Μου έχει περισσότερη αδυναμία και το δείχνει....με προβληματίζει...

[alepapa]

Τον τελευταίο καιρό με προβληματίζει η κόρη μου που είναι 5,5 περίπου και πάει νηπιαγωγείο...Γενικώς από την αρχή είχα κολλήσει πολύ πάνω της, ένα τρομερό άγχος για το αν είναι καλά, αν τρώει, γιατί εκείνο , γιατί το άλλο. Από την αρχή έδειχνε να έχει μεγαλύτερη αδυναμία σε μένα, θέλω την μαμά να με πλύνει , τη μαμά να με πάρει από το σχολείο, η μαμά να με ταίσει, η μαμά να κοιμήσει , όλα η μαμά με λίγα λόγια... Ο μπαμπάς της την αγαπάει πάρα πολύ αλλα μερικές φορές της πάει και πολύ κόντρα με έντονη φωνή που νομίζω ότι αυτό την απομακρύνει τελικά. Του λέω να είναι πιο ήρεμος μαζί της αλλά γενικά δεν έχει την υπομονή να ασχοληθεί μαζί της περισσότερο από 10 λεπτά ακόμα και σε ένα παιχνίδι...

Του λέω αφού έχεις το χρόνο ασχολήσου λίγο περισσότερο όλα εγώ πρέπει να τα κάνω?? Πάρτην με το καλό, πες της να διαβάσετε μαζί αυτό το βιβλίο , να κάνετε μαζί πράγματα ...ε έτσι όπως τα λέω έτσι μένουν. Θεωρεί ότι αυτός κάνει τα εντελώς απαραίτητα δηλαδή να φροντίζει για το μέλλον της αλλά τελικά μόνο αυτό είναι??? Δεν πρέπει να δείξει και λίγη τρυφερότητα παραπάνω μερικές φορές????

Θεωρεί ότι την έχω κάνει μαμόθρευτο, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνη της , ότι τρέχω από πίσω της σε ότι θέλει και ότι αυτό μια μέρα θα το πληρώσω....

Συγνώμη αλλά νομίζω ότι κάνω τα αδύνατα δυνατά να είναι καλά αυτό το παιδί. Ένα έχουμε , δουλεύουμε έως τις 5:00 και οι δύο , εγώ να γυρίσω να μαγειρέψω να ασχοληθώ μαζί της , να την κυνηγήσω στο φαγητό γιατί έχουμε θέμα από 12 μηνών με αυτό, να την πλύνω να , να , να. Αυτός θα γυρίσει μπορεί να ξαπλώσει μία ώρα , θα ασχοληθεί με τον η/υ , θα δει τηλεόραση, θα παει γυμναστήριο , θα φάει θα ξαναδεί τηλεόραση , θα κοιμηθεί... εκτός αν προκύψει κάποια δουλειά αυτό είναι το καθημερινό του πρόγραμμα....Όσο αφορά το παιδί θα παίξει γύρω στα 10 λεπτά μαζί της άντε το πολύ, θα της κάνει παρατήρηση γιατί έχει αφήσει όλα τα παιχνίδια κάτω, θα τα βάλει μαζί μου που δεν της έχω μάθει να κάνει τίποτα μόνη της και πάει λέγοντας....αυτή είναι η καθημερινότητά μας με λίγα λόγια.....

Ειλικρινά δεν ξέρω πως αλλιώς να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση...θεωρώ ότι ακόμα είναι μικρή για να βάζει νερό π.χ. μόνη της ....ναι μέχρι αυτό μας είπε ...καλά του λέω μήπως ξεχνάς ότι δεν φτάνει την βρύση???? λέω εγώ....

Δεν αντιλέγω ότι έχω πέσει με τα μούτρα πάνω της αλλά όχι γιατί θέλω να την κάνω μαμόθρευτο, γιατί δεν έχω άλλη επιλογή, δεν έχω δεύτερο παιδί, δεν έχω βοήθεια από πουθενά και πιθανόν να είμαι μερικές φορές υπερβολική. Εξάλλου είμαι της άποψης ότι τα παιδιά όταν μεγαλώνουν πρέπει να ανεξαρτοποιούνται και να παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους.....Όμως από την άλλη με προβληματίζει που δεν θέλει μερικές φορές να κάνει πράγματα με τον μπαμπά της δηλαδή έχει τύχει να με ρωτήσει όταν την παίρνω από το σχολείο "είναι ο μπαμπάς στο σπίτι?" Αν της πω ναι στραβομουτσουνιάζει . Της λέω πάντα ότι ο μπαμπάς την αγαπάει ότι έτσι είναι ότι πρέπει να του δείχνεις την αγάπη σου, να τον αγκαλιάζεις, να του λες σ' αγαπω όπως εμένα αλλά νομίζω ότι δεν το πολυκαταλαβαίνει...μήπως τελικά το έχει πάρει όλο τόσο αρνητικά και δεν τον θέλει??? Ούτε να το φανταστώ δεν θέλω...τι κάνω λάθος??? Γιατί το παιδί έχει τόσο αδυναμία σε μένα και το δείχνει τόσο πολύ??? Δεν το θέλω έτσι πραγματικά ...

[mpoutoumpou]

Τα παιδια παρουσιαζουν συχνα προσκολληση σε ατομα που ασχολουνται μαζι τους περισσοτερο. Αυτο δε σημαινει οτι δεν αγαπουν το μπαμπα ή τη μαμα. Μηπως να δοκιμαζες να κανετε κατι ολοι μαζι; Π.χ. να παιξετε καποιο επιτραπεζιο ή να ζωγραφισει ο καθενας κατι και μετα να φτιαξετε μια ιστορια ή μια βολτουλα στο παρκο ή κατι άλλο κινητικο που θα ενδιαφερει ίσως τον μπαμπα πιο πολυ; Κι ο δικος μου αντρας ειναι καπως ετσι αλλά τελικα ανακαλυψα οτι οταν εχει να κανει με ποδηλατο ή μπαλα ή παιδικη χαρα παιρνει περισσοτερο μερος. Βρες κατι που του αρεσει και συνδυασέ το. Θελουν κι εκεινοι βοηθεια απο εμας!

Καλη επιτυχια!

[χριστινάκι π.]

Θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα...Αφού του άντρα σου του αρέσει τόσο πολύ το γυμναστήριο, είναι καλή ιδέα να αθληθεί μαζί με το παιδί. Ίσως να το πάει κολυμβητήριο, να το πάρει μαζί του στο γυμναστήριο, να πάνε μαζί για μπάλα, για ποδήλατο...Ποιος λέει ότι αυτά είναι αγορίστικα;;;Εγώ μικρή έκανα ναι μεν χορό, αλλά το ποδήλατο και τη μπάλα δεν τα άφηνα...Επίσης, να πάνε μαζί παιδική χαρά (να είναι δική του ευθύνη αυτό, όσο εσύ κάνεις ήσυχα για μία ώρα τις δουλειές στο σπίτι) και αφού βλέπει πολλή τηλεόραση να βλέπουν μαζί κάποια παιδική ταινία...Δεν είναι ανάγκη να είναι 1,5ωρη, μπορείτε να πάρετε παιδικό με μισάωρα επειδόδια...

 

Κατά τ'άλλα, μου φαίνεται πολύ λογικό το παιδάκι σου να σου έχει αδυναμία γιατί στην τελική από τον μπαμπά της εισπράττει συνέχεια φωνές...Μια άλλη ιδέα για να τους φέρεις κοντά είναι να πάρετε ένα σκυλάκι που θα το φροντίζουν οι δυο τους, θα το βγάζουν μαζί βόλτα, θα παίζουν μαζί του κτλ...

[xuito]

Έχω κι εγώ το ίδιο θέμα με το γιό μου, κοντεύει τα 3 και θέλει όλα να τα κάνει με τη μαμά...ο άντρας μου ασχολείται μαζί του πολύ , παίζουν , ακούνε μουσική και χορεύουν ,τον κατεβάζει στο αυτοκίνητο να "μαστορέψουν" μαζί , τον πάει βόλτα με τη μηχανή (το γύρο του τετραγώνου!), πηγαίνουν μαζί σουπερ-μάρκετ και γενικά κάνουν πράγματα μαζί.

 

Δεν τον μαλώνει , ίσως εγώ τον μαλώνω περισσότερο , αλλά ο μικρός είναι μαμά και μαμά...αυτό έχει αρχίσει να επηρεάζει την ψυχολογία του άντρα μου άσχημα, το συζητάμε και το βλέπω και μόνη μου...τι μου προτείνετε?

 

Υπάρχουν φάσεις πχ που ο άντρας μου θέλει να του δώσει το γιαούρτι , όχι η μαμά , να πιούμε το γάλα , όχι η μαμά , να κάνουμε νάνι , η μαμά ,η μαμά , η μαμά...τι να κάνω με το μπαμπά?

[elenip]

Συγνώμη γιατί σου κάνει εντύπωση ότι σου δείχνει ιδιαίτερη αδυναμία? αφού εσύ καλύπτεις όλες τις ανάγκες της, είτε αυτές είναι διατροφικές είτε σωματικές, είτε συναισθηματικές... λογικό δεν είναι το παιδάκι να είναι προσκολλημένο πάνω σου? δυστυχώς από ότι διαβάζω το παιδί μόνο στη δική σου ζωή έχει φέρεις αλλαγές στην καθημερινότητα.... ο άνδρας σου μια χαρά κυριλέ μόλις γυρίζει από την δουλειά, όπως οι περισσότεροι... αν ο άλλος δεν έχει την ανάγκη να γυρίσει σπίτι και να ασχοληθεί με το παιδί του (να παίξει, να το πάει μία βόλτα, να του μιλήσει, να του διαβάσει κάτι, να δουν μαζί ένα παιδικό dvd) δεν νομίζω ότι θα καταφέρεις και πολλά με το να του υποδείξεις οτιδήποτε.. ο προβληματισμός σου ποιος είναι??? για το εάν το παιδί θα γίνει μαμόθρεφτο??? sorry αλλα έχω δει πολλούς 40ρηδες να είναι περισσότερο μαμόθρεφτα από ότι είναι τα 5 χρονα να χαίρεσαι το παιδάκι σου όπως εσύ θέλεις και να το μεγαλώνεις με τις δικές σου αρχές και αξίες και άσε όλους όσους κάνουν εκ του ασφαλούς κριτική να λένε τα δικά τους!!!

[alepapa]

Σας ευχαριστώ....νομίζω ότι είναι της ηλικίας ...Θέλω να πιστεύω ότι μεγαλώνοντας και κάνοντας και άλλα πράγματα εκτός από το να παίζει θα αλλάξει και ενδιαφέροντα..όχι ότι περιμένω να ανεξαρτοποιηθεί εντελώς από μένα αλλά τουλάχιστον να εξυπηρείται μόνη της σε κάποια θέματα...Όσο αφορά τον ανδρούλη μου δεν περιμένω να αλλάξει πλέον... Γενικώς δεν είναι και ο ιδανικός γάμος και έχουμε αρκετά θεματάκια και μεταξύ μας, κυρίως συμπεριφοράς. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν κάνω και δεύτερο παιδί.... καταλαβαίνετε τι εννοώ προφανώς.....

[Elinaki]

Σας ευχαριστώ....νομίζω ότι είναι της ηλικίας ...Θέλω να πιστεύω ότι μεγαλώνοντας και κάνοντας και άλλα πράγματα εκτός από το να παίζει θα αλλάξει και ενδιαφέροντα..όχι ότι περιμένω να ανεξαρτοποιηθεί εντελώς από μένα αλλά τουλάχιστον να εξυπηρείται μόνη της σε κάποια θέματα...Όσο αφορά τον ανδρούλη μου δεν περιμένω να αλλάξει πλέον... Γενικώς δεν είναι και ο ιδανικός γάμος και έχουμε αρκετά θεματάκια και μεταξύ μας, κυρίως συμπεριφοράς. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν κάνω και δεύτερο παιδί.... καταλαβαίνετε τι εννοώ προφανώς.....

 

Καταλαβαίνουμε και -δεν το λέω για παρηγοριά σε καμία περίπτωση- πολλές γυναίκες είναι στην ίδια θέση με σένα alepapa. Μήπως θα ήταν καλό να ζητήσετε από κοινού τη γνώμη κάποιου συμβούλου; Αν συμφωνείτε και οι δυο βέβαια...

[χριστινάκι π.]

Έχω κι εγώ το ίδιο θέμα με το γιό μου, κοντεύει τα 3 και θέλει όλα να τα κάνει με τη μαμά...ο άντρας μου ασχολείται μαζί του πολύ , παίζουν , ακούνε μουσική και χορεύουν ,τον κατεβάζει στο αυτοκίνητο να "μαστορέψουν" μαζί , τον πάει βόλτα με τη μηχανή (το γύρο του τετραγώνου!), πηγαίνουν μαζί σουπερ-μάρκετ και γενικά κάνουν πράγματα μαζί.

 

Δεν τον μαλώνει , ίσως εγώ τον μαλώνω περισσότερο , αλλά ο μικρός είναι μαμά και μαμά...αυτό έχει αρχίσει να επηρεάζει την ψυχολογία του άντρα μου άσχημα, το συζητάμε και το βλέπω και μόνη μου...τι μου προτείνετε?

 

Υπάρχουν φάσεις πχ που ο άντρας μου θέλει να του δώσει το γιαούρτι , όχι η μαμά , να πιούμε το γάλα , όχι η μαμά , να κάνουμε νάνι , η μαμά ,η μαμά , η μαμά...τι να κάνω με το μπαμπά?

 

Για να ηρεμήσει και ο γλυκύτατος και αφοσιωμένος μπαμπάκας κάντου την εξής ερώτηση: ''Δηλαδή θες να μου πεις ότι εσύ δεν έχεις πιο πολλή αδυναμία στη μαμά σου;;;'' και θα καταλάβει!

[angel306]

Καταρχας ενα μπραβο σου που καταφερνεις και κανεις τοσα πολλα πραγματα σε μια κατασταση οχι και τοσο ιδανικη.Δοκιμασε να βρεις καποια πραγματα που ενδιαφερουν τον αντρα σου τα οποια μπορει να τα συνδιασει με την κορη σας(αν και ουτε εγω βλεπω να αλλαξει...αλλα δεν ξες καμια φορα!).Δεν νομιζω οτι την κακομαθαινεις τοσο πολυ την κορη σου απλα φοβασαι ακομα οτι ειναι μικρη και δεν μπορει να κανει πραγματα μονη της.Γι'αυτο πρεπει να το παρεις αποφαση οτι σιγα σιγα μεγαλωνει και πρεπει να ανεξαρτοποιηθει λιγο απο σενα.Βαζε την να κανει πραγματα μονη της πχ να μασει τα παιχνιδια κτλ,βαζε την να σε βοηθαει στο καθαρισμα,στο μαγειρεμα και προσπαθησε να τα κανεις ολα αυτα διασκεδαζοντας την.Οσο για το νερο μου ανεφερες που δεν φτανει την βριση,την αλλη φορα απλα σηκωσε την εσυ και πες της να βαλει μονη της νερο για να μαθαινει σιγα σιγα.Δεν χρειαζεται να κανεις παραπανω πραγματα μαζι της απλα βαλτην στη δικια σου καθημερινοτητα.