Άριστος πατέρας, άριστος σύζυγος, καλός πεθερός

[latiatoula]

....ο πατέρας του συζύγου μου, τον οποίο χάσαμε πρόσφατα, νεότατο. Είμαι πολύ στεναχωρημένη. Είχαμε καλές σχέσεις. Εντάξει, πιο πολύ με την πεθερά μου είμαι δεμένη (κουφό, ε? και όμως συμβαίνει, είναι πολύ καλή), αλλά και ο πεθερός μας φέρθηκε πολύ καλά. Κυρίως στο γιο του/ άντρα μου. Του χρωστάει τα πάντα. Αντίστοιχα και εγώ τον ευγνωμωνώ για πολλά πράγματα.

Δεν στεναχωριέμαι όμως μόνο γιατί έφυγε ένας άνθρωπος με τον οποίον είχα καλές σχέσεις. Στεναχωριέμαι γιατί έφυγε ένας σχετικά νέος άνθρωπος, που είχε χρόνια μπροστά του, που έφυγε πικραμένος (από άλλους ανθρώπους, ευτυχώς, δεν τον πικράναμε εμείς) και που δεν προλάβαμε να τον κάνουμε παππού. Και το ήθελε πολύ! Και εμείς φυσικά, θέλουμε παιδιά, αλλά δυστυχώς, δεν μας έτυχαν νωρίτερα, για να του δώσουμε αυτή τη χαρά. Στεναχωριέμαι επίσης, που αν κάνουμε με το καλό παιδάκια, δεν θα γνωρίσουν αυτόν τον παππού. Στεναχωριέμαι που ο άντρας μου δεν έχει μπαμπά, πλέον και που η πεθερά μου, νεότατη, έμεινε χήρα. Τώρα ήταν ο καιρός τους, να πάρουν σύνταξη, να κάνουν τα ταξίδια τους, να χαρούν τη ζωή τους.....Αλλά, δυστυχώς, δεν τα κατάφερε.

Δεν ξέρω γιατί τα έγραψα όλα αυτά...ίσως, γιατί στην οικογένειά μου, υπάρχει παράδοση "καλών πεθερικών". Οι γονείς μου, πχ, δεν είχαν ιδιαίτερα προβλήματα με τους γονείς, ο ένας του άλλου, υπήρχε σεβασμός και κατανόηση και αντίστοιχα, όταν έφυγαν από τη ζωή, τους πένθησαν με αυθεντική θλίψη. Εύχομαι να είναι καλά η πεθερά μου και οι δικοί μου οι γονείς. Για το δικό τους το καλό πάνω από όλα, αλλά και για το δικό μας (εμένα, των αδερφών μου, του συζύγου) και για το καλό των εγγονιών (αυτών που υπάρχουν ήδη και αυτών που ελπίζουμε να έρθουν).

Εύχομαι και οι δικοί σας να είναι καλά. Με τον πεθερό μου, όπως είπα, είχα καλές σχέσεις. Μια δυο φορές, είχαμε κάτι ψιλοπαρεξηγήσεις, αλλά το έριχνα στο χαβαλέ και στη διπλωματία. Δεν ήθελα να τσακωθώ με τον πατέρα του άντρα μου και κυρίως να στεναχωρήσω έναν άρρωστο άνθρωπο. Και ναι, και στις δύο ψιλοπαρεξηγήσεις αυτές, μιλούσε η αρρώστεια του, δεν μιλούσε ο ίδιος. Αν ήταν απολύτως υγιής, δεν θα είχαμε κανένα θέμα, το πιστεύω αυτό. Οπότε, δεν μετανιώνω για τη στάση μου. Χαίρομαι, που τη στιγμή τουλάχιστον που έφυγε, είμασταν αγαπημένοι και οι σχέσεις μας απολύτως ομαλές. Όσο είναι εφικτό, αν έχετε να κάνετε με έναν καλό άνθρωπο, σας προτρέπω, αν μου επιτρέπεται, να κάνετε και εσείς το ίδιο. Αν μια κουβέντα δεν είναι πολύ βαριά, αφήστε την να πέσει και κάτω.....