ολη μερα λεει δεν θελω και οχι

[miriki]

Κιρα θα σε στενοχωρήσω αλλά βλέπω με τη σειρά λάθος πρακτικές που οδηγούν σε κλιμάκωση της έντασης. Να ξεκαθαρίσω ότι σε καμιά περίπτωση δε σε κρίνω. Είμαι έξω από το συγκεκριμένο περιστατικό, είμαι νηπιαγωγός και αυτό μου επιτρέπει ένα ποσοστό νηφαλιότητας (που δεν έχω πάντα με το δικό μου παιδί).

 

1. Γιατί να δει τηλεόραση για να ξεχαστει να φάει; Να καθίσει να φάει το φαγάκι της και να ξέρει τι κάνει. (ξέρω γιατί γιατί δεν τρώει αλλιώς και γίνονται τα νεύρα σου κρόσια, αλλά αν αντιμετωπίσεις αυτό θα λυθεί και το άλλο πρόβλημα της τηλεόρασης). Επίσης η τηλεόραση από μόνη της προκαλεί εκνευρισμό.

2. Έχει θυμώσει γιατί της έκλεισες την τηλεόραση κι εσύ τη βάζεις για ύπνο. Εσύ μπορείς να κοιμηθείς όταν είσαι θυμωμένη; Και άραγε είναι ο ύπνος τιμωρία;

3. Την αφήνεις να κλαίει επί 1 ολόκληρη ώρα! Είναι θυμωμένη, είναι μπερδεμένη, νυστάζει και δεν μπορεί να το διαχειριστεί όλο αυτό. Γιατί;

 

Αντιμετώπισε το θέμα του φαγητού και άλλαξε την οπτική σου για το τι πρέπει να γίνεται πότε και πώς. Ρίξε μια ματιά στα βιβλία του Παπαβάντση "Εμπνευσμένοι γονείς, προικισμένα παιδιά". Το ένα είναι για τη διατροφή και το άλλο για τη διαπαιδαγώγηση. Πραγματικοί μικροί θησαυροί.

 

Τα μικρά παιδιά δεν είναι ρομποτάκια να εκτελούν με ακρίβεια το πρόγραμμα που τους επιβάλλουμε. Είναι προσωπικότητες που τώρα δημιουργούνται, με μεγάλες ανασφάλειες και πολλή ανάγκη από υποστήριξη. Αυτό που πολλές φορές μας σπάει τα νεύρα είναι απλά η αδυναμία τους να διαχειριστούν κάποια περίσταση και εκείνο που χρειάζονται εκείνη τη στιγμή είναι να τους δείξουμε το πώς και όχι να κοντραριστούμε. (εχμ τα λέω για να τα ακούω κι εγώ εκνευρίζομαι πολλές φορές κι ας διαπιστώνω εκ των υστέρων ότι το λάθος είναι δικό μου). Όσο πιο νωρίς πάρουν την προσοχή, την υποστήριξη, τα όρια και την καθοδήγηση που χρειάζονται τόσο πιο απίθανο είναι να εξελιχθεί ένα περιστατικό σε εμφύλιο πόλεμο!

 

Καλή συνέχεια καλό κουράγιο.

[viki 1]

καλημέρα!

Σήμερα το πρωί ξυπνήσαμε στις 6μιση και 7 άρχισν οι φασαρίες γιατί ήθελε να πάει στο πάρκο η κυρία. Ξεκινάω λοιπόν και εγώ τα περι τούρτας. θα πάω να σου πάρω μου λέει. την θέλω τώρα λέω. Ναι αλλά δεν έχω λεφτά τώρα λέει, πρέπει να ξυπνήσει ο μπαμπάς και να πάμε μαζί. Την θέλω τώρα επιμένω. Πελίμενε να πάρω τηλέφωνο τον άγιο Βασίλη απο το κινητό μου να σου φέρει. Πάιρνει το κινητό της, μιλάει με τον άγιο Βασίλη , το κλείνει, εντάτσει τον είπα να σε φέρει πάμε τώρα στο πάρκο? τουλάχιστον με έκανε και γέλασα και γλίτωσα τον εκνευρισμό...

και μόλις ήρθε με ένα χαρτόνι απο χειροτεχνία και μου λέει : κοίτα τί σου έφερε η μανούλα σου, τούρτα, φάτην:p

[viki 1]

και αφού νομίζει πως μου έφερε την τούρτα ξαναρχισε τα ίδια!!!!!

ζητάω ένα ροζ αυτοκινητάκι με τον ίδιο τρόπο και έρχετε και μου δίνει μια μπίλια . Να το αυτοκινητάκι σου μου λέει. Αυτό είναι μπίλια της λέω. Δεν είναι αυτοκινητάκι . Είναι αυτοκινητάκι ροζ μου λέει δεν είναι μπίλια, και τώρα μαλώνουμε για το αν είναι μπίλια ή αυτοκινητάκι

[Kira]

Κιρα θα σε στενοχωρήσω αλλά βλέπω με τη σειρά λάθος πρακτικές που οδηγούν σε κλιμάκωση της έντασης. Να ξεκαθαρίσω ότι σε καμιά περίπτωση δε σε κρίνω. Είμαι έξω από το συγκεκριμένο περιστατικό, είμαι νηπιαγωγός και αυτό μου επιτρέπει ένα ποσοστό νηφαλιότητας (που δεν έχω πάντα με το δικό μου παιδί).

 

1. Γιατί να δει τηλεόραση για να ξεχαστει να φάει; Να καθίσει να φάει το φαγάκι της και να ξέρει τι κάνει. (ξέρω γιατί γιατί δεν τρώει αλλιώς και γίνονται τα νεύρα σου κρόσια, αλλά αν αντιμετωπίσεις αυτό θα λυθεί και το άλλο πρόβλημα της τηλεόρασης). Επίσης η τηλεόραση από μόνη της προκαλεί εκνευρισμό.

2. Έχει θυμώσει γιατί της έκλεισες την τηλεόραση κι εσύ τη βάζεις για ύπνο. Εσύ μπορείς να κοιμηθείς όταν είσαι θυμωμένη; Και άραγε είναι ο ύπνος τιμωρία;

3. Την αφήνεις να κλαίει επί 1 ολόκληρη ώρα! Είναι θυμωμένη, είναι μπερδεμένη, νυστάζει και δεν μπορεί να το διαχειριστεί όλο αυτό. Γιατί;

 

Αντιμετώπισε το θέμα του φαγητού και άλλαξε την οπτική σου για το τι πρέπει να γίνεται πότε και πώς. Ρίξε μια ματιά στα βιβλία του Παπαβάντση "Εμπνευσμένοι γονείς, προικισμένα παιδιά". Το ένα είναι για τη διατροφή και το άλλο για τη διαπαιδαγώγηση. Πραγματικοί μικροί θησαυροί.

 

Τα μικρά παιδιά δεν είναι ρομποτάκια να εκτελούν με ακρίβεια το πρόγραμμα που τους επιβάλλουμε. Είναι προσωπικότητες που τώρα δημιουργούνται, με μεγάλες ανασφάλειες και πολλή ανάγκη από υποστήριξη. Αυτό που πολλές φορές μας σπάει τα νεύρα είναι απλά η αδυναμία τους να διαχειριστούν κάποια περίσταση και εκείνο που χρειάζονται εκείνη τη στιγμή είναι να τους δείξουμε το πώς και όχι να κοντραριστούμε. (εχμ τα λέω για να τα ακούω κι εγώ εκνευρίζομαι πολλές φορές κι ας διαπιστώνω εκ των υστέρων ότι το λάθος είναι δικό μου). Όσο πιο νωρίς πάρουν την προσοχή, την υποστήριξη, τα όρια και την καθοδήγηση που χρειάζονται τόσο πιο απίθανο είναι να εξελιχθεί ένα περιστατικό σε εμφύλιο πόλεμο!

 

Καλή συνέχεια καλό κουράγιο.

 

 

 

καλα θα κανεις να με στεναχωρησεις,μου γραφεις πραγματα που δεν τα ειχα σκεφτει εγω,και αυτο ειναι και απο μονο του καλο.

Θα προσπαθησω να αλλαξω τακτική σε πολλα ,μηπως και δουμε φως.Συμφωνω με το 2 και το 3,αλλα με το θεμα του φαγητου,δεν εχω αλλη λυση,δεν τρωει ποτε το μεσημεριανο της,οτι και να κανω,μονο οταν της βαζω παιδικα τοτε τρωει.Ειναι 2 και 2 μηνων και μονο 10.300,δεν με παιρνει να μην τρωει.. Οσο για το θεμα του υπνου και τιμωριας,δεν την βαζω για να κοιμηθει για τιμωρια,απλα την βαζω στην κουνια της μεχρι να ηρεμησει(αυτο της λεω όταν την πηγαίνω εκει) και τοτε την κατεβαζω,μονο που δεν ηρεμει με τιποτα,αγριευει χειροτερα.Πως μπορει ομως να καταλαβει οτι το να πετάει αντικείμενα κάτω δεν ειναι σωστό;

και αυτή την τακτική είχα εδώ και καιρό και δεν ήταν ετσι η αντίδρασή της,τωρα αυτες τις μερες εχει αλλαξει.

Τωρα το πρωι τσακωθήκαμε για το τί παπουτσια θα φορέσει,για να πάμε παιδική χαρά.Αφού δεν ηθελε να φορεσουμε αυτα που της εδειχνα,την εβαλα να διαλεξει αυτη,και πάλι,δεν ήθελε τίποτα,και τα πεταγε όλα κατω.Την αφησα ξυπολυτη και πηγα σε αλλο δωματιο,και με κυνηγουσε κλαιγοντας με τα παπουτσια που της ειχα δειξει στην αρχή,παω να της τα φορεσω και παλι απο την αρχη δεν ήθελε και κλαμα..

τελικα δεν φορεσαμε τιποτα και ησυχασαμε.στο αυτοκινητο τα παπουτσια τα φορεσε. Τί κανουμε σε τετοιες καταστασεις;

[BOBOLINOS]

τις ιστορίες καθημερινής τρέλας τις γνωρίζετε?Ε, και εμείς μία από τα ίδια με φωνές και φασαρίες......:twisted:

[miriki]

αλλα με το θεμα του φαγητου,δεν εχω αλλη λυση,δεν τρωει ποτε το μεσημεριανο της,οτι και να κανω,μονο οταν της βαζω παιδικα τοτε τρωει

 

Για το φαγητό μπορείς απλά να αλλάξεις το στόχο σου. Αντί να είναι να καθίσει στο τραπέζι και να φάει το φαγητό της, μπορείς απλά να προσφέρεις υγιεινά σνακ κάθε τόσο ώστε να καλύψεις τις ανάγκες της σε θερμίδες και θρεπτικά συστατικά. Ο στόχος για καλούς τρόπους στο τραπέζι μπορεί να επιτευχθεί αργότερα. Επίσης μπορείς να κάθεσαι και να τρως μαζί της το δικό σου φαγητό (δεν ξέρω μπορεί να σου προτείνω λύσεις που ήδη δοκίμασες, αλλά αυτά σε εμάς πιάσανε και τώρα τρώει μόνος του).

 

Το να καθίσει μόνη της μέσα στην κούνια- κλουβί (με τα κάγκελα) για να ηρεμίσει, συνεχίζει να με ξενίζει. Πιο αποτελεσματικό θα μου φαινόταν ένα βιβλίο ή ένα παιχνίδι που της αρέσει πολύ οπότε θα της αποσπάσει την προσοχή από την τσαντίλα της. Πώς καταλαβαίνει μπαίνοντας στην κούνια ότι δεν πετάμε πράγματα; Πώς σχετίζεται το ένα με το άλλο; Ίσως θα ήταν πιο αποτελεσματικό να χάνει την πρόσβαση στο αντικείμενο που πέταξε με ταυτόχρονη επεξήγηση του γιατί. Και πάντα με ήρεμη φωνή, γιατί απλά αυτό το θεωρείς δεδομένο και δεν σε εκνευρίζει (ναι καλά ξέρω αλλά μπορείς να βράζεις στο ζουμί σου ωραίότατα από μέσα σου).

 

Αυτό που πραγματικά εμένα με λυτρώνει σε αυτές τις φάσεις είναι να μην εμπλέκομαι συναισθηματικά. Δεν το κάνει για να με εκνευρίσει. Δεν έχει να κάνει με εμένα. Είναι δικό του το πρόβλημα εκείνη τη στιγμή και πρέπει, οφείλω, έχω την υποχρέωση να τον βοηθήσω να το λύσει. Ακόμη και όταν με προκαλεί το κάνει γιατί δεν ξέρει άλλο τρόπο να με ρποσεγγίσει. Εγώ θα του διδάξω το πώς (ε, καλά πόσο θεά παίζει να είμαι). Έτσι όμως δεν θυμώνω. Δεν το καταφέρνω πάντα αλλά εννιά στις δέκα κρατάω την ψυχραιμία μου, αλλάζω σημείο εστιασμού της προσοχής μου κι έτσι τη γλυτώνουμε. Θέλει δύο για να τσακωθεί κανείς.....

Τώρα για τα παπούτσια τι να πω. Εμείς προς το παρόν δεν έχουμε τέτοια, αλλά κάτι θα σκεφτώ στην πορεία.

[Mama_Anesti_]

Αν κ θέλει τεσσερεις μήνες για να κλείσει τα δύο είπα να γράψω εδώ τον προβληματισμό μου. Ο μικρός πρόσφατα ανακάλυψε το "ΟΧΙ" παλαιότερα ελεγε "μπα" αλλά πιο σπανια. Πλέον ότι κ να τον ρωτήσεις μία είναι ή απάντηση!

-να αλλάζουμε πάνα? ΟΧΙ

-να κάνουμε μπάνιο? ΟΧΙ 

-πεινας? ΟΧΙ

-παμε βόλτα?ΟΧΙ

Και ή λίστα συνεχίζεται! Όταν βέβαια πάω να τον αλλάξω πάνα γίνεται χαμός! Το ιδιο κ για οτιδήποτε έχει αρνηθεί. 

  Πόσο καιρό κρατά αυτή ή φάση? Εσείς πως την αντιμετωπίζετε?  

 

[xaroumenh mama]

πρίν από 22 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Αν κ θέλει τεσσερεις μήνες για να κλείσει τα δύο είπα να γράψω εδώ τον προβληματισμό μου. Ο μικρός πρόσφατα ανακάλυψε το "ΟΧΙ" παλαιότερα ελεγε "μπα" αλλά πιο σπανια. Πλέον ότι κ να τον ρωτήσεις μία είναι ή απάντηση!

-να αλλάζουμε πάνα? ΟΧΙ

-να κάνουμε μπάνιο? ΟΧΙ 

-πεινας? ΟΧΙ

-παμε βόλτα?ΟΧΙ

Και ή λίστα συνεχίζεται! Όταν βέβαια πάω να τον αλλάξω πάνα γίνεται χαμός! Το ιδιο κ για οτιδήποτε έχει αρνηθεί. 

  Πόσο καιρό κρατά αυτή ή φάση? Εσείς πως την αντιμετωπίζετε?  

 

Εμένα ο γιος μου 34 μηνών τώρα τις τελευταίες μέρες έχει τρομερή άρνηση για να του βγάζουμε τα ρούχα κ την πάνα ... Έχει τύχει σε πολύ έντονο θυμό να κοιμηθεί με τα ρούχα η αν του είχα αλλάξει την πάνα πχ στης 7 αν ήταν να πάει για ύπνο στις 9 δε τον πιεζα να την αλλάξουμε για να μη γίνουν χειρότερα τα πράγματα ..!!!

Βασικά το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρεις είναι πως η αρνητικοτητα ενός νηπίου είναι δείγμα φυσιολογικής ανάπτυξης ..!!!!!

Προσπάθησε να μη δημιουργείς μια κατάσταση στην οποία το παιδί θα σου δώσει αρνητική απάντηση κάνοντας ανοιχτές ερωτήσεις πχ πείνας ; Δώστου επιλογή να διαλλεξη τη θα ήθελε να φάει από αυτά βέβαια που έχεις στο σπίτι ...!!!!!  Γενικά είναι μια ηλικία που θέλει πολύ υπομονή κ ενσηνεσθηση ... Όταν σου κανει εκρήξεις θυμού για την πάνα πέφτεις στο ύψος του κ του λες σε κατάλαβενω πως είσαι θυμωμένος τώρα γιατί δε θες να βγάλουμε τη πάνα κ εγώ έτσι θα ένιωθα στη θέση σου όμως πρέπει να τη βγάλουμε κτλπ.. θα σου δώσω λίγο χρόνο να ηρεμήσεις κ θα έρθω μετα να αλλάξουμε ....!!!!

[Sentir...natureza]

πρίν από 37 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Αν κ θέλει τεσσερεις μήνες για να κλείσει τα δύο είπα να γράψω εδώ τον προβληματισμό μου. Ο μικρός πρόσφατα ανακάλυψε το "ΟΧΙ" παλαιότερα ελεγε "μπα" αλλά πιο σπανια. Πλέον ότι κ να τον ρωτήσεις μία είναι ή απάντηση!

-να αλλάζουμε πάνα? ΟΧΙ

-να κάνουμε μπάνιο? ΟΧΙ 

-πεινας? ΟΧΙ

-παμε βόλτα?ΟΧΙ

Και ή λίστα συνεχίζεται! Όταν βέβαια πάω να τον αλλάξω πάνα γίνεται χαμός! Το ιδιο κ για οτιδήποτε έχει αρνηθεί. 

Πόσο καιρό κρατά αυτή ή φάση? Εσείς πως την αντιμετωπίζετε?  

Κρατησε μεχρι να μαθει να λεει και το ΝΑΙ  Γυρω στο διμηνο αν θυμαμαι καλα. Παρ'ολα αυτα τον πιανει ανα διαστηματα (κραταει 1-3 μερες) να αρνειται τα παντα. Θα συμφωνησω με την @xaroumenh mama οσον αφορα την αντιμετωπιση αλλα και στο οτι ειναι απολυτα φυσιολογικο και θεμιτο. Υπομονη και θα περασει 

[irin]

πρίν από 40 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Αν κ θέλει τεσσερεις μήνες για να κλείσει τα δύο είπα να γράψω εδώ τον προβληματισμό μου. Ο μικρός πρόσφατα ανακάλυψε το "ΟΧΙ" παλαιότερα ελεγε "μπα" αλλά πιο σπανια. Πλέον ότι κ να τον ρωτήσεις μία είναι ή απάντηση!

-να αλλάζουμε πάνα? ΟΧΙ

-να κάνουμε μπάνιο? ΟΧΙ 

-πεινας? ΟΧΙ

-παμε βόλτα?ΟΧΙ

Και ή λίστα συνεχίζεται! Όταν βέβαια πάω να τον αλλάξω πάνα γίνεται χαμός! Το ιδιο κ για οτιδήποτε έχει αρνηθεί. 

  Πόσο καιρό κρατά αυτή ή φάση? Εσείς πως την αντιμετωπίζετε?  

 

 Λοιπόν, κι εγώ ρωτούσα παλιά και φυσικά πάντα άκουγα "όχι". Οπότε συνειδητοποίησα ότι απλά δεν πρέπει να ρωτάω. Και η αλήθεια είναι ότι όποτε είμαι αποφασιστική, τύπου "τώρα θα αλλάξουμε πάνα", τις περισσότερες φορές είναι θετική η ανταπόκριση. Καταλαβαίνουν ότι είσαι αποφασισμένη και ότι δεν έχει νόημα να κάνουν κόλπα!

[ΑΡΓΚ]

6 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Αν κ θέλει τεσσερεις μήνες για να κλείσει τα δύο είπα να γράψω εδώ τον προβληματισμό μου. Ο μικρός πρόσφατα ανακάλυψε το "ΟΧΙ" παλαιότερα ελεγε "μπα" αλλά πιο σπανια. Πλέον ότι κ να τον ρωτήσεις μία είναι ή απάντηση!

-να αλλάζουμε πάνα? ΟΧΙ

-να κάνουμε μπάνιο? ΟΧΙ 

-πεινας? ΟΧΙ

-παμε βόλτα?ΟΧΙ

Και ή λίστα συνεχίζεται! Όταν βέβαια πάω να τον αλλάξω πάνα γίνεται χαμός! Το ιδιο κ για οτιδήποτε έχει αρνηθεί. 

  Πόσο καιρό κρατά αυτή ή φάση? Εσείς πως την αντιμετωπίζετε?  

 

Μην κάνεις ερωτήσεις για πράγματα που δε  θες να ρωτήσεις. Το "πεινάς;" είναι μια λογική ερώτηση αν θα αποφασίσεις να τον σερβίρεις τώρα ή αργότερα. Το "να κάνουμε μπάνιο;" όχι, εφόσον είναι η ώρα που πρέπει να κάνει μπάνιο.

[Mama_Anesti_]

Σας ευχαριστώ κορίτσια. Θα προσπαθήσω να κάνω ερωτήσεις που δεν θέλουν απάντηση " ναι ή όχι"! Κ ίσως δω κ το πιο απόλυτο κ αποφασιστικό ύφος. Ίσως να πιάσει. Χθες για παράδειγμα του υπενθυμιζα συχνα πως πρέπει να κάνει μπάνιο. Συνέχεια όχι έλεγε κ δεν ερχόταν καθόλου στην μπανιέρα που παλιότερα έτρεχε για να μπει. Στις δώδεκα+ πια δεν άντεξα! Τον εκανα ενώ γκρινιαζε! Έπρεπε να κοιμηθεί κ κάποια στιγμή! Τέτοιες περιπτώσεις πως τις αντιμετωπίζουμε? Παμε με τα νερά του ή επιμενουμε?

[Sentir...natureza]

1 ώρα πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Σας ευχαριστώ κορίτσια. Θα προσπαθήσω να κάνω ερωτήσεις που δεν θέλουν απάντηση " ναι ή όχι"! Κ ίσως δω κ το πιο απόλυτο κ αποφασιστικό ύφος. Ίσως να πιάσει. Χθες για παράδειγμα του υπενθυμιζα συχνα πως πρέπει να κάνει μπάνιο. Συνέχεια όχι έλεγε κ δεν ερχόταν καθόλου στην μπανιέρα που παλιότερα έτρεχε για να μπει. Στις δώδεκα+ πια δεν άντεξα! Τον εκανα ενώ γκρινιαζε! Έπρεπε να κοιμηθεί κ κάποια στιγμή! Τέτοιες περιπτώσεις πως τις αντιμετωπίζουμε? Παμε με τα νερά του ή επιμενουμε?

Προσωπικα πραττω αναλογως την κατασταση. Αφου θα εβλεπα οτι οσο και να εξηγησω (πχ ειμαστε βρωμικοι, με το νερο και το σαπουνακι θα ειμαστε και παλι καθαροι-με ενθουσιασμο κλπ) παλι δεν θελει τοτε θα ζυγιζα την σημαντικοτητα. Αν ηταν πολυ βρωμικος, θα τον εκανα θελει δεν θελει αλλα παραλληλα θα προσπαθοιυσα να του αποσπασω την προσοχη καπου αλλου, εκτος της γκρινιας. Αν δεν ηταν και τοσο τραγικα βρωμικος τοτε θα το ανεβαλλα για αυριο. Οποτε βλεποντας και κανοντας, κρατωντας ομως το οτι ειναι κι αυτος ανθρωπος και μπορει να μην θελει οντως να κανει μπανιο (ή οτιδηποτε) εκεινη την στιγμη, οπως συμβαινει και με μας αλλωστε. Δεν ειναι παντα ολα θεμα αντιδρασης.

[xaroumenh mama]

Θα σου πω την χθεσινή μας ιστορία ..!! Χθες το απόγευμα είχα πει στον άντρα μου αν είναι να κάνουμε μπάνιο τον μικρό γιατί είχα δει πως είχε ζεσταθεί πολύ .. εκείνος εκείνη την ώρα δεν ήθελε τον πήρε ο άντρας μου πήγαν μια βόλτα όταν γύρισαν ο μικρός ήθελε να κάτσει λίγο έξω στην αυλή να παίξει ο άντρας μου τον πήρε με το ζόρι να τον πάει για μπάνιο έγινε μάχη για να τον αλλάξει τον βάζει με το ζόρι στο μπανάκι του ο γιος μου τσιριζε έφευγε έχουμε κάπως μεγάλο μπάνιο κ έχει σκαλοπάτια κ πηγενε κ ανεβενε εκεί φοβόμουν να μη γλιστρισει γιατί δεν έφτανα να τον πιάσω με τα πολλά τον πάμε στο δωμάτιο μου πειθώ τον άντρα μου να μας αφήσει μόνους μας τον αφήνω κ ηρεμεί μετά ξεκίνησα κ του κουβεντιαζα τον έπεισα κ πήγαμε κ κάναμε το μπανάκι μας κ παίξαμε κιόλας ..!!! Γενικά πρέπει να παρατηρείς τι θέλει εκείνη την ώρα πόσο νευρικός είναι κ πόσο όχι ... Γενικά συμφωνώ με τη σεντιρ.. έχει δικαίωμα να μη θέλει να κάνει κάτι... !! Καμιά φορά ανάλογα πως τον βλέπω τον ρωτάω ποιο παιχνίδι θες να πάρουμε μαζί μας να το κάνουμε κ αυτό μπάνιο η του λέω θα κάνουμε μπανάκι να βάλεις μόνο σου μετά την κρεμουλα σου ( του βάζω λίγη κρέμα σώματος στα χεράκια του κ του αρέσει να τη τρίβει ) μετά θα ανέβουμε στο σκαλοπατακι θα παίξεις με τα νερά από τον νυπτηρα θα βουρτσισεις τα δοντακια σου ... Γενικα του υπενθυμίζω όλη τη διαδικασία που κάνουμε στο μπάνιο που ξέρω πως του αρέσει ..!!!!

[mama16]

20 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Αν κ θέλει τεσσερεις μήνες για να κλείσει τα δύο είπα να γράψω εδώ τον προβληματισμό μου. Ο μικρός πρόσφατα ανακάλυψε το "ΟΧΙ" παλαιότερα ελεγε "μπα" αλλά πιο σπανια. Πλέον ότι κ να τον ρωτήσεις μία είναι ή απάντηση!

-να αλλάζουμε πάνα? ΟΧΙ

-να κάνουμε μπάνιο? ΟΧΙ 

-πεινας? ΟΧΙ

-παμε βόλτα?ΟΧΙ

Και ή λίστα συνεχίζεται! Όταν βέβαια πάω να τον αλλάξω πάνα γίνεται χαμός! Το ιδιο κ για οτιδήποτε έχει αρνηθεί. 

  Πόσο καιρό κρατά αυτή ή φάση? Εσείς πως την αντιμετωπίζετε?  

 

Χαχα μα καλά για την βόλτα πάλι όχι λέει????? Μάλλον του αρέσει η λέξη όχι!!! Εμένα πάντως δεν την έχει ανακαλύψει ακόμα, έχει ανακαλύψει το ναι κ πάντα ναι λέει.. βέβαια κάποιες φορές μπορεί να πει ναι κ να μην κάνει αυτό που της λέω! Πάντως αυτό που είπαν τα κορίτσια να μην του αφήσεις περιθώριο στην ερώτηση ναι η όχι είναι μια καλή ιδέα. Όπως κ το να προσπαθήσεις να του αποσπάσεις την προσοχή για να μην νευριάζει

[irin]

Αν τύχει μια στο τόσο να πεί όχι σε κάτι, θα σεβόμουν την επιθυμία του. Αν η μόνιμη απάντηση είναι όχι, δεν γίνεται να το σεβαστείς - αν είναι θέμα φαγητού-μπάνιου-ύπνου κλπ.

Επομένως το κάνεις αποφασιστικά, αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται και επιθετικά. Π.χ. εμένα πάντα στο λούσιμο λέει όχι, ποτέ δεν θέλει να λουστεί. Τη βάζω στο μπάνιο και όπως την πλένω αρχίζω να τραγουδάω και να τη λούζω, εκείνη τσιρίζει για λίγο και μετά αρχίζει να χαίρεται με τις σαπουνάδες και καταλήγει πάντα να βγαίνει χαρούμενη! 

[CMES]

@Mama_Anesti_ η κόρη μου από περίπου 18 μηνών άρχισε το "δεν θέλω". Για κάποιο περίεργο λόγο το όχι το είπε πολύ αργότερα. Η απάντησή της σε όλα ήταν "ντεν τελω" το οποίο έλεγε με ιδιαίτερη έμφαση και τσιρίδες. Αφού όλοι οι φίλοι και συγγενείς τη φώναζαν "Κυρία Ντεντέλω". Αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα που είναι 27 μηνών με τη διαφορά ότι έχει εμπλουτίσει το λεξιλόγιό της πια και τώρα σου λέει όχι αλλά στο δικαιολογεί κιόλας! Πχ αυτόν τον καιρό έχει φάει μια φρίκη και δεν θέλει να πηγαίνει για ύπνο, ποτέ και καθόλου. Της λέει ο άντρας μου: είναι ώρα να πάμε για ύπνο, νυστάζουμε όλοι" κι του απαντάει: "όχι είναι νωρίς, αν νυστάζεις να πας εσύ!!!". Οπότε δεν υπάρχει γιατρειά.... το μόνο σίγουρο είναι πως αν νευριάσω μαζί της και της φωνάξω τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα!!

[Mama_Anesti_]

On 27/8/2018 at 10:02 ΜΜ, Sentir...natureza είπε:

κρατωντας ομως το οτι ειναι κι αυτος ανθρωπος και μπορει να μην θελει οντως 

Ίσως κ να μου φαίνεται καπως  αυτή ή όλη αντίδραση γιατί μέχρι πρότινος ήταν ένα μωρο που συνεργαζόταν χωρίς να φερνει αντιρρήσεις. 

 

On 27/8/2018 at 10:57 ΜΜ, xaroumenh mama είπε:

Θα σου πω την χθεσινή μας ιστορία ..!! Χθες το απόγευμα είχα πει στον άντρα μου αν είναι να κάνουμε μπάνιο τον μικρό γιατί είχα δει πως είχε ζεσταθεί πολύ .. εκείνος εκείνη την ώρα δεν ήθελε τον πήρε ο άντρας μου πήγαν μια βόλτα όταν γύρισαν ο μικρός ήθελε να κάτσει λίγο έξω στην αυλή να παίξει ο άντρας μου τον πήρε με το ζόρι να τον πάει για μπάνιο έγινε μάχη για να τον αλλάξει τον βάζει με το ζόρι στο μπανάκι του ο γιος μου τσιριζε έφευγε έχουμε κάπως μεγάλο μπάνιο κ έχει σκαλοπάτια κ πηγενε κ ανεβενε εκεί φοβόμουν να μη γλιστρισει γιατί δεν έφτανα να τον πιάσω με τα πολλά τον πάμε στο δωμάτιο μου πειθώ τον άντρα μου να μας αφήσει μόνους μας τον αφήνω κ ηρεμεί μετά ξεκίνησα κ του κουβεντιαζα τον έπεισα κ πήγαμε κ κάναμε το μπανάκι μας κ παίξαμε κιόλας ..!!! Γενικά πρέπει να παρατηρείς τι θέλει εκείνη την ώρα πόσο νευρικός είναι κ πόσο όχι ... Γενικά συμφωνώ με τη σεντιρ.. έχει δικαίωμα να μη θέλει να κάνει κάτι... !! Καμιά φορά ανάλογα πως τον βλέπω τον ρωτάω ποιο παιχνίδι θες να πάρουμε μαζί μας να το κάνουμε κ αυτό μπάνιο η του λέω θα κάνουμε μπανάκι να βάλεις μόνο σου μετά την κρεμουλα σου ( του βάζω λίγη κρέμα σώματος στα χεράκια του κ του αρέσει να τη τρίβει ) μετά θα ανέβουμε στο σκαλοπατακι θα παίξεις με τα νερά από τον νυπτηρα θα βουρτσισεις τα δοντακια σου ... Γενικα του υπενθυμίζω όλη τη διαδικασία που κάνουμε στο μπάνιο που ξέρω πως του αρέσει ..!!!!

Στα καλά μας κάπως έτσι μπανιαριζομαστε κι εμείς παίζοντας με παιχνιδια που τα διαλέγει εκεινος κτλ. Βλέπω κι εγώ πως η γκρίνια του είναι παροδική μετά ξεχνιέται. 

 

14 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Χαχα μα καλά για την βόλτα πάλι όχι λέει????? Μάλλον του αρέσει η λέξη όχι!!! Εμένα πάντως δεν την έχει ανακαλύψει ακόμα, έχει ανακαλύψει το ναι κ πάντα ναι λέει.. βέβαια κάποιες φορές μπορεί να πει ναι κ να μην κάνει αυτό που της λέω! Πάντως αυτό που είπαν τα κορίτσια να μην του αφήσεις περιθώριο στην ερώτηση ναι η όχι είναι μια καλή ιδέα. Όπως κ το να προσπαθήσεις να του αποσπάσεις την προσοχή για να μην νευριάζει

Ούτε βόλτα θέλει, τον ντυνω με γκρίνια κ όταν ανοίγουμε την πόρτα τρέχει πρώτος όλο χαμόγελο!

 

14 ώρες πρίν, irin είπε:

Αν τύχει μια στο τόσο να πεί όχι σε κάτι, θα σεβόμουν την επιθυμία του. Αν η μόνιμη απάντηση είναι όχι, δεν γίνεται να το σεβαστείς - αν είναι θέμα φαγητού-μπάνιου-ύπνου κλπ.

Επομένως το κάνεις αποφασιστικά, αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται και επιθετικά. Π.χ. εμένα πάντα στο λούσιμο λέει όχι, ποτέ δεν θέλει να λουστεί. Τη βάζω στο μπάνιο και όπως την πλένω αρχίζω να τραγουδάω και να τη λούζω, εκείνη τσιρίζει για λίγο και μετά αρχίζει να χαίρεται με τις σαπουνάδες και καταλήγει πάντα να βγαίνει χαρούμενη! 

Έτσι κάνει και ο δικός μου στο λούσιμο με την διαφορά πως μου κλείνει και την βρύση για να σταματήσω!

Μετά συνεχίζει ακάθεκτος το παιχνίδι!

 

1 hour ago, CMES είπε:

@Mama_Anesti_ η κόρη μου από περίπου 18 μηνών άρχισε το "δεν θέλω". Για κάποιο περίεργο λόγο το όχι το είπε πολύ αργότερα. Η απάντησή της σε όλα ήταν "ντεν τελω" το οποίο έλεγε με ιδιαίτερη έμφαση και τσιρίδες. Αφού όλοι οι φίλοι και συγγενείς τη φώναζαν "Κυρία Ντεντέλω". Αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα που είναι 27 μηνών με τη διαφορά ότι έχει εμπλουτίσει το λεξιλόγιό της πια και τώρα σου λέει όχι αλλά στο δικαιολογεί κιόλας! Πχ αυτόν τον καιρό έχει φάει μια φρίκη και δεν θέλει να πηγαίνει για ύπνο, ποτέ και καθόλου. Της λέει ο άντρας μου: είναι ώρα να πάμε για ύπνο, νυστάζουμε όλοι" κι του απαντάει: "όχι είναι νωρίς, αν νυστάζεις να πας εσύ!!!". Οπότε δεν υπάρχει γιατρειά.... το μόνο σίγουρο είναι πως αν νευριάσω μαζί της και της φωνάξω τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα!!

Κατάλαβα τι με περιμένει! Αν μιλήσει κιολας δεν θα τον πιάνω από πουθενά. 

 

Πάντως είχα την εντύπωση πως αυτή ή φάση συμβαίνει όταν μπαίνουν στα δύο έτη, τα γνωστά terrible twos!

[CMES]

8 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Πάντως είχα την εντύπωση πως αυτή ή φάση συμβαίνει όταν μπαίνουν στα δύο έτη, τα γνωστά terrible twos!

Σχετικο ειναι και νομιζω πως παιζουν ρολο και αλλοι παραγοντες. Πχ κι εμας ηταν το πιο συνεργασιμο παιδι, ειδικα στον υπνο και της επεσε μαζι ο ερχομος του μωρου (ο μπεμπης γεννηθηκε οταν ηταν 20 μηνων) και μετακομιση σε αλλο σπιτι 6 μηνες μετα, οποτε ακομα δεν εχουμε συνελθει. 

Αυτο που κανω εγω ειναι αν δεν θελει να κανει κατι τη δελεαζω με κατι που της αρεσει. Πχ για το μπανιο της εχει φερει η ξαδερφη της ενα σφουγγαρι σε σχημα παγωτου. Αν δεν θελει να κανει μπανιο της θυμιζω οτι θα παιξουμε με αυτο και αλλαζει γνωμη. Αν παλι δεν θελει να κανει κατι (πχ να φαει ή να κανει μπανιο) τοτε δεν την πιεζω, την αφηνω και της το ξαναλεω αργοτερα. Να σημειωσω πως ειναι ενα αρκετα μεγαλοσωμο παιδι και πολυ δυσκολα την κουμανταρω με το ζορι αν δεν θελει κατι.

[Sentir...natureza]

10 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Ούτε βόλτα θέλει, τον ντυνω με γκρίνια κ όταν ανοίγουμε την πόρτα τρέχει πρώτος όλο χαμόγελο!

Eχεις δοκιμασει να συμφωνησεις μαζι του αλλα να τον δελεασεις, πχ να πεις "Ενταξει, δεν θα παμε βολτα να παιξουμε, αφου δεν θελεις δεν θα παμε πουθενα" και να πας να κατσεις στον καναπε μη κανοντας τιποτα; Εμενα οσες φορες αρνειται κατι ενω ξερω οτι γουσταρει, συμφωνω ξενερωνοντας τον, λεγοντας του τα αρνητικα του να μην το κανουμε πχ "τα  παιδακια στις κουνιες θα μας περιμενουν να παιξουμε μπαλα, αλλα αφου δεν θελεις να παμε ενταξει, ας κατσουμε σπιτι να παιξουμε μονοι μας", ουτε μια φορα δεν ηταν αρνητικος σε αυτη την προσεγγιση. Παντα, συμφωνουσε σε αυτο που λεγαμε ,πχ οτι θα παμε βολτα ή οτιδηποτε ηταν αυτο το οποιο ενω το ηθελε το αρνιοταν μαλλον απο αντιδραση.

[CMES]

πρίν από 30 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Eχεις δοκιμασει να συμφωνησεις μαζι του αλλα να τον δελεασεις, πχ να πεις "Ενταξει, δεν θα παμε βολτα να παιξουμε, αφου δεν θελεις δεν θα παμε πουθενα" και να πας να κατσεις στον καναπε μη κανοντας τιποτα; Εμενα οσες φορες αρνειται κατι ενω ξερω οτι γουσταρει, συμφωνω ξενερωνοντας τον, λεγοντας του τα αρνητικα του να μην το κανουμε πχ "τα  παιδακια στις κουνιες θα μας περιμενουν να παιξουμε μπαλα, αλλα αφου δεν θελεις να παμε ενταξει, ας κατσουμε σπιτι να παιξουμε μονοι μας", ουτε μια φορα δεν ηταν αρνητικος σε αυτη την προσεγγιση. Παντα, συμφωνουσε σε αυτο που λεγαμε ,πχ οτι θα παμε βολτα ή οτιδηποτε ηταν αυτο το οποιο ενω το ηθελε το αρνιοταν μαλλον απο αντιδραση.

Αυτο το κανω κι εγω και πιανει παντα!! Ή επισης της λεω "ωραια, εγω θα παρω το μωρο να παμε στις κουνιες να παιξουμε, εσυ αφου δεν θελεις κατσε εδω" και κανω οτι φευγω. Ερχεται τρεχοντας και φωναζει "κι εγω θελω!!!!"

[anath]

Ίσως να είμαι λίγο εκτός θέματος και εκτός ηλικίας, αλλά δεν ξέρω πού αλλού να το τοποθετήσω.

Το μικρό μου αγόρι είναι 33 μηνών και φυσικά έχουμε περάσει όλες αυτές τις φάσεις που περιγράφετε... Και εκρήξεις θυμού και άρνηση, και tantrums, νομίζω όλα είναι αναμενόμενα σε κάθε αναπτυξιακή φάση. Σίγουρα κάθε παιδί έχει τις ιδιαιτερότητές του!

Αυτό που προτείνετε με την άρνηση νομίζω είναι αποτελεσματικό (αν και καταλήγει κουραστικό και αυτό ειδικά με ένα τόσο επίμονο παιδί σαν το δικό μου!)

 

Αισθάνομαι πως σε αυτή τη φάση όμως έχω χάσει πλήρως τον έλεγχο.... Από την ημέρα που επιστρέψαμε από τις διακοπές (την επόμενη επέστρεψα και στη δουλειά), έχει γίνει τρομερά γκρινιάρης και αρνητικός, με απότομες εναλλαγές στη διάθεσή του.

Μπορεί για παράδειγμα να πηγαίνουμε κάπου και να συζητάμε στο δρόμο ότι θα κάνουμε αυτό και το άλλο κλπ κλπ, ο μικρός να είναι χαρούμενος, να συζητάει και να συμφωνεί! Αμέσως μόλις φτάσουμε θα αρχίσει να ουρλιάζει: δεν θα κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, θα αρνείται να κάνει αυτό που συμφωνήσαμε κλπ.

 

Επίσης έχει μεγάλο πρόβλημα όταν φεύγω για δουλειά, ανεξάρτητα από το πού είναι (στο σπίτι με τον μπαμπά, στη γιαγιά, στον παππού) και φυσικά έχει ξεσπάσματα ζήλειας και στο μεγάλο αδερφό του!

Όλη αυτη η "έκρηξη" μπορεί να διαρκέσει 30 λεπτά και αμέσως μετά επιστρέφει στον παλιό καλό του εαυτό! Το συζητάμε, καταλαβαίνει ότι υπερέβαλε και δεν χρειαζόταν να αντιδράσει έτσι, και όλα κυλούν ομαλά! Λέει πχ "η μαμα τώρα θα πάει στη δουλειά και θα έρθει το μεσημέρι"

 

Δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να τον αντιμετωπίζω πάντα ψύχραιμα, ούτε έχω πάντα το χρόνο να περιμένω να ξεσπάσει... Τι θα προτείνατε για να αποφεύγουμε εκ των προτέρων τέτοια περιστατικά; Την άλλη εβδομάδα θα ξεκινήσει και κάποια δραστηριότητα (αφού δεν τον πήραν στον παιδικό σταθμό) και φοβάμαι ότι θα έχει πρόβλημα προσαρμογής ( ενώ συνήθως δεν είχε )΄.

[CMES]

πρίν από 14 λεπτά , anath είπε:

Ίσως να είμαι λίγο εκτός θέματος και εκτός ηλικίας, αλλά δεν ξέρω πού αλλού να το τοποθετήσω.

Το μικρό μου αγόρι είναι 33 μηνών και φυσικά έχουμε περάσει όλες αυτές τις φάσεις που περιγράφετε... Και εκρήξεις θυμού και άρνηση, και tantrums, νομίζω όλα είναι αναμενόμενα σε κάθε αναπτυξιακή φάση. Σίγουρα κάθε παιδί έχει τις ιδιαιτερότητές του!

Αυτό που προτείνετε με την άρνηση νομίζω είναι αποτελεσματικό (αν και καταλήγει κουραστικό και αυτό ειδικά με ένα τόσο επίμονο παιδί σαν το δικό μου!)

 

Αισθάνομαι πως σε αυτή τη φάση όμως έχω χάσει πλήρως τον έλεγχο.... Από την ημέρα που επιστρέψαμε από τις διακοπές (την επόμενη επέστρεψα και στη δουλειά), έχει γίνει τρομερά γκρινιάρης και αρνητικός, με απότομες εναλλαγές στη διάθεσή του.

Μπορεί για παράδειγμα να πηγαίνουμε κάπου και να συζητάμε στο δρόμο ότι θα κάνουμε αυτό και το άλλο κλπ κλπ, ο μικρός να είναι χαρούμενος, να συζητάει και να συμφωνεί! Αμέσως μόλις φτάσουμε θα αρχίσει να ουρλιάζει: δεν θα κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, θα αρνείται να κάνει αυτό που συμφωνήσαμε κλπ.

 

Επίσης έχει μεγάλο πρόβλημα όταν φεύγω για δουλειά, ανεξάρτητα από το πού είναι (στο σπίτι με τον μπαμπά, στη γιαγιά, στον παππού) και φυσικά έχει ξεσπάσματα ζήλειας και στο μεγάλο αδερφό του!

Όλη αυτη η "έκρηξη" μπορεί να διαρκέσει 30 λεπτά και αμέσως μετά επιστρέφει στον παλιό καλό του εαυτό! Το συζητάμε, καταλαβαίνει ότι υπερέβαλε και δεν χρειαζόταν να αντιδράσει έτσι, και όλα κυλούν ομαλά! Λέει πχ "η μαμα τώρα θα πάει στη δουλειά και θα έρθει το μεσημέρι"

 

Δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να τον αντιμετωπίζω πάντα ψύχραιμα, ούτε έχω πάντα το χρόνο να περιμένω να ξεσπάσει... Τι θα προτείνατε για να αποφεύγουμε εκ των προτέρων τέτοια περιστατικά; Την άλλη εβδομάδα θα ξεκινήσει και κάποια δραστηριότητα (αφού δεν τον πήραν στον παιδικό σταθμό) και φοβάμαι ότι θα έχει πρόβλημα προσαρμογής ( ενώ συνήθως δεν είχε )΄.

Δεν ξεεω αν γινεται κατι περα απο υπομονη... προσωπικα δεν μπορω να προβλεψω τις κρισεις. Πχ πριν καποιες μερες της εκοψα τα νυχια (με την πληρη συγλαταθεση της), τα πεταξα στα σκουπιδια και μετα επαθε κριση γιατι ηθελε τα νυχια της πισω! Αντε βγαλε ακρη...

[marakiz]

On 27/8/2018 at 12:37 ΜΜ, Mama_Anesti_ είπε:

Αν κ θέλει τεσσερεις μήνες για να κλείσει τα δύο είπα να γράψω εδώ τον προβληματισμό μου. Ο μικρός πρόσφατα ανακάλυψε το "ΟΧΙ" παλαιότερα ελεγε "μπα" αλλά πιο σπανια. Πλέον ότι κ να τον ρωτήσεις μία είναι ή απάντηση!

-να αλλάζουμε πάνα? ΟΧΙ

-να κάνουμε μπάνιο? ΟΧΙ 

-πεινας? ΟΧΙ

-παμε βόλτα?ΟΧΙ

Και ή λίστα συνεχίζεται! Όταν βέβαια πάω να τον αλλάξω πάνα γίνεται χαμός! Το ιδιο κ για οτιδήποτε έχει αρνηθεί. 

  Πόσο καιρό κρατά αυτή ή φάση? Εσείς πως την αντιμετωπίζετε?  

 

 

Έχω καταλάβει πως βοηθάει πολύ η λεκτική επικοινωνία στο τι πρόκειται να ακολουθήσει. Γενικά στο να είναι συνεργάσιμος, όχι μόνο όταν είναι αρνητικός. Δηλαδή, αγάπη μου σε 5' θα πάμε να αλλάξουμε πάνα. Σε λίγο θα πάμε να κάνουμε μπάνιο. Αύριο θα πάμε στο πάρτι του Γιωργάκη. Σε λίγες μέρες θα πάμε να σου αγοράσουμε κρεβάτι. Όσο πιο αρνητικός είναι σε κάτι, μπορείς να δώσεις περισσότερο περιθώριο, έτσι κι αλλιώς σε αυτή την ηλικία δεν αντιλαμβάνονται το χρόνο. Προσπαθείς να μην θυμώνεις γιατί δυστυχώς ανατροφοδοτούμε την αρνητικότητα. Διαλέγεις τις μάχες σου. Αν δεν θέλει μπάνιο και δεν είναι μπίχλας, ας μην κάνει. Αν έχει κάνει κακά όμως πρέπει να αλλάξει, είναι θέμα υγιεινής. Λες το καταλαβαίνω πως θες να συνεχίσεις το παιχνίδι όμως αγάπη μου έχεις κάνει κακάκια και δεν γίνεται. Εγώ έχω πάρει και πάνα βρακάκι για τις δύσκολες μέρες, για όταν έχει πολλά τσίσα βέβαια όχι για τα κακά. Ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και τα όρια γύρω τους. Φάσεις είναι και περνάνε, όσο περισσότερο τον αντιμετωπίσεις με κατανόηση και ενσυναίσθηση, τόσο πιο γρήγορα θα περάσει. 

1 hour ago, anath είπε:

Ίσως να είμαι λίγο εκτός θέματος και εκτός ηλικίας, αλλά δεν ξέρω πού αλλού να το τοποθετήσω.

Το μικρό μου αγόρι είναι 33 μηνών και φυσικά έχουμε περάσει όλες αυτές τις φάσεις που περιγράφετε... Και εκρήξεις θυμού και άρνηση, και tantrums, νομίζω όλα είναι αναμενόμενα σε κάθε αναπτυξιακή φάση. Σίγουρα κάθε παιδί έχει τις ιδιαιτερότητές του!

Αυτό που προτείνετε με την άρνηση νομίζω είναι αποτελεσματικό (αν και καταλήγει κουραστικό και αυτό ειδικά με ένα τόσο επίμονο παιδί σαν το δικό μου!)

 

Αισθάνομαι πως σε αυτή τη φάση όμως έχω χάσει πλήρως τον έλεγχο.... Από την ημέρα που επιστρέψαμε από τις διακοπές (την επόμενη επέστρεψα και στη δουλειά), έχει γίνει τρομερά γκρινιάρης και αρνητικός, με απότομες εναλλαγές στη διάθεσή του.

Μπορεί για παράδειγμα να πηγαίνουμε κάπου και να συζητάμε στο δρόμο ότι θα κάνουμε αυτό και το άλλο κλπ κλπ, ο μικρός να είναι χαρούμενος, να συζητάει και να συμφωνεί! Αμέσως μόλις φτάσουμε θα αρχίσει να ουρλιάζει: δεν θα κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, θα αρνείται να κάνει αυτό που συμφωνήσαμε κλπ.

 

Επίσης έχει μεγάλο πρόβλημα όταν φεύγω για δουλειά, ανεξάρτητα από το πού είναι (στο σπίτι με τον μπαμπά, στη γιαγιά, στον παππού) και φυσικά έχει ξεσπάσματα ζήλειας και στο μεγάλο αδερφό του!

Όλη αυτη η "έκρηξη" μπορεί να διαρκέσει 30 λεπτά και αμέσως μετά επιστρέφει στον παλιό καλό του εαυτό! Το συζητάμε, καταλαβαίνει ότι υπερέβαλε και δεν χρειαζόταν να αντιδράσει έτσι, και όλα κυλούν ομαλά! Λέει πχ "η μαμα τώρα θα πάει στη δουλειά και θα έρθει το μεσημέρι"

 

Δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να τον αντιμετωπίζω πάντα ψύχραιμα, ούτε έχω πάντα το χρόνο να περιμένω να ξεσπάσει... Τι θα προτείνατε για να αποφεύγουμε εκ των προτέρων τέτοια περιστατικά; Την άλλη εβδομάδα θα ξεκινήσει και κάποια δραστηριότητα (αφού δεν τον πήραν στον παιδικό σταθμό) και φοβάμαι ότι θα έχει πρόβλημα προσαρμογής ( ενώ συνήθως δεν είχε )΄.

 

Νομίζω πως αντιδρά στο γυρισμό σου στη δουλειά και πιθανότατα το κάνει ασυνείδητα. Είναι απολύτως κατανοητό να μην αντιδράς πάντα ψύχραιμα, άνθρωποι είμαστε κι όποια πει πως πάντα είναι ζεν, θα είναι ψεύτρα. (Αλλιώς να μας πει τι πίνει και να μας δώσει κι εμάς ) 

Είναι γεγονός όμως πως όσο πιο ψύχραιμα αντιμετωπίζουμε εμείς αυτές τις κρίσεις, τόσο πιο γρήγορα περνάνε, αλλιώς ανατροφοδοτούνται όπως έγραψα προηγουμένως. 

Κι εγώ μόνο υπομονή και αποδοχή θα σου συνιστούσα. Μάλλον του καλάρεσε του μικρούλη που σε είχε όλη μέρα και τώρα που δεν σε έχει, αντιδρά όπως του βγαίνει. Μπορείς να τον ρωτήσεις κιόλας. Σε ενοχλεί που πρέπει να πάω στη δουλειά ε? Κι εμένα με ενοχλεί, δεν θέλω να πάω, θα προτιμούσα να κάτσω εδώ μαζί σου. Όμως δυστυχώς πρέπει να πάω. Θα περάσουμε ωραία όταν γυρίσω ε. Σ αγαπώ πολύ κλπ κλπ. 

[Mama_Anesti_]

Κορίτσια ακολούθησα τις συμβουλές σας κ μπορώ να πω πως βελτιώθηκε πολύ ή κατάσταση. Εξακολουθεί να λέει όχι αλλά λίγο με υπομονή, λίγο με δελεασμα τελικά τα καταφέρνουμε χωρίς κλάματα. Ευχαριστώ!