Μεσημεριανός υπνος μονο μαζι μας;

[nala]

Καλησπέρα σε όλες τις μανούλες.

Εχω ένα αγοράκι 15 μηνών που ενώ το βράδυ κοιμάται μια χαρά στο κρεββάτι του στο δωματιο του, το μεσημέρι δεν θέλει με τιποτα να μπει στην κουνια για υπνο! Όσο κουρασμένος κι αν είναι με το που τον βάλω στην κουνια κλαίει (μέχρι και 1 ώρα!!). Προσπάθησα να εφαρμόσω την τεχνική του ελεγχόμενου κλαμματος αλλά το μόνο που καταφερα ήταν να κλαίει για 1 ώρα και να κοιμηθει για μιση! Μέχρι πρόσφατα ήθελε το ριλαξ για το μεσημεριανο ύπνο, οταν παραμεγαλωσε κοψαμε το ριλαξ, ήθελε το καροτσι (στο ενδιαμεσο παντα προσπαθούσαμε και το κρεββάτι του αλλά ματαια), τώρα κόψαμε και το καρότσι και αρχισαμε να θέλει να κοιμάται είτε με εμένα είτε με τον μπαμπά του το μεσημέρι, οπου έτσι μπορεί να κοιμηθει και 2,5 ώρες. Αλλά οπως καταλαβαινετε οι δουλειές τρέχουν και δεν μπορώ να κοιμαμαι μαζι του 2, ωρες. Σήμερα τον κοιμησα πάλι μαζί μου αλλά τον αφησα μονο του αφου αποκοιμήθηκε με μαξιλάρια γυρω γυρω για να μην πεσει αλλά ψιλοφοβάμαι.

Εσείς πού κοιμιζετε τα μπεμπάκια σας το μεσημέρι; Κι αν υπάρχει καμια μανούλα που αντιμετώπιζε παρόμοιο θέμα, πως καταφέρατε να κοιμάται στην κουνια του χωρις κλάμματα;

Ευχαριστώ!!

[DALIA]

Βασικά αν δεν φοβόσουν θα σου πρότεινα να ξαπλώσεις μαζί του και μετά να τον αφήσεις...

[Little Monkey]

Κι εμένα το ίδιο κάνει ο δικός μου: ενώ το βράδυ κοιμάται στην κούνια του μια χαρά, το μεσημέρι αρνείται. Έτσι κι εγώ τον κοιμίζω στην αγκαλιά μου ή στο κρεβάτι μου και μετά τον βάζω στην κούνια του κοιμισμένο ή τον αφήνω στο κρεβάτι μου με μαξιλάρια ή άλλο εμπόδιο.

[kiknaki]

'Οταν η κόρη μου ήταν στην ηλικία του παιδιού σου είχαμε το ίδιο πρόβλημα στον ύπνο με τη διαφορά οτι το είχαμε και βράδυ κάποιες φορές. Εγώ αυτό που έκανα ήταν να ξαπλώνω μαζί της μέχρι να κοιμηθεί να την αφήνω περίπου 15-20 λεπτά στο κρεββατι μας και μετά να την πηγαίνω στο δικό της κρεββάτι. Κάποιες φορές ξυπνούσε κάποιες άλλες όχι. Είναι πολύ κουραστικό το ξέρω να ξαπλώνεις αναγκαστικά κάθε μεσημερι οταν οι δουλειές τρέχουν αλλά ας οψεται το 2~3ωρο που κοιμόταν μετά οπότε χαλάλι.

[Γιώτα Αμαλιάδα]

και εμεις μια απο τα ιδια!!!!πριν περιπου ενα μηνα της το εκοψα να κοιμαται μαζι μου το μεσημερι....οχι οτι ακομα δεν το ζηταει....αλλα εχουμε πει οτι ολοι κοιμομαστε ο καθενας στο κρεββατι του!!!!και προσπαθω να μην ξεφευγω απο αυτο παρολο που μου αρεσει να κοιμαμαι μαζι με τα παιδια μου.....πριν οχι μονο ηθελε να κοιμαται μαζι μου αλλα να παραμενω διπλα της καθ'ολη την διαρκεια του υπνου της ακομα και στο κρεββατι μου!!!!!λες και το μυριζοταν οταν εφευγα και μετα απο 5 λεπτα ορθια!!!!!!!!!τωρα καθομαι διπλα στο κρεββατι της σε ενα καρεκλακι και της κανω παρεα μεχρι να αποκοιμηθει.μεσημερι-βραδυ.μετα διακριτικα αποχωρω....βεβαια δεν κοιμαται τοσο πολυ οπως πριν αλλα εχουμε κανει μεγαλη προοδο!!!!με πολυ κοπο και απιστευτη συζητηση βεβαια αλλα πιστευω ειμαστε σε καλο δρομο!!!!κουραγιο λοιπον!ειναι δυσκολο αλλα θα βρεις καποιο κολπο και για το δικο σου μωρο!εμενα ηταν το καρεκλακι!!!!

[nala]

Σας ευχαριστώ κορίτσια... Μάλλον η μυρωδιά μας συνεχίζει να αποτελεί για τα μικρούλια μας το καλύτερο νανούρισμα!

Το θέμα με τον δικό μου είναι οτι μόλις καταλάβει οτι φεύγω (κι ας σηκώνομαι τελείως αθόρυβα) το καταλαβαίνει και ξυπνάει, όπως επίσης και αν παώ να τον βάλω κοιμισμένο στην κούνια ξυπνάει.

[Zuzunaki]

κι εμάς η δικιά μου ενώ το βράδυ κοιμάτα πολύ εύκολα στο κρεβάτι της στο δωμάτιό της, για τον μεσημεριανό ύπνο μου βγάζει την ψυχή. το αποτέλεσμα είναι ότι άρχισα να την παίρνω στο κρεβάτι μας για μεσημεριανό ύπνο και εκεί βλέπω ότι άνετα μπορεί να κοιμάτα και 2 ώρες βαθύ ύπνο. Τη στιγμή όμως που θα πάω να μετακινθώ ή να σηκωθώ αμέσως ξυπνάει και ξεκινάει να κλάιει, της φεύγει ο ύπνος. Σκέφτομαι κι εγώ πώς θα της το κόψω αυτό. Προς το παρόν με βολεύει γενικά γιατί κι εγώ θέλω να κοιμάμαι μεσημέρι αλλά 2 ώρες είναι πολύ...τέλος πάντων

[nala]

Καλησπέρα! Συγνώμη που επανέρχομαι με ενα χιλιοσυζητημενο θέμα αλλα καπου πρέπει να μιλησω και να νιωσω οτι με καταλαβαίνουν!

Εχω ενα αγοράκι 22 σχεδόν μηνων. Γενικά δεν εχουμε αντιμετωπίσει σοβαρά θεματα με τον υπνο, με την εξης εξαίρεση που ξεκίνησε οταν ηταν περίπου 11 μηνων: Θα κοιμηθεί μια χαρά στην κούνια του στο δωματιο του μόνος του. Κάποια στιγμή γύρω στις 4-5 το πρωι ξυπνάει και τις περισσότερες φορές κλαίει και ζητάει να ερθεί στο κρεββάτι μας, κάτι που δεν του στέρησαμε ποτέ. Μολις το φερουμε στο κρεββατι μας κοιμάται σα πουλακι! Επίσης κοιμάται μαζί μας όποτε είναι αρρωστος. Τα μεσημέρια δεν κοιμάται με τιποτα στην κουνια του αλλά κοιμάται το καλού καιρού στο κανονικό κρεββάτι που εχουμε στο δωματιο του αφού εχω ξαπλώσει μαζί του για 5 λεπτα μεχρι να τον πάρει ο υπνος. Εμεις δεν εχουμε καποιο πρόβλημα με όλο αυτό το σκηνικό υπνου αφού σκεφτήκαμε οτι σημασία έχει να δινουμε στο παιδί μας αυτό που ζητάει (δηλαδη την αγκαλιά μας στην προκειμένη περιπτωση) και να κοιμόμαστε όλοι καλύτερα.

Εχουν αρχίσει όμως κάτι γιαγιάδες κλπ να μου λένε συνέχεια οτι δεν πάει άλλο και το παιδι μεγάλωσε και δεν πρέπει να κοιμαται καθόλου μαζί μας κλπ κλπ...

Νιώθω διαρκώς εναν απίστευτο διχασμό για το αν κάνω το σωστό για το παιδί μου αλλά και τύψεις οταν κλαίει και δεν τον παιρνουμε στο κρεββάτι μας στην προσπάθεια μας να κάνουμε αυτό που συνηθίζεται.

Σημειωτέον οτι ο αντρας μου επιμένει να μην του στερούμε την αγκαλιά μας οταν τη ζητάει και οτι θα ερθει η στιγμή που θα μεγαλώσει και δεν θα θέλει να ερχεται.

Δεν ξέρω αν υπάρχουν αλλες μανούλες που ζουν κατι αναλογο, θα ηθελα όμως καποιος να μου ελεγε τι να κάνω, αν αυτό που κάνω είναι σωστό και αν θα προκαλέσει κάποιο πρόβλημα στο παιδί ωστε να το κόψουμε...

Ευχαριστώ!

[mamamikaela]

Καλησπέρα! Συγνώμη που επανέρχομαι με ενα χιλιοσυζητημενο θέμα αλλα καπου πρέπει να μιλησω και να νιωσω οτι με καταλαβαίνουν!

Εχω ενα αγοράκι 22 σχεδόν μηνων. Γενικά δεν εχουμε αντιμετωπίσει σοβαρά θεματα με τον υπνο, με την εξης εξαίρεση που ξεκίνησε οταν ηταν περίπου 11 μηνων: Θα κοιμηθεί μια χαρά στην κούνια του στο δωματιο του μόνος του. Κάποια στιγμή γύρω στις 4-5 το πρωι ξυπνάει και τις περισσότερες φορές κλαίει και ζητάει να ερθεί στο κρεββάτι μας, κάτι που δεν του στέρησαμε ποτέ. Μολις το φερουμε στο κρεββατι μας κοιμάται σα πουλακι! Επίσης κοιμάται μαζί μας όποτε είναι αρρωστος. Τα μεσημέρια δεν κοιμάται με τιποτα στην κουνια του αλλά κοιμάται το καλού καιρού στο κανονικό κρεββάτι που εχουμε στο δωματιο του αφού εχω ξαπλώσει μαζί του για 5 λεπτα μεχρι να τον πάρει ο υπνος. Εμεις δεν εχουμε καποιο πρόβλημα με όλο αυτό το σκηνικό υπνου αφού σκεφτήκαμε οτι σημασία έχει να δινουμε στο παιδί μας αυτό που ζητάει (δηλαδη την αγκαλιά μας στην προκειμένη περιπτωση) και να κοιμόμαστε όλοι καλύτερα.

Εχουν αρχίσει όμως κάτι γιαγιάδες κλπ να μου λένε συνέχεια οτι δεν πάει άλλο και το παιδι μεγάλωσε και δεν πρέπει να κοιμαται καθόλου μαζί μας κλπ κλπ...

Νιώθω διαρκώς εναν απίστευτο διχασμό για το αν κάνω το σωστό για το παιδί μου αλλά και τύψεις οταν κλαίει και δεν τον παιρνουμε στο κρεββάτι μας στην προσπάθεια μας να κάνουμε αυτό που συνηθίζεται.

Σημειωτέον οτι ο αντρας μου επιμένει να μην του στερούμε την αγκαλιά μας οταν τη ζητάει και οτι θα ερθει η στιγμή που θα μεγαλώσει και δεν θα θέλει να ερχεται.

Δεν ξέρω αν υπάρχουν αλλες μανούλες που ζουν κατι αναλογο, θα ηθελα όμως καποιος να μου ελεγε τι να κάνω, αν αυτό που κάνω είναι σωστό και αν θα προκαλέσει κάποιο πρόβλημα στο παιδί ωστε να το κόψουμε...

Ευχαριστώ!

 

Ναλα μου απο την στιγμη που εσυ και ο συζηγος δεν εχετε καποιο προβλημα με αυτη σας την συνηθεια,τι σας κοβει τι σας λενε οι τριγυρω?Γουσταρετε εσεις και το μικρακι σας αυτο που κανετε?Να το συνεχισετε!!!Ας πουμε εμενα δεν με βολευει κατι τετοιο,εδω ειχα θεμα να προσαρμοστω να κοιμαμαι με τον ανδρα μου στην αρχη,δεν γουσταρα,ηθελα να πιανω ολο το κρεβατι για παρτυ μου,οποτε ετσι εμαθα και την μικρη μου 20 σχεδον μηνων σημερα.Απο 2 μηνων στο κρεβατι της,πρωι μεσημερι,βραδυ.Μου ειχε κανει καποια στιγμη το ιδιο για ενα διαστημα.Το βραδυ μια χαρα κοιμοταν στο δικο της και μεσημερι δεν ηθελε.Οπως και οταν ειναι αρρωστουλι,ζηταει να ερθει στο δικο μας και δεν το αρνουμαι,αλλα οταν συνελθει εχει ηδη συνηθησει στο δικο μας και γκρινιαζει για κανα 10λεπτο και μετα μια χαρα.Αυτο που θελω ναπω ειναι οτι κοιτα τι σας βολευει και σας αρεσει.Εχει επισης δικιο ο συζηγος σου που λεει οτι μεγαλωνοντας δεν θα θελει το ιδιο να κοιμαται μαζι σας.Δωσε του αυτο που θελει και αποζηταει,που δεν ειναι αλλο απο την αγκαλια,ζεστασια και ασφαλεια της μανουλας.Τι πιο ωραιο στο κοσμο!!!

[marsolan]

Καλησπέρα! Συγνώμη που επανέρχομαι με ενα χιλιοσυζητημενο θέμα αλλα καπου πρέπει να μιλησω και να νιωσω οτι με καταλαβαίνουν!

Εχω ενα αγοράκι 22 σχεδόν μηνων. Γενικά δεν εχουμε αντιμετωπίσει σοβαρά θεματα με τον υπνο, με την εξης εξαίρεση που ξεκίνησε οταν ηταν περίπου 11 μηνων: Θα κοιμηθεί μια χαρά στην κούνια του στο δωματιο του μόνος του. Κάποια στιγμή γύρω στις 4-5 το πρωι ξυπνάει και τις περισσότερες φορές κλαίει και ζητάει να ερθεί στο κρεββάτι μας, κάτι που δεν του στέρησαμε ποτέ. Μολις το φερουμε στο κρεββατι μας κοιμάται σα πουλακι! Επίσης κοιμάται μαζί μας όποτε είναι αρρωστος. Τα μεσημέρια δεν κοιμάται με τιποτα στην κουνια του αλλά κοιμάται το καλού καιρού στο κανονικό κρεββάτι που εχουμε στο δωματιο του αφού εχω ξαπλώσει μαζί του για 5 λεπτα μεχρι να τον πάρει ο υπνος. Εμεις δεν εχουμε καποιο πρόβλημα με όλο αυτό το σκηνικό υπνου αφού σκεφτήκαμε οτι σημασία έχει να δινουμε στο παιδί μας αυτό που ζητάει (δηλαδη την αγκαλιά μας στην προκειμένη περιπτωση) και να κοιμόμαστε όλοι καλύτερα.

Εχουν αρχίσει όμως κάτι γιαγιάδες κλπ να μου λένε συνέχεια οτι δεν πάει άλλο και το παιδι μεγάλωσε και δεν πρέπει να κοιμαται καθόλου μαζί μας κλπ κλπ...

Νιώθω διαρκώς εναν απίστευτο διχασμό για το αν κάνω το σωστό για το παιδί μου αλλά και τύψεις οταν κλαίει και δεν τον παιρνουμε στο κρεββάτι μας στην προσπάθεια μας να κάνουμε αυτό που συνηθίζεται.

Σημειωτέον οτι ο αντρας μου επιμένει να μην του στερούμε την αγκαλιά μας οταν τη ζητάει και οτι θα ερθει η στιγμή που θα μεγαλώσει και δεν θα θέλει να ερχεται.

Δεν ξέρω αν υπάρχουν αλλες μανούλες που ζουν κατι αναλογο, θα ηθελα όμως καποιος να μου ελεγε τι να κάνω, αν αυτό που κάνω είναι σωστό και αν θα προκαλέσει κάποιο πρόβλημα στο παιδί ωστε να το κόψουμε...

Ευχαριστώ!

 

αν καταλαβα καλα το προβλημα σου ειναι οι αντιδρασεις των παππουδογιαγιαδων ??

Μηπως να μην τις ακουγες καθολου αφου ΕΣΕΙΣ που ειστε και οι γονεις εχετε αποφασισει να μεγαλωσετε αλλιως το παιδι σας???

Τι σημαινει για εσας το πρεπει των αλλων?

Ειναι σημαντικο?Οχι απο οτι διαβαζω...Εεε,η λυση ειναι να ακολουθησετε την τακτικη που αρεσει σε εσας....στην τελικη 22 μηνων ειναι το παιδι...οχι 22 χρονων

Οταν θα νιωσεις εσυ και ο πατερας του οτι και το παιδι αλλα κι εσεις(καλα..εσεις μπορει να μην ειστε ετοιμοι ποτε,χεχε) ειστε ετοιμοι να χωρισετε στον υπνο τοτε να το κανετε...το να σας πιεζουν αλλοι και μαλιστα χωρις να ειναι ειδικοι θα σου ελεγα να μην σε επηρρεαζει τοσο πολυ!

[gavramid]

Aπολαυστε το παιδακι σας οσο σας θελει.Εμενα η μεγαλη μου που κοιμαται 4 χρονια μαζι μας λογω χωρου και τωρα μετακομισαμε και εχει δικο της δωματιο το αγαπημενο μου ηταν ν απηγαινο στο δωματιο της ή να ερχεται αυτη στο δικο μας και να χουζουρευουμε ή να της κανω παρεα μεχρι να την παρει ο υπνος...

Εδω και μια βδομαδα με διωχνει και λεει οτι δεν βολευεται:confused:

Δεν την αφηνω λεει να απλωσει τα ποδια της!!

 

Αγνοηστε τους ολουε και καντε αυτο που θελετεκαι νιωθετε!!και προπαντων μην αρνησται απο το παιδακι σας την αγκαλια σας

[derbybaby]

κοιτα αφου εσας δεν σας ενοχλει τοτε στους αλλους μην δινεις το δικαιωμα να το σχολιαζουν.κατα τα αλλα κ εμενα μεχρι 11 μηνων το μεσημερι κοιμοτα μονο μαζι μας, αλλα εν τελει ξεκινησα να τον βαζω για 5 λεπτα στο ρηλαξ κ μετα στο κρεβατι του.

τωρα για τον βραδυνο υπνο ενω μεχρι προσφατα κοιμοταν σερι στο κρεβατακι του ειχε κατι βραδια που 5 η ωρα ξυπναγε κ κοιμοταν ξανα μονο μαζι μας.τι καναμε λοιπον!αρχισαμε να τον ξυπναμε 1 ωρα νωριτερα το μεσημερι κ να τον κοιμιζουμε σχεδον μια ωρα αργοτερα το βραδυ.προς το παρον επιασε το νεο συστημα.

φυσικα τις νυχτες που ξυπνα κ δενθελει να ξανακοιμηθει στο κρεβατι του δεν μπορω να τον αφηνω να κλαιει.τον παιρνουμε στο κρεβατι μας κ κοιμομαστε ολοι μαζι.

οπως λες εφοσον το εχει αναγκη εκεινη τη στιγμη δεν προκειται να του στερησω!

[nala]

Ευχαριστώ πολύ όλες τις μανούλες που απάντησαν. Με ανακούφισαν πολύ τα λόγια σας γιατί τόσο καιρό με τρώνε οι τύψεις, όταν τον παίρνω στο κρεββάτι μας μήπως του κάνω κακό και όταν δεν τον παίρνω μήπως πάλι του κάνω κακό!! (Πώς το έλεγε ο Λαζόπουλος "Παρααλογοο;;")

Η αλήθεια είναι οτι όσες φορές προσπαθήσαμε να εφαρμόσουμε την τεχνική να σηκώνομαστε κάθε φορά που μας ζητάει χωρίς να τον φέρνουμε στο κρεβάτι το μονο που καταφεραμε ήταν να μεινουμε οικογενειακώς άυπνοι, και την επόμενη μέρα μου δίνει την εντύπωση οτι είναι εκνευρισμένος (ενω ειναι παιδάκι πολύ ήπιων τόνων) και οτι του βγαίνει μια επιθετικότητα. Η ιδέα μου είναι, δεν ξέρω τι να πώ... Διαβάζω όσα ποστ βρήκα εδω σχετικά με το θέμα και πάντα ταυτίζομαι με τις απόψεις των μαμαδων που λειτουργούν περισσότερο με γνώμονα την επιθυμία του παιδιού και λιγότερο με γνώμονα τα πρέπει και τους κανόνες.

Ευχομαι και ελπίζω μόνο οτι το μητρικό μου ένστικτο με καθοδηγεί σωστά...

[MINNI]

Το πρόβλημά σου είναι οι αντιδράσεις των παππουδογιαγιάδων???

Αν εσάς δε σας ενοχλεί, αν το θέλετε το παιδάκι σας μαζί σας, γιατί σας απασχολεί τόσο το τί λένε οι συγγενείς?

Εμένα η δικιά μου κοιμάται απο 2 μηνών στην κούνια της και μόνο όταν είναι αρρωστούλα ή είχαμε γκρίνια με τα δόντια της ερχόταν στο κρεβάτι μας, αλλά πάλι δε βολευόταν και κατά τη διάρκεια της νύχτας τη μετέφερα στο κρεβατάκι της!

Θα έρθει κάποια μέρα που θα θέλουν να είναι πιο ανεξάρτητα και θα μας κακοφαίνεται!!!

[rafa]

και γω το ίδιο θέμα είχα. ο μικρός ενώ κοιμότνα μόνοςτου απο 3 μηνλων στη κούνια του και τα μεσημέρια μαζί μας ε εδω και τρεισ μήνες από 9 μηνών θέλει μόνο μαζί μας. Αν ξυπνήσει στη κούνια ουρλιλάζει μέχρι ναρθει στο κρεβάτι ακι μετά δε κοιμάται από το αγχος μη το ξαναπάμε μέσα! ε και τι εγινε??? κάποια στιγμή θα μεγαλώσει και θα πάει στο δωμάτιο του! εχω ένα σωρό θέματα να με αγχωνουν! στη τελική ας είναι αυτό το μόνο που θα το κακομάθω! αν εσείς δεν έχετε θέμα μην ακούτε κανένα. κανένας δε ξέρει το παιδί καλύτερα από εσας! δώστου αυτό που του ζητάει γιατί το μόνο που θέλει είναι μια αγκαλιά και νανι με τη μαμα και το μπαμπά!

[gimnasio]

και γω το ίδιο θέμα. Κοντεύει 3,5 χρονών και με θέλει δίπλα της το βράδυ για να κοιμηθεί. Μετά φεύγω. Αν ξυπνήσει μετά έρχεται σε μας. Δε ξαναγυρίζει στο δωμάτιο της με τίποτα.

 

όταν είναι άρρωστη την παίρνουμε στο κρεβάτι μας.

 

Βασικά θα προτιμούσα να μπορεί να κοιμηθεί μόνη της.

[ditop]

Αυτο το πρεπει και οι κανόνες εχουν χαλασει τα παιδια. Πριν απο 100 χρονια ολες οι γιαγιαδες-μαμαδες κοιμόταν σε ενα κρεβάτι με ολη την οικογένεια. Ολοι ηταν ευτυχισμένοι και ποτε δεν σκέφτηκαν οτι έκαναν κακό στα παιδια τους. Τωρα που είμαστε πιο "πολιτισμένοι", ολο πρεπει και κανόνες είμαστε και ο ψυχολογος παει συννεφο στα μικρα παιδιά. Γιατι αραγε; (δε λεω οτι μονο το οτι δεν κοιμομαστε με τα παιδια μας φταει, αλλα γενικός ολα οσα επιβάλλει η κοινωνια)

[Marirena]

Αυτο το πρεπει και οι κανόνες εχουν χαλασει τα παιδια. Πριν απο 100 χρονια ολες οι γιαγιαδες-μαμαδες κοιμόταν σε ενα κρεβάτι με ολη την οικογένεια. Ολοι ηταν ευτυχισμένοι και ποτε δεν σκέφτηκαν οτι έκαναν κακό στα παιδια τους. Τωρα που είμαστε πιο "πολιτισμένοι", ολο πρεπει και κανόνες είμαστε και ο ψυχολογος παει συννεφο στα μικρα παιδιά. Γιατι αραγε; (δε λεω οτι μονο το οτι δεν κοιμομαστε με τα παιδια μας φταει, αλλα γενικός ολα οσα επιβάλλει η κοινωνια)

 

Συμφωνώ απόλυτα! Η μικρή μου από πολύ νωρίς είχε θέμα με τον ύπνο και επειδή θεωρώ πως το σημαντικότερο μέχρι κάποια ηλικία είναι να τον κάνει (πάση θυσία) κοιμάμαι μαζί της. Που σημαίνει πως ενίοτε κοιμάμαι κι εγώ (κι εμένα τρέχουν οι δουλειές φυσικά, αλλά το έχω εντάξει στο πρόγραμμα), ενίοτε 'το σκάω' κι ότι μπορέσω κάνω. Το μόνο που με αγχώνει σε αυτό το θέμα είναι πως μεγαλώνοντας υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος να λείπω και να μην τη προλάβω και να πέσει μόνη της. Τπτ άλλο δεν με νοιάζει. Κάποια στιγμή θα το αλλάξει μόνη της.

[maria-il]

Καλησπέρα! Συγνώμη που επανέρχομαι με ενα χιλιοσυζητημενο θέμα αλλα καπου πρέπει να μιλησω και να νιωσω οτι με καταλαβαίνουν!

Εχω ενα αγοράκι 22 σχεδόν μηνων. Γενικά δεν εχουμε αντιμετωπίσει σοβαρά θεματα με τον υπνο, με την εξης εξαίρεση που ξεκίνησε οταν ηταν περίπου 11 μηνων: Θα κοιμηθεί μια χαρά στην κούνια του στο δωματιο του μόνος του. Κάποια στιγμή γύρω στις 4-5 το πρωι ξυπνάει και τις περισσότερες φορές κλαίει και ζητάει να ερθεί στο κρεββάτι μας, κάτι που δεν του στέρησαμε ποτέ. Μολις το φερουμε στο κρεββατι μας κοιμάται σα πουλακι! Επίσης κοιμάται μαζί μας όποτε είναι αρρωστος. Τα μεσημέρια δεν κοιμάται με τιποτα στην κουνια του αλλά κοιμάται το καλού καιρού στο κανονικό κρεββάτι που εχουμε στο δωματιο του αφού εχω ξαπλώσει μαζί του για 5 λεπτα μεχρι να τον πάρει ο υπνος. Εμεις δεν εχουμε καποιο πρόβλημα με όλο αυτό το σκηνικό υπνου αφού σκεφτήκαμε οτι σημασία έχει να δινουμε στο παιδί μας αυτό που ζητάει (δηλαδη την αγκαλιά μας στην προκειμένη περιπτωση) και να κοιμόμαστε όλοι καλύτερα.

Εχουν αρχίσει όμως κάτι γιαγιάδες κλπ να μου λένε συνέχεια οτι δεν πάει άλλο και το παιδι μεγάλωσε και δεν πρέπει να κοιμαται καθόλου μαζί μας κλπ κλπ...

Νιώθω διαρκώς εναν απίστευτο διχασμό για το αν κάνω το σωστό για το παιδί μου αλλά και τύψεις οταν κλαίει και δεν τον παιρνουμε στο κρεββάτι μας στην προσπάθεια μας να κάνουμε αυτό που συνηθίζεται.

Σημειωτέον οτι ο αντρας μου επιμένει να μην του στερούμε την αγκαλιά μας οταν τη ζητάει και οτι θα ερθει η στιγμή που θα μεγαλώσει και δεν θα θέλει να ερχεται.

Δεν ξέρω αν υπάρχουν αλλες μανούλες που ζουν κατι αναλογο, θα ηθελα όμως καποιος να μου ελεγε τι να κάνω, αν αυτό που κάνω είναι σωστό και αν θα προκαλέσει κάποιο πρόβλημα στο παιδί ωστε να το κόψουμε...

Ευχαριστώ!

 

Καλησπερα,

ειμαστε σχεδον στην ιδια φαση(το κανει πιο περιστασιακα ο γιος μας ).....προσωπικα νομιζω οτι θα κανουμε κακο στο παιδι μας αν το αφησουμε στο δωματιο του να κλαιει.Νομιζω οτι κανεις καλα κι εγω το ιδιο κανω.λειτουργουμε με το ενστικτο αλλωστε και θα σου προτεινα να μην ακους κανεναν.

αααα και 22 μηνων ειναι ακομη μωρο πες στις γιαγιαδες