Φοβάμαι την πρόκληση τοκετού

[a_mihail]

Θα χρειαστώ για ακόμα μια φορά τις εμπειρίες σας...

Βρίσκομαι στην 30η εβδομαδα κύησης και λόγω διαβήτη μου είπε ο γιατρος οτι θα πρεπει να γίνει πρόκληση τοκετού στην 38η εβδομάδα.

Από όσο διαβάζω όμως η πρόκληση τοκετού είναι σαν διαδικασία πολύ πιο επώδυνη σε σχέση με τους πόνους του φυσιολογικού τοκετού καθώς επίσης οτι ανεβάζει κατά πολύ την πιθανότητα να καταλήξει τελικά σε καισαρική και ειδικά για τις πρωτότοκες(όπως είμαι κι εγώ).

Παρακαλώ πείτε μου όσες κοπέλες έχετε περάσει αυτή τη διαδικασία αν τελικά γεννησατε φυσιολογικά ή καταλήξατε σε καισαρική?

Επίσης ο πόνος πως ήταν?

Ευχαριστώ...

[viki 1]

κατ'αρχήν με το καλό το μωράκι σου.

εγώ γέννησα με πρόκληση την κόρη μου.

Στη δική μου περίπτωση τα πράγματα ήταν μόνο θετικά.

Πήγα με ραντεβού επομένως δεν είχα το άγχος του να ετοιμαστώ να φύγω για κλινική με πόνους. Γέννησα μέσα σε τέσσερις ώρες με φυσιολογικό τοκετό. Οι ωδίνες είναι ίδιες σε κάθε τοκετό νομίζω. Είχα σκοπό εξ'αρχής να κάνω επισκληρίδιο επομένως στις μεγάλες ωδίνες την έκανα κι όλας. Βέβαια όλα ήταν υπέρ μου γιατί είχα μαλακό τράχηλο και το μωρό ήταν χαμηλά πράγματα που βοήθησαν.

[MINNI]

Και εγώ γέννησα με πρόκληση στις 38 βδομάδες φυσιολογικά με επισκληρήδιο μέσα σε 5 ώρες!

Η πρόκληση γίνεται πρίν κάνεις ακόμη την επισκληρήδιο, οπότε πονάει εκείνη την ώρα λίγο παραπάνω... αλλά είναι μόνο μια οδυνηρή στιγμή και τίποτα παραπάνω!!!

Όταν δείς το μπεμπάκι σου ξεχνάς τα πάντα!!!

Με το καλό το μωράκι σου!!!

[GEOMI]

Κοίτα θα σου πω το κλισέ η κάθε γυναίκα είναι διαφορετική.Κι εγω γέννησα με πρόκληση ήταν η πρώτη μου εγκυμοσύνη και είχα κλείσει τις 40 εβδομάδες και ο γιατρός δεν ήθελε να το συνεχίσουμε έτσι πήγα 7 το πρωί και 13:58 τσουπ ο μικρούλης μου με φυσιολογικό τοκετό.Έκανα επισκληρίδιο βέβαια κι εγω.Όσο για το ότι πονάει παραπάνω δε ξέρω δεν έχω γεννήσει κι αλλιώς για να συγκρίνω ούτε κι εσύ από ότι διαβάζω.Μην αγχώνεσαι να έχεις εμπιστοσύνη στο γιατρό σου και πίστη στο Θεούλη κι όλα καλά θα πάνε.Με το καλό!

[sofaki1978]

Θα χρειαστώ για ακόμα μια φορά τις εμπειρίες σας...

Βρίσκομαι στην 30η εβδομαδα κύησης και λόγω διαβήτη μου είπε ο γιατρος οτι θα πρεπει να γίνει πρόκληση τοκετού στην 38η εβδομάδα.

Από όσο διαβάζω όμως η πρόκληση τοκετού είναι σαν διαδικασία πολύ πιο επώδυνη σε σχέση με τους πόνους του φυσιολογικού τοκετού καθώς επίσης οτι ανεβάζει κατά πολύ την πιθανότητα να καταλήξει τελικά σε καισαρική και ειδικά για τις πρωτότοκες(όπως είμαι κι εγώ).

Παρακαλώ πείτε μου όσες κοπέλες έχετε περάσει αυτή τη διαδικασία αν τελικά γεννησατε φυσιολογικά ή καταλήξατε σε καισαρική?

Επίσης ο πόνος πως ήταν?

Ευχαριστώ...

 

 

οι πονοι στον τοκετο που ξεκιναει απο μονος του δεν ειναι ιδιοι με τους πονους της προκλησης.οι πονοι της προκλησης ερχονται ακανονιστα,ειναι πιο εντονες οι συσπασεις που κανει η μητρα οποτε και πιο επωδυνες.

ναι,ενα μεγαλο ποσοστο καταληγει σε καισαρικη καθως πρεπει να υπαρχουν καποιες προυποθεσεις για να καταληξει φυσιολογικα ο τοκετος,εξαρταται απο την κατασταση του τραχηλου(την θεση του,την εξαλειψη του κτλ).εαν εχεις τις σωστες προυποθεσεις εχεις μεγαλες πιθανοτητες για φυσιολογικο τοκετο.

 

ευχομαι να πανε ολα οπως θελεις!!!!

[ΔημητραΚ]

Θα χρειαστώ για ακόμα μια φορά τις εμπειρίες σας...

Βρίσκομαι στην 30η εβδομαδα κύησης και λόγω διαβήτη μου είπε ο γιατρος οτι θα πρεπει να γίνει πρόκληση τοκετού στην 38η εβδομάδα.

Από όσο διαβάζω όμως η πρόκληση τοκετού είναι σαν διαδικασία πολύ πιο επώδυνη σε σχέση με τους πόνους του φυσιολογικού τοκετού καθώς επίσης οτι ανεβάζει κατά πολύ την πιθανότητα να καταλήξει τελικά σε καισαρική και ειδικά για τις πρωτότοκες(όπως είμαι κι εγώ).

Παρακαλώ πείτε μου όσες κοπέλες έχετε περάσει αυτή τη διαδικασία αν τελικά γεννησατε φυσιολογικά ή καταλήξατε σε καισαρική?

Επίσης ο πόνος πως ήταν?

Ευχαριστώ...

 

mikri_loulouka γειά σου.

Εχω και εγώ διαβάσει στο φόρουμ διάφορα σχόλια όπου απεύχονται οι μέλλουσες μανούλες να φτάσουν σε σημείο πρόκλησης τοκετού σαν κάτι το φοβερό.

Η δική μου εμπειρία δεν ήταν τόσο φοβερή αν και πρωτότοκη τότε.

Γέννησα το γιο μου πριν 11 χρόνια σε ηλικία 29 ετών. Η ιστορία το τοκετού έχει ως εξής...

ΠΗΤ 22/7/2000. Επίσκεψη στο γιατρό στις 21/7/2000 το πρωί, ημέρα Παρασκευή. "Δεν γεννάς ακόμα, το παιδί είναι ψηλά ο τράχηλος δεν είναι έτοιμος. Τα ξαναλέμε τη Δευτέρα.

Παρασκευή βράδυ γύρω στις 12 έσπασαν τα νερά (το μωρό είχε διαφορετική άποψη από το γιατρό) αλλά πόνοι πουθενά. Τηλεφωνώ στο γιατρό μου λέει να πάω στο μαιευτήριο όπου και με εξετάζει ξανά αλλά εγώ πόνους καθόλου. "Θα περιμένουμε μέχρι το πρωί μήπως σε πιάσουν οι πόνοι αλλιώς πάμε για τεχνητούς γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε πάρα πολύ εφόσον τα νερά έσπασαν".

Στις 7 το πρωί λοιπόν με μεταφέρουν στην αίθουσα ωδινών, μου βάζουν τον ορό για την πρόκληση και... περιμένουμε. Οι πόνοι ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι μέχρι τις 10 μετά άρχισα σιγά σιγά να πονάω. Γέννησα στις 11.55 χωρίς να κάνω επισκληρίδιο με φυσιολογικό τοκετό (γέννησα στο Αλεξάνδρα όπου τότε τουλάχιστον σε φ.τ. δεν έκαναν επισκληρίδιο).

Δεν ξέρω πώς θα ήταν οι πόνοι αν γεννούσα χωρίς πρόκληση αλλά και αυτό που πέρασα δεν ήταν της φρίκης. Ούτε και κράτησε πολλές ώρες.

Σίγουρα το θέμα "πόνος" είναι υποκειμενικό αλλά το μόνο που σκεφτόμουν από την ώρα που άρχισαν τελικά οι πόνοι είναι ότι όλα αυτά γίνονται για να έχω σε λίγο το παιδάκι μου στην αγκαλιά μου. Αυτό να σκέφτεσαι, ότι όσο κι αν πονάς (σου εύχομαι να είναι ο πόνος υποφερτός) σε λίγο θα έχεις αγκαλιά το αγγελούδι σου και δεν θα σε νοιάζει πια τίποτα.

Σου εύχομαι τα καλύτερα.

[a_mihail]

Ενθαρρυντικές οι ιστορίες σας!! Μακαρι να πανε ολα καλα και για μενα.

Αυτό που με φοβίζει πιο πολύ απ'όλα ειναι η πολύωρη ταλαιπωρία...

Σκέφτομαι το χειρότερο σενάριο...να φας πρώτα όλους τους πόνους της πρόκλησης και στο τέλος να καταλήξεις να κανεις καισαρική

[nyx]

Mην αγχώνεσαι!!!

 

Εμένα πιο πολύ με πονούσε η εξέταση παρά οι πόνοι.

Ακόμη και η μαία με ρωτούσε αν αντέχω τους πόνους. Την επισκληρίδιο την έκανα για να τους διευκολύνω να με εξετάσουν γιατί πονούσα πολύ (έστω κι έτσι 8α έκανα πριν τη γέννα).Γέννησα φυσιολογικά.

 

Και στο 2ο μωρό μου βάλανε λίγο φάρμακο γιατί ενώ με πιάσανε οι πόνοι δεν προχωρούσε η διαστολή.Με το που μπήκε το φάρμακο όλα προχώρησαν πολύ γρήγορα. Στο πρώτο μώρο έκανα 16 ώρες να σκεφτείς

Για μένα καλό είναι να μην κάνεις την επισκληρίδιο από νωρίς γιαα να μπορείς να βολτάρεις. Και να θυμάσαι...όταν περπατάς οι πόνοι είναι η' τους νιώθεις πιο ήπιους από οτι ξαπλωμένη.

ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΟΝΟ!

[misspigi]

ο πονος ειναι αισθηση υποκειμενικη. αυτο που εγω θεωρω ωδυνηρο καποια αλλη το θεωρει υποφερτο. αντικειμενικα οι τεχνητες ωδινες ειναι πιο εντονες απο τον φυσικο πονο, γιατι η μητρα ειναι απροετοιμαστη. οπως και να εχει το πραγμα, ειτε γεννησεις με προκληση ειτε οχι οι αναπνοες βοηθουν παρα πολυ. οχι στο να μην πονας, αλλα στο να συνεργαστεις και να μην φωναζεις σπαταλωντας δυναμεις.

[Coraline]

Και εγώ φοβόμουν την πρόκληση πολύ αλλά είχαν συμπληρωθεί οι εβδομάδες και δεν γινόταν να περιμένουμε άλλο. Εξαρτάται νομίζω πολύ από το πόσο έτοιμο είναι το σώμα για τον τοκετό, το μέγεθος του μωρού κτλ. Εγώ γέννησα σε 1ώρα και 20 λεπτά από την ώρα που βάλαν τον ορό. Είχα κάνει επισκληρίδειο από πριν και δεν κατάλαβα τίποτα από πόνους. Δύο φίλες που κάναν και αυτές πρόκληση σε πρώτο παιδί, η μία κατέληξε σε καισαρική γιατί μετά από 5 ώρες δεν βλέπαν τον τράχηλο να καταλαβαίνει τίποτα και το μωρό ήταν 4500 κιλά ( την είχε βέβαια προειδοποιήσει ο γιατρός της ότι οι πιθανότητες για καισαρική στην περίπτωσή της ήταν 80% αλλά είπαν να δοκιμάσουν πρώτα μπας και γεννήσει φυσιολογικά) και στην δεύτερη η κοπέλα γέννησε σε 12 ώρες και όταν πήγε δεν είχε κανένα σημάδι ωρίμανσης. Πάντως όπως και να έχει νομίζω ότι προέχει να είσαι καλά εσύ και το μωρό και όχι ο τρόπος του τοκετού.

[*tingerbell*]

η δικη μου εμπειρια δυστυχως δεν ηταν καλη. μπηκα με προκληση και μετα απο 10 ωρες μου τον πηραν με καισαρικη. ο λογος που λενε οτι οι τεχνητοι πονοι ειναι πιο δυνατοι ειναι επειδη οταν παραγει ο οργανισμος ωκυτοκινη παραλληλα παραγει και ενδορφινη κι ετσι ειναι πιο ''γλυκος'' ο πονος.οταν ομως ερχεται απο τον ορο ο εγκεφαλος δεν παιρνει σημα να εκκρινει ενδορφινη κι ετσι σε σφαζει λιγο.

μεχρι τις 7-8 ωρες με τα μαθηματα της ψυχοπροφυλακτικης τον αντεχα τον πονο.μετα το εχασα το παιχνιδι.ειχαν φτασει στο λεπτο και μεινανε ετσι ενα 3ωρο ακομα χωρις ομως να προχωραει η διαστολη μου.δεν ξερω τι ακριβως εγινε.εξαντληθηκα...

η καθε περιπτωση οπως και να χει ειναι ξεχωριστη. οτι απορια εχεις να ρωτας το γιατρο σου και να του εκφραζεις και την παραμικρη σου ανησυχια.επισης αν εχεις αποφασισει για επισκληριδιο ο πονος ειναι το τελευταιο που θα πρεπει να σε ανησυχει.

σου ευχομαι να πανε ολα τελεια και με το καλο να κρατησεις το παιδακι σου αγκαλια!

[maria1512]

Εγώ γέννησα και τα δύο μου κοριτσάκια με πρόκληση με φυσιολογικό τοκετό. Και στις δύο περιπτώσεις μπήκα στο μαιευτήριο στις 7, η χορήγηση του φαρμάκου ξεκίνησε κατά τις 10 και τελικά γέννησα στις 6 το απόγευμα. Επειδή είμαι κατά της επισκληριδίου (έχω γενικότερα ένα θέμα με τις ενέσεις), την πρώτη φορά γέννησα χωρίς επισκληρίδιο. Σίγουρα ήταν μια δύσκολη διαδικασία - κυρίως λόγω των πολλών ωρών - αλλά δεν ήταν κάτι που θυμάμαι με τρόμο. Αντίθετα, μόλις γέννησα είπα στον άντρα μου "πάμε για το δεύτερο". Αλλά γενικά είμαι ανθεκτική στον πόνο.

 

Η δεύτερη φορά, αν και έκανα επισκληρίδιο λόγω πολύ υψηλής πίεσης, μου φάνηκε πιο δύσκολη από την πρώτη και μάλιστ κάποια στιγμή είπα να κάνουμε καισαρική γιατί δεν άντεχα. Αλλά μπορεί να φταίει ότι είχε πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη, μπήκα εκτάκτως στο μαιευτήριο λόγω προβλήματος που παρουσιάστηκε στην ανάπτυξη του παιδιού και γενικώς η ψυχολογία μου ήταν πολύ πεσμένη.

 

Το σημαντικό είναι να γεννηθεί το παιδάκι σου και να είστε και οι δύο καλά. Το πως θα γεννηθεί δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

[mylife10]

Mikri_Loulouka, εγω γεννησα με προκληση 36,5 εβδομαδων, φυσιολογικα και χωρις επισκληριδιο. Δεν θα σου πω οτι δεν πονεσα φυσικα, αλλα να μη φοβασαι, ολοι οι πονοι ξεχνιουνται(κλασικη ατακα αλλα διαχρονικη!). Μου εβαλαν το υποθετο στις 7 το πρωι και γεννησα μετα απο 12 ωρες.Βεβαια, οι πιο δυνατοι πονοι ξεκίνησαν από τις 4μησι περιπου, τις αλλες ωρες ηταν υποφερτοι. Οι πονοι βεβαια ειναι πιο κοφτοι κ πιο οξεις, δεν εχεις περιθωριο χαλαρωσης παρα ελαχιστα δευτερολεπτα, αλλά για σιγουρια θα σου πω αν γεννησω χωρις τεχνητους πονους το επομενο παιδι!

Από τη μια μου αρεσε γιατι πηγα αναγκαστικα προγραμματισμενα, απο την αλλη πονας συνεχομενα κ σου ερχεται καπως! ΑΛΛΑ ολα αντεχονται, ειναι μοναδικη εμπειρια!

Προσπαθησε να μετριασεις τους φοβους σου και να δεις πιο ήρεμα τα πραγματα!Οσο μπορεις, ειναι δυσκολο το ξερω!! Με το καλό!!!!!!

[xristinio]

εγω μπηκα με προκληση στις 38 εβδομαδες και μετα απο 7 ωρες κατεληξα σε καισαρικη....:-( το μωρακι μου ερχοταν με το κεφαλακι στραβα, ηταν ακομα πολυ ψηλα και ο τραχηλος ψηλα και πισω...ητανε βαρυ το κλιμα..το εφαγε και ο γαιδαρος....!!!!ευχομαι να σου πανε ολα καλα αλλα οπως και να εχει να εισαι καλα εσυ και το μωρακι σου!!!με το καλο!!

[boulitsa]

Θα χρειαστώ για ακόμα μια φορά τις εμπειρίες σας...

Βρίσκομαι στην 30η εβδομαδα κύησης και λόγω διαβήτη μου είπε ο γιατρος οτι θα πρεπει να γίνει πρόκληση τοκετού στην 38η εβδομάδα.

Από όσο διαβάζω όμως η πρόκληση τοκετού είναι σαν διαδικασία πολύ πιο επώδυνη σε σχέση με τους πόνους του φυσιολογικού τοκετού καθώς επίσης οτι ανεβάζει κατά πολύ την πιθανότητα να καταλήξει τελικά σε καισαρική και ειδικά για τις πρωτότοκες(όπως είμαι κι εγώ).

Παρακαλώ πείτε μου όσες κοπέλες έχετε περάσει αυτή τη διαδικασία αν τελικά γεννησατε φυσιολογικά ή καταλήξατε σε καισαρική?

Επίσης ο πόνος πως ήταν?

Ευχαριστώ...

 

εγω εχω γεννησει κ με προκληση κ με επισκληριδιο κ χωρις προκληση κ χωρις επισκληριδιο..με φυσιολογικο τοκετο κ οι 2 φορες..αρα εχω κ τις δυο εμπειριες κ θα σου πω πως ειναι..στην πρωτη μου γεννα με επιασαν οι πονοι κ οταν πηγα ειχα διαστολη κ δεν μου εκαναν επισκληριδιο γιατι στο συγκεκριμενο δημοσιο που γεννησα δεν εκαναν..πραγματικα πονεσα πολυ κ δεν ηθελα να ξαναγεννησω φυσιολογικα..ασχημη εμπειρια για μενα..κ λογω κ αλλων καταστασεων αλλαξα γιατρο γιατι κ αυτο παιζει ρολο πως ο γιατρος χειριζεται την γεννα..στην δευτερη γεννα ειχα κλεισει τις 40 εβδομαδες κ δεν ειχα ουτε πονακια κ ετσι πηγα με ραντεβου..μου εκαναν προκληση που με επιασαν αμεσως οι πονοι κ επισης επισκληριδιο με τα πρωτα πονακια..γεννησα σε 5 ωρες κ ολη η εμπειρια ηταν φανταστικη κ υπεροχη..δεν πονεσα καθολου γιατι δεν καταλαβαινα τους πονους παρα μονο εσπρωχνα οταν μου το ελεγε ο γιατρος μου..τελειως διαφορετικη εμπειρια απο την πρωτη γεννα αλλα κ διαφορετικη σε σχεση με τον γιατρο..επισης κ μια πρωτοτοκη που ημασταν εκει μαζι κ αυτη με προκληση ηρθε κ να φανταστεις παρολο που ηταν πρωτο σε σχεση με μενα γρηγορα γεννησε..με ΦΤ..

[chrifili]

Καλησπέρα κ από μένα! Λένε ότι αν πας με προκληση πονάς περισσότερο, αλλά όπως προαναφέρθηκε ο πόνος είναι υποκειμενικός. Αν κάνεις επισκληρίδιο όμως δεν έχει σημασία! Άρα; Άλλωστε λόγω του διαβήτη σου το είπε ο γιατρός και όχι χωρίς λόγο. Μη σκέφτεσαι αρνητικά κ όλα καλά θα πάνε! Με το καλό!

[oneiraki]

Mikri_loulouka δεν ξέρεις πόσο σε νιώθω!Ακριβώς για τον ίδιο λόγο μου το πέταξε και μένα ο γιατρός -δεν το συζητήσαμε περαιτέρω από τότε- και η πρώτη μου σκέψη -που την είπα και φωναχτά στον άνδρα μου - ήτανε "δεν πρόκειται αν πάμε με πρόκληση να φάω όλους τους πόνους για να γεννήσω τελικά με καισαρική!Θα ζητήσω κςσαιρική απευθείας!!"..Ακόμη θυμάμαι μία συνάδελφο-νέα μανούλα πόσο με μάλωσε όταν με άκουσε να της λέω την σκέψη μου..Η αλήθεια είναι πως δεν έχω καταλήξει και εγώ ακόμη..περιμένω να δω πως θα εξελιχθεί ο διαβήτης και το μωρό γιατί μου είπε πως αν πχ το μωρό δεν είναι πολύ μεγάλο τότε δεν θα πάμε με πρόκληση, πρέπει να συνυπολογίσεις και άλλα πράγματα,δεν πας τυφλοσούρτι για τις 38 βδομάδες λόφω σακχάρου..Είδωμεν..Είμαι και πιο μπροστά από σένα (32βδομάδες) οπότε θα σε ενημερώσω!!

[vik]

Κοριτσια εγω γεννησα με προκληση στην 39η εβδομαδα λογω γερασμενου πλακουντα(ηταν grade 3 απο την 32η εβδομαδα).Γεννησα φυσιολογικοτατα χαρη στην υπομονη και τη συμπαρασταση της γιατρου μου η οποια ηταν συνεχως διπλα μου χωρις να βιαζεται και να πιεζει τις καταστασεις. Μπηκα στην κλινικη στις 11 το πρωι και γεννησα 9:15 το βραδυ,ουσιαστικα ομως οι πονοι ξεκινησαν στις 4 το απογευμα (θυμαμαι οτι στην αρχη μου εδωσαν ενα χαπι για προκληση που δεν επιασε και μετα μου εβαλαν ορο οποτε και ξεκινησαν οι ωδινες).Απλα θα ηθελα να σας επισημανω οτι ηθελα και εγω οπωσδηποτε να γεννησω φυσιολογικα,τα καταφερα και δε φοβηθηκα καθολου την προκληση!Απο τη στιγμη που η κατασταση του πλακουντα μου ηταν δυσμενης για το μωρο μου γιατι να το ριψοκινδυνεψω?Απλα ειμαι πλεον σιγουρη οτι θελει πολυυυ υπομονη και απο τη μερια του/της γιατρου ωστε η προκληση να εχει αποτελεσμα.Και κατι τελευταιο σχετικα με την επισκληριδιο:επειδη το μωρο μου ηταν ψηλα η γιατρος μου δεν μου χορηγησε ολη τη δοση της επισκληριδιου κατευθειαν αλλα μου την εκανε σε τρεις δοσεις.Αυτό γιατι μου ειπει οτι αν δρασει ολη η επισκληριδιος η διαδικασια επιβραδυνεται,το μωρο αργει να κατεβει και αυτο μπορει να οδηγησει σε αποτυχια της προκλησης οποτε πας καισαρικη.Δεν ξερω αν ισχυει για ολες,σε μενα παντως ετσι ειχαν τα πράγματα!Μην αγχωνεστε για τιποτα ολα θα πάνε καλα με η χωρις πρόκληση!!

[pani10]

μετα απο τεσσερισ σχεδον μηνες θα πω για την εμπειρια μου - γεννησα 07/06/2011. μεχρι τωρα δεν ειχα διαθεση να γραψω για τη γεννα μου... Πηγα γαι γω εκεινη τη μερα αφου ειχαν συμπληρωθει οι βδομαδες με εξετασε ο γιατρος και μου ειπε οτι ο τραχηλος εξαλειφθηκε και θα μου κανει προκληση ξεκινησαμε λοιπον για τεσσερις ωρες χαλαρα μετα ομως μου αρχισαν ι δυνατοι που δεν τους αντεχα και μου εβαλαν ανωδυνο. αλλα μετα ειχα δεκα δακτυλα διαστολη και ημουν για δυο ωρες στο χειρουργειο και το μωρο δεν αβγαινε γιατι ειχε κοντο λωρο ηταν 4030. στο τελος καθησανε κυριολεκτικα πανω στην κοιλια μου και βγηκε με βεντουζα. Ηταν και η εξοδος μου πολυ στενη μου ειπε ο γιατρος. Τελος καλο ολα καλα κινδυνεψε ομως το μωρο.. και εγω . και εκανα 1 1/2 μηνα να καθησω με εραβε 1 ωρα. ο επσκληριδιος απο καποια φαση και μετα δεν "ανανεωθηκε" για να σπρωξω. στο τελευταιο σπρωξιμο ειπε αν δεν βγει και τωρα παμε καισαρικη. Η δικη μου η περιπτωση ηταν ιδιαζουσα γιατι ειχα τρεις ασχημες συγκυριες. Αν και ημουν υππερμαχος ης φυσικης δεν ξερω τι θα κανω την επομενη φορα. δεν μπορουσα να περπατησω για μερες. και ακομη καποτε πονω. Εκεινες τις μερες σκεφτομουνα τι σκισμενη στην κοιλια τι κατω. Αυτη ηταν η εμπειρια μου ο γιατρος κιτρινισε και μου ειπε την επομενη φορα καισαρικη!!!!! ευτυχως που ειναι καλα ο παιδαρος μου!

[viki 1]

PANI10 και εμένα η κόρη μου είχε μικρό λώρο. εχασε 3 φορες παλμούς. Στους 50 κατέβηκαν . Με οξυγόνο που μου χορήγησαν επανήλθαν . Δυο μαίες ανέβηκαν πάνω στην κοιλιά μου και σπρώχναν με τους αγκώνες τους και έτσι βγήκε και γλίτωσα τη βεντούζα η οποία ήταν stand by...Βέβαια ακόμα θυμάμαι με τί δύναμη τραβούσε ο γιατρός για να την βγάλει ολόκληρη. δοξάζω τω Θεώ που ήταν ίσα ίσα ο λώρος για να βγει εξ'ολοκλήρου γιατί αν ήταν λίγο πιο μικρός θα μπορούσε να κοπέι ο πλακούντας...

Παρόλα αυτά για να μην ξεφέυγω απο το θέμα τον Απρίλιο γεννάω το δεύτερο και θα ήθελα νηα γεννήσω πάλι με πρόκληση. Με αγχώνει πολύ το γεγονός εκεί που κάθομαι ή κοιμάμαι στα καλά καθούμενα να με πιάσουν οι πόνοι και να πρέπει να φύγω για το μαιευτήριο. Νομίζω θα πανικοβληθώ. Δηλαδή με το ραντεβού της πρόκλησης είχα χρόνο να προετοιμάσω τον εαυτό μου ψυχολογικά αλλά και όλες τις λοιπές διαδικασίες (μπάνιο, βαλίτσα) με την ησυχία μου...Ουφ...αγχώθηκα πάλι...Άντε να γεννήσω και αυτό και το κλείνουμε το μαγαζί...

[mirtoula4]

Γέννησα στις 40 εβδομάδες με πρόκληση. Φυσιολογικα, μετά από 4 ώρες και για τους πόνους επισκληρίδιος. Μια χαρά ήταν, πολύ εύκολα!

[_Aristea]

Φοβομουν και γω την προκληση...δεν ηθελα να καταληξει σε καισαρικη..

 

Τελικα ολα πηγαν καλα, γεννησα φυσιολογικα μεσα σε 7 ωρες απ'οταν ξεκινησε η διαδικασια!!

[SOULITSA]

Μη φοβάσαι την πρόκληση. Κι εγω με πρόκληση γέννησα πρώτο παιδι φυσιολογικά 3900 σε 4 ώρες. Άλλωστε τι φυσιολογικα τι καισαρικη το θέμα ειναι να πανε όλα καλα και να κρατήσεις το παιδάκι σου αγκαλιά. Με το καλο

[μπεμπάκι 09]

Κανένας πόνος! έκανα και τις δύο μου κόρες με πρόκληση αν και είχα πονάκια φυσιολογικά αλλά τίποτα το ιδιαίτερο .(κάθε 20 λεπτά κάτι ελάχιστο). τις έκανα και τις 2 μέσα σε 45 λεπτά απο την αρχή της πρόκλησης φυσιολογικά με επισκληρίδιο!ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ!Να μην φοβάσαι καθόλου! δεν καταλαβαίνεις τίποτα.είναι σαν να σου ήρθαν οι πόνοι φυσιολογικά!με το καλό!

[bea]

κ εγω και τα 2 μου παιδακια με προκληση!το πρωτο περασα την πητ και το 2 μονηρη ομφαλικη αρτηρια δικια μου αποφαση για να γλυτωσω απο το αγχος αν το μωρο τρεφοταν η οχι!στον δευτερο μαλιστα κ χωρις επισκληριδιο!!!δεν εχω κριτηριο αφου κ στις 2 δεν πηγα φυσικα αλλα οπως κ να χει δεν πεθανα κ απο τον πονο!!!εξαλλου το μωρακι να ειναι καλα κ τα υπολοιπα τα ξεχνας!με το καλο!