Ταλέντο-Γεννιέσαι ή γίνεσαι

[ilonka19]

Σημερα στη Θεματική βραδιά με τον Κουλογλου (ΕΤ1 21.10) η εκπομπη θα ασχοληθεί με το παραπάνω θέμα. Αντιγραφω από Ραδιοτηλεόραση-Υπάρχει εγγεγραμμενο στο γενετικό μας κώδικα ή είναι κατι που καλλιεργειτε με πολλη προσπάθεια? Ποιο είναι το κόστος για τα παιδιά που ξεχωρίζουν από μικρά? Τι είναι το σύνδρομο Ασπεργκερ κατα το οποίο παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες και ενδιαφέροντα, καθώς και ιδιαίτερη κλίση στα μαθηματικά, τη μουσική και στις ξενες γλώσσες δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις απαιτ'ησεις του σχολείου και έχουν πρόβλημα να επικοινωνήσουν. Στη συζήτηση θα πάρει μέρος η προεδρος του Συλλόγου για το Σύνδρομο Ασπεργκερ και μία παιδοψυχολόγος. Μετά θα προβληθουν τα ντοκυμαντερ "Μικρες Ιδιοφυίες¨ και "Τζιμη Ρόζενμπεργκ-Ο πατέρας ο γιος και το ταλέντο"

 

Εχετε γνωρίσει παιδιά που ήταν ασυνήθιστα χαρισματικά σε κάτι και πώς αργότερα εξελίχτηκε η ζωή τους ?

[Μαρια Στυλιανακη]

αυτό μπορούμε εύκολα να το δούμε απο προσωπικότητες που πέτυχαν φοβερά πράγματα, σε παιδική ηλικία

Mozart που σε παιδική ηλικία έφτιαχνε συμφωνίες, Michael Jackson συνθέτης καταπληκτικών τραγουδιών τραγουδιστής απο παιδί, ...

 

αυτά ειναι παραδείγματα προσωπικοτήτων που βρίσκονται στο showbusiness δηλαδή show

=εμφάνιση, έκθεση,...

(συνήθως οποιοδήποτε ταλέντο υπάρχει σε παιδική ηλικία καταλήγει σε κάποιας μορφής showbusiness είτε σε συναυλίες πιάνου είτε σε παιδικές εκθέσεις τέχνης,... κτλ)

 

 

εκτίθουν δηλαδή τον εαυτό τους προς την κρίση και επιβράβευση του κοινου το οποίο αξιολογεί και το χάρισμα και ταλέντο.

 

Με αποτέλεσμα να βαθμολογούν τον εαυτό τους ανάλογα και την performance τους, την ερμηνεία κάθε στιγμή.

 

Εάν κάτι δεν πάει καλά, έχουν συνδέσει την ιδέα του εαυτού τους με αυτό τον εξωτερικό παράγοντα, -

έτσι αποκτούν τεράστια άγχη, και πολύ δύσκολα αποκτούν σταθερό χαρακτήρα, που πατάει γερά.

Γιατί είναι πολύ δύσκολο απο τη στιγμή που έχουν συνηθίσει σε αυτό το τρόπο αυτοεπιβεβαίωσης ,(εξωτερικό) αντί εσωτερικό - δηλαδή να αισθάνονται εκείνα πότε είναι ικανοποιημένα με την προσπάθειά τους, και να μην υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ εξωτερική ανταμοιβή όποτε είναι ικανοποιημένα

αλλά η ανταμοιβή τους να είναι ακριβώς αυτό το συναίσθημα, χωρίς αυτό να προέρχεται απο μεγάλο αριθμό ατόμων

 

(εξάρτηση και σε αυτό αργότερα, και φόβος ότι όλο αυτό το πλήθος μπορεί ξαφνικά να μήν βαθμολογήσει θετικά την προσπάθεια - άρα είναι άχρηστη η ερμηνεία και άχρηστος σαν άνθρωπος)

 

Όλα αυτά έχουν σημασία στις ηλικίες μέχρι το γυμνάσιο, όπου μέχρι εκεί έχει αποκτήσει ένα παιδί περισσότερο την αίσθηση του εαυτού,...

 

Στην εφηβεία, όλα πάλι αλλάζουν και εκεί αντίθετα μπορεί να είναι πάρα πολύ ωφέλιμο να υπάρχει εξωτερική επιβεβαίωση μέχρι ένα βαθμό, για το τι επιτυγχάνει ένας έφηβος.

 

Προσωπική μου άποψη:

εγώ ΔΕΝ θα ήθελα να είναι χαρισματικό το παιδί μου, γιατί αυτό συνεπάγεται τεράστια βάρη και expectations, αίσθηση ότι δεν ανήκει μαζί με τους υπόλοιπους - κάτι πολύ απαίσιο και το έχω δεί σε παιδιά.

Οι μόνοι που χαίρονται με αυτό είναι οι γονείς,... το ίδιο το παιδί, δεν νιώθει ποτέ άνετο στο πετσί του γιατί όλοι το βλέπουν διαφορετικά απο τα άλλα, και το προσέχουν και παρατηρούν πολύ περισσότερο απο ότι θέλει γενικά ένα παιδί να το παρατηρούν.

(συνήθως γίνεται πειραματόζωο .. και οδηγείται και στο showbiz).........

Θα προτιμούσα απλώς να είναι έξυπνο, να ξέρει τι θέλει, να ξέρει ότι χρειάζεται δουλειά για να το αποκτήσει, να έχει σεβασμό στους άλλους κτλ.

 

πιστεύω ότι έτσι θα ήταν πιό ευτυχισμένο, συμφωνα με αυτά που γνωρίζω.

[angela]

Όταν λέμε διαφορετικότητα εννοούμε κάθε είδους διαφορετικό έξω από τα συνηθησμένα!

Ακόμη και η πολύ εξυπνάδα, η μεγάλη εφυία είναι διαφορετικότητα και έχει τις επιπτώσεις της, που τις έχω αναφέρει πολύ παραστατικά στην ιστορία μου με θέμα "το δέντρο της ντροπής", όπου κάτι πολύ όμορφο σε συγκρίσει με τα υπόλοιπα άσχημα, θεωρήθηκε μίασμα και ντροπή γιατί ξεχώρισε.

Καλό είναι να αποδεχομαστε όλα όσα έχουμε καιόλα καλά είναι .

Εμένα ο Νεκτάριος έχει πολλά αρνητικά διαφορετικά στοιχεία από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του αλλά έχει και πολλά καλά θετικά στοιχεία που πάλι τον κάνουν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα παιδάκια της ηλικίας του.

Ετσι έχουμε την κλίση στην μουσική , του αρέσει να παίζει αρμόνιο και φτιάχνει ωράιες μελωδίες δίχως κανείς ποτε να του έχει διδάξει το παραμικρό αλλά και αναγνωρίζει ήδη και τα 24 γράμματα της αλφαβήτας κεφαλαία και μικρά και αυτά από μόνος του με την βοήθεια ενός παιδικού λαπτοπ!!!

Ισως κάποια στιγμή στο μέλλον του να γίνει ένας καινούργιος Μοτσαρτ όμως αυτό δεν παύει να τον κάνει ιδιαίτερο διαφορετικό και μιασμα για το ύπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.

Πόσες ιδιοφυίες δεν αναγνωρίστηκαν μόνο μετά τον θάνατό τους και στην ζωή τους έζησαν άσχημα και αποτραβηγμένοι!

Δυστυχώς δεν είναι ωραίο να ξεχωρίζεις ακόμη κι αν είσαι ο πιο όμορφος στο κόσμο, ακόμη κι αν είσαι ο πιο έξυπνος, ο φθόνος, η ζήλια και η κακία θα σε κατατρέχουν απλά και μόνο γιατί ξεχωρίζεις από τον μέσο όρο!

[Afroditi D]

"Σε σάς μιλάω γονείς...."

7 Νοε. 06

 

"Αναμφισβήτητα σε ό,τι αφορά την πιο συγκλονιστική είδηση από τον Τύπο και την τηλεόραση μέσα στο 2006 πρέπει να είναι η εξαφάνιση του συνομήλικού μου και συνονόματού μου Αλέξανδρου από τη Βέροια και η ιστορία με τον βιασμό μιας μαθήτριας της Αμαρύνθου.

 

Τα μαντάτα δυσάρεστα. Οι εμπλεκόμενοι, παιδιά της δικής μου ηλικίας, και τα σενάρια εφιαλτικά.

 

Οι συναισθηματικές διαταραχές μέσα στην ελληνική οικογένεια μεγάλες, και μια μανία να ανακαλύψουν συμπτώματα παραβατικά στα παιδιά τους.

 

Η νέα λέξη που πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι μεγάλοι είναι η παραβατικότητα.

 

Η νέα μόδα που κατασκευάζουν οι επιστήμονες για να φωτογραφίσουν ένα παιδί άτακτο, κακό, είναι η λεξοπαραβατική.

 

Ξαφνικά, κρίνονται - απορρίπτονται παιδιά που μέχρι σήμερα ήταν λίγο πιο ζωηρά ή παιδιά από ξένες χώρες με άλλη κουλτούρα.

 

Ολα αυτά συμπληρώνονται με εκφράσεις υποτιμητικές και με πολύ πολύ μυστήριο. Σε ερώτηση που θα θέσουμε εμείς οι μικρότεροι: Γιατί τόση υστερία έτσι ξαφνικά; Τόση ευαισθησία; Σπεύδουν να μας απαντήσουν ότι το κάνουν από ενδιαφέρον ουσιαστικό και αγάπη.

 

Ας μην τρελαθούμε, αγαπητοί μου γονείς, ανεκπαίδευτοι κατά τα άλλα. Από εσάς ξεκινά το πρόβλημα.

 

Ναι, σε σας μιλάω. Δεν γεννιέται κανείς έτσι ξαφνικά παραβάτης, ούτε μας χτύπησε ίωση παραβατικότητας από τη μια στιγμή στην άλλη.

 

Εσείς μας την εισάγετε μαζί με τα επώνυμα ρούχα - τα ακριβά αυτοκίνητα - τα σπίτια με τις πισίνες. Μέσα από την τηλεόραση - τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μας επιβραβεύουν με μπόνους, με έναν όρο, να σκοτώσουμε όλο και πιο πολλούς. Τέλος, μέσα από την αλλοδαπή ανεκπαίδευτη προβληματική baby sitter.

 

Θα σας θέσω κάποιες ερωτήσεις και αν έχετε θάρρος απαντήστε μας.

 

Πείτε μου, αν έχετε Θεό, πότε καθήσαμε στον καναπέ με παρατεταμένη αγκαλιά και χωρίς την πίεση του χρόνου του στρες σαν οικογένεια να μιλήσουμε για τους προβληματισμούς μας;

 

Να μιλήσουμε για ανθρώπους του πνεύματος και για την πρόοδο της επιστήμης;

 

Να τρέξουμε στη φύση;

 

Αφήστε, εγώ θα σας πω, γιατί από τρελό και από παιδί μόνο ακούς την αλήθεια.

 

Ποτέ. Με ακούτε. Ποτέ. Κάποτε όμως γινότανε. Τότε που υπήρχε το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Κάποτε, που συμβιβαζόσαστε με τη φτώχεια, αλλά ήσαστε ευτυχισμένοι γιατί ήσαστε τίμιοι. Αξιοπρεπείς. Δεν απορρίπτατε αξίες καθημερινές και η ζωή σας είχε χρώμα, γράφατε ποιήματα, διηγήματα την ώρα της δουλειάς.

 

Χωρίς να έχετε τίποτα, τα είχατε όλα.

 

Σήμερα παραβιάσατε τη συνείδηση, παύσατε μέσα σας να υποκαθιστάτε το θαυμαστικό με το ερωτηματικό.

 

Σήμερα εγκλωβιστήκατε στην καταλυτική αποχαύνωση.

 

Οι ανάγκες σας είναι άλλες. Τα θέλετε όλα χωρίς να μετράτε την τσέπη σας, αλλά τον εγωισμό σας.

 

Και να τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά ρούχα. Και να τα δάνεια και οι λογαριασμοί.

 

Ψέματα λέω; Αν λέω, να με κάψει ο Θεός.

 

Αλήθεια δεν είναι πως όπου βρεθείτε μιλάτε για μια Λάμπρου, μια Μπεζαντάκου και ένα νινί που σέρνει καράβια; Αλήθεια δεν είναι πως μιλάτε για παρανομίες και για εύκολο χρήμα; - ναρκωτικά - σεξ - αδικία - όπλα - θάνατο - fame story; Αυθάδεια και όλα αυτά μπροστά μας; Αυτό για σας λέγεται παιδεία, κουλτούρα;

 

Αχ άρρωστε κόσμε, που κατοικείς στο ελληνόφωνο κρατίδιο με χαμένη μνήμη. Αχ! γονείς εσείς, ανεκπαίδευτοι και σαλταρισμένοι, ξύλο που σας χρειάζεται. Πέστε μου, για να μην τα πάρω, πότε είχαμε γονική παρουσία εμείς τα παιδιά του 21ου αιώνα; Πότε καθήσαμε ήρεμα στα γόνατά σας, έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα, να ανοίξουμε ένα βιβλίο του Καβάφη, του Ρίτσου, έναν Καζαντζάκη; Σαν εκείνο να δεις που διάβαζε η γιαγιά μας σε σας, «Ενα παιδί μετράει τα άστρα». Ποτέ. Ναι, ποτέ. Μας ακούτε νεοέλληνες και τσιφτετέλληνες γονείς; Ποτέ. Μας εκπαιδεύσατε να ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς αισθητική. Σε έναν κόσμο που κερδίζετε με τη δύναμη της υποταγής, του φόβου, του όπλου, τη μαγκιά και την πνευματική μιζέρια.

 

Αλλά όταν έρθει η ώρα να δείτε κατάμουτρα το δημιουργικό σας χάλι, την κατάντια σας, αντί να προσπαθήσετε να επανορθώσετε, λέτε πως δεν μας αναγνωρίζετε."

 

Προς Θεού τόσο εγωισμός, μα τόσο...

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ

 

13 ετών

 

Μαθητής Α'τάξη Γυμνασίου

 

Βουλιαγμένης

 

 

... ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ... ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ "ΣΩΣΤΟΥΣ" ΓΟΝΕΙΣ!...

[Jean]

Πολύ ωραια και σωστα όσο ειπωθηκαν στο γράμμα. Να μου επιτρέψετε όμως σαν εκπαιδευτικός να διατηρω τις επιφυλάξεις μου κατα πόσο γραφτηκε από μαθητη της Α' μάλιστα γυμνασιου. Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί και οι σκεψεις που διατυπωνει δεν ανταποκρίνονται στις δυνατότητες του ουτε οσον αφορα στην ηλικία αλλα ουτε και στην εκπαιδευτική του βαθμίδα. Οχι οτι εχει σημασια, καλως ακουστηκαν ολα αυτα.

[EVA]

Εντάξει καλό το γραμματάκι με μεγάλες αλήθειες αλλά δε πιστεύω ότι όταν βλέπουμε τα λάθη μας εμεις οι γονείς δε κάνουμε τίποτα γι αυτά.Και ακόμη πιστεύω ότι το ποιο δύσκολο πράγμα σήμερα είναι να είσαι γονιός.

[Afroditi D]

Να σας πω την αληθεία περισσότερο με ενδιαφέρει η ουσία οσων λέει το γραμμα και τα διδάγματα που βγαίνουν απο αυτό.[Γι'αυτο & το έγραψα όπως ακριβώς το βρήκα]

Παρεπιπτόντως... εχω γνωρίσει παιδιά γυμνασίου α&β που η εξυπνάδα ,η ωριμότητα κ τα συναισθήματα τους, με εχουν ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕΙ!!!

Πάντως απο την στιγμή που εγινα μητέρα εχω αναθεωρίσει παρα πολυ τις αποψεις μου για καποια πράγματα που πριν πίστευα πως δεν εχουν σημασία....Τελικά οι φίλοι μου που με θεωρούν πολυ ρομαντική για την εποχή μας μάλλον επιβεβαιώνονται.....

 

Μ.Φ.Χ

Afroditi D.

[EVA]

Συμφωνώ μαζί σου με τα παιδιά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις. Εμένα ο Θωμάκης μου που είναι 10 χρονών και πηγαίνει πέμπτη τάξη έχει μαθησιακές δυσκολίες δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στη τάξη του και για την ιλικία του είναι πολύ ανώριμος παρ όλα αυτά μου κάνει κάτι ερωτήσεις ξαφνικά μεταφυσικού περιεχομένου και μένω ξερή.

[Afroditi D]

EYA μου εχω νιώσει την "αγωνία" των παιδιων με μαθησιακες δυσκολίες(κορη πολυ καλης μου φίλης) να τηρήσουν μια τάξη & το "άγχος" τους όταν δεν μπορούν να καταλάβουν οδηγίες....Μπορεί να μην είναι σε θέση να εκφράσουν αυτό που θέλουν ή να μην τους έρχονται στο μυαλό οι κατάλληλες λέξεις αυτομάτως αλλα πάντα βίσκουν "ξεχωριστούς" τρόπους να ξεπερνούν αυτές τις δυσκολίες αλλά μαθαίνουν να τις αντισταθμίζουν.... Και μην ξεχνάμε ανθρώπους που διέπρεψαν στους τομείς τους παρ' όλες αυτές τις δυσκολίες και πρόσφεραν πολλά στην ανθρωπότητα, όπως ο Αϊνστάιν και ο Τσόρτσιλ!

Να χαιρεστε τον Θωμάκη σας , να ειναι πάντα ευτηχισμένος & να συνεχίζει να σας εκπλήσει!!!!!!

 

Μ.Φ.Χ

Afroditi D.

[EVA]

Σε ευχαριστώ Αφροδίτη δίνω έναν αγώνα για το Θωμά μου κι ελπίζω όλα να πάνε καλά. Για ένα όμως είμαι σίγουρη ότι δε θα σταματήσει ποτέ να με εκπλήσει.!!!!!!!!!!!

 

Αν θές να διαβάσεις τη δική μου ιστορία έχω ανοίξει θέμα μαθησιακές δυσκολίες.