Πειτε μου μια γνωμη...πριν σαλταρω...

[Maraki+]

Αδυνατώ να καταλάβω...πώς επιτρέπετε να σας παίρνουν τα μωρά σας από τα χέρια με το έτσι θέλω; Θα με τρελάνετε; Στόμα δεν έχετε να μιλήσετε και να τους πείτε να κάτσουν στ' αυγά τους;

Μα τόση ευγένεια πια; Εγώ θα την είχα ξεχεριάσει τη μάνα μου/αδερφή μου/πεθερά μου κτλ αν τολμούσαν να έρθουν να μου πάρουν το παιδί από τα χέρια χωρίς να θέλω. Ή να πάω να φιλήσω το παιδί μου και να μου πει "μη, μη θα το ξυπνήσεις"...ο διάολος θα τους έπαιρνε.

Και δεν πα να είχε ο άντρας μου την τρελή αδυναμία και του έθιγα τη μάνα του με το έχω τον πρώτο λόγο στο παιδί μας!

Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά...

[demi1981]

Αδυνατώ να καταλάβω...πώς επιτρέπετε να σας παίρνουν τα μωρά σας από τα χέρια με το έτσι θέλω; Θα με τρελάνετε; Στόμα δεν έχετε να μιλήσετε και να τους πείτε να κάτσουν στ' αυγά τους;

Μα τόση ευγένεια πια; Εγώ θα την είχα ξεχεριάσει τη μάνα μου/αδερφή μου/πεθερά μου κτλ αν τολμούσαν να έρθουν να μου πάρουν το παιδί από τα χέρια χωρίς να θέλω. Ή να πάω να φιλήσω το παιδί μου και να μου πει "μη, μη θα το ξυπνήσεις"...ο διάολος θα τους έπαιρνε.

Και δεν πα να είχε ο άντρας μου την τρελή αδυναμία και του έθιγα τη μάνα του με το έχω τον πρώτο λόγο στο παιδί μας!

Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά...

 

Συμφωνώ με την προλαλίσασα..... και διαφωνώ να μιλήσεις με την πεθερά. Αν πραγματικά παίζει θέμα ζήλιας και όλοι αυτοί οι ψυχολογικοί όροι που προαναφέρθηκαν το πολύ πολύ να την βγάλει τρελή παντού και φύσικα και στον άντρα της. Αρκετά έχει στενοχωρηθεί δεν χρειάζεται άλλο. Έχει σαραντίσει το μωρό, έχει προς το παρόν καλό καιρό, πάρε τους δρόμους και μη τον είδατε τον Παναή.................

[vania]

Καλημέρα σας ξανα! Διάβασα όλες τις απαντήσεις και σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας! Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό έχει στρώσει λίγο το θέμα, και αυτό γιατί εγώ έχω συνέλεθει από τη λοχεία αλλά και γιατί πλεόν δεν φοβάμαι ούτε έχω ανασφάλειες με το παιδί μου. Νιώθω πολύ σίγουρη για τον ευατό μου.

Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαι από τον χαρακτήρα μου επιβλητικός άνθρωπος, δεν μου αρέσουν οι εντάσεις και γενικότερα είμαι πολύ χαμηλών τόνων. Γιαυτό άλλωστε και βρήκε χώρο η πεθερά και χόρεψε!!!! Αλλά τι να κάνω βρε κορίτσια έτσι βγήκα από το εργοστάσιο, δεν μπορώ να αλλάξω χαρακτήρα. Προκειμένου να την αντιμετωπίσω (όταν πλεόν συνήλθα λίγο και πήρα τα πάνω μου) αποφάσισα να της δώσω να καταλάβει ότι δεν την υποτιμώ ούτε την θεωρώ ότι δεν ξέρει, την έκανα να αισθανθεί σημαντική στη ζωή του παιδιού μου ως γιαγια. Και αυτα τα έκανα με λόγια. Της έλεγα πόσο χαίρομαι που το παιδί έχει τις γιαγιές που το αγαπάνε(δυστυχώς οι παππουδες έχουν πεθάνει και οι 2), της το πήγαινα εγώ κάποια απογεύματα και την άφηνα να ασχοληθεί μαζί του όλη την ώρα. Προσπάθησα δηλαδή να δείξω και ανωτερότητα σε όσα είχανε γίνει αλλά και να μην την αποκλείσω από τη ζωή μας. Γιατί όσο περισσότερο θα την απέκλειε τόσο περισσότερο θα προσπαθούσε να χωθεί και εκεί θα είχαμε πρόβλημα. Και πραγματικά τα πράγματα ηρέμησαν. Βέβαια το ότι μου πάιρνει το παιδί απο τα χέρια συνεχίζεται ακόμα, αλλά που θα μου πάει θα το τακτοποιήσω και αυτό!!!!! Και τις μαλακίες που πετάει μερικές φορές του στυλ"αχ πώς κοιτάζει ε΄μενα την γιαγιά ή τον μπαμπα ή τον θείο αλλά ποτέ την μαμά" τις κάνω γαργάρα καθότι ξέρω πολύ καλά πλεόν ΠΩΣ κοιτάζει το παιδί μου εμένα. Δεν χρειάζομαι κανεναν να μου το πει... Πάντως όσα χρόνια και να περάσουν όσο καλές και να γίνουν οι σχέσιες μας δεν πρόκειτε ποτέ να της συγχωρέσω την συμπεριφορά της στις αρχές. Την θεωρώ το λιγότερο απαράδεκτη. Περίμενα από μια γυναίκα 54 χρονών , μάνα 2 αγορίων και γιαγιά 2 άλλων παιδιών να δείξει περισσότερη ωριμότητα και να μην κάνει σαν παιδάκι 10 χρονών που της πήρανε το γλυφιτζούρι....Φιλάκια και καλή εβδομάδα σε όλες!!

[demi1981]

Σαν να γράφει άλλη κοπέλα!!!!!!!!!! Αυτή μ' αρέσει περισσότερο:p:p

[Maraki+]

Καλημέρα σας ξανα! Διάβασα όλες τις απαντήσεις και σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας! Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό έχει στρώσει λίγο το θέμα, και αυτό γιατί εγώ έχω συνέλεθει από τη λοχεία αλλά και γιατί πλεόν δεν φοβάμαι ούτε έχω ανασφάλειες με το παιδί μου. Νιώθω πολύ σίγουρη για τον ευατό μου.

Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαι από τον χαρακτήρα μου επιβλητικός άνθρωπος, δεν μου αρέσουν οι εντάσεις και γενικότερα είμαι πολύ χαμηλών τόνων. Γιαυτό άλλωστε και βρήκε χώρο η πεθερά και χόρεψε!!!! Αλλά τι να κάνω βρε κορίτσια έτσι βγήκα από το εργοστάσιο, δεν μπορώ να αλλάξω χαρακτήρα. Προκειμένου να την αντιμετωπίσω (όταν πλεόν συνήλθα λίγο και πήρα τα πάνω μου) αποφάσισα να της δώσω να καταλάβει ότι δεν την υποτιμώ ούτε την θεωρώ ότι δεν ξέρει, την έκανα να αισθανθεί σημαντική στη ζωή του παιδιού μου ως γιαγια. Και αυτα τα έκανα με λόγια. Της έλεγα πόσο χαίρομαι που το παιδί έχει τις γιαγιές που το αγαπάνε(δυστυχώς οι παππουδες έχουν πεθάνει και οι 2), της το πήγαινα εγώ κάποια απογεύματα και την άφηνα να ασχοληθεί μαζί του όλη την ώρα. Προσπάθησα δηλαδή να δείξω και ανωτερότητα σε όσα είχανε γίνει αλλά και να μην την αποκλείσω από τη ζωή μας. Γιατί όσο περισσότερο θα την απέκλειε τόσο περισσότερο θα προσπαθούσε να χωθεί και εκεί θα είχαμε πρόβλημα. Και πραγματικά τα πράγματα ηρέμησαν. Βέβαια το ότι μου πάιρνει το παιδί απο τα χέρια συνεχίζεται ακόμα, αλλά που θα μου πάει θα το τακτοποιήσω και αυτό!!!!! Και τις μαλακίες που πετάει μερικές φορές του στυλ"αχ πώς κοιτάζει ε΄μενα την γιαγιά ή τον μπαμπα ή τον θείο αλλά ποτέ την μαμά" τις κάνω γαργάρα καθότι ξέρω πολύ καλά πλεόν ΠΩΣ κοιτάζει το παιδί μου εμένα. Δεν χρειάζομαι κανεναν να μου το πει... Πάντως όσα χρόνια και να περάσουν όσο καλές και να γίνουν οι σχέσιες μας δεν πρόκειτε ποτέ να της συγχωρέσω την συμπεριφορά της στις αρχές. Την θεωρώ το λιγότερο απαράδεκτη. Περίμενα από μια γυναίκα 54 χρονών , μάνα 2 αγορίων και γιαγιά 2 άλλων παιδιών να δείξει περισσότερη ωριμότητα και να μην κάνει σαν παιδάκι 10 χρονών που της πήρανε το γλυφιτζούρι....Φιλάκια και καλή εβδομάδα σε όλες!!

Δε χρειάζεται ούτε να τσακωθείς, ούτε να δημιουργήσεις εντάσεις. Σε διαβεβαιώνω εγώ που με την πεθερά μου δεν έχω τσακωθεί ΠΟΤΕ κι αυτό γιατί ξεκαθάρισα από την αρχή ποιος έχει τον πρώτο λόγο στο παιδί: εγώ κι ο άντρας μου.

Νομίζεις εμένα δε μου έκανε υποδείξεις; Ένα light παράδειγμα θα σου φέρω και θα αφήσω τα χοντρά. Μια μέρα γύρισε και μου είπε σε επιβλητικό τόνο "μην της βάζεις την πιπίλα!" γιατί μόλις είχαμε πάει σπίτι τους και δεν ήθελε να κοιμηθεί το μωρό (το ότι ήταν η ώρα του ύπνου και αν δεν κοιμόταν το απόγευμα θα ήταν λες και είχε μπει ο εξ' απο 'δω μέσα του δεν την απασχολούσε καθόλου).

Βάζω λοιπόν την πιπίλα στο μωρό μου και σηκώνομαι, απλώνω το κουλό μου μπροστά στη μούρη της κάνοντας σαφώς νόημα να το βουλώσει και της απαντάω ότι όσον αφορά το παιδί μιλάω εγώ.

Εκείνη φυσικά γέλασε ελαφρά του τύπου "έλα βρε πλάκα έκανα" αλλά το μήνυμα το πήρε.

Το παιδί της το δίνω εγώ να το κρατήσει, δεν το σηκώνει κανείς από το καρότσι αν δεν πάρει την άδεια τη δική μου και του άντρα μου.

Σε όλα αυτά βέβαια βοηθάει ότι ο άντρας μου θα με υποστηρίξει μπροστά τους σε όλα τα θέματα παρόλο που είναι πολύ δεμένος με την οικογένειά του και ειδικά με τη μάνα του. Δε με έχει απασχολήσει το εν λόγω θέμα...αυτός της έχει αδυναμία, όχι εγώ, αλλά δε δέχομαι (και του το έχω ξεκαθαρίσει) να τη βάλει πάνω από εμένα και το παιδί του.

Και επίσης κάτι που δεν της δίνει κανέναν αέρα είναι ότι έχω την τύχη να μην έχω ανάγκη να μου κρατάει το παιδί γιατί εργάζομαι από το σπίτι.

Έχει προσπαθήσει άπειρες φορές να χωθεί, να έχει άποψη, να μας πει πώς θα ζήσουμε τις ζωές μας αλλά έχει βρεθεί μπροστά σε τοίχο. Ξέρω τι λέει για μένα, ότι είμαι κακιά νύφη, ότι είμαι απόλυτη, ότι δε βλέπουν αρκετά το παιδί (κάθε δεύτερη Κυριακή τρώμε μαζί τους και καθόμαστε κανένα 4ωρο σπίτι τους) αλλά δε με απασχολεί ούτε στο ελάχιστο. Δημοκρατία έχουμε...ας λέει ότι θέλει.

[KaMi_KaMi]

:shock::shock::shock: το διάβασα ΚΑΙ αυτό....