ακομα να το αποδεχτω...

[Little Monkey]

Ξερουμε οτι τα αναπνευστηκα προβληματα μετα απο καισαρικη ειναι αιτια της ιδιας της καισαρικης κ πολλα αλλα....

Πώς το ξέρουμε αυτό; Ποια είναι τα "πολλά άλλα"; Δώσε μας τις πηγές σου ώστε να μπορέσουμε να κρίνουμε αν αυτά που λες ισχύουν, αλλιώς μπορεί να είναι και παραπληροφόρηση.

[goody]

Tingerbell δεν ειμαι γιατρος οποτε δεν μπορω να κρινω αν επρεπε να γινει καισαρικη ή οχι και αν εκανε καλα ο γιατρος σου που σου εκανε προκληση.

Το σιγουρο ομως για μενα ειναι οτι μπηκες στο νοσοκομειο με τοσο χαλια ψυχολογια και τοσο μεγαλο πανικο που νομιζω οτι και φυσιολογικα να ειχες γεννησει η εμπειρια θα ηταν και παλι τραυματικη για σενα..

Δεν ξερω γιατι σου εκανε προκληση αλλα λες οτι το μεγαλο σου αγχος ηταν μηπως πιεζετε το μωρο να βγει πριν την ωρα του και οτι δεν ηταν ακομα η ωρα σου να γεννησεις. Ξαναλεω γιατρος δεν ειμαι αλλα... ησουν 39 εβδομαδων, ειχες εντονες συσπασεις και η διαστολη σου ηταν 3 πριν σου βαλουν τον ορο.. Δεν ξερω τι περιμενες για να καταλαβεις και εσυ οτι γεννας αλλα δεν νομιζω οτι σε πιεσε ο γιατρος, νομιζω οτι ειχε ξεκινησει φυσιολογικα ο τοκετος.

Και αν ο γιατρος σου ηθελε ντε και καλα να γεννησεις με καισαρικη δεν θα περιμενε τοσες ωρες.. ειδικα οταν σου ειπε για καισαρικη και εσυ του ζητησες να περιμενετε 1-2 ωρες ακομα και εκεινος απο μονος του σε αφησε 5 ωρες,αυτο μου δειχνει οτι εξαντλησε ολα τα χρονικα περιθωρια πριν σε παει για καισαρικη.

Και για την επισκληριδιο που λες νομιζω, το τονιζω νομιζω,δεν ειμαι 100% σιγουρη, οτι η επισκληριδιος γινεται οταν κοντευει η γεννα και με διαστολη απο 7 και πανω.

Οπως και να εχει οταν εχεις μια γυναικα ετοιμογεννη που κλαιει απο το προηγουμενο βραδυ, με χαλια ψυχολογια, που στρεσαρεται σε καθε ελεγχο διαστολης, που εχει εξαντληθει απο τον πονο και ειναι σε ημιλιποθυμη κατασταση και κλαιει κλαιει κλαιει.. και η διαστολη μετα απο ωρες ειναι ακομα 6.. ε ναι λογικο μου φαινεται να πας σε καισαρικη.

Ελπιζω να μην παρεξηγηθεις και πραγματικα καταλαβαινω το φοβο που ειχες, ολες φοβομασταν να γεννησουμε αλλα δεν μου φαινεται τοσο δραματικος ο τοκετος σου οπως τον περιγραφεις, απλα εσυ το ειχες φανταστει οτι θα γινει διαφορετικα, δεν ησουν ψυχολογικα προετοιμασμενη να γινει εκεινη την ημερα, να μεινεις στο νοσοκομειο κτλ και ετσι ολα σου φανηκαν εφιαλτικα.

Ευχομαι να το ξεχασεις γρηγορα και οταν ερθει το επομενο νινι να πανε ολα οπως τα θες και να το απολαυσεις!!

[*tingerbell*]

προβλεπεται και παλι να αρχιζει η βλακωδης διαμαχη του φτ και της κτ και ειλικρινα ειναι το τελευταιο που θελω. ξαναλεω πως εγω ηθελα μονο να μοιραστω την εμπειρια μου,να το βγαλω απο μεσα μου. κι ολα αυτα, οταν το μωρο ηταν δεν ηταν δυο μηνων και ολα αυτα φανταζαν στο μυαλο μου ισως λιγο πιο ασχημα απ'οτι πραγματικα ηταν(οχι ομως πως ηταν σωστα η ιδανικα η οτι τα αποδεχομαι τωρα πια).

Σνουφελ σ'ευχαριστω!και τοτε μου τα 'λεγες αλλα δεν ειχα το κουραγιο στα τελη της εγκυμοσυνης μου να ψαχτω περισσοτερο.λαθος μου. και η lucky sylvester μου τα ελεγε οταν ειχα ανοιξει θεμα για την προκληση τοκετου. ο μονος λογος για τον οποιο με εβαλε με προκληση ηταν το μεγεθος του παιδιου.που τελικα ουτε 4 κιλα δεν ηταν καλα καλα.και οχι αυτο δεν ειναι ενδειξη ουτε για προκληση ουτε για καισαρικη,στην οποια φυσικα και θα κατεληγα αφου δεν ηταν ωρα να γεννησω.

τις συσπασεις τις ειχα απο τον 8ο ακομα και εγιναν πιο εντονες στον 9ο.τα βραδυα μονο,μαλλον επειδη κουραζομουν.πρωινο nst που ειχα κανει ηταν χωρις συσπασεις.αλλα τα βραδυα και μονο τα βραδυα ειχα συχνα.και μετα απλα σταματουσαν η αυξανονταν τα χρονικα διαστηματα που μεσολαβουσαν απο τη μια ως την αλλη.την διαστολη 3 μου την ειχε βρει και μια βδομαδα πριν γεννησω που ηθελε παλι να με κρατησει και να κανουμε προκληση στην 38η εβδομαδα.οποτε goody αυτο που περιμενα κι εγω για να καταλαβω οτι γενναω ηταν αν οχι το σπασιμο των νερων-που ξερω οτι δεν ειναι στανταρ οτι θα γινει απο μονο του-καποιος πονος ή τραχηλικη βλεννη.κι οπως λες, ημουν 39 εβδομαδων.οχι 40.πρεπει να κλεισουν οι 40 εβδομαδες κι αν δεν ξεκινησει ο τοκετος,τοτε να επεμβει η ιατρικη. παραθετω 2 λινκς που αφορουν στην προκληση τοκετου.απο τις ενδειξεις που αναφερουν δεν ειχα καμια. οποτε αναμενομενο να ειναι αποτυχημενη η προκληση και να καταληξει σε καισαρικη.

οσο για το γιατρο μου,που λες οτι μου εδωσε κι αλλες 5 ωρες απο μονος του...μου τις εδωσε γιατι πολυ απλα ειχε φυγει.μονη με μια μαια ημουν.για την επισκληριδιο μου ειπαν οτι αν την ηθελα επρεπε να μου την κανουν νωριτερα κι οτι ειχε προχωρησει πολυ η διαστολη.ακυρο κι αυτο.δεν εχει σημασια. την προκληση φοβομουν κι οτι θα καταληξει σε καισαρικη κι αυτο εγινε τελικα. απλα το οτι το παιδι μπηκε στην εντατικη ηταν αυτο που με τσακισε. μπορουν να με καταλαβουν μονο οσες εζησαν κατι αντιστοιχο.και λεω και παλι πως ηθελα να πω την ιστορια μου,εστω και με γραφη λιγο πιο εντονη,μην ξεχνατε και τα baby blues. απλα στις κοπελες που προκειται με το καλο να γεννησουν,μια συμβουλη:πριν δεχτητε να προχωρησετε σε προκληση ψαξτε το λιγο παραπανω. αν κρινεται αναγκαιο να το κανετε.δεν ειμαι εναντιον της καισαρικης.ειναι σωτηρια σε πολλες περιπτωσεις και για τη μητερα και για το παιδι.ειμαι κατα της αναιτιας καισαρικης.

καλο σας βραδυ!

και κατι τελευταιο.δεν φοβομουν να γεννησω,ανυπομονουσα να γεννησω και να παρω αγκαλια το παιδι μου.αυτο που φοβομουν ηταν να γεννησω με προκληση.κι αυτο που λενε πως οτι φοβασαι το λουζεσαι τελικα ισως και να ισχυει.

http://www.mothereducation.gr/html/maie/toket.htm

http://gynaikologos-manolis.pblogs.gr/2009/03/proklhsh-toketoy.html

[Mammy in love]

Κοριτσάκι μου θα σου γράψω ως μανούλα που ήθελε πολύ να γεννήσει φυσιολογικά αλλά δεν γίνονται ολαό όπως τα θελουμε.Εγώ το τελευταίο διάστημα κύησης παρουσίασα διαβήτη.Ήξερα από γνωστή μου μαία πως ο γιατρΌσο μου είναι καλός και πως συνήθως σε περιπτώσεις σαν την δικιά μου δεν Μπορώ να φτάσω τις40 εβδομάδες.Μπήκε 37 κ 5 στο νοσοκομείο για πρόκληση μ ε σκοπό να γεννήσω φυσιολογικά.Μπήκα το πρωί έχοντας άγχος και αγωνία με ετοιμάσανε και μου έβαλε το πρώτο χέρι η μαία και πέθανα.Με πήγαινε στο δωμάτιο οδυνών και με κοίταξαν άλλες πέντε φορές.Η κατάσταση στάσιμη οπότε ψιλιάστικα την καισαρική.Πριν την τελευταία εξέταση με έπιασε ένα έντονο τρέμουλο.Δεν μπορούσα να ελέγξω το σώμα μου.Με κοίταξε ο γιατρός μου και μου είπε πως θα το ¨πάρουμε με καισαρική το μωρό ,εντάξει κοριτσάκι μου;¨Είπα εντάξει και με πήγαν να δω τους δικούς μου πριν μπω στο χειρουργείο.Στο χειρουργείο με έκαναν όλοι να αισθάνομαι καλά ,η μαία του γιατρού μου ήταν συνεχώς δίπλα μου και μου μίλαγε ,με χαΐδευε και μου εξηγούσε τι γινόταν...18:30ακόυστηκε το κλάμα του μωρού μου που σταμάτησε όταν τον ακούμπησαν στο μάγουλο μου!Τον πήραν με έραψαν και μου τον έφερε η μαία μου πάλι στην ανάνηψη για να τον θηλάσω.Μου τον έβαλε η ίδια στο στήθος γιατί ήμουν ζαλισμένη.Τον ξαναείδα στις 9 το βράδυ.Δεν θυμάμαι την καισαρική σαν κάτι φρικτό αλλά ήθελα πάρα πολύ να ξέρω αν γινόταν τελικά να περιμένουμε λίγο ακόμα και να γεννήσω φυσιολογικά.Μην στενοχωριέσαι ,να σκέφτεσαι πως έχεις το μωράκι σου και να ψαχτείς περισσότερο σε επόμενη εγκυμοσύνη.Κι εγώ αυτό θα κάνω...Θέλω να ζήσω την γέννα όπως πρέπει ,όπως είμαστε πλασμένες να την ζούμε!Να χαίρεσαι το αστεράκι σου!

[Amy74]

Τingerbell μου καλησπερα. Καταλαβαινω απολυτα πως αισθανεσαι (εκει που λες πως το οτι σε τσακισε το γεγονος πως το παιδι μπηκε εντατικη). Θα σου πω την ιστορια μου . Εχω γεννησει παιδια αλλα δυστυχως δεν καταφερα να παρω αγκαλια αμεσως κανενα. Την κορη μου γεννησα το 1994 με φτ ευκολο (ημουν μολις 20 ετων),βλεπω το σωματακι της μου λενε να σου ζησει αλλα επειδη με ειχε μολις κοψει ο γιατρος , με ναρκωνου... για να με ραψουν...πρωταρα οπως ημουν...γεννησα 08:55 και ξυπνησα καπως γυρω στις 12 και μετα παλι υπνος μεχρι το απογευμα οπου μου φεραν και αγκαλιασα το μωρο μου (μιλαμε ημουν σαν μαστουρωμενη).Μετα απο πολλα χρονια και προηβληματα το 2008 μπαινω με προγραμματισμενη καισαρικη (λογω προηγ.ανοιχτου χειρουργειου και διαβητη κυησης)Επειδη ειμαι πολυ φοβιτσιαρα μεχρι την τελευταια στιγμη δεν μπορουσα να αποφασισω αν θελω επισκληριδιο η ολικη...ακουγαμε τα νεογεννητα με τον αντρα μου οσον ειμαστε στην αναμονη...εγω να θελω να δω το μωρο αλλα και να τρεμω απο το αγχος ... 15 λεπτα πριν με παρουν στο χειρουργειο παθαινω καρδιακη αρρυθμια , κολπικη μαρμαρυγη, και λεω πεθαινω.... με διασωληνωνουν με φαρμακα και μου παιρνουν το μωρο εντος 10 λεπτων και εγω μπαινω 1 μερα εντατικη για να συνελθω...οταν την επομενη με ανεβασαν στο δωματιο και μου φεραν το μωρακι μου ,εκει λυγισα !!! Το χειροτερο για μενα ηταν πως δεν μπορεσα να τον θηλασω γιατι ηθελε περιπου 1 μηνα να καθαρισει ο οργανισμος μου απο τα φαρμακα!!! Μετα απο 2 χιρονια ,το 2010 γενναω παλι με καισαρικη (ειχα κανει κι αλλο χειρουργειο το 2009 αρα παει περιπατο καθε ελπιδα για vbac) , με ολικη ναρκωση παλι λογω του ιστορικου μου και παλι το παιδι μπηκε προληπτικα στη μοναδα λογω διαβητη κυησης...για σκεψου να πεθαινω απο τον πονο της καισαρικης γιατι με την ολικη ειναι χειροτερα και να μην εχω δει παλι το ζουζουνι μου παρα μονο σε φωτο. Και τελος τον Αυγουστο (25/8/11) μπαινω παλι να γεννησω ...το ξερω το παραμυθι πλεον...σκεφτομαι που θα παει θα περασει αυτο το φριχτο 24ωρο και μετα θα αγκαλιαζω τον πριγκηπα μου...υπομονη...ολα καλα αλλα ενω την επομενη φωναζω να μου βγαλουν καθετηρα ,ορους κτλ για να παρω το μωρο μου με ενημερωνουν πως το μωρο εκανε ελαφρια υπογλυκαιμια και θα τον παρακολουθησουν αλλο ενα 24 ωρο,τι να σας πω η ψυχολογια μου τοσκεφτομουν μοναχουλι (μονο ο αντρας μου το ειχε παρει αγκαλια πριν το βαλουν στη μοναδα και μου ειπε οτι τοτε σταματησε να κλαιει)...πηγαινα να το δω και ξεσπουσα σε λυγμους και απο την στεναχωρια μου και την ταλαιπωρια της καισαρικης ανεβαζω σχεδον 38,5 πυρετο και δωστου να με τρυπανε για αντιβιωση προληπτικα. Οταν τελικα μου το φεραν την 3η μερα και το πηρα αγκαλια κι εκλαιγα, μια κοπελα που ειχε μολις ερθει στο δωματιο μας και δεν ηξερε τι ακριβως ειχε συμβειςι μου λεει"τωρα το παιρνεις για πρωτη φορα αγκαλια ετσι? σου ευχομαι να τον εχεις ΠΑΝΤΑ κοντα σου!!!" Εκεινη τη στιγμη κατι μου εκανε κλικ...δεν ξερω ...το παραπονο που ειχα-εχω για τις γεννες μου σα να φανηκε λιγο μπροστα στο παντα. Συγνωμη αν σας κουρασα , ηθελα κι εγω να σου τα πω οχι για να σε απογοητευσω κοπελα μου, αλλα για να δεις πως και σε καταλαβαινω αλλα και θελω να σου τονισω πως στην επομενη σου γεννα εσυ θα εισαι σαφως πιο ψιλιασμενη και πανω απολα μετραει το αποτελεσμα ...εσυ εχεις το μπεμπακι σου και εγω...ναι περναμε αρκετο ποιοτικο χρονο μαζι ,βλεπε ξενυχτι,οτι ωρα γραφω κτλ. Σου ευχομαι ολοψυχα αυτο σου το παραπονο να ειναι το μονο αρνητικο σου βιωμα τωρα αλλα και στο μελλον!!! Συγνωμη παλι για το κατεβατο! Φιλακια

[christinapgr]

27/10/09 αυτο...δεν περνω τον γιατρο ηταν εκει παλι τυχαια για αλλη γυναικα...με βλεπει ξανακανει τον σταυρο του παλι και λεει αντε ρε χριστινα αντε να δουμε...μπαινει δακτυλος και παλι....τπτ 1 διαστολη αλλα ειχα συσπασεις τοκετου...λεει λοιπον μεινε σημερα μεσα το πρωι θα γεννησεις...ναι λεω και εγω οκ(στο αυτοκινητο απο τον 7ο ειχα ολη την προικα μεχρι και καμερα ειχα παρει)καθεται μαζι μου ο αντωνης δεν ειδοποιω κανεναν....ολο το βραδυ ποναγα εκλαιγα σερνομουν...οι μαιες οοοοοοολεεεεεεεεςςςςςςς εβαλαν δακτυλο....τπτ κοιμησου ελεγαν να ηρεμησεις...περπαταγα στον διαδρομο μπας και κατεβει το βρωμοπαιδο τπτ αυτο....ξημερωνει ο θεος την μερα 28/10(η μερα του οχι) ολη μερα ποναω σερνομαι χτυπαω το κεφαλι μου στον τοιχο...δακτυλος μπηκε πλεον παλι απο οοοοολες τις μαιες αλλα και απο 2-3 ειδηκευομενους γιατρους....τσαμπα εβαζα το βρακι μου ολο κατεβασμενο το ειχα....ερχεται το βραδυ ....12:30 το βραδυ λοιπον λεω στον αντωνη φυγε εσυ καλα ειμαι πηγαινε να κοιμηθεις λιγο σπιτι μην γεννησω αυριο και εισαι κομματια...(ειχα πει απο το πρωι σε ολους τι συμβαινει)φευγει λοιπον....3 το βραδυ κοριτσια μου.....ο μικρος αρχισε να κοπαναει ασταματητα...παω στηνμαια κοιμοταν...δεν την ξυπναω ντρεπομουν και αρχισα να κανω θορυβο με τα σαγιοναρακια μου 41 νουμερο παρακαλω με ποδι τουμπανο...ξυπανει...λεει κοπελα μου δεν κοιμασαι...λεω γενναω ποναω παρτε το σας παρακαλω....κοιμησου μου λεει.....παω να βρισω δεν το κανω...4 περνω την μαμα μου και λεω ελατε να μου κανετε παρεα....ερχεται ο γιατρος μου παλι τυχαιααα στις 5 τοπρωι...λεω πεθαινω γιατρε το νιωθω...ειχα 1 λεπτο πονους 1 λεπτο τπτ...μου λεει χριστινακι 48 ωρες πονων ειναι πολυ πρεπει να στο παρω με καισαρικη....λεω με ρωταςςςςςς που να παω καντε μου κλισματα γρηγορα...μου εκαναν 2 κλισματακια.....περνω τον αντωνη τηλ δεν το σηκωνει 22 αναπαντητες....τπτ shock: περνω την μαμα μου και λεω πηγαινε απο το σπιτι μου πριν ερθεις και ξυπνα τον αντωνη...στα καπακια με περνει τηλ και μου λεει τι εγινε λεω αντωνη ελα γρηγορα με βαζουν καισαρικη...ερχομαι λεει ..μα γιατι δεν με πηρες ενα τηλ ασχολιαστο λεω...με πηρανε μου εβαλαν ορο και πανε να με βαλουν στο φορειο να με πανε στο χειρουργειο λεω ωωωωωπααααααα μονη μου θα παω...ηρθε ο καλος μου με φιλησε ηρθε και η πεθερα μυο η οποια με το που με ειδε να μου βαζουν τον ορο λυποθυμησε...ανεβαινω πανω μου κανουν επισκληριδιο με δενουν στα χερια....και..ξεκιναμε....ολοι φορουσαν σκουφακια και τους ελεγα οτι ειναι σαν το γκρεις ανατομι...ο αναισθησιολογος με χαιδευε στο προσωπο και μου ελεγε χαζομαριτσες ...του λεω γιατρε τι εγινε με εσκισαν και κοιταει το παραβαν....και μου λεει κοιτα ομορφια μου τι ωρα ειναι λεω 8:45 (πρωι) εεεεε 8:50 θα ακουσεις το παιδι σου...λαι ναι κοριτσια μου ετσι εγινε...ενας παιδαρος 4200 55εκ εκανε την εμφανιση του...ο γιατρος με κοιταει ολο απορια....μαρη που τον ειχες???κατσε να βγαλω και την σχολικη τσαντα να τον παμε απο αυριο σχολειο....μετα μου το εβαλαν διπλα στο κεφαλι μου δεν μορουσα να τον αγκαλιασω επειδη ημουν δεμενη και παρακαλαγα λυστε με ρε παιδια να τον αγκαλιασωωωωω...μπα αυτο που δεν θα ξεχασω ποτε ηταν η μυρωδια του και η δροσεραδα του δεν ηταν καθολου λερωμενος...μυριζε ανοιξη...ο γιατρος μου μου ειπε οτι επρεπε να τον ειχα βγαλει απο χτες γιατι ειχε στεγνωσει και οτι δεν θα μπορουσε και διαστολη να εκανα να γεννησω φυσιολογικα αφου ηταν λουροδεμενος και πολυ μεγαλος με πολυ μεγαλο κεφαλι!!!!αυτααααααααααα σας ζαλισα.....

 

 

αυτη ειναι η δικη μου περιπετεια με μια δοση χιουμορ μιας και το εχω κανει copy απο αλλο φορουμ που το ελεγα.....

[gogok]

Τι ήθελα και διάβασα αυτό το post ούτε εγώ ξέρω. Είμαι στην 39 εβδομάδα και από μέρα σε μέρα περιμένω να γεννήσω. Καλά μετά από όλα αυτά που διάβασα έχω τρομοκρατηθεί, μα τι περιγραφή ήταν αυτή;; Έλεος!! Έχω μιλήσει με τόσες γυναίκες ούτε στο ελάχιστο δεν έμοιαζαν οι περιγραφές τους με αυτά που διάβασα εδώ. Τι να πω;;; Και μάλιστα πηγαίνω για φυσιολογικό τοκετό χωρίς επισκληρίδιο. Ας ελπίσουμε ότι απλώς ήσουν κάπως άτυχη, ότι δεν αντέχεις και τόσο τον πόνο και ότι γενικότερα κατί πήγε στραβά στην δική σου περίπτωση γιατί αν είναι έτσι σε όλες τις περιπτώσεις καλύτερα να ζητήσω κατευθείαν καισαρική. Βρε τι μου ήρθε απογευματιάτικα και μπήκα εδώ να διαβάσω για γέννες.

Να σου ζήσει το μωρό σου και να είσαι πάντα καλά!

[zoek]

gogok μην ανησυχείς! Η κάθε γυναίκα έχει άλλες αντοχές και άλλα συμπτώματα στη γέννα είτε είναι φυσιολογικός είτε καισαρική. Ειλικρινά σου μιλάω εγώ ήμουν πολυ φοβιτσιάρα και αν και είμαι υπέρ του φυσιολογικού για να μην αγχώνομαι είχα πει τόσο στο γιατρό όσο και στον εαυτό μου ότι αμα δω τα σκούρα θα κάνω καισαρική. Τελικά μπηκα με πρόκληση και παρ όλες τις δυσκολίες (2 ώρες με εξωθήσεις στο τελικό στάδιο και με τη μισή δόση επισκληριδίου) γέννησα φυσιολογικά χωρίς να το πιστεύω. Ποια εγώ η φοβιτσιαρα!! Το μωρό είχε σκαλώσει και μπαινόβγαινε και γι αυτό ημουν 2 ώρες στις εξωθήσεις.Είχα βεβαια μια φοβερή μαια που πιστεύω ότι αν δεν ηταν αυτη θα με εβαζε για καισαρική ο γιατρός. Τάση για εμετό δεν είχα. Μην αγχώνεσαι λοιπόν όλα θα πανε καλα!!!

[melpo]

gogok να μην αγχώνεσαι , κάθε γέννα είναι διαφορετική. Εδώ πρόκειται για ακραίο παράδειγμα.

Εγώ εν τω μεταξύ αγχώθηκα που η ΠΗΤ μου είναι ανάμεσα από Χριστούγεννα κ Πρωτοχρονιά!!!

Λέτε αυτό να σημαίνει ο γιατρός μου να θέλει να μου κάνει πρόκληση για να κάνει διακοπές??? Ωχ θεέ μου....

[Marirena]

gogok μην αγχώνεσαι τζάμπα! Κάθε περίπτωση διαφορετική. Επίσης, τελευταία στιγμή, δεν χρειάζεται να διαβάζεις για γέννες, διάβασε για το μετά με το μωράκι σου, κανένα μυθιστόρημα..., κάνε κανένα μανικιούρ....Με το καλό!

[Αγγελίνα_2]

gogok, άμα δεν έχεις κολλήματα, πίστεψέ με, θα είσαι μια χαρά. Πας για φτ χωρίς επισκληρίδιο; Πολύ ωραία. Αν πονέσεις πολύ και νιώθεις ότι κουράζεσαι και δε μπορείς να συνεργαστείς, θα κάνεις επισκληρίδιο, να πάρεις μια ανάσα. Αν, ο μη γένοιτο, έχεις επιπλοκές, θα κάνεις κτ, θα έχεις ένα υγιές παιδί στην αγκαλιά σου (που είναι και ο σκοπός που γεννάμε, σε περίπτωση που κάποιες το έχουμε ξεχάσει) και στο δεύτερο προσπαθείς για vback. Όλα γίνονται. Μόνο του σπανού τα γένια δε γίνονται. Θετική ψυχολογία πάνω από όλα! Με το καλό το μωράκι σου!