panagiotou31 Posted December 15, 2010 Share Posted December 15, 2010 καλησπερα,ειμαι ο Παναγιωτηs 31 ετων και μετα απο 4 χρονια γαμου αποφασισαμε με την γυναικα μου να χωρισουμε γιατι πολυ απλα δεν υπαρχει επικοινωνια ,υπαρχουν διαφορετικεs αποψειs σε κερια οικογενιακα θεματα και υπαρχει ασυμφωνια χαρακτηρων (μασ παρουσιαστηκε τελευταια,δεν υπαρχει λυση -εχει γινει προσπαθεια και απο τουs 2 xωριs αποτελεσμα) TO ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ οτι εχουμε εναν γιο 3 ετων και θελω να με βοηθησετε να βρω τον τροπο να μιλησω στον γιο μου για τον χωρισμο, η γυναικα μου θα ζει με το παιδι μου πολλα χιλιομετρα μακρυα ψαχνω τροπουs ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ TO ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΩ το θεμα στο παιδι πρεπει η οχι? ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dimitra- Posted December 15, 2010 Share Posted December 15, 2010 καταρχην πρεπει να εξηγησεις στο παιδι οτι αυτο ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ για την κατασταση αυτη(πολλα παιδια νιωθουν υπευθυνα για το διαζυγιο) θα του πεις οτι η μαμα και ο μπαμπας σε αγαπανε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ αλλα δε μπορουν να ειναι μαζι στο ιδιο σπιτι.ετσι θα παει ο καθε ενας σε αλλο σπιτι.και οτι απο δω και περα θα εχει 2 σπιτια.ενα της μαμας και ενα του μπαμπα.μονο αυτο θα αλλαξει. οτι ολα τα αλλα θα ειναι οπως πριν θα το αγαπατε το ιδιο και κ οτι θα ειστε παντα διπλα του.θα πρεπει να πεις στο παιδι οτι θα παει να μεινει σε αλλο σπιτι με τη μαμα. πιστευω οτι αυτα ειναι αρκετα για την ηλικια που ειναι τωρα.φυσικα δε πρεπει ποτε να διαφωνησετε εντονα η να μαλωσετε μπροστα στο παιδι. εγω στη θεση σου θα συμβουλευομουν κ καποιον παιδοψυχολογο χωρις φυσικα να ειναι το παιδι μαζι μου κ θα ρωτουσα πως θα μπορουσα να το προετοιμασω ωστε να το περασει οσο γινεται πιο ανωδυνα,.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
maria-giannis Posted December 15, 2010 Share Posted December 15, 2010 συμφωνω με τη δημητρα πιο πανω.το καλυτερο θα ηταν να προσπαθησετε να μη βαλετε το παιδι στη μεση.προσπαθηστε να του δωσετε να καταλαβει το πως θα εχουν τα πραγματα απο εδω και περα.καθηστε με τη γυναικα σου και μιληστε μαζι πριν μιλησετε στο παιδι.τα "θυματα" ενος διαζυγιου ειναι παντα τα παιδια και αυτο δεν ειναι καλο.σας ευχομαι να καταφερετε να προσαρμοστειτε ευκολα στα νεα δεδομενα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Επιστημονική συνεργ. Όλγα Ζηκοπούλου Posted December 15, 2010 Επιστημονική συνεργ. Share Posted December 15, 2010 Καλησπέρα, είμαι ένα νέο μέλος της ομάδας του Forum και συμμετέχω ως ειδικός επιστημονικός εθελοντής. Όταν οι γονείς αποφασίζουν να χωρίσουν τα παιδιά είναι σημαντικό να το γνωρίζουν. Η αντίδραση των παιδιών στο χωρισμό σε σημαντικό βαθμό εξαρτάται από το πώς οι γονείς θα τους ανακοινώσουν αυτή την απόφασή τους. Εάν είναι δυνατό, είναι καλό να είναι παρόντες και οι δύο τη στιγμή της ανακοίνωσης. Στην πρώτη συζήτηση που θα κάνετε για αυτό το θέμα, φροντίστε να περιοριστείτε στα πιο σημαντικά, κρίσιμα και επείγοντα ζητήματα. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να βεβαιωθούν ότι οι καθημερινές, βασικές τους ανάγκες (π.χ. ποιος θα κάνει φαγητό, ποιος θα τα πάει σχολείο) θα συνεχίσουν να καλύπτονται. Επίσης, είναι σημαντικό, μέσα σε αυτό το πλαίσιο των αλλαγών, να τους τονιστεί τι θα παραμείνει ίδιο. Έχουν ανάγκη, επίσης, να ακούσουν ότι θα συνεχιστεί η σχέση τους και με τους δύο γονείς. Βασικό, τέλος, είναι να τους τονιστεί ότι δεν είναι δικό τους λάθος που χωρίζουν οι γονείς και ότι παρόλο που κάποια πράγματα μπορεί να αλλάξουν (π.χ. ο ένας γονιός να ζει σε άλλο σπίτι) αυτοί συνεχίζουν να τα αγαπούν το ίδιο. Όταν κάνετε αυτή τη συζήτηση με τα παιδιά είναι σημαντικό να τα ρωτήσετε τι είναι αυτό που δεν κατανοούν, που θέλουν να ρωτήσουν, που τα ανησυχεί, ή που τα φοβίζει. Το κάθε παιδί, ανάλογα με την ηλικία του και τη γνωστική του ανάπτυξη κατανοεί με διαφορετικό τρόπο το διαζύγιο. Έτσι ένα παιδί νηπιακής-προσχολικής ηλικίας είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι ο ένας από τους δύο γονείς δε μένει πλέον στο σπίτι και μπορεί να καταλάβει ότι η μαμά ή ο μπαμπάς είναι στεναχωρημένη/ος. Μπορεί να κατηγορήσει τον εαυτό του για το χωρισμό των γονιών του, ενώ οι αλλαγές στην καθημερινότητά του μπορεί να του προκαλέσουν ιδιαίτερη ανησυχία. Μπορεί να αρχίσει να έχει εφιάλτες, να δείξει σημάδια θλίψης και να βιώσει το συναίσθημα της απώλειας εξαιτίας της απουσίας του ενός γονιού. Επίσης, μπορεί να γίνει περισσότερο ευερέθιστο και να εκφράσει θυμό προς τον έναν γονιό που κατηγορεί. Σημαντικές, αλλά παροδικές αλλαγές, μπορεί να σημειωθούν στη συμπεριφορά του (π.χ. κλάμα, επιθετικότητα, απόσυρση). Ενδέχεται, ακόμα, να έχει έντονες σκέψεις και να φαντάζεται ότι οι γονείς του θα τα ξαναβρούν. Ο γονιός είναι σημαντικό να επαναλάβει αρκετές φορές ότι δε φταίει το παιδί για το διαζύγιο και να το βεβαιώσει ότι οι ανάγκες του θα συνεχίζουν να καλύπτονται. Συζητήστε μαζί του για τις σκέψεις και τα συναισθήματα που έχει σε σχέση με το διαζύγιο. Διαβεβαιώστε το τόσο με λόγια όσο και με πράξεις ότι συνεχίζετε να το αγαπάτε. Διευκολύνετε τις συζητήσεις και την έκφραση των συναισθημάτων μέσα από αντίστοιχα βιβλία και παραμύθια. Κάντε ένα χρονοδιάγραμμα για τις συναντήσεις του παιδιού με το γονιό που φεύγει από το σπίτι. Προσπαθήστε να υποστηρίξετε τη σχέση του παιδιού με τον άλλο γονιό. Προσπάθησα να είμαι σύντομη, περιεκτική και να δώσω κάποιες πολύ γενικές κατευθύνσεις. Μη διστάσετε να θέσετε και άλλες ερωτήσεις και να ζητήστε επιπλέον προτάσεις βιβλιογραφίας και παιδικών βιβλίων. Όλγα Ζηκοπούλου Ψυχολόγος, Ειδικευμένη σε Θέματα παιδιών και εφήβων. Πηγές: Amato, P. (1994). Life-span adjustment of children to their parents’ divorce. Children and Divorce, 4 (1). Packard Foundation. Leon, K. & Cole, K. “Helping Children Understand Divorce”. Information from Human Environmental Sciences Extension. Published by MU Extension, University of Missouri-Columbia. http://muextension.missouri.edu/explore/ Quote Ψυχολόγος (M.Sc.) με ειδίκευση στα παιδιά και στους εφήβους Για να δείτε το βιογραφικό μου, πατήστε εδώ. Για να δείτε άλλες απαντήσεις μου, πατήστε πάνω στο όνομα χρήστη μου και Εμφάνιση Περισσοτέρων Μυνημάτων του Χρήστη Link to comment Share on other sites More sharing options...
panagiotou31 Posted December 15, 2010 Author Share Posted December 15, 2010 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
μεμη 2 Posted December 16, 2010 Share Posted December 16, 2010 Καλησπέρα, είμαι ένα νέο μέλος της ομάδας του Forum και συμμετέχω ως ειδικός επιστημονικός εθελοντής. Όταν οι γονείς αποφασίζουν να χωρίσουν τα παιδιά είναι σημαντικό να το γνωρίζουν. Η αντίδραση των παιδιών στο χωρισμό σε σημαντικό βαθμό εξαρτάται από το πώς οι γονείς θα τους ανακοινώσουν αυτή την απόφασή τους. Εάν είναι δυνατό, είναι καλό να είναι παρόντες και οι δύο τη στιγμή της ανακοίνωσης. Στην πρώτη συζήτηση που θα κάνετε για αυτό το θέμα, φροντίστε να περιοριστείτε στα πιο σημαντικά, κρίσιμα και επείγοντα ζητήματα. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να βεβαιωθούν ότι οι καθημερινές, βασικές τους ανάγκες (π.χ. ποιος θα κάνει φαγητό, ποιος θα τα πάει σχολείο) θα συνεχίσουν να καλύπτονται. Επίσης, είναι σημαντικό, μέσα σε αυτό το πλαίσιο των αλλαγών, να τους τονιστεί τι θα παραμείνει ίδιο. Έχουν ανάγκη, επίσης, να ακούσουν ότι θα συνεχιστεί η σχέση τους και με τους δύο γονείς. Βασικό, τέλος, είναι να τους τονιστεί ότι δεν είναι δικό τους λάθος που χωρίζουν οι γονείς και ότι παρόλο που κάποια πράγματα μπορεί να αλλάξουν (π.χ. ο ένας γονιός να ζει σε άλλο σπίτι) αυτοί συνεχίζουν να τα αγαπούν το ίδιο. Όταν κάνετε αυτή τη συζήτηση με τα παιδιά είναι σημαντικό να τα ρωτήσετε τι είναι αυτό που δεν κατανοούν, που θέλουν να ρωτήσουν, που τα ανησυχεί, ή που τα φοβίζει. Το κάθε παιδί, ανάλογα με την ηλικία του και τη γνωστική του ανάπτυξη κατανοεί με διαφορετικό τρόπο το διαζύγιο. Έτσι ένα παιδί νηπιακής-προσχολικής ηλικίας είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι ο ένας από τους δύο γονείς δε μένει πλέον στο σπίτι και μπορεί να καταλάβει ότι η μαμά ή ο μπαμπάς είναι στεναχωρημένη/ος. Μπορεί να κατηγορήσει τον εαυτό του για το χωρισμό των γονιών του, ενώ οι αλλαγές στην καθημερινότητά του μπορεί να του προκαλέσουν ιδιαίτερη ανησυχία. Μπορεί να αρχίσει να έχει εφιάλτες, να δείξει σημάδια θλίψης και να βιώσει το συναίσθημα της απώλειας εξαιτίας της απουσίας του ενός γονιού. Επίσης, μπορεί να γίνει περισσότερο ευερέθιστο και να εκφράσει θυμό προς τον έναν γονιό που κατηγορεί. Σημαντικές, αλλά παροδικές αλλαγές, μπορεί να σημειωθούν στη συμπεριφορά του (π.χ. κλάμα, επιθετικότητα, απόσυρση). Ενδέχεται, ακόμα, να έχει έντονες σκέψεις και να φαντάζεται ότι οι γονείς του θα τα ξαναβρούν. Ο γονιός είναι σημαντικό να επαναλάβει αρκετές φορές ότι δε φταίει το παιδί για το διαζύγιο και να το βεβαιώσει ότι οι ανάγκες του θα συνεχίζουν να καλύπτονται. Συζητήστε μαζί του για τις σκέψεις και τα συναισθήματα που έχει σε σχέση με το διαζύγιο. Διαβεβαιώστε το τόσο με λόγια όσο και με πράξεις ότι συνεχίζετε να το αγαπάτε. Διευκολύνετε τις συζητήσεις και την έκφραση των συναισθημάτων μέσα από αντίστοιχα βιβλία και παραμύθια. Κάντε ένα χρονοδιάγραμμα για τις συναντήσεις του παιδιού με το γονιό που φεύγει από το σπίτι. Προσπαθήστε να υποστηρίξετε τη σχέση του παιδιού με τον άλλο γονιό. Προσπάθησα να είμαι σύντομη, περιεκτική και να δώσω κάποιες πολύ γενικές κατευθύνσεις. Μη διστάσετε να θέσετε και άλλες ερωτήσεις και να ζητήστε επιπλέον προτάσεις βιβλιογραφίας και παιδικών βιβλίων. Όλγα Ζηκοπούλου Ψυχολόγος, Ειδικευμένη σε Θέματα παιδιών και εφήβων. Πηγές: Amato, P. (1994). Life-span adjustment of children to their parentsʼ divorce. Children and Divorce, 4 (1). Packard Foundation. Leon, K. & Cole, K. “Helping Children Understand Divorce”. Information from Human Environmental Sciences Extension. Published by MU Extension, University of Missouri-Columbia. http://muextension.missouri.edu/explore/ kαι εγω θελω να κανω μια ερωτηση...τι μπορει να γινει στην περιπτωση που το παιδι βρισκεται στην εφηβεια εχει αποδεχτει τον χωρισμο των γονιων του,αλλα ο πατερασ του κανοντασ αλλη οικογενεια επικοινωνει σπανιωσ μαζι του ενω ο μικροσ τον αναγκη..;;;;;τον εχω ενημερωσει τον πατερα του αλλα εκεινοσ λεει οτι εχει πολλεσ δουλειεσ και δεν προλαβαινει.ο μικροσ εχει απομακρυνθει πολυ και εχει θυμωσει μαζι του;;;τι να κανω αλλο περα απο τον να τον δικαιολογω;;;;για την ψυχικη του ηρεμια και ισορροπια μπορω να κανω κατι αλλο;;;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Επιστημονική συνεργ. Όλγα Ζηκοπούλου Posted December 20, 2010 Επιστημονική συνεργ. Share Posted December 20, 2010 Ίσως είναι καλό να διερευνήσετε πώς σκέφτεται και πώς το βιώνει το ίδιο το παιδί. Είναι σημαντικό να μην κατηγορείτε τον πατέρα του και να μην παρουσιάζετε μία κακή εικόνα για αυτόν, αλλά έχει σημασία πώς το ίδιο το παιδί εισπράττει τη συμπεριφορά του. Στο μήνυμά σας λέτε ότι ο έφηβος τον έχει ανάγκη. Πώς το καταλαβαίνετε αυτό; πώς το εκφράζει; Εάν θέλετε μπορείτε να μου στείλετε ένα προσωπικό μήνυμα. Όλγα Ζηκοπούλου Quote Ψυχολόγος (M.Sc.) με ειδίκευση στα παιδιά και στους εφήβους Για να δείτε το βιογραφικό μου, πατήστε εδώ. Για να δείτε άλλες απαντήσεις μου, πατήστε πάνω στο όνομα χρήστη μου και Εμφάνιση Περισσοτέρων Μυνημάτων του Χρήστη Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.