Ξαφνική εγκυμοσύνη. Διλήμματα!

[Αγγελίνα_2]

τέλεια τα είπες! όλα!

 

Σ'ευχαριστώ...είναι ένα θέμα που το έχω ζήσει στο πολύ κοντινό μου περιβάλλον και στο παρελθόν αλλά και τώρα και με πονάει. Γι'αυτό μίλησα μέσα από την καρδιά μου, χωρίς να θέλω να θίξω ούτε να πικράνω κανέναν.

[katerina2512]

Nasia θα σου ενα κομματι απο την δικη μου ιστορια που δεν ειμαι απο τις πλεον βασανισμενες , αλλα ουτε κ απο τις light καταστασεις .

Να σημειωσω οτι εχω πολυκυστικες βαριας μορφης κ η γιατρος οταν το ανακαλυψαμε (εγω 19 χρ φοιτητρια) μου ειχε πει αυτολεξει: Βαλε κατω τον αντρα σου (τοτε αρραβωνιαστικος) κ καντε τωρα παιδακι . Να ξερεις οτι σου δινω το πολυ 40% πιθανοτητα να συλλαβεις εκτος εξωσωματικής κ μαλιστα τωρα που εισαι νεα. Εγω ειχα αλλα ομως στο μυαλο μου τοτε . Φοιτητρια στα 19 με ολη την ζωη μπροστα μου? ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙ.

Παντρευτηκα στα 24 .Την ημερα του γαμου κλειναμε ακριβως 10 χρονια μαζι με τον συντροφο μου . 2 μηνες μετα επιασα δουλεια στο αντικειμενο μου εντελως αναπανεχα , στον ιδ. τομεα. Την περιοδο εκεινη ο συζυγος με παρακαλουσε για παιδακι. Εγω ανενδοτη. Δεν ενιωθα ετοιμη να αφησω ολα αυτα που λες κ εσυ . Συν το αγχος της νεας δουλειας (φοβος απολυσης κλπ). Περνανε 2 χρονια στην δουλεια κ εδραιωση. Παρακαλια ο συζυγος . Συνεχιζω με τους στοχους μου εγω : ΒΟΥΡ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟ κ μετα παιδι.

Μπαινω στο δημοσιο πριν 9 μηνες κ αρχιζουμε πλεον σχετικα σοβαρες προσπαθειες μενοντας εγω σε αλλη πολη κ ο συζυγος αλλου. Ανακαλυπτω οτι εκτος απο τις πολυκυστικες εχω κ μια βουλωμενη σαλπιγγα . Ακομη πιο μειωμενες οι πιθανοτητες φυσιολογικης συλληψης . Τελικα μετα απο αγωγη στις αρχες αυτου του καλοκαιριου μενω εγκυος ! Χαρα εγω! Χαρα ο συζυγος ! Τρικουβερτη χαρα οι μελλοντες παππουδες!

Να σου πω την αμαρτια μου? Μετα την αρχικη χαρα ελεγα : "Μωρε μπραβο μου. Κ οι στοχοι μου επετευχθηκαν κ παιδακι χωρις πολυ μεγαλη ταλαιπωρια!" Ημουνα control freak βλεπεις . Ε καλα να παθω που νομιζα οτι ολα θα πανε συμφωνα με το προγραμμα! Το νινι παλινδρομησε μολις εκλεισα τον δευτερο μήνα . Κ μενω ενεά!! Εγω που τα ειχα ολα υπο ελεγχο? Πως μου συνεβη αυτο?????? Μα εγω τωρα το θελω το παιδι ελεγα στον μπαμπα μου. Γιατι δεν ευοδωθηκε η εγκυμοσυνη μου? Ξερεις τι μου απαντησε? Κ τι νομιζεις ειναι κοριτσι μου το παιδι? DVD ? να διαλεγεις εσυ ποτε θελεις να δεις το εργο ?

 

Μετα λοιπον απο εσωτερικη αναζητηση ομολογω πως ναι μεν αυτη την στιγμη οταν ερθει το πολυποθητο μωρο θα ειμαι σιγουρη οτι το θελω , αλλα ξερεις τι καταλαβα? Να.....βρασω κ τους προγραμματισμους κ τα πλανα κ τα σκ@τ@ ! Μηπως τωρα που ολα ειναι (θεωρητικα) ιδανικα θα το αγαπαω πιο πολυ το παιδακι μου απ' οτι αν ερχοταν 3 χρονια πιο πριν που ημουνα ανεργη κ νιοπαντρη? ΟΧΙ κ τοτε θα το αγαπουσα κ τωρα θα το αγαπαω . Αλλα ημουνα τοσο αχαριστη που ακομη κ οταν εμεινα εγκυος σκεφτομουνα οτι ΕΓΩ τα καταφερα , ΕΓΩ τα εβαλα σε σωστη σειρα και ΜΠΡΑΒΟ μου κιολας!

 

Γνώμη μου λοιπον : Κρατα το παιδακι σου γτ εμεις οι ανθρωποι ειμαστε αχορταγα οντα . Παντα θα υπαρχει κατι που θα κυνηγας να στρωσεις κ παντα θα βγαινει κατι νεο στη μεση . Κ οταν τα στρωσεις ολα στην εντελεια (κ καλα) σαν την αφεντομουτσουναρα μου θα δεις πως τα παιδια δεν ερχονται οπως κ οταν τα θελουμε .

[newbie G]

 

Γνώμη μου λοιπον : Κρατα το παιδακι σου γτ εμεις οι ανθρωποι ειμαστε αχορταγα οντα . Παντα θα υπαρχει κατι που θα κυνηγας να στρωσεις κ παντα θα βγαινει κατι νεο στη μεση . Κ οταν τα στρωσεις ολα στην εντελεια (κ καλα) σαν την αφεντομουτσουναρα μου θα δεις πως τα παιδια δεν ερχονται οπως κ οταν τα θελουμε .

 

Πολύ σωστά!

[PEPI1979]

Κατερίνα τα είπες ολοσωστά . Έχεις απόλυτο δίκιο και λυπάμαι που τα πέρασες όλα αυτά για να καταλάβεις ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή σου. Στην περίπτωση τώρα της κοπέλας εγώ δεν βλέπω κανένα πρόβλημα όταν υπάρχει μακρόχρόνια σχέση κτλ. Το μόνο πρόβλημα είναι αν δεν θέλεις να χαλάσεις την ησυχία σου και όλα αυτά που κάνεις ως ελεύθερη.

[nasia79]

Κορίτσια είστε όλες πολύ καλές και πολύ άξιες γυναίκες! Σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι. πιστεύω να αποφασίσω για το καλύτερο και να μην πληγώσω κανέναν, ούτε το μώρό , ούτε εμένα , ούτε τον άντρα μου.

[salvation]

Nasia είσαι πολύ τυχερή! Σου εύχομαι να έχεις μια καλή εγκυμοσύνη! Και δεν χρειάζεται να σταματήσεις να σκέφτεσαι τί θα φορέσεις το Σαββατοκύριακο ή που θα πας διακοπές! Απλά θα έχεις και μια γλυκιά παρεούλα σε όλα αυτά!

[life!!]

Κορίτσια είστε όλες πολύ καλές και πολύ άξιες γυναίκες! Σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι. πιστεύω να αποφασίσω για το καλύτερο και να μην πληγώσω κανέναν, ούτε το μώρό , ούτε εμένα , ούτε τον άντρα μου.[/quote

 

Καλημέρα, κάνε αυτό που νομίζεις ότι είναι καλύτερο για σένα και τον άντρα σου.Όπως διάβασα και από κάποια άλλη κοπέλα τα μωρά δεν ενωνουν οικογένειες ,ολοκληρώνουν τις ήδη ενωμένες.

Σκέψου σε τι φάση είσαι εσύ μόνο το ξέρεις αυτό.

Πάντως πολύ θα ήθελα το "προβλημα" που πιστέυεις ότι έχεις να ήταν δικό μου!!! :p:p

Σκέψου με ψυχραιμία ζύγισε καταστάσεις και μην κάνεις σπασμωδικές κινήσεις.

[vouraikos]

Κοιτα, δεν θα μπω στην διαδικασια να σου πω οτι η εκτρωση ειναι κατι κακο. γιατι για μενα δεν ειναι. αν δεν νιωθεις ετοιμη να κανεις παιδι. να μην το θες καθολου ομως. να σε στεναχωρει και μονο η σκεψη. εκει ειμαι σιγουρη οτι δεν ειναι κακο. οταν ομως εχεις αμφιβολιες.....να ριξεις ενα παιδι τωρα για να το κανεις σε 2 χρονια......τσαμπα κοπο θα κανεις.

οταν εμεινα εγκυος στον γιο μου ημουν ακριβως στην ιδια σκεψη ...το ηθελα 2 χρονακια μετα. ηθελα καποια στιγμη , αλλα λιγο αργοτερα. και βαση των δεδομενων , τοτε, ηταν κακη στιγμη να κρατησω ενα μωρο. λιγο αργοτερα θα ηταν ιδανικα. ο αδερφος μου, μου ειπε μιακουβεντα που την σκεφτομαι συχνα."μπορει να κανεις ενα "λαθος" την σωστη στιγμη. προχωρα και εδω ειμαστε ολοι". ειχα και αυτη την σιγουρια των γυρω μου. ενιωθα απολυτα ασφαλης για να κανω το "λαθος" και φυσικα το κρατησα.

θεωρω χαζο να σου πω οτι δεν το μετανιωσα.

και να πω και κατι που ισως θα πυροδοτησει κουβεντες αλλα .....

 

η βασικη μου σκεψη για να κρατησω το παιδι (επειδη οι συνθηκες δεν ηταν ιδανικες), ηταν το αν, μας ειχα ικανους (εμενα και τον συντροφο μου) αν δεν μας βγουν τα πραγματα ετσι οπως θελουμε, να χωρισουμε ομορφα. να χωρισουμε μεγαλωνοντας ενα παιδι ευτυχισμενο. χωρις να το βαλουμε στην μεση, χωρις να μισησουμε ο ενας τον αλλον, χωρις καβγαδες και τραγικες καταστασεις.

 

Θα μου πεις πως το ξερεις αυτο? δεν τοξερεις. παιζει και το ενστικτο λιγο. ειχα δει πως καβγαδιζαμε-μαλωναμε και επικοινωνουσαμε μεχρι τοτε. οποτε οι πιθανοτητες ενας πολιτισμενου χωρισμου ηταν μαζι μας.

 

ευτυχως μεχρι τωρα δεν χρειαστηκε επιβεβαιωση αυτο το σεναριο.

 

μακαρι να βρεις την ηρεμια σου.

[maria ampelokipi]

να μιλήσω και εγώ ως μάνα μικρού παιδιού:

και το σώμα μου επανήλθε στην πρότερη κατάστασή του και τα ρούχα με ενδιαφέρουν και περιποιούμαι τον εαυτό μου (καθότι εργάζομαι κιόλας) και τα σαββατόβραδά μας προσπαθούμε να βγαίνουμε (αλλά και σπίτι με delivery περνάμε τέλεια), ο ερχομός ενός παιδιού δεν είναι το τέλος της ζωής μας, είναι η αρχή μιας νέας και πολύ ενδιαφέρουσας περιόδου!

 

ΥΓ και επίσης τώρα που προσπαθούμε για δεύτερο και δεν μας κάθεται με τίποτα και έχουμε και οι δυο στίγμα μεσ. αναιμίας, οπότε και να κάτσει έχουμε 25% πιθανότητα να μην μπορούμε να το κρατήσουμε, εκτιμάμε ακόμα περισσότερο το δώρο που μας δόθηκε...

[maria_t]

Κοπέλα μου θα ήθελα να σκεφτείς καλά και το άλλο:

 

έστω ότι προχωράς στην έκτρωση και κάνεις το γάμο σου στο timing που θέλεις και το μωρό σου σου έρχεται μετά από 2-3 χρόνια και πάλι στο timing που θέλεις...

 

Να είσαι σίγουρη ότι τότε (αν όχι και νωρίτερα), που θα κρατήσεις το μωράκι σου στην αγκαλιά σου και θα σου γεννηθούν όλα αυτά τα συναισθήματα μητρότητας, προστατευτικότητας, δοσίματος προς το μωρό σου, αγάπης και αυταπάρνησης... είμαι σχεδόν σίγουρη πως θα το μετανιώσεις που δεν έδωσες την ευκαιρία στο αγέννητο μωράκι σου, αλλά και σε σένα να βρεθείτε και να νιώσετε αυτό το θαύμα. Και πιστεύω πως αυτό θα είναι μια μαύρη κηλίδα που θα σε ακολουθεί πάντα, όσο τραγικό κι αν ακούγεται αυτό... θα δυσκολευτείς πολύ να συγχωρέσεις τον εαυτό σου...

 

Σκέψου το καλά...

[zoivrana]

Καλησπέρα σε όλες! Είμαι 32 ετών και μόλις χθες διαπίστωσα ότι είμαι έγκυος 2-3 εβδομάδων υπολογίζω. Έπαιρνα εδω και μηνες αντισυλληπτικα χαπια τα οποια όπως μου συνεστησε ο γιατρος έπρεπε να τα διακοψω για 2-3 μήνες και μετα να συνεχίσω κανονικά. Έχω μόνιμη σχέση εδώ και πολλά χρόνια η οποία εχει στοχο το γάμο και την οικογένεια. Το γεγονός όμως αυτό με εχει τρομοκρατησει και λυπάμαι πολύ που του λέω (για να μη πω ότι ντρέπομαι) ξέροντας ποσες γυναίκες προσπαθούν να γίνουν μανούλες με θυσίες και πόνους ενώ εγω το κατάφερα τόσο εύκολα. Με εχεί φοβίσει το γεγονός ότι σε λίγους μήνες θα εχω ενα μωρό και οτι θα πρεπει να αλλάξω τα πάντα στη ζωή μου που μέχρι τώρα είχαν να κανουν με το ΕΓΩ μου. Σκέφτομαι πολύ και τη λύση της εκτρωσης αλλά φοβάμαι και το γεγονός ότι δεν ειμαι πιτσιρίκα αλλά 32 χρονών με ότι αυτό συνεπάγεται για μια μελλοντική εγκυμοσύνη μετα ίσως απο 2-3 χρόνια. Θα μπορέσω τότε να μείνω έγκυος; Θα πάθω κάποια ζημιά απο την εκτρωση; Σας ευχαριστώ

 

Γλυκιά μου θα σου απαντήσω έγω που είμαι ιδια περ'ιπτωση με τη διαφορα οτι οταν εμεινα εγκυος ήμουν σε μία σχεση 8 μηνών. Ο ανθρωπος αυτος ήταν 12 χρονια μεγαλύτερος μου και με εκανε να νοιωθω οτι δεν έπαιζε μαζί μου και οτι είχε καλο σκοπό... Εγω ειμαι στα 30. τοτε ήμουν στα 28. Οταν εμαθα οτι ήμουν εγκυος( ζουσα ακομα με τους γονεις μου) σοκαριστηκα.... δεν υπήρξε ομως ουτε λεπτο σκεψη αρνητική. Δε θυμαμαι ΠΟΤΕ να εκανα σκεψη για εκτρωση... Εφοσον ήμουν σε σχέση και εφοσον ειμασταν καλα... Οταν του το ειπα χαρηκε... και απο κει και πέραε ειμαστε μαζι και εχουμε την μικρή μας στην αγκαλιά μας. Ο ανδρας μου μας λέει οτι ειμαστε οτι καλύτερο του έχει συμβει!!!

Οσον αφορα τα δικα μου συναισθήματα ομολογώ οτι τότε ήμουν πολύ φοβησμένη γιατι έννοιωθα πως όλα τώρα αλλάζουν... και προχωρούσα με αργούς ρυθμούς σε αυτές τις αλλαγες. Μετακόμισα στου ανδρα μου μετα απο 4 μήνες. Αραββωνιαστήκαμε μετα απο 6.. Καναμε πολιτικο λίγο πριν γεννήσω και γαμοβαφτιση οταν το μωρο ήταν 9 μηνων..... σε ολη την εγκυμοσήνη σκεφτόμουν αν κανω καλα αν αν αν , ακομα και τώρα λέω πως θα ήταν ή ζωή μου αν δεν έιχα μεινει τοτε εγκυος και νομίζω πως θα ήταν ανουσια.... Τωρα θέλω σαν τρελλή να κανω το δευτερο μωράκι....

Δεν μετάνιωσα για τίποτα...

Εσύ όμως που έχεις μακροχρόνια σχέση τον ξερεις τον συντροφό σου και μπορεις να εισαι σίγουρη. εγώ ελεγα αραγε θα ταιριάξουμε??

 

Η αδερφή μου απο την άλλη σε παρόμοια περίπτωση και παρότι ηξεραν οτι καποια στιγμή θα παντρευτούν έκανε έκτρωση. μετα παντρευτηκαν και καναν αλλα δυο. Αν και προσπαθούσαν τεσσερα χρόνια και η αδερφή μου νομιζε λόγω εκτρωσης ή οτι την τιμωρεί ο θεός. Τελικα εκανε φυσιολογικά... Απλά το θέμα ειναι οτι το μετάνιωσε πικρα αφου ήταν σιγουρη για τη σχέση τους.... και τώρα κατα καιρούς βλέπει στον ύπνο οτι ξυπναει ταχα τα μεσανυχτα απο θορυβο στο σαλονι και βλέπει ένα παιδάκι πλάτη στο διάδρομο του σπιτιου να παίζει, τρομάζει η αδερφή μου και αυτο, χωρίς να γυρίσει το πρόσωπο της λέει 'μη φοβάσαι μαμα εγω ειμαι, το αγέννητο παιδί σου' ......

δε θέλω να σε φορτώσω συναισθηματικά, απλά θελώ να σε ενθαρύνω, εφοσον εισαι καλά στη σχέση σου , να την αφήσεις να πάρει τον δρόμο της... Καλή απόφαση!!!

[lovely people]

Τι λες βρε κοπελιά ανατρίχιασα!! Δεν τρομάζει η αδερφή σου??

 

Για την κοπέλα τώρα..

Και εγώ νομίζω οτι η ηλικία που είσαι, ο σύντροφος που έχεις, η ζωή σου γενικότερα είναι έτοιμη για την είσοδο ενος μωρού. Σκέψου όλα αυτά που ΘΑ ζήσεις και όχι αυτά που ΘΑ στερηθεις. Καλή τύχη σε ότι και να διοαλέξεις. Α και σκέψου και το άλλο όταν φτάσεις στη ν ηλικία που θα σκεφτόσουν για παιδί το παιδάκι σου θα έχει ήδη ξεπεταχτεί και θα μπορείς να σουρτουκέυεις μαζί του/της. Και πίστεψε με θα είναι η καλύτερη παρέα...

[maria-giannis]

οταν εμεινα εγκυος ημουν 21,5 χρονων.με τον αντρα μου ειμασταν μαζι ενα χρονο και ενα μηνα!στιγμη δε μου περασε απο το μυαλο να ριξω το μωρο μου.ναι ειχα παθει σοκ,ναι ελεγα πως στο καλο θα τα καταφερω,ναι φοβομουν σα τρελλη,και ναι σημερα εχω ενα μωρο που τρεχει και μου αγκαλιαζει τα ποδια και με φωναζει μαμα.ειμαι 24 χρονων και σκεφτομαι καμια φορα ποσο μου εχουν λειψει τα κλαμπ και οι διακοπες.και τοτε κοιταω το παιδι μου και λεω οτι δε συγκρινονται.

δεν θα υπαρξει ΠΟΤΕ καταλληλη ωρα για να γινεις μαμα.η ωρα ειναι τωρα.οσο για την εκτρωση θα πρεπει να εισαι 100% σιγουρη οτι θες να το κανεις αυτο το βημα γιατι οσες ηταν 50-50 το μετανιωσανε τη στιγμη που βγηκαν απο το χειρουργειο.κανε πρωτα ενα υπερηχο και μετα αποφασισε.τη στιγμη που θα δεις μια μαυρη κουκιδα και θα ακουσεις τη καρδια του να πηγαινει με χιλια τοτε θα ξερεις τι πρεπει να κανεις.

βαλε ομως και τον πατερα στο παιχνιδι,δεν ειναι μονο δικια σου αποφαση.σκεψου οτι σε μια τετοια περιπτωση η γνωμη του μπαμπα δεν ακουγεται ποτε.εκεινος τι θελει?σκεψου να γινοταν το αντιθετο δηλαδη να μενανε εγκυοι οι αντρες.δε θα ηθελες να ακουστει και η γνωμη σου?αν εσυ το ηθελες και εκεινος οχι αλλα μονο εκεινος μπορουσε να αποφασισει για τη ζωη του πως θα ενιωθες?

σκεψου τα ολα και θα παρεις τη σωστη αποφαση για εσας(για σενα τον αντρα σου και το παιδι σου)

[EfNo]

Το πρωτο σου μυνημα τα λεει όλα. Εχεις γραψει το ΕΓΩ με κεφαλαια γράμματα - αυτό είναι το πρωτο που θα κληθεις να ξεχασεις όταν ερθει ένα παιδι στη ζωή σου…. Και θα σου κανει καλο όπως σε ολους τους υπερ-εγωιστες (γιατι ετσι εχουμε μαθει δυστυχως) ανθρωπους.

 

Εχοντας ηδη 2 παιδιά, αλλά έχοντας μεινει εγκυος πολύ νέα και έχοντας οδηγηθεί να κανω διακοπή εγκυμοσύνης, αν ημουν στη θεση σου ουτε που θα σκεφτομουν για διακοπή.

 

Όμως εγω δεν ειμαι εσυ, δε μπορω να σου πω τι να κανεις, είναι δικη σου αποφαση…

 

Λυπάμαι παρα πολυ που πρέπει να το περάσεις αυτό, εχε στο μυαλο σου ομως πως αν κάνεις διακοπή μπορεί κάποια στιγμη να το μετανιώσεις. Αν κρατησεις το παιδι δεν θα το μετανιωσεις ποτε....

[Dimitra83]

εχε στο μυαλο σου ομως πως αν κάνεις διακοπή μπορεί κάποια στιγμη να το μετανιώσεις. Αν κρατησεις το παιδι δεν θα το μετανιωσεις ποτε....

 

απο τα καλυτερα που εχουν γραφτει!

[zoivrana]

Τι λες βρε κοπελιά ανατρίχιασα!! Δεν τρομάζει η αδερφή σου??

 

Για την κοπέλα τώρα..

Και εγώ νομίζω οτι η ηλικία που είσαι, ο σύντροφος που έχεις, η ζωή σου γενικότερα είναι έτοιμη για την είσοδο ενος μωρού. Σκέψου όλα αυτά που ΘΑ ζήσεις και όχι αυτά που ΘΑ στερηθεις. Καλή τύχη σε ότι και να διοαλέξεις. Α και σκέψου και το άλλο όταν φτάσεις στη ν ηλικία που θα σκεφτόσουν για παιδί το παιδάκι σου θα έχει ήδη ξεπεταχτεί και θα μπορείς να σουρτουκέυεις μαζί του/της. Και πίστεψε με θα είναι η καλύτερη παρέα...

 

Αν τρομάζει λέει?? και συνήθως το παθαίνει οταν έχει τα παιδια στο χωριο και ειναι μόνη νύχτα στο σπιτι... εδω τρομάζω εγω...

μια βραδυα ειμασταν μονεσ στο σπιτι και κοιμομουν εγω στο σαλόνι.. ειδε το ονειρο και σηκώθηκε να ερθει στη κουζινα και όπωσ ήταν σκοτεινα, στο σημειο που βλέπει το παιδάκι να κάθετα να παιζει, σκόνταψε πανω σε ενα αυτοκινητάκι και καταλαβαίνεις πως πάγωσε το αίμα της....

[zoivrana]

απο τα καλυτερα που εχουν γραφτει!

 

 

Συμφωνώ απόλυτα!!!

[stin@]

Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από ένα παιδί!!! Δεν υπάρχει άλλη αγάπη σαν αυτή που θα βλέπεις στα μάτια του παιδιού σου για σένα!!!

Έμεινα έγκυος στον γιο μου 6 μήνες μετά το γάμο μου, θέλαμε 2ο μωράκι σχετικά συντομα, εγώ υπολόγιζα να μείνω έγκυος όταν ο γιός μου θα γίνει ενάμιση χρονών...Τελικά έμεινα όταν ήταν 8 μηνών και έπαθα σοκ! Έλεγα στον άντρα μου, μα ακόμα δεν έχασα τα κιλά μου, θέλω πίσω το σώμα μου, ακόμα δεν επανήλθα από την καισαρική πως θα κάνω δευτερο?? Και με ταρακούνησε ο άντρας μου, μου είπε πας καλά??? Αλλάζεις το γιο μας για το σώμα σου? Δες τον καλά και πες μου αν μετάνιωσες...

Εκεί συνειδητοποίησα πολλά! Μου είπε , να γεννήσουμε με το καλό το δευτερο μωρό και θα είμαι δίπλα σου για να επανέλθεις και σωματικά και θα έχουμε και μια ευτυχισμένη οικογένεια!

Ε λοιπόν , μόλις ξεπέρασα το πρώτο σόκ, και μόλις κατάλαβα τι δώρο έλαβα ,δεν σκεφτομαι τίποτα άλλο από τα μωρά μου!!!Τώρα είμαι στον 5 μήνα εγκυμοσύνης και περιμένω με αγωνία να δώ τη φατσούλα αυτού του μωρού!!!

Και κάτι άλλο, ήμουν απ αυτές που δεν ήθελα να παντρευτώ μικρή, ήθελα πρώτα να σπουδάσω, να κάνω καριέρα, να , να , να παντρευτηκα στα 30 γέννησα στα 31 και τωρα κλείνω 32.... όπως τα ήθελα!! Τι έχω να πω, τώρα που τα έκανα όλα? Αχ και να έκανα παιδί στα 25 μου.... ή εστω πιο νέα! Πόσο άργησα ....

[mama1]

πιστεύω πως αυτο που σε κάνει να τα σκέφτεσαι όλα αυτά ειναι ο φόβος για το άγνωστο...όμως απο την στιγμή που έχεις έναν σύντροφο που σε υποστηρίζει, και σκεφτεσαι ουτως ή αλλως οτι καποια στιγμη θα κανατε οικογενεια μαζι, γιατι όχι τώρα; επειδή δεν το είχατε προγραμματίσει;Αν μπαινατε στην διαδικασία να το προγραμματίσετε μπορεί να μην το παίρνατε ουτε σε 4 χρόνια...

 

Δε στα λέω ελαφρά την καρδία...στα λέω γιατι πριν απο 1,5 χρόνο ειχα γυρίσει στο σπίτι με κλάματα κρατώντας μια θετική χοριακή στα χέρια μου, τρέμωντας πως θα το πω στον σύντροφο (κ πλέον σύζυγό μου) κ τι θα σκεφτεί, που μόλις ειχε αγοράσει κ τη μηχανή που ονειρευόταν κ είχαμε μπει σε τοσα έξοδα κ είμασταν τόσο ανέτοιμοι (οικονομικά σίγουρα) για ένα μωρο...ουτε καν σχεδιάζαμε να παντρευτούμε αμεσα...

 

Δεν σκεφτόμουν την λύση της έκτρωσης, αλλα ημουν τρομοκρατημένη για το τι αλλαγες θα έφερνε αυτο το μωρο στη ζωη μου/στο σωμα μου/στην ξάπλα κ ξεκουραση μου/στις ζωες των οικογενειων μας/στη δουλεια μου/σε ολααα

 

μόλις μου ειπε ομως ο καλός μου το 'θα τα καταφέρουμε' ήταν τοσο πειστικός που αλαφρωσα κατευθείαν, και τώρα κοιταω το 9,5 μηνών παιδάκι μας και δεν το πιστεύω οτι το αγαπάω τόσο πολυ...Κ οταν μου χαμογελάει ξεχνάω κ την όποια κουραση, την οποια αυπνία, την οποια δυσκολία στην καθημερινότητα μπορει να προκύψει (απο τα πιο γελοία π.χ. να παω σουπερ μαρκετ ή για εναν απρογραμματιστο καφε, μεχρι την εκδρομή με τον αντρα μου χωρίς το παιδι) ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΠΙΑ. Θα ρθει μια μερα που θα τα ξανακάνω όλα αυτα και ακομα περισσότερα, το μωρο μου όμως δεν θα ξανα είναι ποτε μωρό, και οι στιγμές που ζούμε και ειναι πρωτογνωρες δεν θα ξαναυπάρξουν , τις απολαμβάνω χωρίς 'εαν'...

 

Και κάτι άλλο, εμεις λέγαμε κάποια στιγμή να παντρευτούμε, κάααποια στιγμή να κάνουμε παιδί, αλλα δεν το παίρναμε αποφαση -εγω τουλάχιστον-σκεφτόμενη οτι ειναι κάτι που δεν αλλάζει, ερχεται κ μένει για πάντα μαζί σου! Εάν δεν μας 'τυχαινε', ακόμα θα το αναβάλαμε για ...του παραχρονου και θα χα χάσει τις καλύτερες μέρες της ζωής μου.

Συμπερασματικά, αφου εχεις και την στηριξη του συντροφου σου , μη μασας τιποτα...Ολα γίνονται για κάποιον λόγο...

[linav]

Και εγώ έπαθα ένα πατατράκ όταν στα 31 μου συζούσαμε με τον άντρα μου με μόλις σχέση λίγων μηνών και κανονίζαμε το γάμο σε κανά χρόνο και έμεινα έγκυος χωρίς καν να το περιμένω με μία και μόνη ελεύθερη επαφή. Με έπιασε τότε πανικός, έλεγα συνέχεια που έμπλεξα, έκλαιγα, έλεγα στη μαμά μου ότι φοβάμαι ακόμη να αναλάβω τις ευθύνες ενός γάμου και παιδιού σε τόσο σύντομο διάστημα, όμως όταν άκουσα την καρδιά του μωρού μου στον πρώτο υπέρηχο απέβαλα κάθε είδους δυσάρεστη σκέψη και συναίσθημα. Μέχρι τότε βγαίναμε και μεις συνεχώς με τον άντρα μου, πηγαίναμε εκδρομές και ταξίδια και θα έπρεπε σιγά - σιγά να συνηθίσουμε στις αλλαγές των νέων δεδομένων στη ζωή μας. Ομως τώρα ύστερα από 8 πλέον χρόνια έχω δύο κοριτσάκια που πραγματικά είναι όλη μου η ζωή και ευχαριστώ το Θεό που μου τις έστειλε!

[geogri]

θα θελα να σου πω κ γω τη γνωμη μου. αν δεις εχω πολυ λιγα μηνυματα παροτι διαβαζω καθημερινα το forum. η μοναδικη φορα που εγραψα ηταν οταν εκανα το τεστ κ βγηκε θετικο,τον Ιουνη. ειχα φρικαρει οσο κ εσυ. εκλαιγα ολη μερα.το ειχα παρει αποφαση οτι εκτρωση δεν θα κανω, περισσοτερο γιατι φοβομουν οτι οταν θελησω δεν θα μπορεσω να ξαναμεινω εγκυος. επισης θα με σκοτωνε ο αντρας μου! το τελευταιο πραγμα που ηθελα ηταν ενα παιδι σ'αυτη τη φαση της ζωης μου. ειναι κ ανεργος ο αντρας μου! ντρεπομαι που το λεω, αλλα στην αρχη της εγκυμοσυνης εκανα οτι βλακεια μπορεις να φανταστεις, δεν προσεχα καθολου γιατι δεν μ'ενοιαζε αν το χασω. τωρα ειμαι στον 4ο μηνα, δεν σου λεω οτι εγινα η τελεια μαμα ηδη αλλα κατι αλλαξε μεσα μου κυριως μετα την αυχενικη. τοτε που συνειδητοποιεις οτι δεν εχεις απλα ενα κυτταρο μεσα σου αλλα εναν ολοκληρο ανθρωπο! με χερακια, ποδαρακια τα παντα! τοτε το θεωρεις αδικο να μη του δωσεις τη δυνατοτητα να ζησει! πιανω την κοιλια μου κ βριζω τον εαυτο μου για τις σκεψεις που εκανα. κ πλεον η σκεψη οτι θα εχουμε ενα παιδακι στο σπιτι σε λιγους μηνες με το καλο δεν με φρικαρει, αλλα με γεμιζει με μια γλυκια αγωνια! θα αλλαξει η διαθεση σου πιστευω οσο θα βλεπεις να μεγαλωνει αυτο που εχεις μεσα σου! μην περιμενεις να νιωσεις ωραια απο την πρωτη μερα! σιγα σιγα θα σου'ρθει, το λεω εκ πειρας!

[gentriana]

Θα προσθέσω κι εγώ τη φωνή μου με των υπολοίπων. ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΒΛΑΚΕΙΑ! Θα το μετανιώσεις πικρά. Κι ακόμη πιο πικρά θα το μετανιώσεις αν κάνεις αργότερα τελικά άλλο παιδάκι και καταλάβεις πόσο συναρπαστική εμπειρία είναι, δε συγκρίνεται με τίποτα, ούτε με έρωτες ούτε με καριέρα ούτε με ταξίδια. Κι εμένα μου συνέβη απρόσμενα, δεν ήθελα ποτέ μου παιδιά, μόλις είχα παντρευτεί, στα 34, φοβόμουν τη γέννα, την ευθύνη, έκλαιγα κι έλεγα πάει τελείωσε η ζωή μου -ο εγωκεντρισμός μας είναι τεράστιος. Δε σκέφτηκα βέβαια να το ρίξω, παρόλο τον πανικό, κανείς δε θα μου το συγχωρούσε αυτό, ούτε εγώ στον εαυτό μου, κι ο άντρας μου θα με χώριζε. Και η ηλικία μου δε χωρούσε έκτρωση, δεν κλωτσάς πια τέτοια ευκαιρία.

Κι όμως το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να σου κάνει η ζωή τελικά είναι αυτή η δυνατότητα να υπερβείς αυτόν τον εγωκεντρισμό και να νιώσεις αυτή την τεράστια αγάπη που θα έρθει τόσο απλά και φυσικά. Θα δεις ότι με τον καιρό τα συναισθήματά σου θα αλλάξουν ριζικά. Κατάπιε προς το παρόν τους φόβους και τον πανικό σου. Είναι κάτι προσωρινό. Γράφε τους εδώ σε μας για να τους βγάλεις από μέσα σου και προχώρα μπροστά. Σύντομα το σποράκι στην κοιλιά σου θα σου γίνει τόσο πολύτιμο που δε θα φαντάζεσαι τη ζωή σου χωρίς αυτό.

[gentriana]

Παρένθεση: κι εμείς ακόμη ζούμε σε 40 τετραγωνικά, δε χωράμε να περάσουμε με κούνια και πάρκο και ριλάξ, αλλά πραγματικά αυτό λίγη σημασία έχει. Ούτε ήθελα να κάνω μετακόμιση έγκυος, να γίνει και καμιά στραβή... Όποτε μπορέσουμε, με ηρεμία θα το κάνουμε. Το μωράκι είναι ένα τόσοδα κουβαράκι μόνο, που ζει άνετα μες στην αγκαλιά σου για ένα διάστημα.

[katerina26]

Σας ευχαριστώ πολύ! Τι να πω; Απορώ και εγώ με τον εαυτό μου. Αλλά δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Ο συντροφός δείχνει ότι μάλλον θέλει να το κρατήσουμε αλλά εγω... Φοβάμαι πολύ. Με πιάνουν κλάματα όταν σκέφτομαι ότι μέσα σε λίγους μήνες θα πρέπει να παντρευτώ, να αλλάξω σπίτι, να έχω αλλάγες στο σώμα μου και στο τέλος ένα μωρό ενώ μεχρι τώρα ζούσα μόνο για τον εαυτό και σκεφτομούν που θα παω διακοπές, τι ρούχα θα βάλω το σαββατοκύριακο κτλ. Έχω φρικάρει με τον εαυτό μου.

 

Αυτα θα σε τρομαζουν για παντα και δε σε βλεπω να κανεις οικογενεια!!!

Και στα λεω εγω που ειχα μαθει ετσι,οπως εσυ, ειμαι μονο 29 ετων, εχω ενα παιδι και ειμαι εγκυος στο 2ο...

[eleonoritsa]

Καλησπέρα και από εμένα!

Διάβασα με προσοχή όλα τα posts και έχω να πω το εξής:

Στα 32 μου και ένα μήνα μετά το γάμο μου, έμεινα έγκυος και πλέον έχω μια υπέροχη μπέμπα 17 μηνών. Αναγκαστικά μετακομίσαμε όταν ήμουν 3 μηνών και εγώ ήμουν σε ακινησία στο κρεβάτι...

Πριν το μωρό, με τον άντρα μου, δεν είχαμε αφήσει νησί για νησί που να μην πάμε, ταβερνάκια, μπουζούκια, ψώνια, ταξίδια στο εξωτερικό και πάει λέγοντας... Είναι αναμενόμενο πως με τον ερχομό ενός παιδιού πολλά από αυτά απλά τα βάλαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας όμως πλέον και έξω βγαίνουμε, πάμε για καφέ, φαγητό, διακοπές μόνο που τώρα είμαστε 3 και όχι 2!!! Η πιο υπέροχη συντροφιά για όλα αυτά...

Το μόνο που θέλω να σου πω είναι ότι εφόσον υπάρχει κατανόηση ανάμεσα στο ζευγάρι και διάθεση να βρεθεί η "χρυσή τομή" όλα μπορούν γίνουν...και να βγαίνεις με τις φίλες σου, να διασκεδάζεις, να ψωνίζεις κλπ κλπ!!!! Πολύ σωστά ειπώθηκε και πιο πάνω ότι αν επιλέξεις να μην το γεννήσεις αυτό το μωράκι, ίσως κάποια στιγμή το μετανιώσεις...Αν όμως το γεννήσεις, δεν θα το μετανιώσεις ποτέ!!!

Εύχομαι να επιλέξεις το σωστό για σένα και το μωράκι σου!