Επιστροφή στην δουλειά

[Evouni]

7 ώρες πρίν, annoulen είπε:

 

Καλημέρα και από εμένα.

Είναι λογικά όλα αυτά που σκέφτεσαι και εγώ τα ίδια σκεφτόμουν. 

 

Θα σου διαβεβαιώσω ότι όχι, ούτε λιγότερο με αγάπησαν (έχω 2) όταν επέστρεψα στη δουλειά ούτε το δέσιμο χάθηκε. Ίσα ίσα, πολύ κοντινή μου και πολύ αγαπημένη συγγενής, μητέρα μη εργαζόμενη , όταν κάναμε μαζί διακοπές, εντυπωσιάστηκε από το πόσο "κολλημένα" είναι τα παιδιά μαζί μου, ενώ δεν είμαστε συνέχεια μαζί λόγω δουλειάς. Τα περίμενε πιο ανεξάρτητα. 

 

Σίγουρα οι πρώτες μέρες είναι δύσκολες. Νομίζω ότι είναι πιο δύσκολες για εμάς παρά για τα παιδιά. Αφού θα είναι και με τη μητέρα σου, μη το συζητάς καθόλου. Ούτε άγχος για το "ξένη" γυναίκα, ούτε οικονομική επιβάρυνση κλπ. Σιγά σιγά θα συνηθίσεις το να είστε μακρυά. Αρκεί να μην πλακώνεις τις δουλειές με το που πηγαίνεις σπίτι. Να ασχολείσαι λίγο μαζί του, να παίζεις.

 

Εγώ πάντως είχα αρκετές τύψεις,  νομίζω ότι όλες έχουμε. Και έκανα το "λάθος" να κοιμάμαι μαζί τους. Οι τρεις μας στο μεγάλο κρεβάτι και ο μπαμπάς στο παιδικό. Το είχα ανάγκη όμως γιατί έτσι ένιωθα ότι ήμουν κοντά τους περισσότερο. Το λέω "λάθος" από την άποψη ότι ξεκίνησε μία συνήθεια , η οποία κόπηκε μετά από πολλά χρόνια και πάρα πολύ δύσκολα και με πολλά πισωγυρίσματα. 

Αλλά αν με ρωτήσεις αν θα το ξαναέκανα, ναι θα το ξαναέκανα. Δεν το έχω μετανιώσει. 

 

 

 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση !! Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που πιστεύω ότι για μένα θα είναι ίσως πιο δύσκολο σε σχέση με τον μικρο !! Σήμερα πρώτη μέρα πήγε καλά ευτυχώς !! Για μένα πάλι η αλήθεια είναι ότι δεν έβλεπα την ώρα να γυρίσω στο σπίτι το μυαλό νου ήταν στο ποτε θα περάσει η ώρα να πάω πίσω να τον αγκαλιάσω !! 

Σε σχέση με τον ύπνο ..κάνουμε συνκοιμηση οποτε αυτό που λες το καταλαβαίνω απόλυτα και ούτε εγώ θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο !!

Αναφορικα με τις δουλειές στο σπίτι θα προσπαθήσω τα βασικότερα να γίνονται ΣΚ και να αφήνω ένα μαγείρεμα για αργά το βράδυ αφού κοιμηθεί ..θα ήθελα να με βοηθούσε και σύζυγος αλλά δεν περιμένω και πολλά (θα πρέπει να ανοίξω καινούριο θέμα Χαχαχα ) 

[Mary1976]

6 ώρες πρίν, Evouni είπε:

...θα ήθελα να με βοηθούσε και σύζυγος αλλά δεν περιμένω και πολλά (θα πρέπει να ανοίξω καινούριο θέμα Χαχαχα ) 

 

Αν ο σύζυγος δεν συμμετέχει (άλλο θέμα, όπως είπες), πάρτε άνθρωπο για τις δουλειές του σπιτιού (1 φορά στις 15 συνήθως είναι οκ) γιατί αλλιώς θα τρελαθείς!

[Nefeli2014]

Εγώ και στις δύο γύρισα σχετικά γρήγορα, πιο αργά στην πρώτη πιο γρήγορα στη μεγάλη. Στην πρώτη έκλαιγα όταν πήγαινα για δουλειά. Ήμουν με ένα μόνιμο άγχος ο άντρας μου που την κρατούσε πανικοβαλλοταν πολλές φορές και με έπαιρνε για βλακειες και με αγχωνε και γενικά πέρασα περίοδο στρες αφότου γύρισα, για μερικούς μήνες. Στη δευτερξ πήγα για δουλειά για πλάκα, πιο ήρεμη. Εκεί ζήτησα και τη βοήθεια της μαμάς μου να βοηθάει τον άντρα μου λίγο παραπάνω γιατί δύο παιδιά φαινόταν κάπως χαοτικό. Τελικά περιοριστηκαν τα τηλέφωνα, ήταν κι εκείνος πιο γνωστης πια κι έτσι κυλησαν όλα ομαλότερα.

Οχι δε χανεται το δέσιμο. Ίσα ίσα οργανώνεται καλύτερα και τα απολαμβάνεις καλύτερα όλα και πιο ποιοτικά. Περνάς ουσιαστικό χρόνο μαζί του και νιώθεις κι έσυ καλά με τον εαυτό σου. Εκτός αν είσαι από τις γυναίκες του πρέπει να δουλέψω αναγκαστικά και δε σου αρέσει αυτό που κάνεις. Εκεί αλλάζει. Εγώ λατρεύω τη δουλειά μου και κάνω αυτό που πάντα ονειρευόμουν, σπούδασα κοκ. Κι όμως παρολαυτα υπήρχαν φάσεις που έλεγα θα τα παρατήσω να ασχοληθώ μόνο με το παιδί μου. Αλλά μου πέρναγαν γρήγορα. Έβαζα κάτω τα συν και τα πλην, το μέλλον.. Όταν εργάζεσαι κι έχεις παιδιά πάντα κάτι σε τρώει, αν έχεις κάνει σωστά που δεν είσαι 100 τα 100 μαζί τους. Εμένα με πιάνει ανά καιρούς κι έχω πάντα ένα μικρό άγχος αλλά έχω αρχίσει να ζω με αυτό και να το αποδέχομαι. 

On 19/8/2019 at 1:19 ΜΜ, Mary1976 είπε:

Σε καταλαβαίνω απόλυτα, εμένα είναι 5 χρονών, ολόκληρος γάιδαρος δηλαδή πλέον ,  και ακόμα στενοχωριέμαι για τις στιγμές που χάνω, που δεν  τον πάω σχολείο, δεν του βάζω εγώ το φαγητό το μεσημέρι, δεν τον παίρνω από το σχολείο κτλ.  Παρόλα αυτά σε διαβεβαιώνω ότι εσύ θα εξακολουθήσεις να είσαι η νούμερο ένα αγάπη και αδυναμία του ακόμα και αν λείπεις για δουλειά. Μην σε ανησυχεί καθόλου αυτό. Οργάνωσε το χρόνο σου έτσι ώστε να έχεις ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι και αγάπες τις καθημερινές και φυσικά τα ΣΚ θα είναι δικά σας!

 

Μην νιώθεις τύψεις, φαντάζομαι δε δουλεύεις 9-5 από χόμπι αλλά από ανάγκη. Άλλωστε η ανεξαρτησία  που σου προσφέρει η δουλειά και οι εμπειρίες που λαμβάνεις εκεί είναι σημαντικές. Αύριο μεθαύριο που θα μεγαλώσει το παιδάκι σου σκέψου πόσο πιο περήφανο θα είναι για σένα που θα είσαι δυνατή, ανεξάρτητη και με ενδιαφέροντα και που θα μπορείς να του προσφέρεις περισσότερα πράγματα (όχι μόνο υλικά). 

Κοίτα να δεις. Εμας μέχρι στιγμής όλα τα πρωινά είμαστε μαζί 4 χρόνια. Την πήγαινα απόγευμα παιδικό όταν εγώ δούλευα. Τώρα με το προνηπιο Εγώ θα την πηγαίνω σχολείο, θα της βάζω να φάει, θα την παίρνω από κει θα είμαι στις συναντήσεις κοκ. Αλλά το απόγευμα θα λείπω και μου φαίνεται κι εμένα βουνό. Ότι θα τη βλέπω μόνο 2,5 ώρες το μεσημέρι και άλλες 2 με 3 το βράδυ. Θα την κοθμιζω εγώ όμως. Τελικά όλες μας τα ίδια νιώθουμε. Εμενα πάντως με στέλνει η μικρή στη δουλειά κανόνικα να "βγάλω λεφτά, λέει, να της πάρω τα κλαψουλινια". Ποτέ δεν έκλαψε αυτό το παιδί που έφευγα για δουλειά. Μεγάλο καημό το είχα...:D Είναι όλα θέμα συνήθειας και η μικρή από πολύ μωρό ξέρει ότι η μαμά πάει δουλειά, έχει δει και που δούλευα και τα σχετικά. Της αρέσει η τελοσοαντων το θεωρεί ως κάτι δεδομένο. Τώρα που είχα καιρό διακοπές με ρωτούσε να θα πάω δουλειά και της έλεγα όχι θα κάτσουμε μαζί για πολύ καιρό και δεν πολυεδινε σημασία. Της έκανε εντύπωση που ήμουν σπίτι συνέχεια. 

Απλώς η βλακεια είναι ότι όταν πας για δουλειά δεν έχεις τον ονηρη έλεγχο. Εμένα αυτό είναι που με ενοχλεί περισσότερο. Αλλά είναι θέμα δικό μου. Γιατί για το παιδί είναι καλό να έρχεται αποκλειστικά κοντά με τον μπαμπά της η με τους παππούδες της κάνει καλό. Εγώ θέλω όλοι να τα κάνουν όπως θέλω, ήθελα μάλλον, τώρα έχω αποδεχτεί, και αυτό με ενοχλούσε. Αλλά τώρα οκ γιατί το φικοσοφησα κι αυτό. 

Μιλάμε για απέραντες ώρες σκέψης. 

 

Επεξεργάστηκαν 21 Αυγούστου,2019 by Nefeli2014

[Sunshine8]

Είναι κάτι που όλες το περάσαμε. Η δουλειά δε θα σε αλλάξει ως μητέρα. Εγώ ήταν να γυρίσω Οκτώβριο και από τον Ιούνιο το σκεφτόμουν. Τελικά όταν γύρισα προσαρμοστηκαμε όλοι μέσα σε μια εβδομάδα και είδα ότι δεν άξιζε τον κόπο τόσο άγχος για τόσους μήνες γιατί έχασα στιγμές. Με οοοσες μητέρες εχω μιλήσει τα ίδια μου έχουν πει, είναι νομίζω ένα καθολικό φαινόμενο! Από εκεί και πέρα ζυγίζεις υπέρ και κατά, για το αν αξίζει να επιστρέψεις, διότι στις μέρες μας ειδικά αν δεν έχεις βοήθεια σε πολλές περιπτώσεις δεν αξίζει να δουλεύεις και παίρνεις την ανάλογη απόφαση.

[Gummy Bear]

 

Κορίτσια καλησπέρα! 

 

Ξέρω, έχουμε συζητήσει άπειρες φορές αυτό το θέμα... Θα ήθελα να σας ανοίξω τη καρδιά μου από ψυχολογικής άποψης σε αυτό το θέμα... Χθες ξεκίνησα δουλειά για βιοποριστικους λόγους, όπως πολλές από εμάς. Θα δουλεύω περίπου 6, 5 ώρες την ημέρα. Το γιο μου (7 μηνών) τον κρατάει η μαμά μου που ήρθε από την Ελλάδα γιατί όπως κάποιες γνωρίζετε μένω εξωτερικό. Νιώθω τόσες τύψεις που λείπω από κοντά του... Αισθάνομαι ότι επειδή μπορεί να του λείπω  ότι δεν είμαι καλή μαμά.... Επίσης νιώθει ότι του λείπω? Μου λείπει αφόρητα πολύ ο μικρός.. .. 

[Evouni]

On 3/9/2019 at 5:20 ΜΜ, Gummy Bear είπε:

 

Κορίτσια καλησπέρα! 

 

Ξέρω, έχουμε συζητήσει άπειρες φορές αυτό το θέμα... Θα ήθελα να σας ανοίξω τη καρδιά μου από ψυχολογικής άποψης σε αυτό το θέμα... Χθες ξεκίνησα δουλειά για βιοποριστικους λόγους, όπως πολλές από εμάς. Θα δουλεύω περίπου 6, 5 ώρες την ημέρα. Το γιο μου (7 μηνών) τον κρατάει η μαμά μου που ήρθε από την Ελλάδα γιατί όπως κάποιες γνωρίζετε μένω εξωτερικό. Νιώθω τόσες τύψεις που λείπω από κοντά του... Αισθάνομαι ότι επειδή μπορεί να του λείπω  ότι δεν είμαι καλή μαμά.... Επίσης νιώθει ότι του λείπω? Μου λείπει αφόρητα πολύ ο μικρός.. .. 

Σε καταλαβαίνω γιατί είμαι στην ίδια φάση με σένα !! Κι εγώ επέστρεψα δουλειά και τον κρατάει η μαμα μου !! Όλη μέρα τον σκέφτομαι και δεν βλέπω την ώρα να περάσει να πάω κοντά του !! Σκέψου ότι δουλεύουμε για να μπορέσουμε να τους προσφέρουμε ότι καλύτερο μπορούμε !! Εγώ προσπαθώ τις καθημερινές και τα ΣΚ να κάνω όλες τις δουλειές μου όταν κοιμάται κι έτσι όσο είμαι σπίτι να τον περνάω μαζί του !! Μην στεναχωριέσαι θα το συνηθίσουμε όλες που θα πάει 

[Fenia27]

Μην αισθανεσαι τυψεις! Καποια πραγματα δυστυχως ερχονται οπως μας ερχονται και οπως λες και η ιδια ειναι βιοποριστικος ο λογος και πρεπει να δουλευεις...Κανεις οτι καλυτερο μπορεις! Δεν ειναι το τελος του κοσμου ουτε το χειροτερο που μπορει να συμβει στο παιδακι σου Θεος φυλαξει...Εχεις πολλα χρονια μπροστα, πολυ χρονο και αναμνησεις να του προσφερεις! Υγεια πανω απο ολα...το παιδι σου ειναι σε καλα χερια και 6,5 ωρες δεν ειναι παρα παρα πολλες...Κανε υπομονη, ολα θα πανε καλα...Καποια στιγμη αν οχι ολες, οι περισσοτερες μαναδες πρεπει να γυρισουν στην δουλεια τους...Δεν ειναι ποτε ευκολο ακομη κι αν καθεσαι 1 ή και 2 και 3 χρονια...Μην το σκεφτεσαι τοσο....

[Gummy Bear]

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια.... Ίσως όπως λέτε, όλα θέλουν το χρόνο τους και ίσως όσος χρόνος και να περνούσε πάλι να ήθελα να είμαι κοντά του συνέχεια... Ξέρω ότι είναι σε καλά χέρια ο μικρός μου και σίγουρα είμαι ευγνώμων. Ωστόσο νομίζω ότι μέχρι να συνηθίσει είναι κάποιες φορές λίγο νευρικός, δεν ξέρω αν είναι και η ίδεα μου... Πιστεύετε ότι νιώθει πολύ την απουσία μου? (να δούμε πως θα κάνω όταν θα πάει παιδικό....) 

[Έσπερος]

Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω πώς αντιδρά όταν φεύγεις, αλλά εγώ συγκρίνω πώς αντιδρούσε ο μικρός μου όταν πρώτο έφυγα 4 μηνων,και πώς τωρα.... τοτε δεν ειχε κανενα θεμα και μαλιστα μεσα στο δθαστημα που δούλευα τοτε εξελίχθηκε, αρχισε φαγητο, εβαλε προγραμμα υπνου, κοιμηθηκε σε βραδυ κ μερα κοιμηθηκε στην κουνια του κ οχι μονο καροτσι. τποθετω οτι αν είχε αναστατωθεί πολυ, δεν θα αφηνόταν τόσο να χαλαρώσει κ να εκελιχθει. κ 9 μηνών τον αφήσαμε με παππούδες που είχε 2 μήνες να δει κ πήγαμε για δουλειές κ όλα οκ. μερικούς μηνες αργοτερα δεν μπορούσα να κάνω βήμα μόνη μου! 

 

 

γράφω βέβαια από την προνομιούχα θέση να μην λείπω ώρες από το σπίτι, αλλά τώρα που είδα ότι πάει καλά με την νταντα, περνάω κακά στη δουλειά κ γυρνάω κ πολύ ευδιάθετη σπιτι. πριν ήδη από τις 4 περίμενα να περάσει η μέρα, τώρα έχω διάθεση για παιχνίδι γιατί δεν έχω κουραστεί να κάνω ή να λέω τα ιδια από το πρωί.

[Gummy Bear]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω πώς αντιδρά όταν φεύγεις

 

Αποφάσισα από την αρχή (δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό), να μην τον χαιρετώ όταν φεύγω για να μην αρχίσει να γκρινιάζει ή να στεναχωριεται. Δηλαδή κάνα 10λεπτο  προτού φύγω και ενώ ετοιμάζομαι, τον φιλαω τον χαϊδεύω του λέω ότι τον αγαπώ και ότι θα γυρίσω γρήγορα, αλλά μετά όταν είμαι στην πόρτα και βάζω παπούτσια κλπ δεν με βλέπει, αλλά παίζει με τη γιαγιά του. 

[Mary1976]

On 3/9/2019 at 5:20 ΜΜ, Gummy Bear είπε:

 

Το γιο μου (7 μηνών) τον κρατάει η μαμά μου που ήρθε από την Ελλάδα γιατί όπως κάποιες γνωρίζετε μένω εξωτερικό.  

 

Τουλάχιστον τον κρατάει η μαμά σου, εμένα τον κράταγε (2-3 μέρες την εβδομάδα για 6-7 ώρες μόνο ευτυχώς) η πεθερά μου, η οποία όταν πήγαινα να τον πάρω δεν ήθελε να μου τον δώσει, λες και ερχόταν η άσχετη να τον απαγάγει έκανε!!! Τέλος πάντων, τα θυμάμαι και συγχύζομαι! 

Κατά τα άλλα ξέρω πώς νιώθεις, είναι σκληρό αλλά δυστυχώς δεν γεννηθήκαμε εισοδηματίες! Όλα καλά θα πάνε. 

[Maya14]

Κορίτσια εγω που γύρισα στην δουλειά μόλις σαραντησα, η μικρή μου το θεωρει απολύτως φυσιολογικό να με βλέπει να φεύγω. Με χαιρετάει κιόλας, μου στέλνει και φιλακια