ΟΤΑΝ ΑΠΟΧΩΡΗΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ....

[sabrina]

Καλησπέρα,

έχω έναν προβληματισμό όσον αφορά το παιδί κ θα ήθελα αν έχετε εμπειρία ή να μου πείτε τη γνώμη σας,

 

τα πεθερικά μου , πολύ καλοί άνθρωποι , τρελαίνονται με το μωρό , νεότατοι, πρώτο τους εγγόνι, εχουν διαμορφώσει το σπίτι τους και το εχουν εξοπλίσει κατάλληλα για το παιδι, τι να σας λέω οι καλύτεροι παππουδες ever, δεν δουλευουν κιολας απειρος χρόνος οποτε....αλλά σε αλλη πολη, πολυ μακρυα.....οποτε βρισκομαστε στη καλυτερη ανα 1,5 μηνα περιπου, ειτε ερχονται ειτε παμε,

κ καθομαστε ή καθονται το λιγοτερο 3 μερες, εως και 10 μερες

 

οταν ειμαστε μαζι τους εγω "απομακρυνομαι" λίγο , ουτως ώστε να εχουν κ το θαρρος να σχοληθουν κ να χαρουν το παιδι,δε με πειραζει καθολου, τους εχω απολυτη εμπιστοσυνη, όλα κατά γραμμα

το παιδι τρελαινεται για αυτους , μπαμ κανει, περναει ομορφα μαζι τους κ αυτοι το απσχολουν πολυ ομορφα το πηγαινουν συνεχεια βολτες(η καλυτερη του), γενικως εκεινες τις μερες τα παντα τους είναι το παιδι, κ ξερω ότι το παιδι αυτό το αντιλαμβανεται οποτε τα αισθηματα είναι αμοιβαια,

Τωρα πια το μωρο εχει αρχισει κ καταλαβαινει κ τους αναγνωριζει στις φοτο κλπ…

 

(συντομευω…)

 

την τελευταια φορά που εκατσε το παιδι πολλες μερες μαζι τους , στο σπιτι τους,όταν γυρισαμε σπιτι δε ξερω….μου φανηκε σα ¨χαζεμενο” ?? σα στεναχωρημενο??? Δε ξερω….η μπορει να ταν κ η ιδεα μου…..λες κ ηταν εξω από τα νερα του….

Καθομαι και σκέφτομαι οποτε εγω…..μια είναι μαζι ολη μερα,κ ξαφνικά τους χάνει!!!!

Ποσο επηρεαζει αυτό το παιδι????να στεναχωριεται???να νομιζει ότι τον παρατησαν κ εφυγαν???

Αυτό που με προβληματίζει είναι μήπως το παιδί εκεί που τους εχει φουλ ταιμ κ ξαφνικά εξαφανίζονται μήπως τον στεναχωρεί,

Δεν εχω κ άλλη επιλογη , δυστυχως ετσι θα είναι με τους παππουδες του… είναι μακρυα και τι να κανω να μην τους αφηνω να περνατε τοσο πολύ χρονο μαζι του, τους λυπαμαι …..λάμπει το προσωπο τους μολις τον βλέπουν και του παιδιου αντιστοιχα

 

Ερχονται μεθαυριο για 4 μερες κ σκεφτομαι πως θα ναι το παιδι μετα που θα φυγουν παλι….ουφ , σορυ κ για το μεγαλο ποστ…..

ευχαριστω

[XΡΙΣΤΙΝΑ]

Καλησπερα!

Να σου πω την δικη μου αποψη...

οι παππουδες ειναι παππουδες και σιγα σιγα στο μυαλο του θα το συνδιασει αυτο...δλδ οτι παμε βολτα στους παππουδες ή ερχοντε οι παππουδες και μετα φευγουν..αλλα ξαναερχοντε κτλ..Το σημαντικο ειναι να φευγουν απο την μπροστινη πορτα οχι σαν τους δικους μου που εφευγαν απο την πισω για να μην κλαψει

Ειναι μικρουλης ακομα και φυσικα δεν νομιζω οτι θα εχει επιπτωσεις αυτο..

Εξαλλου εσεις ειστε οι βαση του , οι γονεις του που ειστε και οι σημαντικοτεροι ανθρωποι στην ζωουλα του..οχι οτι οι παππουδογιαγιαδες δεν παιζουν σημαντικο ρολο ετσι?

[popi1987]

γεια σου . ειναι λογικο ολα τα παιδια κλαινε οταν φευγουν η γιαγια και ο παππους

αγαπανε τοσο πολυ τους παπουδες που νομιζουν οτι θα τους χασουν

[glitter]

Τι ηλικία έχει το παιδί? Να ξέρεις ότι είσαι πολύ τυχερή που έχεις καλά και έμπιστα πεθερικά! Και το παιδί πολύ τυχερό που έχει παππούδες να το αγαπάνε, είναι πολύ καλό που δένεται μαζί τους. Σιγά σιγά θα συνηθίσει τον αποχωρισμό, όσο μικρό κι αν είναι. Να του εξηγείς ότι δεν το παράτησαν, αλλά μένουν μακριά και πολύ σύντομα θα τους ξαναδεί και θα περάσουν πολύ όμορφα. Να του το λένε κι εκείνοι. Να του δείχνεις φωτογραφίες και να τους παίρνετε μαζί τηλέφωνο, για να τους ακούει κι ας μη μιλάει, να ακούει τη φωνή τους. Και να το απασχολείς κι εσύ όσο μπορείς, για να περνάει ωραία και θα ξεχνιέται. Μην αγχώνεσαι! Όλα θα πάνε καλά!!

[paros]

εντελως ''εγκυκλοπαιδικα'' θα ηθελα να σου αναφερω μια προσωπικη εμπειρια.. ο αδερφος μου (τοτε 1-2 χρονων) ειχε ''ερωτα'' με την γιαγια, βεβαια περναγανε ολη μερα μαζι καθως οι γονεις δουλευαν μεχρι αργα. Καποια στιγμη στις διακοπες ενω τον ειχε η γιαγια για κανα δυο εβδομαδες,ηρθε η μαμα να αλλαξουν βαρδιες.. περιμεναμε λοιπον την κλασσικη στιγμη αποχωρισμου απο την γιαγια με κλαμματα και οδυρμους..εκεινη την ημερα ΤΙΠΟΤΑ.. τον πηρε η μητερα μου αγκαλια, γυρισε την πλατη στην γιαγια και δεν εβγαλε κιχ..χαρηκαμε κι εμεις, το παιδι μεγαλωσε,σκεφτηκαμε..

τις επομενες μερες ειχε μια θλιψη,αλλα δεν δωσαμε σημασια..μεσα στην εβδομαδα αρχισε η μητερα μου να βρισκει τουφες τα μαλλια του στο μαξιλαρι καθε μερα..

με τα πολλα τον πηγαμε σε ιατρους και μας ελεγαν διαφορα για αλλοπεκιαση κλπ καταληξαμε σε ομοιοπαθητικο και αφου μας ρωτησε για την συμπεριφορα του μωρου τον τελευταιο καιρο και αν κατι μας ειχε κανει εντυπωση, του αναφεραμε και το σκηνικο με την γιαγια..αυτο ηταν! ο μικρος δεν ειχε εκδηλωσει την στεναχωρια του που εφυγε η γιαγια και την κρατησε μεσα του, με αποτελεσμα να παρουσιαζει σωματικα συμπτωματα.

Φυσικα αυτο ειναι κατι που το κανει ακομα και σημερα , να μην εξωτερικευει τα συναισθηματα του και να εχει διαφορα..

δεν θελω σε καμια περιπτωση να σε τρομαξω απλα ηθελα να σε ενημερωσω να εχεις το νου σου.. δεν νομιζω κι εγω οτι εχεις αλλη επιλογη και δυστηχως δεν ειμαι σχετικη για να ξερω πως μπορεις να βοηθησεις το μωρο σου..απλα επειδη διαβασα το ποστ και μου θυμισε αυτην την κατασταση, σκεφτηκα να στο αναφερω να το εχεις στο πισω μερος του μυαλο σου σαν μια σπανια περιπτωση..

[glitter]

Α τώρα είδα στην υπογραφή σου ότι είναι ενός και τριών μηνών. Μικρός είναι ακόμη. Μεγαλώνοντας θα καταλάβει ότι δεν μπορείτε να είστε συνέχεια με τους παππούδες, να του λες ο καθένας έχει το σπίτι του και τις δουλειές του. Θα το συνειδητοποιήσει και απλά θα περιμένει με αγωνία, χωρίς να στεναχωριέται!

[glitter]

Καλύτερα βέβαια να μας πει τη γνώμη του και μια συμβουλή και κάποιος ειδικός στα παιδιά!

[sabrina]

λοιπον...καταρχήν ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις....

 

κλαματα προς το παρον εχουμε μονο από τα πεθερικα(και οδυρμους μαζι)

το παιδι δε καταλαβαινει κ πολλα εκεινη την ωρα,

και ναι νιωθω πολυ τυχεροι ειναι πολυ καλοι ανθρωποι

paros μην αγχωνεσαι εχω διαβασει εδω μεσα τα απειρα, εχω σκληραγωγηθει

 

 

ακριβώς επιεδή ο μικρός ειναι 15 μηνων δε μπορω να του εξηγησω ακομα οτι

"οι παπουδες ειναι μακρυα, φευγουν αλλα θα ξαναρθουν κλπ"

κ επειδη δε ξερω πως θα το βιωσει σε αυτό το διαστημα μεχρι να αρχισουμε να επικοινωνουμε γιαυτο το εχω εννοια

επειδη ειδα το παιδι οταν μπηκαμε σπιτι μετα τα χριστουγεννα σα να ηταν σε επισκεψη αμηχανο, δε ξερω αν με καταλαβαινετε αλλα το νιωσα ότι ηταν κάπως....

πχ με τους δικους μου γονεις...χαλαρα....

αλλα δεν ειναι αυτοκολητοι ολη μερα οπως με πεθερικα, τους βλεπει για λιγο καθε μερα ή καθε δευτερη κ μια χαρα...

θα τον παρακολουθησω κ τωρα που θα ερθουν .......η μαλλον που θα φυγουν....

[Φαίη06]

Λοιπόν κι εγώ μικρή μια απο τα ίδια.Κά8ε σάββατο έρχονταν οι παππούδες μου σπίτι,μικρή εγώ είχα τρελή αδυναμία στην γιαγιά μου(μέχρι και τώρα)όταν έφευγαν πολλές φορές γκρίνιαζα καταλήγαμε να με πέρνουν μαζί μιας και ο παππούς μου οδηγεί!φυσικά στο σπίτι της γιαγιάς έδιωχνα τον παππού απο το κρεβάτι και κοιμόμουν μαζί με την γιαγιά...η καλύτερή μου!8υμάμαι πάντα πως όταν έφευγαν ένιω8α τόσο λυπημένη οχι γιατί έμενα σπίτι αλλά γιατί δεν έμεναν αυτοί μαζί μας!τους ζήταγα να μείνουν σπίτι και να φύγουν την άλλη μέρα.πόσα Σαββατόβραδα 8υμάμαι να ξυπνάω με κλάματα και να φωνάζω 8έλω την γιαγιά!ακόμα και τώρα πηγαίνω και μένω στην γιαγιά όταν λείπει ο καλός μου(λείπει συχνά).

Αφού λες οτι πλέον αναγνωρίζει απο φωτογραφίες γιατί δεν βάζεις μία φωτογραφία με τους παππούδες και το μικρό στο δωμάτιό του?και κά8ε μέρα να λέτε καλημέρα στην φωτογραφία και να 'μιλάτε'στο τηλέφωνο.καλό είναι να τους ακούει έστω και στο τηλέφωνο!

[glitter]

Ναι είναι μικρός, αλλά καταλαβαίνει περισσότερα από όσα νομίζεις. Ο δικός μου 16 μηνών είναι και του μιλάω συνέχεια, αντιλαμβάνεται πολλά πράγματα, έτσι κι ο δικός σου! Μη σου πω, εκτός από το τηλέφωνο, βάλτε και skype στους παππούδες να τους βλέπει στην οθόνη!

[sabrina]

φυσικά κ εχουμε φοτος πολλες με το παππου κ τη γιαγια και καθημερινα τους βλεπουμε, τους χαιρεταμε, στελνουμε φιλακια κλπ

 

και το skype το εχουμε σκεφτει, εμεις εχουμε το μονο που μενει ειναι βάλουμε τα πεθέρια στο κοσμο του διαδυκτίου

 

ευχαριστω κοριτσια...θα σας πω νεα απο δευτερα που θα φυγουν....

[sweet_february]

Βασικα αυτο που περιγραφεις το επαθε η πεθερα μου οταν περασαμε μαζι Χριστουγεννα και την επομενη εμεις γυρισαμε σπιτι μας (μενουν Πατρα κι εμεις Αθηνα).

Θελω να πω εκεινη εκλαιγε, εκεινη περασε λουκι.. Το παιδι δεν ειδα να αντιδρα περιεργα! Με τη μαμα μου που εχει ερωτα, περνα καθημερινα εστω και λιγο χρονο μαζι της (πολλες φορες με την παρουσια μας, δηλαδη καθομαστε κι εμεις εκει, δεν την αφηνουμε ολες τις φορες μονη της) και πλεον ειμαστε στο σταδιο που τη χαιρεταμε, της στελνουμε φιλια κλπ. Παλαιοτερα που την εβλεπε πιο λιγες φορες (μεναμε μακρια), ειχαμε κι εμεις κλαμματα αλλα μεχρι να φτασουμε σπιτι το ξεχνουσε!