Πως ηταν η εμπειρια του τοκετου σας??(ακομα και οι αντρες εαν ηταν μεσα ας απαντησουν

[Maria110610]

Καλησπερα για εμενα η εμπειρια του τοκετου μου ηταν σαν ειχα παει σε ενα παρτυ!

Δεν λεω περασα διαφορα σταδια λογω των ωδινων αλλα εξ αιτιας της γιατρου μου και της μαιας μου ολα εξεληχθηκαν καλως!

Η διαδικασια ξεκηνησε το μεσιμερι της Κυριακης 27 Φεβρουαριου, η γυναικολογος μου μου ειχε πει οτι αν δεν γεννουσα μεχρις τις 28/02 θα εμπαινα στις 28 το πρωι για προκληση!

Τελικα ξεκινησαν οι πονοι στις 3 το μεσιμερι μετα απο κατι ζουζουνισματα που καναμε με τον συζηγο (αυτος ο ανθρωπος ειναι πη...μα και ζημια)!Επειδη ομως ειχα πονους χωρις εξελιξη τις 2 τελευταιες εβδομαδες πηγενοερχομουν στο ΙΑσω και αποτελεσμα μηδεν με επιανα πονοι εφταναν 5 λεπτο πηγεναμε μου εβαζαν καρδιοτοκογραφο μου λεγαν καλα παμε , μου εβαζαν χερι και μου ελεγαν φευγεις δεν εχεις διαστολη!

Τελικα να μην σας τα πολυλογω πηγα στο Ιασω στις 5 το απογευμα με πονους 3 λεπτου κ χρειαστηκε να μου γινει ορος ωοκυτοκυνης γιατι το παιδι ητνα ψηλα , οτραχηλος κλειστος και ανωριμος και επισης το παιδι κατεβαινε με προσωπο!

ολη η εξελιξη του τοκετου μου ηταν τις δυο τελευταιες ωρες γεννησσα στις 11 το πρωι (εκλεισα 20 ωρες πονους και 18 ωρες στο νοσοκομειο)στις 9 το πρωι εσπασαν μονα τους νερα οπου μολις εγινε αυτο η γιατρος μου με ενημερωσε οτι εαν δεν γεννουσα εντος 5ωρου θα επρεπε να παμε για καισαρικη!τελικα στις 10,30 μου ειπε οτι ειχα διαστολη 8 εκ και οτι αν ηθελα να κανμε μια εξωθηση για να βεβαιωθει οτι τα θυμαμαι απο τα μαθηματα ανωδυνου τοκετου!κανω ενα σφιξημο και αρχιζει να ουρλιαζει!"Μαρια τι μου εκανες, μην κλεισεις τα ποδια σου , μεινε ακινητη βλεπω κεφαλι και εχει μαυρα μαλια!"Εγω αρχησα να κλαιω!

Μετα ρωτησε τον αντρα μου που ηταν σε ολη την διαδικασια μεσα εαν θα ερχοταν και στο χειρουργειο για την τελικη φαση εκεινος μου χαιδεψε το κεφαλι και μας ακολουθησε στις 10,45 μετα απο 2 σφιξηματα στο χειρουργειο τον ειδα !Ηταν τοσοα ασπρος και τοσο μικρος , τοσο πεντακαθαρος και δεν ηταν καθολου ζορισμενος!Μου τον εδωσαν αγκαλια και εγω και ο αντρας μου λυθηκαμε σε κλαματα με φιλαγε συνεχεια και μου ελεγε οτ ποσο με αγαπαει.....μετα λυποθυμησα και μετα απο λιγη ωρα συνηλθα και βρηκα τον αντρα μου πανω απο το κεφαλι μου να κλαιει να κλαιει το μωρο στην αγκαλια του να με ρωταν αν ειμαι καλα να μου λενε να παρω βαθιες ανασες!ειχα χαμηλο οξυγονο λογω της πολυς πιεσης και τνω δυο συνεχομενων εξωθησεων!με εβαλαν στην ανανηψη και μετα ανεβηκα στο δωματιο!

Σας ειπα στην αρχη οτι ηταν παρτυ και δεν σας το εξηγησα!

Λοιπον αντρας μου ελεγε συνεχεια ανεκδοτα και οτι με αγαπαει πολυ!η γυναικολογος μου μου εξιστορουσε την δικη της γεννα και μου ελεγε να μην αγχωνομαι για τιποτα η μαια μου μου χαιδευε συνεχεια το χερι και το κεφαλι και μου ελεγε ελα ανασουλες και εκανε ανασες μαζι μου!

Ηταν πανεμορφα ειχα παρει μαζι μου ενα CD της Lorenna Mckennit και ακουγα ειχαμε μια ομορφη ατμοσφγαιρα !

Και το καλυτερο τελικα γεννησα την ημερα της επετειου μας!ο συζηγος βεβαια λεει οτι θα παιρνει δωρο μονο σε εμενα και οχι στον μικρο για να μην ζηλευω!!

ΧαΧΑ

Θα ηθελα να διαβασω τις δικες σας εμπειριες!

Εγω ακομη μια φορα λεω σε αυτο το φορουμ οτι η Ολυμπιτσα , η Βασιλλεια και ΟΣωτηρακης μου με βοηθησαν να βιωσω το τοκετο μου σαν μια ομορφη εμπειρια!

[Maria110610]

ΠΑντως αν εκανα 2οπαιδακι θα ηταν μονο και μονο για να βιωσω το τοκετο ξανα!

[Maria110610]

;)

[annoula1987]

χαχαχαχαχα!!!Τι γλυκιά ιστορία!!!Η δική μου ιστορία έχει ως εξής:

 

Σάββατο πρωί 05/02 έκλεινα 39 εβδομάδες κύησης και είχα ραντεβού με τον γιατρό μου.Αφού με εξέτασε,μου είπε ότι δεν υπάρχουν ούτε συσπάσεις,ούτε διαστολή,ο τράχηλος είναι σκληρός και δεν με βλέπει να γεννάω τις επόμενες μέρες και έτσι κλείνουμε ραντεβού για Τετάρτη μήπως και αλλάξει κάτι,αλλιώς θα συζητούσαμε για τεχνητούς πόνους.Εγώ έφυγα πολύ απογοητευμένη πρώτον γιατί ανυπομονούσα πολύ να γνωρίσω το ζουζούνι που κουβαλούσα μέσα μου και δεύτερον φοβόμουν τους τεχνητούς πόνους γιατί άκουσα ότι πονάει πολύ και ότι υπάρχει μεγάλη περίπτωση να μου κάνουν καισαρική,κάτι που δεν ήθελα με τίποτα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο αντρούλης μου για να μου φτιάξει την διάθεση,με πήγε για καφεδάκι μιας και είχε καλό καιρό και απολαύσαμε από μια ζεστή σοκολάτα.Μετά πήγαμε σούπερ μάρκετ για ψώνια,εκεί άρχισα να νιώθω πόνους περιόδου αλλά δεν ανησύχησα αφού ο γιατρός μου είπε να το περιμένω λόγο της εξέτασης που μου έκανε (πασπάτεμα ).

Αφού γυρίσαμε σπίτι με τα ψώνια,μαγείρεψα,φάγαμε και ξάπλωσα λίγο να ξεκουραστώ.Το απογευματάκι,μπήκα στο ίντερνετ και μιλούσα με τα κορίτσια από μείναμε έγκυες την ίδια εποχή,όσες είχαν απομείνει γιατί οι πιο πολλές είχαν γεννήσει και τους έλεγα πόσο απογοητευμένη είμαι.Κάποια στιγμή κατά τις 6:30 πάω τουαλέτα και βλέπω λίγο ροζ στο εσώρουχο αλλά πάλι χαμπάρι δεν πήρα γιατί ο γιατρός είπε ότι μπορεί να συμβεί.Όταν ξανακάθομαι στον υπολογιστή,νιώθω λίγο ζεστό υγρό σαν να κατουρήθηκα λίγο!

Πάω τουαλέτα,βάζω μια σερβιέτα και ξανακάθομαι στον υπολογιστή και τότε το ξανανιώθω!

Τότε είπα "ώπα εδώ είμαστε"! Φωνάζω τον άντρα μου και του λέω ήρεμα και ωραία "μωρό μου,μάάάάάλλον σπάσανε τα νερά..." και με κοιτάει με γουρλωμένα τα μάτια και λέει πάμε στο νοσοκομείο??Του λέω,κάτσε να σιγουρευτώ και θα σου πω...Μετά από 10 λεπτά ήμουν πια σίγουρη ότι είναι τα νερά που σπάσανε,ντύνομαι,βάφομαι ( μη με δει ο γιος μου απεριποίητη ) ,είχα κάνει μπανάκι και ξυρισματάκι από το πρωί,οι βαλίτσες ήταν έτοιμες,τις φορτώσαμε και φύγαμε!!Μέχρι να φτάσω στο νοσοκομείο (5 λεπτά από το σπίτι) είχα γίνει λούτσα και συνέχιζαν να τρέχουν τα νερά!!Ανέβηκα στον δεύτερο όροφο από τις σκάλες παρακαλώ γιατί ντρεπόμουν να μπω στο ασανσέρ με τόσο κόσμο και εγώ να είμαι σαν κατουρημένη!

Βρίσκω τον πρώτο γιατρό στον δρόμο μου και του λέω όλο καμάρι και χαρά "Σπάσανε τα νερά!!"

Με βάζουν μέσα,με εξετάζουν,η κατάσταση ίδια με το πρωί,ούτε συσπάσεις,ούτε διαστολή...Οι πόνοι περιόδου είχαν υποχωρήσει και ένιωθα μια χαρά!Τελικά με στέλνουν στο δωμάτιο μου και περιμένω...περιμένω...περιμένω...Και αφού πήγε 11 η ώρα και ακόμα δεν έλεγε να βγει ο μικρός,τους έδιωξα όλους να πάνε σπίτι τους γιατί μάλλον θα γεννούσα την επόμενη...Κατά τις 12:30 άρχισα να νιώθω πάλι πόνους περιόδου...Κάθε 5 λεπτά περίπου.Κατά τη 1 είχα διαστολή 2 και ακόμα ήμουν στο δωμάτιο και έκοβα βόλτες κι ας μου το απαγόρευαν οι μαίες .Ένιωθα καλύτερα όταν περπατούσα!!Κατά τη 1:30 οι πόνοι άρχισαν να γίνονται αρκετά δυνατοί και ήρθαν να μου κάνουν κλίσμα και να με πάρουν στο χειρουργείο.Με ρώτησε αν θέλω επισκληρίδιο και να μου δώσει κανένα παυσίπονο αλλά ήθελα να το παίξω θαρραλέα και αρνήθηκα...Κατά τις 2:30 οι πόνοι έγιναν πολύύύ δυνατοί,ήμουν ήδη έτοιμη στο χειρουργείο και τότε δεν άντεξα και ζήτησα να έρθει αναισθησιολόγος.Μέχρι να έρθει,να ετοιμάσει τα εργαλεία του,να συμπληρώσουμε τα χαρτιά κτλ. είχε πάει 4 παρά...Όλα ήταν έτοιμα για επισκληρίδιο,ρωτάει τη μαία πόσο διαστολή έχω για να μου βάλει το φάρμακο και ήταν ήδη 7-8,μου βάζει το φάρμακο,και περιμένω να δράσει...Όταν οι πόνοι άρχισαν να γίνονται πιο ανώδυνοι,ήρθε ο γυναικολόγος,μου ανέβασαν τα πόδια στα στηρίγματα,μου τα έδεσαν και άρχισαν να μου δίνουν οδηγίες για να σπρώξω!Τότε για κάποιο λόγο σταμάτησα να ακούω την καρδούλα του μωρού στον καρδιοτοκογράφο και φρίκαρα!!! Να ρωτάω γιατί δεν ακούω το μωρό και να μην μου απαντάνε!!Ε τότε σπρώχνω με όλη τη δύναμη που είχα μέσα μου,ένιωθα ότι θα σκάσει το κεφάλι μου από την πίεση και με την τρίτη φορά,ακούω το πιο γλυκό κλάμα του κόσμου!!!!!!!!!!!!Ξεσπάω κι εγώ με λυγμούς!!Μου το βάζουν αμέσως πάνω στην κοιλίτσα μου και έτσι αντίκρισα το θαύμα μου στις 04:14 τα ξημερώματα...Στις 04:30 ήμουν με το κινητό και ειδοποιούσα όλον τον κόσμο να έρθουν!!

Ανυπομονώ να στρώσουν λίγο τα πράγματα και να ξαναμείνω εγκυούλα!!!

[Maria110610]

χαχαχαχαχα!!!Τι γλυκιά ιστορία!!!Η δική μου ιστορία έχει ως εξής:

 

Σάββατο πρωί 05/02 έκλεινα 39 εβδομάδες κύησης και είχα ραντεβού με τον γιατρό μου.Αφού με εξέτασε,μου είπε ότι δεν υπάρχουν ούτε συσπάσεις,ούτε διαστολή,ο τράχηλος είναι σκληρός και δεν με βλέπει να γεννάω τις επόμενες μέρες και έτσι κλείνουμε ραντεβού για Τετάρτη μήπως και αλλάξει κάτι,αλλιώς θα συζητούσαμε για τεχνητούς πόνους.Εγώ έφυγα πολύ απογοητευμένη πρώτον γιατί ανυπομονούσα πολύ να γνωρίσω το ζουζούνι που κουβαλούσα μέσα μου και δεύτερον φοβόμουν τους τεχνητούς πόνους γιατί άκουσα ότι πονάει πολύ και ότι υπάρχει μεγάλη περίπτωση να μου κάνουν καισαρική,κάτι που δεν ήθελα με τίποτα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο αντρούλης μου για να μου φτιάξει την διάθεση,με πήγε για καφεδάκι μιας και είχε καλό καιρό και απολαύσαμε από μια ζεστή σοκολάτα.Μετά πήγαμε σούπερ μάρκετ για ψώνια,εκεί άρχισα να νιώθω πόνους περιόδου αλλά δεν ανησύχησα αφού ο γιατρός μου είπε να το περιμένω λόγο της εξέτασης που μου έκανε (πασπάτεμα ).

Αφού γυρίσαμε σπίτι με τα ψώνια,μαγείρεψα,φάγαμε και ξάπλωσα λίγο να ξεκουραστώ.Το απογευματάκι,μπήκα στο ίντερνετ και μιλούσα με τα κορίτσια από μείναμε έγκυες την ίδια εποχή,όσες είχαν απομείνει γιατί οι πιο πολλές είχαν γεννήσει και τους έλεγα πόσο απογοητευμένη είμαι.Κάποια στιγμή κατά τις 6:30 πάω τουαλέτα και βλέπω λίγο ροζ στο εσώρουχο αλλά πάλι χαμπάρι δεν πήρα γιατί ο γιατρός είπε ότι μπορεί να συμβεί.Όταν ξανακάθομαι στον υπολογιστή,νιώθω λίγο ζεστό υγρό σαν να κατουρήθηκα λίγο!

Πάω τουαλέτα,βάζω μια σερβιέτα και ξανακάθομαι στον υπολογιστή και τότε το ξανανιώθω!

Τότε είπα "ώπα εδώ είμαστε"! Φωνάζω τον άντρα μου και του λέω ήρεμα και ωραία "μωρό μου,μάάάάάλλον σπάσανε τα νερά..." και με κοιτάει με γουρλωμένα τα μάτια και λέει πάμε στο νοσοκομείο??Του λέω,κάτσε να σιγουρευτώ και θα σου πω...Μετά από 10 λεπτά ήμουν πια σίγουρη ότι είναι τα νερά που σπάσανε,ντύνομαι,βάφομαι ( μη με δει ο γιος μου απεριποίητη ) ,είχα κάνει μπανάκι και ξυρισματάκι από το πρωί,οι βαλίτσες ήταν έτοιμες,τις φορτώσαμε και φύγαμε!!Μέχρι να φτάσω στο νοσοκομείο (5 λεπτά από το σπίτι) είχα γίνει λούτσα και συνέχιζαν να τρέχουν τα νερά!!Ανέβηκα στον δεύτερο όροφο από τις σκάλες παρακαλώ γιατί ντρεπόμουν να μπω στο ασανσέρ με τόσο κόσμο και εγώ να είμαι σαν κατουρημένη!

Βρίσκω τον πρώτο γιατρό στον δρόμο μου και του λέω όλο καμάρι και χαρά "Σπάσανε τα νερά!!"

Με βάζουν μέσα,με εξετάζουν,η κατάσταση ίδια με το πρωί,ούτε συσπάσεις,ούτε διαστολή...Οι πόνοι περιόδου είχαν υποχωρήσει και ένιωθα μια χαρά!Τελικά με στέλνουν στο δωμάτιο μου και περιμένω...περιμένω...περιμένω...Και αφού πήγε 11 η ώρα και ακόμα δεν έλεγε να βγει ο μικρός,τους έδιωξα όλους να πάνε σπίτι τους γιατί μάλλον θα γεννούσα την επόμενη...Κατά τις 12:30 άρχισα να νιώθω πάλι πόνους περιόδου...Κάθε 5 λεπτά περίπου.Κατά τη 1 είχα διαστολή 2 και ακόμα ήμουν στο δωμάτιο και έκοβα βόλτες κι ας μου το απαγόρευαν οι μαίες .Ένιωθα καλύτερα όταν περπατούσα!!Κατά τη 1:30 οι πόνοι άρχισαν να γίνονται αρκετά δυνατοί και ήρθαν να μου κάνουν κλίσμα και να με πάρουν στο χειρουργείο.Με ρώτησε αν θέλω επισκληρίδιο και να μου δώσει κανένα παυσίπονο αλλά ήθελα να το παίξω θαρραλέα και αρνήθηκα...Κατά τις 2:30 οι πόνοι έγιναν πολύύύ δυνατοί,ήμουν ήδη έτοιμη στο χειρουργείο και τότε δεν άντεξα και ζήτησα να έρθει αναισθησιολόγος.Μέχρι να έρθει,να ετοιμάσει τα εργαλεία του,να συμπληρώσουμε τα χαρτιά κτλ. είχε πάει 4 παρά...Όλα ήταν έτοιμα για επισκληρίδιο,ρωτάει τη μαία πόσο διαστολή έχω για να μου βάλει το φάρμακο και ήταν ήδη 7-8,μου βάζει το φάρμακο,και περιμένω να δράσει...Όταν οι πόνοι άρχισαν να γίνονται πιο ανώδυνοι,ήρθε ο γυναικολόγος,μου ανέβασαν τα πόδια στα στηρίγματα,μου τα έδεσαν και άρχισαν να μου δίνουν οδηγίες για να σπρώξω!Τότε για κάποιο λόγο σταμάτησα να ακούω την καρδούλα του μωρού στον καρδιοτοκογράφο και φρίκαρα!!! Να ρωτάω γιατί δεν ακούω το μωρό και να μην μου απαντάνε!!Ε τότε σπρώχνω με όλη τη δύναμη που είχα μέσα μου,ένιωθα ότι θα σκάσει το κεφάλι μου από την πίεση και με την τρίτη φορά,ακούω το πιο γλυκό κλάμα του κόσμου!!!!!!!!!!!!Ξεσπάω κι εγώ με λυγμούς!!Μου το βάζουν αμέσως πάνω στην κοιλίτσα μου και έτσι αντίκρισα το θαύμα μου στις 04:14 τα ξημερώματα...Στις 04:30 ήμουν με το κινητό και ειδοποιούσα όλον τον κόσμο να έρθουν!!

Ανυπομονώ να στρώσουν λίγο τα πράγματα και να ξαναμείνω εγκυούλα!!!

 

 

Κατα αρχην εμ εκανες να κλαψω απο την περιγραφη κατα δευτερον εγω εχω γενεθλια 5/02 !!!

ΧαΧα

Και τα μωρα μας εχουν 22 μερες διαφορα καλο?

Εγω δεν εκαν επισκληριδιο ηθελα να το παιξω σκληρη και οτνα την ζητησα ηταν αργα!

[annoula1987]

Κατα αρχην εμ εκανες να κλαψω απο την περιγραφη κατα δευτερον εγω εχω γενεθλια 5/02 !!!

ΧαΧα

Και τα μωρα μας εχουν 22 μερες διαφορα καλο?

Εγω δεν εκαν επισκληριδιο ηθελα να το παιξω σκληρη και οτνα την ζητησα ηταν αργα!

Ναι είναι κοντά ηλικιακά τα μωράκια μας !!! Κι εγώ δεν ήθελα επισκληρίδιο αλλά μετά λύγισα..όχι ότι πρόλαβε να κάνει και πολλά,το καλό είναι ότι μετά για κανένα δύωρο ήμουν σαν να μην γέννησα!!!Πετούσα!!!

[Maria110610]

ΠΑντως ειδες καμια φορα ακομα και οι γιατροι πεφτουν εξω!

[annoula1987]

Καλά εννοείται!!Δεν είναι Θεοί!!!Εγώ ποτέ δεν εμπιστεύομαι γιατρούς με κλειστά μάτια,πάντα το ψάχνω λίγο παραπάνω!!!Θα φάμε ειδοποίηση να πάμε στο παρεντς καφε!Σου έστειλα π.μ!

[aasimak]

Τέλειες οι ιστορίες σας. Μακάρι να έχω να διηγηθώ και εγω μια τέτοια σε λίγες μέρες

[Maria110610]

Τέλειες οι ιστορίες σας. Μακάρι να έχω να διηγηθώ και εγω μια τέτοια σε λίγες μέρες

 

 

Στο ευχομαστε ολοψυχα !

Καλα μην γελασσεις αλλα ακομα να γεννησεις???

Χιχιχι

Ελα ολα καλα θα πανε!!

Να εχεις εμπιστοσυνη στον ευατο σου , στο μωρο σου και στον γιατρο σου!

Και επιτελους καλη λευτερια!

[aasimak]

χαχα αυτό το ακόμα να γεννήσεις μου το λένε

1.Συγγενείς (και σε Αθήνα και σε χωριό)

2. Γείτονες (δικοί μου και της μαμάς μου)

3. Συνάδελφοι-Συνεργάτες (δικοι μου και του άντρα μου)

4. Φίλοι

 

τώρα το ακούω και απο το forum μόνο ο σκύλος μου δε μου έχει πει ακόμα τίποτα το πουλάκι μου. Α! δεν έβαλα και τις κοπέλες στο super market που πάω κάθε μέρα για να περπατάω στους διαδρόμους (επειδη κρύωνα)

[dimmi]

χαχαχαχαχα!!!Τι γλυκιά ιστορία!!!Η δική μου ιστορία έχει ως εξής:

 

Σάββατο πρωί 05/02 έκλεινα 39 εβδομάδες κύησης και είχα ραντεβού με τον γιατρό μου.Αφού με εξέτασε,μου είπε ότι δεν υπάρχουν ούτε συσπάσεις,ούτε διαστολή,ο τράχηλος είναι σκληρός και δεν με βλέπει να γεννάω τις επόμενες μέρες και έτσι κλείνουμε ραντεβού για Τετάρτη μήπως και αλλάξει κάτι,αλλιώς θα συζητούσαμε για τεχνητούς πόνους.Εγώ έφυγα πολύ απογοητευμένη πρώτον γιατί ανυπομονούσα πολύ να γνωρίσω το ζουζούνι που κουβαλούσα μέσα μου και δεύτερον φοβόμουν τους τεχνητούς πόνους γιατί άκουσα ότι πονάει πολύ και ότι υπάρχει μεγάλη περίπτωση να μου κάνουν καισαρική,κάτι που δεν ήθελα με τίποτα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο αντρούλης μου για να μου φτιάξει την διάθεση,με πήγε για καφεδάκι μιας και είχε καλό καιρό και απολαύσαμε από μια ζεστή σοκολάτα.Μετά πήγαμε σούπερ μάρκετ για ψώνια,εκεί άρχισα να νιώθω πόνους περιόδου αλλά δεν ανησύχησα αφού ο γιατρός μου είπε να το περιμένω λόγο της εξέτασης που μου έκανε (πασπάτεμα ).

Αφού γυρίσαμε σπίτι με τα ψώνια,μαγείρεψα,φάγαμε και ξάπλωσα λίγο να ξεκουραστώ.Το απογευματάκι,μπήκα στο ίντερνετ και μιλούσα με τα κορίτσια από μείναμε έγκυες την ίδια εποχή,όσες είχαν απομείνει γιατί οι πιο πολλές είχαν γεννήσει και τους έλεγα πόσο απογοητευμένη είμαι.Κάποια στιγμή κατά τις 6:30 πάω τουαλέτα και βλέπω λίγο ροζ στο εσώρουχο αλλά πάλι χαμπάρι δεν πήρα γιατί ο γιατρός είπε ότι μπορεί να συμβεί.Όταν ξανακάθομαι στον υπολογιστή,νιώθω λίγο ζεστό υγρό σαν να κατουρήθηκα λίγο!

Πάω τουαλέτα,βάζω μια σερβιέτα και ξανακάθομαι στον υπολογιστή και τότε το ξανανιώθω!

Τότε είπα "ώπα εδώ είμαστε"! Φωνάζω τον άντρα μου και του λέω ήρεμα και ωραία "μωρό μου,μάάάάάλλον σπάσανε τα νερά..." και με κοιτάει με γουρλωμένα τα μάτια και λέει πάμε στο νοσοκομείο??Του λέω,κάτσε να σιγουρευτώ και θα σου πω...Μετά από 10 λεπτά ήμουν πια σίγουρη ότι είναι τα νερά που σπάσανε,ντύνομαι,βάφομαι ( μη με δει ο γιος μου απεριποίητη ) ,είχα κάνει μπανάκι και ξυρισματάκι από το πρωί,οι βαλίτσες ήταν έτοιμες,τις φορτώσαμε και φύγαμε!!Μέχρι να φτάσω στο νοσοκομείο (5 λεπτά από το σπίτι) είχα γίνει λούτσα και συνέχιζαν να τρέχουν τα νερά!!Ανέβηκα στον δεύτερο όροφο από τις σκάλες παρακαλώ γιατί ντρεπόμουν να μπω στο ασανσέρ με τόσο κόσμο και εγώ να είμαι σαν κατουρημένη!

Βρίσκω τον πρώτο γιατρό στον δρόμο μου και του λέω όλο καμάρι και χαρά "Σπάσανε τα νερά!!"

Με βάζουν μέσα,με εξετάζουν,η κατάσταση ίδια με το πρωί,ούτε συσπάσεις,ούτε διαστολή...Οι πόνοι περιόδου είχαν υποχωρήσει και ένιωθα μια χαρά!Τελικά με στέλνουν στο δωμάτιο μου και περιμένω...περιμένω...περιμένω...Και αφού πήγε 11 η ώρα και ακόμα δεν έλεγε να βγει ο μικρός,τους έδιωξα όλους να πάνε σπίτι τους γιατί μάλλον θα γεννούσα την επόμενη...Κατά τις 12:30 άρχισα να νιώθω πάλι πόνους περιόδου...Κάθε 5 λεπτά περίπου.Κατά τη 1 είχα διαστολή 2 και ακόμα ήμουν στο δωμάτιο και έκοβα βόλτες κι ας μου το απαγόρευαν οι μαίες .Ένιωθα καλύτερα όταν περπατούσα!!Κατά τη 1:30 οι πόνοι άρχισαν να γίνονται αρκετά δυνατοί και ήρθαν να μου κάνουν κλίσμα και να με πάρουν στο χειρουργείο.Με ρώτησε αν θέλω επισκληρίδιο και να μου δώσει κανένα παυσίπονο αλλά ήθελα να το παίξω θαρραλέα και αρνήθηκα...Κατά τις 2:30 οι πόνοι έγιναν πολύύύ δυνατοί,ήμουν ήδη έτοιμη στο χειρουργείο και τότε δεν άντεξα και ζήτησα να έρθει αναισθησιολόγος.Μέχρι να έρθει,να ετοιμάσει τα εργαλεία του,να συμπληρώσουμε τα χαρτιά κτλ. είχε πάει 4 παρά...Όλα ήταν έτοιμα για επισκληρίδιο,ρωτάει τη μαία πόσο διαστολή έχω για να μου βάλει το φάρμακο και ήταν ήδη 7-8,μου βάζει το φάρμακο,και περιμένω να δράσει...Όταν οι πόνοι άρχισαν να γίνονται πιο ανώδυνοι,ήρθε ο γυναικολόγος,μου ανέβασαν τα πόδια στα στηρίγματα,μου τα έδεσαν και άρχισαν να μου δίνουν οδηγίες για να σπρώξω!Τότε για κάποιο λόγο σταμάτησα να ακούω την καρδούλα του μωρού στον καρδιοτοκογράφο και φρίκαρα!!! Να ρωτάω γιατί δεν ακούω το μωρό και να μην μου απαντάνε!!Ε τότε σπρώχνω με όλη τη δύναμη που είχα μέσα μου,ένιωθα ότι θα σκάσει το κεφάλι μου από την πίεση και με την τρίτη φορά,ακούω το πιο γλυκό κλάμα του κόσμου!!!!!!!!!!!!Ξεσπάω κι εγώ με λυγμούς!!Μου το βάζουν αμέσως πάνω στην κοιλίτσα μου και έτσι αντίκρισα το θαύμα μου στις 04:14 τα ξημερώματα...Στις 04:30 ήμουν με το κινητό και ειδοποιούσα όλον τον κόσμο να έρθουν!!

Ανυπομονώ να στρώσουν λίγο τα πράγματα και να ξαναμείνω εγκυούλα!!!

Η πιο όμορφη ιστορία που έχω διαβάσει, σαν από παραμύθι! Μου άρεσε και όπως τα έγραφες, παραστατικά και γλαφυρά και οι λεπτομέρειες που εναλλάσσονταν, άσχημες και όμορφες.

Εκεί που είπες ότι τρόμαξες και έβγαλες το μωρό ήταν πολύ συγκινητικό

 

Να σας ζήσουν τα μωράκια σας σε όλες τις κοπέλες που είπαν την ιστορία τους, ή θα την πουν!

[jo89]

μπραβο κοριτσια...να σας ζησουν τα αγγελουδια σας και η οικογενεια σας....αχ γραψτε και αλλες βρε κοριτσια εσεις που γεννησατε....μας αρεσουν πολυυυυ!!:D dimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii εμεις αργουμε πολυ εεεεεεε:confused: ουφφφφφ!!!υπομονηηηηη

[dimmi]

Ασε jo μου πάρα πολύ αργούμε, ας διαβάζουμε να είμαστε ενημερωμένες ως τότε τί μας περιμένει!

Εμένα με βοηθά πολύ αυτό, πάντα μου άρεσε να πηγαίνω προετοιμασμένη, "διαβασμένη"

Μετά ό,τι είναι να γίνει θα γίνει

[neraida11]

να σου ζησει!

[Maria110610]

ευχομαι πραγματικα σε ολες να ειναι σαν παρτυ η εμπειρια της γεννας οπως ηταν η δικη μου περιμενουμε κια αλλες κοπελες να μας πουν την εμπειρια τους!

[Maria110610]

Ασε jo μου πάρα πολύ αργούμε, ας διαβάζουμε να είμαστε ενημερωμένες ως τότε τί μας περιμένει!

Εμένα με βοηθά πολύ αυτό, πάντα μου άρεσε να πηγαίνω προετοιμασμένη, "διαβασμένη"

Μετά ό,τι είναι να γίνει θα γίνει

 

 

Μην ανγχωνεσαι θα περασει ο καιρος και τσουπ θα κανεις το θαυματακι σου!σου ευχομαι μια καλη και τελειομηνη εγγυμοσυνη!

[dimmi]

Σε ευχαριστώ Maria! Αντε κοπέλες μοιραστείτε και τις δικές σας ιστορίες τοκετού,

να θυμούνται οι παλιές, να μαθαίνουν οι νέες!

[Maria110610]

μπραβο κοριτσια...να σας ζησουν τα αγγελουδια σας και η οικογενεια σας....αχ γραψτε και αλλες βρε κοριτσια εσεις που γεννησατε....μας αρεσουν πολυυυυ!!:D dimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii εμεις αργουμε πολυ εεεεεεε:confused: ουφφφφφ!!!υπομονηηηηη

 

 

Οταν ερθει η ωρα σου ευχομαι να το βιωσεις αυτο το θαυμα οσο γινεται καλυτερα!

Δεν αργει η ωρα θα περασει ο καιρτος πολυ γρηγορα!

Καλη και τελειομηνη εγγυμοσυνη!

[Maria110610]

Δεν μπορεσα ποτε να καταλαβω γιατι υπαρχει διαμαχη για τον φυσιολογικο τοκετο και την καισαρικη καποιοι δηλωνουν υπερμαχοι ή του ενος ή του αλλου!εγω αυτο που λεω ειναι οτι πανω απο ολα μετα τον τοκετο πρεπει να εχεις ενα γερο μωρο και μια γερη μαμα!!!!

[mikio]

http://parents.org.gr/forum/showpost.php?p=1189660&postcount=41

http://www.parentscafe.gr/showpost.php?p=681233&postcount=34

 

Εδώ είναι οι εμπειρίες μου από τους δύο τοκετούς μου, του γιου και της κόρης μου! Κι εγώ γέννησα την κόρη μου στην επέτειο γνωριμίας και γάμου με το σύζυγο!

Στη γέννα αυτή μάλιστα μας έκανε δώρο ο γιατρός για χάρη της ημέρας να μπει μέσα ο σύζυγος παρότι απαγορευόταν από τους κανονισμούς του νοσοκομείου!

[Maria110610]

http://parents.org.gr/forum/showpost.php?p=1189660&postcount=41

http://www.parentscafe.gr/showpost.php?p=681233&postcount=34

 

Εδώ είναι οι εμπειρίες μου από τους δύο τοκετούς μου, του γιου και της κόρης μου! Κι εγώ γέννησα την κόρη μου στην επέτειο γνωριμίας και γάμου με το σύζυγο!

Στη γέννα αυτή μάλιστα μας έκανε δώρο ο γιατρός για χάρη της ημέρας να μπει μέσα ο σύζυγος παρότι απαγορευόταν από τους κανονισμούς του νοσοκομείου!

 

 

Τελειο δωρο ε το μωρο στην επετειο σας και εμας !!!!!!

[Maria110610]

Ο τροπος που τα περιεγραψες ηταν καταπληκτηκος συγγινητικος και με εκανε να δακρυσω να σου ζησουν!!!

[viki 1]

εγώ 5/1/09 πήγα για τελευταία εξέταση στον γιατρό. Είχα διαστολή ένα. Μου είπε πως μέχρι την Παρασκευή πρέπει να γεννήσω. δεν ήθελε να πάρω μέρες απο τον 10ο γιατί μπορεί να τυλιγόταν το μωρό στο λώρο και δεν θυμάμαι τί άλλο. στην τελευταία εξέταση καθώς κοιτούσε τον υπέρηχο ο γιατρός και έλεγε αμνιακό υγρό καλό, πλακούντας καλός κλπ πετάγομαι και εγώ και ρωτάω ρουχαλάκια μπλέ όπως είπαμε καλά? καλά και αυτά μου λέει...έφυγα κλέινοντας ραντεβού για πρόκληση στις 7/1/09 στις 11 το πρωί. Παλληκαριές δεν έκανα εξ'αρχής. Είχα προειδοποιήσει τον γιατρό μου πως αν δεν μου κάνουν επισκληρίδιο δεν πάω να γεννήσω Είχα έναν εύκολο και ανώδυνο τοκετό. κατα την διάρκεια χάσαμε 2 φορές παλμούς λόγω του οτι απ'ότι καταλάβαμε μετά ο όμφάλιος λώρος του μωρού ήταν πολύ μικρός , ευτυχώς ίσα για να βγει. Επομένως μετά απο ταχύτατη επέμβαση του γιατρού και αφού μου χορηγήθηκε οξυγόνο ο γιατρός είπε πως δεν περιμένουμε άλλο πρέπει να πάρουμε το μωρό. Τρομοκρατημένος αρχικά ζήτησε παιδίατρο και βεντούζα για να μου το πάρει αμέσως. Αφού είδε οτι επανήλθαν οι παλμοί δεν χρησιμοποίησε τη βεντούζα. Έστειλε δυο μαίες απο πάνω μου οι οποίες πιέζαν με τους αγκώνες τους απο τον θώρακά μου προς τα κάτω ενώ ταυτόχρονα εγώ έσπρωχνα. Με τρίς σπρωξιές είχε βγει... στις 3 και 10 το μεσημέρι....Σκύβω μποροστά, βλέπω το μωρό και εκέινη τη στιγμή ο γιατρός του ανοίγει τα πόδια. Γιατρέ που είναι η τσουτσού? Λέω εγώ....Μμμμμμ, ρουχαλάκια μπλέ όχι καλά μου λέει τελικά, άλλαξέ τα με ροζ

[minak]

Αυτή είναι η δική μου ιστορία.

Λοιπόν, 27/10/2010. έχω πιθανή ημερομηνία 30/10 και στις 27 έχω ραντεβού με τον γιατρό. Πηγαίνω με τον αντούλη μου και αφήνω σπίτι την μαμά μου που έχει έρθει για να με βοηθήσει τις πρώτες μέρες με το μωράκι μου.

Με βάζει η μαια στον καρδιοτοκογράφο και με ρωτάει ταυτόχρονα αν έχω πονάκια. Τίποτα της λέω είμαι μια χαρά.

(Να σημειώσω ότι μια βδομάδα πριν που είχα πάλι γιατρό είχα διαστολή 2, πονάκια καθόλου και μαλακό τράχηλο.)

έρχεται η μαια κοιτάει το μηχάνημα και μου λέει! Πονάς? όχι της λέω, γιατί? Κάνεις συσπάσεις μου λέει. Τίποτα εγώ.

Κάνουμε λοιπόν τον υπέρηχο, βλέπουμε την ζουζού όλα καλά. Και λέει ο γιατρός! Θα πρέπει να δούμε και τον τράχηλο. Οκ λέω. Και ο γιατρός παθαίνει σοκ!:shock:

Πονάς, μου λέει? όχι λέω πάλι, γιατί?? Και λέει το εξής: έχεις διαστολή 6,5 και δεν καταλαβαίνεις τίποτα?

Δηλαδή, λέω?

Πάμε στην κλινική αν θες και γεννάς σήμερα, λέει. Αλλιώς αύριο πρωί ραντεβού στην κλινική.

Εντάξει λέω. Πάω σπίτι και τα λέμε αύριο.;)

Στο σπίτι η μαμά μου και ο καλός μου μες στην αγωνία. Τι νοιώθω και πως είμαι ρωτούσαν συνέχεια. Ώσπου τους άφησα και πήγα το βράδυ για ύπνο:)

Αυτοί βέβαια δεν έκλεισαν μάτι!!!!!

Κατά τις 7 λοιπόν το πρωί στις 28/10 είχα κάτι πονάκια. Σηκώθωηκα, έκανα μπάνιο, ετοιμάστηκα και τους ξύπνησα. Ας πάμε λέω μια ώρα νωρίτερα!

Πάμε, με βάζουν στον καρδιοτοκογράφο, συσπάσεις πολλές και εγώ δεν πονούσα!! Τρομερό!

Ήμουν η μόνη εγκυούλα στο δωμάτιο των ωδινών, είχα παρεούλα την μαμά μου ή τον αντρούλη μου και χαζεύαμε τηλεόραση. Κατά τις 11:30 μου έσπασαν τα νερά και μου έβαλαν πονάκια. Η διαστολή προχωρούσε κανονικά. Κατά τις 12:30 σπρώχνω 2 φορές και με μεταφέρουν στο χειρουργείο που είναι ακριβώς δίπλα όπου πήγα με τα πόδια.

Ξαπλώνω και λέω του γιατρού μόλις βγει να μου την δώσετε αμέσως.

Εντάξει μου λέει. Σπρώξε τώρα.

Σπρώχνω δύο φορές και τα μάτια μου αντικρίζουν το πιο όμορφο πλάσμα στον κόσμο! Το μωράκι μου!!!!!Στις 12:50 ακριβώς.

Με μετέφεραν στο δωμάτιο και το απόγευμα περπατούσα στον διάδρομο αφού δεν είχα νάρκωση αλλά ούτε και ράμματα.

Η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου!!! Εύχομαι να τα ξαναζήσω!

 

Με το καλό τα μωράκια σας!