Ο ρόλος του θηλασμού στην ψυχική υγεία του μωρού

[stella71]

Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και σας το παραθέτω

 

Σύμφωνα με άρθρο που δημοσίευσαν οι Παιδοψυχίατροι Α. Πατσούρου και Θ..Χασάπη το 2000 ο μητρικός θηλασμός είναι πολύ καθοριστικός για την ψυχική υγεία του βρέφους αλλά και για την προώθηση της κινητικής του ανάπτυξης .

 

Η σημασία του μητρικού θηλασμού

 

Το γάλα που παράγεται σε κάθε θηλαστικό είναι εξειδικευμένο και περιέχει χαρακτηριστικά ειδικά για την ανάπτυξη του συγκεκριμένου είδους .Η απομύζηση όμως από το μαστό είναι μια συμπεριφορά κοινή σε όλα τα θηλάστηκα . Νεογνά και βρέφη που έχουν θηλάσει έχουν μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν λοιμώξεις . αλλεργία , καρκίνο. Αυτά τα πλεονεκτήματα συχνά διαρκούν για όλη τη ζωή του ατόμου που θηλάζει .Η μητέρα επίσης που θηλάζει έχει μικρότερες πιθανότητες να αναπτύξει καρκίνο του μαστού και του ενδομήτριου περιβάλλοντος , οστεοπόρωση , παχυσαρκία , σακχαρώδη διαβήτη . Ο μητρικός θηλασμός , επίσης , έχει αντισυλληπτική δράση , καθώς η ορμόνη προλακτίνη που ενεργοποιεί τον μαστό αναστέλλει την παραγωγή ωαρίων και την πιθανότητα σύλληψης.

 

Εκτός από τα παραπάνω ο μητρικός θηλασμός είναι ένας τρόπος ανατροφής του βρέφους ο οποίος προσφέρει σωματική και ψυχική επαφή ανάμεσα στη μητέρα και το βρέφος . Η επαφή αυτή είναι αναπλήρωτη και απαραίτητη για την ανάπτυξη της ψυχικής υγείας του βρέφους . Έχει παρατηρηθεί ότι βρέφη που είχαν διακοπτόμενο θηλασμό από τη μητέρα αλλά και από το μπουκάλι μαζί ή μόνο από το μπουκάλι , από τον πρώτο μήνα μόλις μήνα , έγιναν ευερέθιστα σε δυσάρεστα ερεθίσματα , όπως θορύβους , παρουσία αγνώστων ανθρώπων , φωνές γονέων .Απέκτησαν φόβους και πιο δύσκολα μπόρεσαν τα βρέφη αυτά να προσαρμοστούν αρμονικά στο περιβάλλον καθώς μεγάλωναν ως παιδιά κι αργότερα ως ενήλικες . Αν ο μητρικός θηλασμός είναι ικανοποιητικός τότε το βρέφος έχει βασικά θεμέλια να γίνει ανεξάρτητο παιδί κι ενήλικας , ικανό να αντλεί ευχαρίστηση από τη ζωή . Το βρέφος που δεν έχει ικανοποιήσει τις ενστικτώδεις ανάγκες του θηλασμού και της επαφής μέσω του θηλασμού , με τη μητέρα , έχει μεγάλη προδιάθεση να αναπτύξει μεγαλώνοντας νεύρωση .

 

Ανάπτυξη θωράκισης στο βρέφος από τη στέρηση του μητρικού θηλασμού

 

Η στιγμή του θηλασμού είναι μια στιγμή ευχαρίστησης για την μητέρα αλλά και για το μωρό . Το στήθος για τη γυναίκα , εκτός από τη λειτουργία του θηλασμού , αποτελεί και μια πολύ ενεργή ερωτογόνα ζώνη . Μητέρες με ψυχική θωράκιση , που δεν αντλούν ερωτική ικανοποίηση από τις θηλές και το μαστό προσφέρουν στο βρέφος ένα ψυχρό στήθος και ενεργειακά νεκρό . Έτσι , όσο και να θέλουν να ικανοποιήσουν το βρέφος οι μητέρες αυτές στην ενστικτώδη του ανάγκη για απομύζηση δεν μπορούν , ενώ η γαλουχία τους παρουσιάζει προβλήματα . Το βρέφος αντιλαμβάνεται την αποξένωση από την μητέρα και συστέλλεται με άγχος, καθώς δεν μπορεί να αντλήσει ευχαρίστηση από τον θηλασμό . Η συστολή αυτή του βρέφους που εκδηλώνεται με απαρηγόρητο κλάμα είναι και το πρώτο σύμπτωμα της θωράκισης του βρέφους . Αυτή η συστολή δεν αναπληρώνεται με το μπιμπερό γιατί τίποτα δεν μπορεί να αναπληρώσει το συναίσθημα της ψυχικής επαφής και ευχαρίστησης που νιώθει το βρέφος καθώς θηλάζει στη μητέρα του .

 

Άτομα που έχουν στερηθεί εντελώς ή σχεδόν εντελώς το στήθος της μητέρας τους , σύμφωνα με τους Παιδοψυχίατρους , η στοματικά απωθημένη ζωή τους γίνεται αισθητή σαν ένα βαρύ καθήκον . Το στόμα είναι η πρωταρχική πηγή από όπου ο άνθρωπος αντλεί ευχαρίστηση , καθώς, στο νεογέννητο βρέφος , οι άλλες αισθήσεις δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί . Αν ο θηλασμός σταμάτησε πρόωρα εκδηλώνεται σε μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες μια αγχώδη και επείγουσα ανάγκη να έχουν στοματική επαφή . Συχνά εξαρτώνται από τους άλλους και προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις στοματικές τους ανάγκες που όμως δεν μπορούν να ικανοποιηθούν .Αυτό οδηγεί σε συμπεριφορές όπως πολύ φαγητό , πολύ ομιλία , υπερβολικό ποτό και τσιγάρο .Ό, τι προσπαθούν να απολαύσουν δεν είναι όμως ποτέ πραγματικά ικανοποιητικό .

 

Ο Β. Ράιχ εξήγησε ότι οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν μια βασική επιθυμία να εκφορτίσουν τις εσωτερικές τους εντάσεις .Η ικανοποιητική εκφόρτιση είναι ικανή μόνο αν ο οργανισμός έχει μια δυνατή επαφή με τον έξω κόσμο που να αντλεί ευχαρίστηση από αυτήν . Επομένως , η πρώτη παρόρμηση κάθε ζωντανού όντως , ακόμα και του νεογνού , είναι να απλωθεί προς τα έξω και να έχει επαφή με τον κόσμο, πέρα από τον εαυτό του , για να ανακουφίσει την εσωτερική του ένταση . Επιθυμεί το νεογνό να διαστείλει την ενέργεια του προς το περιβάλλον του και να προσαρμοστεί σε αυτό . Το νεογνό που είναι ενεργειακά ζωντανό και δεν έχει θωράκιση απλώνεται αυθόρμητα προς τον κόσμο χρησιμοποιώντας όλες του τις αισθήσεις , αφή , γεύση , όραση , ακοή και όραση . Την διαστολή αυτή την προάγουν ευχάριστα ερεθίσματα από το περιβάλλον , όπως πολύχρωμα παιχνίδια , το χαμόγελο της μητέρας , ο θηλασμός . Όταν το νεογνό συναντήσει δυσάρεστα ερεθίσματα η ενέργεια του συστέλλεται προς το κέντρο και απομακρύνεται η αιματική ροή από τα αισθητήρια όργανα .Αυτή η συστολή της ενέργειας προς τον εαυτό και μακριά από τον κόσμο εκδηλώνεται στο νεογέννητο σαν άγχος και προσπάθεια απομάκρυνσης μακριά από το δυσάρεστο ερέθισμα . Η προστατευτική αυτή συμπεριφορά μπορεί να γίνει χρόνια και ονομάστηκε από τον Pάιχ « θωράκιση » .Σε σωματικό επίπεδο η χρόνια θωράκιση εκδηλώνεται με ένταση και ακαμψία του μυϊκού συστήματος και ακαμψία των κολλαγόνων ιστών .Σε συγκινησιακό επίπεδο βιώνεται με μια χρόνια αλλαγή και ακαμψία του χαρακτήρα και του χαρακτηριστικού τρόπου που το άτομο αντιδρά προς στους άλλους .Εκδηλώνεται επίσης με την αδυναμία του παιδιού για να αντλήσει ευχαρίστηση από τη ζωή , με τον περιορισμό της αυθόρμητης ροής για ζωή και δημιουργία , κάτω από την επίδραση του ψυχαναγκαστικού άγχους και των φόβων .

 

 

Όσοι παρέχουν φροντίδα στα μωρά θα έπρεπε να προστατεύουν τα νεογέννητα , ιδιαίτερα στις πρώτες μέρες τους , από σκληρά ερεθίσματα και κοινωνικές πρακτικές που κάνουν τους οργανισμούς τους να συστέλλονται .Σημεία συστολής στα νεογνά είναι το σφιγμένα και συνοφρυωμένα πρόσωπα , τα σουφρωμένα χείλια , τα σφικτοκλεισμένα βλέφαρα , το μάζεμα των χεριών και των ποδιών κολλητά στο σώμα σε θέση προστασίας , τα κυρτωμένα δάκτυλα των ποδιών , τα κρύα άκρα , το συχνό κρυολόγημα , οι συχνές λοιμώξεις και άλλα . Δυσάρεστα ερεθίσματα μπορούν να έχουν ποικίλες αιτίες όπως ο χωρισμός του νεογέννητου από τη μητέρα μετά τη γέννηση στις πρώτες μέρες για εξετάσεις , κατά τη νοσηλεία στο νοσοκομείο .Δυσάρεστο ερέθισμα είναι οι περίοδοι απομόνωσης από το νήπιο μέσα στη κούνια του , όπου , πολλοί γονείς , το αφήνουν μόνο να κλαίει μέχρι να κοιμηθεί .Επίσης δυσάρεστα ερεθίσματα είναι τα προγραμματισμένα γεύματα που αφήνουν το νήπιο να πεινάει ή αναμιγνύονται με την επικοινωνία με τους ενήλικες, η έκθεση σε έντονο φωτισμό , οι δυνατοί θόρυβοι , οι ακραίες θερμοκρασίες , η έκθεση σε ανθρώπους επιθετικούς , άγριους και βλαβερούς προς το μωρό .

 

Σε μια ιδεώδη κατάσταση το νεογέννητο θα έπρεπε να συναντάει ευχάριστα ερεθίσματα που του επιτρέπουν να διαστέλλεται , να κάνει επαφή και να ικανοποιεί τις ανάγκες του .Από πρακτική άποψη αυτό σημαίνει ότι ,όταν τα μάτια του μωρού ψάχνουν για τη μητέρα ή κάποιο άλλο πρόσχαρο πρόσωπο θα έπρεπε να βρουν ζεστασιά , θαλπωρή κι επαφή με τα μάτια .Θα έπρεπε να επιτραπεί στο βρέφος να συρθεί και να σκαρφαλώσει όπως επιθυμεί , χωρίς να εμποδίζεται από φασκιές , ρούχα που το περιορίζουν ή σφικτά σκεπάσματα .Όταν το νεογέννητο κλαίει , το άτομο που το φροντίζει πρέπει να θεωρεί το κλάμα σαν συναγερμό σε κάποια ανικανοποίητη ανάγκη ή κάποια εν δυνάμει επιβλαβή κατάσταση και θα πρέπει να επιδιώξει ο ενήλικας να βρει την δυσάρεστη αιτία και να την εξαλείψει . Ιδιαίτερα σημαντικό είναι όταν το μωρό είναι πεινασμένο , η μητέρα να του παρέχει μια ανοικτή και ζεστή αγκαλιά και μια ενεργειακά φορτισμένη θηλή .

 

Ο θηλασμός βοηθά στην κινητική εξέλιξη του βρέφους

 

Από κινητική άποψη ο θηλασμός βοηθά στην καλύτερη κινητικότητα του κάτω γνάθου και στη καλύτερη λειτουργία του εύρους της αναπνοής . Ο Γάλλος μαιευτήρας Λεμπουαγιέ αναφέρει ότι οι συντονισμένες κινήσεις του βρέφους κατά την απομύζηση του γάλακτος από το μαστό της μητέρας είναι αποφασιστικός παράγοντας για την πρόληψη της θωράκισης και της δυσκαμψίας στην οπτική και στοματική ζώνη . Ο επιτυχημένος μητρικός θηλασμός μπορεί να απαλύνει ή να αντιστρέψει τα αποτελέσματα του στρες που δέχτηκε κατά την γέννηση ο αυχένας και το κεφάλι του βρέφους. Αντίθετα , το μπουκάλι δεν προσφέρει καμιά ενεργειακή και ψυχική ευχαρίστηση στο βρέφος. Το πρότυπο κίνησης που χρησιμοποιεί το βρέφος στο μπουκάλι είναι τελείως διαφορετικό από αυτό τους θηλασμού από τη μητέρα . Οι μύες των χειλέων πιέζουν την ρόγα με μια κίνηση αφύσικη για αυτή την ηλικία . Οι μασητήρες μύες συστέλλονται για να ληφθεί το γάλα , ενώ η κάτω σιαγόνα παραμένει ακίνητη , κάτι που δεν συμβαίνει στο θηλασμό από το μαστό . Στο θηλασμό από το μαστό συμμετέχουν όλοι οι μύες της κάτω γνάθου , των χειλέων , των παρειών της γλώσσας, του λαιμού , του προσώπου και διευκολύνεται η κινητικότητα τους .

 

Η αυθόρμητη σχέση μιας αθωράκιστης μητέρας και ενός αθωράκιστου βρέφους δημιουργεί εξαιρετικά νέους τρόπους προσέγγισης του βρέφους, από την αυθόρμητη ανάγκη της ζωής για εξέλιξη , μακριά από πρακτικές που δημιουργούν δυσάρεστα ερεθίσματα .Σύμφωνα με τον μαιευτήρα Ρίγκαρντ παρατηρείται μια αυθόρμητη κίνηση του βρέφους προς τη θηλή αν βρεθεί το βρέφος πάνω στη κοιλιά της μητέρας του .Το βρέφος σύρεται και σκαρφαλώνει μόνο του προς τη θηλή μόλις βρεθεί στην κοιλιά της μαμάς του μετά την γέννηση .Χρειάζεται όμως μια αναμονή από τη μητέρα , για χρόνο από 30 μέχρι 50 λεπτά , για να μπορέσει το βρέφος να συνειδητοποιήσει τη θέση του . Το βρέφος καταφέρνει να σκαρφαλώσει μόνο του και να βρει τη θηλή . Το παιδί κινητοποιεί με αυτόν τον τρόπο το αντανακλαστικό έρπυσης αρκετά πρόωρα , αν βρεθεί σε αυτή τη θέση . Το γεγονός αυτό προάγει τα αναπτυξιακά κινητικά του στάδια και περνάει έγκαιρα από το φυλογενετικό στο οντογενετικό στάδιο , μετά τον 6ο μήνα της εμβρυϊκής ζωής .

 

Επιπτώσεις διαταραγμένου θηλασμού στην μητέρα

 

Όταν ο θηλασμός δεν γίνει αμέσως μετά την γέννηση οι επιπτώσεις είναι σημαντικές και πάνω στη μητέρα . Όταν η στενή επαφή της μητέρας με το βρέφος δεν επιτραπεί αμέσως μετά τη γέννηση αλλάζει η ορμονική ισορροπία της μητέρας .Κινδυνεύει η μητέρα να μην αναπτύξει βαθιά και φυσικά μητρικά αισθήματα και να μην παράγει μητρικό γάλα .Όταν η μητέρα βάλει το νεογέννητο στο στήθος της μια μέρα ή ακόμα και ώρες μετά τη γέννηση , μπορεί να είναι πολύ αργά για να εδραιωθεί επιτυχημένος θηλασμός .Η καλύτερη ορμονική ισορροπία της μητέρας για την παραγωγή γάλακτος και την δημιουργία ψυχικής σχέσης με το βρέφος είναι αμέσως μετά τη γέννηση .

 

Η ιδεώδης σωματική στάση του βρέφους κατά το θηλασμό

 

Σχετικά με την ιδεώδη στάση του θηλασμού οι Παιδοψυχίατροι αναφέρουν ότι κατά το θηλασμό του μητρικού μαστού θα πρέπει το στομάχι του μωρού να έχει επαφή με το επιγάστριο της μητέρας , έτσι που το μωρό να μη χρειάζεται να γυρίσει το κεφάλι του στο πλάι για να θηλάσει αλλά να βλέπει κατευθείαν στο στήθος . Η στάση αυτή επιτρέπει στο μωρό να θηλάζει εύκολα και του προσφέρει μέγιστη επαφή με το σώμα της μητέρας στο θηλασμό , όπου , αν είναι δυνατόν , η επαφή με το μωρό της μητέρας θα πρέπει να είναι δέρμα με δέρμα και όχι με παρεμβολή ρούχων .

 

Η χρήση της πιπίλας στους πρώτους μήνες της ζωής

 

Όπως και η χρήση του μπιμπερό , έτσι και η χρήση της πιπίλας τους πέντε με έξι μήνες του θηλασμού είναι καταστροφική . H πιπίλα εμποδίζει την ικανότητα του νεογέννητου να θηλάσει αλλά χάνεται μαζί και η επαφή με την μητέρα .Προκαλούνται απώλειες γευμάτων , μειωμένη παραγωγή γάλακτος και μη επαρκή πρόσληψη βάρους από το μωρό . Η υποκατάσταση των νυχτερινών γευμάτων με πιπίλα είναι επίσης παράλογη .Στα νεογέννητα πρέπει να ικανοποιούνται η πείνα και η λαχτάρα να είναι μαζί με την μητέρα , άσχετα με την ώρα της μέρας ή της νύχτας . Το βρέφος νιώθει απογοήτευση και ματαίωση όταν θηλάζει μια ξερή λαστιχένια θηλή ενώ θέλει να θηλάσει από τη μητέρα του .

 

Λόγοι που δεν θηλάζουν οι γυναίκες

 

Σημαντικός λόγος που δεν θηλάζει μια γυναίκα είναι η ίδια η θωράκιση της , συνέπεια ψυχολογικών τραυμάτων Ο Ράιχ παρατήρησε ότι η ανθρώπινη θωράκιση περιορίζει την ικανότητα του ατόμου να αντέχει συγκινήσεις .Αυτό αντικατροπτίζεται στο άγχος ηδονής , μια αντίδραση φόβου προς κάθε διασταλτικό , ευχάριστο , ηδονικό αίσθημα . Για παράδειγμα , το άγχος μπλοκάρει την ευχαρίστηση σε μια εργασία , μπλοκάρει και την ευχαρίστηση στη σεξουαλική δραστηριότητα . Παρόμοια , ο μητρικός θηλασμός επειδή είναι διεγερτικός και ηδονικός μπορεί να προκαλεί άγχος σε μερικές γυναίκες . Η ηδονή και το άγχος που μπορεί να νιώθει μια γυναίκα που θηλάζει είναι και τα δύο έντονα και αντιμάχονται το ένα το άλλο . Ιδιαίτερα αν η ερωτική διέγερση αφορά , όλο το σώμα και φυσικά τα γενετικά όργανα οι γυναίκες μπορούν να νιώσουν ενοχή γιατί το σεξουαλικό αίσθημα που αναδύεται από το σώμα τους είναι κοινωνικά κατακριτέο κι αυτό τους προκαλεί άγχος .Το άγχος ηδονής είναι ένα παγκόσμιο συμβάν στον θωρακισμένο κόσμο μας και εξηγεί γιατί μια γυναίκα μπορεί να είναι σωματικά ικανή να παράγει γάλα , αλλά συναισθηματικά ανίκανη να θηλάσει . Μια μητέρα με άγχος ηδονής κατά τον θηλασμό δεν θα θηλάσει καθόλου ή θα θηλάσει μηχανικά προσφέροντας στο βρέφος μια νεκρή , χωρίς αισθήματα θηλή , που το βρέφος το αισθάνεται και νιώθει αποξενωμένο από τη μητέρα του .

 

Οι άλλοι λόγοι που προκαλούν διακοπή της γαλουχίας είναι οι εργαζόμενες μητέρες ,με το έντονο στρες από την εργασία τους , οι καβγάδες στην οικογένεια που αλλάζουν την ψυχική διάθεση της μητέρας. Επίσης , το μεγάλο οικονομικό κόστος που επωμίζεται ένα ζευγάρι στη ανατροφή του παιδιού και το άγχος που δημιουργεί αυτό . Άλλοι κοινωνικοί λόγοι είναι η ανεργία και οι συγκρούσεις που επιφέρει . Όλοι αυτοί κοινωνικοί λόγοι αυξάνουν τις βιολογικές επιπτώσεις της θωράκισης στους γονείς και προκαλούν συναισθηματική σκλήρυνση και ακαμψία που έχει επίπτωση και στις βιολογικές λειτουργίες , όπως τον φυσιολογικό θηλασμό και τον φυσιολογικό οργασμό .

 

Ο φυσιολογικός χρόνος απογαλακτισμού

 

Τα θηλαστικά που καθοδηγούνται ελεύθερα από το ένστικτο και αναπτύσσουν μια φυσική τάση προς τον χρόνο διακοπής του θηλασμού .η θωράκιση όμως στον άνθρωπο δεν του επιτρέπει να έχει ζωντανή επαφή με τις ζωτικές του λειτουργίες και τις συγκινήσεις του . Σε πρωτόγονους πολιτισμούς , μητριαρχικής κοινωνίας που οι άνθρωποι ήταν ένα με τη φύση , τον εαυτό τους και την κοινότητα παρατηρήθηκε ότι ο θηλασμός κράτησε τουλάχιστο δύο χρόνια και ο απογαλακτισμός έγινε σταδιακά μέχρι την ηλικία των τριών χρόνων. Το παιδί φυσιολογικά περνάει από το οιδιπόδειο αναπτυξιακό στάδιο , όπου είναι προσκολλημένο στη μητέρα στο φαλλικό στάδιο στο τρίτο έτος , όπότε στο τέλος του δεύτερου έτους λογικά και φυσιολογικά ο θηλασμός ολοκληρώνεται .

 

Πάντως σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την UNISEF ο μητρικός θηλασμός θα πρέπει να είναι αποκλειστικός στους πρώτους τέσσερις με έξι μήνες της ζωής και από εκεί και μετά να αρχίσει ένας σταδιακός απογαλακτισμός . Απότομος απογαλακτισμός προκαλεί σωματικά και συγκινησιακά προβλήματα στη μητέρα και το μωρό , συμπεριλαμβανομένης και της ανάπτυξης ανικανοποίητου στοματικού μπλοκαρίσματος .

 

Η συγκινησιακή πανούκλα στρέφεται ενάντια στη ζωή

 

Μερικοί άνθρωποι , λόγο της δικής τους θωρακισμένης χαρακτηροδομής, όχι μόνο δεν αντέχουν και δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους ηδονικά αισθήματα αλλά δεν μπορούν να ανεχτούν να βλέπουν ηδονή σε άλλους ανθρώπους .Δεν αρκούνται να υποφέρουν την νεύρωση τους σιωπηλά αλλά προσπαθούν να συνθλίψουν την αυθόρμητη , ηδονική διέγερση της ζωής με το να επιβάλλουν το δικό τους άκαμπτο τρόπο ζωής στους γύρω τους .Ο Ράιχ ονόμασε αυτό το φαινόμενο συγκινησιακή πανούκλα . Τα άτομα που προσβάλλονται από αυτήν αμύνονται μπροστά στην αναγνώριση των σαδιστικών τους κινήτρων με ηθικούς κώδικες .Οι άνθρωποι αυτοί συχνά ανέρχονται σε θέσεις εξουσίας και όλοι οι οργανισμοί και τα ιδρύματα ακολουθούν τα ίδια χαρακτηριστικά .Ένα παράδειγμα ήταν ο Χίτλερ , η ναζιστική Γερμανία και το μίσος ενάντια στη ζωή που εξαπέλυσαν οι φασίστες .Μόνο που ο φασισμός καθημερινά εκκολάπτεται μέσα στους κοινωνικούς θεσμούς και σε κάθε άνθρωπο μεμονωμένα ,που βάλει ενάντια στη ζωή , δεν είναι μόνο χαρακτηριστικό της ναζιστικής Γερμανίας . Τα νεογέννητα που είναι τα πιο ζωντανά και ελεύθερα ανθρώπινα πλάσματα στον πλανήτη απειλούνται πολύ περισσότερο από τη συναισθηματική πανούκλα των μεγάλων και είναι οι πιο συχνοί στόχοι της, γιατί ο θωρακισμένος άνθρωπος προσπαθεί να μεταδώσει την ηθική του και τους φόβους του στα παιδιά του .

 

Συμπέρασμα

 

Όταν η μητέρα μπορεί να ανεχτεί την ηδονική διέγερση και τις αισθήσεις του μητρικού θηλασμού και αφήνεται στα δικά της αυθόρμητα αισθήματα χωρίς να τα καταπιέζει τότε αναπτύσσει υγιή και βαθιά ψυχική επαφή με το βρέφος , εκπληρώνει τις ανάγκες του , όχι μόνο για διατροφή αλλά επίσης για θαλπωρή και αγάπη .το μωρό νιώθει ζωντανό κι αποδεκτό και η μητέρα νιώθει ζωντανή και αποδεκτή επίσης απέναντι στον εαυτό της και το βρέφος .Και η μητέρα και το βρέφος με έναν υγιή θηλασμό αποκτούν ζωντάνια και ένα βαθύ αίσθημα αυτοπεποίθησης που τους στηρίζει δυνατά στην εξέλιξη της ζωής τους . Η μητέρα και το μωρό διεγείρουν αμοιβαία με τον θηλασμό ο ένας τον άλλο , προσφέροντας τη λάμψη και την χαρά της ζωής ,ο ένας στον άλλο , κάτι που είναι τόσο απαραίτητο για την ανάπτυξη και την ωρίμανση της ζωής τους .

 

Τα μωρά και οι μητέρες έχουν μια φυσική διαίσθηση πιο ισχυρή από τη γνώμη των ειδικών για το πως πρέπει να γίνονται τα πράγματα . Η μητέρα θα πρέπει να ακούει και να ακολουθεί τις ανάγκες του μωρού της και τις δικές της ανάγκες και συγκινήσεις κι όχι να ακούει τη δημοφιλής σοφία που αντιφάσκει τη δική της διαίσθηση . Η διαίσθηση της μάνας από μόνη της θα υποδείξει τι είναι καλό και τι κακό για το παιδί.

 

Βιβλιογραφία .

 

« Μητρικός θηλασμός , μια οργονομική άποψη » των Παιδοψυχιάτρων Α. Πατσούρου , Θ. Χασάπη .Δημοσίευση άρθρου στο τεύχος 11 , περιοδικό της Οργονομίας , εκδόσεις REO

Βίλχελμ Ράιχ . « Ο θωρακισμένος άνθρωπος » , εκδόσεις αποσπερίτης

Βίλχελμ Ράιχ « Τα παιδιά του μέλλοντος », εκδόσεις αποσπερίτης

Βίλχελμ Ράιχ , « Η ανάλυση του χαρακτήρα , τόμος 3 » , εκδόσεις Καστανιώτη

[C@t]

Πώς έμεινε ασχολίαστο αυτό το καταπληκτικό κείμενο;

 

Ευχαριστούμε!

[manina]

Πώς έμεινε ασχολίαστο αυτό το καταπληκτικό κείμενο;

 

Ευχαριστούμε!