ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ "ΟΧΙ"!!

[mpizoudaki]

συμφωνώ κι εγώ με την Αναστασία.Η κόρη μου είναι περίπου τριών χρονών και σε όλα τα ¨οχι¨εκείνη αντιδρά με αποτέλεσμα να τσακωνόμαστε κέθα μέρα για τα ίδια πράγματα.Βέβαια εγώ κάνω το εξής λάθος χάνω την υπόμονη μου αρχίζω και φωνάζω με αποτέλεσμα να την βρίσκει μάλλον που με φέρνει εκτός εαυτού.Ηδικιά μου πιστεύω οτι το κάνει καθαρά απο αντίδραση.Οταν ζητάει γλυκο ή χυμό και κρίνω οτι δεν είναι η ώρα της εξηγώ γιατί δεν πρέπει να τα φάει κι είναι φορες που αρχίζει να ουρλιαζει τρελλά βέβαια δεν υποκύπτω με τίποτα.Πειράζει τα λίγα πράγματα που έχω αφήσει στο σπίτι,γενικά είναι σε μια υπερκινητικοτητα ολη μέρα.Έχω δοκιμάσει τα πάντα.Ισως φταιει κι ο ερχομος του μωρού μας.Δεν ξέρω.Μέχρι και σε παιδοψυχολόγο πήγα και μου είπε τα ίδια με αυτα που σου είπε ο παιδιατρος σου Αναστασία.

[Irenegr]

Καλησπέρα σε όλους και όλες. Εχω μια απορία και ήλπιζα να μπορούσατε να με βοηθήσετε. Η μικρή μου είναι 10 μηνών και τώρα πια όχι μόνο μπουσουλάει αλλά και όπου μπορεί να πιαστεί σηκώνεται και φυσικά βουτάει ό,τι βρει μπροστά της. Προσπαθώ να της μάθω το "μη" και το "όχι" και απο ότι έχω αντιληφθεί το καταλαβαίνει γιατί πριν βουτήξει κάτι με κοιτάει σαν να περιμένει την αντίδρασή μου. Παρόλο που τη μαλλώνω εκείνη πάντως κάνει το δικό της.

Είναι πολύ νωρίς για τέτοια; Δεν θέλω να αδειάσω το σπίτι μου επειδή το παιδί μου μεγαλώνει και ανακαλύπτει τον κόσμο. Πως μπορώ να την κάνω να καταλάβει ότι δεν πρέπει να βουτάει ό,τι βρει μπροστά της;

Σας ευχαριστώ προκαταβολικά για τις συμβουλές σας.

[sofia_nefeli]

χωρις να ειμαι ειδικος θα σου πω οτι θεωρω λιγο αδικο για το παιδι να του λες συνεχεια "μη". το σπιτι μου ειναι αδειο! τα ντουλαπια τα εχω κλεισει και εχω αφησει μερικα με ακινδυνα πραγματα για να τα πειραζει....

τα τραπεζια δεν εχουν τιποτα πανω...παρολα αυτα της λεω μη πολλες φορες. αναρωτιεμαι αν δεν ειχα αλλαξει το σπιτι θα ελεγα τιποτα αλλο εκτος απο μη? και αραγε ειναι καλο αυτο για το παιδι? πως θα αισθανεται οταν εσυ μπορεις να πειραξεις τα παντα και αυτο τιποτα? τα περισσοτερα παιχνιδια περνουν απαρατηρητα...με τι θα απασχολειται?

κρατα τα μη για τα επικινδυνα πραγματα...πχ εμενα εχει κολλημα με τον σκουπιδοτενεκε!(εχω και δυο τρομαρα μου ενα για ανακυκλωση και ενα για τα υπολοιπα) εκει συνεχεια της λεω μη και οχι, αλλα συνηθως δεν ακουει...εμενα δε με κοιταζει...καθεται απο πανω και σιγα σιγα βαζει το χερακι της και περιμενει να δει τι θα γινει...

εχω δει βεβαια και παιδακι που το σπιτι του ηταν στη πενα και δε πειραζε τιποτα. η αληθεια ειναι οτι με ξενισε λιγο...το ειδα σα να ειναι στρατιωτακι.

[rit@]

δεν είμαι ειδική απλά μανούλα που πέρασε ήδη 2 φορές αυτό το στάδιο. Λυπάμαι που θα στο πω αλλά δεν έχεις και πολλές επιλογές. Θα σου απαντήσουν και θα σου πουν διάφορα του στυλ να έχεις σταθερή άποψη, να μην γελάς όταν κάνει κάτι ή όταν την μαλώνεις, να έχεις αυστηρό βλέμμα κτλ εγώ τα δοκίμασα όλα αλλά δεν κατάφερα ποτέ τίποτα. Ετσι απλός μάζεψα ότι δεν ήθελα να σπάσει ή ότι ήταν επικίνδυνο για τα παιδιά. Ο μικρός μου είναι 16 μηνών και ακόμα δεν ακούει καθόλου ο μεγάλος τώρα που είναι 3,5 χρ και ξέρει τι είναι καλό και τι κακό και τις συνέπειες της αταξίας πάλι αν θέλει να την κάνει θα την κάνει. τι να πεις παιδιά είναι έχεις ακούσει μια διαφήμιση που λέει φυλακίστε τα μικρόβια και όχι τα παιδιά σας ή κάπως έτσι? ε ! το ανάλογο !!!!!

[Eliza]

Ρίξε μια ματιά εδώ

edit admin.... εξαιτίας συγχώνευσης

κι εδώ

http://parents.org.gr/psych/a183

 

θα βρεις πολλές χρήσιμες συμβουλές και παραδείγματα

[mami]

Είμαστε πλέον σχεδόν 17 μηνών και αρχίσαμε ήδη τα πείσματα...

Όταν θέλει κάτι πολύ, πρέπει αυτό να γίνει...διαφορετικά ουρλιάζει (και μπορεί να ουρλιάζει για ώρα), δεν ξεγελιέται πλέον ώστε να της αποσπάσεις την προσοχή σε κάτι άλλο....

 

Πως το αντιμετωπίζουμε αυτό;

Προτάσεις????

[zafeiro]

emeis sto diko mas prospathoume na ton pernoume apo to shmeio pou blepoume oti exei kolisei me kati ton pame se allo domatio kai ekei tou briskoume kati allo na asxolithei

[mami]

emeis sto diko mas prospathoume na ton pernoume apo to shmeio pou blepoume oti exei kolisei me kati ton pame se allo domatio kai ekei tou briskoume kati allo na asxolithei

 

Κι εγώ αυτό κάνω προς το παρόν....αλλά φοβάμαι ότι αυτό είναι αντιπερισπασμός και όχι εφαρμογή πειθαρχίας !!!!

[Maya]

Κι εγώ αυτό κάνω προς το παρόν....αλλά φοβάμαι ότι αυτό είναι αντιπερισπασμός και όχι εφαρμογή πειθαρχίας !!!!

 

Ξεκίνα με τον αντιπερισπασμό και... έχεις καιρό και για την πειθαρχία. Η πειθαρχία έχει νόημα όταν το παιδί καταλαβαίνει, δεν είναι έτσι?

[ANNA27!]

αποσπάς τη προσοχή του μωρού σε κάτι άλλο, δοκιμασμένο...είναι πολύ μικρό το παιδί...σε λίγο καιρό απλά αδιαφορείς....και σε λίγο καιρό ακόμα από 1,5 και πάνω δε σταματάς να μιλάς, να μιλάς , να μιλάς....μέχρι τα 18!

[XΡΙΣΤΙΝΑ]

ax αυτες οι γλαστρες με τα χωματα ..και ο καδος των σκουπιδιων!μ'εχει τρελανει..50 φορες την ημερα..της λεω ηρεμα Κωνσταντινα οχι εκει αγαπη μου ειναι σκουπιδια εκει και μπλα μπλα..οκ με τα σκουπιδια κατι γινεται...αλλα τα χωματα νομιζω πως δεν θα σταματησει ποτε να τα πειραζει!Το κακο ειναι οτι 8 στις 10 φορες θα τα φαει κιολας .Με κοιταει και γελαει.Η αληθεια ειναι οτι καποιες στιγμες εχω χασει την ψυχραιμια μου και τις εχω φωναξει.Τι να πω... ΥΠΟΜΟΝΗ

[Αρετή Κυπραίου]

Καλησπέρα.

Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά, στην προσπάθειά τους να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους, αγγίζουν πράγματα που θα μπορούσαν να τους κάνουν κακό!

Εμείς ξέρουμε τη χρήση των αντικειμένων τα παιδιά όμως όχι!

Τους αρέσουν τα χρώματα, τα σχήματα- χρωματιστά μαχαίρια- , οι τρύπες –πρίζες-, τα υφάσματα –κουρτίνες-, ό,τι ανοίγει –ντουλάπια- πράγματα που γυαλίζουν –μαχαίρια, κεράιες-, ό,τι κρέμεται και τραβιέται –καλώδια, (άλλωστε και στα παιχνίδια τους δεν τραβάνε ένα κορδονάκι για να παίξει μουσική; Γιατί όχι και το καλώδιο;;

-και βέβαια ό,τι βλέπουν να χρησιμοποιούν οι γονείς τους –όλα τα παραπάνω συν τα τηλεκοντρόλ που μην ξεχνάμε ότι έχουν και χρωματιστά κουμπάκια!!!) και διάφορα άλλα.

 

Αργότερα, μπορεί να κάνουν τα ίδια πράγματα που ξέρουν ότι ʽδεν πρέπειʼ και για άλλους λόγους, όπως το να δοκιμάσουν τα όρια των γονιών τους ή να τους τραβήξουν την προσοχή –όταν λέμε ότι ένα παιδί θέλει να τραβήξει την προσοχή δεν εννοούμε παράλληλα ότι οι γονείς του δεν ασχολούνται μαζί του!-.

Σίγουρα όμως δεν ξεκινούν για αυτούς τους λόγους (για τα παιδιά το περιεχόμενο ενός ντουλαπιού με γυάλινα σκεύη ή μπουκάλια με απορρυπαντικά είναι ʽμαγικόʼ!!!)

και αυτό είναι κάτι που πρέπει να θυμόμαστε συνεχώς!!

 

Όπως και όλα τα θέματα που αφορούν την διαπαιδαγώγηση, είναι και εδώ πολύ σημαντικές πρώτα η σταθερότητα και μετά η υπομονή.

Με τη λέξη σταθερότητα εννοώ το να έχουμε ʽεπιλέξειʼ προσεχτικά και να ακολουθούμε την ίδια συμπεριφορά ʽεπιτρεπτικότηταςʼ ή όχι για τα ίδια πράγματα.

Αν, για παράδειγμα, δεν το αφήσουμε να πιάσει και να τραβήξει την κουρτίνα μία φορά δεν πρέπει να αφήσουμε το παιδί ποτέ! Πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι.

Σε αντίθετη περίπτωση, του περνάμε αντιφατικά μηνύματα. (π.χ. ʽδεν έχει σημασία να με ακούς επειδή τη μία λέω όχι και την άλλη ναιʼ, ή να σκεφτεί το παιδί ʽμπορεί να με αφήσει να το κάνω αφού και με το πιρούνι με άφησε την Τρίτη φοράʼ).

Για αυτό το λόγο χρησιμοποίησα την φράση να έχουμε ʽεπιλέξει προσεχτικάʼ.

Εάν έχουμε αποφασίσει ότι από τα 20 πράγματα που είναι γύρω του το παιδί δεν μπορεί να αγγίξει τα 18, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν!!

Είναι σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας τι είναι επικίνδυνο –το ντουλάπι με τη χλωρίνη, για παράδειγμα- και τι απλά μας ενοχλεί εμάς να πειράζει το παιδί –το ντουλάπι με τα πλαστικά τάπερ-.

Η γνώμη μου είναι για αρχή να αποφασίσουμε ότι το παιδί μας δεν θα αγγίζει –όσο αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τις αξίες και την ηρεμία μας

- τα επικίνδυνα πράγματα και αυτά που καταστρέφονται.

(Βέβαια, καλό είναι, στο περιβάλαν ενός μικρού παιδιού αυτά να είναι όσο γίνεται λιγότερα και για να μην το ʽτρελάνουμεʼ στα όχι (!!) και για είναι ασφαλές.

Σαφώς, βέβαια, και είναι δικαίωμα του κάθε γονιού να επιλέξει να μην επιτρέπει στα παιδιά του να αγγίζουν τις κορνίζες, για παράδειγμα, αλλά τότε σαφώς και τα πράγματα περιπλέκονται!! )

Ωστόσο, αν πρόκειται να χάσουμε την υπομονή μας αν το παιδί αδειάσει τα τάπερ ή ρίξει τις κορνίζες, τότε καλό είναι να μην επιτρέψουμε ούτε και αυτό, γιατί τότε μάλλον δεν έχουμε επιτύχει τον στόχο μας.

Συμφωνώ, για παράδειγμα, με το να το αφήσουμε να δοκιμάσει τη ζύμη και να ρίξει ενδεχομένως και κάτω αρκεί μετά να επηρεάζονται τα νεύρα μας και να είναι συνειδητή μας επιλογή το να το επιτρέψουμε.

Σε αντίθετη περίπτωση, καλύτερα όχι.

 

Άρα, λοιπόν, πρώτο βήμα είναι να αφήσουμε όσο το δυνατόν λιγότερα ʽεπικίνδυναʼ πράγματα εκτεθειμένα

και μετά να αποφασίσουμε ότι θα είμαστε σταθεροί στο να μην επιτρέπουμε να τα ακουμπούν.

 

Τι κάνουμε όμως όταν το παιδί μας αγγίξει κάτι από αυτά που δεν θέλουμε;

Η αλήθεια είναι ότι οδηγός δεν υπάρχει αλλά η γνώμη μου είναι η εξής:

Καταρχάς αντιδράμε με ηρεμία, εκτός και αν το δαχτυλάκι του βρίσκεται ήδη μέσα στην πρίζα ή κρατάει ένα γυαλί από το ποτήρι που μόλις έσπασε!

 

Πάμε κοντά του, χαμηλώνουμε για να φτάσουμε στο ύψος του,

του πιάνουμε το χεράκι και το απομακρύνουμε απαλά και αποφασιστικά, ενώ παράλληλα του λέμε ʽόχιʼ με ύφος που καταλαβαίνει ότι αυτό που κάνει δεν επιτρέπεται.

Στη συνέχεια, του εξηγούμε γιατί δεν πρέπει να πιάνει αυτό το πράγμα, γιατί δεν ανοίγουμε αυτό το ντουλάπι κ.τ.λ.

Με γλώσσα απλή και που ταιριάζει στην ηλικία του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πειράζει καμιά φορά να δίνουμε μακροσκελείς εξηγήσεις! Τους δίνουν να καταλάβουν κα τη σοβαρότητα της κατάστασης!

 

Ένα ʽτζίζʼ ποτέ δεν είναι αρκετό!!!

Ακόμα και σε πολύ μικρά παιδιά, μπορούμε όταν πάνε να τραβήξουν την κουρτίνα να πούμε (απλό παράδειγμα)

ʽΑυτό είναι πολύ πολύ επικίνδυνο! Βλέπεις αυτό εκεί πάνω; -δείχνουμε- Το λένε κουρτινόξυλο. Στηρίζει την κουρτίνα και εάν την τραβήξεις μπορεί να πέσει στο κεφαλάκι σου και να πονέσεις πάρα πολύ και να κλαις πολύ πολύ.......ʼ

-Εννοείται ότι ο κάθε γονιός έχει τον τρόπο του-.

Στόχος μας είναι, κατά τη γνώμη μου, να είμαστε σαφείς, ακριβείς και επεξηγηματικοί και να μην τρομοκρατήσουμε το παιδί φωνάζοντας ʽΜηηηηηη: Θα πέσει το κουρτινόξυλο στο κεφάλι σου και θα σκοτωθείς!!!!!ʼ γιατί μπορεί την επόμενη φορά που θα θέλει να μας δει να ουρλιάζουμε, να πάει να τραβήξει την κουρτίνα.

Πάντα έχει πλάκα στα μάτια ενός μικρού παιδιού μια μαμά που φωνάζει!!

Στο παράδειγμα με τα σκουπίδια, μου έρχεται εμένα στο μυαλό ότι θα μπορούσαμε να πούμε ʽΑυτά εδώ τα λένε σκουπίδια. Εδώ μέσα πετάμε ό,τι βρώμικο έχουμε. Είναι πολύ πολύ πολύ βρώμικα και κανείς δεν βάζει τα χεράκια του στη σακούλα. Ούτε η μαμά ούτε ο μπαμπάς, ούτε 0 τάδε –κάποιος που θαυμάζει –αυτό πιάνει πολύ-. Έχεις δει ποτέ να το κάνουμε αυτό; Όχι. Μόνο ανοίγουμε τη σακούλα, πετάμε τις βρώμες μας –ας κάνουμε κι ένα μπλιάξ κι ένα μορφασμό! - και την κλείνουμε. Όταν έχεις κάτι βρώμιο έλα να το πετάξεις. Να! Κοίτα αυτό στο πάτωμα. Πάρτο και βάλτο στα σκουπίδια και μετά κλείσε τα σκουπίδια. Αν βάλεις το χεράκι σου μέσα και πάει η βρωμιά στο στόμα θα πονέσει η κοιλίτσα....... –

Εννοείται πως θα ενθουσιαστεί στην προοπτική να πάει στα ʽαπαγορευμέναʼ σκουπίδια μόνο του και αποκλείεται να ξαναπάει να ψαχουλέψει!!

Αυτό, βέβαια, ας το κάνουμε την τρίτη φορά που πάει το παιδί στα σκουπίδια γιατί αν μόλις πάει να αγγίξει κάτι του πούμε όλα αυτά...το χάνουμε μάλλον το παιχνίδι. !!!!

 

Όσον αφορά στο παράδειγμα με τα χώματα....επιλέγουμε!!!

Ή το αφήνουμε να παίξει με τα χώματα και οπλιζόμαστε με άαααπειρη υπομονή ή βγάζουμε τις γλάστρες από το σπίτι ή τις βάζουμε πίσω από κάτι που δεν φτάνει ή στρώνουμε κάτω ένα ναύλον ή του παίρνουμε ένα σκάμμα και του λέμε να πάει εκεί !!! ή... ακολουθούμε την μέθοδο της απαγόρευσης που περιγράφω!!!

 

Καλό είναι, στη συνέχεια να του δώσουμε εναλλακτικές.

Για παράδειγμα: ʽΕάν θέλεις να τραβήξεις κάτι, μπορείς να τραβήξεις το σεντόνια από το κρεβάτι σου. Αυτό δεν είναι επικίνδυνο. Πάμε στο δωμάτιό σου να τραβήξουμε το σεντόνιʼ!!

Το παιδί θα συγκλονιστεί και θα ενθουσιαστεί από το ότι η μαμά το καταλαβαίνει ότι κάτι θέλει να κάνει και του δίνει και εναλλακτική επιλογή!!

Μπορούμε ακόμη, αν το παιδί είναι πολύ μικρό –πολλά μωρά μπουσουλάνε οχτώ μηνών- παράλληλα με όλα τα παραπάνω να του αποσπάμε την προσοχή και να το παίρνουμε από το σημείο αυτό για να κάνουμε κάτι άλλο.

 

Καλό είναι επίσης να μην αντιδράμε με τον ίδιο τρόπο σε όσα κάνει το παιδί και δεν πρέπει ή δεν θέλουμε να το αφήσουμε. Διαφορετική θα πρέπει να είναι η αντίδρασή μας εάν πάει να πιάσει το μαχαίρι και διαφορετική εάν σκίσει ένα περιοδικό. Διαφορετική εάν τραβήξει τα μαλλιά ενός παιδιού και διαφορετική αν πετάξει ένα παιχνίδι του. Θεωρώ ότι πρέπει με τον τόνο της φωνής μας και την αντίδρασή μας να του δίνουμε να καταλαβαίνει τι είναι επικίνδυνο και τι μη επιτρεπτό.

 

Ας μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι σε κάθε ηλικία οι αντιδράσεις μας πρέπει να είναι διαφορετικές.

Σε ένα μωρό 10 μηνών για παράδειγμα, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για προκαθορισμένες συνέπειες εάν κάνει κάτι που δεν επιτρέπεται!!! Σε μεγαλύτερα παιδάκια όμως σαφώς και μπορούμε.

 

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι όλα τα παιδιά είναι διαφορετικά, όπως και εμείς.

Μπορούμε πάντα, έχοντας κάποια βασικά πράγματα στο μυαλό μας να γινόμαστε δημιουργικοί και να χρησιμοποιούμε ή να προσαρμόζουμε κατάλληλα ό,τι θεωρούμε πως μας ταιριάζει ή να το απορρίπτουμε και να κάνουμε κάτι άλλο.

 

Ωστόσο, είναι συγκλονιστικό το πόσο ʽσυνεργάζονταιʼ τα παιδιά όταν τα αντιμετωπίζουμε με υπομονή, σταθερότητα και σαν ίσους με εμάς, εξηγώντας τους, συζητώντας μαζί τους και περνώντας χρόνο μαζί τους όπως κάνουμε με τους ενηλίκους γύρω μας.

Επεξεργάστηκαν 1 Σεπτεμβρίου,2009 by Αρετή Κυπραίου
Προσθήκη στοιχείων

[XΡΙΣΤΙΝΑ]

Ευχαριστουμε παρα παρα πολυ..τα ειπατε αναλυτικα και πολυ κατανοητα ολα..

Οσο για τα σκουπιδια της τα λεω ολα αυτα ετσι ακριβως και οταν ειναι να πεταξουμε τημ βρωμικη πανα την παμε μαζι στα σκουπιδια..Δεν ειχα σκεφτει να της δινω σκουπιδακια να τα πεταει..

Τωρα για τα χωματα παντα ηταν απαγορευμενα..ποτε δεν την αφηνα και εχουμε και πααααρα πολλες γλαστρες στην αυλη.Τις τριανταφυλλιες κατα ενα περιεργο λογο δεν τις πλησιασε ποτε ..μετα απο καποια τζιζ γιατι θα τρυπηθεις κτλ το καταλαβε αμεσως και να πεις οτι τρυπηθηκε ποτε...μαλλον τις αρεσουν πολυ τα χωματα..και η αντιδραση μου οταν τα τρωει!!

Ευχαριστουμε πολυ για τις πολυ χρησιμες συμβουλες

[citron]

Νομιζω οτι η καλυτερη ισως αντιμετωπιση ειναι το οχι να συνοδευεται και απο ενα ναι. Δηλαδη να πεις " Μην χτυπας το προσωπο" και μετα "να κανεις χαδακια στο προσωπο ομως μπορεις", "μην πειραζεις αυτο" "αλλα μπορεις να παιξεις οσο θελεις με αυτο". Και φυσικα μετα να ακολουθει η καταλληλη επιβραβευση οταν κανει το σωστο.

 

Δεν δουλευει παντα αλλα εχει καλυτερα αποτελεσματα απο το συνεχομενο "μη" και "οχι" που δεν το ακουνε κιολας. Το παιδι νιωθει μετα οτι καταλαβε και κανει κατι σπουδαιο και ετσι ειναι πιο πιθανο να επαναλαβει την συμπεριφορα που επιβραβευσαμε παρα την αλλη.

 

Επισης, οταν μας πιανει υστερια και φωναζουμε "Μηηηηη", "οοοοχιιιι" αυτα το βλεπουν σαν μια αλλη δραση - αντιδραση. Δηλαδη "κανω αυτο και η γονεις μου μου δινουν τοοοοοση σημασια και γινεται και νταβαντουρι". Αρα ειναι πιθανο μετα να επαναλληφθει για να ξαναπροκαλεσει αντιδραση.

[olympics]

λόγω τιμής ερχόμουν σήμερα να ανοίξω αυτό το θέμα!!!

πως λέμε "όχι" ή "μη" σε ένα μωρό?

 

βασικά λέμε? και αν ναι, από ποια ηλικία και μετά?

έχει νόημα σε 8 μηνών μωρό να του λες "όχι αυτό!"

 

για πείτε βρε κορίτσια και για μικρότερα μωράκια να ξέρουμε κι εμείς

 

Εγώ πάλι πιστεύω πως το 'όχι' πρέπει να ξεκινήσει ακόμα και από την ηλικία των 6 μηνών που τα μωράκια ξεκινούν τις τροφές. Φτάνει στις πιο μικρές ηλικίες να το λέμε πιο γλυκά έτσι ίσα ίσα να το ακούνε και να καταλαβαίνουν, για παράδειγμα ότι δεν είναι σωστό να πετάνε το φαγητό τους, να το πασαλείβουν, να το φτύνουν κτλ. Όπως επίσης στο να μην πειράζουν κάποια αντικείμενα στο χώρο την στιγμή που θα μπουσουλήσουν και θα σηκωθούν όρια ή και θα περπατήσουν και θα τους είναι όλα προσβάσιμα.

Εμένα 8 μηνών στάθηκε στα πόδια του και έφτανε πράγματα στα τραπεζάκια του σαλονιού και στα κομωδίνα. Το όχι το είχε μάθει από νωρίτερα με αποτέλεσμα να μην δυσκολευτώ και πολύ! Με ένα όχι που έλεγα άκουγε. Δεν πήρα ποτέ τα αντικείμενα πάνω από τα τραπέζια (κορνίζες, βαζάκια, ακόμα και γυάλινα διακοσμητικά) και δεν είχα και ποτέ καμία ζημιά. Δεν τα πείραζε ακόμα και αν έλειπα από μπροστά του (το έχω τσεκάρει πολλές φορές). Βέβαια είναι στο παιδί. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με ένα παιδί!

Τώρα είναι 18 μηνών και είμαι πολύ περήφανη! Ακόμα και στο καινούριο σπίτι που ήρθαμε δεν άλλαξε κάτι στην συμπεριφορά του. Αντιθέτως εδώ δεν χρειάστηκε να βάλουμε ούτε ειδικά αυτοκόλλητα στα ντουλάπια της κουζίνας ώστε να μην τα ανοίγει. Ούτε την κάβα δεν πειράζει που την έχουμε χαμηλά!

Όταν πάμε επισκέψεις τις περισσότερες φορές με ένα 'μη αυτό ή όχι αυτό' δεν πειράζει τίποτα, μόνο κάποιες φορές πάει να πιει αυτό που πίνουμε εμείς ή θέλει να φάει κάτι που δεν θέλω εγώ (γαριδάκια, ξηρούς καρπούς, κτλ). Μόνο για το φαγητό τσακωνόμαστε, γιατί είναι λιγούρης. Ελπίζω να σε βοήθησα

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

ολα αυτα που γραφεται ειναι τελεια και μιας και εγω ειμαι μαμα σε αυτη τη φαση ο τιγρης ειναι 17 μηνων αυριο τα ζω και σας συμπονω....

σε αυτο που εχω δει οτι οντως εχει αποτελεσμα σιγουρα ειναι η σταθερη αποψη σε αυτα που λεμε οχι.

δηλαδη στην κρυσταλιερα δεν παει ποτε...εχει γινει βεβαια αγωνας απο εμενα τωρα πια περναει και την προσπερνα οπως και σε πολλα αλλα.

αλλα οντως οταν σε κατι μπορει καποια στιγμη να εχω πει ναι και μετα οχι.δεν το βαζει κατω με τιποτα.θεωρω ομως οτι σε πολλα ειμαστε ενταξει γιατι γενικα ειναι συνεργασιμο παιδι απλα ειναι ζωηρο.

βεβαια και εγω ρισκαρω και τον αφηνω να εξερευνησει τα παντα αφου δεν εχω κλειδωσει τιποτα μεσα στο σπιτι.θελω να ξερει απο μονος του που πρεπει να πηγαινει και που οχι.

[beba09]

Είμαστε στην ίδια φάση, εμένα το όχι το καταλαβαίνει αλλά δεν το εφαρμόζει.......κοιτάζει μήπως αλλάξω γνώμη. Κοίταγμα, ελαφρύ μάλωμα στον πωπουδάκι (όχι να πονέσει). Επίσης τα βλέπει όλα σαν παιχνίδι. ΟΧΙ και ΜΗ...!

[ολγακι]

γεια σας κοριτσια..η κορουλα μου ειναι τωρα 13 μηνων..ειναι πολυ καλο παιδακι,απλα σε πολλα πραγματα απαγορευτικα επιμενει να τα κανει.π.χ.της λεω μην πειραζει τον υπολογιστη,τιποτα, αυτη συνεχεια εκει παει.της το λεω με το καλο,τιποτα.της το λεω εντονα,τιποτα.της το λεω αγριεμενη,τιποτα..να σας πω και κατι που μετα το μετανιωσα,της εδωσα μια στο χερακι,και φυσικα παλι εκει αυτη.πειτε μου σας παρακαλω τι μεθοδο να ακολουθησω;:confused:

[danel]

γεια σας κοριτσια..η κορουλα μου ειναι τωρα 13 μηνων..ειναι πολυ καλο παιδακι,απλα σε πολλα πραγματα απαγορευτικα επιμενει να τα κανει.π.χ.της λεω μην πειραζει τον υπολογιστη,τιποτα, αυτη συνεχεια εκει παει.της το λεω με το καλο,τιποτα.της το λεω εντονα,τιποτα.της το λεω αγριεμενη,τιποτα..να σας πω και κατι που μετα το μετανιωσα,της εδωσα μια στο χερακι,και φυσικα παλι εκει αυτη.πειτε μου σας παρακαλω τι μεθοδο να ακολουθησω;:confused:

 

Ρε συ Ολγάκι, μην το χτυπάς το μωρό, δεν καταλαβαίνουν σ' αυτή την ηλικία και μέχρι τα τρία τους χρόνια με το ξύλο. Μπορείς να της λες ένα ΟΧΙ με ύφος ανάλογο και να την παίρνεις από το σημείο ή απλώς την παίρνεις αποσπώντας την προσοχή της με κάτι άλλο.

Μάλιστα, όσο επιμένεις σε αυτόν το τόνο, τόσο αυτό θα επιμένει να το κάνει.

[mmdad]

Πολυ φοβαμαι οτι δεν φευγουν απο τα απαγορευμενα μεχρι να τα βαρεθουν...

[katerinak]

αφφου δεν γινεται να μην παει δειξε της κατι στον υπολογ που μπορεινα κανει.πχ να παταει κατι που δεν σε ενοχλει να χαιδευει κατι,βαλε κ κανενα εντονο αυτολολητο κ κανε οτι ασχολεισαι για να δειξει ενδιαφερον .με λιγα λογια αντι να τς πεις τι να μην κανει πες της τι να κανει!

[danel]

...επίσης, αν δεις και επιμένει απλώς κρύψε ή εμποδισέ της την πρόσβαση στα αντικείμενα αυτά. Ας πούμε το τηλεκοντρόλ που συνέχεια το θέλει, απλώς το βάζω κάπου ψηλά και της δίνω ένα παλιό που δεν το χρειάζομαι.

[ολγακι]

ας πουμε ρε κοριτσια .ενα επιπλο εχει ενα πορτακι απο τζαμι...ε ολο σαυτο παει..και ενω της το λεω και της το ξαναλεω,τιποτα αυτη..ελεγα μηπως εχετε καμια μεθοδο αποτελεσματικη,οπως αυτη του υπνου που με βοηθησε πολυ..

[filoudaki]

Εγώ αυτά τα αντιμετωπίζω με την μέθοδο της απόσπασης προσοχής, όπως ανεφερε και κάποια άλλη κοπέλα. Οταν πάει κάπου που δεν θές, αμέσως της αποσπάς την προσοχή λέγοντας, πχ,αααα αγάπη μου πού είναι το ωραίο μας παιχνίδι με τις μπάλες? Η λες, πάμε να βρούμε το αρκουδάκι που αφήσαμε στο δωμάτιό σου???

Ετσι απομακρύνεται για λίγο.

Αν λες συνέχεια οχι εκεί!!! μη εκεί! κακό εκεί!

θα πετύχεις το αντίθετο αποτέλεσμα,

ιδίως αν φωναζεις. μαθαίνει οτι ''το απαγορευμένο εχει ενδιαφέρον, γιατί κάνει την μαμά να μου δίνει πολλή σημασία''!!!

 

για αυτό και γελάνε πονηρά οταν πάνε σε απαγορευμένα μέρη ή κανουν κατι που δεν πρεπει.

 

Οταν πάει πχ στον κάδο σκουπιδιων, να τον ανοίξει, του λεω κακό εκεί Αλέξανδρε, δεν εχουμε πει? Και του γελάω πονηρά. χωρίς φωνες βέβαια. Μετα του λεω φέρε μου γρήγορα το ταδε ......παιχνίδι... Και πιάνει το κόλπο συνήθως.

[zouzounel]

Εγώ αυτά τα αντιμετωπίζω με την μέθοδο της απόσπασης προσοχής, όπως ανεφερε και κάποια άλλη κοπέλα. Οταν πάει κάπου που δεν θές, αμέσως της αποσπάς την προσοχή λέγοντας, πχ,αααα αγάπη μου πού είναι το ωραίο μας παιχνίδι με τις μπάλες? Η λες, πάμε να βρούμε το αρκουδάκι που αφήσαμε στο δωμάτιό σου???

Ετσι απομακρύνεται για λίγο.

Αν λες συνέχεια οχι εκεί!!! μη εκεί! κακό εκεί!

θα πετύχεις το αντίθετο αποτέλεσμα,

ιδίως αν φωναζεις. μαθαίνει οτι ''το απαγορευμένο εχει ενδιαφέρον, γιατί κάνει την μαμά να μου δίνει πολλή σημασία''!!!

 

για αυτό και γελάνε πονηρά οταν πάνε σε απαγορευμένα μέρη ή κανουν κατι που δεν πρεπει.

 

Οταν πάει πχ στον κάδο σκουπιδιων, να τον ανοίξει, του λεω κακό εκεί Αλέξανδρε, δεν εχουμε πει? Και του γελάω πονηρά. χωρίς φωνες βέβαια. Μετα του λεω φέρε μου γρήγορα το ταδε ......παιχνίδι... Και πιάνει το κόλπο συνήθως.

 

ετσι ακριβώς

και με τον γιο μου που είναι σχεδον 22 μηνών το ίδιο κάνω

μόλις καταλάβει ότι κάτι ειναι απαγορευμένο, εκει παει

η τελευταία μας "ανακαλυψη" είναι η κούνια της μπέμπας

πλέον κάνω ότι δεν του δίνω σημασία και ξαφνικά "θυμάμαι" όλο ενθουσιασμό κάποιο αγαπημενο του παιχνίδι (συνήθως τον κοιτάω πονηρά, του κανω "τααα" και κρύβομαι πίσω από την πόρτα ή κάνω ότι τρέχω στο άλλο δωμάτιο να κρυφτώ... αυτό το κόλπο σε μας πιάνει παντα )