Ανεκδιήγητη παιδική χαρά

[ninaki80]

Just now, kotsifikos είπε:

Τα παιδιά κάνουν αυτά που βλέπουν , αν δεν μάθει στα 5 πως δεν πρέπει να πατάει πάνω στις βρεφικές κούνιες πως θα ξέρει 10 να μην ξηλώνει τα πατάκια από κάτω και στα 15 να μαζεύει τα σακουλάκια από τα πατατάκια του? Αυτή είναι η παιδεία που παίρνει ο καθένας από το σπίτι του. Δεν σέβονται τον χώρο που βγαίνουν και παίζουν και δεν σκέφτονται πως αύριο πάλι εκεί θα είναι, πως τα ίδια αν δεν την προσέχουν σε λίγο καιρό θα έχει καταστραφεί .

Το ίδιο δεν γίνεται και στις παραλίες?? Πετάνε τα αποτσίγαρα τους εκεί που την επόμενη ημέρα θα καθίσουν?

 

Εγώ πριν δέκα ημέρες έζησα το εξής ανεκδιήγητο.

Τρώμε σε ένα μεζεδοπωλείο στην γειτονιά μας, πάνω σε μία πλατεία, στην πλατεία υπάρχει ένας χώρος με γρασίδι όπου το χωρίζει από τον υπόλοιπο χώρο μία μικρή ξύλινη μάντρα. Δίπλα μας κάθεται μία παρέα με 5-6 παιδιά, κάποια στιγμή έρχεται το μικρότερο (γύρω στα 5) και λέει στην μαμά του ότι θέλει κακά (άκουγα για΄τι καθόμασταν δίπλα ), και εκεί που περιμένω να το πάει τουαλέτα τι κάνει?? Το βάζει μέσα στο γρασίδι να κάνει κακά και αφήνει τα αφήνει εκεί!!!!!!!!εκεί που τρώγαμε όλοι, εκεί που έτρωγαν και εκείνοι!!!ειλικρινά άργησα να καταλάβω τι έχει γίνει γιατί έλεγα αποκλείεται να το έχει κάνει αυτό!!Πήγαινε το παιδί και της έλεγε πως βλέπει τα κακά του και εκείνη του έλεγε μην πηγαίνεις από εκεί, εεε δεν άντεξα, πήγα και της το είπα, είπε τάχα μου το ξέχασα....δεν πειράζει σημασία έχει πως τα μάζεψε. Και αναρωτιέμαι , αυτό το παιδί που η μαμά μου το βάζει να κάνει κακά εκεί που οι άλλοι τρώνε θα ξέρει στα 15 να μαζεύει τα σκουπίδια που κάνει από τον χώρο που βρίσκεται?

τρομακτικο λιγο! 

[kotsifikos]

Just now, ninaki80 said:

τρομακτικο λιγο! 

το λιγότερο που μπορείς να πεις.

[λουκουμαδάκι]

Just now, kotsifikos είπε:

Τα παιδιά κάνουν αυτά που βλέπουν , αν δεν μάθει στα 5 πως δεν πρέπει να πατάει πάνω στις βρεφικές κούνιες πως θα ξέρει 10 να μην ξηλώνει τα πατάκια από κάτω και στα 15 να μαζεύει τα σακουλάκια από τα πατατάκια του? Αυτή είναι η παιδεία που παίρνει ο καθένας από το σπίτι του. Δεν σέβονται τον χώρο που βγαίνουν και παίζουν και δεν σκέφτονται πως αύριο πάλι εκεί θα είναι, πως τα ίδια αν δεν την προσέχουν σε λίγο καιρό θα έχει καταστραφεί .

Το ίδιο δεν γίνεται και στις παραλίες?? Πετάνε τα αποτσίγαρα τους εκεί που την επόμενη ημέρα θα καθίσουν?

 

Εγώ πριν δέκα ημέρες έζησα το εξής ανεκδιήγητο.

Τρώμε σε ένα μεζεδοπωλείο στην γειτονιά μας, πάνω σε μία πλατεία, στην πλατεία υπάρχει ένας χώρος με γρασίδι όπου το χωρίζει από τον υπόλοιπο χώρο μία μικρή ξύλινη μάντρα. Δίπλα μας κάθεται μία παρέα με 5-6 παιδιά, κάποια στιγμή έρχεται το μικρότερο (γύρω στα 5) και λέει στην μαμά του ότι θέλει κακά (άκουγα για΄τι καθόμασταν δίπλα ), και εκεί που περιμένω να το πάει τουαλέτα τι κάνει?? Το βάζει μέσα στο γρασίδι να κάνει κακά και αφήνει τα αφήνει εκεί!!!!!!!!εκεί που τρώγαμε όλοι, εκεί που έτρωγαν και εκείνοι!!!ειλικρινά άργησα να καταλάβω τι έχει γίνει γιατί έλεγα αποκλείεται να το έχει κάνει αυτό!!Πήγαινε το παιδί και της έλεγε πως βλέπει τα κακά του και εκείνη του έλεγε μην πηγαίνεις από εκεί, εεε δεν άντεξα, πήγα και της το είπα, είπε τάχα μου το ξέχασα....δεν πειράζει σημασία έχει πως τα μάζεψε. Και αναρωτιέμαι , αυτό το παιδί που η μαμά μου το βάζει να κάνει κακά εκεί που οι άλλοι τρώνε θα ξέρει στα 15 να μαζεύει τα σκουπίδια που κάνει από τον χώρο που βρίσκεται?

Ρε φίλε! Ο χομο σάπιενς, για να μη πω ο προηγούμενος, κατάλαβε ότι δεν τα κάνουμε όπου να'ναι και όρισε τόπο για τουαλέτα! Καμία εξέλιξη; Για να μη μιλήσω για αισθητική. Τίποτα; Δε δεεεε 

[Chrysoum]

To χειροτερο για μενα ξερετε ποιο ειναι; οτι και που μιλας, που πρεπει να μιλας συμφωνω σε αυτο, ειναι τοσο βαθια ριζωμενη ολη αυτη η νοοτροπια σε οποιον συμπεριφερεται ετσι που αυτο που συνηθως συμβαινει, τουλαχιστον σε εμενα οταν μιλαω, ειναι οτι σε βριζουν, θεωρουν οτι εισαι ενας σπαστικος ξερολας και αυριο κανουν παλι τα ιδια και τα ιδια μαθαινουν και στα παιδια τους. Εκει ειναι το προβλημα, οτι δεν τους νοιαζει, δεν θα βαλουν μυαλο επειδη ξαφνικα τους εκανε παρατηρηση ενας αγνωστος.

@kotsifikos Δεν εχω λογια. Πραγματικα. Αν δεν ηξερα οτι βρισκεσαι στην Ελλαδα, στην Αθηνα, θα πιστευα οτι αυτο συνεβει στην Ινδια, που πηγαινες στον σταθμο των τρενων και να μη σου πω τι εβρισκες αναμεσα στις ραγες. Ο αντρας μου, μου το λεει πολλες φορες κιολας, εν μερει για να με πειραξει βεβαια, οτι του θυμιζει λιγο την Ινδια καμια φορα οταν ερχεται στην Ελλαδα, βρωμια, αποτσιγαρα παντου, σπασμενα ολα και χαλια οδικη συμπεριφορα. Την πρωτη φορα που ηρθε βεβαια, ειχαν απεργια οι εργαζομενοι της καθαριοτητας του δημου, Ιουλιο μηνα στην Αθηνα και τα σκουπιδια ειχαν χτισει ουρανοξυστη εξω απο τις πολυκατοικιες. 

Και μια δικη μου ιστορια για την οποια ντρεπομαι η αληθεια ειναι. Με την μητερα μου δεν εχουμε καμια σχεση, ειμαστε δυο τελειως διαφορετικοι ανθρωποι και ωρες ωρες απορω πως ειναι δυνατον αφου με μεγαλωσε και αυτη μου εδωσε παιδεια (την οποια παιδεια τελος παντων) τωρα ειμαστε τοσο αντιδιαμετρικα αντιθετες. Ειχε ερθει λοιπον να μας δει καποιες γιορτες και εδω γενικα δεν εχει πολλες παιδικες χαρες γιατι μπορουν ολοι να μπουν και να παιξουν στον προαυλιο χωρο απο τους παιδικους σταθμους οταν ειναι κλειστοι. Πηγαμε λοιπον σε εναν παιδικο σταθμο με την κορη μου και την μητερα μου και η μαμα μου καπνιζε και εβαζε μετα τα αποτσιγαρα μεσα σε ενα αδειο πακετο (εγω της το ειπα να μην τα πεταει κατω). Τελειωσε με το καπνισμα και λιγο πριν φυγουμε, την ειδα που εψαχνε να βρει καδο απορριματων, δεν ειχε. Βρηκε ενα κουτι που μεσα αποθηκευουν την αμμο που παιζουν τα παιδια, νομιζε οτι ειναι καδος, και προσπαθησε να το ανοιξει. Δεν ανοιγε (ηταν κλειδωμενο) και τι κανει; το πεταξε απλα απο διπλα, κατω στο χωμα. Φρικαρα. Μου πηρε μερικα δευτερολεπτα να το συνειδητοποιησω και οταν αρχισα να της φωναζω θυμωσε κιολας, οτι ειμαι υπερβολικη και οτι αφου δεν ανοιγε ο καδος τι να κανει. Και μετα με ρωτησε με πραγματικη απορια ε και που να το πεταξω; Ακομη και σημερα, δε νομιζω οτι εχει καταλαβει το γιατι ειναι τοσο προβλημα που πεταξε ενα κουτι με αποτσιγαρα σε εναν χωρο οπου κανονικα εχει 50 παιδακια, τα μισα εκ των οποιων ειναι ηλικιας 1-2 και βαζουν οτι βρουν στο στομα τους. Ειναι ντροπη πραγματικα. 

[kotsifikos]

Just now, λουκουμαδάκι said:

Ρε φίλε! Ο χομο σάπιενς, για να μη πω ο προηγούμενος, κατάλαβε ότι δεν τα κάνουμε όπου να'ναι και όρισε τόπο για τουαλέτα! Καμία εξέλιξη; Για να μη μιλήσω για αισθητική. Τίποτα; Δε δεεεε 

Τίποτα, μηδέν!!!! και σε κάτι τέτοια έχω τον άντρα μου να μου λέει μην το κάνω θέμα, τι λες που θα κάνω πως δεν βλέπω, εδώ τρώμε! Έλεος δηλαδή!Απόρησα που και από την παρέα της κανείς δεν της είπε τίποτα!

 

Just now, Chrysoum said:

 

@kotsifikos Δεν εχω λογια. Πραγματικα. Αν δεν ηξερα οτι βρισκεσαι στην Ελλαδα, στην Αθηνα, θα πιστευα οτι αυτο συνεβει στην Ινδια, που πηγαινες στον σταθμο των τρενων και να μη σου πω τι εβρισκες αναμεσα στις ραγες. Ο αντρας μου, μου το λεει πολλες φορες κιολας, εν μερει για να με πειραξει βεβαια, οτι του θυμιζει λιγο την Ινδια καμια φορα οταν ερχεται στην Ελλαδα, βρωμια, αποτσιγαρα παντου, σπασμενα ολα και χαλια οδικη συμπεριφορα

Και εμένα εκείνη την στιγμή αυτή η αίσθηση μου δημιουργήθηκε, πως είμαι σε κάποια υποανάπτυκτη χώρα και για αυτό αντίκρισα αυτό το πράγμα. Όμως οχι, αυτό έγινε μεσημέρι Κυριακής σε κεντρική πλατεία της περιοχής που μένω, να σημειώσω πως το σημείο της περιοχής που μένω είναι πόλος έλξης τους καλοκαιρινούς μήνες και υποτίθεται πως είναι από τα καλά σημεία της περιοχής, κανένας πολιτισμός.

 

 

[chocolate_eater]

16 hours ago, samsympan said:

Ήθελα να απευθυνθώ στον ανεκδιήγητο Έλληνα γονιό που συνοδεύει το παιδί του στην παιδική χαρά.

 

"Σε εσένα που έρχεσαι και "αμολάς τα παιδιά να παίξουν". Κι αυτά κάνουν κούνια πατώντας πάνω στις βρεφικές κούνιες, ξεχαρβαλώνουν τις πόρτες-τις σκεπές από τα ξύλινα σπιτάκια, τραβούν και σχίζουν τα κλαδιά από τα καλλωπιστικά φυτά, μετακινούν και σπάζουν τις πλάκες του μονοπατιού και σκάβουν λάκους στο γρασίδι, σκορπίζουν πατατάκια-χαρτάκια-μπουκαλάκια δεξιά κι αριστερά, φωνάζουν-περνούν σαν σίφουνες δίπλα από τα μικρά και τους ξεφεύγει και καμιά βρισιά, κλπ κλπ κλπ.

Σε εσένα ντε! Που κάθεσαι με τους φίλους σου στα παγκάκια και φτιάχνετε χαλί από αποτσίγαρα κάτω.

Είμαι η μαμά του γειτονόπουλου, του συμμαθητή του παιδιού σου. Μένω με την οικογένεια μου δίπλα σου. Δίπλα στην δική σου οικογένεια.

Θέλω να σε παρακαλέσω κάτι. Κοίτα κάτω, το έδαφος που πατάς. Τώρα στρέψε το βλέμμα και αναζήτησε το παιδί σου. Παρατήρησε το και πες μου μόνο ένα πράγμα.

Τι προσδοκίες και τι όνειρα έχεις για το παιδί αυτό;"

 

Υγ: Ανακαινισμένη προ 2-3 ετών παιδική χαρά-πάρκο. Παραδόθηκε μια όαση. Πραγματικά πολύ καλή δουλειά. Στις αρχές υπήρχε φύλαξη, τώρα... δεν έχω δει εδώ και καιρό. Κάθε μέρα έρχεται υπάλληλος καθαριότητος και καθαρίζει (πέρα από την πρωινή σοδειά των γονιών-παιδιών μαζεύει και την βραδινή των εφήβων ξέρετε τενεκεδάκια από μπύρες, χαρτιά από σουβλάκια... ααα και ναι αποτσίγαρα). Σήμερα είχε και κηπουρό (κλάδευε ο άνθρωπος, περιποιούνταν τα φυτά). Πέρα από την φυσική φθορά του χρόνου ο Δήμος δεν την έχει παρατήσει. Την συντηρεί. Μάλλον την έχει παρατήσει... σε εμάς και τα παιδιά μας.

Ντράπηκα να μιλήσω... ντράπηκα εγώ για αυτό που έκαναν άλλοι. Σε αυτούς δεν περνούσε καν απο το μυαλό ότι κάτι δεν είναι σωστό στην όλη εικόνα. Έσκυψα να μαζέψω 2 μωρομάντηλα πεταμένα, ένα μπουκάλι, ένα σακουλάκι από πατατάκια. Τα πέταξα στον κάδο, απολύμανα τα χέρια μου και είπα αϊ-σιχτίρ που λέρωσα το ένα χέρι μου και κρατούσα την μικρή μου από το άλλο χέρι (και δεν είμαι καθόλου μη μου άπτου, έχω καθαρίσει και παιδικές χαρές και παραλίες και οικόπεδα). Ντρέπομαι και τώρα που δεν μίλησα.

 

 

Είναι για κλάματα δυστυχώς αυτό που περιγράφεις....και το ακόμα πιο θλιβερό είναι ΟΚ, στην Ελλάδα υπάρχει ένα μεγάλο μέρους του πληθυσμού που είναι της νοοτροπίας "μακριά από το σπίτι μου κι όπου θέλει ας είναι".....οι ίδιοι που θα πετάξουν τα μπάζα και τα ξερόχορτα σε ένα χωράφι λίγο παραπέρα, αντί να δώσουν 50 ευρώ για να πετάξουν σωστά (ή και απλώς να πάρουν το δήμο να έρθει να τα πάρει δωρεάν). Γι'αυτό και οι δρόμοι βρωμάνε και είναι απεριποίητοι, τη στιγμή που όλοι οι "νοικοκυραίοι" το σπιτάκι τους το έχουν στην πένα.

 

Αλλά εδώ πραγματικά δεν ξέρω αν γίνεται ένα παιδί που συμπεριφέρεται έτσι στο δρόμο,  στο σπίτι να κάνει κάτι διαφορετικό.....

 

Δε γίνεται να μη μιλάμε όμως κιόλας.....στην τελική μόνο αν ντραπεί ο βρωμιάρης υπάρχει περίπτωση να αλλάξει. Ο νόμος και ο δήμαρχος δε μπορεί να κάνει κάτι, αν αυτές οι συμπεριφορές δεν αποκτήσουν απαξία μέσα στην ίδια την κοινωνία. Κάποτε υπήρχε ένα κίνημα που πήγαινε και κόλλαγε χαρτιά στα τζάμια όσων πάρκαραν σε διαβάσεις και ράμπες. Η οποία για να βγει, είτε έπρεπε να χαράξεις όλο το τζάμι, είτε να το πας σε μάστορα....Μήπως πρέπει να ξαναγίνουν διάφορα τέτοια και σε άλλα πεδία;

[mama16]

Just now, Chrysoum είπε:

To χειροτερο για μενα ξερετε ποιο ειναι; οτι και που μιλας, που πρεπει να μιλας συμφωνω σε αυτο, ειναι τοσο βαθια ριζωμενη ολη αυτη η νοοτροπια σε οποιον συμπεριφερεται ετσι που αυτο που συνηθως συμβαινει, τουλαχιστον σε εμενα οταν μιλαω, ειναι οτι σε βριζουν, θεωρουν οτι εισαι ενας σπαστικος ξερολας και αυριο κανουν παλι τα ιδια και τα ιδια μαθαινουν και στα παιδια τους. Εκει ειναι το προβλημα, οτι δεν τους νοιαζει, δεν θα βαλουν μυαλο επειδη ξαφνικα τους εκανε παρατηρηση ενας αγνωστος.

@kotsifikos Δεν εχω λογια. Πραγματικα. Αν δεν ηξερα οτι βρισκεσαι στην Ελλαδα, στην Αθηνα, θα πιστευα οτι αυτο συνεβει στην Ινδια, που πηγαινες στον σταθμο των τρενων και να μη σου πω τι εβρισκες αναμεσα στις ραγες. Ο αντρας μου, μου το λεει πολλες φορες κιολας, εν μερει για να με πειραξει βεβαια, οτι του θυμιζει λιγο την Ινδια καμια φορα οταν ερχεται στην Ελλαδα, βρωμια, αποτσιγαρα παντου, σπασμενα ολα και χαλια οδικη συμπεριφορα. Την πρωτη φορα που ηρθε βεβαια, ειχαν απεργια οι εργαζομενοι της καθαριοτητας του δημου, Ιουλιο μηνα στην Αθηνα και τα σκουπιδια ειχαν χτισει ουρανοξυστη εξω απο τις πολυκατοικιες. 

Και μια δικη μου ιστορια για την οποια ντρεπομαι η αληθεια ειναι. Με την μητερα μου δεν εχουμε καμια σχεση, ειμαστε δυο τελειως διαφορετικοι ανθρωποι και ωρες ωρες απορω πως ειναι δυνατον αφου με μεγαλωσε και αυτη μου εδωσε παιδεια (την οποια παιδεια τελος παντων) τωρα ειμαστε τοσο αντιδιαμετρικα αντιθετες. Ειχε ερθει λοιπον να μας δει καποιες γιορτες και εδω γενικα δεν εχει πολλες παιδικες χαρες γιατι μπορουν ολοι να μπουν και να παιξουν στον προαυλιο χωρο απο τους παιδικους σταθμους οταν ειναι κλειστοι. Πηγαμε λοιπον σε εναν παιδικο σταθμο με την κορη μου και την μητερα μου και η μαμα μου καπνιζε και εβαζε μετα τα αποτσιγαρα μεσα σε ενα αδειο πακετο (εγω της το ειπα να μην τα πεταει κατω). Τελειωσε με το καπνισμα και λιγο πριν φυγουμε, την ειδα που εψαχνε να βρει καδο απορριματων, δεν ειχε. Βρηκε ενα κουτι που μεσα αποθηκευουν την αμμο που παιζουν τα παιδια, νομιζε οτι ειναι καδος, και προσπαθησε να το ανοιξει. Δεν ανοιγε (ηταν κλειδωμενο) και τι κανει; το πεταξε απλα απο διπλα, κατω στο χωμα. Φρικαρα. Μου πηρε μερικα δευτερολεπτα να το συνειδητοποιησω και οταν αρχισα να της φωναζω θυμωσε κιολας, οτι ειμαι υπερβολικη και οτι αφου δεν ανοιγε ο καδος τι να κανει. Και μετα με ρωτησε με πραγματικη απορια ε και που να το πεταξω; Ακομη και σημερα, δε νομιζω οτι εχει καταλαβει το γιατι ειναι τοσο προβλημα που πεταξε ενα κουτι με αποτσιγαρα σε εναν χωρο οπου κανονικα εχει 50 παιδακια, τα μισα εκ των οποιων ειναι ηλικιας 1-2 και βαζουν οτι βρουν στο στομα τους. Ειναι ντροπη πραγματικα. 

Πραγματικά αυτά με τα σκουπίδια που τα πετάνε όπου να ναι με έχει κουράσει πολύ... Κανονικά θα έπρεπε να έχει πρόστιμο οποιος πετάει! Εγώ αν έχω κάποιο σκουπίδι μέχρι να βρω ένα κάδο το βάζω στην τσάντα μου κ το πετάω μετά. Τόσο δύσκολο είναι, η απλά να το κρατήσεις στο χέρι?

[Chrysoum]

Just now, mama16 said:

Πραγματικά αυτά με τα σκουπίδια που τα πετάνε όπου να ναι με έχει κουράσει πολύ... Κανονικά θα έπρεπε να έχει πρόστιμο οποιος πετάει! Εγώ αν έχω κάποιο σκουπίδι μέχρι να βρω ένα κάδο το βάζω στην τσάντα μου κ το πετάω μετά. Τόσο δύσκολο είναι, η απλά να το κρατήσεις στο χέρι?

Ελα ντε; ειδικα οταν το σπιτι ειναι 10 λεπτα περπατημα...

[Ilaeira]

@kotsifikos, πραγματικά σοκαρίστηκα. 

 

Στο μεταξύ λέμε συχνά με τον άντρα μου ότι όλα αυτά μας φαίνονται περίεργα γιατί κάνουμε παρέα με ανθρώπους που έχουν ίδιες αντιλήψεις, οπότε δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι υπάρχει κόσμος που συμπεριφέρεται έτσι. Και αναρωτιόμαστε τι έχουμε να συναντήσουμε όσο θα μεγαλώνει το παιδί και θα ερχόμαστε σε επαφή με νέο κόσμο σε σχολεία, δραστηριότητες, παιδικές χαρές κλπ.

[Mama_Anesti_]

πρίν από 49 λεπτά , kotsifikos είπε:

Τίποτα, μηδέν!!!! και σε κάτι τέτοια έχω τον άντρα μου να μου λέει μην το κάνω θέμα, τι λες που θα κάνω πως δεν βλέπω, εδώ τρώμε! Έλεος δηλαδή!Απόρησα που και από την παρέα της κανείς δεν της είπε τίποτα!

 

Και εμένα εκείνη την στιγμή αυτή η αίσθηση μου δημιουργήθηκε, πως είμαι σε κάποια υποανάπτυκτη χώρα και για αυτό αντίκρισα αυτό το πράγμα. Όμως οχι, αυτό έγινε μεσημέρι Κυριακής σε κεντρική πλατεία της περιοχής που μένω, να σημειώσω πως το σημείο της περιοχής που μένω είναι πόλος έλξης τους καλοκαιρινούς μήνες και υποτίθεται πως είναι από τα καλά σημεία της περιοχής, κανένας πολιτισμός.

 

 

Απίστευτο! Δεν έχω λόγια. Καλά έκανες και μιλησες! Αν είναι δυνατόν!

[Merendoula]

@kotsifikos δεν μου κάνει καμία εντύπωση (δυστυχως)! Η μητέρα μου είναι υπάλληλος εξωτερικού χώρου στο δήμο μας και δυστυχώς βλεπει καθημερινά πολλά τέτοια....Ειδικα οταν εχει λαικη στην περιοχη, οι μικροπωλητές μετατρέπουν το παραμικρο παρτέρι σε...τουαλέτα. Κάποιος όμως πρέπει να μαζέψει..γιατι ως γνωστόν..."Καλά δεν  υπάρχει κράτος να μαζέψει καμία κουρ@δα επιτελους;;". Και ο ιδιος που διαμαρτυρεται ειναι ο ιδιος που τα αφησε εκει..

[samsympan]

Έψαξα και βρήκα το topic που είχα γράψει πριν χρόνια.

 

Λοιπόόόν... Πρωτομαγιά χθες!

Λέμε ας πάμε σε ένα αλσάκι εδώ κοντά (να μην έχουμε και γκρίνια από την μικρή στο "αυγό" γιατί μας κλαίει μετά από λίγο στο αυτοκίνητο) που έχει και παιδική χαρά. Όχι πολυσύχναστο, από τα "κρυμμένα" να είμαστε πιο χαλαρά. Πρώτη φορά πηγαίναμε. Πράγματι κρυμμένο μέσα στην πόλη. Μια μικρή παιδική χαρά με κάποια παιχνιδια. Από αυτές τις ανακαινισμένες, τις πλαστικούρες που λέω εγώ, αλλά καλοσυντηρημένη. Μια χαρά ήταν. Και ένα αλσάκι τριγύρω χάρμα. Με τα πεύκα του. Τα λουλουδάκια του. Τα πουλάκια του. Τα μυρμηγκάκια, σκαθαράκια, εντομάκια του. Τα σκ@τ@ των σκύλων συντροφιάς. Καιιι... τα σκουπιδάκια του... Τα πολλά σκουπιδάκια του... τα πάρα πολλά σκουπιδάκια του.

Ξέρετε τώρα. Τα σκουπίδια του μέσου Έλληνα-Αθηναίου οικογενειάρχη ήτοι: μωρομάντηλα-χαρτομάντηλα, χαρτιά από τυρόπιτες/σουβλάκια/μάφιν, γυαλιστερά χαρτάκια από τις πινιάτες γενεθλίων (βεβαίως! η νέα μόδα. αν δεν σπάσουμε πινιάτα να σκορπίσει το μικροπλαστικό τριγύρω εεε βρε αδερφέ το παιδί δεν θα φθχαριστεί τα γενέθλια του), μπουκάλια-καπάκια πλαστικά, τενεκεδάκια αναψυκτικού/μπύρας, γυαλιά από σπασμένα μπουκάλια, μπαλόνια σπασμένα (από τα πάρτυ γενεθλίων ντε), αγνώστου ταυτότητος απορρίμματα. Και φυσικά εκατοντάδες αποστίγαρα.

 

Μάζευα εγώ κι άντρας μου 45' σκουπίδια από κάτω. Με σακουλίτσα σαν γάντι φορετή. Προσεκτικά μην τρυπηθούμε από κάτι. Και να απολυμαίνουμε χέρια μετά.

Τα πιο πολλά γύρω από τους ξύλινους πάγκους φαγητού. Αλλα όχι μόνο από κάτω. Κι ανάμεσα στις τάβλες βεβαίως βεβαίως. Διότι ποιο καλύτερο σημείο να χώσεις το σαλιωμένο χαρτομάντηλο μετά που έφαγες το σουβλάκι και τη γόπα με το σημάδι από το κραγιόν, αν όχι ανάμεσα στις τάβλες του πάγκου φαγητού;! Ε;!

Μαζεύαμε εναλλάξ. Ο ένας κράταγε τη μικρή αγκαλιά, κι ο άλλος μάζευε και σιχτίριζε (διακριτικά μην μας ακούσουν οι μεγάλες-ειρήνη & αγάπη για όλους τους συνανθρώπους μας πάνω απ'όλα). Οι μεγάλες άρχισαν να τρέχουν πέρα δώθε, να βλέπουν εντομάκια, λουλουδάκια, να θέλουν να σκαλίσουν λίγο το χώμα, να σηκώσουν κανένα φυλλαράκι από κάτω (πόσα "πρόσεχε τι ακουμπάς" να πω; επειδή πάνω στο χώμα και ανάμεσα στα φύλλα είχε πάμπολλα σκουπίδια.)

- Μαμά-μπαμπά, έλα να παίξουμε!

- Τώρα παιδί μου να πετάξω μερικά ακόμη σκουπίδια στον κάδο.

- Μαμά-μπαμπά, κυνήγησε μας!

- Τώρα παιδί μου. Σε ντρέπομαι! Μαζεύω τα αίσχη της γενιάς μου.

 

Μα τόσα σκουπίδια σε ένα πανέμορφο αλσάκι-κόσμημα της περιοχής;! Που παίζουν μικρά παιδιά τριγύρω.

Μα ποιός είναι τόσο υπανάπτυκτος; Ποιός είναι τόσο ζώο; Από ένα σημείο κι έπειτα δεν την πάλευα άλλο. Ήταν μάταιο. Δεν τελείωναν. Λίγο πιο πέρα κι άλλα, κι άλλα. Εεε λέω εντάξει ας σταματήσω, να ασχοληθώ λίγο με τα παιδιά μου μιας και η βόλτα εξελισσόταν σε επιχείρηση καθαρισμού και δεν έφταιγαν και τίποτα στην τελική τα έρμα. Λέω στα κορίτσια - Σταματάω κι εύχομαι όποιος πέταξε σκουπίδια κάτω να ξυπνήσει μια μέρα να τα βρει στο σπίτι του μέσα. Στο πάτωμα, στο τραπέζι του, στο κρεββάτι του. Πάντα με αγάπη το λέω, έτσι...

 

Εεε και ήρθε ο κάποιος... Παρεάκι γονέων με παιδιά δημοτικού... Τα παιδιά πάνε στην παιδική, αυτοί καθονται να κάνουν το τσιγαράκι τους, να πουν τα νέα τους. Ευδιάθετοι. Αργία. Τσουπ το αποτσίγαρο κάτω. Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Σχεδόν κλαμένη από τα νεύρα τους λέω "- Σας παρακαλώ! Μην πετάτε τις γόπες κάτω! Καθαρίζαμε τόση ώρα με τον άντρα μου (λες και τους νοιάζει σκεφτόμουν παράλληλα), για να έχουν τα παιδιά μας λίγο χώρο καθαρό να παίξουν. Έλεος! Είναι τόσο όμορφο άλσος, κρίμα!"

Με κοίταξαν σαν ΟΥΦΟ. Ψέλισσαν ένα εντάξει, στην κακομοιρούλα ψυχωτική με τα κουτσούβελα.

 

Καλό μήνα σε όλους!

[Ilaeira]

Εκεί κανονικά δεν θέλει ευγένεια, θέλει καντήλια. Να ρεζιλευτεί ο άλλος για να σκεφτεί δεύτερη φορά πριν το ξανακάνει. 

Το καλύτερό μου σκηνικό, το πιο αγαπημένο μου, ήταν πέρυσι το καλοκαίρι στο Νιάρχος. Γλυκούληδες γονείς σκουπίζουν τη μύτη του βρέφους και πετάνε το χαρτομάντιλο στο χώμα, το βλέπει ο δικός μου και φωνάζει με αποτροπιασμό "Μαμά! Το πέταξε κάτω! ΤΟ ΠΕΤΑΞΕ ΚΑΤΩ!!!" Ρόμπα ξεκούμπωτη από τρίχρονο.

[kotsifikos]

9 hours ago, Ilaeira said:

Εκεί κανονικά δεν θέλει ευγένεια, θέλει καντήλια. Να ρεζιλευτεί ο άλλος για να σκεφτεί δεύτερη φορά πριν το ξανακάνει. 

Το καλύτερό μου σκηνικό, το πιο αγαπημένο μου, ήταν πέρυσι το καλοκαίρι στο Νιάρχος. Γλυκούληδες γονείς σκουπίζουν τη μύτη του βρέφους και πετάνε το χαρτομάντιλο στο χώμα, το βλέπει ο δικός μου και φωνάζει με αποτροπιασμό "Μαμά! Το πέταξε κάτω! ΤΟ ΠΕΤΑΞΕ ΚΑΤΩ!!!" Ρόμπα ξεκούμπωτη από τρίχρονο.

Φαντάζομαι την αντίδραση τους!! Μπράβο στον γιο σου!!!

 

13 hours ago, samsympan said:

Έψαξα και βρήκα το topic που είχα γράψει πριν χρόνια.

 

Λοιπόόόν... Πρωτομαγιά χθες!

Λέμε ας πάμε σε ένα αλσάκι εδώ κοντά (να μην έχουμε και γκρίνια από την μικρή στο "αυγό" γιατί μας κλαίει μετά από λίγο στο αυτοκίνητο) που έχει και παιδική χαρά. Όχι πολυσύχναστο, από τα "κρυμμένα" να είμαστε πιο χαλαρά. Πρώτη φορά πηγαίναμε. Πράγματι κρυμμένο μέσα στην πόλη. Μια μικρή παιδική χαρά με κάποια παιχνιδια. Από αυτές τις ανακαινισμένες, τις πλαστικούρες που λέω εγώ, αλλά καλοσυντηρημένη. Μια χαρά ήταν. Και ένα αλσάκι τριγύρω χάρμα. Με τα πεύκα του. Τα λουλουδάκια του. Τα πουλάκια του. Τα μυρμηγκάκια, σκαθαράκια, εντομάκια του. Τα σκ@τ@ των σκύλων συντροφιάς. Καιιι... τα σκουπιδάκια του... Τα πολλά σκουπιδάκια του... τα πάρα πολλά σκουπιδάκια του.

Ξέρετε τώρα. Τα σκουπίδια του μέσου Έλληνα-Αθηναίου οικογενειάρχη ήτοι: μωρομάντηλα-χαρτομάντηλα, χαρτιά από τυρόπιτες/σουβλάκια/μάφιν, γυαλιστερά χαρτάκια από τις πινιάτες γενεθλίων (βεβαίως! η νέα μόδα. αν δεν σπάσουμε πινιάτα να σκορπίσει το μικροπλαστικό τριγύρω εεε βρε αδερφέ το παιδί δεν θα φθχαριστεί τα γενέθλια του), μπουκάλια-καπάκια πλαστικά, τενεκεδάκια αναψυκτικού/μπύρας, γυαλιά από σπασμένα μπουκάλια, μπαλόνια σπασμένα (από τα πάρτυ γενεθλίων ντε), αγνώστου ταυτότητος απορρίμματα. Και φυσικά εκατοντάδες αποστίγαρα.

 

Μάζευα εγώ κι άντρας μου 45' σκουπίδια από κάτω. Με σακουλίτσα σαν γάντι φορετή. Προσεκτικά μην τρυπηθούμε από κάτι. Και να απολυμαίνουμε χέρια μετά.

Τα πιο πολλά γύρω από τους ξύλινους πάγκους φαγητού. Αλλα όχι μόνο από κάτω. Κι ανάμεσα στις τάβλες βεβαίως βεβαίως. Διότι ποιο καλύτερο σημείο να χώσεις το σαλιωμένο χαρτομάντηλο μετά που έφαγες το σουβλάκι και τη γόπα με το σημάδι από το κραγιόν, αν όχι ανάμεσα στις τάβλες του πάγκου φαγητού;! Ε;!

Μαζεύαμε εναλλάξ. Ο ένας κράταγε τη μικρή αγκαλιά, κι ο άλλος μάζευε και σιχτίριζε (διακριτικά μην μας ακούσουν οι μεγάλες-ειρήνη & αγάπη για όλους τους συνανθρώπους μας πάνω απ'όλα). Οι μεγάλες άρχισαν να τρέχουν πέρα δώθε, να βλέπουν εντομάκια, λουλουδάκια, να θέλουν να σκαλίσουν λίγο το χώμα, να σηκώσουν κανένα φυλλαράκι από κάτω (πόσα "πρόσεχε τι ακουμπάς" να πω; επειδή πάνω στο χώμα και ανάμεσα στα φύλλα είχε πάμπολλα σκουπίδια.)

- Μαμά-μπαμπά, έλα να παίξουμε!

- Τώρα παιδί μου να πετάξω μερικά ακόμη σκουπίδια στον κάδο.

- Μαμά-μπαμπά, κυνήγησε μας!

- Τώρα παιδί μου. Σε ντρέπομαι! Μαζεύω τα αίσχη της γενιάς μου.

 

Μα τόσα σκουπίδια σε ένα πανέμορφο αλσάκι-κόσμημα της περιοχής;! Που παίζουν μικρά παιδιά τριγύρω.

Μα ποιός είναι τόσο υπανάπτυκτος; Ποιός είναι τόσο ζώο; Από ένα σημείο κι έπειτα δεν την πάλευα άλλο. Ήταν μάταιο. Δεν τελείωναν. Λίγο πιο πέρα κι άλλα, κι άλλα. Εεε λέω εντάξει ας σταματήσω, να ασχοληθώ λίγο με τα παιδιά μου μιας και η βόλτα εξελισσόταν σε επιχείρηση καθαρισμού και δεν έφταιγαν και τίποτα στην τελική τα έρμα. Λέω στα κορίτσια - Σταματάω κι εύχομαι όποιος πέταξε σκουπίδια κάτω να ξυπνήσει μια μέρα να τα βρει στο σπίτι του μέσα. Στο πάτωμα, στο τραπέζι του, στο κρεββάτι του. Πάντα με αγάπη το λέω, έτσι...

 

Εεε και ήρθε ο κάποιος... Παρεάκι γονέων με παιδιά δημοτικού... Τα παιδιά πάνε στην παιδική, αυτοί καθονται να κάνουν το τσιγαράκι τους, να πουν τα νέα τους. Ευδιάθετοι. Αργία. Τσουπ το αποτσίγαρο κάτω. Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Σχεδόν κλαμένη από τα νεύρα τους λέω "- Σας παρακαλώ! Μην πετάτε τις γόπες κάτω! Καθαρίζαμε τόση ώρα με τον άντρα μου (λες και τους νοιάζει σκεφτόμουν παράλληλα), για να έχουν τα παιδιά μας λίγο χώρο καθαρό να παίξουν. Έλεος! Είναι τόσο όμορφο άλσος, κρίμα!"

Με κοίταξαν σαν ΟΥΦΟ. Ψέλισσαν ένα εντάξει, στην κακομοιρούλα ψυχωτική με τα κουτσούβελα.

 

Καλό μήνα σε όλους!

Και σκέψου ότι σε αυτό το άλσος, σε αυτή την παιδική χαρά την επόμενη ημέρα θα πάνε οι ίδιοι πάλι να παίξουν τα παιδιά τους!

Η παιδεία ξεκινάει από το σπίτι, ο γονέας που πετάει την γόπα του κάτω εκεί που παίζει το  παιδί του , το πιο πιθανό είναι πως δεν θα του μάθει να πετάει τα σκουπίδια του στον κάδο και όχι κάτω.

[samsympan]

2 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Και σκέψου ότι σε αυτό το άλσος, σε αυτή την παιδική χαρά την επόμενη ημέρα θα πάνε οι ίδιοι πάλι να παίξουν τα παιδιά τους!

Ακριβώς! Οι άνθρωποι ήταν περίοικοι. Αυτοί και οι λοιποί περίοικοι είχαν καταντήσει το άλσος χωματερή. Δεν ήρθε ξαφνικά ένα γκρουπ ανθρώπων από άλλο προάστιο αποφασισμένοι να ρυπάνουν το συγκεκριμένο άλσος σαν να μην υπάρχει αύριο. Εκεί ήταν συσσωρευμένα απορρίμματα μηνών από την γειτονιά που κάνει τα παιδικά της πάρτυ, βγάζει βόλτα τα σκυλιά, κάνει πικ νικ, κλπ. (Ο Δήμος είχε καθαρή την παιδική, το άλσος όμως περιμετρικά, κι ενώ είχε κάδους με σακούλες σχεδόν άδειες, ήταν στο χάλι που περιέγραψα παραπάνω. Διότι για να καθαριστεί δεν χρειάζεται 1-2υπάλληλους του Δήμου στο ωράριο τους. Θέλει ειδική επιχείρηση-προγραμματισμό).

 

Ομοίως, το καλοκαίρι στην παραλία κοντά που παραθερίζουμε. Οι περίοικοι έρχονται βάζουν ομπρελίτσα, καρεκλίτσες, κάνουν τις βουτιές τους, κουβεντούλα με την παρέα, πίνουν το καφεδάκι τους και σβήνουν το τσιγαράκι τους κάτω. Εκεί ανάμεσα στα πόδια τους, στα βότσαλα. Εκεί που 2 μέτρα πιο πέρα κάθονται τα παιδιά και τα εγγόνια τους και σκάβουν και παίζουν με τα κουβαδάκια. Εκεί ακριβώς!

 

Πραγματικά ο εγκέφαλος μου κρασσάρει. Αδυνατεί να το επεξεργαστεί.

12 ώρες πρίν, Ilaeira είπε:

Εκεί κανονικά δεν θέλει ευγένεια, θέλει καντήλια. Να ρεζιλευτεί ο άλλος για να σκεφτεί δεύτερη φορά πριν το ξανακάνει. 

Αχ δεν ξέρω... ειλικρινά. Είναι μεγάλη κουβέντα ο σωστός χειρισμός. Νομίζω δεν θέλει καντήλια, θέλει όμως δυναμισμό και ευθύτητα και λίγο να μην σε πολυνοιάζει-να είσαι πιο ζαμαν φου. Με ευγένια πάντα. Αλλά εγώ δεν το'χω καθόλου. Από τα νεύρα και την στεναχώρια μου-απογοήτευση, έχω ύφος κλαμμένο-καημένο και δεν μεταδίδω το μήνυμα όπως θα έπρεπε στον άλλο. 

[Ilaeira]

38 minutes ago, samsympan said:

Ακριβώς! Οι άνθρωποι ήταν περίοικοι. Αυτοί και οι λοιποί περίοικοι είχαν καταντήσει το άλσος χωματερή. Δεν ήρθε ξαφνικά ένα γκρουπ ανθρώπων από άλλο προάστιο αποφασισμένοι να ρυπάνουν το συγκεκριμένο άλσος σαν να μην υπάρχει αύριο. Εκεί ήταν συσσωρευμένα απορρίμματα μηνών από την γειτονιά που κάνει τα παιδικά της πάρτυ, βγάζει βόλτα τα σκυλιά, κάνει πικ νικ, κλπ. (Ο Δήμος είχε καθαρή την παιδική, το άλσος όμως περιμετρικά, κι ενώ είχε κάδους με σακούλες σχεδόν άδειες, ήταν στο χάλι που περιέγραψα παραπάνω. Διότι για να καθαριστεί δεν χρειάζεται 1-2υπάλληλους του Δήμου στο ωράριο τους. Θέλει ειδική επιχείρηση-προγραμματισμό).

 

Ομοίως, το καλοκαίρι στην παραλία κοντά που παραθερίζουμε. Οι περίοικοι έρχονται βάζουν ομπρελίτσα, καρεκλίτσες, κάνουν τις βουτιές τους, κουβεντούλα με την παρέα, πίνουν το καφεδάκι τους και σβήνουν το τσιγαράκι τους κάτω. Εκεί ανάμεσα στα πόδια τους, στα βότσαλα. Εκεί που 2 μέτρα πιο πέρα κάθονται τα παιδιά και τα εγγόνια τους και σκάβουν και παίζουν με τα κουβαδάκια. Εκεί ακριβώς!

 

Πραγματικά ο εγκέφαλος μου κρασσάρει. Αδυνατεί να το επεξεργαστεί.

Αχ δεν ξέρω... ειλικρινά. Είναι μεγάλη κουβέντα ο σωστός χειρισμός. Νομίζω δεν θέλει καντήλια, θέλει όμως δυναμισμό και ευθύτητα και λίγο να μην σε πολυνοιάζει-να είσαι πιο ζαμαν φου. Με ευγένια πάντα. Αλλά εγώ δεν το'χω καθόλου. Από τα νεύρα και την στεναχώρια μου-απογοήτευση, έχω ύφος κλαμμένο-καημένο και δεν μεταδίδω το μήνυμα όπως θα έπρεπε στον άλλο. 

 

Εννοώ ότι θέλει call out. Να μην το αφήσεις να περάσει έτσι. Να δείξεις ότι τον θεωρείς γάιδαρο, και η κοινωνία στην οποία ζει τον θεωρεί γάιδαρο, και ότι πια δεν περνάει η γαϊδουριά. Εμένα πλέον μου βγαίνει μεγάλος σνομπισμός. Αλλά δεν αντέχω πια με τον κάθε sociopath που καταστρέφει ό,τι όμορφο βρεθεί στον δρόμο του.

[kotsifikos]

Λοιπόν, να μιλήσω για την πρόσφατη εμπειρία μου σε παιδική χαρά της περιοχής μου.

Να επισημάνω ότι βρίσκεται στο κέντρο της περιοχής, πράγμα που σημαίνει πως έχει πάρα πολύ κόσμο όλες τις ώρες.

Μπήκαμε μέσα με τον γιο μου, ξεκίνησε εκείνος να περιφέρεται, κάθισα εγώ σε ένα παγκάκι, μπροστά μου υπήρχε ένα zip line (δεν ξέρω αν το λέω και σωστά), ήρθε μία παρέα παιδιών 7-9 ετών και άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στο σημείο. Λίγο αργότερα ήρθε ο γιος μου και άρχισε παίζει μαζί τους, τον πλησίασα και του είπα ότι δεν επιτρέπεται να παίζουν μπάλα μέσα στην παιδική χαρά και εννοείται πως αναρωτήθηκε γιατί εκείνος δεν μπορεί να παίξει ενώ τα υπόλοιπα παιδιά παίζουν.

Στη συνέχεια, εκεί που καθόμουν αμέριμνη και έπινα τον καφέ μου, ένιωσα να προσγειώνεται στα πόδια μου μία νερόμπομπα..εννοείται πως έγινα μούσκεμα!!! Προσπαθούσα να καταλάβω τι συνέβαινε, λοιπόν ,ένα παιδάκι είναι πάρει ένα σακουλάκι νερόμπομποες, τις γέμιζε με νερό και μετά τις πετούσε ψηλά πάνω στον αέρα και όποιον πάρει!!!!!!! Έμεινα  κόκκαλο !!Λέω δεν μπορεί θα τον δει η μαμά του και θα τις πάρει, αλλά δεν ...

Για να μη τα πολυλογώ έφαγα δύο νερόμπομπες στα πόδια, στην τρίτη σηκώθηκα πήγα στο μέρος του και του έκανα παρατήρηση, του είπα ότι δεν θέλω να βραχώ  και την επόμενη φορά θα πάμε μαζί στη μαμά του! Ένιωσα άσχημα  για αυτό, είναι κάτι που δεν κάνω ποτέ,  όμως ειλικρινά δεν υπήρχε άλλη λύση, είτε θα καθόμουν να με βρέχει ένα εφτάχρονο είτε θα του έκανα παρατήρηση!

Είναι δυνατόν δηλαδή να πετάει το παιδί νερόμπομπες μέσα στην παιδική χαρά και να μη το σταματήσουν οι γονείς του?? Θα πρέπει δηλαδή όλη η παιδική χαρά να υπομείνει αυτό το πράγμα?

Εννοείται ότι φεύγοντας είπα ότι δεν ξαναπατάω το πόδι μου εκεί.

 

 

[samsympan]

15 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Στη συνέχεια, εκεί που καθόμουν αμέριμνη και έπινα τον καφέ μου, ένιωσα να προσγειώνεται στα πόδια μου μία νερόμπομπα..εννοείται πως έγινα μούσκεμα!!!

Μα πως κάνεις κι εσύ έτσι;! Νεράκι του Θεού είναι! Αντί να πεις κι ευχαριστώ που σε δρόσισαν, με τόση ζέστη... 

 

15 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

ήρθε μία παρέα παιδιών 7-9 ετών και άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στο σημείο. Λίγο αργότερα ήρθε ο γιος μου και άρχισε παίζει μαζί τους, τον πλησίασα και του είπα ότι δεν επιτρέπεται να παίζουν μπάλα μέσα στην παιδική χαρά

Εντωμεταξύ τα παιδιά που παίζουν μπάλα, πάντα μα πάντα, παίζουν στην άλλη άκρη από τους γονείς τους που συνήθως κουβεντιάζουν αμέριμνοι-καφεδάκι-τσιγαράκι. Εγώ στην πρώτη μπαλιά δεν μιλάω, στη δεύτερη-τρίτη που θα φάω εγώ ή τα παιδιά μου ή το καρότσι του μωρού ή το τραπέζι με το κολατσιό, τους λέω να πάνε να πουν στους γονείς τους ότι η μπάλα πέφτει στους ανθρώπους γύρω και να πάνε να παίξουν δίπλα-κολλητά τους.

 

Λοιπόν, όντως οι νερόμπομπες είναι η νέα φάση (να το πω) στις παιδικές. Ξεκίνησε δειλά πριν κάποια χρόνια και έχει διαδοθεί. Αφού θυμάμαι να κοιτάω τα κομματάκια τα σκόρπια των μπαλονιών στην παιδική και να αναρωτιέμαι πως βρέθηκαν εκεί. Μετά κατάλαβα και πλέον τα βλέπω σχεδόν σε κάθε παιδική που έχει βρύση.

 

Εμέις ήμασταν σε παιδικό πάρτυ σε παιδική χαρά και κάποια στιγμή μια παρέα εκτός πάρτυ αποφάσισε να αρχίσει το μπουγέλο. Συμμετείχαν δε και κάποιοι γονείς. Όπου "μα τι ωραία στιγμή οικογενειακού παιχνιδιού και χαράς" και οι παρακείμενοι (εμείς) τρώγαμε τις ξόφαλτσες όπως εσύ.

 

Λίγες μέρες μετά από αυτό, μας κάλεσαν σε παιδικό πάρτυ, στην ίδια παιδική, με το μπουγέλο να -εγκχμ- προαναγγέλεται στην πρόσκληση. Όπου έκανα εικόνα:

> Λοιπούς ανυποψίαστους να τρώνε τις νερόμπομπες και τα καταβρέγματα τα δικά μας (των του πάρτυ εννοώ) και να εισπράττουμε βλέμματα απορίας-θυμού όπως περιγράφεις.

> Εγώ ως ξενέρωτη μανούλα κουλαούζος των παιδιών μου, να παθαίνω τα εγκεφαλικά τύπου: έβρεξαν τα δικά μου καταλάθος κανένα παιδάκι/άνθρωπο που δεν ήθελε να βραχεί; τα έβρεξε κανένα παιδάκι ενώ δεν ήθελαν; μου έβρεξαν το μωρό; κι άλλα τέτοια υστερικά.

> Τα παιδιά μου να έχουν το απορρημένο βλέμμα που λες 

15 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Λίγο αργότερα ήρθε ο γιος μου και άρχισε παίζει μαζί τους, τον πλησίασα και του είπα ότι δεν επιτρέπεται να παίζουν μπάλα μέσα στην παιδική χαρά και εννοείται πως αναρωτήθηκε γιατί εκείνος δεν μπορεί να παίξει ενώ τα υπόλοιπα παιδιά παίζουν

Και να διχάζονται μεταξύ του: 1) παίζω μπουγέλο με τους φίλους μου, όλοι γελάμε και περνάμε τέλεια και 2) γιατί η μαμά μας κοιτάει ανήσυχη και μας λέει "Πιο δω πιο δω! Προσέξτε τα μικρά! Προσέξτε τους ανθρωπους! Να βρέχετε τα ποδαράκια μόνο, όχι κεφάλια. Αν δεν θέλει μην τον βρέχεις! Αν δεν θέλεις να βραχείς (άλλο) έλα κάτσε δίπλα μου-δίπλα στο καρότσι με το μωρό...ωχ έφαγε μια και το μωρό στο καρότσι, έφαγα κι εγώ μία".

> Εμένα να με στοιχειώνουν τα κομματάκια πλαστικού από μπαλόνια/πινιάτες σκόρπια στην παιδική και να καταπνίγω την ψυχαναγκαστική μου παρόρμηση να αρχίσω να περιφέρομαι να τα μαζεύω. Φαντάζεστε βλέμμα οι άλλοι γονείς... εγώ με το μωρό στο ένα χέρι να πίνει γάλα τσομπ τσομπ και ταυτόχρονα να έχει γυρισμένο κεφάλι να κοιτάει τι παίζει. Να κάνω επικύψεις και με το άλλο χέρι να μαζεύω τα κομματακια πλαστικού. Και ταυτόχρονα "Μαιρούλααα έλα πιο δω παιδί μου! Μην το βρέχεις αυτό το παιδάκι! Καιτούλα μου μην γκρινιάζεις, αν δεν θες να βραχείς έλα κοντά μου. Γιωργάκη μου πιο κει είναι το μωρό εδώ, δε θέλω να βραχεί! Κωστάκη μη μου ρίχνεις εμένα νερό!". Εντάξει πιο γραφική πεθαίνεις.

 

Εεε και κάνοντας αυτά εικόνα συν το γεγονός ότι τα παιδιά μου δεν είναι τα σούπερ δυναμικά που θα εμπλακούν στο ζωηρό παιχνίδι και το πιο πιθανό αν έτρωγαν 1-2 καλά μπουγελώματα, είτε θα άρχιζαν τη γκρίνια-τα μούτρα (ειδικά η μία) είτε θα κούρνιαζαν δίπλα μου και θα κοιτούσαν σαν χάνοι τα υπόλοιπα. Εεε συν κάποιους ακόμη ενδιασμούς που είχαμε. Τελικά δεεεν παρευρεθήκαμε. Έμαθα είχε μεγάλη επιτυχία.

 

Δεν ξέρω παιδιά, η έννοια του κοινόχρηστου χώρου/αντικειμένου/παροχής γενικά είναι πολύ παρεξηγημένη στην Ελλάδα.

[Yovanna]

@samsympan σε καταλαβαίνω απόλυτα. Είναι από τους λόγους που δεν μου αρέσουν καθόλου τα πάρτυ σε δημόσιους χώρους και αυτή η μόδα τα τελευταία χρόνια , το κάνω τα πάρτυ σε πλατείες/πάρκα/παιδικές χαρές΄. Επίσης δεν μου αρέσουν καθόλου τα μπουγέλα. Και είμαστε και καλεσμένοι σε μπουγελοπάρτυ σε λίγες μέρες (σε ιδιωτικό χώρο τουλάχιστον)

Στο μεταξύ εγώ δεν ήξερα ότι απαγορεύεται η μπάλα σε παιδικές χαρές! Λογικό ακούγεται, αλλά δεν το γνώριζα.

[kotsifikos]

On 7/1/2023 at 4:28 AM, samsympan said:

 

Λοιπόν, όντως οι νερόμπομπες είναι η νέα φάση (να το πω) στις παιδικές. Ξεκίνησε δειλά πριν κάποια χρόνια και έχει διαδοθεί. Αφού θυμάμαι να κοιτάω τα κομματάκια τα σκόρπια των μπαλονιών στην παιδική και να αναρωτιέμαι πως βρέθηκαν εκεί. Μετά κατάλαβα και πλέον τα βλέπω σχεδόν σε κάθε παιδική που έχει βρύση.

Ομολογώ πως αυτό πρώτη φορά το είδα, δεν το γνώριζα .

Η αλήθεια είναι πως δεν μου αρέσει καθόλου ως ιδέα.

On 7/1/2023 at 4:28 AM, samsympan said:

 

Λίγες μέρες μετά από αυτό, μας κάλεσαν σε παιδικό πάρτυ, στην ίδια παιδική, με το μπουγέλο να -εγκχμ- προαναγγέλεται στην πρόσκληση. Όπου έκανα εικόνα:

> Λοιπούς ανυποψίαστους να τρώνε τις νερόμπομπες και τα καταβρέγματα τα δικά μας (των του πάρτυ εννοώ) και να εισπράττουμε βλέμματα απορίας-θυμού όπως περιγράφεις.

> Εγώ ως ξενέρωτη μανούλα κουλαούζος των παιδιών μου, να παθαίνω τα εγκεφαλικά τύπου: έβρεξαν τα δικά μου καταλάθος κανένα παιδάκι/άνθρωπο που δεν ήθελε να βραχεί; τα έβρεξε κανένα παιδάκι ενώ δεν ήθελαν; μου έβρεξαν το μωρό; κι άλλα τέτοια υστερικά.

> Τα παιδιά μου να έχουν το απορρημένο βλέμμα που λες 

Και να διχάζονται μεταξύ του: 1) παίζω μπουγέλο με τους φίλους μου, όλοι γελάμε και περνάμε τέλεια και 2) γιατί η μαμά μας κοιτάει ανήσυχη και μας λέει "Πιο δω πιο δω! Προσέξτε τα μικρά! Προσέξτε τους ανθρωπους! Να βρέχετε τα ποδαράκια μόνο, όχι κεφάλια. Αν δεν θέλει μην τον βρέχεις! Αν δεν θέλεις να βραχείς (άλλο) έλα κάτσε δίπλα μου-δίπλα στο καρότσι με το μωρό...ωχ έφαγε μια και το μωρό στο καρότσι, έφαγα κι εγώ μία".

> Εμένα να με στοιχειώνουν τα κομματάκια πλαστικού από μπαλόνια/πινιάτες σκόρπια στην παιδική και να καταπνίγω την ψυχαναγκαστική μου παρόρμηση να αρχίσω να περιφέρομαι να τα μαζεύω. Φαντάζεστε βλέμμα οι άλλοι γονείς... εγώ με το μωρό στο ένα χέρι να πίνει γάλα τσομπ τσομπ και ταυτόχρονα να έχει γυρισμένο κεφάλι να κοιτάει τι παίζει. Να κάνω επικύψεις και με το άλλο χέρι να μαζεύω τα κομματακια πλαστικού. Και ταυτόχρονα "Μαιρούλααα έλα πιο δω παιδί μου! Μην το βρέχεις αυτό το παιδάκι! Καιτούλα μου μην γκρινιάζεις, αν δεν θες να βραχείς έλα κοντά μου. Γιωργάκη μου πιο κει είναι το μωρό εδώ, δε θέλω να βραχεί! Κωστάκη μη μου ρίχνεις εμένα νερό!". Εντάξει πιο γραφική πεθαίνεις.

 

Έχω κλάψει με την περιγραφή!!!χαχαχαχαχαχ

On 7/1/2023 at 4:28 AM, samsympan said:

Μα πως κάνεις κι εσύ έτσι;! Νεράκι του Θεού είναι! Αντί να πεις κι ευχαριστώ που σε δρόσισαν, με τόση ζέστη... 

Υπερβολή...καταλαβαίνω!

On 7/1/2023 at 4:28 AM, samsympan said:

 

Εντωμεταξύ τα παιδιά που παίζουν μπάλα, πάντα μα πάντα, παίζουν στην άλλη άκρη από τους γονείς τους που συνήθως κουβεντιάζουν αμέριμνοι-καφεδάκι-τσιγαράκι.

Καλά αυτό είναι δεδομένο, τα στέλνουν στην άλλη πλευρά για να μην ενοχλούν τους ίδιους.