Μαμά μη φεύγεις για δουλειά!

[amarylis]

Μανούλες καλημέρα!

 

ε ναι λοιπόν..αντιμετωπίζουμε και εμείς ή έστω προσπαθούμε το θέμα της προσκόλησης.

 

Ο μικρός μου με το που δει στην πόρτα την πεθερά μου το πρωί που έρχεται για να φύγω για δουλειά πλαντάζει στο κλάμα και δεν ξεκολάει καθόλου από πάνω μου. Το είχε και παλιότερα αλλά μέχρι να φύγω συνήθιζε την παρουσία της και ήταν πιο ομαλή η αποχώρισή μου από το σπίτι.

Τώρα επιστρέφοντας από τις διακοπές και έχοντας να την δέι 2 εβδομάγες, είναι πιο δύσκολα τα πράγματα αλλά σε βαθμό που σκέφτομαι να φύγω για την δουλειά. Έκανα και ένα λάθος κατ'εμέ, πρίν φύγω για την δουλειά ενώ του εξηγούσα ότι πρέπει να φύγω και θα γυρίσω το απόγευμα να παίξουμε, δεν ηρεμούσε με αποτέλεσμα να φεύγω στα κλεφτά κάτι το οποίο νομίζω ότι χείροτέρεψε την κατάσταση γιατί νομίζει ότι οποιαδήποτε στιγμή χάνομαι από μπροστά του θα φύγω! Δυστυχώς δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς..γατζωνόταν στην πόρτα μαζί μου.

 

Έχω διαβάσει σε άλλο τόπικ για την προσκόληση, αλλά δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. Προς στιγμήν κάνω ότι μου λέει η καρδιά μου, δεν τον αφήνω να κλαίει και του μιλάω συνεχώς και με αυτοπεποιήθηση για να νιώθει σιγουριά αλλά δεν έχει και πολύ αποτέλεσαμ αυτό

Ειδικά με την πεθερά μου δεν κάθεται καθόλου, την χτυπάει και δεν θέλει να πάει αγκαλιά της, ενώ με την μητέρα μου είναι αλλιώς..πάντα έτσι ήταν αλλά τώρα χειροτέρεψε.

Μήπως πρέπει σιγά σιγά να μην ασχολούμαι τόσο μαζί του?Εννοώ παίζω πολύ μαζί του αλλά δεν τον αφήνω μόνο του γιατί νιώθω..τύψεις..

 

Αυτό όμως μήπως δεν είναι και πολύ καλό γιατί του επιβεβαιώνω τις ανησυχίες του?Ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι μακριά μου?

Πχ. χτες ενώ είχαμε παίξει αρκετή ώρα μαζί μετά του είπα να κάτσει λίγο μόνος του να παίξει για να ξεκουραστώ και εγώ λίγο και έκατσα κοντά του να διαβάσω ένα περιοδικό. Έπαιξε λίγο όμως μόνος του και μετά ερχόταν, χωρίς γκρίνια βέβαια, με παιχνιδάκια του να παίξουμε μαζί ή έβαζε το μουτράκι του μπροστά στο περιοδικό για να σταματήσω να διαβάζω.

Όταν ήταν μικρούλης χαιρόταν πολύ τα παιχνίδια του και έπαιζε και μόνος του αλλά τώρα δεν μπορεί μόνος του, μάλλον επειδή έχει ανάγκη από επικοινωνία.

 

Κορίτσια συγνώμη....αλλά είμαι εξωφρενών!!!!!!!!!!!!

Μόλις μίλησα με την μάνα μου και μου είπε ότι πήγε σπίτι να αλλάξει "βάρδια" με την πεθερά μου και το παιδί το πίεζε να φάει και αυτό έκλαιγε..μόλις είδε την μάνα μου ήθελε να πάει αγκαλιά της και εκείνη από πείσμα δεν το άφηνε προσπαθούσε να το κάνει καλά

 

Και της είπε ότι είναι μωρό και δεν καταλαβαίνει δεν πειράζει που αντιδράει έτσι είναι πείσματα να μην του περάσουν και ότι θα χει πρόβλημα να πάεςι στον παιδικό σταθμό και το χειρότερο???Ότι όταν ο γιος της(άντρας μου) ήταν 4 ετών έκανε εμετό που τον τάιζε επιεδή δεν ήθελε άλλο και ξέρετε τί έκανε??Του είπε δεν πειράζει θα φας μέσα από το πιάτο που έκανες εμετό!!!!! καλά βέβαια αυτό δεν θα το κ΄λανω στον Γιαννάκη!είπε!!!

Είμαι πολύ χάλια τ΄ψρα ψυχολογικά!δεν ξέρω τί να κάνω! Τελικά νομίζω δεν την θέλει με τίποτα, κάπου τον πίεσε και τον τσάντισε!

[Lia]

Δεν είμαι η κατάλληλη για συμβουλές γιατί και η δικιά μου είναι κολλημένη πάνω μου αλλά ευτυχώς με την πεθερά μου δεν υπάρχει πρόβλημα. Πάντα βρίσκει τρόπους να της προσελκύει το ενδιαφέρον. Σίγουρα, με αυτά που γράφεις για τη δικιά σου πεθερά δημιουργούν πρόβλημα και γιαυτό δεν την θέλει το παιδί.

 

Μήπως πρέπει σιγά σιγά να μην ασχολούμαι τόσο μαζί του?Εννοώ παίζω πολύ μαζί του αλλά δεν τον αφήνω μόνο του γιατί νιώθω..τύψεις..

 

Καλα΄κάνεις και παίζεις μαζί του. Και να κάθεσαι όσο περισσότερο μαζί του. Αν πάψεις να το κάνεις θα σε ζητάει ακόμα περισσότερο. Πρέπει να του δώσεις όσο περισσότερο γίνεται από σένα ώστε να είναι χορτάτος (γνώμη μου). Έτσι κάνει και μένα. Δε με αφήνει στιγμή μόνη να ηρεμήσω. Με θέλει κάθε ώρα και λεπτό να παίζουμε ή να μιλάμε. Όσο αντέχω το κάνω (ε, πολλές φορές είμαι αρκετά κουρασμένη και προσπαθώ να ξεφύγω και εκεί καταλαβαίνω πως όσο την αποφεύγω τόσο αυτή "κολλάει" περισσότερο). Έχω παρατηρήσει πως τις μέρες που κάθομαι και ασχολούμαι μαζί της πολύ είναι πολύ πιο ήρεμη, έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση και κοιμάται και πιο ήρεμα το βράδυ. Αντίθετα τις μέρες που δεν τα πάμε καλα (λόγω δικιάς μου κούρασης κυρίως) είναι πιο κολλημένη πάνω μου, πιο γκρινιάρα, δεν θέλει τίποτε, κανέναν άλλον, θέλει συνέχει αγκαλιες και ξυπνάει και το βράδυ.

[ΡΟΥΛΑ]

Θα συμφωνήσω με την Lia μάλλον η πεθερά σου κάτι κάνει και το παιδί δεν θέλει να κάτσει μαζί της!!!!

[amarylis]

ρε κορίτσια...δεν θέλω να πιστέψω ότι κάτι κάνει και δεν την θέλει το παιδί..όταν είμαι μπροστά του φέρεται καλά αλλά εκείνος όχι και αυτό μου κάνει λίγο εντύπωση..και δεν τολμώ να πιστέψω ότι όταν φεύγω του φέρεται διαφορετικά..ούτε να μου περνάει από το μυαλό..λέτε να είναι ότι του λείπω εγώ και δεν θέλει να με αποχωριστεί?

Και εγώ με την πεθερά μου καλά τα πάμε, είναι η μάνα που γέννησε τον άντρα μου και μόνο και μόνο για αυτό τους σέβομαι αλλά δεν ταιριάζουν οι απόψεις μας..είχα θίξει στο παρελθόν και άλλο θέμα για την συμπεριφορά της στον μικρό μου (συμπεριφορά μπεμπιδισμού) και τώρα συνειδητοποίησα ότι γενικώς προκύπτουν συνεχώς θέματα συμπεριφοράς με εκείνη..και δεν μαρέσει καθόλου που το λέω..δεν μαρέσει να κατηγορώ άλλους αλλά με έχει προβληματίσει πολύ το γεγονός ότι δεν κάθεται μαζί της και όχι μόνο όταν είμαι εγώ αλλά κια όταν πάει η μάνα μου..και η φράση της "μωρό είναι δεν καταλαβαίνει" με έκανε να σκεφτώ ότι θα τον αντιμετωπίζει και σαν μωρό..δεν ξέρω..και από την άλλη λέει ότι ο μικρός κάνει πείσματα και της κράταγε μούτρα και να μην του περάσει..τότε δεν είναι μωρό δηλ.?

 

Lia και εγώ όταν ασχολούμαι μαζί του είναι πιο ήρεμος ειδικά όταν παίζω μαζί του και ο μπαμπάς του τον πάει βόλτα ή για αντρικές δουλειές όπως λέει(για σουβλάκια τα 2 τους) κοιμάται έπειτα τόσο γαλήνια!

 

Δεν ξέρω τί να κάνω..θέλω την ηρεμία του μικρού κάτι που δεν βλέπω να υπάρχει μαζί της και το πρωινό έχει γίνει εφιάλτης.. μέχρι που έπεσα στο επίπεδο της κατινιάς..να βάλω κρυφά κασετοφωνάκι να δω πώς περνάνε τον χρόνο τους..κάτι όμως που κατακρίνω..να μπαίνεις στην προσωπική ζωή του άλλου..απλώς θα ήθελα να εντοπίσω τί φταίει να της το πω με τρόπο μήπως δεν το έχει καταλάβει η ίδια..

[Lia]

Το ότι δεν κάνει κάτι καλα η πεθερά σου δεν σημαίνει ότι βασανίζει το παιδί. Και μόνο να τον αφήνει να γκρινιάζει "για να μην του περάσει" και "επειδή είναι μωρό και δεν καταλαβαίνει" δεν θέλει και πολύ για να μην την θέλει. Έτσι απλά δεν την θέλει γιατί δεν μπορεί να παίξει μαζί της. Ή όπως έγραψες με το φαγητό τον πιέζει. Κάτι τέτοια μικρά πραγματάκια να του κάνει (μικρά για μας αλλά για ένα μωρό μπορεί να φαντάζουν σημαντικά) του δημιουργούν μια ψιλοαντιπάθεια ίσως με τη γιαγιά.

 

Όπως και μεις οι μεγάλοι. Με μερικούς δεν τα πάμε καθόλου καλά και δεν τους θελουμε για παρέα. Τι σαν είναι γιαγιά. Και γω με την μητέρα του πατέρα μου δεν τα πήγαινα καθόλου καλά, αντίθετα με την μητέρα της μητέρας μου και τον πατέρα της είχαμε πάρα πολύ καλές σχέσεις και περνούσαμε πολύ καλά μαζί τους.

 

Αυτό με το κασετοφωνάκι σίγουρα δεν ει΄ναι ό,τι καλύτερο αλλά ισως σε βοηθήσει να βοηθήσεις την πεθερά σου. Αφού θα προσέχει το παιδί όσο λείπεις θα πρέπει να κάνει και αυτή προσπάθειες ώστε να περνάει και το παιδί καλά.

 

Εύχομαι να βρεις σύντομα λύση....

[Maya]

Θέλεις πραγματικά να του 'επιτρέψεις' να γίνει λίγο αναξάρτητος? Γιατί συνήθως , όσες μαμάδες έχουμε τέτοια προβλήματα, τα ψιλοτραβάει η όρεξή μας! Πόσο χρονών είναι το παιδί, δεν μας έγραψες? Μπορείτε να επικοινωνήσετε και να κάνετε διάλογο ή είναι ακόμα πολύ μικρούλης?

[amarylis]

Maya είναι 18 μηνών..επικοινωνούμε όσο μπορούμε

Δεν κρύβω ότι μαρέσει η χουρχουλοαγκαλίτσα αλλά θέλω αλήθεια να ανεξαρτοποιηθεί για το δικό του νομίζω καλό περισσότερο..το λέω επειδή και εγώ σαν μικρή ήμουν στην κυριολεξία στο φουστάνι της μάνας μου μέχρι και πιο μεγάλη είχα πρόβλημα στην ιδέα του γάμου γιατί είχα τόση αγάπη από τους δικούς μου, ώστε δεν ηξερα αν μπορούσα να τους αποχοριστώ..αν και τελικά δεν αντιμετώπισα πρόβλημα..

 

Lia το ξέρω ότι δεν του κάνει βασανιστήρια δεν είπα αυτό αλλά και μόνο στην σκέψη ότι δεν περνάει καλά μαζί της ή κλαίει, δεν μου είναι ότι πιο ευχάριστο