Δεύτερο παιδί -πως να το τολμήσω μετά από αυτά που ακούω και βλέπω?

[Babydust]

Έχω ένα δίχρονο αγοράκι και πλέον προβληματίζομαι κατα πόσο θα κάνουμε δεύτερο ή όχι. Πριν γίνω μαμά ήθελα να κάνω τουλάχιστον 2 παιδιά. Τώρα που έγινα το παιδί μου το βλέπω να μένει μοναχοπαίδι. Για τους εξής λόγους -

 

Η οικονομική κρίση (έχουμε στριμωχτεί άσχημα με το μικρό και απ'οτι φαίνεται η κατάσταση στην Ελλάδα θα χειροτερέψει) και πραγματικά ανησυχώ κατα πόσο θα μπορούμε να προσφέρουμε σε παραπάνω παιδιά αυτά που χρειάζονται (πχ φροντιστήρια, σπουδές κτλ.)

 

Η έλλειψη βοήθειας από παππούδες γιαγιάδες κτλ. (οι οποίου μας έταξαν τον ουρανό με τ' άστρα ως προς το θέμα της φροντίδας του μωρού) και πλέον διαπιστώσαμε πως θέλουν να το κρατάνε το πολύ 1-3 ώρες όταν και όποτε τους βολέψει. Οπότε να κρατούν και το δεύτερο λίγο χλωμό.

 

Το παιδάκι μου είναι υπέροχο (τι θα 'λεγα μαμά του είμαι ) αλλά μας ξενύχτησε μήνες ολόκληρους (και ακόμη μας ταλαιπωρεί νύχτα ανα τακτά χρονικά διαστήματα) και κόντευα να λιποθυμήσω από την κούραση σχεδόν κάθε μέρα όλο τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Αν μου βγεί και το δεύτερο έτσι (λίγο απαιτητητικό και γκρινιάρικο) πως θα αντέξω? Περνάνε και τα χρόνια. Στα 35 δεν έχεις τις αντοχές που είχες στα 25.

 

Το παιδί (διαπίστωσα εγώ τουλάχιστον) δε βελτιώσε τη σχέση μου με τον άντρα μου. Ίσα ίσα που την έπληξε. Όσες φορές έχουμε τσακωθεί από τότε που γίναμε γονείς (όσο μεγάλη ευλογία και αν είναι) δεν έχουμε τσακωθεί την τελευταία δεκαετία. 'Ενα δεύτερο μήπως την αποτελειώσει? (χτύπα ξύλο)

 

Απ'οτι βλέπω εδώ στο φόρουμ πολλές μαμάδες είναι 'φρικαρισμένες' ή έστω ταλαιπωρημένες με το που γεννούν το δεύτερο (δεν τις κατηγορώ, αλίμονο και εγώ κάπως έτσι θα'μαι αν κάνω δεύτερο αλλά δεν μου φαίνεται καθόλου ενθαρρυντικό).

 

Τελευταίο αλλά σημαντικό για 'μενα έχω άλλα 20 κιλά να χάσω για να φτάσω εκεί που ήμουν πριν μείνω έγκυος. Πως να πάω για δεύτερο έτσι? Θα ξεπεράσω τα 100!!! :(

 

Από την άλλη σκέφτομαι αυτό που λένε μερικοί. Έχεις ένα αγοράκι, κάνε δεύτερο μπας και έρθει κοριτσάκι (προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αυτό γιατί δεν είχα προτίμηση στο φύλο).

Κάποιοι λένε κάνε ένα δεύτερο να 'χει το παιδί σου παρέα. (Αν όμως το δεύτερο είναι πχ κοριτσάκι και απλώς τσακώνονται με το πρώτο και εσύ είσαι ο διαιτητής? -το βλέπω συχνά αυτό!)

Άλλοι λένε κάνε ένα δεύτερο μη γίνει κακομαθημένο το παιδί σου (προσωπικά έχω δεί κακομαθημένα παιδιά που είχαν μια χαρά αδέρφια)

Ή τέλος σου λένε κάντο τώρα να ξεπαιδιάσεις μια και καλή (ναι αλλά αν δεν τα βγάζεις πέρα και πάθεις κρίση υστερίας?)

 

Λίγο πολύ κλίνω προς το να μείνω με το ένα παιδί. Αλλά φοβάμαι μήπως το μετανιώσω αργότερα.... Εσείς πως το'χετε σκεφτεί το θέμα? Ή πως βιώσατε την έλευση του δεύτερου παιδιού?

[kounelitsa]

Καλημέρα..

 

στο ποστ σου διαβάζω μια λίστα με λόγους που σε αποτρέπουν να κάνεις δεύτερο παιδί.

Το μόνο λόγο που βλέπω ότι γράφεις για να κάνεις δέυτερο παιδί είναι το τί λένε οι άλλοι.

Νομίζω ότι το επόμενο παιδάκι έρχεται γιατί νιώθουμε την ανάγκη, αν εσύ έχεις ήδη βρει λόγους για το αντίθετο, δε νομίζω ότι θα πρέπει να πιέζεσαι άδικα.

 

Το να μπει μια μανούλα και να σε πείσει να κάνεις παιδί το θεωρώ άτοπο. Λες ότι είσαι κουρασμένη, δεν έχεις βοήθεια, δεν έχεις λεφτά, έχεις κιλά κλπ κλπ Τί να σου πούμε εμεις πάνω σε αυτά??

 

Σε καταλαβαίνω και δεν τα λεω όλα αυτά με τόνο επικριτικό. Αλλά άσε τις δικαιολογίες και κοίτα να χαρείς το παιδάκι σου. Το επόμενο θα έρθει μόνο όταν σβήσεις από το μυαλό σου όλη τη λίστα!!!!

[elzu]

Και εγω πριν γινω μανουλα ελεγα οτι θα κανω 2 παιδακια μιας που ειμαι απο οικογενεια που ειμαστε 6 αδερφια...αλλα οταν ηρθε η μπουμπου αρχισαν και τα προβληματα...δεν μπορεσα να θηλασω οποτε εξοδα , ηρθε και η οικονομικη κριση και τα βγαζουμε περα πολυ δυσκολα αλλα δεν θελω να της λειψει τιποτα ουτε και αδερφακι και ετσι πηραμε την αποφαση να φυγουμε απο την Ελλαδα...για μια καλυτερη ζωη και για εμας και γιαυτην...Οσο για αυτα που λεει το κοριτσι απο πανω εχει απολυτο δικιο...δεν πρεπει να κανεις παιδι...το κανεις γιατι θελεις...

[my_Kelly]

Μια από τα ίδια κι εγώ και για τα οικονομικά, και για τα ζόρια με το πρώτο παιδί, και για την ανύπαρκτη βοήθεια και για τα κιλά... Για όλα! Σε κάποια φάση λέμε με τον σύζυγο "εντάξει, θέλουμε κι άλλο παιδί ας προσπαθήσουμε αυτό το μήνα κι ό,τι γίνει". Δεν έγινε και λέμε να το αφήσουμε. Τον επόμενο μήνα λοιπόν, είχαμε την βάφτιση της μικρής. Με τα τρεξίματα και το άγχος δεν σκεφτόμουν τίποτα σχετικό. Τελειώνει η βάφτιση, ηρεμούμε και τρώω φλασιά πως έχω 10 μέρες καθυστέρηση. Μέχρι να κάνω το τεστ μου βγήκε η ψυχή. Ήταν αρνητικό! Το κυρίαρχο συναίσθημα που είχα ήταν μια απέραντη ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ!!!

 

Τελικά δεν το ήθελα, τα αρνητικά είναι πιο πολλά προς το παρόν τουλάχιστον. Εγώ ανακάλυψα με ζόρικο τρόπο και πολύ άγχος πως δεν θέλω τώρα να κάνω δεύτερο παιδί, αλλά σε συμβουλεύω αυτό που είπαν και οι κοπελιές παραπάνω: αν δεν το θες πραγματικά μην το σκέφτεσαι καν, ειδικά για όσα λένε τρίτοι. Επίσης, όταν το θελήσουμε πραγματικά πιστεύω πως δεν θα υπολογίσουμε καθόλου τα οικονομικά, την κούραση και τα κιλά! Θα μας φαίνονται τόσο μικρά αυτά που δεν θα τα σκεφτούμε ούτε τόσο δα!

[jackrussel]

καποτε οι ανθρωποι ηταν πιο φτωχοι αλλα εκαναν 2 και 3 παιδια τωρα μας εχουν πεισει οτι για να κανεις παιδια χρειαζεσαι λεφτα, λεφτα για να γεννησεις ιδωτικα, για ενα καρο αχρηστα αντικειμενα παιχνιδια, αργοτερα μαθηματα ιδιαιτερα σχολεια ιδιωτικα,,,τι απ ολα αυτα χρειαζεται ενα παιδι για να ειναι ψυχικα υγιες?

 

στους πολεμους δεν σταματησαν οι ανθρωποι να κανουν παιδια,,,,

ειναι καιρος να ανατρεξουμε πισω στις ριζες μας, στην οικογενεια στις γιαγιαδες μας, στις ιδιαιτερες πατριδες μας, πως τα εφερναν βολτα? εφτιαχναν μονες τους ψωμι αλλα δεν εκαναν πεντικιουρ,τα παιδια επαιζαν με το χωμα και το νερο στις αλανες και οχι παιχνιδια στα κινητα,,,,

 

ας διαλεξουμε τα καλα των γιαγιαδων μας μαμαδων μας κι ας τα φερουμε στο τωρα ας τα προσαρμοσουμε στο τωρα

 

ας διορθωσουμουμε τα αρνητικα που κουβαλαμε απο τις προηγουμενες γενιες δινωντας χωρο σε ενα μελλον περισσοτερο ανθρωποκεντρικο

 

η απαντηση στην κριση που ζουμε θα δοθει μεσα απο τις αγαπημενες ενωμενες οικογενειες,,,η πλασματικη ανεση αλλοτριώνει,,,,,

 

δεν θα φοβηθουμε, θα δημιουργησουμε, θα δωσουμε ζωη μεσα απο τα σκουπιδια, θα μοιραστουμε το υστερημα μας και με αλλους ανθρωπους

 

η απαντηση στους καιρους ειναι δημιουργία και αλληλεγγύη, τον τροπο θα τον ανακαλυψουμε κινητοποιωντας τα πιο ανθρωπινα σοιχεια μας, μελετωντας σε βαθος και χωρις φοβο το παρελθον μας και την ιστορια μας, αναβαθμιζοντας τον θεσμο της οικογενειας

 

προσωπικα εχω ενα παιδι,αλλα θα κανω και δευτερο παιδι κι αν με αξιωσει ο θεος και τριτο,,,τα πραγματα δεν μου ειναι καθολου ευκολα αλλα μια μεγαλη οικογενεια ειναι μονον οφελος ειδικα για τα παιδια

[kokoraki]

Γιατί βρε κορίτσια, είναι τρομερό δηλαδή ένας άνθρωπος να θέλει κι άλλο παιδάκι αλλά να σταθμίζει και τις συνθήκες (οικονομικές, οικογενειακές κ.λπ.)? Κι εγώ το θέλω πολύ, το ίδιο και ο άντρας μου αλλά δεν περνάει μέρα που να μη σκεφτόμαστε το κατά πόσο μπορούμε να ανταπεξέλθουμε. Και δεν το αποφασίζουμε. Για μένα δεν είναι λόγος τα κιλά αλλά είναι σοβαρός λόγος το οικονομικό. Βέβαια, έχουμε πάρει πια απόφαση ότι τα παιδιά μας δεν θα μεγαλώσουν όπως εμείς (με φροντιστήρια, διακοπές, κ.λπ.) αλλά εξετάζουμε αυτή τη στιγμή το ενδεχόμενο σε 2-3 χρόνια να μη μπορούμε να πάρουμε πάνες.

 

Η αλήθεια είναι, εν ολίγοις, ότι πάντα ο φόβος υπάρχει. Και στο πρώτο μου παιδί αγωνιούσα: θα τα βγάλω πέρα, θα μπορώ να ανταπεξέλθω, θα μου βγαίνει το μητρικό, μπλα μπλα μπλα. Το έκανα όμως και δεν το "βαρυγκόμησα". Το ίδιο πιστεύω θα γίνει και σε δεύτερη εγκυμοσύνη. Θα υπάρχουν πάντα αγωνίες, αμφιβολίες αλλά στο τέλος όλα θα φανούν πιο απλά και βατά. Η κούραση θα είναι πολλαπλάσια αλλά το ίδιο και η χαρά.

[kokoraki]

ας διαλεξουμε τα καλα των γιαγιαδων μας μαμαδων μας κι ας τα φερουμε στο τωρα ας τα προσαρμοσουμε στο τωρα

 

Με πρόλαβες!!! 100% σωστό αυτό. Αν όμως κάποιος άνθρωπος νιώθει κουρασμένος και δεν έχει άλλα αποθέματα να "δώσει" σε ένα 2ο ή 3ο παιδί, πάσο. Ως προς το οικονομικό, με κάλυψες.

[jackrussel]

κοριτσια οτι εγραψα το εγραψε για μας ενθαρρυνω οσες το επιθυμουμε,,,δεν ειναι κακο να το σκεφτεσαι η να μην το θες καθολου,,,οσες ομως το θελουμε κι απλα φοβομαστε χρειαζομαστε στηριξη γι αυτο ειπα οσα ειπα

 

οταν υπαρχει οικογενεια μεγαλη δεμενη ειναι εκει ολοι για ολους, βοηθαει μια θεια, μια πεθερα ακομα κι αν δεν ειναι τελειες,,οταν δεν εχεις περιβαλλον για βοηθεια ειναι δυσκολο πραγματικα, ειδικα οταν απουσιαζει και το κρατος

 

θελω να μας ενθαρρυνω,θα τα καταφερουμε

[kounelitsa]

καποτε οι ανθρωποι ηταν πιο φτωχοι αλλα εκαναν 2 και 3 παιδια τωρα μας εχουν πεισει οτι για να κανεις παιδια χρειαζεσαι λεφτα, λεφτα για να γεννησεις ιδωτικα, για ενα καρο αχρηστα αντικειμενα παιχνιδια, αργοτερα μαθηματα ιδιαιτερα σχολεια ιδιωτικα,,,τι απ ολα αυτα χρειαζεται ενα παιδι για να ειναι ψυχικα υγιες?

 

 

Ωραία τότε να κόψουμε το ρευμα, το κινητό και το ιντερνετ (αφού ούτε και τότε είχαν)....

 

Να μη γεννάμε σε νοσοκομεία αλλά στα χωράφια (γιατί τότε τί πάθαιναν...?? πάθαιναν πολλά αλλά μάλλον επιλέγουμε να μην τα θυμόμαστε)...

 

Γεννούσαν 5-6 παιδιά αλλά είχαν χάσει και καναδυο στο ενδιάμεσο...

 

Να φτιάχνουμε τα πάντα μονες μας και να τα ψήνουμε σε ξυλόφουρνο στη βεράντα γιατί ο φούρνος κοστίζει (το ίδιο βέβαια και τα ξύλα...)

 

Να μην αγοράζουμε στα παιδιά μας άχρηστα παιχνίδια (και να νιώθουν μειονεκτικά που οοοολα τα άλλα παιδάκια έχουν αλλά εμεις ΟΧΙ)....

 

Να κόψουμε τον παιδίατρο γιατί και τότε δεν είχαν....

 

Να μένουμε δύο τρεις οικογένειες μαζί...

 

Αν τα κόψουμε όλα αυτά κάτι μπορεί να περισσέψει...

 

Και άλλα τέτοια ωραία...δυστυχώς η ρομαντική αύρα που μας έχουν αφήσει εκεινα τα χρόνια (προφανώς γιατί ΔΕΝ τα ζήσαμε) δεν ήταν τότε και τόσο ροματική...

 

Γυναίκες και παιδιά πέθαιναν στη γέννα, τα παιδιά κρύωναν, είχαν τρύπια παπούτσια (εκτος αν μιλάμε για μεγαλοαστούς μετρημένους στα δάχτυλα) και ούτε λόγος για διασκέδαση, αν επιλέγεις τα παιδιά σου να μεγαλώσουν έτσι...τί να πω...

 

Για να είναι ψυχικά υγιές ένα παιδί δεν πρέπει να νιώθει ξεκομμένο από τον κοινωνικό του περίγυρο...να νιώθει ίσος με τους συνομηλίκους του και όχι μειονεκτικά. Αυτή είναι η δική μου άποψη.

[Eliza]

Θα συμφωνήσω με τις κοπέλες παραπάνω ότι από τη στιγμή που έχεις όλους τους λόγους για να μην κάνεις 2ο παιδί στο μυαλό σου μάλλον δεν είσαι έτοιμη γι'αυτό.

 

Το μόνο που μπορώ να συνεισφέρω επιπλέον στην κουβέντα είναι να θυμίσω τη χαρά που έρχεται μαζί με ένα παιδί (είτε είναι 1ο ειτε 2ο είτε...)

 

Το κάθε παιδί είναι ένα εντελώς διαφορετικό πλάσμα. Και είναι πραγματικά όμορφο να το βλέπεις να μεγαλώνει. Νομίζω ότι όλες οι μανούλες και οι μπαμπάδες πριν γεννηθεί το 2ο παιδί τους αναρωτιούνται πως θα μπορεσει να πάρει μια ισάξια θέση στην καρδιά τους με το 1ο. Αυτό απλά γίνεται!!!Και είναι τόσο συναρπαστικό!

 

Και φυσικά η κούραση, η αϋπνία υπάρχουν. Αλλά για κάποιο μυστυριώδη λόγο στο 2ο παιδί παλεύονται πιο εύκολα -αλήθεια! (έχω να κοιμηθώ συνεχόμενο βράδυ από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου)

Και φυσικά τα παιδιά χρειάζονται το χρόνο τους για να τα βρουν μεταξύ τους και πολύ συχνά θα κάνεις το διαιτητή. Αλλά όταν τα δεις πρώτη φορά να παίζουν μαζί...δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα.

Και φυσικά τα έξοδα για 2 παιδιά είναι περισσότερα -αλλά πολύ λιγότερα τα αρχικά γιατί τα περισσότερα πράγματα τα έχεις ήδη από το πρώτο.

 

Ο λόγος που εγώ έκανα τα παιδιά μου με 2 χρόνια διαφορά είναι ότι θεωρώ αυτή τη διαφορά καλή για να μπορούν να κάνουν παρέα μεταξύ τους όσο είναι παιδιά. Απλά!

 

Υποθέτω ότι για να γράφεις εδώ προβληματίζεσαι αρκετά οπότε είπα να σου δώσω μια εικόνα από τη μεριά των ανθρώπων που έχουν 2 παιδιά.

Όχι για να σε πείσω, για να σου δώσω λίγη τροφή για σκέψη.

[kokoraki]

Βρε κουνελίτσα μου, είπε ο γλυκός να κρατήσουμε τα καλά των προηγούμενων γενεών και να πορευθούμε. Εγώ αυτό κρατάω από όλο το ποστ. Δεν είπε να κόψουμε και το λαρύγγι μας για τη χαρά της τεκνοποίησης (αν είναι να τα κόψω όλα για να κάνω παιδιά που πεινάνε και έχουν τρύπια παπούτσια και να γεννήσω μαζί με τα γίδια στο μαντρί, στειρώνομαι επιτόπου).

[jackrussel]

οποιος δεν αντεχει να κανει δευτερο παιδι εχει τους λογους του και δεν το κανει,,, παω πασο

 

οποιος ομως θελει και φοβαται λεω απλα οτι υπηρξαν και χειροτερα αλλα οι ανθρωποι δεν το εβαλαν κατω,,,ας δουμε πως το καταφεραν μπας και μας χρησιμευσει σε κατι,,,αυτο ηταν το πνευμα μου ολα τα αλλα περι ρομαντισμου και γεννας στα χωραφια ειναι περιττα

[my_Kelly]

γλυκος σίγουρα πάντα υπάρχουν και χειρότερα, αλλά ο καθένας επιλέγει όσο μπορεί ένα επίπεδο ζωής που θέλει να προσφέρει στα παιδιά του. Τι θα πει θέλω πολλά παιδιά, όταν τα οικονομικά μου φτάνουν μετά βίας για ένα? Να τα κάνω και μετά να βγαίνω στα φόρουμ να ζητιανέψω? Νομίζω πως όσοι σκεφτόμαστε σοβαρά κάνουμε το πιο σωστό. Εντάξει δεν είπε καμία πως αν έρθει το παιδί θα το πετάξουμε, αλλά τουλάχιστον αφού βλέπουμε πώς πάνε τα πράγματα προσπαθούμε να το αποφύγουμε ή να το αργήσουμε λιγάκι.

[Babydust]

εννοείται πως κάθε εποχή έχει τα καλά της και τα κακά της.

Για το θέμα των παιδιών ήταν άλλη η φιλοσοφία τότε. Παλιά μετρούσανε κοιλιές και παιδιά. Πχ 6 κοιλιές (εγκυμοσύνες) αλλά 4 παιδιά (που επιβίωσαν). Προσωπικά χαίρομαι που ζώ στο σήμερα και όχι στο χθές γιατί τοκετό σε χωράφι κτλ. δε θέλω ούτε να το φανταστώ. (ηρωίδες αυτές που το κάνανε αλλα θα μου πείτε δεν είχαν και πολλές επιλογές).

Επίσης παλιά δεν υπήρχαν τόσα διαζύγια. Τι σημαίνει αυτό? Πως παλιά τα ζευγάρια ήταν πιο αγαπημένα? Όχι, απλά το διαζύγιο ήταν λίγο έως πολύ ταμπού. Είμαι σίγουρη πως το ίδιο ποσοστό με σήμερα διαφωνούσε ή διατηρούσε παράλληλες σχέσεις ή κακοποιούσε σύντροφο κτλ. απλά τότε δεν πήγαινες εύκολα να ζητήσεις διαζύγιο.

 

Νομίζω το να συγκρίνουμε το χθές με το σήμερα δεν βοηθάει στις αποφάσεις του σήμερα. Πχ με ενδιαφέρει πιο πολύ τι πιστεύετε εσείς οι μαμάδες του σήμερα παρά το τι πιστεύουν ή τι θα κάνανε οι μαμάδες μας οι γιαγιάδες μας (οι μητέρες δηλαδή του χθές!)

[kokoraki]

Καλό είναι πάντως να σταθμίζουμε λίγο τα πράγματα. Τα παιδιά είναι ευτυχία, ευλογία και ό,τι άλλο θέλετε. Αλλά εγώ τα παίρνω ανάποδα π.χ. όταν βλέπω τον άνεργο / άρρωστο / ατυχήσαντα να έχει 752 παιδιά και τη γυναίκα του με την κοιλιά τούρλα και να μου λέει "αφού το έστειλε ο Θεός, τί να κάνω". Ποιός Θεός καλέ μου άνθρωπε?????? Τί τον ανακατεύεις το θεό με το αγαπημένο σου - όπως φαίνεται - σπορ???

 

Όλοι πρέπει να σκεφτόμαστε και λίγο τις καταστάσεις. Δεν είναι κακός ο οικογενειακός προγραμματισμός.

 

Παράλογο??? Δε νομίζω.

[jackrussel]

εννοείται πως κάθε εποχή έχει τα καλά της και τα κακά της.

Για το θέμα των παιδιών ήταν άλλη η φιλοσοφία τότε. Παλιά μετρούσανε κοιλιές και παιδιά. Πχ 6 κοιλιές (εγκυμοσύνες) αλλά 4 παιδιά (που επιβίωσαν). Προσωπικά χαίρομαι που ζώ στο σήμερα και όχι στο χθές γιατί τοκετό σε χωράφι κτλ. δε θέλω ούτε να το φανταστώ. (ηρωίδες αυτές που το κάνανε αλλα θα μου πείτε δεν είχαν και πολλές επιλογές).

Επίσης παλιά δεν υπήρχαν τόσα διαζύγια. Τι σημαίνει αυτό? Πως παλιά τα ζευγάρια ήταν πιο αγαπημένα? Όχι, απλά το διαζύγιο ήταν λίγο έως πολύ ταμπού. Είμαι σίγουρη πως το ίδιο ποσοστό με σήμερα διαφωνούσε ή διατηρούσε παράλληλες σχέσεις ή κακοποιούσε σύντροφο κτλ. απλά τότε δεν πήγαινες εύκολα να ζητήσεις διαζύγιο.

 

Νομίζω το να συγκρίνουμε το χθές με το σήμερα δεν βοηθάει στις αποφάσεις του σήμερα. Πχ με ενδιαφέρει πιο πολύ τι πιστεύετε εσείς οι μαμάδες του σήμερα παρά το τι πιστεύουν ή τι θα κάνανε οι μαμάδες μας οι γιαγιάδες μας (οι μητέρες δηλαδή του χθές!)

 

αν μας χρησιμευει κατι απο το παρελθον το κραταμε και το εξελισσουμε, αν το βρισκουμε ασχημο το πεταμε στα σκουπιδια,,,αυτο λεω,, παραδειγμα ο θηλασμος,,,παλια θηλαζανε μετα μας εκαναν πλυση εγκεφαλου για να δινουμε γαλα σκονη και τωρα αντιστεκομαστε προσπαθωντας να ξαναθηλασουμε,,,γνωριζουμε πολυ περισσοτερα για τα πλεονεκτηματα του θηλασμου χαρη στην επιστημη και ιντερνερτ,,,,αυτο ειναι ολο

[jackrussel]

Καλό είναι πάντως να σταθμίζουμε λίγο τα πράγματα. Τα παιδιά είναι ευτυχία, ευλογία και ό,τι άλλο θέλετε. Αλλά εγώ τα παίρνω ανάποδα π.χ. όταν βλέπω τον άνεργο / άρρωστο / ατυχήσαντα να έχει 752 παιδιά και τη γυναίκα του με την κοιλιά τούρλα και να μου λέει "αφού το έστειλε ο Θεός, τί να κάνω". Ποιός Θεός καλέ μου άνθρωπε?????? Τί τον ανακατεύεις το θεό με το αγαπημένο σου - όπως φαίνεται - σπορ???

 

Όλοι πρέπει να σκεφτόμαστε και λίγο τις καταστάσεις. Δεν είναι κακός ο οικογενειακός προγραμματισμός.

 

Παράλογο??? Δε νομίζω.

 

εχεις δικιο κι εγω φρικαρω με αυτο

το να κανεις παιδι θελει συνειδηση, υπαρχουν ανθρωποι ωριμοι που το σκεφτονται, οπως κι εγω με το πρωτο,,,σε αυτους τους ωριμους ανθρωπους λεω οτι αξιζει τον κοπο,,,οι δυσκολιες των καιρων πανε κι ερχονται,,θα τα φερουμε βολτα,,,,εξαλλου τωρα ειναι δυσκολα σε 5 χρονια θα ειναι καπως αλλιως,,,δεν θα ειναι ολη η ζωη ενος ανθρωπου μεσα στη δυσκολια,,,κυκλος ειναι τα πραγματα

[mariamb]

Η δική μου άποψη είναι ότι με όσα έχεις πορεύεσαι....που σημαίνει ότι και δυσκολότερα να γίνουν τα πράγματα πάλι οι άνθρωποι θα βρίσκουν τρόπους διαφυγής και ελπίδας. Τώρα όσο για το θέμα του μωρού...ούσα έγγυος στο δεύτερο....θα σου πω γιατί το αποφάσισα: 1)Ψυχολογικά δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη...αλλά ούτε και στο πρώτο μου ένιωθα, παρόλα αυτά νομίζω ότι ποτέ δεν είσαι έτοιμη για τις μεγάλες αλλαγές όσο και αν το έχεις οργανώσει. 2) Το ζητάει απεγνωσμένα η κόρη μου....και έχοντας δύο αδερφές η ίδια ξέρω πώς είναι το να μοιράζεσαι...και ας της λείψουν και κάποια παιγνίδια...η σχέση με τα αδέρφια δεν αναπληρώνεται. 3) Ένα παιδί γεννάει την ελπίδα αλλά και την διάθεση διεκδίκησης. Εννοώ πώς εγώ θα στερηθώ και ενδεχομένως σε 5 χρόνια να μην θυμάμαι πώς ζω τώρα ή πώς ζούσα (διακοπές, δώρα κτλ) ..όμως για τα παιδιά μου δεν πρόκειται να κάνω κανένα συμβιβασμό και αλοίμονο σε αυτούς που θα αποπειραθούν να τους στερήσουν το όνειρο ...άρα είναι και ένα κίνητρο για εμένα να παλέψω για έναν καλύτερο κόσμο και να μην εφησυχάζομαι 4) η σχέση με τον σύντροφό μου ενώ αρχικά φαινόταν να μετράει απώλειες -χρόνου, χώρου κτλ...μακροπρόθεσμα μετράει κέρδη. Τον εκτιμώ ακόμη περισσότερο και τον ερωτεύομαι "διαφορετικά" μέσα από τον άλλο του ρόλο, αυτό του πατέρα ή του ανθρώπου που θα με στηρίξει με χιούμορ στα δύσκολα ...5) Μέσα από το παιδί ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου...π. χ υπομονή, ανοχή, κατανόηση...που δεν φανταζόσουν ότι μπορούσες να έχεις...και που σε βοηθούν να χτίσεις και την σχέση σου με τους άλλους ανθρώπους 6) μου έχουν λείψει τα σαλιωμένα φιλιά και το ενθουσιώδες βλέμμα ενός μωρού όταν ανακαλύπτει τον κόσμο από την αρχή...!!!Ευκαιρία για ξεκίνημα σε όλους τους τομείς...

[DALIA]

Από την άλλη σκέφτομαι αυτό που λένε μερικοί. Έχεις ένα αγοράκι, κάνε δεύτερο μπας και έρθει κοριτσάκι (προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αυτό γιατί δεν είχα προτίμηση στο φύλο).

Κάποιοι λένε κάνε ένα δεύτερο να 'χει το παιδί σου παρέα. (Αν όμως το δεύτερο είναι πχ κοριτσάκι και απλώς τσακώνονται με το πρώτο και εσύ είσαι ο διαιτητής? -το βλέπω συχνά αυτό!)

Άλλοι λένε κάνε ένα δεύτερο μη γίνει κακομαθημένο το παιδί σου (προσωπικά έχω δεί κακομαθημένα παιδιά που είχαν μια χαρά αδέρφια)

Ή τέλος σου λένε κάντο τώρα να ξεπαιδιάσεις μια και καλή (ναι αλλά αν δεν τα βγάζεις πέρα και πάθεις κρίση υστερίας?)

 

Συγνώμι αλλά το να πέρνω σοβαρά υπόψη το τι λέει ο καθένας ( πράγμα που συναντάω συχνά πυκνά εδώ μέσα ) είναι απαράδεκτο, αλλά το σημαντικότερο ψυχοφθόρο για τους ίδιους σας τους εαυτούς....

Μπαινάκης-βγαινάκης ( από το ένα αυτί μπαίνει από το άλλο βγαίνει )...

Μου έχει τύχει να προσπαθήσουν να μου θίξουν παρόμοια θέματα και το έκοψα.Άλλες φορές ανώδυνα άλλες πιο "επώδυνα"

 

 

ας διαλεξουμε τα καλα των γιαγιαδων μας μαμαδων μας κι ας τα φερουμε στο τωρα ας τα προσαρμοσουμε στο τωρα

 

δεν έχεις άδικο αλλά είναι παντελώς ανούσιο να συγκρίνουμε δύο διαφορετικά πράγματα.

Ναι και εγώ κάποια στιγμή θα κάνω 2ο ( γιατί όχι 3ο ) αλλά ΜΟΝΟ όταν σιγουρευτώ ότι δεν θα καταλήξω υστερικιά...Σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν επιλογή μου να έχω 2 μωρά στο σπίτι για πολλούς και διαφορετικούς λόγους

[jackrussel]

Η δική μου άποψη είναι ότι με όσα έχεις πορεύεσαι....που σημαίνει ότι και δυσκολότερα να γίνουν τα πράγματα πάλι οι άνθρωποι θα βρίσκουν τρόπους διαφυγής και ελπίδας. Τώρα όσο για το θέμα του μωρού...ούσα έγγυος στο δεύτερο....θα σου πω γιατί το αποφάσισα: 1)Ψυχολογικά δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη...αλλά ούτε και στο πρώτο μου ένιωθα, παρόλα αυτά νομίζω ότι ποτέ δεν είσαι έτοιμη για τις μεγάλες αλλαγές όσο και αν το έχεις οργανώσει. 2) Το ζητάει απεγνωσμένα η κόρη μου....και έχοντας δύο αδερφές η ίδια ξέρω πώς είναι το να μοιράζεσαι...και ας της λείψουν και κάποια παιγνίδια...η σχέση με τα αδέρφια δεν αναπληρώνεται. 3) Ένα παιδί γεννάει την ελπίδα αλλά και την διάθεση διεκδίκησης. Εννοώ πώς εγώ θα στερηθώ και ενδεχομένως σε 5 χρόνια να μην θυμάμαι πώς ζω τώρα ή πώς ζούσα (διακοπές, δώρα κτλ) ..όμως για τα παιδιά μου δεν πρόκειται να κάνω κανένα συμβιβασμό και αλοίμονο σε αυτούς που θα αποπειραθούν να τους στερήσουν το όνειρο ...άρα είναι και ένα κίνητρο για εμένα να παλέψω για έναν καλύτερο κόσμο και να μην εφησυχάζομαι 4) η σχέση με τον σύντροφό μου ενώ αρχικά φαινόταν να μετράει απώλειες -χρόνου, χώρου κτλ...μακροπρόθεσμα μετράει κέρδη. Τον εκτιμώ ακόμη περισσότερο και τον ερωτεύομαι "διαφορετικά" μέσα από τον άλλο του ρόλο, αυτό του πατέρα ή του ανθρώπου που θα με στηρίξει με χιούμορ στα δύσκολα ...5) Μέσα από το παιδί ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου...π. χ υπομονή, ανοχή, κατανόηση...που δεν φανταζόσουν ότι μπορούσες να έχεις...και που σε βοηθούν να χτίσεις και την σχέση σου με τους άλλους ανθρώπους 6) μου έχουν λείψει τα σαλιωμένα φιλιά και το ενθουσιώδες βλέμμα ενός μωρού όταν ανακαλύπτει τον κόσμο από την αρχή...!!!Ευκαιρία για ξεκίνημα σε όλους τους τομείς...

κοπελα μου ποσο με συγκινησες, τι ωραια που τα γραφεις,,,με το καλο το μωρακι σου

[maria ampelokipi]

Καλή μου babydust, την απάντηση την ξέρεις και την έχεις μέσα σου. Δεν θέλεις να κάνεις παιδί, είναι απόλυτο δικαίωμά σου και θα ήταν καταστροφικό να το κάνεις υποκύπτοντας σε εξωγενείς πιέσεις.

Όλα αυτά που θέτεις ως επιχειρήματα για να μην κάνεις δεύτερο αφορούν και εμένα, τα ίδια έλεγα και σκεφτόμουν μέχρι πρότινος και είχα αποφασίσει ότι ναι, δεν θα κάνω δεύτερο παιδί. Και ένιωθα καλά με αυτό.

Ώσπου η εσωτερική μου ανάγκη για ένα δεύτερο παιδί έγινε αισθητή σαν σωματικός πόνος. Και αψήφισα όλα αυτά που σκεφτόμουν (οικονομικό, έλλειψη βοήθειας κλπ). Και είμαι στην προσπάθεια.

Άρα, όσο ΕΣΥ δεν νιώθεις την υπέρτατη ανάγκη να κάνεις δεύτερο παιδί, να μην κάνεις. Μόνο δική σου υπόθεση είναι (και του συζύγου σου φυσικά), κανενός άλλου. Κανένας από αυτούς που σου λένε να κάνεις δεύτερο παιδί δεν θα είναι εκεί να σε βοηθήσει να το μεγαλώσεις. Ούτε από τους συγγενείς σου, ούτε από τους φίλους ή γνωστούς, ούτε από το forum.

Το παιδί είναι ανάγκη και ολοκλήρωση των γονιών, όχι επιταγή του περιβάλλοντος.

Και αν δεν το επιθυμείς βαθιά και ειλικρινά, θα είναι άδικο και για σένα και για το παιδί.

[Babydust]

Καλή μου babydust, την απάντηση την ξέρεις και την έχεις μέσα σου. Δεν θέλεις να κάνεις παιδί, είναι απόλυτο δικαίωμά σου και θα ήταν καταστροφικό να το κάνεις υποκύπτοντας σε εξωγενείς πιέσεις.

Όλα αυτά που θέτεις ως επιχειρήματα για να μην κάνεις δεύτερο αφορούν και εμένα, τα ίδια έλεγα και σκεφτόμουν μέχρι πρότινος και είχα αποφασίσει ότι ναι, δεν θα κάνω δεύτερο παιδί. Και ένιωθα καλά με αυτό.

Ώσπου η εσωτερική μου ανάγκη για ένα δεύτερο παιδί έγινε αισθητή σαν σωματικός πόνος. Και αψήφισα όλα αυτά που σκεφτόμουν (οικονομικό, έλλειψη βοήθειας κλπ). Και είμαι στην προσπάθεια.

Άρα, όσο ΕΣΥ δεν νιώθεις την υπέρτατη ανάγκη να κάνεις δεύτερο παιδί, να μην κάνεις. Μόνο δική σου υπόθεση είναι (και του συζύγου σου φυσικά), κανενός άλλου. Κανένας από αυτούς που σου λένε να κάνεις δεύτερο παιδί δεν θα είναι εκεί να σε βοηθήσει να το μεγαλώσεις. Ούτε από τους συγγενείς σου, ούτε από τους φίλους ή γνωστούς, ούτε από το forum.

Το παιδί είναι ανάγκη και ολοκλήρωση των γονιών, όχι επιταγή του περιβάλλοντος.

Και αν δεν το επιθυμείς βαθιά και ειλικρινά, θα είναι άδικο και για σένα και για το παιδί.

 

Βρίσκω την αποψή σου ιδιαίτερα ισορροπημένη και λογική. Σε ευχαριστώ.

[Mammy in love]

Γεια κι από μένα! Συμφωνώ σε διάφορα που έχουν γράψει οι πιο πολλοί.Για παράδειγμα συμφωνώ με το σχόλιο που έκανε μια κοπέλα ,να κάνεις παιδί αν το θες εσύ και όχι επειδή κάποιοι λένε τα δικά τους.Να σου πω την δικιά μου εμπειρία;Δεν ήθελα παιδί για πολλούς λόγους.

1)Οι καταστάσεις που ζούμε.Τα πράγματα μέρα με τη μέρα δυσκολεύουν.

2)Φοβόμουν ότι δεν θα ήμουν καλή μάνα.Σαν παιδί έτρωγα ξύλο και φοβόμουν επειδή έχω πολλά νεύρα ότι θα σηκώνω χέρι στο παιδί μου...

3)Το οικονομικό.Έχουμε χρέη και τα πράγματα είναι δύσκολα...

Τελικά έμεινα έγκυος κατά λάθος (έσπασε το προφυλακτικό).Όταν ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος δεν ήξερα πως να αισθανθώ.Να χαρώ ,να λυπηθώ;Πριν μάθω ότι είμαι έγκυος είχαν πει στη δουλειά του άντρα μου ότι θα μειώσουν τις μέρες εργασίας.Λεφτά στην άκρη δεν είχαμε ,χρέη είχαμε... Αποφάσισα λοιπόν να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο χωρίς να σκέφτομαι όλα τα αρνητικά και τότε...γέμισαν δάκρυα χαράς τα μάτια μου!Το ήθελα αυτό το μωρό και θα έκανα τα πάντα και κάνω τα πάντα για να είναι ευτυχισμένο.Ξέρεις τι ανακάλυψα;Δεν το κάνουν ευτυχισμένο τα παιχνίδια του ούτε τα πολλά του ρούχα.Το κάνει ευτυχισμένο η μαμά του που παίζει , χορεύει και τραγουδάει μαζί του σαν χαζή όλη μέρα.Το κάνει ευτυχισμένο η μουσική ,οι γύρω του ,ένα χαρτάκι που βρήκε στο γραφείο του μπαμπά του...Αν θέλω να κάνω δεύτερο;Τώρα πια σαν τρελή!Είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρουμε!Αν θέλουμε κάτι βρίσκουμε λύσεις!Αλλά να το θέλουμε εμείς και να μην ακούμε τους άλλους.

[Babydust]

Η δική μου άποψη είναι ότι με όσα έχεις πορεύεσαι....που σημαίνει ότι και δυσκολότερα να γίνουν τα πράγματα πάλι οι άνθρωποι θα βρίσκουν τρόπους διαφυγής και ελπίδας. Τώρα όσο για το θέμα του μωρού...ούσα έγγυος στο δεύτερο....θα σου πω γιατί το αποφάσισα: 1)Ψυχολογικά δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη...αλλά ούτε και στο πρώτο μου ένιωθα, παρόλα αυτά νομίζω ότι ποτέ δεν είσαι έτοιμη για τις μεγάλες αλλαγές όσο και αν το έχεις οργανώσει. 2) Το ζητάει απεγνωσμένα η κόρη μου....και έχοντας δύο αδερφές η ίδια ξέρω πώς είναι το να μοιράζεσαι...και ας της λείψουν και κάποια παιγνίδια...η σχέση με τα αδέρφια δεν αναπληρώνεται. 3) Ένα παιδί γεννάει την ελπίδα αλλά και την διάθεση διεκδίκησης. Εννοώ πώς εγώ θα στερηθώ και ενδεχομένως σε 5 χρόνια να μην θυμάμαι πώς ζω τώρα ή πώς ζούσα (διακοπές, δώρα κτλ) ..όμως για τα παιδιά μου δεν πρόκειται να κάνω κανένα συμβιβασμό και αλοίμονο σε αυτούς που θα αποπειραθούν να τους στερήσουν το όνειρο ...άρα είναι και ένα κίνητρο για εμένα να παλέψω για έναν καλύτερο κόσμο και να μην εφησυχάζομαι 4) η σχέση με τον σύντροφό μου ενώ αρχικά φαινόταν να μετράει απώλειες -χρόνου, χώρου κτλ...μακροπρόθεσμα μετράει κέρδη. Τον εκτιμώ ακόμη περισσότερο και τον ερωτεύομαι "διαφορετικά" μέσα από τον άλλο του ρόλο, αυτό του πατέρα ή του ανθρώπου που θα με στηρίξει με χιούμορ στα δύσκολα ...5) Μέσα από το παιδί ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου...π. χ υπομονή, ανοχή, κατανόηση...που δεν φανταζόσουν ότι μπορούσες να έχεις...και που σε βοηθούν να χτίσεις και την σχέση σου με τους άλλους ανθρώπους 6) μου έχουν λείψει τα σαλιωμένα φιλιά και το ενθουσιώδες βλέμμα ενός μωρού όταν ανακαλύπτει τον κόσμο από την αρχή...!!!Ευκαιρία για ξεκίνημα σε όλους τους τομείς...

 

Μάλλον εσύ είσαι τυχερή (έχεις καλές εμπειρίες από τα αδέρφια σου). Δυστυχώς γνωρίζω πολύ κόσμο που δεν είχε την ίδια τύχη. Αδέρφια που δε μιλιούνται, αδέρφια που είναι στα δικαστήρια για κληρονομικά, αδέρφια που απλά έχουν τυπικές σχέσεις κτλ.

Άρα ειδικά το θέμα αδέρφια δεν αποτελεί κίνητρο για 'μενα... άσε που καμιά φορά μου'χει περάσει από το μυαλό καλύτερα να μην έχει αδέρφια για να μην πληγωθεί (δεν το εννοώ για όλο τον κόσμο αυτό απλά εγώ είμαι λίγο 'καμμένη' ) Γιατί άμα σε πληγώσει ο φίλος το ξεπερνάς πιο εύκολα απ'οτι άμα σε πληγώσει ο αδελφός).

[Mammy in love]

Τις σχέσεις μας εμείς τις φτιάχνουμε.Εγώ όταν ήμουν μικρή ήθελα πολύ έναν αδερφό.Οι γονείς μας έπαιξαν σωστά το ρόλο τους ώστε να μην υπάρχουν ζήλιες.Όταν με βοηθούν τους λέω να κοιτάνε τον αδερφό μου και να κάνουν πράγματα για αυτόν και όχι για μένα.Εκείνος όποτε τον χρειαστώ είναι εδώ για μένα και την οικογένεια μου και εγώ τον αγαπάω σαν να είναι το παιδί μου.Θα επιμείνω λοιπόν πως το θέμα είναι να το θες εσύ το παιδί και όχι οι γύρω σου.