σκεφτομαι πολυ για τριτο παιδάκι...

[ARNIKOL]

Νομίζω μόνο ότι αν τα δύο τελευταία παιδιά είχαν διαφορά 2,5 - 3 χρόνια, θα ήταν καλύτερα, τόσο από άποψη κούρασης όσο και οικονομικά. Είναι πολυυυυ βολικό να έχουν ανεξαρτητοποιηθεί τα μεγαλύτερα αδέλφια ή έστω να πηγαίνουν παιδικό σταθμό.

Συμφωνώ με αυτό. Κι εμένα δεν με κουράζει το ότι είναι 4 αλλά το ότι έχουν μικρή διαφορά μεταξύ τους (τα 2 τελευταία 10 μήνες). Τι ηλικίας είναι τα παιδιά σου;

Πάντως νομίζω ότι μετά τα 2 οι περισσότερες παθαίνουμε ανοσία...:lol:από το 1 στα 2 είναι το μεγάλο σοκ!

[ekavi_]

Aimee όταν επιστρέψεις στη δουλειά θα έχεις νταντά από ότι κατάλαβα; Θα τα βγάλει πέρα με 3 μικρά παιδιά; Το μεγάλο ποιος θα το πηγαινοφέρνει στο σχολείο;

 

 

Πάντως νομίζω ότι μετά τα 2 οι περισσότερες παθαίνουμε ανοσία...:lol:από το 1 στα 2 είναι το μεγάλο σοκ!

 

χαχαχ! Πράγματι...

[ARNIKOL]

Εκάβη, το αποφάσισες ή μήπως το ξανασκέφτεσαι;

[ekavi_]

Εκάβη, το αποφάσισες ή μήπως το ξανασκέφτεσαι;

 

Το σκέφτομαι συνέχεια, αλλά φοβάμαι να πάρω την απόφαση...

[Λαΐδα]

Με το οικονομικο τι γινεται ρε παιδια; Απο το δευτερο στο τριτο ειναι μεγαλη η σιαφορα;

[MAMA-AGA]

Με το οικονομικο τι γινεται ρε παιδια; Απο το δευτερο στο τριτο ειναι μεγαλη η σιαφορα;

 

 

Κατα ένα περίεργο τρόπο αλλάζουν οι προτεραιότητες σου και τα χρήματα που σου φαίνονται λίγα όταν έχεις 1 παιδί...σου φτάνουν μια χαρά όταν έχεις 2...3...4...

Κατά ένα περίεργο τόπο πάλι ...που άλλοι το λένε τύχη , αλλοι πίστη...σου έρχονται όλα και υπάρχουν πολύτεκνες οικογένειες που δεν τους λείπει τίποτα..αντιθετα άλλοι με ένα παιδί παλευουν μέρα νύχτα και αγχώνονται..(ισως γιατι εχουν και περισσότερες απαιτήσεις βέβαια)

[ekavi_]

Κατα ένα περίεργο τρόπο αλλάζουν οι προτεραιότητες σου και τα χρήματα που σου φαίνονται λίγα όταν έχεις 1 παιδί...σου φτάνουν μια χαρά όταν έχεις 2...3...4...

Κατά ένα περίεργο τόπο πάλι ...που άλλοι το λένε τύχη , αλλοι πίστη...σου έρχονται όλα και υπάρχουν πολύτεκνες οικογένειες που δεν τους λείπει τίποτα..αντιθετα άλλοι με ένα παιδί παλευουν μέρα νύχτα και αγχώνονται..(ισως γιατι εχουν και περισσότερες απαιτήσεις βέβαια)

 

 

Ότι αλλάζουν οι προτεραιότητες, αλλάζουν. Αλλά αυτό γίνεται από το πρώτο παιδί...

Στη συνέχεια ίσως αναγκάζεσαι να χαμηλώσεις λίγο τα standards σου-τις απαιτήσεις σου κτλ, αλλά μέχρι πιο σημείο; Από ένα σημείο και μετά ναι μεν μπορείς να τα βγάζεις πέρα ή απλά να επιβιώνεις, αλλά με ποιο κόστος για τα παιδιά, με ποιες στερήσεις κτλ..

Είναι πράγματι πολύτεκνες οικογένειες που δεν τους λείπει τίποτα ή έτσι θέλουν να πιστεύουν εφόσον εξασφαλίζουν τα βασικά πχ τροφή και στέγη... (μιλάω για μια μέση οικογένεια)

Όλα είναι σχετικά βέβαια...

(Όλα τα παραπάνω είναι θέματα που με απασχολούν)

[Λαΐδα]

και εμενα με απασχολουν...εμενα με απασχολει το οικονομικο και ας μην εχω ιδιατερο προβλημα. Εγωιστικο?? Μπορει, δεν ξερω....

Δεν σκεφτομαι το φαι και τη στεγη...σκεφτομαι τις σπουδες...σκεφτομαι στο να τους σταθω στην δικη τους οικογενεια μεθαυριο....Ισως επειδη με βοηθησαν και οι δικοι μου γονεις, και τα πεθερικα μου.

Θα ηθελα να προσφερω δηλαδη τουλαχιστον οσα προσφερθηκαν σε εμενα.

Απο την αλλη θα ηθελα πολυ ενα τριτο παιδακι και ειμαι και μεγαλη...αν το θελω θα πρεπει να γινει συντομα.

[ekavi_]

και εμενα με απασχολουν...εμενα με απασχολει το οικονομικο και ας μην εχω ιδιατερο προβλημα. Εγωιστικο?? Μπορει, δεν ξερω....

Δεν σκεφτομαι το φαι και τη στεγη...σκεφτομαι τις σπουδες...σκεφτομαι στο να τους σταθω στην δικη τους οικογενεια μεθαυριο....Ισως επειδη με βοηθησαν και οι δικοι μου γονεις, και τα πεθερικα μου.

Θα ηθελα να προσφερω δηλαδη τουλαχιστον οσα προσφερθηκαν σε εμενα.

Απο την αλλη θα ηθελα πολυ ενα τριτο παιδακι και ειμαι και μεγαλη...αν το θελω θα πρεπει να γινει συντομα.

 

Όχι δεν είναι εγωιστικό. Τα παιδιά σου σκέφτεσαι, την ποιότητα ζωής τους και το μέλλον τους.

Εκτός από το φαί και τη στέγη, είναι η ποιότητα ζωής τους, η εκπαίδευση, η ψυχαγωγία τους κτλ και πάντα αφήνω και ένα ενδεχόμενο σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά και υπάρξει μια έκτακτη ανάγκη θα είμαι σε θέση να τα βγάλω πέρα;

[MAMA-AGA]

Όχι δεν είναι εγωιστικό. Τα παιδιά σου σκέφτεσαι, την ποιότητα ζωής τους και το μέλλον τους.

Εκτός από το φαί και τη στέγη, είναι η ποιότητα ζωής τους, η εκπαίδευση, η ψυχαγωγία τους κτλ και πάντα αφήνω και ένα ενδεχόμενο σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά και υπάρξει μια έκτακτη ανάγκη θα είμαι σε θέση να τα βγάλω πέρα;

 

 

Δεν διαφωνώ σε γενικές γραμμές...αλλά η έκτακτη ανάγκη μπορεί να συμβεί και με το ένα παιδί...και τα οικονομικά μπορούν να αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη...

Αν δεν έχουμε να ταισουμε ένα παιδί η δεν εχουμε να ταισουμε 4 έχει διαφορά???Καλώς η κακώς δεν μπορούμε να προγραμματισουμε όλη τη ζωη μας...ειναι ψεδαισθηση οτι μπορουμε...μονο το σήμερα έχουμε....

Δε λεω να κανει ο καθενας 10 παιδια...αλλά για όλους ..αλλο ένα από εκεί που βρίσκονται ..δεν θα κανει μεγαλη διαφορα οικονομικα...

ισως ψυχολογικα για καποιον που δεν αντεχει τα παιδια , να ειναι θεμα!...αυτο μπορω να το δεχτω..

[Λαΐδα]

μα εκει ειναι το θεμα...οτι εμεις θελουμε αχαχαχαχαχ...

Αλλα το προβλημα δεν ειναι το φαι...εχω για φαι...Τα υπολοιπα ομως??? Αν γυρισει το παιδι μου και μου πει εσυ σπουδασες, εμεις γιατι οχι?? Ή βεβαια, αλλες συκρισεις....

Αυτα δεν ξερω αν μπορω να αντεξω οικονομικα.

Σιγουρα προβληματα μπορουν να ερθουν ανα πασα στιμη αλλα εκ των προτερων κανεις εναν προχειρο υπολογισμο στο μυαλο σου....

Οπως και να εχει ομως, στο τελος θα υπερισχυσει αυτο που θελουμε πιο πολυ....

Αν σταληθεια θελουμε πολυ ενα τριτο παιδακι, θα το κανουμε...ειμαι σιγουρη! Αν δεν το κανουμε, σημαινει οτι δεν το θελαμε αρκετα.

[sofi@p]

η αδερφή μου πάντως πήγαινε για το 2ο και της προέκυψαν δίδυμα...

φαντάσου τώρα να πηγαίνεις για το 3ο και να σου συμβεί αυτό...

[Λαΐδα]

χαχχαχααχχα...το εχω σκεφτει ΚΑΙ αυτο....αλλα με τρομαζει λιγοτερο απο οσο με τρομαζε οταν πηγαινα για το δευτερο και σκεφτομουν την πιθανοτητα διδυμων....μη σου πω οτι απο τη μια με τρομαζει και απο την αλλη με εξιταρει! χαχαχαχαχα

[maria ampelokipi]

αυτό που σκέφτομαι εγώ περισσότερο είναι ότι τα τρία (και πάνω) παιδιά σε σχέση με τα δύο θέλουν και διαφορετικές υποδομές.

δηλ δύο παιδιά άνετα μένουν σε ένα υπνοδωμάτιο, τουλ μέχρι την εφηβεία, άντε και τρία, τέσσερα παιδάκια πώς θα μείνουν σε ένα δωμάτιο μαζί και σε ένα μικρό σπίτι? άλλο θα θέλει να κοιμηθεί, άλλο να διαβάσει, άλλο να παίξει, τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση, ειδικά στην Αθήνα? (στην επαρχία έχω την εντύπωση πως είναι πιο οικονομικό το να έχεις μεγάλο σπίτι σε σχέση με την Αθήνα)

Επίσης για τρία παιδιά και πάνω χρειάζεται μεγάλο αυτοκίνητο ή δύο αυτοκίνητα, πώς παλεύεται αν υπάρχει ένα και μικρό?

επίσης μπορεί να λέμε για δημόσιο σχολείο κλπ κλπ, ότι θα παίρνουν το ένα τα ρούχα του άλλου, ένα πιάτο φαγητό παραπάνω δεν κάνει τη διαφορά, αλλά οι ξένες γλώσσες, τα φροντιστήρια, κάποιες δραστηριότητες (πχ χορός, κολυμβητήριο) απαιτούν πολλά χρήματα όταν πολλαπλασιάζονται x3 ή x4 και πάει λέγοντας.

Γενικά το οικονομικό είναι μεγάλο εμπόδιο για την απόκτηση μεγάλης οικογένειας, νομίζω, αν μας ενδιαφέρει η ποιότητα της ζωής και το να δώσουμε το κάτι παραπάνω στα παιδιά.

Ως προς την διάθεση του χρόνου, θεωρώ ότι έχει μεγαλύτερη σημασία όσο είναι μικρά τα παιδιά, οπότε απασχολουνται με διαφορετικό τρόπο.

Από κάποια ηλικία και μετά μπορούν να κάνουν ίδιες δραστηριότητες και να παίξουν μεταξύ τους, οπότε δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ 2 ή 3-4 παιδιών.

Θα συμφωνήσω δηλ. ότι το 2ο παιδί είναι μεγαλύτερο σοκ από ό,τι το πρώτο. Από τη στιγμή που περνούν τα 3 χρόνια, διευκολύνονται τα πράγματα.

[sofi@p]

χαχχαχααχχα...το εχω σκεφτει ΚΑΙ αυτο....αλλα με τρομαζει λιγοτερο απο οσο με τρομαζε οταν πηγαινα για το δευτερο και σκεφτομουν την πιθανοτητα διδυμων....μη σου πω οτι απο τη μια με τρομαζει και απο την αλλη με εξιταρει! χαχαχαχαχα

 

 

γελάς ε???? πού να δεις τί έπαθε η αδερφή μου όταν της το ανακοίνωσε ο γιατρός στον 2ο υπέρηχο, γιατί στον 1ο δεν είχα φανεί...

και φαντάσου ότι το 1ο παιδάκι της είναι μόνο 18 μηνών.

[ekavi_]

Δεν διαφωνώ σε γενικές γραμμές...αλλά η έκτακτη ανάγκη μπορεί να συμβεί και με το ένα παιδί...και τα οικονομικά μπορούν να αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη...

Αν δεν έχουμε να ταισουμε ένα παιδί η δεν εχουμε να ταισουμε 4 έχει διαφορά???Καλώς η κακώς δεν μπορούμε να προγραμματισουμε όλη τη ζωη μας...ειναι ψεδαισθηση οτι μπορουμε...μονο το σήμερα έχουμε....

Δε λεω να κανει ο καθενας 10 παιδια...αλλά για όλους ..αλλο ένα από εκεί που βρίσκονται ..δεν θα κανει μεγαλη διαφορα οικονομικα...

ισως ψυχολογικα για καποιον που δεν αντεχει τα παιδια , να ειναι θεμα!...αυτο μπορω να το δεχτω..

 

Δεν έχεις άδικο, αλλά μακροπρόθεσμα έρχονται πρόσθετα έξοδα όσο περισσότερα παιδιά έχεις.. Φροντιστήρια γενικώς, ιατρική περίθαλψη, διακοπές, μετακινήσεις και ένα σωρό άλλα. Μετά θα αναγκαστείς σιγά σιγά να κόβεις κάτι από τα παραπάνω... Ακόμα χειρότερα να κόψεις κάτι από το ένα παιδί για χάρη ενός άλλου... Εγώ πάντως με το δεύτερο παιδί έχω δει μεγάλη διαφορά στα έξοδα και συνέπεσε βέβαια με την κρίση, όπου υπήρξε μεγάλη μείωση και στα έσοδα.

Όλα τα παραπάνω τα σκέφτομαι επειδή ακριβώς έχω έντονη επιθυμία για τρίτο αλλά φοβάμαι.

 

Γι΄αυτό ρωτάω αν υπάρχει πολύτεκνη (εργαζόμενη) μαμά, να περιγράψει λίγο την καθημερινότητά της και να προτείνει πρακτικές λύσεις. Γιατί εκτός των οικονομικών έρχεται και το ζήτημα της διαχείρισης του χρόνου, το που αφήνει τα παιδιά κτλ

[ekavi_]

η αδερφή μου πάντως πήγαινε για το 2ο και της προέκυψαν δίδυμα...

φαντάσου τώρα να πηγαίνεις για το 3ο και να σου συμβεί αυτό...

 

χαχαχ, το σκέφτομαι και αυτό... και όσο περνά η ηλικία οι πιθανότητες αυξάνονται...

αυτό που σκέφτομαι εγώ περισσότερο είναι ότι τα τρία (και πάνω) παιδιά σε σχέση με τα δύο θέλουν και διαφορετικές υποδομές.

δηλ δύο παιδιά άνετα μένουν σε ένα υπνοδωμάτιο, τουλ μέχρι την εφηβεία, άντε και τρία, τέσσερα παιδάκια πώς θα μείνουν σε ένα δωμάτιο μαζί και σε ένα μικρό σπίτι? άλλο θα θέλει να κοιμηθεί, άλλο να διαβάσει, άλλο να παίξει, τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση, ειδικά στην Αθήνα? (στην επαρχία έχω την εντύπωση πως είναι πιο οικονομικό το να έχεις μεγάλο σπίτι σε σχέση με την Αθήνα)

Επίσης για τρία παιδιά και πάνω χρειάζεται μεγάλο αυτοκίνητο ή δύο αυτοκίνητα, πώς παλεύεται αν υπάρχει ένα και μικρό?

επίσης μπορεί να λέμε για δημόσιο σχολείο κλπ κλπ, ότι θα παίρνουν το ένα τα ρούχα του άλλου, ένα πιάτο φαγητό παραπάνω δεν κάνει τη διαφορά, αλλά οι ξένες γλώσσες, τα φροντιστήρια, κάποιες δραστηριότητες (πχ χορός, κολυμβητήριο) απαιτούν πολλά χρήματα όταν πολλαπλασιάζονται x3 ή x4 και πάει λέγοντας.

Γενικά το οικονομικό είναι μεγάλο εμπόδιο για την απόκτηση μεγάλης οικογένειας, νομίζω, αν μας ενδιαφέρει η ποιότητα της ζωής και το να δώσουμε το κάτι παραπάνω στα παιδιά.

 

Ακριβώς!

Μπαίνουν στη μέση και πρακτικά θέματα και τελικά τα έξοδα πολλαπλασιάζονται. Δεν γίνεται να παραμείνουν στα ίδια επίπεδα... Μετά έρχονται οι στερήσεις που λέγαμε.

[maria ampelokipi]

στο θέμα της διαχείρισης του χρόνου σου έχω απαντήσει εγώ παραπάνω, κρίνοντας από συνάδελφο πολύτεκνη (με 7 παιδιά παρακαλώ!)

η απάντηση είναι πως όταν ξεπερνούν τα 3 χρόνια σε ηλικία, μπορούν να συμπέσουν στις δραστηριότητες, άρα τα πας δυο δυο στα αγγλικά ή στο κολυμβητήριο

επίσης παίζουν και δραστηριοποιούνται μεταξύ τους

και τα μεγαλύτερα έχουν το νου για τα μικρότερα (το πρώτο από το τελευταίο της έχουν 17 χρόνια διαφορά)

το δύσκολο είναι τα μωρά σε κάθε περίπτωση, αλλά πάνω από 1-2 μωρά δεν είχε ποτέ (δεν της έτυχαν δίδυμα σε κάποια κύηση), οπότε παλευόταν η κατάσταση.

Και μιλάμε για στέλεχος ιδιωτικής εταιρείας, όχι καμιά αμόρφωτη νοικοκυρά, χωρίς βοήθεια από γιαγιάδες και (από φιλοσοφία) χωρίς φιλιππινέζα ή κάποια άλλη βοήθεια στο σπίτι, πλην του καθαρίσματος 1-2 φορές την εβδομάδα.

Όμως οικονομικά ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, εξού και διέθεταν μεγάλο σπίτι και αυτοκίνητα.

[maria ampelokipi]

Οπότε όπως καταλαβαίνεις και εγώ στο οικονομικό κολλάω, γιατί δεν θα ήθελα να στερήσω κάτι από τα ήδη υπάρχοντα παιδιά για να ξαναγίνω μανούλα.

Είναι και τα πράγματα αβέβαια (αλλιώς θα σου απαντούσα το 2009 πχ), οπότε δύο και με σχετική άνεση, παρά 4 και αγωνία για τον επιούσιο

Για μένα μιλάω, να μην παρεξηγούμαστε, θαυμάζω απεριόριστα όσες παρόλα αυτά τα δεδομένα δεν μασάνε!

[ekavi_]

7 παιδιά;;;;;;;;

Αν είναι λυμένο το οικονομικό, λύνονται και τα υπόλοιπα.

Εγώ δεν θα μπορούσα να στέλνω 7 παιδιά σε δραστηριότητες και φροντιστήρια, οπότε λύνεται αμέσως το συγκεκριμένο ζήτημα...

 

Αλλά δεν θα ήθελα να επιβαρύνω και τα μεγαλύτερα με τη φροντίδα των μικρότερων. Να παίζουν δηλαδή το ρόλο του γονιού.

[maria ampelokipi]

και μένα τα 7 μου φαίνονται υπερβολικά, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα

η κουβέντα εδώ αφορά το 3ο, αλλά αν σκεφτείς ότι ένα τρίτο παιδί = 50% περισσότερα έξοδα σε σχέση με τα δύο, τότε καταλαβαίνεις πως αν τα δύο πχ έχουν έξοδα 700 ευρώ το μήνα, αμέσως ανεβαίνουμε στα 1000 ευρώ (κάνε την αντιστοιχία με τα δικά σου δεδομένα για να δεις αν το αντέχεις οικονομικά)

επίσης αυτό περί υποδομών αφορά κατεξοχήν την μετάβαση από δυο σε τρία παιδιά (σπίτι, αυτοκίνητο)

τα αδέρφια έχουν ούτως ή άλλως το νου τους το ένα για το άλλο, χωρίς να παίζουν απαραίτητα το ρόλο του γονιού

να σκεφτείς ότι όταν κοιμάται το μωρό στο αυτοκίνητο, ο γιος μας (4 ετών) που έχει οπτική επαφή μαζί του, μας το λέει για να μην το ξυπνήσουμε, επειδή εγώ μπορεί να μην το πάρω είδηση

μετά τα 3 έτη του μικρού παιδιού θα μπορούν να πάρουν μέρος σε κοινές δραστηριότητες (μέχρι τότε, δύσκολα τα πράγματα!) οπότε ένα τρίτο δεν θα ήταν θέμα από αυτή την άποψη, ό,τι κάνουμε τώρα για τα δυο που έχουν διαφορά φάσης, θα κάναμε και αν ερχόταν τρίτο, με τη διαφορά ότι τα μεγάλα θα κάνανε κοινά πράγματα και το τρίτο τα δικά του όσο θα αδυνατούσε να ακολουθήσει

[maria ampelokipi]

εμένα και η ηλικία με μπλοκάρει λίγο, ήδη είδα διαφορά στις σωματικές (αλλά και ψυχικές) αντοχές από το πρώτο στο δεύτερο, δηλ τα τρία χρόνια που μεσολάβησαν με έκαναν πιο κουρασμένη και ταλαιπωρημένη όταν ήρθε το δεύτερο παιδί

οπότε αν περάσουν και άλλα, νομίζω ότι θα είμαι πολύ εξαντλημένη για τρίτο

Φυσικά, αν είσαι νέα (ή νιώθεις πως έχεις αντοχές), αλλάζει το θέμα!

[ekavi_]

τα αδέρφια έχουν ούτως ή άλλως το νου τους το ένα για το άλλο, χωρίς να παίζουν απαραίτητα το ρόλο του γονιού

να σκεφτείς ότι όταν κοιμάται το μωρό στο αυτοκίνητο, ο γιος μας (4 ετών) που έχει οπτική επαφή μαζί του, μας το λέει για να μην το ξυπνήσουμε, επειδή εγώ μπορεί να μην το πάρω είδηση

 

Και εμένα η "μεγάλη" προσέχει τη "μικρή", αλλά διαπιστώνω ότι αν συμβεί κάτι πχ χτυπήσει η μικρή ή κάνει μια ζημιά ή οτιδήποτε, πολλές φορές νιώθει ένοχη η μεγάλη που δεν την πρόλαβε... Που να της έδινα και τέτοιο ρόλο δηλαδή.

 

εμένα και η ηλικία με μπλοκάρει λίγο, ήδη είδα διαφορά στις σωματικές (αλλά και ψυχικές) αντοχές από το πρώτο στο δεύτερο, δηλ τα τρία χρόνια που μεσολάβησαν με έκαναν πιο κουρασμένη και ταλαιπωρημένη όταν ήρθε το δεύτερο παιδί

οπότε αν περάσουν και άλλα, νομίζω ότι θα είμαι πολύ εξαντλημένη για τρίτο

Φυσικά, αν είσαι νέα (ή νιώθεις πως έχεις αντοχές), αλλάζει το θέμα!

 

Εγώ νιώθω ότι δεν μου φτάνει η μέρα... Δεν μου φθάνει όταν γυρνάω από τη δουλειά, να κάνω τις δουλειές του σπιτιού, να παίξω με τα παιδιά, να φροντίσω τον εαυτό μου κτλ... Και άλλες φορές όταν για κάποιο λόγο έχω χρόνο, είμαι τόσο κουρασμένη που δεν έχω διάθεση...

Αιωνίως δεν προλαβαίνω να κάνω αυτά που έχω προγραμματίσει και αυτό με αγχώνει πολύ. Γι΄αυτό ζητάω πρακτικές συμβουλες. Και να φανταστεις ότι έχω ρίξει τα στάνταρτς. Δεν είμαι από αυτές που τα θέλουν όλα στην εντέλεια.

[maria ampelokipi]

Αν τα ήθελες όλα στην εντέλεια, δεν θα έμπαινες καν στη διαδικασία να κάνεις το δεύτερο! Μετά το χάος που αφήνει το πρώτο παιδί στη ζωή μας, νομίζω πως οποιαδήποτε τελειομανία καταρρίπτεται πανηγυρικά...

Εγώ πάντως για τρίτο δεν ψήνομαι υπό τις παρούσες συνθήκες. Αν άντεχα οικονομικά να τους παράσχω μια καλή ποιότητα ζωής, είχα βοήθεια ουσιαστική και ήμουν κομματάκι νεότερη, ίσως να προχωρούσα.

'Ετσι όπως είναι τα πράγματα, δεν θα έχω αποθέματα ψυχικά, σωματικά και οικονομικά να προσφέρω σε ένα τρίτο παιδί και θα τα στερούσα και από τα δυο που έχω τώρα.

[zoek]

Εγώ κορίτσια έχω ένα παιδάκι αλλά προέρχομαι από οικογένεια με 4 παιδιά. Μου άρεσε που είχα πολλά αδέρφια. Επειδή όμως είχα μεγάλη διαφορά στην ηλικια με τα αδέρφια μου και παντρεύτηκαν γρηγορα εμεινα μονη και μου κακοφάνηκε απιστευτα πολύ παρόλο που είχα την ησυχία μου και δικό μου δωμάτιο. Τώρα ο άντρας μου είναι 9!!! Πιστεύω ότι πρέπει να έχει κανείς το χάρισμα για να μεγαλώσει 9 παιδιά και προπαντων σωστά!! Η πεθερά μου πιστευω ότι είναι χαρισματικός άνθρωπος ζωντανή έξυπνη δραστηρια. Βεβαια ενώ σπούδασε δεν θελήσε να δουλέψει. Απ ότι ξέρω γιατί τώρα στην ουσια " χαλαρωσε"( μπηκε ο τελευταιος φέτος ευελπίδων) είχε μια πολύ καλή κυρία που την βοηθούσε στις δουλειές και της πρόσεχε και τα παιδιά όταν εβγαινε για δουλειές εξω. Βέβαια απ ότι μου λεει ο άντρας μου βοηθούσαν και τα παιδιά. Υπήρχε προγραμμα στο ψυγείο με τη δουλειά θα έκανε ο καθένας. Αυτό πιστεύω βοηθάει και πολύ γιατί τώρα ο άντρας μου αμα χρειάζεται κάτι στο σπίτι το κάνει ευχαρίστως.

Ολα τα παιδια έχουν σπουδάσει η σπουδάζουν ακόμη τα 5 εχουν παντρευτεί και όλα καλά μέχρι στιγμής δόξα το Θεό.