Μπορώ να θηλάσω ξένο μωρό;

[marandnik]

 

Και για να το συνδέσω με την παρακάτω παράγραφό σου, όσες το έχουν νιώσει νομίζω ότι δεν το ένιωσαν από την "αλλαζονία της (υπερ)παραγωγής τους" (το βάζω σε εισαγωγικά, κατ' άλλους "αφτάκια" ) ή τη διαστροφή τους να "κλέψουν" ένα μωρό από τη μαμά του, αλλά από την συνειδητοποίηση του πόσα* προσφέρει ο θηλασμός στο παιδί τους και του πόσο κρίμα είναι ένα που ένα άλλο παιδί που βρίσκεται στη χ ανάγκη τα* στερείται (*αναφέρομαι στις πτυχές του θηλασμού πέραν του δεσίματος με τη μητέρα, καθώς δεν νομίζω ότι καμιά θα αισθανόταν την ανάγκη ή θα προσφερόταν να θηλάσει ένα παιδί προκειμένου να υποκαταστήσει τυχόν έλλειψη στοργής/αφοσίωσης από την πλευρά της φυσικής μητέρας).

 

 

Θα ήθελες να το συγκεκριμενοποιήσεις λίγο; Ποιες είναι οι πτυχές του θηλασμού πέραν από το δέσιμο με τη μητέρα που μπορεί να στερείται ένα μωρό και μπορεί να του προσφέρει μια άλλη γυναίκα;

 

Αν μιλάμε για θηλάζον μωρό, δεν στερείται καμιά πτυχή του θηλασμού εφόσον τα καλύπτει όλα η μητέρα του.

Αναφέρεσαι λοιπόν σε μη θηλάζοντα μωρά;

 

 

 

 

 

Και για να το συνδέσω με την παρακάτω παράγραφό σου, όσες το έχουν νιώσει νομίζω ότι δεν το ένιωσαν από την "αλλαζονία της (υπερ)παραγωγής τους" (το βάζω σε εισαγωγικά, κατ' άλλους "αφτάκια" )

 

Μια μικρή διόρθωση:

 

Αυτά είναι τα εισαγωγικά: « … »

Αυτά που χρησιμοποίησες εσύ παραπάνω: " ..." δεν είναι εισαγωγικά, αλλά "αφτάκια".

 

Στη διάθεσή σας για όποια διευκρίνιση.

[Niki81]

Βλέπεις το θέμα ανταγωνιστικά κι ίσως αυτο περιορίζει τον ορίζοντά σου...

 

Α να'σαι καλα αυτο μου αρεσε παρα πολυ...μπορει να εχεις δικιο και να εχω θεμα με τους οριζοντες μου.

 

Η μαμά του μπορεί να κάνει το καλύτερο δυνατό δεδομένων των συνθηκών ή/και των δυνατοτήτων της αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος άλλος δεν μπορεί να τη βοηθήσει ή να προσφερθεί για να κάνει κάτι εξίσου καλό για το παιδί της..

 

Προφανως η διαφορα μας ειναι στο τι εννοει η καθεμια βοηθεια προς τη μαμα.Για μενα ας πουμε αν ημουν σε μια δυσκολη κατασταση βοηθεια θα ηταν να με στηριξεις ωστεε να συνεχιζω να θηλαζω σε μια φαση που θα ημουν ετοιμη να τα παρατησω....να με ενημερωσεις για το θηλασμο κλπ οχι να προσφερθεις να θηλαζουμε το παιδι απο κοινου.Ετσι κι αλλιως το να συπληρωθουν οι θηλασμοι ενος παιδιου με θηλασμο απο αλλη μαμα αν δεν κανω λαθος απλα θα διαιωνισει ισως χειοτερεψει το προβλημα θηλασμου της μαμας...εξου και δενκαταλαβαινω που τη βοηθας.

Τωρα αν αναφερεσαι στην περιπτωση που η μαμα απαγορευεται να θηλασει για ιατρικους καθαρα λογους...μπορει να καταλαβω την αναγκη σου να θηλασεις εσυ ενα ξενο παιδι.

 

 

Ρώτησες κάτι που υπονοούσε την απάντηση (τη δική σου απάντηση) και περιείχε σαφή ειρωνία (:"θα καμαρώνατε"; ). Τι περίμενες λοιπόν να σου απαντήσω, ναι ή όχι; Αυτό θα ήταν για σένα απάντηση; Από όσα σου έγραψα είναι δύσκολο για σένα να καταλάβεις την απάντησή μου;

 

 

Βλεπεις απο την αρχη υπονοουμενα και ειρωνιες που δεν υπαρχουν και αυτο δεν ειναι δικο μου θεμα πλεον.Σου ζητησα μια φορα συγγνωμη οταν πιστεψες οτι προσωποποιω τις απαντησεις μου στο ατομο σου...ε τι αλλο να κανω?

Το "θα καμαρωνατε" πηγαινε στο θηλασμο...αν και παλι θα καμαρωνατε που προσφερετε κατι σε ενα παιδι και οχι στο αν θα καμαρωναε που αποξενωνεται το παιδι απο τη μαμα(αν κατι τετοιο συνεβαινε).Ο λογος που ρωτησα ειναι γιατι προσπαθω να καταλαβω τι ειναι για τις υπολοιπες ποιο σημαντικο...ο θηλασμος ή η υγιης σχεση μαμας-παιδιου.Ο θηλασμος για μενα ειναι ισως το πιο σημαντικο πργμα που εχω κανει και συνεχιζω να κανω στη ζωη μου...οτι καλυτερο προσφερω στο παιδι μου.Το να εχει ομως ενα παιδι με τη μαμα του υγειη σχεση μαμαςπαιδιου ειναι για μενα πο σημαντικο.τοπαιδι χρειαζεται να νιωθει στο προσωπο την μαμας του αυτη τη μοναδικοτητα αυτης της σχεσης...οχι μονο οσο ειναι μωρο αλλα σε ολη τη διαρκεια μεχρι την ενηλικιωση ισως.Αν λοιπον εγω αναλαμβανα να θηλασψ ενα ξενο μωρο και αισθανομουνα οτι αυτο απομακρυνει το παιδι απο τη μαμα...εγω θα προβληματιζομουν.

 

Οσο για το σκηνικο με τη γιαγια που αναφερεις...που πραγματικα δε θελεις να ακουσεις τις αποψεις μουσχετικα με την ανατροφη παιδιων απο παππουδογιαγιαδες...και αυτο παλι λαθος το θεωρω.

Γενικα δεν ειμαι της αποψης οτι το παιδι απλα χρειαζεται να συνδεεται με καποιον οποιονδηποτε τυχαινει να ειναι διαθεσιμος...το παιδι χρειαζεται γονεις...το μπαμπα του και τη μαμα του.Αυτη ειναι η οικογενεια εκει πρεπει να βρισκει στηριγμα,ηρεμια,εμπστοσυνη.Αλλο θεμα βεβαια αυτο.

[evaMuki]

Βλεπεις απο την αρχη υπονοουμενα και ειρωνιες που δεν υπαρχουν και αυτο δεν ειναι δικο μου θεμα πλεον.Σου ζητησα μια φορα συγγνωμη οταν πιστεψες οτι προσωποποιω τις απαντησεις μου στο ατομο σου...ε τι αλλο να κανω?

Το "θα καμαρωνατε" πηγαινε στο θηλασμο...αν και παλι θα καμαρωνατε που προσφερετε κατι σε ενα παιδι και οχι στο αν θα καμαρωναε που αποξενωνεται το παιδι απο τη μαμα(αν κατι τετοιο συνεβαινε).Ο λογος που ρωτησα ειναι γιατι προσπαθω να καταλαβω τι ειναι για τις υπολοιπες ποιο σημαντικο...ο θηλασμος ή η υγιης σχεση μαμας-παιδιου.Ο θηλασμος για μενα ειναι ισως το πιο σημαντικο πργμα που εχω κανει και συνεχιζω να κανω στη ζωη μου...οτι καλυτερο προσφερω στο παιδι μου.Το να εχει ομως ενα παιδι με τη μαμα του υγειη σχεση μαμαςπαιδιου ειναι για μενα πο σημαντικο.τοπαιδι χρειαζεται να νιωθει στο προσωπο την μαμας του αυτη τη μοναδικοτητα αυτης της σχεσης...οχι μονο οσο ειναι μωρο αλλα σε ολη τη διαρκεια μεχρι την ενηλικιωση ισως.Αν λοιπον εγω αναλαμβανα να θηλασψ ενα ξενο μωρο και αισθανομουνα οτι αυτο απομακρυνει το παιδι απο τη μαμα...εγω θα προβληματιζομουν.

 

Οσο για το σκηνικο με τη γιαγια που αναφερεις...που πραγματικα δε θελεις να ακουσεις τις αποψεις μουσχετικα με την ανατροφη παιδιων απο παππουδογιαγιαδες...και αυτο παλι λαθος το θεωρω.

Γενικα δεν ειμαι της αποψης οτι το παιδι απλα χρειαζεται να συνδεεται με καποιον οποιονδηποτε τυχαινει να ειναι διαθεσιμος...το παιδι χρειαζεται γονεις...το μπαμπα του και τη μαμα του.Αυτη ειναι η οικογενεια εκει πρεπει να βρισκει στηριγμα,ηρεμια,εμπστοσυνη.Αλλο θεμα βεβαια αυτο.

 

Δεν διαφωνώ σ' αυτά που γράφεις παραπάνω (εκτός από το ότι "βλέπω" υπονοούμενα και ειρωνίες..." ). Απλά θεωρώ ότι μάλλον έχεις ένα συγκεκριμένο μοτίβο στο μυαλό σου μέσα στο οποίο δεν χωράει κάτι άλλο. Ούτε εγώ είμαι της άποψης ότι ένα μωρό πρέπει να μεγαλώνει με τη γιαγιά και τον παππού. Τι θα γίνει όμως μ' ένα μωρό που η μαμά του δουλεύει; Καλώς ή κακώς υπάρχουν κι αυτές οι περιπτώσεις. Εκείνες λοιπόν τις ώρες το μωρό δεν πρέπει να είναι με κάποιον που υποκαθιστά τη μαμά; Δεν είναι ζητούμενο το μωρό να αναπτύξει μια σχέση εμπιστοσύνης και ασφάλειας ΚΑΙ με αυτό το άτομο; Σε τέτοια περίπτωση αναφερόμουν με το παράδειγμα της γιαγιάς (που αν για σένα η γιαγιά είναι ακατάλληλη, μπορεί να είναι ένα άλλο πρόσωπο εμπιστοσύνης).

 

Όσο για το "θα καμαρώνατε" ή όχ, σου απάντησα ήδη: κανένας ισορροπημένος άνθρωπος δεν θα ικανοποιούνταν από κάτι τέτοιο. Αυτό όμως αν συμβεί (το παιδί δηλαδή να δεθεί περισσότερο με τον τρίτο παρά με τη μητέρα) είναι κατά την άποψή μου μάλλον έλλειμμα της μητέρας και όχι λάθος ή δολιότητα του τρίτου. Σ' αυτή την περίπτωση είπα, είναι προτιμότερο το παιδί να έχει κάποιον να του καλύπτει τη συναισθηματική του ανάγκη για ασφάλεια, παρά να μην έχει κανέναν.

 

Κι αφού θέλεις μια πολύ συγκεκριμένη απάντηση, αν και θεωρώ ότι αυτό βγαίνει ξεκάθαρα από τα γραφόμενά μου, για μένα ζητούμενο είναι το δέσιμο του παιδιού με τη μαμά του. Ένας τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι και ο θηλασμός. Ο θηλασμός ωστόσο έχει και μια υλική διάσταση που δεν θα πρέπει να ξεχνιέται ή να υποτιμάται.

[evaMuki]

Θα ήθελες να το συγκεκριμενοποιήσεις λίγο; Ποιες είναι οι πτυχές του θηλασμού πέραν από το δέσιμο με τη μητέρα που μπορεί να στερείται ένα μωρό και μπορεί να του προσφέρει μια άλλη γυναίκα;

Αν η μητέρα είναι πάντα διαθέσιμη, καμμία. Στις περιπτώσεις όμως του θηλασμού από τρίτη γυναίκα, συνήθως οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να λύσουν ένα πρόβλημα. Δεν είναι περιπτώσεις όπως αυτή που ανέφερε η miriki ως αφορμή για να ξεκινήσει μια συζήτηση: δηλ. ο ευκαιριακός θηλασμός από άλλη μητέρα γιατί η μαμά του μωρού είναι για 5 λεπτά στο μπάνιο. Ανέφερα σε προηγούμενο post μου, περίπτωση μητέρας που επιστρέφει στη δουλειά πολύ γρήγορα, δεν μπορεί να αντλεί ή αντλεί λίγο και το μωρό έχει αλλεργία στο ξένο γάλα. Φίλη της μητέρας που κρατάει το μωρό κάποιες ώρες, προσφέρεται και να το θηλάζει ή/και να βγάζει γάλα για το μωρό. Σ' αυτή την περίπτωση η μητέρα κάνει ήδη ό,τι καλύτερο μπορεί δεδομένων των συνθηκών της. Το να θηλάσει άλλη μητέρα το μωρό (αν το μωρό το δεχτεί) είναι μια λύση στο πρόβλημα και δεν αποτελεί κανενός είδους μομφή για το τι μπορεί να κάνει η φυσική μητέρα.

 

Αν μιλάμε για θηλάζον μωρό, δεν στερείται καμιά πτυχή του θηλασμού εφόσον τα καλύπτει όλα η μητέρα του.

Αναφέρεσαι λοιπόν σε μη θηλάζοντα μωρά;

Το "εφόσον" έχει μέσα του την υπόθεση... ΑΝ λοιπόν τα καλύπτει όλα η μητέρα ναι, ΑΝ όμως σε δεδομένες συνθήκες δεν μπορεί, τότε ίσως να μπορεί κάποιος άλλος.

Αλλά και για τα μη θηλάζοντα μωρά, εν δυνάμει θα μπορούσε να ισχύει. Λέω εν δυνάμει γιατί από κάποιο σημείο και μετά χάνεται το αντανακλαστικό του θηλασμού και το μη θηλάζον μωρό δεν ξέρει πώς να θηλάσει. Εκεί μόνο αντλημένο γάλα θα μπορούσε να δοθεί.

 

Μια μικρή διόρθωση:

 

Αυτά είναι τα εισαγωγικά: « … »

Αυτά που χρησιμοποίησες εσύ παραπάνω: " ..." δεν είναι εισαγωγικά, αλλά "αφτάκια".

Μ' άρεσε πολύ η "ορολογία" γι' αυτό το τόνισα έτσι. Ωστόσο, εμένα εδώ, σ' αυτή τη γραμματοσειρά (; ), τα ελληνικά εισαγωγικά τα βγάζει όπως τα αγγλικά. Δηλαδή τα προόριζα για εισαγωγικά όχι για αφτάκια

[itsme temp]

Και τα αυτάκια, εισαγωγικά είναι, απλώς πιο "μοντέρνων" γραμματοσειρών.

Καμία γραμματική δε μιλάει για αυτάκια και μυτούλες.

 

 

Όσο για το θέμα τώρα...

 

Ακόμη και για το μπιμπερό που ανέφερες eva, εγω πιστεύω πως πάλι ένα ατομο πρεπει να ταιζει το μωρο. Να ταυτίσει ένα πρόσωπο με την κάλυψη των βασικών του αναγκών. Όχι ηρθε η γιαγια, ο παππους, ο θειος, ο μπατζανακης του θειου και ταιζουν ολοι το μωρο επειδη εχει πλακα...

Δε χρειαζεται υποχρεωτικα να ειναι η μητερα αλλά να είναι ενα ατομο...

Τωρα αν δε γινεται αυτο, ας ειναι 2 τα ατομα αλλά όχι οποιος ερχεται σπιτι με ταιζει...

 

Μου αρεσε πολύ η εκφραση "αλαζονεία της (υπέρ)παραγωγής"

[evaMuki]

Και τα αυτάκια, εισαγωγικά είναι, απλώς πιο "μοντέρνων" γραμματοσειρών.

Καμία γραμματική δε μιλάει για αυτάκια και μυτούλες.

 

 

Όσο για το θέμα τώρα...

 

Ακόμη και για το μπιμπερό που ανέφερες eva, εγω πιστεύω πως πάλι ένα ατομο πρεπει να ταιζει το μωρο. Να ταυτίσει ένα πρόσωπο με την κάλυψη των βασικών του αναγκών. Όχι ηρθε η γιαγια, ο παππους, ο θειος, ο μπατζανακης του θειου και ταιζουν ολοι το μωρο επειδη εχει πλακα...

Δε χρειαζεται υποχρεωτικα να ειναι η μητερα αλλά να είναι ενα ατομο...

Τωρα αν δε γινεται αυτο, ας ειναι 2 τα ατομα αλλά όχι οποιος ερχεται σπιτι με ταιζει...

 

Μου αρεσε πολύ η εκφραση "αλαζονεία της (υπέρ)παραγωγής"

 

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου αν απλά το λες για να εμπλουτιστεί η συζήτηση. Ναι, ακόμα και το τάισμα με το μπιμερό θα πρέπει να γίνεται με τη στοργή που γίνεται (ή θα πρέπει να γίνεται) και ο θηλασμός: στην αγκαλιά, με βλεμματική επαφή, από το κύριο άτομο φροντίδας κλπ. Εγώ δεν αναφέρθηκα σε τάισμα από τρίτο λόγω επιλογής (ή "βολής" ή ελαφρότητας...) - αναφέρθηκα σε ανάγκη, λόγω απουσίας της μαμάς.

 

Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι γυναίκες δεν ζουν τις ιδανικές συνθήκες γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να τις ζήσουν! Όλες μπορεί να ήθελαν να μείνουν στο σπίτι για όλο το πρώτο έτος ίσως και περισσότερο και το μωρό τους να έχει όλη τη φροντίδα από τις ίδιες για όλο το 24ωρο και πάει λέγοντας. Δυστυχώς υπάρχουν κι εκείνες που δεν δουλεύουν μόνο από επιλογή αλλά κι από ανάγκη. Εκείνες που είναι άρρωστες ή οτιδήποτε άλλο. Ξαναλέω ότι ο θηλασμός από τρίτη γυναίκα εμπεριέχει την ανάγκη για την προσωρινή (ή όχι...) υποκατάσταση της φυσικής μητέρας. Ως κάτι τέτοιο, σαφώς δεν πρέπει να γίνεται ελαφρά τη καρδία, αλλά σαφώς και δεν μπορεί να κρίνεται μόνο με βάση τα δικά μας -περιορισμένα ίσως- δεδομένα.

[xrisa2]

πριν 3,5 μήνες έφερα στον κόσμο τον μικρό μου πριγκιπάκο. τις μέρες στο μαιευτήριο πάσχιζα να κατεβάσω το γάλα μου, θήλαζα συνέχεια αλλά αποτέλεσμα μηδέν. είχα ένα μωρο πεινασμένο που δεν είμουν ικανή να το κάνω να χορτάσει. η κοπέλα δίπλα μου πάλι είχε τόσο γάλα που τις έτρεχε ποτάμι. της φέρναν και θήλαστρο μάλιστα για να το βγάζει΄. την ημέρα που η κοπ'ελα έφευγε με το μωρό της είχε ένα μπουκάλάκι γεμάτο από το γάλα της και βλέποντας με να πασχίζω να θηλάσω τον μικρό μου, μου το πρόσφερε. εγώ αρνήθηκα

νομίζω ότι δεν δέχτηκα το γαλατάκι γιατί δεν μπορούσα να δεχτώ ότι μία άλλη μπορεί να δώσει στο παιδί μου κάτι που εγώ δεν μπορώ. η δικιά μας ανασφάλεια πιστεύω ότι μας κάνει να βλέπουμε τη δωρεά γάλακτος τόσο αρνητικά. αν έβλεπα το μωρό μου να θηλάζει σε μία άλλη γυναίκα θα ένιωθα ένα τεράστιο φόβο ότι θα την αγαπήσει περισσότερο από μένα. ακουγεται λίγο χαζό αλλάέτσι το βλέπω.

[marandnik]

Αν η μητέρα είναι πάντα διαθέσιμη, καμμία. Στις περιπτώσεις όμως του θηλασμού από τρίτη γυναίκα, συνήθως οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να λύσουν ένα πρόβλημα. Δεν είναι περιπτώσεις όπως αυτή που ανέφερε η miriki ως αφορμή για να ξεκινήσει μια συζήτηση: δηλ. ο ευκαιριακός θηλασμός από άλλη μητέρα γιατί η μαμά του μωρού είναι για 5 λεπτά στο μπάνιο. Ανέφερα σε προηγούμενο post μου, περίπτωση μητέρας που επιστρέφει στη δουλειά πολύ γρήγορα, δεν μπορεί να αντλεί ή αντλεί λίγο και το μωρό έχει αλλεργία στο ξένο γάλα. Φίλη της μητέρας που κρατάει το μωρό κάποιες ώρες, προσφέρεται και να το θηλάζει ή/και να βγάζει γάλα για το μωρό. Σ' αυτή την περίπτωση η μητέρα κάνει ήδη ό,τι καλύτερο μπορεί δεδομένων των συνθηκών της. Το να θηλάσει άλλη μητέρα το μωρό (αν το μωρό το δεχτεί) είναι μια λύση στο πρόβλημα και δεν αποτελεί κανενός είδους μομφή για το τι μπορεί να κάνει η φυσική μητέρα.

 

 

Κοίτα τι λέω: Σε περίπτωση που υπάρχει πρόβλημα που απειλεί την διατήρηση του μωρού στη ζωή, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η λύση της τράπεζας γάλακτος (για ασφάλεια ως προς την υγιεινή) ή η έσχατη λύση μιας άλλης μητέρας, όπου τότε δε νομίζω να έχει κάποιος αντίρρηση όταν πρόκειται για την επιβίωση του μωρού. Η άλλη μητέρα όμως θα πρέπει εκτός από το να είναι ελεγμένη και υγιής, να έχει και τη δυνατότητα αλλά και τη διάθεση να αναλάβει την αποκλειστική σίτηση του μωρού...

 

Για "μικροπροβλήματα" του στυλ πάω αγορά ή βγαίνω βόλτα, το ρίσκο που παίρνουμε από την έκθεση του μωρού σε ασθένειες που μπορεί να φέρει η άλλη μητέρα (ίσως και εν αγνοία της) είναι μεγαλύτερο από το όποιο όφελος μπορεί να φέρει ένας τέτοιος ευκαιριακός θηλασμός.

 

Για την περίπτωση μητέρων που γυρνούν νωρίς στην εργασία τους, θα σου πω ότι εγώ ήμουν μια τέτοια. Γύρισα στη δουλειά μου όταν η κόρη μου έγινε 4 μηνών, θηλάζαμε αποκλειστικά και δεν έπαιρνε μπιμπερό αλλά ούτε κι εγώ μπορούσα να βγάλω με το θήλαστρο πάνω από λίγα ml.

 

Τελικά τα καταφέραμε μια χαρά καθώς το παιδί από μόνο του "γύρισε" τη μέρα σε νύχτα και καταφέραμε να συνεχίσουμε να θηλάζουμε αποκλειστικά όλες τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας και της νύχτας και η μικρή μου να κοιμάται 8-9 ώρες όταν έλειπα για τη δουλειά. Μ' αυτόν τον τρόπο κατάφερα να κρατήσω την παραγωγή μου και να συνεχίζουμε να θηλάζουμε μέχρι 1,5 χρονών που αποθήλασε από μόνη της.

 

Αν υπήρχε μια άλλη μαμά που προσφέρονταν να θηλάζει την κόρη μου τις ώρες που έλειπα, τότε δεν θα επιτύγχανα αυτόν τον συγχρονισμό και θα κινδύνευα να μειωθεί η παραγωγή μου και να χάσω τελείως το θηλασμό.

 

 

Ο θηλασμός είναι μια ισορροπία μεταξύ της μαμάς και του μωρού και ο,τιδήποτε μπει στη μέση, μπορεί εύκολα να τη διαταράξει. Καμιά φορά λοιπόν μπορεί οι προθέσεις να είναι οι αγνότερες αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το αποτέλεσμα θα είναι το καλύτερο.

[pax]

Ο θηλασμός είναι μια ισορροπία μεταξύ της μαμάς και του μωρού και ο,τιδήποτε μπει στη μέση, μπορεί εύκολα να τη διαταράξει. Καμιά φορά λοιπόν μπορεί οι προθέσεις να είναι οι αγνότερες αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το αποτέλεσμα θα είναι το καλύτερο.

 

Σ΄αυτό συμφωνώ απόλυτα.

[miriki]

Κι εγώ συμφωνώ με αυτό το τελευταίο.

 

Η απορία μου αφορούσε κυρίως έκτακτα περιστατικά και όχι συστηματική κατάσταση. Αν δηλαδή η μητέρα χρειαστεί να φύγει επειγόντως από το σπίτι και να λείψει για πολύ ώρα (γιατί π.χ. κάποιος από την οικογένεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ή κάτι τέτοιο, όχι να πάει για καφέ ) χωρίς να υπάρχει απόθεμα αντλημένου. Τι κάνεις; Αυτό συζητούσαμε με τη φίλη και εκείνη μου είπε "ε, βάλτο στο στήθος ρε παιδάκι μου πώς κάνεις έτσι".

 

Στην καθημερινότητα συμβαίνουν διάφροα πράγματα που είναι πέρα από τον έλεγχό μας οπότε δεν είναι κακό να γνωρίζουμε τι επιλογές μπορεί να υπάρχουν. Τώρα κατά τα άλλα συμφωνώ με τη mardnik. Δε θα αναλάμβανα το συστηματικό τάισμα του μωρού εκτός κι αν πραγματικά ετίθετο ζήτημα επιβίωσης.