ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ?-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

[sofia 1980]

ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΕΣΜΕΝΗ...ΕΧΩ ΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΧΑΡΜΟΛΥΠΗΣ !!ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΚΑΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ...ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ?ΕΧΩ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΣΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΑΒΩ...ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΩ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΩ...ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ...ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΜΕ ΠΗΡΕ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΜΟΣΥΝΗ ΕΙΔΗΣΗ...ΟΤΙ ΓΕΝΝΗΣΕ ΕΧΤΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ...ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΗΞΕΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ..ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ Ε ΚΑΙ ΤΙ ΣΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ...Ε ΛΟΙΠΟΝ ΕΚΕΙ ΕΧΩ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΧΑΡΜΟΛΥΠΗΣ...ΔΗΛ ΝΑΙ ΜΕΝ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΗ ΜΟΥ...ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ...ΚΑΙ ΞΑΝΑΕΡΧΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ...ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ?ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ??ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ..ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ?ΟΧΙ ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ...ΚΑΜΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ...ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΕΓΩ...ΣΕ ΜΕΝΑ??ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ...ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΩ ΑΥΤΟ.ΚΑΜΜΙΑ ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΓΩΙΣΤΙΚΑ...ΓΙΑ ΣΕ ΜΕΝΑ.

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ.ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...ΑΠΛΑ ΚΑΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ!!

[ValiaK]

Δεν είσαι μόνη σου...

Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά να μας χωρέσει όλες μέσα...

[LITSA2010]

ΥΠΟΜΟΝΗ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΛΕΝΕ ΕΙΝΑΙ ΟΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.ΜΗΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΝΟΧΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ.ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΟ

[alexele]

Δυστυχώς δεν είσαι μόνη σου! Αν σου κάνει καλό να απέχεις από κάποια γεγονόντα, απλά κάντο! Οι άνθρωποι που σε αγαπούν θα σε καταλάβουν (εγώ προσωπικά για κάποιους μήνες απείχα από εκδηλώσεις που ήξερα ότι θα με "πονέσουν").

Η ζωή όμως συνεχίζεται γι' αυτό πάρε το χρόνο σου "θεραπεύσου" και τα καλύτερα έρχονται! Στο λέω εγώ που για μήνες πίστευα ότι το παιδί για μένα είναι άπιαστο όνειρο και δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσω τα προβλήματά μου (είτε οργανικά είτε ψυχολογικά κυρίως).

Το μωράκι σου κακώς (καλώς) διάλεξε να φύγει εσύ όμως είσαι εδώ και πρέπει να είσαι δυνατή και υγιείς για τα επόμενα που θα έρθουν!

Πάλεψέ το όπως εσύ μπορείς!!!

[xenia:-)]

σοφια μολις διαβασα τν ιστορια σου....κοριτσακι μου λυπαμαι παρα πολυ.σου ευχομαι γρηγορα να γεμισει η αγκαλια σου

[sofia 1980]

ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΝΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ?ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΥΚΛΟ ΝΑ ΕΙΣΤΕ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΠΑΘΕΙ ΑΥΤΟ?...ΟΛΟΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΛΕΓΑΝ..Η ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ...ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ...ΕΛΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΩ, ΡΑΓΙΖΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ...Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ..ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΕΛΕΓΞΩ...ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΟΤΕ ΠΑΙΔΙ..ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΘΕΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΝΟΝΑ, ΑΛΛΑ ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΜΑΜΑ??ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΕΙΚΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ...ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΟ...ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΛΕΙΠΕΙ....ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΞΑΝΑΒΥΘΙΖΟΜΑΙ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ...ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ?ΑΝ ΤΟ ΘΕΩΡΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΣΤΕΙΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΩ ΚΑΙ ΤΑ 20 ΚΙΛΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ...ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ Η ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ...ΒΛΕΠΩ ΤΙΣ ΡΑΓΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ, ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ...ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΜΑ ΔΕΝ ΧΑΣΩ ΤΑ ΚΙΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΩ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ...ΟΠΟΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ Η ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΜΟΥ...

[mousoudi]

Σοφία μου, κι εγώ τώρα διάβασα τι έχεις περάσει και πραγματικά ό,τι και να πω είναι λίγο και κατά τη γνώμη μου τελείως περιττό, γιατί ελάχιστα βοηθά το ο,τιδήποτε!!!

Ειλικρινά λυπάμαι πάρα μα πάρα πολύ και το μόνο που μπορώ να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου είναι πολύ γρήγορα να γεμίσει η αγκαλιά σου με όσα παιδάκια επιθυμείς!

 

Όσο για τα συναισθήματά σου πιστεύω ότι καλύτερα είναι να μην τα καταπιέζεις καθόλου και ούτε χρειάζεται να ντυθείς το ρόλο της αγέρωχης και δυνατής γυναίκας που αντιμετωπίζει τα πάντα με ψυχραιμία. Δικός σου είναι ο πόνος και τον διαχειρίζεσαι όπως εσύ νομίζεις ότι βοηθάει εσένα και τον άντρα σου.

 

Για τα κιλά δεν το σχολιάζω καν...για μένα θέματα όπως αυτό, που με λίγη προσπάθεια και καλή ψυχολογία λύνονται, είναι άνευ σημασίας. Σιγά σιγά θα φύγουν...μαζί με τα κιλά της επόμενης :p:p. Έτσι να σκέφτεσαι και να μη στενοχωριέσαι γι΄ αυτά

[Eviri]

Σοφία μου έχεις δίκιο να είσαι απογοητευμένη, θλιμμένη και με ένα τεράστιο ερωτηματικό "γιατί σε μένα;". Όταν κάποτε ήρθα αντιμέτωπη με την αποβολή, είχα πάρει τηλέφωνο το γυναικολόγο μου να μου δώσει οδηγίες για την αιμορραγία που είχα. Τον ρώτησα: γιατί σε μένα γιατρέ; Και μου απάντησε: "κοπέλα μου γιατί όχι σε σένα; Ποιος σου είπε ότι οι αποβολές επιλέγουν πρόσωπα;" Ομολογώ ότι η ερώτησή του ήταν αποστομωτική. Δεν ήξερα τι να του απαντήσω.

 

Πραγματικά, όπως και σε σένα έτσι και σε μένα τότε, γύρω μου κοντινές συγγενείς και γνωστές έμεναν έγκυες και λίγο καιρό μετά γεννούσαν. Κι εγώ ένιωθα ότι είχα χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου. Ένιωθα ότι μόνο εγώ είμαι στον κόσμο που βίωνα την αποβολή και τη θλίψη. Βέβαια, αργότερα ανταμοίφθηκα και με το παραπάνω, μένοντας έγκυος ξανά, γεννώντας τελειόμηνα και τώρα η δεύτερη κόρη μου είναι 8,5 χρόνων.

 

Πρέπει να αντλήσεις δύναμη από κάπου, να συνεχίσεις τη ζωή σου προσμένοντας το καινούργιο. Δεν ξέρω αν θα το λάβεις σοβαρά υπ' όψιν σου, αλλά εγώ όταν πέρασαν αρκετές μέρες από την αποβολή, άρχισα να προσεύχομαι και μάλιστα όχι μόνο στο Θεό, αλλά και στο μωράκι που έχασα, παρακαλώντας το να μου στείλει το αδερφάκι του.

[veti]

Σοφια μου γλυκια μπηκα και διαβασα την ιστορια σου,και πραγματικα συγκλονιστηκα,τι να πω...........

Ειναι πολυ δυσκολο αυτο που περασες,αλλα προσπαθησε να πατησεις στα ποδια σου και να ξανα χαμογελασεις.

Σοφακι μου με τον καιρο απλα μαλακωνει ο πονος,δεν θα το ξεχασεις ποτε βεβαια,αλλα σκεψου οτι αργοτερα θα κανεις πολλα παιδακια και θα ειναι ολα οπως τα ειχες ονειρευτει.

Οσο για αυτο που γραφεις οτι τα συναισθηματα σου ειναι αναμεικτα ειναι λογικο μετα απο αυτο που περασες,μην νιωθεις τυψεις αυτοι που σε αγαπανε θα σε καταλαβουν.

Και εγω οταν εκανα διακοπη κυησης ελεγα γιατι σε εμενα??????????Ομως με τον καιρο το αποδεχτηκα και ειπα οτι θα το παλεψω και θα συνεχισω.

Παλεψε το σοφακι,και θα δεις καποια στιγμη οτι θα το ζησεις αυτο που ονειρευτηκες και θα κρατησεις στα χερια σου ενα πανεμορφο μωρακι:p:p

[ιανουαριος 2010]

ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΝΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ?ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΥΚΛΟ ΝΑ ΕΙΣΤΕ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΠΑΘΕΙ ΑΥΤΟ?...ΟΛΟΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΛΕΓΑΝ..Η ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ...ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ...ΕΛΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΩ, ΡΑΓΙΖΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ...Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ..ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΕΛΕΓΞΩ...ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΟΤΕ ΠΑΙΔΙ..ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΘΕΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΝΟΝΑ, ΑΛΛΑ ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΜΑΜΑ??ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΕΙΚΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ...ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΟ...ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΛΕΙΠΕΙ....ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΞΑΝΑΒΥΘΙΖΟΜΑΙ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ...ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ?ΑΝ ΤΟ ΘΕΩΡΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΣΤΕΙΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΩ ΚΑΙ ΤΑ 20 ΚΙΛΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ...ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ Η ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ...ΒΛΕΠΩ ΤΙΣ ΡΑΓΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ, ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ...ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΜΑ ΔΕΝ ΧΑΣΩ ΤΑ ΚΙΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΩ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ...ΟΠΟΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ Η ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΜΟΥ...

σοφια δεν εισαι μονη σου... εχω χασει σε 10 μηνες δυο μωρα και αντε το ενα ηταν 12 εβδομαδων... το αλλο ομως ηταν 9 ημερων... ολοκληρο παιδι! και μετα επρεπε να αντιμετωπισω το γεγονος οτι γεννησε η κουμπαρα μου... πηγα αγορασα ολοκληρη προικουλα για μωρο μολις 8 μηνες αφου εχασα το αγορακι μου... μην λυπασαι αν δεν νιωθεις δυνατη... ουτε εγω νιωθω... αντιθετα νιωθω ρακος... αλλα θα συνεχισω... θα παλεψω... και ας λιωνω στο κλαμα...καποτε θα γελασω... σε φιλω και σου λεω οτι σε νιωθω απολυτα! Ιωαννα

[maria- elpida]

αχ! βρε κοριτσια μου ραγιζετε την καρδια...

Σοφια μου δυστηχως ειμαστε πολλες που το εχουμε περασει αυτο, αλλα οπως ειπαν και τα κοριτσια πρεπει να το αντιμετωπισεις θετικα..

Ποναει πολυ και το ξερω καλα αλλα κανε κουραγιο γλυκεια μου για να ερθουν και οι μερες με τα χαμογελα...

[maios 2009]

σοφια δεν εισαι μονη σου... εχω χασει σε 10 μηνες δυο μωρα και αντε το ενα ηταν 12 εβδομαδων... το αλλο ομως ηταν 9 ημερων... ολοκληρο παιδι! και μετα επρεπε να αντιμετωπισω το γεγονος οτι γεννησε η κουμπαρα μου... πηγα αγορασα ολοκληρη προικουλα για μωρο μολις 8 μηνες αφου εχασα το αγορακι μου... μην λυπασαι αν δεν νιωθεις δυνατη... ουτε εγω νιωθω... αντιθετα νιωθω ρακος... αλλα θα συνεχισω... θα παλεψω... και ας λιωνω στο κλαμα...καποτε θα γελασω... σε φιλω και σου λεω οτι σε νιωθω απολυτα! Ιωαννα

ΤΩΡΑ ΔΙΑΒΑΣΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΩΣ ΣΕ ΣΥΜΠΟΝΩ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΑΘΑ ΚΑΙ ΕΓΩ 18 ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ.ΗΜΟΥΝ ΡΑΚΟΣ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.ΤΟ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΣΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΟ ΠΟΥ ΘΑΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΠΑΝΤΑ!!!

[ALIS]

μια αγκαλια στην καθεμια στελνω και τις πιο θετικες μου σκεψεις για να γινουν τα ονειρα σας πραγματικοτητα...οι επιθυμιες σας ευχες μου!!!!και μονο ο χρονος κοριτσακια μου μπορει να μαλακωσει τον πονο.....

[ncl]

Κάθε φορά που διαβάζω τις σκέψεις και τα συναισθήματα εδώ λέω "μα δε γίνεται!Νιώθουμε τα ίδια πράματα,σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο!?''...Αυτό που θέλω να σου πω είναι πως είμαστε όλες στην ίδια κατάσταση,τα περνάμε όλες με τον τρόπο μας και σε καταλαβαίνουμε..(εμένα έκανε ο αδελφός μου μωρό και περνάω κάτι ανάλογο,ακόμα δε μπορώ να το πάρω αγκαλιά).Να γράφεις και να μας τα λες αν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα...Εύχομαι να βρεθούμε όλες μια μέρα να πιούμε έναν ατελείωτο καφέ και τα μωράκια μας παρέα να παίζουν...

[sofia 1980]

Τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα....Δεν ξέρω αν αυτά που νιώθω και αν θα έπρεπε να τα νιώθω, είναι λίγο περίεργα.. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι πότε δεν συνέβη αυτό σε μένα και δεν υπήρχε ποτέ στιγμή που είμουν έγκυος, βέβαια προσγειώνομαι αρκετά ανώμαλα στην πραγματικότητα. Ευχαριστώ τον Θεό που μας έχει καλά και μέσα στην ατυχία μου έχω έναν τέλειο άντρα και μια τέλεια οικογένεια.Τους γονείς μου και τον αδελφό μου.Έχω τον ανηψιό μου που πραγματικά μου δίνει δύναμη και με κάνει να γελάω με τις απορίες που έχει.

Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις σας και πραγματικά πέρνω κουράγιο απο σας...Σκέφτομαι το μέλλον όλων μας να είναι ευτυχισμένο και χαρούμενο!!!

[LITSA2010]

ΣΟΦΙΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΟΣΟΡΙΣΕΣ ΜΩΡΟ ΜΟΥ. ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ!!!!!ΦΙΛΙΑ

[jackrussel]

κοπελα μου, ολοι μας αργα η γρηγορα δοκιμαζομαστε σ αυτην τη ζωη σε διαφορους τομεις, οι δοκιμασιες της ζωης μας περιμενουν ολους...αλλους σημερα αλλους αυριο

μην νιωθεις μονη , δεν εισαι,,,

[Irenegr]

Καμία σχέση με αυτό που έχεις περάσει Σοφία μου αλλά κι εγώ γεύτηκα τον πόνο της απώλειας και ας ήταν το μωρό μου μόλις 9 εβδομάδες στην κοιλιά μου όταν σταμάτησε η καρδούλα του. Εμένα τότε όλοι προσπαθούσαν να με πείσουν ότι ευτυχώς που είχε γίνει τόσο νωρίς και πως δεν ήταν ακόμα "παιδί". Για μένα όμως ήταν και θα είναι πάντα το μωρό μου, το πλάσμα μου που έπρεπε να γίνει άγγελος πριν ακόμα γίνει άνθρωπος. Και αν το πιστεύεις αυτό με βοήθησε πολύ. Σήμερα ο Θεός με ευλόγησε με 2 κοριτσάκια - το 2ο μόλις σαράντησε. Πάντα όταν με ρωτάνε λέω ότι έχω κάνει 3 παιδιά και όταν γέννησα την 1η μου κόρη έλεγα ότι ήταν το 2ο παιδί. Ακόμα έτσι νιώθω και ας έχουν περάσει περισσότερα από 3 χρόνια από τότε. Σήμερα πολλές φορές κοιτάω την κόρη μου και σκέφτομαι πως δεν θα την είχα αν το πρώτο μου μωρό τα είχε καταφέρει...δεν ξέρω γιατί το σκέφτομαι αυτό αλλά η σκέψη αυτή πάντα με κάνει να νιώθω ότι όλα σε αυτή τη ζωή συμβαίνουν για κάποιο λόγο (όσο ασύλληπτα παράλογο και αν μου φαίνεται αυτό που μου συνέβει).

Εκείνο που θέλω να ξέρεις είναι ότι πρέπει να έχεις πίστη πως κάποια μέρα θα πραγματοποιηθεί το όνειρό σου. Εγώ το πίστεψα και πολύ σύντομα έκανα την κόρη μου. Ό,τι και να σου πει κανείς τώρα κανείς από εμάς δεν μπορεί να μπει στην ψυχή σου και να νιώσει αυτό που νιώθεις. Γι'αυτό απλά σου στέλνω την αγάπη μου - και ας μην σε γνωρίζω - και όλη μου τη θετική ενέργεια για να έρθει στη ζωή σου ένα μωρό που θα γιατρέψει την καρδιά σου και που θα του δώσεις όλη σου την αγάπη και ακόμα περισσότερη.

Σε θαυμάζω που καταφέρνεις να συνεχίζεις - όλες τις μανούλες που έχετε περάσει τέτοια περιστατικά σας θαυμάζω που βρήκατε το κουράγιο να προχωρήσετε. Αυτή η δύναμη από μόνη της νομίζω ότι λέει πολλά.

[THEODOSI]

Δεν έχω διαβάσει την ιστορία σου αλλά προσπάθησε να συνέλθεις και να συνεχίσεις την ζωή σου και δεν το λέω έτσι στον αέρα γιατί αυτό κάνω κι εγώ. Εχω την ευτυχία να έχω τρία υπέροχα παιδιά. Τέλεια θα πεί κάποιος είσαι ευτυχισμένη και είμαι πράγματι γιατί αυτά τα παιδιά είναι όλος μου ο κόσμος. Ωστόσο υπάρχει και το ψεγάδι στην εικόνα γιατί τα τελευταία 6 χρόνια βρίσκομαι στην δίνη μιας περιπέτειας που δεν δείχνεί να έχει τέλος ο μικρός μου γιός με ένα σκελετικό σύνδρομο που δεν τον επηρρεάζει νοητικά αλλά για να μπορεί το παιδί να είναι καλά χρειάζονται ατελείωτες ώρες θεραπειών ατελείωτες εξετάσεις, ατελείωτες επισκέψεις σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, ενας δρόμος που δεν ξέρω που τελειώνει αλλά σίγουρα είναι πολύ μακρύς για όλους μας. Ο μεγάλος μου γιός 9 ετών πρόσφατα διαγνώστηκε με asperger (αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας) οπότε ξεκίνησε και για αυτόν ένας νέος κύκλος θεραπειών και γιατρών, παράλληλα η κόρη μου έχει κι εκείνη μια ανωριμότητα στο λόγο και κάνει κι εκείνη θεραπείες. Η ζωή μας; Ενας καθημερινός αγώνας δρόμου για να προλάβουμε να κάνουμε οτι πρέπει να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας, οι φόβοι οι αγωνίες και η αβεβαιότητα για το μέλλον καθημερινές. Βέβαια ίσως κάποιος θα έλεγε τουλάχιστον εσύ έχεις παιδιά αλλά πραγματικά δεν συγκρίνεται το μαρτύριο που περνάει μια μάνα οταν ξέρει οτι το παιδί της δεν είναι καλά. Καρδιοχτυπάς ακόμη και οταν γραντζουνίσουν το πόδι τους πόσο μάλλον όταν συμβαίνουν τόσο σοβαρά θέματα υγείας. Κάποτε περάσαμε και την πόρτα της εντατικής, πνευμονία, καθόμουν απ' εξω και δεν ήξερα αν θα ζεί μέχρι το επόμενο πρωί και ήταν μόλις 3 χρονων τότε. Οταν τα σκεφτομαι όλα αυτά κάποιες φορές με ποιάνει το παράπονο αλλά γρήγορα το ξεπερνάω γιατί ξέρω οτι έτσι πρέπει και δεν αναρωτιέμαι γιατί σε μένα; Την απάντηση την ξέρω, γιατί μπορώ να τα παλέψω όλα αυτά, ίσως κάποια άλλη να μην μπορούσε αλλά εγώ αρνουμαι να λυγίσω και απλά προχωράω μπροστά και προσπαθώ για το καλύτερο. Δεν είμαι ούτε πιό έξυπνη, ούτε πιό χαζή από άλλους, ούτε πίο γενναία ούτε πιό δυνατή απλά ξέρω οτι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προχωράω μπροστά και να μην αναρωτιέμαι γιατί, γιατί τότε θα λυγίσω και θα χάσω το παιχνίδι. Οπότε κι εσύ το ίδιο πρέπει να κάνεις και στο τέλος θα πετύχεις αυτό που εσύ θέλεις και όλα αυτά σου τα έγγαψα για να καταλάβεις οτι αυτό που σου λέω δεν είναι ψεύτικα λόγια παρηγοριάς και συμπάθειας αλλά τρόπος ζωής για εμένα.

[xenia:-)]

σου ευχομαι να τα ξεπερασετε ολα συντομα...και ο θεος παντα να σου δινει δυναμη,υπομονη και κουραγιο.φιλια στα παιδακια σου

[Αννα 30]

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ!!! ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ" ΤΟ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑΝ ΤΑ ΜΟΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ............ΔΕ ΖΗΛΕΥΩ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΚΕΝΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΒΓΕΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.

 

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΓΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ!

[GANNI]

απο τον φεβρουαριο του 2009 εως κ σημερα εχω κανει 4 εξωσωματικες ( τωρα κανω τεταρη εμβρυομεταφορα) ενα προωρο τοκετο κ λιγες μερες μετα ακολουθησε ο θανατος των μωρων . εχουμε ζησει καταστασεις που δεν πιστευαμε οτι υπαρχουν.γυρω μας ολοι φιλοι γνωστοι συνεργατες, εχουν κανει μωρα. αλλοι μας αντιμετωπισαν ως τους κακομοιριδες αλλοι σαν τους γρουσουζιδες της παρεας αλλα υπηρξαν κ αυτοι που σταθηκαν διπλα μας. σε ολη αυτη τη πορεια δεν αναρωτηθηκα ποτε γιατι σε εμας κ οταν καποια στιγμη μου το ειπε η μητερα μου¨γιατι σε εσενα? ¨η απαντηση μου ηταν ¨γιατι οχι σε εμενα?¨ δεν το παιζω δυνατη μονο εγω ξερω ποσο ποναω αλλα αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι υπαρχουν ανθρωποι που βιωνουν χειροτερες καταστασεις μανες που χανουν παιδια μεσα απο το σπιτι τους .δυστηχως απο την τραπουλα της ζωης αυτο το χαρτι μας ετυχε αρα η με αυτο παλευουμε να σταθουμε αξιοπρεπως στο παιχνιδι η απλα εγκαταλειπουμε.αν μπορουσα θα ηθελα να μην ειχα ζησει καποιες καταστασεις αλλα εγιναν κ αυτο δεν αλλαζει . το μονο που μπορω να κανω ειναι να μαθω να ζω κ με αυτο το κομματι της ζωης μου κ να προσπαθησω οτι καλυτερο μπορω για απο δω κ μπρος.

[ιανουαριος 2010]

Δεν έχω διαβάσει την ιστορία σου αλλά προσπάθησε να συνέλθεις και να συνεχίσεις την ζωή σου και δεν το λέω έτσι στον αέρα γιατί αυτό κάνω κι εγώ. Εχω την ευτυχία να έχω τρία υπέροχα παιδιά. Τέλεια θα πεί κάποιος είσαι ευτυχισμένη και είμαι πράγματι γιατί αυτά τα παιδιά είναι όλος μου ο κόσμος. Ωστόσο υπάρχει και το ψεγάδι στην εικόνα γιατί τα τελευταία 6 χρόνια βρίσκομαι στην δίνη μιας περιπέτειας που δεν δείχνεί να έχει τέλος ο μικρός μου γιός με ένα σκελετικό σύνδρομο που δεν τον επηρρεάζει νοητικά αλλά για να μπορεί το παιδί να είναι καλά χρειάζονται ατελείωτες ώρες θεραπειών ατελείωτες εξετάσεις, ατελείωτες επισκέψεις σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, ενας δρόμος που δεν ξέρω που τελειώνει αλλά σίγουρα είναι πολύ μακρύς για όλους μας. Ο μεγάλος μου γιός 9 ετών πρόσφατα διαγνώστηκε με asperger (αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας) οπότε ξεκίνησε και για αυτόν ένας νέος κύκλος θεραπειών και γιατρών, παράλληλα η κόρη μου έχει κι εκείνη μια ανωριμότητα στο λόγο και κάνει κι εκείνη θεραπείες. Η ζωή μας; Ενας καθημερινός αγώνας δρόμου για να προλάβουμε να κάνουμε οτι πρέπει να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας, οι φόβοι οι αγωνίες και η αβεβαιότητα για το μέλλον καθημερινές. Βέβαια ίσως κάποιος θα έλεγε τουλάχιστον εσύ έχεις παιδιά αλλά πραγματικά δεν συγκρίνεται το μαρτύριο που περνάει μια μάνα οταν ξέρει οτι το παιδί της δεν είναι καλά. Καρδιοχτυπάς ακόμη και οταν γραντζουνίσουν το πόδι τους πόσο μάλλον όταν συμβαίνουν τόσο σοβαρά θέματα υγείας. Κάποτε περάσαμε και την πόρτα της εντατικής, πνευμονία, καθόμουν απ' εξω και δεν ήξερα αν θα ζεί μέχρι το επόμενο πρωί και ήταν μόλις 3 χρονων τότε. Οταν τα σκεφτομαι όλα αυτά κάποιες φορές με ποιάνει το παράπονο αλλά γρήγορα το ξεπερνάω γιατί ξέρω οτι έτσι πρέπει και δεν αναρωτιέμαι γιατί σε μένα; Την απάντηση την ξέρω, γιατί μπορώ να τα παλέψω όλα αυτά, ίσως κάποια άλλη να μην μπορούσε αλλά εγώ αρνουμαι να λυγίσω και απλά προχωράω μπροστά και προσπαθώ για το καλύτερο. Δεν είμαι ούτε πιό έξυπνη, ούτε πιό χαζή από άλλους, ούτε πίο γενναία ούτε πιό δυνατή απλά ξέρω οτι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προχωράω μπροστά και να μην αναρωτιέμαι γιατί, γιατί τότε θα λυγίσω και θα χάσω το παιχνίδι. Οπότε κι εσύ το ίδιο πρέπει να κάνεις και στο τέλος θα πετύχεις αυτό που εσύ θέλεις και όλα αυτά σου τα έγγαψα για να καταλάβεις οτι αυτό που σου λέω δεν είναι ψεύτικα λόγια παρηγοριάς και συμπάθειας αλλά τρόπος ζωής για εμένα.

δεν εχω λογια να περιγραψω αυτο που ενιωσα... εισαι πραγματικα ηρωιδα... εισαι αξια μανουλα και ευχομαι ολα να πανε καλα στην οικογενεια σου... με βαθια εκτιμηση...Ιωαννα

[μεμη 2]

σοφια μου μην τα βλεπεισ τοσο ασχημα τα πραγματα εγω σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να σου πανε ολα τελεια.και να θυμασαι μετα την μπορα ερχετε λιακαδα.!!!!!!!!!!!!!παντου υπαρχει λυση.αρκει να θεσ κατι πολυ.τοτε πετυχαινεισ τα παντα.

υπομονη να κανεισ..θα σου γραψω και μια αληθινη ομορφη ιστοριουλα.εχω μια κουμπαρα που για χρονια ταλαιπωρηθηκε να κανει παιδακι τελικα μετα απο 8 χρονια εκανε τρεισ υπεροχουσ γιουσ( κληρονομικο) που την βασανιζουν γλυκα...τωρα ειναι φανταρακια.αφου γεννησε τουσ γιουσ σταματησε και ηρεμησε απο διαφορεσ σκεψεισ που την βασανιζαν ...και μετα .... ηρθε ενα κοριτσακι !ουτε ο γιατροσ δεν το πιστευε.κανεισ μασ.για αυτο χαμογελα.

[sofia 1980]

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ!!! ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ" ΤΟ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑΝ ΤΑ ΜΟΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ............ΔΕ ΖΗΛΕΥΩ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΚΕΝΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΒΓΕΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.

 

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΓΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ!

 

 

Πόσο σε καταλαβαίνω!Πραγματικά αυτό το κενό είναι το χειρότερο.Δεν ξέρω αν είναι εγωιστικό αυτό αλλά δεν με απασχολεί.Δεν βγαίνει απο το μυαλό μου αυτό με τίποτα. Μερικές φορές νιώθω τόσο αφελής που νόμιζα ότι και για μένα θα ήταν τόσο εύκολο το να κάνω ένα παιδάκι. Δόξα το Θέο δεν δυσκολευτήκαμε, με μια ελεύθερη επαφή και έμεινα έγκυος, μια τέλεια εγκυμοσύνη, όλα μια χαρά!!!Αλλά μετά χάθηκε η γη κάτω απο τα πόδια μας, και να σκέφτομαι μα καλά συμβαίνει αυτό?Και ο γατρός μου να μου απαντάει με μια φυσικότητα ναι βέβαια όχι τόσο συχνά αλλά ναι συμβαίνει...Καλά και δεν μπορούμε να το δούμε??Λίγες μέρες πριν κάναμε υπέρηχο και όλα ήταν μια χαρά....Τι μεσολάβησε???ΤΙ??????????