ο μπαμπας τους σπιτι, εγω τουαλετα κ να ερθουν να ζητησουν απο μενα να τους δωσω πχ βιβλιο που ειναι ψηλα στο ραφι(ενω τρελαινονται για τον μπαμπα τους.κατα καιρους κλαινε κ τα δυο οταν παει στη δουλεια) κ ειναι σχεδον 5,κ λιγο πριν τα 3

Το μονο που ειχαμε απο μικρα ειναι οτι παιζουν μονα, η κορη απο ενος απλα να ειμαι στο ιδιο δωματιο. Κ απο 1,5χρ κ ο μικρος τωρα πανε μονα στο δωματιο τους πλεον

[Astrien]

Αχ μου δίνετε αλήθεια πολύ κουράγιο. Άντε να κοιμηθώ κι εγώ σαν άνθρωπος!

Πάντως αυτό που δεν παίζει μόνη της το κάνει πιο πολυ σε μένα. Ακόμα και να αρχίσω να μαγειρεύω θα θέλει είτε να μαγειρέψει μαζί μου ή θα αρχίσει να πειράζει πράγματα που ξέρει ότι δεν πρέπει για να σταματήσω αυτό που κάνω και να ασχοληθώ μαζί της είτε στην καλύτερη θα φέρει τα παιχνίδια της στην κουζίνα και θα αρχίσει να με φωνάζει για να παίξουμε μαζί.

 

Just now, Anna3011 είπε:

@Astrien οι κόρες μας έχουν την ίδια ηλικία και γενικά κινούμαστε και εμείς στο μοτίβο το δικό σας. Δεν παιζει μόνη της, άντε να ξεγελαστει 3-4 λεπτά και αμέσως μετά μας αναζητά (κυρίως εμένα). Πολύ συχνά βέβαια παθαίνει τρέλα και με το μπαμπά και μπορεί να αρχίσει το κλάμα αν τον δει να φεύγει πχ. για να πετάξει τα σκουπίδια. Ευτυχώς πλέον καταλαβαίνει τι της λέω και όταν της εξηγώ ότι ο μπαμπάς θα έρθει γρήγορα, σταματάει. Γενικά δεν έχει γκρίνια (από μωρό δεν ήταν γκρινιάρα), αλλά προσπαθεί με άλλους τρόπους να εισπράξει προσοχή. Αν απομακρυνθώ πχ για να κάνω μια δουλειά ξαφνικά θα νιώσω 2 χεράκια να μου τραβάνε το παντελόνι, ή θα ακούσω "μαμά έλα έλα", ή θα με πάρει από το χέρι, θα μου δείξει τον καναπέ και θα μου πει "εκεί" για να καθίσω και να παίξουμε. Έχει πολλή πλάκα, αλλά από την άλλη ξέρω ότι αν δεν είναι ο μπαμπάς στο σπίτι να την απασχολήσει δε μπορώ να ασχοληθώ με τίποτα άλλο, ούτε δουλειές μπορώ να κάνω, εκτός αν την εντάξω σε αυτές (στο μαγείρεμα πχ. τη βάζω να μου πλένει τα λαχανικά σε λεκανίτσα). Δεν ξέρω αν οφείλεται όλο αυτό αμιγώς σε αναπτυξιακό στάδιο ή ευθυνόμαστε και εμείς που δεν καλλιεργήσαμε από νωρίς την αυτονομία της στο παιχνίδι. Η αλήθεια είναι ότι επειδή δουλεύουμε όλη μέρα και τις καθημερινές έχουμε λίγες ώρες μαζί της, προσπαθούμε να τη χορτάσουμε όσο μπορούμε μέχρι να κοιμηθεί και δεν την αφήνουμε να παίζει μόνη. Σκέφτομαι μερικές φορές ότι αν πχ. δε δούλευα και ήμουν όλη μέρα σπίτι μπορεί να το διαχειριζόμουν αλλιώς. Τα σαββατοκύριακα πάντως που συχνά βρισκόμαστε σε σπίτια, ή σε πάρκα και παιδικές χαρές, όταν έρχεται σε επαφή με παιδάκια φίλων, μας "γράφει" κανονικά .

Κι εγώ Άννα που όλη μέρα στο σπίτι μαζί της είμαι πάλι δεν κάνω τπτ άλλο όταν είμαστε μόνες στο σπίτι. Το πολυ να μαγειρέψω κάτι στα γρήγορα. Αν κάνω κάτι άλλο θα εμπλέξω και τη μικρή. Αλλιώς όλο βόλτες και παιχνίδι. Προχθές με τη ζέστη την άφησα στο μπάνιο να παίξει με έναν νερόμυλο. Έβαλα σε έναν κουβά νερό, της έδωσα ένα ποτηράκι και της έδειξα πώς γυρνάει ο μύλος με το νερό. Σκέφτηκα σίγουρα θα ενθουσιαστεί και θα παίξει λίγο. Μετά από 3 λεπτα που πήγα να δω τι κάνει, έπαθα πλάκα. Είχε πάρει ένα πανί από το συρτάρι, το βούτηξε μες στο κουβαδακι και σφουγγάριζε το πάτωμα!  Αφού σκέφτηκα μήπως με το να την εμπλέκω τόσο στις δουλειές δεν της δίνω την ευκαιρία να μάθει να παίζει με τα παιχνίδια της. Αλλά στα αλήθεια όσο και να το προσπαθώ άμα κάνω κάτι δεν πρόκειται να φύγει από δίπλα μου.

[λουκουμαδάκι]

Just now, Astrien είπε:

Αχ μου δίνετε αλήθεια πολύ κουράγιο. Άντε να κοιμηθώ κι εγώ σαν άνθρωπος!

Πάντως αυτό που δεν παίζει μόνη της το κάνει πιο πολυ σε μένα. Ακόμα και να αρχίσω να μαγειρεύω θα θέλει είτε να μαγειρέψει μαζί μου ή θα αρχίσει να πειράζει πράγματα που ξέρει ότι δεν πρέπει για να σταματήσω αυτό που κάνω και να ασχοληθώ μαζί της είτε στην καλύτερη θα φέρει τα παιχνίδια της στην κουζίνα και θα αρχίσει να με φωνάζει για να παίξουμε μαζί.

 

Κι εγώ Άννα που όλη μέρα στο σπίτι μαζί της είμαι πάλι δεν κάνω τπτ άλλο όταν είμαστε μόνες στο σπίτι. Το πολυ να μαγειρέψω κάτι στα γρήγορα. Αν κάνω κάτι άλλο θα εμπλέξω και τη μικρή. Αλλιώς όλο βόλτες και παιχνίδι. Προχθές με τη ζέστη την άφησα στο μπάνιο να παίξει με έναν νερόμυλο. Έβαλα σε έναν κουβά νερό, της έδωσα ένα ποτηράκι και της έδειξα πώς γυρνάει ο μύλος με το νερό. Σκέφτηκα σίγουρα θα ενθουσιαστεί και θα παίξει λίγο. Μετά από 3 λεπτα που πήγα να δω τι κάνει, έπαθα πλάκα. Είχε πάρει ένα πανί από το συρτάρι, το βούτηξε μες στο κουβαδακι και σφουγγάριζε το πάτωμα!  Αφού σκέφτηκα μήπως με το να την εμπλέκω τόσο στις δουλειές δεν της δίνω την ευκαιρία να μάθει να παίζει με τα παιχνίδια της. Αλλά στα αλήθεια όσο και να το προσπαθώ άμα κάνω κάτι δεν πρόκειται να φύγει από δίπλα μου.

Αστριεν αυτό που κάνει με το πανί καλώς το κάνει είναι στην φάση μίμησης και δείχνει ότι είναι εντάξει αναπτυξιακά. Κανένα παιδάκι τέτοιας ηλικίας δεν παίζει ώρα μόνο του (Μαξ δεκάλεπτο), πρέπει να αναζητά τον ενήλικα πρέπει να μιμείται 'δουλειές'. Η ανησυχία θα ήταν αν δεν έδειχνε καμία περιέργεια καμία μιμηση και ήθελε να είναι μόνο του να παίζει. 

[Anna3011]

Just now, Astrien είπε:

 

Κι εγώ Άννα που όλη μέρα στο σπίτι μαζί της είμαι πάλι δεν κάνω τπτ άλλο όταν είμαστε μόνες στο σπίτι. Το πολυ να μαγειρέψω κάτι στα γρήγορα. Αν κάνω κάτι άλλο θα εμπλέξω και τη μικρή. Αλλιώς όλο βόλτες και παιχνίδι. Προχθές με τη ζέστη την άφησα στο μπάνιο να παίξει με έναν νερόμυλο. Έβαλα σε έναν κουβά νερό, της έδωσα ένα ποτηράκι και της έδειξα πώς γυρνάει ο μύλος με το νερό. Σκέφτηκα σίγουρα θα ενθουσιαστεί και θα παίξει λίγο. Μετά από 3 λεπτα που πήγα να δω τι κάνει, έπαθα πλάκα. Είχε πάρει ένα πανί από το συρτάρι, το βούτηξε μες στο κουβαδακι και σφουγγάριζε το πάτωμα!  Αφού σκέφτηκα μήπως με το να την εμπλέκω τόσο στις δουλειές δεν της δίνω την ευκαιρία να μάθει να παίζει με τα παιχνίδια της. Αλλά στα αλήθεια όσο και να το προσπαθώ άμα κάνω κάτι δεν πρόκειται να φύγει από δίπλα μου.

Καλά και η δικιά μου τα ίδια, μη δει πανί, αμέσως να καθαρίσει. Καθαρίζει ντουλάπια, το τραπεζάκι της που τρώει, το πάτωμα κτλ κτλ. Έχει καθαρίσει και με χαρτοπετσέτα καρέκλες σε εστιατόριο, γιατί ή είμαστε νοικοκυρές ή δεν είμαστε !

Εμένα μου αρέσει που μιμείται, το διασκεδάζει και εκείνη. Αυτό που θα ήθελα ιδανικά θα ήταν να παίζει (με οτιδήποτε θέλει) και λίγο μόνη και να μπορώ να πηγαίνω τουλάχιστον στην τουαλέτα, μόνη μου και εγώ. Αλλά μάλλον αργούμε ακόμα...

[Έσπερος]

Just now, Anna3011 είπε:

Καλά και η δικιά μου τα ίδια, μη δει πανί, αμέσως να καθαρίσει. Καθαρίζει ντουλάπια, το τραπεζάκι της που τρώει, το πάτωμα κτλ κτλ. Έχει καθαρίσει και με χαρτοπετσέτα καρέκλες σε εστιατόριο, γιατί ή είμαστε νοικοκυρές ή δεν είμαστε !

Εμένα μου αρέσει που μιμείται, το διασκεδάζει και εκείνη. Αυτό που θα ήθελα ιδανικά θα ήταν να παίζει (με οτιδήποτε θέλει) και λίγο μόνη και να μπορώ να πηγαίνω τουλάχιστον στην τουαλέτα, μόνη μου και εγώ. Αλλά μάλλον αργούμε ακόμα...

Κι εγώ με παιδάκι ίδιας ηλικίας, που του αρέσουν πολύ τα παιχνίδια του, και θεωρώ ότι παίζει αρκετά μόνο του, να σας πω να μην έχετε προσδοκίες. Ο δικός μου επιλέγει μόνος του κάτι να παίξει, θα κάτσει κάποια ώρα, πχ να ρίξει όλα τα κυβάκια σε ένα κουτί ή να χτίσει τουβλάκια και να τα γκρεμίσει κάμποσες φορές, ή να αδειάσει ένα συρτάρι από το ποεριεχόμενό του και (ίσως) να το ξαναγεμίσει 2-3 φορές, αλλά μη φαντάζεστε ότι την ίδια ώρα θα κάτσετε να κάνετε μανικιούρ χωρίς διακοπή. Γενικά έχω διαπιστώσει ότι αν με νιώθει διαθέσιμη, παίζει περισσότερο πχ αν είμαι δίπλα με ένα βιβλίο ή να βλέπω κάτι (ενίοτε βλέπω το τέλος κάποιας σειράς ή ταινίας που άφησα ημιτελή το βράδυ). Αλλά κι αυτό όσο πιο ξεκούραστος είναι. Δλδ το πρωί μόλις ξυπνήσει που μπορεί κ να μη μου δώσει σημασία μόλις σηκωθούμε, ή μετά το μεσημεριανό (έχει κοιμηθεί πριν). Αν όμως σηκωθώ ή αρχίσω να κάνω κάτι άλλο, είναι πιθανό να αφήσει αυτό με το οποίο παίζει. Καμιά φορά φεύγει και πάει σε άλλο δωμάτιο μόνος του ή δεν αντιδρά αν απομακρυνθώ στιγμιαία. Στην τουαλέτα όμως με ακολουθεί πάντα ακόμα κι αν είναι στην αγκαλιά του μπαμπά του. Επίσης μπορεί να είναι με τον άντρα μου κι εγω στο ίδιο δωμάτιο και να μη μου δίνει σημασία αλλά μόλις φύγω να με ακολουθήσει. έτσι τελικά τις δουλειές τις κάνω ευκολότερα όταν με ακολουθεί ακόμα κι αν είναι μες στα πόδια μου. γιατί το ενδεχόμενο να παίξει με τον μπαμπά του κ εγώ αμέριμνη εκείνη την ώρα να κάνω κάτι άλλο, δεν υπάρχει. 

[Anna3011]

Just now, Έσπερος είπε:

Κι εγώ με παιδάκι ίδιας ηλικίας, που του αρέσουν πολύ τα παιχνίδια του, και θεωρώ ότι παίζει αρκετά μόνο του, να σας πω να μην έχετε προσδοκίες. Ο δικός μου επιλέγει μόνος του κάτι να παίξει, θα κάτσει κάποια ώρα, πχ να ρίξει όλα τα κυβάκια σε ένα κουτί ή να χτίσει τουβλάκια και να τα γκρεμίσει κάμποσες φορές, ή να αδειάσει ένα συρτάρι από το ποεριεχόμενό του και (ίσως) να το ξαναγεμίσει 2-3 φορές, αλλά μη φαντάζεστε ότι την ίδια ώρα θα κάτσετε να κάνετε μανικιούρ χωρίς διακοπή. Γενικά έχω διαπιστώσει ότι αν με νιώθει διαθέσιμη, παίζει περισσότερο πχ αν είμαι δίπλα με ένα βιβλίο ή να βλέπω κάτι (ενίοτε βλέπω το τέλος κάποιας σειράς ή ταινίας που άφησα ημιτελή το βράδυ). Αλλά κι αυτό όσο πιο ξεκούραστος είναι. Δλδ το πρωί μόλις ξυπνήσει που μπορεί κ να μη μου δώσει σημασία μόλις σηκωθούμε, ή μετά το μεσημεριανό (έχει κοιμηθεί πριν). Αν όμως σηκωθώ ή αρχίσω να κάνω κάτι άλλο, είναι πιθανό να αφήσει αυτό με το οποίο παίζει. Καμιά φορά φεύγει και πάει σε άλλο δωμάτιο μόνος του ή δεν αντιδρά αν απομακρυνθώ στιγμιαία. Στην τουαλέτα όμως με ακολουθεί πάντα ακόμα κι αν είναι στην αγκαλιά του μπαμπά του. Επίσης μπορεί να είναι με τον άντρα μου κι εγω στο ίδιο δωμάτιο και να μη μου δίνει σημασία αλλά μόλις φύγω να με ακολουθήσει. έτσι τελικά τις δουλειές τις κάνω ευκολότερα όταν με ακολουθεί ακόμα κι αν είναι μες στα πόδια μου. γιατί το ενδεχόμενο να παίξει με τον μπαμπά του κ εγώ αμέριμνη εκείνη την ώρα να κάνω κάτι άλλο, δεν υπάρχει. 

@Έσπεροςείσαι σίγουρα σε καλύτερη μοίρα, εγώ πάντως σε ζηλεύω ! Διάβασμα βιβλίου έστω και για λίγα λεπτά ή παρακολούθηση σειράς με το παιδί μαζί, απλά δεν παίζει σαν ενδεχόμενο! Αυτά μετά το βραδυνό της ύπνο. Αλήθεια με την τηλεόραση αποσπάται το μάτι του ή συνεχίζει κανονικά το παιχνίδι; Εγώ δεν την ανοίγω γιατί φοβάμαι ότι θα καταλήξουμε να βλέπουμε τη σειρά αγκαλίτσα, γι αυτό δεν το έχω επιχειρήσει ακόμα να βάλω τηλεόραση όσο είναι ξύπνια. Με τον μπαμπά της τώρα τελευταία περνάει λίγο περισσότερο χρόνο παίζοντας χωρίς να ζητήσει και τη δική μου παρουσία οπότε κάνω για κανά τεταρτάκι καμία δουλίτσα. Μετά την ακούω να με ψάχνει.

[Έσπερος]

@Anna3011  όταν λέω τηλεόραση εννοώ το πολύ ενα τεταρτο, μη φανταζεσαι τιποτα συγκλονιστικό, εξαλλου δεν το θελω για να μη συνηθισει οτι η συσκευή θα ειναι ανοιχτη. δεν αποσπάται ομως, γυρναει αν ακουσει μουσικη, και επιστρέφει στο παιχνιδι. πιο πολυ κολλαει στα βιντεοκλίπ αν εχω αφησει την οθονη στο YouTube. 

 

Εγω πάντως ζηλεύω αυτά που παίζουν ώρα με τους μπαμπάδες. γιατί ο δικός μας μπαμπας αυτο το εχει ερμηνεύσει οτι το παιδι θελει τη δικη μου παρουσια κ ετσι δεν εχω ελευθερία κινησεων. αν κ εχω καταλαβει οτι μεχρι καποια ηλικια καθονται πολλη ωρα με τον μπαμπα μονο αν λειπει η μαμα. εκτος σπιτιου επισης σε βολτα μπορει να κατσει πολυ με τον μπαμπα του. εμενα μου κανει εντυπωση γιατι γμασταν αυτοκόλλητες με τον μπαμπα μας, η μανα μάλωνε κ γκρινιαζε κ δν επαιζε ποτε κ ετσι το "μαμα μαμα" ως εικονα μου ειναι ανοικεια - αν κ δεν θυμαμαι τοσο μικρη. 

[Astrien]

Just now, Έσπερος είπε:

@Anna3011  όταν λέω τηλεόραση εννοώ το πολύ ενα τεταρτο, μη φανταζεσαι τιποτα συγκλονιστικό, εξαλλου δεν το θελω για να μη συνηθισει οτι η συσκευή θα ειναι ανοιχτη. δεν αποσπάται ομως, γυρναει αν ακουσει μουσικη, και επιστρέφει στο παιχνιδι. πιο πολυ κολλαει στα βιντεοκλίπ αν εχω αφησει την οθονη στο YouTube. 

 

Εγω πάντως ζηλεύω αυτά που παίζουν ώρα με τους μπαμπάδες. γιατί ο δικός μας μπαμπας αυτο το εχει ερμηνεύσει οτι το παιδι θελει τη δικη μου παρουσια κ ετσι δεν εχω ελευθερία κινησεων. αν κ εχω καταλαβει οτι μεχρι καποια ηλικια καθονται πολλη ωρα με τον μπαμπα μονο αν λειπει η μαμα. εκτος σπιτιου επισης σε βολτα μπορει να κατσει πολυ με τον μπαμπα του. εμενα μου κανει εντυπωση γιατι γμασταν αυτοκόλλητες με τον μπαμπα μας, η μανα μάλωνε κ γκρινιαζε κ δν επαιζε ποτε κ ετσι το "μαμα μαμα" ως εικονα μου ειναι ανοικεια - αν κ δεν θυμαμαι τοσο μικρη. 

Γενικά πάντως και εγώ το παιχνίδι πιο πολυ με τον μπαμπά μου και με τα αδέρφια μου φυσικα το είχα συνδέσει.. Η μαμά μου είχε δουλειές, μαγειρέματα κτλ!

Εμάς όταν είναι ο άνδρας μου στο σπίτι αλλάζουν όλα προς το καλύτερο. Βοηθάει η αλήθεια πολύ με τη μικρή και με τις δουλειες. Βρίσκω και εγώ λίγο χρόνο για μένα, με αφήνουν να κοιμηθώ και λίγο τα μεσημέρια( που το βράδυ ακόμα δεν έχω κοιμηθεί ολόκληρο βράδυ από τότε που γεννήθηκε η μπουμπου) και έτσι είμαστε όλοι πιο καλοδιαθετοι και έχω πιο πολυ χρόνο να παίξω με τη μικρή χωρίς να έχω στο μυαλό μου το φαγητό, τα ψώνια κτλ!

[Astrien]

7 ώρες πρίν, λουκουμαδάκι είπε:

Αστριεν αυτό που κάνει με το πανί καλώς το κάνει είναι στην φάση μίμησης και δείχνει ότι είναι εντάξει αναπτυξιακά. Κανένα παιδάκι τέτοιας ηλικίας δεν παίζει ώρα μόνο του (Μαξ δεκάλεπτο), πρέπει να αναζητά τον ενήλικα πρέπει να μιμείται 'δουλειές'. Η ανησυχία θα ήταν αν δεν έδειχνε καμία περιέργεια καμία μιμηση και ήθελε να είναι μόνο του να παίζει. 

Ναι και εγώ το βρίσκω σωστό για την ηλικία της και πολύ χαριτωμένο αλλά πχ γιατί δε μιμείται και τις στιγμές που παίζουμε ώστε να κάτσει να παίξει μόνη της; δεν εννοώ με τις ώρες... μερικά λεπτά. Και αυτό με το πανί συνέβη όταν και ο ανδρας μου ήταν παρών. Αλλιώς αν είμαστε μόνες δε φεύγει ούτε λεπτό από δίπλα μου!

[Astrien]

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Κι εγώ με παιδάκι ίδιας ηλικίας, που του αρέσουν πολύ τα παιχνίδια του, και θεωρώ ότι παίζει αρκετά μόνο του, να σας πω να μην έχετε προσδοκίες. Ο δικός μου επιλέγει μόνος του κάτι να παίξει, θα κάτσει κάποια ώρα, πχ να ρίξει όλα τα κυβάκια σε ένα κουτί ή να χτίσει τουβλάκια και να τα γκρεμίσει κάμποσες φορές, ή να αδειάσει ένα συρτάρι από το ποεριεχόμενό του και (ίσως) να το ξαναγεμίσει 2-3 φορές, αλλά μη φαντάζεστε ότι την ίδια ώρα θα κάτσετε να κάνετε μανικιούρ χωρίς διακοπή. Γενικά έχω διαπιστώσει ότι αν με νιώθει διαθέσιμη, παίζει περισσότερο πχ αν είμαι δίπλα με ένα βιβλίο ή να βλέπω κάτι (ενίοτε βλέπω το τέλος κάποιας σειράς ή ταινίας που άφησα ημιτελή το βράδυ). Αλλά κι αυτό όσο πιο ξεκούραστος είναι. Δλδ το πρωί μόλις ξυπνήσει που μπορεί κ να μη μου δώσει σημασία μόλις σηκωθούμε, ή μετά το μεσημεριανό (έχει κοιμηθεί πριν). Αν όμως σηκωθώ ή αρχίσω να κάνω κάτι άλλο, είναι πιθανό να αφήσει αυτό με το οποίο παίζει. Καμιά φορά φεύγει και πάει σε άλλο δωμάτιο μόνος του ή δεν αντιδρά αν απομακρυνθώ στιγμιαία. Στην τουαλέτα όμως με ακολουθεί πάντα ακόμα κι αν είναι στην αγκαλιά του μπαμπά του. Επίσης μπορεί να είναι με τον άντρα μου κι εγω στο ίδιο δωμάτιο και να μη μου δίνει σημασία αλλά μόλις φύγω να με ακολουθήσει. έτσι τελικά τις δουλειές τις κάνω ευκολότερα όταν με ακολουθεί ακόμα κι αν είναι μες στα πόδια μου. γιατί το ενδεχόμενο να παίξει με τον μπαμπά του κ εγώ αμέριμνη εκείνη την ώρα να κάνω κάτι άλλο, δεν υπάρχει. 

Μου άρεσε το παράδειγμά σου με το μανικιούρ! έχω να κάνω από πέρσι το καλοκαιρι που ήταν η βαφτιση! Δεν λέω για μανικιουρ! Όύτε τα φρύδια μου δεν μπορώ να βγάλω χωρίς να έρθει και να θέλει να πάρει το τσιμπιδάκι ή να της βγάλω και αυτής τα φρύδια!  Βιβλίο ή λαπτοπ δεν μπορώ να ανοίξω χωρίς να έρθει πάνω μου και  να το πάρει ή να γυρίζει τις σελίδες και να πατάει κουμπιά!