συζυγος χωρις υπομονη που ξεσπαει στο παιδι

[rrrrr]

ειμαι πολυ στεναχωρημενη και δεν ξερω τι να κανω.....ο αντρας μου εχει πολλα νευρα και ΚΑΘΟΛΟΥ υπομονη με τη μικρη μας (16μηνων).

οταν κλαιει το βραδυ της φωναζει κι αρχιζει να τσιριζει χειροτερα η μικρη....

οταν θελει να κανει το δικο της της φωναζει και λεει πως ειναι πολυ κακομαθημενη....

θεωρει πως με τις φωνες θα τη διαπαιδαγωγησει σωστα....και πως με ηρεμο τροπο δεν καταλαβαινει....

τι να κανω δεν ξερω;;

τσακωνομαστε συνεχεια γι αυτο το θεμα....

 

δεν ξερω τελικα ποιος εχει δικιο....και φοβαμαι οτι θα προκαλεσει απωθημενα στη μικρη μου.

[aliepre]

Αντιμετωπίζω θα έλεγα το ίδιο πρόβλημα.

Έχουμε μία κορούλα (δυόμισυ χρονών), του έχει υπερβολική αδυναμία, αλλά όταν κάνει σκανταλιές ή γκρινιάζει για οποιαδήποτε λόγο γίνεται το έλα να δείς!!!

Βρίζει άσχημα το παιδί, με παίρνει και μένα η μπάλα, έχουμε τσακωθεί άπειρες φορές, έχω φτάσει στο σημείο να του πω ότι δεν πάει άλλο.

Κάπου το καταλαβαίνει αλλά μετά ξανά τα ίδια. Η μητέρα μου μου λέει να κάνω υπομονή γιατί του έχουν πέσει μαζεμένες οι στεναχώριες και δυστυχώς ξεσπάει εκεί που δεν πρέπει.

Βέβαια δεν γίνεται αυτό συνέχεια, και ελπίζω να σταματήσει και κυρίως να μην έχει επίπτωση στην ψυχολογία του παιδιού μου, το οποίο λατρεύω.

Συζήτησε μαζί του ότι το παιδί δεν φταίει σε τίποτα να ακούει τις αγριοφωνάρες του γιατί έτσι το τρομάζει (αυτό παθαίνει και η μικρή μου).

Βάλε φωνή να σταματήσει όταν ξεφεύγει, και προπάντων μην διανοηθεί να σηκώσει χέρι στο παιδί.

[rrrrr]

Αντιμετωπίζω θα έλεγα το ίδιο πρόβλημα.

Έχουμε μία κορούλα (δυόμισυ χρονών), του έχει υπερβολική αδυναμία, αλλά όταν κάνει σκανταλιές ή γκρινιάζει για οποιαδήποτε λόγο γίνεται το έλα να δείς!!!

Βρίζει άσχημα το παιδί, με παίρνει και μένα η μπάλα, έχουμε τσακωθεί άπειρες φορές, έχω φτάσει στο σημείο να του πω ότι δεν πάει άλλο.

Κάπου το καταλαβαίνει αλλά μετά ξανά τα ίδια. Η μητέρα μου μου λέει να κάνω υπομονή γιατί του έχουν πέσει μαζεμένες οι στεναχώριες και δυστυχώς ξεσπάει εκεί που δεν πρέπει.

Βέβαια δεν γίνεται αυτό συνέχεια, και ελπίζω να σταματήσει και κυρίως να μην έχει επίπτωση στην ψυχολογία του παιδιού μου, το οποίο λατρεύω.

Συζήτησε μαζί του ότι το παιδί δεν φταίει σε τίποτα να ακούει τις αγριοφωνάρες του γιατί έτσι το τρομάζει (αυτό παθαίνει και η μικρή μου).

Βάλε φωνή να σταματήσει όταν ξεφεύγει, και προπάντων μην διανοηθεί να σηκώσει χέρι στο παιδί.

 

εννοειται το εχουμε συζητησει απειρες φορες και συμφωνει οτι κανει λαθος ομως με την πρωτη γκρινια και κλαμα της μικρης νευριαζει παλι....και λεει πως την κακομαθαινουμε γι αυτο κανει ετσι....

 

εννοειται βαζω φωνη να σταματησει οταν ξεφευγει......και σταματαει συνηθως και στεναχωριεται,νιωθει τυψεις κλπ.....αλλα σε μια κριση θυμου της μικρης παλι τα ιδια....προς θεου δεν τη βριζει αλλα της φωναζει.....

 

κι εννοειται το ξυλο ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΕΧΤΩ.....

[Katerina45]

Δεν αντιμετωπίζω ακριβώς τέτοια κατάσταση. Ο σύζυγος τρελαίνεται για τα παιδιά μας κ ασχολείται πολύ μαζί τους, τα φροντίζει κι όλα τα σχετικά. Τσιτώνεται βέβαια με το γιό μας που είναι πολυ ζωηρός και του φωνάζει, τον τιμωρεί κάποιες φορές αλλά ποτέ ξύλο!

Θα σας έλεγα να κουβεντιάζατε μαζί τους γιατί πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν είναι τα παιδιά αλλά πηγάζει από αλλού.

[supermama]

Δεν αντιμετωπίζω ακριβώς τέτοια κατάσταση. Ο σύζυγος τρελαίνεται για τα παιδιά μας κ ασχολείται πολύ μαζί τους, τα φροντίζει κι όλα τα σχετικά. Τσιτώνεται βέβαια με το γιό μας που είναι πολυ ζωηρός και του φωνάζει, τον τιμωρεί κάποιες φορές αλλά ποτέ ξύλο!

Θα σας έλεγα να κουβεντιάζατε μαζί τους γιατί πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν είναι τα παιδιά αλλά πηγάζει από αλλού.

 

αυτο θαλεγα και γω.. δε νομιζω ναναι το προβλημα τα παιδια. απλα ειναι η μικρουλα πινελια που τους κανει να ξεσπανε. εχει συμβει και σε μενα. τα ''νευρα'' σπανια προκαλουντε απο τα παιδκια μας. απο αλλου ειναι και δυστηχως ξεσπαμε εκει

[rrrrr]

το ξερω οτι ειναι απο αλλου και συγκεκριμενα απ'τη δουλεια του...κι αυτο ειναι που με στεναχωρει περισσοτερο....τελος παντων....τι να πω.....

[ioanna.gr]

ο τρόπος που αντιδρά ο άνθρωπος είναι και θέμα χαρακτήρα (αν φωνάξει, αν βρίσει...)

ο λόγος όμως είναι θέμα λογικής

εγώ καταλαβαίνω ότι το ζήτημα με το παιδί σας είναι ότι έχει την αντίληψη ότι την κακομαθαίνετε, άρα υπάρχει μια αντίρρηση σχετικά με την διαπαιδαγώγιση της. θα έλεγα να συζητήσετε αυτό συγκεκριμένα, πως πιστεύει ο καθένας ότι πρέπει να την μεγαλώσετε

έπειτα, ίσως και λίγο μελέτη για τα στάδια ανάπτυξης των παιδιών να τον βοηθήσει να δει ότι η συμπεριφορά είναι φυσιολογική ίσως για την ηλικίας της (αν είναι) - πχ τα μικρά παιδιά είναι μεγάλοι ερευνητές, έχουν ανάγκη να διαπιστώσουν πως είναι τα πράγματα, πως λειτουργούν οι κανόνες, οι σχέσεις, δεν έχουν αναπτύξει τέλεια όλες τις δεξιότητες τους κλπ όπως έχουν ανάγκη να μάθουν να περπατάνε : γι'αυτό θα διανοούταν να την μαλώσει;

επίσης καμιά φορά οι άνδρες επηρεάζονται περισσότερο από την κοινωνική πίεση - τι θα λένε, ότι την κάναμε κακομαθημένη κλπ - ίσως καταλάβει ότι έτσι είναι όλα τα παιδιά

αυτά είναι σκόρπιες σκέψεις, δε ξέρω τι ισχύει στην περίπτωση σας, εγώ αυτά θα έκανα

[ilonka19]

Oι άνθρωποι επικοινωνούν με τα λόγια, όχι με φωνές, βρισιές, μουγκρητά και νεύρα. Όταν κάποιος ενήλικας τσιρίζει σε κάποιο παιδί, και μάλιστα σε μωρό, γιατί 16 μηνών είναι μωρό, ούτε καν νήπιο είναι ξεκάθαρο δείγμα ότι ο ίδιος έχει πρόβλημα και δεν ξέρει να ελέγχει τον εαυτό του και τη συμπεριφορά του και δεν τον δικαιολογεί τίποτα. Σίγουρα η πίεση που δέχεται ο καθένας στη δουλειά του, και μάλιστα τώρα που τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ, έχει ανεβάσει πολύ τα επίπεδα άγχους σε όλους μας, αλλά και πάλι δεν αποτελεί αυτό επαρκεί δικαιολογία, για να κάνουμε επίδειξη δύναμης και εξουσίας στα παιδιά μας. Αγαπώ το παιδί μου δε σημαίνει πόσα υλικά αγαθά του παρέχω, αλλά πόσο σταθερό και ήρεμο περιβάλλον του παρέχω, για να μεγαλώσει. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν εννοώ ότι δεν πρέπει να θέτουμε όρια στα παιδιά μας, έχει όμως μεγάλη σημασία και ο τρόπος που τα θέτουμε. Όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε περιβάλλον που οι γονείς "ξεσπούν" για ψύλλου πήδημα, δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση ότι το παιδί θα έχει ανάλογη συμπεριφορά.

[μπου-μπουμ]

Oι άνθρωποι επικοινωνούν με τα λόγια, όχι με φωνές, βρισιές, μουγκρητά και νεύρα. Όταν κάποιος ενήλικας τσιρίζει σε κάποιο παιδί, και μάλιστα σε μωρό, γιατί 16 μηνών είναι μωρό, ούτε καν νήπιο είναι ξεκάθαρο δείγμα ότι ο ίδιος έχει πρόβλημα και δεν ξέρει να ελέγχει τον εαυτό του και τη συμπεριφορά του και δεν τον δικαιολογεί τίποτα. Σίγουρα η πίεση που δέχεται ο καθένας στη δουλειά του, και μάλιστα τώρα που τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ, έχει ανεβάσει πολύ τα επίπεδα άγχους σε όλους μας, αλλά και πάλι δεν αποτελεί αυτό επαρκεί δικαιολογία, για να κάνουμε επίδειξη δύναμης και εξουσίας στα παιδιά μας. Αγαπώ το παιδί μου δε σημαίνει πόσα υλικά αγαθά του παρέχω, αλλά πόσο σταθερό και ήρεμο περιβάλλον του παρέχω, για να μεγαλώσει. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν εννοώ ότι δεν πρέπει να θέτουμε όρια στα παιδιά μας, έχει όμως μεγάλη σημασία και ο τρόπος που τα θέτουμε. Όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε περιβάλλον που οι γονείς "ξεσπούν" για ψύλλου πήδημα, δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση ότι το παιδί θα έχει ανάλογη συμπεριφορά.

 

 

 

Οχι δεν πρεπει να μας προκαλει εντυπωση οταν αυτο το παιδακι θ'αρχισει να μιλαει και θα τον βριζει με τον ιδιο τροπο.

 

Μα ειναι δυνατον να τον αφηνουμε ετσι να φερεται στο παιδι μας και να ψαχνουμε και δικαιολογιες γιαυτο?

 

Ειναι δυνατον να κανουμε συζητηση γιαυτο το θεμα?Τα αυτονοητα συζητιουνται?

 

Ειναι δυνατον να μετανοιωνει και μετα να ξανακανει τα ιδια?

 

Δηλαδη,ποτε θα καταλαβουμε πως οι ανθρωποι που δεν εχουν συναισθηση σε ποιον απευθυνονται και τι του λενε ειναι οι ιδιοι ανωριμοι και χρηζουν διαπαιδαγωγησης?

 

Πως θα του φαινοταν του συζυγου εαν το παιδι του τον εβριζε?Θα του αρεσε?Υποθετω πως οχι.Και μετα λεμε πως ειναι κακομαθημενα.

 

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!!!

[Aeriko]

Και μόνο το γεγονός ότι απέναντί του δεν έχει έναν ενήλικα ή ίσου βάρους και ύψους άνθρωπο που να μπορεί να αντιμετωπίσει επί ίσοις όροις τη συμπεριφορά του θα έπρεπε να του βάζει φρένο! Τσαμπουκάδες κάνουμε μόνο σε ίσους μας ή ανώτερούς μας αν μας βαστάει... όταν το κάνουμε σε πιο αδύνατους από εμάς είμαστε κότες!