ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΝΑΤΕ

[Little Monkey]

Είμαι 6,5 μηνών έγκυος, έχω φάει όλη την ζέστη του καλοκαιριού, τον σηκωνω γιατί θέλει αγκαλίτσες κ δεν μπορώ να του τις στερήσω κ η μέση μου έχει διαλύσει. Οπότε το σχολιο του τύπου: ξεχνάς τους πόνους του αυχένα, του χεριού, του ποδιού, της μέσης κτλ είναι άτοπο. Όταν δεν έχεις κανέναν για βοήθεια, απλά προσπαθείς να βελτιώσεις τις συνθήκες της καθημερινότητας σου. Το να μην έχω το μωρό/ ά κρεμασμένα πάνω μου, δεν σημαίνει ότι τα αγαπάω λιγότερο. Άνθρωποι είμαστε κ εμείς.

Συμφωνώ απόλυτα! Στην τελική όταν έρθει το νέο μωρό, τι θα κάνεις; Θα σηκώνεις τον μεγάλο ΚΑΙ το μωρό με την ελπίδα ότι η μέση σου δεν θα επηρεαστεί από το παραπάνω βάρος; Για μένα είναι πιο σημαντικό να μην διαλύσει η μέση σου ώστε να μπορείς να φροντίσεις δύο μωρά, παρά να μην στερηθούν τις συνεχείς αγκαλιές, τις οποίες μπορείς να αντικαταστήσεις με χάδια και παιχνίδια στο κρεβάτι. Αλίμονο αν σήμαινε ότι οι μανούλες που δεν έχουν συνέχεια τα παιδιά τους αγκαλιά, τους στερούν την αγάπη, τη φροντίδα και το χάδι!

[SMARA]

---------------Σε καμια περιπτωση δεν θα (ξανα)εμπιστευτω τον αντρα μου στην γνωστη πλεον ατακα''αγαπη μου ολα εγω θα τα κανω.δε θα κουραστεις καθολου''

Αφου ανθρωπε μου ΔΕΝ μπορεις .....

 

--------------Δεν θα ζυγιζα τα 32,76γρ που εφαγε(ή που δεν εφαγε)

 

-------------Θα το ειχα ολη νυχτα να κοιμαται κοντα μου(αυτο δεν το μετανοιωσα ποτε)

 

 

---------------Και τελος δεν θα επετρεπα σε κανενα να το πιασει-σηκωσει επειδη ηρθε να μου κανει επισκεψη.Δεν καταλαβαινουν οι γιαγιαδες-θειές-γειτονισσες οτι το βρεφος δεν ειναι αξιοθεατο.

[mikio]

τον σηκωνω γιατί θέλει αγκαλίτσες κ δεν μπορώ να του τις στερήσω κ η μέση μου έχει διαλύσει

 

Συμφωνώ απόλυτα! Στην τελική όταν έρθει το νέο μωρό, τι θα κάνεις; Θα σηκώνεις τον μεγάλο ΚΑΙ το μωρό με την ελπίδα ότι η μέση σου δεν θα επηρεαστεί από το παραπάνω βάρος; Για μένα είναι πιο σημαντικό να μην διαλύσει η μέση σου ώστε να μπορείς να φροντίσεις δύο μωρά, παρά να μην στερηθούν τις συνεχείς αγκαλιές, τις οποίες μπορείς να αντικαταστήσεις με χάδια και παιχνίδια στο κρεβάτι. Αλίμονο αν σήμαινε ότι οι μανούλες που δεν έχουν συνέχεια τα παιδιά τους αγκαλιά, τους στερούν την αγάπη, τη φροντίδα και το χάδι!

 

Θέλει αγκαλίτσες και δεν μπορεί να του τις στερήσει. Ανίατη περίπτωση λέμεεεε! Και το 2ο θα θέλει αγκαλίτσες και ούτε σε αυτό θα τις στερήσει, αυτό λέω.

Απόλυτα σωστό και θεμιτό να αντικαταστήσεις με χάδια και παιχνίδια στο κρεβάτι τις συνεχείς αγκαλιές. Αλλά αν δεν το έχεις... δύσκολα το καταφέρνεις. Ιδιαίτερα αν σου κάτσει μωρό που ότι κι αν του κάνεις από την αρχή δεν πιάνει, πέρα της αγκαλιάς.

[mar-tha]

Περί αγκαλιάς: εννοείται πως λαχταράς να πιάσεις το μωράκι σου όσο πιο πολύ μπορείς... Αλλά μην μιλάτε εκ του ασφαλούς κορίτσια.... Αναφέρθηκα στην κούραση γιατι ο γιος μου είναι 15 μηνών κ δεν τον έχω αφήσει ΠΟΤΕ - ούτε για 5 λεπτά σε κανέναν. Όχι απο επιλογή φυσικά. Η μαμά είναι στην επαρχία, η πεθερά στην κοσμάρα της κ ο μπαμπάς μας δουλεύει πολύ. Το αποτέλεσμα;;; Είμαι 6,5 μηνών έγκυος, έχω φάει όλη την ζέστη του καλοκαιριού, τον σηκωνω γιατί θέλει αγκαλίτσες κ δεν μπορώ να του τις στερήσω κ η μέση μου έχει διαλύσει. Οπότε το σχολιο του τύπου: ξεχνάς τους πόνους του αυχένα, του χεριού, του ποδιού, της μέσης κτλ είναι άτοπο. Όταν δεν έχεις κανέναν για βοήθεια, απλά προσπαθείς να βελτιώσεις τις συνθήκες της καθημερινότητας σου. Το να μην έχω το μωρό/ ά κρεμασμένα πάνω μου, δεν σημαίνει ότι τα αγαπάω λιγότερο. Άνθρωποι είμαστε κ εμείς.

 

Μαζί σου είμαι.. και η πολύ αγκαλιά, αν σημαίνει πολύ αγάπη, γνωρίζουμε διάφορες περιπτώσεις του πόσο αυτή η πολύ αγάπη κοστίζει αύριο-μεθαύριο στο παιδί.

 

Το παιδί αντιλαμβάνεται την αγάπη των γονιών ακόμα και από την ανάσα τους, δεν χρειάζεται να γινόμαστε αυτοκόλητα.. Σε όλα τα πράγματα πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. Ταπεινή μου άποψη.

 

Και για να απαντήσω στο post, τι δεν θα έκανα...

 

- δεν θα είχα σε απόλυτη "καραντίνα" το μωρό από συγγενείς κλπ τον πρώτο καιρό, όχι γιατί ήταν λάθος.. αλλά γιατί το 1ο θα πηγαίνει σχολείο, οπότε δώρο άδωρον!

-δεν θα είχα τον ίδιο "φόβο" για τα μικρόβια, που λιώσανε τα χέρια μας με τα αντισηπτικά..

- α! αι δεν θα ήθελα το ίδιο κρεβάτι στην κλινική, αυτά τα και καλά super που τελικά δεν σε αφήνουν να πάρεις έναν υπνάκο της προκοπής, γιατί είναι το σώμα σου ως σίγμα τελικό, όταν τον χρειάζεσαι!

[Little Monkey]

Απόλυτα σωστό και θεμιτό να αντικαταστήσεις με χάδια και παιχνίδια στο κρεβάτι τις συνεχείς αγκαλιές. Αλλά αν δεν το έχεις... δύσκολα το καταφέρνεις. Ιδιαίτερα αν σου κάτσει μωρό που ότι κι αν του κάνεις από την αρχή δεν πιάνει, πέρα της αγκαλιάς.

Δύσκολο ίσως, αλλά όχι ακατόρθωτο! Στην τελική, οι μανούλες που έχουν ένα μικρό και μετά κάνουν δίδυμα (ή τρίδυμα) ή οι μανούλες που έχουν 3 ή 4 μικρά, πώς τα καταφέρνουν; Αυτές που έχουν πρόβλημα με τη μέση τους πώς τα καταφέρνουν; Για όλα υπάρχει τρόπος, αρκεί να το θες πολύ ή να το υπαγορεύουν οι συνθήκες

 

Και τελος δεν θα επετρεπα σε κανενα να το πιασει-σηκωσει επειδη ηρθε να μου κανει επισκεψη.Δεν καταλαβαινουν οι γιαγιαδες-θειές-γειτονισσες οτι το βρεφος δεν ειναι αξιοθεατο.

Αυτούς έπρεπε να μου τους στείλεις εμένα, που όποιος έμπαινε στο σπίτι έπαιρνε απαραίτητα το μωρό αγκαλιά, αλλιώς δεν έφευγε

[Prinzessin]

Τελειο θέμα.

Σε ακριβώς δυο βδομάδες αναμένω με αγωνια τη δεύτερη μπεμπα μου.Και λέω στον εαυτό μου τα εξής.

Δε θα ξανά χάσω πολύτιμη ενέργεια και δύναμη κλαιγοντας, επειδή δεν έχω την παραμικρή βοηθεια από παππουδογιαγιαδες η κοντινούς συγγενείς. Όπως τα καταφέραμε με την πρώτη ο άντρας μου και γω, έτσι θα τα ξανά καταφέρουμε.

Δε θα αποστειρωνω μετά το πέρας των τεσσάρων μηνών σαν την παλαβη, οποιοδήποτε παιχνιδάκι, αντικείμενο θα περιεργαζεται η μπεμπα μου.

Δε θα ξανακλειστουμε-αποκλειστουμε με τον άντρα μου, από κάποιους μήνες και μετά, στο σπίτι, ώστε η μικρη οκτώ μισή με εννιά να βρίσκεται στην κούνια.Μια φορά την εβδομάδα να βγαίνουμε έξω και να μένουμε λίγο πιο αργά να αποκοιμιεται στο καρότσι.

Δε θα δεχτώ να δώσουν στο μαιευτήριο έστω και λίγο συμπλήρωμα, γιατί μετα ταλαιπωρήθηκα να πετύχω αποκλειστικό θηλασμο, ευτυχώς όμως τα καταφερα!

Σας φιλώ γλυκά

[momo]

Μάλλον έχει γραφτεί και από προηγούμενες,

 

Δεν θα επέτρεπα σε κανέναν να με κάνει να νιώθω άσχημα επειδή δεν κάνω το ένα ή το άλλο πράγμα με τον τρόπο που θεωρεί σωστό.

Απίστευτη πίεση, που στοίχισε σε νεύρα και θλίψη πάνω στην προσπάθεια να γίνουν όλα τέλεια- διαπίστωσα μετά πως τέλεια είναι η αγκαλιά και οι αγάπες με το μικρό, το οποίο καθόλου δεν το ένοιαζε τελικά με ποιο τρόπο το τάιζα και με ποιο τρόπο το κοίμιζα, αρκεί να ήταν με τους γονείς του

[kikileuteris]

Θα ενημερωνόμουνα καλύτερα για το θηλασμό ώστε να τα καταφέρω....

 

Θα θήλαζα....

[boy'smam]

Αυτο που πρεπει ολες να κανουμε ειναι να ξανασκεφτομαστε αυτο που κανουμε την ιδια στιγμη ωστε να μην χρειαστει να γραψουμε ξανα εδω!

Εγω τριτο μωρο δεν ξερω αλλα το σιγουρο ειναι οτι καθε παιδι ειναι ενα σχολειο!Στο δευτερο ξερεις και εισαι προετοιμασμενη καλυτερα στο τριτι μαλλον πετας!!!

Ισως αν ερθει τριτι να προσπαθησω να μην εχω τοσα νευρα και να βγαλω βιντεο στο μαιευτηριο!Δεν ξερω πως μου διεφυγε και εχω ενα βιντεο ρε γμτ!!!Μεγαλος καημος!!!!!!!!!!

Επιθσης σε μια πιθανη τριτη εγκυμοσυνη θα ειμαι κουκουρουκου με το σπιτι!!!!Μην γεννησω παλι πριν την ωρα μου!36+3 γεννησα αλλα και παλι θα μπορουσα να εχω φτασει υις 38 που ειχα ραντεβου!

[Little Monkey]

διαπίστωσα μετά πως τέλεια είναι η αγκαλιά και οι αγάπες με το μικρό, το οποίο καθόλου δεν το ένοιαζε τελικά με ποιο τρόπο το τάιζα και με ποιο τρόπο το κοίμιζα, αρκεί να ήταν με τους γονείς του

Μεγάλη κουβέντα είπες Momo!

[Μαρία1982]

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι τρίτο παιδί αλλά ακόμα οι ορμόνες μου τρελαίνονται οπότε δεν το παίρνω στα σοβαρά...

Μαλλον αυτό που δνε θα έκανα στο δεύτερο πλέον είναι να είμαι καταπάνω του όλη την ώρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα οπότε να βελτιωθώ γίνεται αλλά να αλλάξω τελείως δεν γίνεται. Κουράγιο με τις κοπέλες με τις αγκαλιές γιατί είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση.

[giasof]

καλημερα..λοιπον εγω στο επομενο με χαρα θα δεχτω βοηθεια και δεν θα το παιξω υπερηφανη μανα 'μπορω και μονη μου''τρομαρα μου οχι οτι δεν τα καταφερα αλλα οταν επρεπε να παω για δουλεια η μικρη δυσκολευτηκε πολυ..να ενημερωθω καλυτερα για τον θηλασμο και να μην με πιασει καταθλιψη και να μην ακουω κανεναν και να κανω οτι θελω εγω!!!

[dtrip]

Γεια σας παιδιά, καινούριος εδώ, έχουμε μία μπέμπα 2 εβδομάδων,

ε είναι πολύ νωρίς να πω τι δε θα ξαναέκανα, πάντως υπάρχει ήδη ένα:

 

θα φρόντιζα φεύγοντας από την κλινική να ξέρω πάνω κάτω πόσο πρέπει να τρώει την ημέρα και ανά γεύμα, γιατί την πρώτη μέρα που την πηραμε στο σπίτι την τρελάναμε στην πείνα και έκλαιγε συνέχεια και τρελαθήκαμε. Τελικά από τηλεφώνου ο παιδίατρος μου είπε "πεινάει, ταίστε την", και Οκ.

[sofi@p]

εγώ μετάνοιωσα που άφησα τον 1ο μου γιατρό στη γέννα να μου βάλει τεχνητούς πόνους, ενώ είχα ήδη φυσικούς πόνους και μετά να κάνω επισκληρίδιο με όλα τα παρελκόμενα. ευτυχώς "διόρθωσα το λάθος μου" στη 2η γέννα (με άλλο γιατρό) όπου όλα πήγαν τέλεια και φυσιολογικά.

[Lin_Lin]

Ανεξάντλητο το συγκεκριμένο θεματάκι και παρόλο που διατυπώνονται αρκετές φορές παρόμοια πράγματα, έχει ενδιαφέρον να τα (ξανά)διαβάζουμε μήπως και τελικά κάτι αλλάξουμε-βελτιώσουμε την επόμενη φορά

 

Εν προκειμένω:

1) πρώτο και βασικότερο δεν θα ανεχόμουν από κανέναν τρίτο να έχει άποψη για το τι κάνουμε εγώ και ο άντρας μου με το μωρό. Αγακαλιές και νταχτιρντίσματα μόνο και εφόσον το θέλουμε εμείς. Ειπώθηκε και παραπάνω, τα μωρά δεν είναι αξιοθέατα!!

2) θα ανοίγω το στόμα μου και θα δίνω τις κατάλληλες απαντήσεις σε όποιον προσπαθήσει να ακυρώσει το ρόλο μου ως μάνα και γενικά θα είμαι πιο bitch όπου χρειαστεί!

3) δεν θα στερήσω την αγκαλιά και τη θαλπωρή που θα απαιτεί το μωρό αλλά θα βάλω μέτρο στο πρόγραμμά του για να κοιμάται μόνο του γρήγορα και εύκολα, όπως κάναμε στην κόρη μου (η οποία κοιμάται συνεχόμενα από 50 ημερών, χωρίς υστερίες, ήρεμα και ευχάριστα και έχει ήρεμους και ξεκούραστους γονείς!!)

4) δεν θα αγχωνόμουν ΚΑΘΟΛΟΥ με το θηλασμό, αν κάτσει έχει καλώς, αν όχι, θα μεγαλώσει και με ξένο μια χαρά

 

Και πάνω από όλα, να αποκτούσα πάλι ένα υγιέστατο παιδάκι

[Elisa Twins]

Αχ αχ αχ... τί δε θα έκανα (ή μεταξύ μας... τί δε θα κάνω - θεού θέλοντος) στο τρίτο παιδί...... δεν ξέρω. Ξέρω όμως τί θα έκανα...

θα τράβαγα video τις πρώτες μέρες (στο μαιευτήριο αλλά και στο σπίτι) ενώ θα απαιτούσα από τους τριγύρω μου να με υποστηρίξουν και βοηθήσουν να θηλάσω!

Μακάρι....

[Macorina]

Πολύ ωραίο θεματάκι!!! Λοιπόν:

-Θα προσπαθούσα να το μάθω να κοιμάται μόνο του και όχι πάντα πάνω στο στήθος(δηλαδή θα το θήλαζα πριν το μπάνιο το βράδι και όχι πριν ακριβώς από τον ύπνο)

-Θα άφηνα το σκυλάκι μας να το επεξεργαστεί περισσότερο μόλις γυρίσουμε από το μαιευτήριο

-Δεν θα κλεινόμουν τόσο μέσα τους πρώτους 2-3 μήνες με αποτέλεσμα να φρικάρω από την κλεισούρα

-Θα το έβαζα σε σλινγκ και όχι σε μάρσιππο (έχω την εντύπωση ότι είναι πιο καλό για τη μέση) γιατί το μάρσιππο μου ήταν σχεδόν άχρηστο με ένα αρκετά βαρύ μωρό...

-Θα ζητούσα να μου φέρουν το μωρό να θηλάσω ακόμα και στην αίθουσα ανάνηψης (μέχρι να νοιώσω τα πόδια μου από την επισκληρίδιο περίμενα 3 ώρες, και σίγουρα του έδωσαν ξένο γάλα)

-Θα κοιμόμουν περισσότερο τις ώρες που κοιμόταν το μωρό αντί να ασχολούμαι με το σπίτι

[dimmi]

Μάλλον έχει γραφτεί και από προηγούμενες,

 

Δεν θα επέτρεπα σε κανέναν να με κάνει να νιώθω άσχημα επειδή δεν κάνω το ένα ή το άλλο πράγμα με τον τρόπο που θεωρεί σωστό.

Απίστευτη πίεση, που στοίχισε σε νεύρα και θλίψη πάνω στην προσπάθεια να γίνουν όλα τέλεια- διαπίστωσα μετά πως τέλεια είναι η αγκαλιά και οι αγάπες με το μικρό, το οποίο καθόλου δεν το ένοιαζε τελικά με ποιο τρόπο το τάιζα και με ποιο τρόπο το κοίμιζα, αρκεί να ήταν με τους γονείς του

Αυτό ακριβώς! Και κυρίως δεν θα επέτρεπα στον ίδιο μου τον εαυτό να με κάνει να νιώθω άσχημα επειδή δεν τα έκανα όλα τέλεια!

[AthinaP]

Και επανέρχομαι γιατί όσο μεγαλώνουν τα παιδιά φαίνονται τα λάθη. Όταν συμβαίνουν, καμιά φορά δεν ενοχλούν και τόσο.

 

Λοιπόν:

 

Όταν ήταν μωράκια, δεν με πείραζε να πιάνουν τους τοίχους και τα τζάμια γιατί τα χεράκια τους ήταν έτσι και αλλιώς πεντακάθαρα. Τα τάιζα στο στόμα. Σιγά σιγά φάνηκε το πρόβλημα. Όταν άρχισαν να τρώνε και να κολατσίζουν όλη μέρα, να πιάνουν πλαστελίνες κλπ. Ακόμα το προσπαθώ, αλλά οι δαχτυλιές στο σπίτι είναι σαν το ντεκόρ ένα πράγμα, συνήθισαν να τις βλέπουν. Μιλάμε για παιδιά 5 χρονών πια και τα νεύρα μου κρόσια.

 

Το ίδιο με τα ψίχουλα. Όσο ήταν μικρά έλεγα μικρά είναι, αλλά εκείνα το μετέφρασαν ότι τη μαμά δεν την πειράζει να μαζεύει τα ψίχουλα εις τον αιώνα τον άπαντα.

 

Επίσης, θα άφηνα λιγότερες ταρζανιές στους καναπέδες, γιατί επίσης κόβονται δύσκολα.

 

Α και να παίζουν με τα νερά στο νεροχύτη, ακούστηκε καλή ιδέα για χρονιάρικα μωρά, σε βροχερές μέρες που βαριούνται ασύστολα, αλλά μετά τα 5 καταντάει αηδία Άντε να τους το κόψω και αυτό. Δεν θα το έκανα εξαρχής.

 

Κάτι άλλο είναι που άφησα τα παιδιά "να τα βρουν μόνα τους" και αυτό που βρήκαν ήταν ο ένας να αρπάζει παιχνίδια και η άλλη να κάθεται να της αρπάζουν. Με αποτέλεσμα, χρόνια μετά, να έχει αποκτήσει εκείνος το συνήθειο να μπλέκει σε φασαρίες, γιατί δεν κάθονται όλοι βέβαια να τους πάρει τα παιχνίδια! Και εκείνη δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα και δεν είναι ιδιαίτερα διεκδικητική, όσο χρειάζεται τουλάχιστον. Ούτε και σε αυτό το θέμα το μπλα μπλα εκ των υστέρων άλλαξε και πολλά. Πήρε καιρό να αλλάξει και όχι και πολύ. Αυτό που έπρεπε να γίνει εξαρχής ήταν όταν ήταν 8 μηνών που ξεκίνησαν να διεκδικούν ήταν να μάθουν ότι δεν αρπάζουμε, αλλά δεν δεχόμαστε και να μας αρπάζουν πράγματα από τα χέρια. Η ζωή μας θα ήταν πιο απλή μακροπρόθεσμα! Αυτό, επειδή τα παιδιά μου πήγαν μικρά παιδικό, αλλιώς θα είχαν προλάβει να κοινωνικοποιηθούν αλλιώς.

 

Επίσης, το έχω πει σε άσχετα τόπικ, όσο μεγαλώνουν βλέπω ότι θα ήθελα να έχουν καλύτερη σχέση με τη γιαγιά τους. Θα ήμουν λιγότερο "μονδέρνα" στο να μείνουμε μόνοι μας να δεθούμε δήθεν και κάτι τέτοια που τώρα μου σηκώνεται η τρίχα να τα ακούω. Δεν περάσαμε και λίγα με τις ξένες γυναίκες που ανακαστήκαμε να βάλουμε σπίτι μας. Μια χαρά ήταν η γιαγιά μας βέβαια, δεν ήταν κάτι εξτρήμ ως περίπτωση. Δεν πατάς ξαφνικά ένα κουμπί να φτιάξεις σχέση με μεγάλα παιδιά, ενώ δεν είχαν πολλές σχέσεις ως νεογέννητα.

[jackrussel]

16 μήνες μετά λοιπόν... προσωπικά έχω να δηλώσω ότι όλα τα ξανάκανα! :lol:

Τι κι αν έλεγα κι εγώ τα χίλια όσα, γιατί κι εγώ σκούρα τα είχα βρει με το γιόκα μου όταν ήταν μωρουδέλι...

Τα ίδια και χειρότερα έκανα στην κόρη μου για τους λόγους που εξηγώ παραπάνω! Όταν ερωτεύεσαι κάνεις τα ίδια λάθη! Κι αυτός ο "έρωτας" της μάνας για τα παιδιά της ξεπερνάει κάθε φαντασία... Οπότε και δις και τρις και τετράκις μη σας πω σε θέματα που "κακομαθαίνουμε" τα παιδιά μας κι όχι σε θέματα άσκοπης... υστερίας θα κάνουμε τα ίδια "αμαρτήματα"!

Με πολλή αγάπη!!!! mikio

 

ο ερωτας της μανας για τα παιδια της! ποσο ευστοχο και ποσο συμφωνω μαζι σου

και αν θα εκανα δευτερο θα ηθελα να κανω ακριβως τα ιδια,,,ακριβως δεν γινεται γιατι θα εχω να κανω με ενα αλλο παιδι με αλλη προσωπικοτητα, αλλα θα ηθελα να εχω ακριβως την ιδια διαθεση και διαθεσιμοτητα,,,να το κοιμιζω στην αγκαλια μου στο στηθος μου,,να ξυπναω το πρωι, αν εχω κοιμηθει, να δω το μουτρακι του, κι αν δεν εχω κοιμηθει να το κοιταω ολη νυχτα,,,

κυριως θα ηθελα να ανησυχω πιο λιγο και να μην εχω τυψεις οτι το κακομαθαινω και διαφορα τετοια τοξικα για τον εγκεφαλο περιττα ανουσια και γελοια αγχη

[maela]

Ενδιαφερον θεμα...!

Δεν ξερω αν θα αλλαζα κατι.. οχι γτ ειμαι η τελεια μαμα και τα εχω κανει τελεια... αλλα οι ανθρωποι δεν αλλαζουν ευκολα!

Σιγουρα αν κανω δευτερο.. θα ξερω περι θηλσμου πιο πολλα... θα ξερω οτι υπαρχει το ενδεχομενο παλι να μην εχω γαλα.. και δεν θα περασω 2 εβδομαδες εφιαλτικες με αποκλειστικου ολοημερου και αυπνου θηλασμου γτ απλα δεν ηξερα οτι το μωρο κλαιει γτ πολυ απλα... πειναει!!!!!Θα προσπαθησω μεν... αλλα δεν θα με πιασει η καταθλιψη αν δωσω και συμπληρωμα και να κλαιω ασταματητα (μζι με το μωρο γτ αυτο πεινουσε) οτι δεν ειμαι αξια μανα!Μολις δω οτι το μωρο δεν χορταινει θα δωσω συμπληρωμα και δεν θα ακουω μγιαγιαδες και πεθερες να κοψω το γαλα γτ βασανιζω το παιδι μου!

Ευτυχως δεν το εκοψα... αλλα κοπηκε μονο του σταδιακα!Οταν αρχισα το θηλαστρο διαπιστωσα οτι με ανλτληση μιας ωρας και.. εβγαζα μονο 50μλ!!!Τωρα θα ειμαι προετοιμασμενη και δεν θαστεναχωριεμαι τοσους μηνες !

Ολα τα αλλα με λιγες μικροδιορθωσεις θα τα ξαναεκανα!

[mama@2]

Ενδιαφερον θεμα...!

Δεν ξερω αν θα αλλαζα κατι.. οχι γτ ειμαι η τελεια μαμα και τα εχω κανει τελεια... αλλα οι ανθρωποι δεν αλλαζουν ευκολα!

Σιγουρα αν κανω δευτερο.. θα ξερω περι θηλσμου πιο πολλα... θα ξερω οτι υπαρχει το ενδεχομενο παλι να μην εχω γαλα.. και δεν θα περασω 2 εβδομαδες εφιαλτικες με αποκλειστικου ολοημερου και αυπνου θηλασμου γτ απλα δεν ηξερα οτι το μωρο κλαιει γτ πολυ απλα... πειναει!!!!!Θα προσπαθησω μεν... αλλα δεν θα με πιασει η καταθλιψη αν δωσω και συμπληρωμα και να κλαιω ασταματητα (μζι με το μωρο γτ αυτο πεινουσε) οτι δεν ειμαι αξια μανα!Μολις δω οτι το μωρο δεν χορταινει θα δωσω συμπληρωμα και δεν θα ακουω μγιαγιαδες και πεθερες να κοψω το γαλα γτ βασανιζω το παιδι μου!

Ευτυχως δεν το εκοψα... αλλα κοπηκε μονο του σταδιακα!Οταν αρχισα το θηλαστρο διαπιστωσα οτι με ανλτληση μιας ωρας και.. εβγαζα μονο 50μλ!!!Τωρα θα ειμαι προετοιμασμενη και δεν θαστεναχωριεμαι τοσους μηνες !

Ολα τα αλλα με λιγες μικροδιορθωσεις θα τα ξαναεκανα!

 

 

 

Τι να πω?

Ειναι σαν να τα εγραψα εγω.........

 

Στον πρωτο....τι κλαμμα, τι τυψεις......μεχρι που εδωσα συμπληρωμα...αφου πλανταζε το μωρο με το που αντικρυζε το στηθος....κοπηκε μονο του το γαλα, ουτε χαπι πηρα τιποτα....απλα δεν ειχα.....

 

Στον δευτερο....πολυ απλα τα ιδια.....με τη διαφορα οτι προσπαθησα κ με θηλαστρο, αλλα κ παλι....δεν ειχα(ουτε 50μλ)

 

Οταν βλεπω μανουλες να θηλαζουν, τις καμαρωνω!!!(φυσικα κ ακομη ποναω, αλλα δεν μπορω να κανω κατι)

 

Προσπαθησα να ειμαι χαλαρη, το κλαμμα, τις τυψεις ομως δεν τα απεφυγα....

 

Και δεν θα εσκαγα με το τι λεει ο κοσμος.(που εχουν αποψη για ολους κ για ολα...κ την εκφραζουν με τον πιο κακεντρεχη τροπο.....)