Δεν μιλαει..Γιατι??

[ninaki80]

πρίν από 14 λεπτά , little lamb είπε:

Ναι ας πουμε η δικια μας δεν εχει χοροπηδησει ποτε σε κρεβατι.

Ε καποια στιγμη θα το καvει ειδικα αv δει αλλο παιδακι vα το καvει. ειvαι κ τι βλεπουv. 

πρίν από 11 λεπτά , maria_tweety είπε:

Γειά σας κορίτσια! Δεν διάβασα αναλυτικά όλα τα μνμ αλλά αντιμετωπίζω και γω το ίδιο θέμα με τον 28 μηνών γιο μου. Από λέξεις λέει μόνο μαμά, μπαμπά,γιαγια,μαμ και μπαμ όταν σκάει το μπαλόνι. Ο παιδίατρος, επειδή έβλεπε ότι έχει φουλ αντίληψη, μου είπε να το ψάξουμε από φθινόπωρο. Αντιμετωπίζω και γω σχόλια του τύπου να του μιλάτε πολύ κ τα σχετικά. Πλέον δεν θέλω να απαντήσω καν. Μέχρι στιγμής τις πρωινές ώρες που εμείς δουλεύουμε τον κρατάνε οι γιαγιάδες σπίτι, και οφείλω να ομολογήσω ότι έχει μάθει αρκετά πράγματα. Τον έγραψα βρεφονηπιακό από Σεπτέμβρη αλλά να σας πω την αλήθεια θα προτιμούσα να τον κρατήσω άλλη μια χρονιά σπίτι λόγω covid και αφού υπάρχει η δυνατότητα. Η δική σας άποψη σχετικά με τον βρεφονηπιακό ποια είναι; από δικές σας εμπειρίες; όσον αναφορά στην ομιλία, λογικά δεν θα γλιτώσουμε τον αναπτυξιολογο. Επίσης, ξετε κάποιο καλό κέντρο για μουσικό κινητική μιας και του αρέσει πολύ ο χορός; Αθήνα κέντρο κυρίως. Σας ευχαριστώ 

ο σταθμος βοηθα αv το παιδι ειvαι ετοιμο . Αv δεv ειvαι ετοιμο δεv πιστευω οτι καvει μεγαλη διαφορα στηv ομιλια . 

[little lamb]

Ναι σε σπιτι με παιδακι μονο σε ενα εχουμε παει και ειναι ενος ετους, οποτε δεν εχει δει

[Anna3011]

πρίν από 52 λεπτά , little lamb είπε:

Ναι σε σπιτι με παιδακι μονο σε ενα εχουμε παει και ειναι ενος ετους, οποτε δεν εχει δει

Η κόρη μου ήταν στα 2 (2 ετών δεν είναι η δική σου;) ένα πολύ διστακτικό παιδί. Ούτε σκαρφαλωματα, ούτε χοροπηδητά, περπατούσε με πολλή προσοχή και στις σκάλες είδαμε και πάθαμε να την πείσουμε να μην κρατάει χέρι. Λύθηκε με τον καιρό όταν κατάφερε να εμπιστευθεί τις δυνάμεις της. Δώστης χρόνο και μην ανησυχείς. Μεγάλη βοήθεια ήταν για εμάς η παιδική χαρά. Έβλεπε τι κάνουν τα άλλα και προσπαθούσε και εκείνη. Στα 2,5 έκανε κουνια χωρίς πλάτη (πράγμα τρελό για την ιδιοσυγκρασία της) επειδή είδε ένα άλλο κοριτσάκι και γενικά βλέποντας τα άλλα παιδάκια δοκίμαζε και αυτή. Δε θα σου πω ότι πλεον κάνει τη μαιμού, ούτε ότι είναι υπερκινητική, γενικά είναι χαμηλών τόνων όμως δε φοβάται πια και το σώμα της έχει λυθεί. Στο κρεβάτι στην ηλικία σας δεν χοροπηδούσε επίσης ποτέ. Τώρα κάνει κωλοτούμπες και προσπαθεί να κάνει κατακόρυφο (αυτά τα βλέπει από την ξαδέρφη της οπότε στην περίπτωσή μας η μίμηση έχει κάνει καλή δουλεια). Επίσης νομίζω ότι παίζει ρόλο και η δική μας στάση στο να μη φοβάται το παιδί. Εγώ για παράδειγμα είμαι πολύ πιο φοβική από τον άντρα μου ο οποίος την αφήνει και στην παιδική χαρά και στο σπίτι πολύ πιο χαλαρή χωρίς να βάζει όρια σε αυτά που εγώ από βλακεία μου θεωρώ επικίνδυνα. Ε, οτιδήποτε καινούριο το κάνει πάντα μαζί του. 

[little lamb]

2 ετων κ 3 μηνων ειναι. Δεν ανησυχω, απλα τα ανεφερα σαν παραδειγματα για το οτι αλλα παιδια ειναι πιο μπροστα σε λογο και αλλα σε κινητικοτητα. (Και δεν θεωρω οτι ειναι γενικα μπροστα σε λογο, άλλα μιλανε κανονικα) 

Φοβικοι δεν ειμαστε παντως, το μονο που δεν την αφηνουμε να κανει ειναι να ειναι ορθια σε ενα παγκακι που εχουμε αν δεν ειμαστε διπλα, ή καθιστη στη νησιδα αν δεν ειμαστε διπλα (πιο σπανια το ζηταει αυτο). Αλλιως την ενθαρρυνουμε και τσουληθρα αναποδα να κανει, και απο τα σχοινια για μεγαλυτερα παιδια την ανεβαζουμε, και στο σκουτερακι τη βαζουμε αλλα δεν το παει με τα ποδια, κατεβαινει και το σπρωχνει! (Οπότε δεν πηραμε κανενος ειδους ποδηλατο ή πατινι που ρωτουσα εδω). Φοβικος ειναι ο μπαμπας μου, να σκεφτεις ημασταν σε μερος με ποταμακια που ειχε καγκελακι στην ακρη κι ομως φοβοταν οταν την εβλεπε να πλησιαζει τα καγκελακια! 

[Anna3011]

1 hour ago, little lamb είπε:

2 ετων κ 3 μηνων ειναι. Δεν ανησυχω, απλα τα ανεφερα σαν παραδειγματα για το οτι αλλα παιδια ειναι πιο μπροστα σε λογο και αλλα σε κινητικοτητα. (Και δεν θεωρω οτι ειναι γενικα μπροστα σε λογο, άλλα μιλανε κανονικα) 

Φοβικοι δεν ειμαστε παντως, το μονο που δεν την αφηνουμε να κανει ειναι να ειναι ορθια σε ενα παγκακι που εχουμε αν δεν ειμαστε διπλα, ή καθιστη στη νησιδα αν δεν ειμαστε διπλα (πιο σπανια το ζηταει αυτο). Αλλιως την ενθαρρυνουμε και τσουληθρα αναποδα να κανει, και απο τα σχοινια για μεγαλυτερα παιδια την ανεβαζουμε, και στο σκουτερακι τη βαζουμε αλλα δεν το παει με τα ποδια, κατεβαινει και το σπρωχνει! (Οπότε δεν πηραμε κανενος ειδους ποδηλατο ή πατινι που ρωτουσα εδω). Φοβικος ειναι ο μπαμπας μου, να σκεφτεις ημασταν σε μερος με ποταμακια που ειχε καγκελακι στην ακρη κι ομως φοβοταν οταν την εβλεπε να πλησιαζει τα καγκελακια! 

Και ο μπαμπάς μου φοβάται με τη μικρή. Και σε εμένα φοβόταν και με είχε πρήξει στα "πρόσεχε". Μεγαλώνοντας το απέβαλε αλλά η ζημιά είχε γίνει. Ήμουν πολύ διστακτικό παιδί και δε δοκίμαζα εύκολα σκαρφαλώματα, ρόδα, κατακορύφους κτλ. Γι αυτό προσπαθώ με τη μικρή να αφήνω χώρο και στεναχωριόμουν στη φάση που δεν πολυκουνιόταν. Ευτυχώς δείχνει ότι μάλλον δε θα μου μοιάσει .

[Έσπερος]

Κι εγω μεγάλωσα με φοβικούς γονείς κ απαγορεύσεις κι έχω μια φοβία με τις πτώσεις, ότι εκεί που κάθεται στα καλά καθούμενα θα πέσει ή εκεί που περπατάει θα σκοντάψει (εγω πάω να στρίψω από το δωμάτιο στην κουζινα κ χτυπάω στον τοίχο του διαδρόμου, γι αυτό θεωρώ τόσο δύσκολο να περπατάς στο ίσιωμα κ να μένεις αρτιμελής!!!). Όμως αν βλέπω ένα παιδάκι να κάνει κάτι ζηλεύω κ γι αυτό δεν αποθαρρύνω. Ο άντρας μου ήταν το παιδί που κατά τύχη δεν έπαθε κάποιο ανεπανόρθωτο ατύχημα ή δεν ανατίναξε την πολυκατοικία, και όταν πρωτογνωριστήκαμε κάναμε κάποια παράτολμα σε βαθμό που απορούσα αν κάνουμε παιδί, ότι μπορεί να συνεχίσει τα επικίνδυνα. Τελικά έπαθε μετάλλαξη αλλά πολύ επιλεκτική. Πχ φοβάται σκαρφαλώματα κ άλματα αλλά δεν έχει θέμα να ανεβοκατεβαίνουμε κατσάβραχα για πεζοπορία ή για παραλία, δεν προβληματίζεται να είμαστε σε ερημική παραλία, χωρίς ψυχή στο οπτικό μας πεδίο κ εκείνος να κολυμπάει μέσα κ εμείς να είμαστε μόνοι μας, αλλά σε όποιον χώρο είμαστε κάνει πλήρη κατόπτευση σαν σωματοφύλακας του προέδρου των ΗΠΑ, για γωνιές, αιχμηρά αντικειμενα, ολισθηρό δάπεδο, πράγματα που μπορεί να πέσουν, δεν ξέρω κι εγω τι άλλο γραφικό. Έτσι ο μικρός ενώ είναι δραστήριο παιδί κι έχει μεγάλες αντοχές, δεν κάνει επικίνδυνα πράγματα ούτε διαφορα συνηθισμένα όπως να σκαρφαλώνει σε τραπέζια ή να χοροπηδάει στα κρεβάτια. Σίγουρα παίζει ρόλο που δεν βλέπει συχνά παιδάκια να τα μιμηθεί. Αλλά εκτονώνεται κ πολύ εκτός σπιτιου, οπότε μέσα δεν νιώθει την ανάγκη, βλέπω διαφορα τις μέρες που μπορεί να μην κινηθεί έξω αρκετά, στο σπίτι κάνει περισσότερες δοκιμές για ταρζανιές. 

[Super.mum]

Το χειρότερο το κάνει η πεθερά μου .. άκρος υστερική και φοβητσιάρα .. όταν ο δικός μου είχε φτάσει στην άκρη σε ένα πεζούλι φώναξε τόσο δυνατά που ακόμα και εγώ που καθόμουν αναπήδησα .. νόμιζε ότι θα πέσει από το πεζούλι λες και δεν ξέρει ο μικρός να κατέβει ένα σκαλί - πεζουλι. Ευτυχώς όμως ο δικός μου δεν πτοείτε όσο και να τσιρίζει 

[irin]

1 ώρα πρίν, Super.mum είπε:

Το χειρότερο το κάνει η πεθερά μου .. άκρος υστερική και φοβητσιάρα .. όταν ο δικός μου είχε φτάσει στην άκρη σε ένα πεζούλι φώναξε τόσο δυνατά που ακόμα και εγώ που καθόμουν αναπήδησα .. νόμιζε ότι θα πέσει από το πεζούλι λες και δεν ξέρει ο μικρός να κατέβει ένα σκαλί - πεζουλι. Ευτυχώς όμως ο δικός μου δεν πτοείτε όσο και να τσιρίζει 

Η δικια μου πεθερα μπαινει μπροστα απο το ποδηλατο για να μην μπορει το τετραχρονο να παρει φορα. Της φωναζει φυγεε,τιποτα εκεινη,παιζει αμυνα. Επισης τα κραταει στις σκαλες κλπ. Αλλα βεβαια οταν θελει να καπνισει τα κλεινει μονα μεσα στο σπιτι και βγαινει στο μπαλκονι και… ο θεος βοηθος :-Ρ εκει ξεχναει και τους φοβους και τα παντα

[little lamb]

Εμενα οι γονεις μου φοβουνται τα πεσιματα, τις ακρες προβλητων κλπ ακομα και με καγκελακια και τα χτυπηματα σε γωνιες (μικρες σχεδον σε ολο το δημοτικο δεν μας αφηναν να βγαινουμε στο μπαλκονι) αλλα μπορει να ξεχασουν ακαλυπτες πριζες, σακουλες, κορδελες απο καποια συσκευασια, μαχαιρι ή ψαλιδι, πραγματα που και ο αντρας μου ξεχναει. Καλα για την πριζα λεει οτι ειναι λιγο υπερβολη γιατι πρεπει να χωσει μεταλλικο αντικειμενακι μεσα, δεν παθαινεις κατι ακουμπωντας το δαχτυλο (ειναι της επιστημης και ξερει) αλλα κορδελες, σακουλες και μικροαντικειμενα εγω φοβαμαι. Απορω κιολας οταν υπαρχει δευτερο παιδι τι γινεται με τα παιχνιδια μικρων τεμαχιων του μεγαλου. Παντως οταν ειναι με τους γονεις μου συνηθως ειμαστε και οι 4 μεγαλοι εκει γυρω, οποτε ειμαι πιο ξεγνοιαστη απ'ο,τι σπιτι μας.

[Έσπερος]

πρίν από 45 λεπτά , irin είπε:

Αλλα βεβαια οταν θελει να καπνισει τα κλεινει μονα μεσα στο σπιτι και βγαινει στο μπαλκονι και… ο θεος βοηθος :-Ρ εκει ξεχναει και τους φοβους και τα παντα

α κι ο άντρας μου αν βγει να καπνίσει έχουν γίνει κάποιες μικρές καταστροφές που εγω διασκεδάζω πολύ όταν επιστρέφω. ενταξει δεν διασκεδάζω αν δω το παιδί με καρούμπαλο, αλλά με το ύφος του άντρα μου που δεν μπορεί να διανοηθεί πώς του συνέβη αυτό (που μπορεί κ μπροστά να ήταν να συνέβαινε βέβαια). Γι αυτό λέω ότι είναι επιλεκτικά φοβικός. Όπως κι εγω βέβαια που ένα χρόνο μετά από μια θυελλώδη συζήτηση εδώ για το θέμα,  εξακολουθώ να έχω μαχαίρια σε προσβάσιμα σημεία, πολλά μαχαίρια, και συχνά σκεπασμένα ή μπλεγμένα σε πετσέτες που μπορεί να σου πέσουν στο πόδι κλπ.