Έφυγε έτσι απλά, 18 μηνών αγγελούδι.

[surfmammy]

Σήμερα είναι η κηδεία. Βρέχει. Κλαίει και ο ουρανός μαζί τους. Για την ζωή που έφυγε μέσα από την αγκαλιά τους. Ζήτησαν να μην πάει κανένας στην κηδεία πέρα από τους πολύ δικούς τους ανθρώπους. Λογικό. Πώς γίνεται αυτό? Δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Πώς μπορεί μία μάνα να βάλει στο χώμα το μωρό της? Πώς θα μπορέσει να ξαναχαμογελάσει για να δώσει χαρά στο άλλο μωρό της? Πώς θα ξυπνάει το πρωί χωρίς να τρέξει στο δωμάτιο να δει μήπως ήταν εφιάλτης και πέρασε? Πώς μπορείς να σκεφτείς ξανά το μέλλον θετικά και με ελπίδα αν έχεις χάσει το παιδί σου? Θα μου πείτε, δεν είναι ούτε η πρώτη και δυστυχώς ούτε η τελευταία μάνα που το περνάει αυτό. Απλώς τώρα το βιώνω εγώ σε γνωστό μου περιβάλλον και μάλιστα έχοντας δικά μου παιδιά. Δεν πρέπει να παραπονίόμαστε ποτέ για τίποτα. Να ρουφάμε κάθε χαμόγελο των παιδιών μας, κάθε αγκαλιά, κάθε χάδι. Να μην χάνουμε ούτε σταγόνα τους. Χρειάζεται μόνο μία στιγμή...για να καταστραφούν τα πάντα...μία κακιά στιγμή αρκεί. Φοβάμαι...τρέμω για τα παιδιά μου από τότε που συνέβη αυτό, δεν ξέρω τί μου συμβαίνει. Βλέπω τα βράδια εφιάλτες, ξυπνάω 15 φορές να δω αν είναι καλά, δεν μπορώ να τα χαρώ, είμαι πολύ φοβισμένη οτι ανα πάσα στιγμή μπορεί να τα χάσω. Μήπως αρχίζω να τρελαίνομαι? Πρέπει να το ξεπεράσω γιατί δεν είναι δυνατόν να ζούμε έτσι, επηρεάζω και τα παιδιά.

[bellissima]

Λυπάμαι πολύ, είναι αδιανόητο, δεν το χωράει το μυαλό μου...

[Ioanna D.]

Πόνεσε η ψυχή μου μόλις το έμαθα! Αχ, η καρδουλίτσα να φύγει έτσι… Ο Θεός ας το αναπαύσει και ας δώσει δύναμη στους γονείς να μεγαλώσουν το άλλο τους παιδάκι.

[eirini ag]

Σήμερα είναι η κηδεία. Βρέχει. Κλαίει και ο ουρανός μαζί τους. Για την ζωή που έφυγε μέσα από την αγκαλιά τους. Ζήτησαν να μην πάει κανένας στην κηδεία πέρα από τους πολύ δικούς τους ανθρώπους. Λογικό. Πώς γίνεται αυτό? Δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Πώς μπορεί μία μάνα να βάλει στο χώμα το μωρό της? Πώς θα μπορέσει να ξαναχαμογελάσει για να δώσει χαρά στο άλλο μωρό της? Πώς θα ξυπνάει το πρωί χωρίς να τρέξει στο δωμάτιο να δει μήπως ήταν εφιάλτης και πέρασε? Πώς μπορείς να σκεφτείς ξανά το μέλλον θετικά και με ελπίδα αν έχεις χάσει το παιδί σου? Θα μου πείτε, δεν είναι ούτε η πρώτη και δυστυχώς ούτε η τελευταία μάνα που το περνάει αυτό. Απλώς τώρα το βιώνω εγώ σε γνωστό μου περιβάλλον και μάλιστα έχοντας δικά μου παιδιά. Δεν πρέπει να παραπονίόμαστε ποτέ για τίποτα. Να ρουφάμε κάθε χαμόγελο των παιδιών μας, κάθε αγκαλιά, κάθε χάδι. Να μην χάνουμε ούτε σταγόνα τους. Χρειάζεται μόνο μία στιγμή...για να καταστραφούν τα πάντα...μία κακιά στιγμή αρκεί. Φοβάμαι...τρέμω για τα παιδιά μου από τότε που συνέβη αυτό, δεν ξέρω τί μου συμβαίνει. Βλέπω τα βράδια εφιάλτες, ξυπνάω 15 φορές να δω αν είναι καλά, δεν μπορώ να τα χαρώ, είμαι πολύ φοβισμένη οτι ανα πάσα στιγμή μπορεί να τα χάσω. Μήπως αρχίζω να τρελαίνομαι? Πρέπει να το ξεπεράσω γιατί δεν είναι δυνατόν να ζούμε έτσι, επηρεάζω και τα παιδιά.

Πωπω,αφυσικο ακουγεται ολο αυτο!Η φυσικη εξελιξη ειναι να φυγουν οι γονεις και να μεινουν πισω τα παιδια...το αντιστροφο ειναι καταρα σκετη!! Με τι κουραγιο να συνεχισει αυτη η μανα τη ζωη της?Κριμα κριμα...:(

[lop]

mummy in love πόσο συμφωνώ μαζί σου......Κοριτσομάνα κάτι...μου έλεγες. Τώρα μπορείς να τους παρηγορήσεις αυτούς τους γονείς ; Απλά, όχι θεωρίες. Συμβαίνει, τώρα, δυστυχώς.... Τρελλαίνομαι και μόνο στην ιδεα και δεν μπορείς να τους πεις κουράγιο, υπομονή, ο χρόνος είναι γιατρός και άλλες μπούρδες...Μόνο, η συμφορά να σταματήσει εκεί και ας ελπίσουμε ότι για χάρη του άλλου παιδιού, και μόνο, οι ώμοι τους θα μπορέσουν να σηκώσουν αυτή την ατέρμονη δυστυχία...Καλό ταξίδι ψυχούλα μου.....

[MARIANTHI611]

δεν το χωραει ο νους μου...

 

τοσος πονος ...ανειπωτος πονος...ατελειωτος...αξεπεραστος...

 

Παναγια μου δωσε δυναμη στους γονεις να ανεβουν τον Γολγοθα τους. :cry::cry::cry::cry::cry::cry::cry:

[viki35]

Κι έχω τον άντρα μου να λέει να βάλω το μωρό στο δωμάτιο του.Με τίποτα κοίτα τι μπορεί να γίνει μέσα σε μια στιγμή...Πραγματικά τι να πεις σε αυτούς τους γονείς;Εγώ στη σκέψη μόνο τρελαίνομαι.Ο Θεός να τους δίνει δύναμη.Α και μην ξαναδιαβάσω η' ακούσω οτι το πήρε ο Θεός για αγγελούδι γιατί θα σαλτάρω.Ο Θεός έχει τους αγγέλους του δεν χρειάζεται τα δικά μας τα παιδάκια.

Αχ καλη μου σε παρακαλω μην το 3αναπεις αυτο , δυστηχως ή ευτυχως ο Θεος μας δοκιμαζει , σε παρακαλω με ολη μου την καρδια και ολο το σφηξιμο που νοιωθω αυτη τη στιγμη για το καιμενο το παιδακι , το αγγελουδακι αυτο , καλυτερα ας μην βλασφημαμε και ας μην χανουμε την πιστη μας .

Ας πουμε αυτο που ειπανε ολα τα αλλα κοριτσια , ο Θεος ας αναπαυσει την ψυχουλα του και ας δωσει περισιο κουραγιο στους γονεις του , οχι μονο στην μητερα αλλα και στον πατερα του , γιατι μαζι πονανε , μαζι κλαινε , μαζι θα το κουβαλανε για ολη τους τη ζωη . Λυπαμαι , πολυ λυπαμαι

[#ΕΛΕΝΑ#]

κριμα....τι να πω......δεν εχω λογια....κουραγιο στους γονεις του και ας αναπαυτει εν ειρηνη η ψυχουλα του:cry::cry::cry::cry:

[ladycat]

αντιο μικρε.................................... τα υπολοιπα λογια ειναι περριτα

[viki35]

Αυτο που δεν μπορω να χονεψω ειναι πως ρε γμτ το καιμενο το αγορακι εκανε εμετο στον υπνο του και δεν ξυπνησε , δεν ητανε να παρει η ευχη βρεφακι , ολοκληρο αγορακι ητανε . Εχει τυχει και εμας να κανει εμετο μεσα στην νυχτα αλλα ξυπναει παντα γιατι τον αναγουλιαζει κατι και βηχει , δεν μπορω να καταλαβω :(:(

[DALIA]

Ο θάνατος ενός παιδιά είναι από τις καταστάσεις της ζωής που με λυγίζουν πραγματικά, μόνο που θα το ακούσω ή θα το διαβάσω δεν υπάρχει περίπτωση να μην κυλήσει δάκρυ...

 

Δυστυχώς είναι μία κατάσταση η οποία με αναγκάζει να σκεφτώ "...τελικά υπάρχει Θεός ?"

[G.STONE]

Πραγματικά στενοχωρήθηκα απίστευτα. Ας αναπαύσει ο Θεός την ψυχούλα του.Τι να πώ...δεν το χωράει ο νούς μου.Αυτούς τους γονείς σκέφτομαι...

Εγώ κορίτσια για αυτό το λόγο είχα ανάκληση κάτω από την κούνια έως 2,5 ετών όταν πιά τον έβαλα σε κανονικό κρεβάτι.

Παναγίτσα μου φύλαξε τα παιδάκια μας.

[Αγγελίνα#2]

Σήμερα είναι η κηδεία. Βρέχει. Κλαίει και ο ουρανός μαζί τους. Για την ζωή που έφυγε μέσα από την αγκαλιά τους. Ζήτησαν να μην πάει κανένας στην κηδεία πέρα από τους πολύ δικούς τους ανθρώπους. Λογικό. Πώς γίνεται αυτό? Δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Πώς μπορεί μία μάνα να βάλει στο χώμα το μωρό της? Πώς θα μπορέσει να ξαναχαμογελάσει για να δώσει χαρά στο άλλο μωρό της? Πώς θα ξυπνάει το πρωί χωρίς να τρέξει στο δωμάτιο να δει μήπως ήταν εφιάλτης και πέρασε? Πώς μπορείς να σκεφτείς ξανά το μέλλον θετικά και με ελπίδα αν έχεις χάσει το παιδί σου? Θα μου πείτε, δεν είναι ούτε η πρώτη και δυστυχώς ούτε η τελευταία μάνα που το περνάει αυτό. Απλώς τώρα το βιώνω εγώ σε γνωστό μου περιβάλλον και μάλιστα έχοντας δικά μου παιδιά. Δεν πρέπει να παραπονίόμαστε ποτέ για τίποτα. Να ρουφάμε κάθε χαμόγελο των παιδιών μας, κάθε αγκαλιά, κάθε χάδι. Να μην χάνουμε ούτε σταγόνα τους. Χρειάζεται μόνο μία στιγμή...για να καταστραφούν τα πάντα...μία κακιά στιγμή αρκεί. Φοβάμαι...τρέμω για τα παιδιά μου από τότε που συνέβη αυτό, δεν ξέρω τί μου συμβαίνει. Βλέπω τα βράδια εφιάλτες, ξυπνάω 15 φορές να δω αν είναι καλά, δεν μπορώ να τα χαρώ, είμαι πολύ φοβισμένη οτι ανα πάσα στιγμή μπορεί να τα χάσω. Μήπως αρχίζω να τρελαίνομαι? Πρέπει να το ξεπεράσω γιατί δεν είναι δυνατόν να ζούμε έτσι, επηρεάζω και τα παιδιά.

 

Έχεις απόλυτο δίκιο, κοπέλα μου κι είναι 100% φυσιολογικό να αντιδράς έτσι, αφού συνέβη σε κοντινά σου πρόσωπα. Εδώ εμείς που δεν το ξέραμε το παιδάκι, μάθαμε την είδηση από το ίντερνετ κι έχουμε φρικάρει εντελώς.

 

Τι να πει κανείς σε αυτούς τους γονείς? Δεν υπάρχουν λόγια. Όπως είπε και κάποια άλλη κοπέλα, φτάνει μια κακιά στιγμή για να γίνει ο κόσμος σου συντρίμμια και να μη σου φτάνει μια ζωή να μαζεύεις τα κομμάτια. Δεν νομίζω ότι υπάρχει χειρότερος εφιάλτης για μια μάνα, το να χάσεις έτσι το παιδί μέσα από τα χέρια σου...:cry:

 

Τα θερμά μας συλληπητήρια στην οικογένεια. Ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσουν να βρουν παρηγοριά στο δεύτερο μωράκι τους. Όσο για τη δωρεά, απλά υποκλίνομαι μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής τους.

[ΔΗ+ΧΡ]

:(:(:(

τα θερμά μου συλληπητήρια στην οικογένεια.............:(:(:(:(

[Σνουφελ μου]

Πω πω...με εκανες κι εσυ και δακρυσα παλι...συγκλονιζομαι απο τοτε που εγινα μανα και νιωθω κι εγω τον ιδιο φοβο....Απο τι εφυγε το παιδακι,με φοβισε αυτο που ειπες...

[ΟΛΓΑ78]

Απλά, δεν έχω λόγια... σε αυτές τις περιπτώσεις τι να πεις και πώς να παρηγορήσεις... ένα τεράστιο "γιατί" μόνο. Μόνο αυτό.

[nana_40]

δέθηκε κόμπος το στομάχι μου...

[depybal]

πραγματικά είναι ασύλληπτο.δεν ξέρω τι να πω...δεν έχω λόγια...κρίμα να φύγει από αναρρόφηση ειδικά που είναι κάτι που μέχρι στιγμής θεωρούσα ασήμαντο...γιατί?τα βάζω με το Θεό καμιά φορά όταν ακούω τέτοια....γιατί?

[agkiolina]

Τι να πω απλα ο Θεος να βοηθησει τους γονεις να συνεχισουν μετα απο τοσο πονο.

 

Ακριβως αυτο ειχαμε παθει και εμεις οταν ηταν ο Μαριος ενος και το μονο που τον εσωσε ηταν η καμερα που ειδα το παιδι να πνιγεται, ειχε παθει αναροφηση με εμετο που μπηκε και στην μυτη και εφραξε. Αν δεν τον εβλεπα στην καμερα δεν ξερω τι θα ειχε γινει, και δεν ακουστηκε κιχ, το κορμακι του ειδα να παλλεται και ετρεξα.

Πριν ακομα γεννηθει η μικρη ηθελα αντι για babyphone καμερα... ΤΕΛΟΣ θα παω να την παρω θα εχω ολη νυχτα την τηλεοραση ανοικτη να την βλεπω.Με τον παραμικρο θορυβο σηκωνομαι και το παλιο babyphone δεν πιανει ολους τους ηχους.

Πως θ'αντεξουν οι γονεις να βλεπουν φωτογραφιες του μικρου να εχει πεταξει ψηλα και να προσπαθουν να το αγγιξουν και να μην μπορουν??

Πως θ'αντεξουν? Θα γινει ο χρονος ο γιατρος τους???

Ο Θεουλης ας του δωσει την καλυτερη θεση εκει μαζι με τα αλλα μικρα αγγελουδακια που εχουν φυγει ... Καλο ταξιδι μικρε μας....

[teddy-tedi]

λυπαμαι πολυ δεν ξερω τι να πω αλλο!!!απλα στεναχωριεμαι τοσο μα τοσο πολυ

[sternchen]

Αχ τι κρίμα!!!

Λυπάμαι πάρα πολύ...

Για μένα δεν υπάρχει καμία παρηγοριά, καλύτερα να πεθάνω να μην βιώσω τέτοιο πόνο Θέε μου!

Είναι ο καθημερινός μου φόβος, τρέμω να μη μου πάθουν κάτι.

Πως συνεχίζεις Θέε μου μετά;

[surfmammy]

Δεν ξέρω πραγματικά πώς συνεχίζεις μετά. Από τότε που έγινε αυτό κάθε φορά που κοιτάζω τα μωρά μου σκέφτομαι αυτό το μωράκι και τη μάνα που δεν θα μπορέσει να ξαναδεί το προσωπάκι του. Κλαίω συνέχεια. Έμαθα μάλιστα οτι δεν έπαθε αναρρόφηση από εμετό, αλλά από τα ίδια του τα σάλια!!!! Πώς γίνεται αυτό, δεν μπορώ να καταλάβω. Ρώτησα, βρε παιδιά, σίγουρα δεν είχε κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας το μωρό που δεν το γνωρίζανε οι γονείς και τελικά έγινε το κακό έτσι? Αλλά τίποτα, τους είπαν οι γιατροί οτι τίποτε άλλο δεν συνέβη. Μα καλά, τί να πω. Ως προς τις κάμερες, δεν νομίζω οτι έχει κανένα νόημα να βάλει κανείς κάμερα για να παρακολουθεί το μωρό. Τί, θα κάθεσαι όλη νύχτα ξύπνια να κοιτάζεις την κάμερα? Αν είναι έτσι, κάτσε ξύπνια δίπλα από το κρεβάτι του μωρού να νιώθει και τη συντροφιά σου. Ψάχνοντας βρήκα κάτι άλλες συσκευές που είναι babyphone και ανιχνευτές κίνησης μαζί. Στην αρχή μαθαίνουν την κίνηση που κάνει το σωματάκι του μωρού όταν αναπνέει στον ύπνο του και αν για 20 δευτερόλεπτα δεν ανιχνεύσουν αυτή την κίνηση, αρχίζουν να χτυπάνε. Εγώ λέω κάτι τέτοιο να πάρω.

[mamvas]

Πραγματικά στενοχωρήθηκα απίστευτα. Ας αναπαύσει ο Θεός την ψυχούλα του.Τι να πώ...δεν το χωράει ο νούς μου.Αυτούς τους γονείς σκέφτομαι...

Εγώ κορίτσια για αυτό το λόγο είχα ανάκληση κάτω από την κούνια έως 2,5 ετών όταν πιά τον έβαλα σε κανονικό κρεβάτι.

Παναγίτσα μου φύλαξε τα παιδάκια μας.

 

 

Ακριβως το ιδιο κι εγω. Ηταν ο μεγαλυτερος φοβος μου γιατι μου πνιγηκε μια φορα νεογεννητο και τα ειδα ολα.

 

Τον ειχα μεχρι δυομιση ετων στο δωματιο μας, στην κουνια του(οχι στο κρεβατι μας) με ανακλιση. Καθε φορα που αρρωσταινει (οχι μονο με μυξες) , ακομη και τωρα, κοιμαται στο κρεβατι μου, ειτε με μενα ειτε με τον αντρα μου.

 

Το εκανε η μητερα μου, καθε φορα που αρρωσταιναμε, το κανω κι εγω. Ακομη θυμαμαι την ομορφη αισθηση να εισαι μεν αρρωστη, αλλα να κοιμασαι με τη μαμα και να σε σκεπαζει και να σε χαιδευει τη νυχτα.

[love4four]

Ο εφιάλτης κάθε μάνας και κάθε πατέρα... τί να πω ! Είναι πραγματικά ΚΡΙΜΑ να διαβάζουμε τόσο τραγικά νέα ....

Καλό ταξίδι αγγελούδι !

[MARIAEVA]

κοιμάμαι και εγώ μαζί τους όταν είναι άρρωστα και όταν έχουν πυρετό τη μέρα, το βράδυ βάζω ξυπνητήρι ανα μία ώρα

ο σύζυξ με λέει υτπερβολική αλλά διαβάζοντας κάτι τέτοια, μάλλον δεν έιμαι ....