Ενα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ενα..ΑΝΤΙΟ..[Τάκης Πιερρουτσάκος]

[rtgiota]

Για χρήματα ουτε λόγος....Τακη ποτε θα σε πληρωσουμε ?

''Κατσε να πατε σπιτι με το καλο να μπειτε σε μια σειρα και θα τα βρουμε....αστα αυτα τωρα και κοιτα να ξεκουραστεις γιατι στο σπιτι θα εχεις το μωρακι μας ολη μερα και ολη νυχτα ''

 

 

Ακριβως eleni1 τον περιεγραψες οπως ηταν .

 

Και η πρωτη του κουβεντα μετα την εξεταση "Πολυ καλη εισαι"Ο καλος μου δεν ηθελε ουτε μια στιγμη να ανυσηχουμε. Aκομα και σε καποιο προβλημα που ειχα τα εκανε ολα να μοιαζουν απλα και ευκολα και οταν πια περασε η μπορα μου ειπαν οτι την αγωνια την περασαν ο αντρας μου και ο Τακης μονοι τους για να μην αποσυντονιστω.

 

Α ρε Τακουλη μας λειπεις πολυ.

[vasoulaki]

Vasoulaki,

Αν μπορεσεις να μαθεις πες μου σε παρακαλώ !!

Κορίτσια επειδή ο

όλες νιωθουμε τα ίδια συναισθήματα για τον Τακούλη μας και φρόντισα και έμαθα.

Είναι στο 3ο νεκροταφείο Τμήμα 1 Νο 70.

Θα τον επισκεφτώ και εγώ και θα μάθω και πότε είναι τα σαραντα.

[ERI-SIA]

Αντίο θα σε θυμάμαι πάντα , δεν ήσουν απλώς γιατρός ήσουν Άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης , ο θεός να αναπαύσει τη ψυχή σου .ΑΝΤΙΟ!!!!!!

[eleni1]

Κορίτσια επειδή ο

όλες νιωθουμε τα ίδια συναισθήματα για τον Τακούλη μας και φρόντισα και έμαθα.

Είναι στο 3ο νεκροταφείο Τμήμα 1 Νο 70.

Θα τον επισκεφτώ και εγώ και θα μάθω και πότε είναι τα σαραντα.

Σ' έυχαριστώ !!!

Νομιζω οτι αν δεν παω να πω αντιο δεν θα ησυχασω.

[Μαργαριτα4]

:cry::cry:Γιατι?????

Δεν βρισκω λογια να εκφρασω τη θλιψη μου! Δεν υπαρχει μερα...στιγμη που να μη θυμαμαι το ζεστο χαμογελο μολις ανοιγε η πορτα και το ποσο ευκολα ξεχναγα ολες τις ανησυχιες και τις φοβιες μου σχετικα με τις εγκυμοσυνες μου (τεσσερις στον αριθμο)!!! Δεν εφτασα ποτε μονη μου στο μαιευτηριο!!! και τις τεσσερις φορες φταναμε ταυτοχρονα, δεν εφυγες στιγμη απο διπλα μου οσες ωρες κια χρειαστηκαν! και ηταν αρκετες! Θα εισαι για παντα στην καρδια μου , πως μπορω αλλωστε να σε ξεχασω? σε βλεπω καθε στιγμη στα ματια των παιδιων μου!!!! Καλο σου ταξιδι Τακη μου! Σ'ευχαριστω για ολα! Ελενη ...κουραγιο!!!:cry::cry:

[maria18]

ειλικρινα ειμαι συνγκλονισμνη με το χαμο του τακη τον οποιο εμαθα εντελως τυχαια καθως τα τελευταια χρονια μενω στο εξωτερικο. μαζι του μοιραστηκα τις δυο πιο ευτυχισμενες στιγμες της ζωης μου οταν εφερε στον κοσμο τους δυο γιους μου γεννες δυσκολες και πολυωρες που τις εκανε να φαινονται παιχνιδι. η πρωτη μου γεννα κρατησε 12 ολοκληρες ωρες δεν σταματησε να μου κρατα το χερι και να μου δινει κουραγιο να μην ανησυχω και ολα θα πηγαιναν μια χαρα και σε λιγο θα κρατουσα το γιοκα μου οπως ελεγε στην αγκαλια μου

 

γιατι θεε μου γιατι?

 

αν καποια απο εσας εχει την καλοσυνη να μου εξηγησει τι ακριβως του συνεβει γιατι εχω τρελαθει κλαιω ολη μερα καθε μερα απο τι στιγμη που το εμαθα.

[αρχοντουλα μανη]

:cry:

[αρχοντουλα μανη]

δεν μπορω να πιστεψω οτι εφυγες τοσο νωρις απο κοντα μας.γιατι;;;;;;;;;;; εσυ εδινες ζωη και χαρα γιατι αφησες τον ευατο σου και εδωσες τοσο πονο σε ολους μας;θα σε θυμαμαι και θα σε αγαπαω για παντα.ΓΙΑΤΙ;;;;;

[stavroulitsa]

Έφυγε ο Τακούλης μας!!! Ο ΓΙΑΤΡΟΣ μας. Πήγαινα στο ιατρείο και μόλις με έβλεπε άνοιγε την αγκαλιά του και μου έλεγε. "Έλα γύρω γύρω από το γραφείο να σε φιλήσω!".

Με ρώταγε τί έκανε ο άντρας μου και τα παιδάκια μου (που αυτός τα έφερε στον κόσμο). Ρωτούσε για τη δουλειά μου πως πάει (πάντα αναρωτιώμουνα πώς θυμότανε για όλες μας λεπτομέρειες από τη ζωή μας). Πηγαίναμε στο εξεταστήριο και επειδή ήμουν πάντα αγχωμένη προσπαθούσε να με καθυσηχάσει, μου έλεγε "είσαι πολύ καλή" και μόλις το άκουγα ανάσαινα και πάλι. Αν με άκουγε να βήχω μου έλεγε "κάτσε να σε ακροαστώ", "πάρε και αυτή την αντιβίωση να συνέλθεις". Ήταν όλοι οι γιατροί μαζί. Και πάνω από όλα ο ψυχολόγος μου. Πάντα την ώρα που άνοιγε την πόρτα να βγούμε από το εξεταστήριο αν δεν ήμουν καλά, με κοιτούσε και μου έλεγε "Τί έχεις;" Και εγώ ξεσπούσα σε κλάματα και γύριζε πίσω να με αγκαλιάσει και να με καθυσηχάσει. "Μην στενοχωριέσαι. Όλα θα πάνε καλά!!!" μου έλεγε. Και τώρα..........., τώρα τί;;;;;;;;

Τί θα κάνω τώρα;;;;;

Έπαιρνα τηλέφωνο στο Τζάνειο και ρωτούσα με φόβο αν νοσηλεύεται ακόμη εκεί. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα μας άφηνε τόσο νωρίς. Τον είδα τελευταία φορά το Νοέμβριο που πήγα για ΠΑΠ. Που να φανταστώ ότι δεν θα τον ξαναέβλεπα. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!

Ο δικός μας ΤΑΚΗΣ. Ο δικός μας γιατρούλης. Θα μου λείψει η φωνή του, η καλοσύνη του, η παρουσία του, ο άνθρωπος. Μεγάλο το κενό που άφησε πίσω του. Στην οικογένειά του πρώτα από όλα, στις δύο κόρες του που υπεραγαπούσε και όταν μιλούσε για αυτές γέλαγαν και τα μάτια του, στην γυναίκα του που πολλές φορές μέσα στην νύχτα είχα πάρει τηλέφωνο στις εγκυμοσύνες του και πάντα με το γλυκό λόγο απαντούσε. Άλλωστε ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να έχει άλλη για σύντροφο δίπλα του.

Καλό σου ταξίδι καλέ μας άγγελε. Καλό σου ταξίδι καλέ μας άνθρωπε. Καλό σου ταξίδι γιατρούλη μου. Σ' αγαπούσα πολύ και θα σε αγαπάω πάντα.

 

ΥΓ. Αν μάθετε πότε είναι το μνημόσυνο ενημερώστε με σας παρακαλώ

[stavroulitsa]

Μακαρι να ειχα μια φωτογραφια του...μου ειναι αδιανοητο οτι δε θα τον ξανα δω...εστω μια φωτογραφια...για να τον θυμαμαι..

 

 

Θέλεις να σου στείλω;;;;

[summer99]

Δεν τον ήξερα, αν και ο δικός μου γιατρός είναι στο Μητέρα, αλλά πραγματικά έχω συγκινηθεί με όσα γράφετε. Καλό ταξίδι και να τον θυμόσαστε εσείς τα κορίτσια του.

Φαντάζομαι ότι ο χαμός του ήταν από την κακή αρρώστεια που θερίζει τους πάντες, δυστυχώς.

[eleni1]

Θέλεις να σου στείλω;;;;

 

Θελω εγω !!!!!

 

Αν πραγματικα εχεις φωτογραφια του και θελεις στειλε μου την σε παρακαλώ.

[email protected]

[maria18]

πραγματικα κοριτσια αν υπαρχει μια φωτογραφια του θα την ηθελα και εγω.

 

να μπορω να την δειχνω στους γιους μου και να τους μιλαω για εκεινον

 

σας ευχαριστω

 

το email mou einai [email protected]

[stavroulitsa]

Κορίτσια όταν πάω σπίτι το απόγευμα θα σας στείλω

[elepet]

Θέλεις να σου στείλω;;;;

 

ΦΥΣΙΚΑ...Σε ευχαριστω πολυ...

το mail μου [email protected]

[stavroulitsa]

Κορίτσια σας έστειλα. Είναι όταν γέννησα το γιό μου την ώρα που με έβγαλαν για να με δουν οι δικοί μου. Βγήκε και αυτός να χαιρετήσει τον άντρα μου και τον τράβηξα και βγάλαμε μαζί μία φωτογραφία. Εμένα δεν με χρειάζεστε, σας στέλνω μόνο τον ΤΑΚΗ

[stavroulitsa]

Δεν ξέρω αν είναι σωστό να βάλουμε μία φωτογραφία του στην αρχή του τόπικ. Πέστε μου και εσείς αν επιτρέπεται ή όχι.

[elepet]

Να σαι καλα...συγκινηθηκα...ετσι για να μην ξεχασουμε την εικονα του ποτε...γιατι η φωνη του και τα λογια του..θα ειναι παντα στην καρδια μας..ανεξιτηλα..

[Μαργαριτα4]

μακαρι να μπορεις να βαλεις την φωτογραφια του.

Αραγε.....το ΡΕΑ θα κανει κατι για την μνημη του???? Οι υπευθυνοι ξερουν τι ΑΝΘΡΩΠΟ χασανε? Ξερουν πως οταν μιλαγε γι'αυτο έσταζε το στομα του μελι? πως ηταν το καμαρι του? Θα κανουν κατι?????????

[αρχοντουλα μανη]

μας λειπεις πολυ........

[αρχοντουλα μανη]

ολοι στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ θα αναρωτιουνται γιατι πηγες τοσο νωρις εκει.αλλα που αλλου θα μπορουσες να πας.οι ΑΓΓΕΛΟΙ στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ πανε. καθε μερα αναρωτιεμαι γιατι συνεβει αυτο σε σενα.ΓΙΑΤΙ;;;;;;;;;;;εσυ εδινες ζωη και χαρα σε ολους.γιατι λοιπον μας εδωσες τοσο πονο;;;;;;;περναμε καθε μερα την Ελενη τηλ. εγω και οι αδελφες μου η Ματουλα και η Ελενη η μαμα μου και περιμεναμε να μας πει οτι εγινε θαυμα και οτι εισαι καλα, αλλα ΔΥΣΤΥΧΩΣ πρωτα για σενα και μετα για την οικογενεια σου και για ολους εμας μας αφησες πολυ νωρις.θα εισαι παντα μεσα στην καρδια μας.....ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ...........:cry::cry::cry::cry::cry::cry::cry:

[mari-lena]

Αντιμέτωπη με τον πόνο μου

τον τελευταίο 1 μήνα είμαι στο rotterdam, έφυγα με τα νέα τις εντατικής και μία έντονη ανησυχία- δεν ήξερα τι ακριβώς συνέβαινε.

Σήμερα το πρωί τηλεφώνησα στην μητέρα μου και όταν ρώτησα για τον Τάκη μου ανακοίνωσε τον θάνατο του.. δε θέλαμε να στο πούμε πριν γυρίσεις μου είπαν. Μαζί με τα δάκρυα μου ήρθαν στο μυαλό μου οι πρώτες μου εφηβικές ανησυχίες που τις μοιραζόμουν μαζί του και πάντα με καθησύχαζε, η όψη του, η μυρωδιά του, η φωνή του, το χαμόγελο του καθώς με χαιρετούσε όταν άνοιγε η πόρτα ενώ περίμενα τη σειρά μου, όλες οι σκέψεις με βασανίζουν. Είμαι 25 χρονών και πάντα νόμιζα ότι κάποιοι άνθρωποι είναι αθάνατοι κάτι σαν υπερ-ήρωες , έχασα τον ήρωα μου

αυτόν που μ έκανε να θέλω να μεγαλώσω και να ζήσω

θα θυμάμαι πάντα τον Τάκη ζωντανό όπως ήταν

μόνο έτσι-

 

αντιμέτωπη με τον πόνο μου

 

ευχαριστώ για όλα Τάκη

 

επίσης ένα ευχαριστώ που μου δόθηκε η δυνατότητα μέσα από αυτό το forum μοιραστώ τον πόνο μου με ανθρώπους που μπορούν να με καταλάβουν.

 

μαριλένα

14/6/2011

[amarandou]

ΓΙΑΤΙ...../΄' ΗΤΑΝ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΦΙΛΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ δεν υπαρχουν λογια να τον περιγραψουμε ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ Κ ΘΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΜΕ αραγε υπαρχει αλλος σαν τον ΤΑΚΗ ΠΙΕΡΡΟΥΤΣΑΚΟ ...ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ

[elepet]

Ηρθα αντιμετωπη με το αναπαντεχο αυτο συμβαν αμεσως μετα που εφερες στον κοσμο την δευτερη κορη μου.23 Φεβρουαριου 2011 γεννησα την κορη μου...1 Μαρτιου ημουν στο ιατρειο σου για τα ραμματα.Σε ειδα καταβεβλημενο..κουρασμενο..που να φανταστω???

Καθως μου εβγαζες τα ραμματα...εβηχες...σε κοιταζα...δεν ειμαι καλα μου λες..θα χω κολλησει κανενα ιο με τοσους ανθρωπους που συναναστρεφομαι.Εσυ ηξερες αλλα μαλλον κατι επρεπε να μου πεις εκεινη την ωρα..το ειχα καταλαβει..δεν εισουν καλα.Ειχα συνηθησει να βλεπω στο προσωπο σου το πιο δυνατο..χαμογελαστο..υπερηφανο ανθρωπο που ειχα συναντησει ποτε μου.

Γιατρουλη μου..δεν εισουν αυτος ο ανθρωπος εκεινη την μερα που μου εβγαζες τα ραμματα..και που εμελε να ειναι η τελευταια φορα που θα σε εβλεπα..ηταν ολοφανερο..κατι σου ειχε ριξει το ηθικο..κατι σε κραταγε..κατι σε φοβιζε....δεν ηθελες να το δειξεις..ομως σε καταλαβαινα....Αποχαιρετιστηκαμε...θα με δεις σε 15 ημερες μου ειπες..με φιλησες και εφυγα..ηταν η τελευταια φορα..Μερες μετα εμαθα οτι δεν ησουν καλα..οτι δεν θα βρισκεσαι στο ιατρειο για να ερθω να με δεις οπως μου ειχες πει..επρεπε να παω να με δει ενας γιατρος..ημουν και μετα απο καισαρικη.ΔΕΝ ηθελα να παω σε κανεναν! Ελεγα σε ολους οτι θα σε περιμενω να γινεις καλα!...περιμενα και ρωταγα...περιμενα και ρωταγα..τιποτα..ολα εδειχναν οτι τιποτα δε παει καλα..οταν αρχισα να απογοητευομαι πηρα την αποφαση να παω σε εναν συναδελφο σου να με δει..για δες μερα που διαλεξα γιατρε μου....1 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011..την ημερα που αφησες την τελευταια σου πνοη..το πληροφορηθηκα απο τον συναδελφο σου οτι εφυγες..οταν τον ρωτησα τυχαια πως πας! Έχασα την γη κατω απο τα ποδια μου..καλυτερα μου λεει που εγινε ετσι..υπεφερες λεει πολύ..καλύτερα έτσι.

Καλύτερα να ζούσες σκεφτηκα..σου άξιζε περισσότερη ζωή...μας άξιζες να σε εχουμε περισσότερο στην ζωή μας...

Για τους περισσότερους δεν ήσουν συγγενείς μας...ούτε αδερφός ...ούτε άντρας μας..ούτε κάτι για να μας πονάει τόσο πολύ....ήσουν ο φυλακάς αγγελος μας μάλλον...γι αυτο και σκόρπισες τόσο πόνο..πρόσεχε μας απο κει που είσαι...αν και ειμαι σίγουρη οτι το κάνεις..

θα σε θυμάμαι...σε σε σκέφτομαι...θα σε αγαπω...γιατρούλη μου..

[stavroulitsa]

Εχθές το μεσημέρι πήγα στο 3ο με δύο λουλούδια για να του πω ένα αντίο. Έψαξα πολύ για να τον βρω αλλά δεν έφυγα. Είπα "όχι, εγώ δεν φεύγω αν δεν σε χαιρετήσω" και τότε είδα πολλά πολλά λουλούδια και είπα εδώ πρέπει να είναι. Κάποιος άνθρωπος είχε αφήσει πάνω στο "άφτιαχτο ακόμη νέο του σπίτι" μία πλαστική διαφάνεια με το όνομά του και τις λέξεις "αιωνία σου η μνήμη" και έτσι ήμουν σίγουρη ότι είναι εκεί. Και τότε τον "μάλωσα". Του είπα "Γιατί δεν πρόσεχες λίγο και τον εαυτό σου; Γιατί έπρεπε να σκέφτεσαι όλους τους άλλους και τελευταίο εσένα;" Και μετά το μετάνιωσα και του είπα συγνώμη, και ότι δεν ήταν δυνατόν να μην πάω να του πω "αντίο". "Αντίο γιατρούλη μου, αντίο καρδιά μου, αντίο καλέ και άξιε άνθρωπε, παρηγορητή μας, οικογένειά μας, όλα μας". Μπορεί να μην ήταν ο άνθρωπος που βλέπαμε κάθε μέρα αλλά ήταν ο δικός μας άνθρωπος, ο άνθρωπος που ήταν μαζί μας σε κάθε δύσκολο και όμορφο όπως η γέννηση των παιδιών μας και σίγουρα δεν θα τον βγάλουμε ούτε από την καρδιά μας, ούτε απο το μυαλό μας, ποτέ.

 

Αν κάποια από εσάς μάθει πότε είναι τα σαράντα θα την παρακαλούσα πολύ να με ενημερώσει.