ωχ!!(εισαγωγή σε νοσοκομείο λόγω μυοσιτιδας)

[LA LATINA]

Καλά δεν υπάρχεις..! Τι όμορφα λόγια για τον άντρα σου..ας παραδειγματιστούμε όλες! Εύχομαι πάντα να είστε τόσο ευτυχισμένο ζευγάρι και να σέβεστε ο ένας τον άλλον! Καλή δύναμη στέλλα μου!!! Αλήθεια θεσσαλονίκη που μένεις; Εγώ εύοσμο

 

μα ειναι η αληθεια....οποιος αλλος να ητανε θα τα ειχε παιξει και οχι μονο δεν παραπονιεται, φωναζει κιολας αμα παω να κανω κατι να μην καταπονηθω...ειναι ο αγγελος μου..... εγω μενω Ωραιοκαστρο, κοντογειτονια ειμαστε!

[cristina112]

Χρόνια πολλά κορίτσια μου!!Καλή χρονιά να έχετε!

Στέλλα μου,χαίρομαι που έχεις έναν τόσο καλό άντρα,ταυτόχρονα όμως εκνευρίζομαι όταν καταλαβαίνω ότι αυτό το είδος είναι υπό εξαφάνιση.Θα έπρεπε να θεωρείται κάτι απόλυτα αναμενόμενο,το να βοηθάει κάποιος στο σπίτι και όχι μόνο επειδή προέκυψε μια ασθένεια.Εγώ τουλάχιστον αυτό έβλεπα τόσα χρόνια στο σπίτι μου(και σημειωτέον,είχα πατέρα στρατιωτικό),αυτό βλέπω και στο σπίτι του αγαπημένου μου.Και χαίρομαι αφάνταστα τα ζευγάρια που κάνουν τα περισσότερα πράγματα μαζί.

Ο άντρας πασάς μου αρέσει μόνο στις ελληνικές κωμωδίες,όταν βγάζει γέλιο.Σας φιλώ όλες.

[ultraviolet]

stella7778, τωρα ειδα το θεμα σου και απορω κιολας επειδη η λεξη μυοσιτιδα, συνηθως μου χτυπαει καμπανακι(νοσησα μικρη απο δερματομυιοσιτιδα, ειμαι καλα, αλλα παντα με τον φοβο οτι θα επιστρεψει)..

 

σου στελνω ολη μου τη θετικη ενεργεια και τις ευχες μου για να σηκωθεις γρηγορα και να ξανατρεξεις με τα παιδακια σου.. και να μη ξαναπερασετε τιποτε παρομοιο κ η νεα χρονια να μη σας παιδεψει αλλο..

[LA LATINA]

ευχαριστω πολυ αν και τα αυτοανοσα ξερεις, οποτε θελουν ξαναγυρνουν αλλα ,μακρια απο μας...ειναι μεγαλο ζορι η αληθεια.....

οσο για τον αντρα μου, παντα με βοηθαει απλα εγω συνηθως δεν τον αφηνα....

καλη πρωτοχρονια και το 11 να ναι οτι λεει και ο αριθμος του ενα+ενα!!!!!!!!!

[vickoulina]

Χρόνια πολλά στέλλα, να΄σαι καλά κορίτσι μου, διάβασα την ιστορία σου και ας μη σε ξέρω, χάρηκα αφάνταστα που πας καλύτερα.

Μην παραιτήσαι, να κάνεις και στο σπίτι ότι μπορείς και με τα παιδάκια σου για να ανεβαίνει η ψυχολογία σου, και βόλτες με καρότσι δεν μπορείς να πηγαίνεις κούκλα μου?

Να'σαι πάντα καλά, και σου εύχομαι να κοιμηθεί η ασθένεια σου, να σταθείς γερά στα πόδια σου ξανα.

Φιλάκια

[Dimitra-]

καλη χρονια στελλα μου!

ευχομαι να εισαι παντα γερη και να ειναι ολα περαστικα κ αγυριστα.

περιμενουμε νεα σου!

[LA LATINA]

καλη χρονια στελλα μου!

ευχομαι να εισαι παντα γερη και να ειναι ολα περαστικα κ αγυριστα.

περιμενουμε νεα σου!

 

καλη χρονια και σε σενα Δημητρα!!! οτι επιθυμεις πανω απ ολα υγεια και τυχη!

μερα με τη μερα βλεπω μια βελτιωση, μη φανταστεις τεραστια πραγματα, η θεραπεια τελειωσε, δεν παιρνω πια κορτιζονη, απλα περιμενουμε να δρασει...κανω πιο πολλα βηματακια, αλλα το σφιξιμο και τα μουδιασματα παραμενουν για την ωρα.... περιμενω τι να κανω.... θα παρει καιρο απ οτι καταλαβα...τουλαχιστον τωρα αυτοεξηπηρετουμαι καπως....

φιλακια πολλα!!!!!!!!

[LA LATINA]

Χρόνια πολλά στέλλα, να΄σαι καλά κορίτσι μου, διάβασα την ιστορία σου και ας μη σε ξέρω, χάρηκα αφάνταστα που πας καλύτερα.

Μην παραιτήσαι, να κάνεις και στο σπίτι ότι μπορείς και με τα παιδάκια σου για να ανεβαίνει η ψυχολογία σου, και βόλτες με καρότσι δεν μπορείς να πηγαίνεις κούκλα μου?

Να'σαι πάντα καλά, και σου εύχομαι να κοιμηθεί η ασθένεια σου, να σταθείς γερά στα πόδια σου ξανα.

Φιλάκια

 

ευχαριστω πολυ καρδουλα μου.....αυτο κανω...ευτυχως μ αυτο το κρυο δεν εχω καθολου διαθεση για εξω ουτως η αλλως...μεχρι την ανοιξη ελπιζω να μη χρειαστει καροτσι.....φιλια πολλα

[Dimitra-]

χαιρομαι στελλα μου που πας καλυτερα!την κορτιζονη μαχαιρι την εκοψες?τιποτα για τα οστα δε σου εδωσαν?γιατι η κορτιζονη φθειρει τα κοκκαλα...

μακαρι να καλυτερεψεις κιαλλο κ να γινεις τελειως καλα!να μη ξαναπερασεις ποτε κατι τετοιο!

φιλακια στα παιδακια σου κουκλιτσα μου

[LA LATINA]

σιγα σιγα την εκοψα κι επειδη δεν πηρα πολυ καιρο δε χρειαστηκε συμπληρωμα ασβεστιου για τα οστα.....τωρα που θα παω να με ξαναδει αν συνεχισω καποια μικρη δοση κορτιζονης για μηνες τοτε θα μου δωσουν ειπανε και για τα οστα....ουτε ξερω τι θα γινει....φιλακια και παλι!

[Αγγελίνα#2]

Σου εύχομαι το νέο έτος να σε κάνει σιδερένια Στέλλα μου! Να ξεπεράσεις γρήγορα το πρόβλημά σου και να μην το ξαναβρεις μπροστά σου ποτέ! Καλή χρονιά, με υγεία κι ευτυχία για εσένα, τον πανάξιο άντρα σου και τα υπέροχα παιδάκια σου!

[maria1976]

Καλή Χρονιά Στέλλα και ευχομαι το 2011 και ολα τα επομενα χρονια να εισαι γερη να στεκεσαι στα ποδια σου και να χαιρεσαι την οικογενεια σου!!!!!

[LA LATINA]

σας ευχαριστω ειλικρινα απο την καρδια μου και σας ευχομαι υγεια υγεια υγεια και χαρα στις οικογενειες σας!!!!

[σπουργίτι]

Στελλίτσα, χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε σένα και την οικογένειά σου! Χάρηκα πολύ που πηγαίνεις καλύτερα και σου εύχομαι σύντομα να συνέλθεις 100% και να είναι όλα περαστικά και αγύριστα!

[LA LATINA]

να σαι καλα καθε μερα και καλυτερα ειμαι, προχτες μπορεσα και ελουσα και τα μωρακια μου μονη μου, και καταφερα να πλυνω και κανα δυο πιατα ορθια....ελπιζω και προσευχομαι....ευχομαι και για σενα ολα τα καλα του κοσμου υγεια και ευτυχια!!!

[LA LATINA]

Αρχισα να κουράζομαι κορίτσια… πάει ένας μήνας που βγήκα από το νοσοκομείο. Ναι, ξαναπερπάτησα ω, τι θαύμα!!! Πάω μέχρι την πόρτα του σπιτιού….έξω από το σπίτι έχω να βγώ από τις 7/11 τις πρώτες εκλογές….εκτός νοσοκομείων βέβαια…δε με νοιάζει αυτό, δεν έχω και όρεξη για βόλτες…αλλά κουράστηκα…

Τα πόδια μου είναι πάντα μουδιασμένα, τις νύχτες πονάνε φρικτά, μέχρι τις 4 κάθε βράδυ στριφογυρνάω…. Τα χέρια επίσης μουδιασμένα και αν τα κρατήσω λίγο μακριά απ το σώμα αρχίζουν και τρέμουν λες και έχω Παρκινσον, προχτές ούτε μια πατάτα δε μπόρεσα να κόψω….το μούδιασμα ανεβαίνει ως τα μάγουλα, με το ζόρι μασάω την τροφή μου, μετά από λίγο κουράζομαι και τα παρατάω….

Ο γιατρός λέει υπομονή, κι εγώ δεν ξέρω αν έχω άλλη…. Αν είμαι καθισμένη πρέπει να κρατηθώ για να σηκωθώ, μπάνιο μόνη μου προχτές κατάφερα να κάνω, αν καθήσω χαμηλά πρέπει να με σηκώσουν, το ίδιο και στα γόνατα…

Χάπια, χάπια βαρέθηκα…..και το κυριότερο είναι ότι δε μπορώ να ονειρευτώ….εγώ που πάντα το Γενάρη ετοίμαζα τα προσκλητήρια των παιδιών για τον Ιούνιο για τα γενέθλιά τους (!) τώρα δεν ξέρω αν θα είμαι σε αναπηρικό ή αν θα είμαι….γενικώς…

Μια μάνα στα 80 της να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει…. Κι εγώ με δυό ζουζούνια στο σπίτι – ευτυχώς είναι χειμώνας και δεν καταλαβαίνουν ότι κάτι τρέχει…σε λίγο όμως θα θέλουν βόλτες… κι εγώ τη σκάλα ούτε για πλάκα να την κατέβω και ακόμη περισσότερο να την ανέβω μετά…

Στο λαιμό νιώθω ένα σφίξιμο σα να πάνε να με πνίξουν έχει τώρα μήνες…δεν μπορώ άλλο… με λέγατε μαχήτρια, δυνατή, αισιόδοξη, ε λοιπόν δεν είμαι πια…κουράστηκα!!! Βλέπω τα παιδιά μου και δεν ξέρω αν θα μπορώ να τους προσφέρω όλα όσα ονειρεύτηκα, δεν ξέρω καν αν θα μπορώ να πάω να τα πάρω απ το σχολειό τους αύριο μεθαύριο… τα Χριστούγεννα στον παιδικό δε μπόρεσα να πάω να δω τον μεγάλο μου… από το βίντεο σαν μια ξένη… είναι 3,5 χρονώ και ο μικρός μου 1,5…

Κανένα από τα δύο δε θα με θυμάται καν γερή… ποιος το διάλεξε αυτό γι αυτά τα παιδιά??? Τουλάχιστον αν ήξερα ότι με μια αγωγή κάποιο καιρό θα είμαι όρθια….τώρα τι να τα κάνω τα 5 βήματα…. Όσο για να βάλω ένα νερό, κι αυτό με πόνους…

Συνγώμη αν σας κούρασα…

[Maggie]

δεν μας κούρασες γλυκιά μου...βγάλε από μέσα σου ό,τι σε βασανίζει...τα παιδάκια σου ίσως δεν μπορούν να καταλάβουν τι σου συμβαίνει, όμως σίγουρα καταλαβαίνουν ότι η μαμάκα τους τα αγαπάει. Και εκείνα λατρεύουν τη μαμάκα τους

[stellaTD]

συνονοματη Στελλιτσα εγω σε διαβαζω τοσο καιρο και λεω να μια δυνατη γυναικα και τι σκ@τ@ παραπονα εχουμε ολες οι αλλες(συπεριλαμβανομενου και του εαυτου μου). Ολοι μες τη γκρινια και τη μουρμουρα και ξαφνικα γνωριζω (εστω και μεσω δικτυου,εστω και αν δεν μιλαμε πολυ)μια δυνατη γυναικα με καρυδια καλητερα και απο αντρα. Μη μ επογωητευεις! Μη ΜΑΣ απογοητευεις!! Ολες εμας που μεσα απο αυτο ειμαστε κοντα σου και προπαντων μην απογωητευεις αυτο τον αντρα που εχει σταθει τοσο πολυ και τοσο ωραια διπλα σου, μην απογωητευεις τα παιδια σου και κυριως τον εαυτο σου. Περασες τοσα και ισως να περασεις ακομη αλλα εχε πιστη , γιατι εγω πιστευω πως ο ηλιος θα ειναι πιο λαμπερος παρα ποτε μια μερα και θα κοιτας πισω σου και θα χαμογελας! θα κοιτας πισω και θα εισαι περιφανη για τον εαυτο σου, και εμεις περιφανοι για σενα.

Κανε κουραγιο ο Θεος ειναι πολυ ψηλα και μας βλεπει ολους...!

[fistikaki]

ειμαι εξω απο το χορο... και ο σταυρος που κουβαλας, μου φαινεται πολυ βαρυς...

 

ομως πραγματικα πιστευω οτι η δυναμη του ανθρωπου, δεν εχει ορια... εχουμε δυναμεις που δεν ξερουμε καν...

 

εχε εμπιστοσυνη στο μυαλο και το πνευμα σου (που ασφαλως ειναι υγιεστατο και δυνατο!!! ) και ολα θα πανε καλα...

 

δε χρειαζεται αλλωστε να στο πω εγω, το ξερεις... το αδυναμο κορμι παλευεται... η αδυναμη ψυχη δεν εχει ελπιδες!!!

 

επειδη εισαι πολυ νεα γυναικα, με τρομερη εσωτερικη δυναμη, πιστευω οτι συντομα θα δαμασεις τους πονους και την ασθενεια..... για σενα πρωτα απ ολα, μετα για ολους τους αλλους!!!!!

 

σου ξαναλεω, ειμαι εξω απο το χορο, αλλα ζηλευω τη δυναμη του χαρακτηρα και του αγωνα σου... εμενα η ψυχη μου ειναι πολυ πιο αδυναμη, το πνευμα μου δεν παλευει καταστασεις πολυ πιο απλες απο αυτες που ζεις εσυ.... εδω εγω λυγιζω απο το βαρος ασημαντων (συγκριτικα) πραγματων..

 

αρα... μη μασας... πονανε ωρα τα παλληκαρια?????? τι ειμαστε, αντρες????? που τραβανε παρανυχιδα και κλαινε 2 ωρες???

[my_Kelly]

Στέλλα δεν κουράζεις κανέναν. Εμείς είμαστε εδώ, να το ξέρεις. Μπορεί να μην σου έγραφα αλλά σε διάβαζα γιατί έχεις πολά κοινά με ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο. Η κολλητή μου από τη σχολή και κουμπάρα μου έπειτα (από Θεσσαλονίκη επίσης) διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας όταν ήμασταν 23 χρονών. Ξέρω, όσο γίνεται τουλάχιστον, τι είναι να ζεις χρόνια με πόνους, με γιατρούς, νοσοκομεία και ανασφάλεια για το αύριο. Και η κουμπάρα μου έχει δύο παιδάκια. Η μεγάλη της κόρη γεννήθηκε πριν τη διάγνωση και ο μικρός της πριν δυο χρόνια, με παρακολούθηση από όλων των ειδών τους γιατρούς φυσικά. Κάνε κουράγιο για τα μικρά σου, κάνε τον καραγκιόζη όσο αντέχεις, και βγάλε το άχτι σου σε εμάς.

Να προσέχεις..

[LA LATINA]

το κακό είναι οτι για μενα δεν υπαρχει θεραπεια.... το καλυτερο που μπορει να μου συμβει ειναι να "κοιμησουμε" την ασθενεια που παλι οποτε θελει θα ξαναρχεται... ειδικα μετα απο στεναχωριες... την πρωτη φορα που το επαθα ειχε πεθανει ο μπαμπας μου και τωρα που το επαθα μου εκανε τρελλο καβγα μια φιλη (17 χρονια φιλιας) ημουν 5 μηνων εγκυος, και απο τοτε αρχισαν ολα.....

τωρα δεν υπαρχει τιποτα πια....ειμαι 32 κι αν το ξεπερασω, στα 40 αν ξαναρθει δεν εχω ελπιδες...8 στους 10 μενουν με αναπηριες λεει....βαρεθηκα και τα νοσοκομεια, και οτι ουσιαστικα το θαυματουργο φαρμακο που θα με σηκωνε δε μου το εδωσαν ποτε.... κοιταω τα μωρα μου στα ματια και ....

ευτυχως εχουμε βγαλει πολλες φωτογραφιες μαζι

συγνωμη κοριτσια αδυνατω

 

θα σας διαβαζω τ ορκιζομαι

[loukomamy]

Κορίτσι μου, μέχρι κάποιο σημείο σε καταλαβαίνω. Υπήρξα 6 μήνες σε ακινησία απο δυσκαμψία αρθώσεων και αφόρητους πόνους σε όλο μου το κορμί.

 

Ο Θεός με βοήθησε και τα τελευταία χρόνια την παλεύω καλά. Η δυσκαμψία και οι πόνοι περιορίζονται κατά καιρούς σε διάφορα σημεία αλλά δε με έχουν καθηλώσει ξανά.

 

Το μόνο που θέλω να σου πω είναι αυτό που είχα διαβάσει κάποτε και νοιώθω οτι με βοηθάει, όταν βλέπω τα δύσκολα: «όταν είναι ανάγκη να σηκώσεις ένα "τσουβάλι βαρύ", αν το κάνεις αυτό με αποφασιστικότητα και συντονισμό δυνάμεων, το σηκώνεις πιο εύκολα».

 

Θα το αντιμετωπίσεις, Στέλλα. Εχεις την ψυχική δύναμη να το αντιμετωπίσεις. Και φυσικά τα παιδιά είναι αυτά που θα σου δώσουν κουράγιο, δύναμη και ελπίδα για να συνεχίσεις την προσπάθεια.

[ΜΑΡΙΑΛ 2]

η βελτίωση σου είναι αργή όμως υπάρχει βελτίωση...

 

θυμάσαι τότε που μας έγραφες ότι δεν μπορείς να στερεώσεις καν το κεφάλι σου; ότι εν μπορείς να γράψεις στον υπολογιστή;

και τώρα περπατάς.... σήμερα 5 βήματα, αυριο 10, 100...

 

λες για τις σκάλες του σπιτιού, μήπως να βάλεις από αυτά τα ανσενσάρακια που προσαρμόζονται στην κουπαστή της σκάλας; έτσι θα μπορείς να ανεβοκατεβαίνεις με άνεση...

 

αλήθεια έχεις μιλήσει με το χρήστη posidonas;

αυτός και η γυναίκα του είναι ανάπηροι γονείς (χωρίς ελπίδα για να ξαναπερπατήσουν όπως εσύ)

[Elm]

Στέλλα μου η ψυχή θέλει δυναμη!!!

 

Μεγάλωσα με μια μαμα με αυτοάνοσο που είναι 6 μήνες καλά και 1 χρόνο σχεδόν παράλυτη.

Ήμουν 4χρ όταν πρωτοπαρέλυσε και πάντα θυμάμαι τη μαμά μου να παιδευεται να σταθει ορθια και να περπατησει.

όμως ειμαι περηφανη για εκεινην γιατι μας μεγαλωσε ακομα και αν πονούσε ή δεν μπορούσε να σταθει στα ποδια της.

Τα παιδιά σου το μόνο που θα θυμούνται είναι μια μανα που ηταν παντα διπλα τους και τους αγκάλιαζε, τους φιλουσε και τους εδινε την καλυτερη συμβουλη της.

Δεν θα θυμουνται ποτε αν ήσουν όρθια ή καθιστη.

θα εισαι παντα η μαμα τους!!!!!!

Άλλωστε για ολα υπαρχει τροπος αρκει να το δεχτεις και να προσπαθησεις.

 

Κοριτσάκι όλα γίνονται. Απλα καποια πραγματα εχουν μεγαλυτερο ψυχικο κοστος.

 

Εγω νιωθω ηδη περηφανη για σενα που παλευεις.

Η δυναμη που εχεις μεσα σου ειναι πολυ μεγαλυτερη απο αυτη που πιστευεις!!!!

[kardoulini]

Στελλίτσα, προσπάθησε να κάνεις υπομονή για τα αγγελουδάκια σου. Εμείς και μονο που τα ακούμε όλα αυτα τρελαινόμαστε... πόσο μάλλον εσύ που τα βιώνεις. Προσπάθησε να σκέφτεσαι θετικά και που ξέρεις....θα περάσουν ολα και δεν θα ξαναέρθουν ΠΟΤΕ. Αυτό ευχομαι μέσα απο την καρδία μου....να περασουν ολα και να πανε στον αγύριστο. Κράτα γερά....λίιιιιγο υπομονη ακόμα ...άλλωστε έχεις κάνει μέχρι τώρα τεράστιο αγώνα.

Να μας γράφεις οποτε μπορείς νέα σου....γιατι σε σκεφτομαστε, ανησυχούμε και προσευχόμαστε !!!

Φιλια πολλα πολλα πολλα !!!