Διαφορετικες αποψεις..στο μεγάλωμα των παιδιών

[ZWH]

στο μεγαλωμα των παιδιων....

Με τον αντρα μου ειμαστε τελειως διαφορετικοι ανθρωποι. Δεν αγχωνεται ποτε, ειναι ανθρωπος της τελευταιας στιγμης και λιγο χυμα. Εγω απο παντα ημουν υπευθυνο ατομο, αγχωνομαι με το παραμικρο,θελω ολα τα πραγματα να ειναι καθαρα και σε σειρα (μεσα σε λογικα πλαισια) και φυσικα δεν θελω να περιμενω τελευταια στιγμη για να κανω καποια πραγματα.

Ως δυο τελειως διαφορετικοι ανθρωποι, εχουμε μεγαλο προβλημα στο μεγαλωμα των παιδιων μας. Εγω θελω για αυτα ενα ελαστικο προγραμμα, στο διαβασμα, στον υπνο (οταν εχουν την επομενη σχολειο). Επισης θελω να ειναι καθαρο και τακτοποιημενο το δωματιο τους, να μην καταστρεφουν πραγματα και η κορη μου να ειναι τακτικη στο σχολειο της (εχει κανει παραπονα και η δασκαλα). Συγκεκριμενα χθες η δασκάλα της την εβαλε να καθαρισει το θρανιο της (εννοειται οτι δνε γραφει τιποτα πανω ετσι?) και μου εφερε στο σπιτι τοσο χαρτομανι που γεμιζω μια σακουλα σκουπιδιων . Επισης παντα κανει παρατηρησει γιατι δεν σβυνει καλα τα λαθη της και γραφει απο πανω... Το χειροτερο ομως ειναι το δωματιο της... πεταει κατω τα παντα, μπορει να πιει εναν χυμο και να πεταξει το κουτακι στο πατωμα... Ποτε μα ποτε δεν προσεχει την υγειηνη της. Προσοχη δεν θελω ενα παιδι ρομποτ. Θελω να κανει τα αυτονοητα... Το δωματιο που μοιραζεται με τον αδελφο της ειναι χαλια απο την προηγουμενη εβδομαδα. Για εμενα δεν ειναι τιποτα να το φτιαξω. Το κακο ειναι οτι οταν το φτιαξω αμεσως με το που θα γυρισει απο το σχολειο θα το κανει χαλια. Μιλαμε οτι δεν μπορεις να μπεις μεσα... Απο την Κυριακη την πιεζω να το φτιαξει. Χθες πριν φυγω για το κολλεγιο ειπα στον αντρα μου να την βαλει να το κανει και φυσικα οταν γυρισα ηταν σε χειροτερη κατασταση. Τον αντρα μου δεν τον νοιαζει και λεει οτιειναι παιδια. Συμφωνω και επαυξανω αλλα αυτο δεν τους δινει το δικαιωμα να καταστρεφουν τα παντα...Στην τελικη ειναι και θεμα υγειας...

Αλλα πραγματα που με ενοχλουν ειναι ο υπνος την νυχτα. Ενω βλεπει ο αντρας μου οτι το πρωι δεν σηκωνονται για το σχολειο αν πανε αργα στο κρεβατι τους, επιμενει να τα κραταει μεχρι αργα. Ενα διαστημα που ελειπε Ελλαδα τα παιδια ηταν συνεργασιμα, εκανε η μικρη τ αμαθηματα της στην ωρα τους, πηγαιναν για υπνο στις 9 και ολα κυλουσαν ομαλα. Το σπιτι ηταν κουκλα. Ειμαι και εγω μια χαρα, καναμε τις βολτιτσες μας και η κορη μου μου ειπε οτι περναμε τελεια!!!!

Επισης αλλο ενα θεμα ειναι οτι ο μικρος ερχεται τα βραδια στο κρεβατι μας. Εγω δεν το θελω αυτο... ο αντρας μου επιμενει να τον κραταει και εγω αναγκαζομαι να την βγαζω στον καναπε. Οχι επειδη δεν θελω το παιδι μου, τα λατρευω τα παιδια μου, απλα δεν υπαρχει χωρος και για τους τρεις.

Εννοειται οτι καθε πρωι μου βγαινει η ψυχη να τους σηκωσω να πανε για δουλεια (ο αντρας μου) και τα παιδια στο σχολειο. Φωναζω στον αντρα μου τουλαχιστον μιση ωρα...

Δεν ξερω αν με θεωρειται υπερβολικη... Αλλα μυαλα εχω εγω αλλα ο αντρας μου και αυτο μας δυσκολευει πολυ στο μεγαλωμα των παιδιων. Ηδη η κορη μου εχει δειξει σημαδια αντιπαθειας (κατα καιρους) προς εμενα που νιωθει οτι την πιεζω. Δεν ξερω πως να την χειριστω την κατασταση. Αν τους αφησω θα καταστρεψουν ολο το σπιτι. Θα μου πεις , σε νοιαζουν τα υλικα πραγματα? Οχι. Πανω απ ολα ειναι τα παιδια μου και ο αντρας μου, αλλα αν δεν μαθουν να σεβονται το περιβαλλον τους, τον εαυτο τους, πως θα μαθουν να σεβονται τον αλλον?

[blue]

Πολλες φορες πιστευω πως η επιβραβευση ειναι ενα σημαντικο κινητρο για να κανεις καποια πραγματα. Γιατι δεν λες στη κορη σου, οτι μολις μαζεψει το δωματιο της την περιμενει μια εκπληξη πχ?

 

Με το να φωναζουμε, να πιεζουμε κλπ καταφερνουμε το αντιθετο αποτελεσμα. Σημασια εχει να δωσουμε στον αλλο να καταλαβει τι ειναι σωστο αλλα να μη το κανουμε εμεις με λαθος τροπο.

 

Συζητησε το και με τον αντρα σου.. το να λεει οτι ειναι παιδια και δικαιολογουνται...ειναι τελειως λαθος. Απο παιδια μαθαινουν πως να αντιμετωπιζουν τη ζωη. Φυσικα και πρεπει να υπαρχουν κανονες στην οικογενειακη ζωη αλλα πιστευω πως σαν ζευγαρι πρεπει να ακολουθειτε κοινη τακτικη κι οχι να ξερουν τα παιδια οτι ενταξει η μαμα φωναζει αλλα ο μπαμπας θα πει δε πειραζει και θα κανουμε αυτο που θελουμε. Οσο γνωριζουν οτι καποιος τους κανει πλατες τοσο θα συνεχιζουν το ιδιο τροπαρι.

[ZWH]

Aυτο ειναι το κακο.. Ξερουν οτι η μαμα θα φωναξει αλλα ο μπαμπας θα τα παρηγορησει. Καποια φορα εβαλα ως τιμωρια να μην παιξει nintendo η κορη μου. Γυριζοντας απο τα μαθηματα μου το κρατουσε και επαιζε. Της το ειχε δωσει ο μπαμπας της.

Φυσικα την επιβραβευω, ακομη και για τους βαθμους που μου φερνει απο το σχολειο αν και δεν ξερω κατα ποσο ειναι σωστη αυτη η τακτικη. Μιλαω συχνα με τον αντρα μου για το συγκεκριμενο θεμα. Και εχθες πριν παω στα μαθηματα μιλησαμε. Εδειχνε να καταλαβαινει ειδικα οτι επισημανα το θεμα υγειας των παιδιων.... Οταν ομως γυρισα ολα ηταν χειροτερα απο πριν .

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Kαταρχην...να μην ξαναξυπνησεις τον αντρα σου..ειναι μεγαλος και αν θελει να μην αργησει στην δουλεια...ας το φροντισει μονος του (το ιδιο εκανε και η μανα μου στον πατερα μου ως που τα πηρε....και δεν τον ξυπνησε...1,2 φορες αργησε και δεν ξαναεγινε

Και τωρα για τ αλλο θα σου πω κατι παρατραβηγμενο..αφου δεν συνεργαζονται (και αφου εισαι ακομα εκει...)ας τους ασιδερωτους και απλυτους..και ατακτοποιητους....Πες τους ή θα εχετε ολοι κανονες και υποχρεωσεις..η κανενας..και ο καθενας ν αναλαβει τα δικα του αν θελει να ειναι οκ

Ξερω οτι ειναι παρατραβηγμενο..αλλα νομιζω οτι ειναι το μοναδικο που μπορεις να κανεις πλεον(αφου εχουμε ξαναπει οτι ολα τ αλλα τα εχεις εξαντλησει)

Ισως ετσι καταλαβει και ο αντρας σου οτι δεν εισαι το παιδι για ολες τις δουλειες.

[Nantia]

Ζωη μου ειναι λογικο να εχετε διαφορετικες αποψεις και γνωμες με τον συζυγο σου αφου ειστε διαφορετικοι ανθρωποι...

Ο ενας συμπληρωνει τον αλλο... Το θεμα ειναι πως θα καταφερετε αυτην την διαφορετικοτητα να την κανετε να ειναι υπερ σας και οχι κατα στην σχεση σας..

 

Η καλυτερη λυση ειναι η συζητηση. Μην φοβαστε να μιλησετε μεταξυ σας. Οχι με καβγαδες αλλα με επιχειρηματα. ΝΑ συζητατε απο τα πιο απλα μεχρι τα πιο πολυπλοκα θεματα. Η διαπαιδαγωγιση των παιδιων ειναι κατι που πρεπει να το κανετε απο κοινου να εφαρμοσετε κοινες μεθοδους και να εχετε τους ιδιους στοχους... Νομιζω οτι αν δεχτητε την διαφορετικοτητα του καθενος και σεβαστητε τις αποψεις του αλλου με καλη θεληση και πολυ δουλεια θα πετυχετε τους στοχους σας.

Βεβαια ολα αυτα σε θεωρητικο επιπεδο.

Η πραξη ειναι πολυ πιο δυσκολη.. Ευχομαι να κανετε μια καινουργια αρχη για καλυτερη συνενοηση μεταξυ σας..

[kiknaki]

Ζωη μου ειναι λογικο να εχετε διαφορετικες αποψεις και γνωμες με τον συζυγο σου αφου ειστε διαφορετικοι ανθρωποι...

Ο ενας συμπληρωνει τον αλλο... Το θεμα ειναι πως θα καταφερετε αυτην την διαφορετικοτητα να την κανετε να ειναι υπερ σας και οχι κατα στην σχεση σας..

 

Η καλυτερη λυση ειναι η συζητηση. Μην φοβαστε να μιλησετε μεταξυ σας. Οχι με καβγαδες αλλα με επιχειρηματα. ΝΑ συζητατε απο τα πιο απλα μεχρι τα πιο πολυπλοκα θεματα. Η διαπαιδαγωγιση των παιδιων ειναι κατι που πρεπει να το κανετε απο κοινου να εφαρμοσετε κοινες μεθοδους και να εχετε τους ιδιους στοχους... Νομιζω οτι αν δεχτητε την διαφορετικοτητα του καθενος και σεβαστητε τις αποψεις του αλλου με καλη θεληση και πολυ δουλεια θα πετυχετε τους στοχους σας.

Βεβαια ολα αυτα σε θεωρητικο επιπεδο.

Η πραξη ειναι πολυ πιο δυσκολη.. Ευχομαι να κανετε μια καινουργια αρχη για καλυτερη συνενοηση μεταξυ σας..

 

 

Θα συμφωνήσω με την Nantia.

Τα παιδιά σου Ζωή μου βλέπουν οτι έχουν περιθώρια επιλογής στα θέματα που μας περιέγραψες γι'αυτό και επιλέγουν φυσικά αυτό που τους αρέσει ή τους βολεύει.Φυσικά και θα γίνονται κάποιες παρατυπίες στο πρόγραμμα τους αλλά εξήγησε στον σύζυγο σου οτι όταν υπάρχει ένα πρόγραμμα στη καθημερινότητα των παιδιών είναι καλύτερο γιατί μαθαίνουν να οργανώνονται κατί που χρειάζεται όταν θα γίνουν ενήλικες.Όλα πρέπει να έχουν το χρόνο τους, το διάβασμα, το παιχνίδι, οι βόλτες...Καλό όμως είναι να επιμείνεις στο σύζυγο για το πρόγραμμα και κυρίως για την ομοφωνία που πρέπει να έχετε ως ζευγάρι στο θέμα των παιδιών σας κυρίως μπροστά στα παιδιά σας.Τα παιδιά είναι οτι είμαστε εμείς.Αν είμαστε χαλαροί και εκείνα θα είναι χαλαρά,αν είμαστε οργανωτικοί και εκείνα θα είναι το ίδιο.

Και για να μην νομίζεις οτι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέω σου δηλώνω ότι κι εγώ περίπου το ίδιο πρόβλημα είχα.Και στην ουσία ξέρεις τι γινόταν..εγώ ήμουν η αυστηρή μαμά ενώ ο άντρας μου ήταν ο καλός μπαμπας.Εντάξει της έκανε τα χατίρια γιατί δεν την έβλεπε πολύ λόγω δουλειάς αλλά όλα έχουν και κάποιο όριο.Όταν όμως γινόταν όλο και πιο πολύ απαιτητική και αντιδραστική όταν δεν γινόταν κάτι που ήθελε τότε κατάλαβε ο σύζυγος οτι καλύτερα να μην επεμβαίνει οταν η μαμά λέει όχι ή όταν η μαμά λέει είναι ώρα για ύπνο.Έτσι υπήρχε και υπάρχει ομοφωνία σε θέματα που αφορούν το παιδί μας και είναι πλέον πιο ήρεμο και συνεργάσιμο γιατί δεν μπερδεύεται στο τι είναι σωστό και τι λάθος όπως πριν.

[sofia_nefeli]

εγω αυτο που ξερω ειναι οτι οι μπαμπαδες ειναι πολυ ξεροκεφαλοι... οτι τους κατεβασει η κουτρα τους. ελαχιστοι ειναι αυτοι που θα διαβασουν να μαθουν κατι. σε καταλαβαινω...εισαι σε απογνωση γιατι βλεπεις οτι προσπαθεις προσπαθεις να μαθεις στα παιδια σου τα βασικα και καποιος αντι να σε βοηθαει σε υπονομευει... να σου πω και εγω συζητηση, συζητηση συζητηση αλλα δεν ξερω κατα ποσο θα βοηθησει απο μονη της.

θεωρω πως μπορεις να παρεις δραστικα μέτρα (π.χ αυτο που ειπε η αφροδιτη) και μετα αφου το σπιτι θα ειναι ενα χαος, ο αντρας σου θα εχει αργησει στη δουλεια και ολα θα πηγαινουν χαλια...μαζεψε τους ολους να σε βοηθησουν να τα φτιαξετε ΜΑΖΙ και εξηγησε τους ΗΡΕΜΑ γιατι το εκανες αυτο και οτι θα το ξανακανεις αν χρειαστει...

[νεφελη]

Εμας ακομα ειναι μικρη για να εχουμε τετοια θεματα κ προς το παρον τα βρισκουμε. Παντψς θεωρω φυσικο να υπαρχουν διαφωνιες. Το θεμα ειναι να προσπαθουμε να τα βρισκουμε. Επισης θεωρω φυσικη την κατασταση σπιτι σου επειδη μαλλον εσυ κανεις ολες τις δουλειες κ ο αντρας σου δεν ανακατευεται στο σπιτι. Για αυτο δεν τον πειραζει τοσο η κατασταση αυτη. Σταματα για λιγο να τρεχεις εσυ πισω απο ολους κ επισης την επομενη φορα που θα σας φωναξει η δασκαλα για παρατηρηση στειλε τον αντρα σου να τα ακουσει κ απο καποιον εκτος απο εσενα. Προσπαθησε να μιλησεις με τα παιδια σου. Πολλες φορες πιο ευκολα συνεννοησε με αυτα παρα με τους αντρες.. Κ υπομονη πανω απο ολα.

[ZWH]

Χθες με το που γυρισε η μικρη απο το σχολειο, πεταξε την τσαντα της στον διαδρομο με το που μπαινουμε, ανοιξε το ταπερ με το φαγητο που εφερε απο το σχολειο στον νεροχυτη, πηρε με τα χερια τα γεμιστα και τα ετρωγε πανω στο λευκο τραπεζομαντηλο χωρις να παρει πιατο. Αποτελεσμα? Ενα τραπεζομαντηλο μεσα στις σαλτσες, το εκρου καλυμα της καρεκλας μεσα στα λαδια και εγω σε κατασταση υστεριας!!! Οταν ηρθε ο αντρας μου απο την δουλεια τους δηλωσα οτι πλεον δεν σιδερωνω δεν πλενω δεν μαγειρευω μεχρι αν λογικευτουν. Εφυγα για το μαθημα μου και επεστρεψα με ημικρανια που καλα κρατει μεχρι τωρα...

[tasuki]

Το προβλημα δεν ειναι η κορη σου, αλλά ο αντρας σου, γιατι η κορη σου απλα εχει υιοθετησει το στυλ του αντρα σου. Καλο κουραγιο με το να πεισεις τον αντρα σου να υιοθετειτε μια κοινη γραμμη μπροστα στα παιδια!

 

Εμεις που ειχαμε το ιδιο προβλημα (διαφορετικη νοοτροπια), χωρισαμε. Θα εγραφα "δυστυχως" χωρισαμε, αλλά δεν ηταν καθολου "δυστυχως", επιτελους κι οι δυο μας ζησαμε τη ζωη που θελαμε στο στυλ που τη θελαμε.

[ZWH]

Παροτι εχουμε καποια προβληματα με τον αντρα μου, ειχα ανοιξει και σχετικο ποστ για συγκεκριμενη διαφωνια, γενικοτερα περναμε καλα... Σκεφτηκα καποια στιγμη τον χωρισμο αλλα δεν ξερω αν θα ειμαι καλυτερα χωρις αυτον... Ναι ξερω... ειμαι αρκετα μπερδεμενη.. Αλλα ελατωματα δεν εχει και ξερω οτι με αγαπαει πολυ και οτι για τα παιδια του πεθαινει. Ειδικα για την Ειρηνη... Το θεμα ειναι οτι πρεπει να μπουν και καποια ορια για το καλο των παιδιων....Ο αντρας μου δεν πειθεται με τιποτα. ειναι αγυριστο κεφαλι βρε παιδι μου οσον αφορα τα προγραμματα κτλ. Ειναι αρκετα χυμα και της τελευταιας στιγμης. ΕΤσι αναγκαζομαι εγω να ειμαι η κακια της οικογενειας, αυτη που αγχωνεται διπλα...

[νεφελη]

Αν λοιπον ο αντρας σου δεν ενδιαφερεται για τις δουλειες του σπιτιου δηλωσε του οτι θες καθημερινα γυναικα για να καθαριζει αυτα που χαλαει εκεινος κ τα παιδια του. Ισως μπροστα στο κοστος μαζευτει λιγο...

[Maya]

Μήπως σκέφτηκες ότι ο άντρας σου δεν συνεργάζεται για μερικά πράγματα γιατί δεν γνωρίζει πόσο σημαντικά είναι.?? Το λέω αυτό γιατί απ' ότι φαίνεται ο άνθρωπος δεν είναι γάιδαρος. Είναι μία χαρά σύζυγος. Μίλησέ του για το πόσο σημαντικό είναι πχ να κοιμούνται τα παιδιά νωρίς. Διαβάστε μαζί σχετικά άρθρα, ακούστε ειδικούς και συμφωνήστε σε αυτό. Μετά συζητήστε πώς θα γίνει. Και σταδιακά προχωρείστε και στα άλλα. ΠΡΟΣΕΧΕ όμως. Το ζητούμενο δεν είναι να συμφωνήσει μαζί σου (όπως θέλουμε οι περισσότερες) αλλά να βρείτε μία κοινά αποδεκτή λύση. Δεν μπορεί, αφού είστε καλό ζευγάρι, θα το έχετε κάνει αυτό πολλές φορές.

[Lia]

Αν λοιπον ο αντρας σου δεν ενδιαφερεται για τις δουλειες του σπιτιου δηλωσε του οτι θες καθημερινα γυναικα για να καθαριζει αυτα που χαλαει εκεινος κ τα παιδια του. Ισως μπροστα στο κοστος μαζευτει λιγο...

 

Εγώ συμφωνώ με αυτό. Κανόνισε γυναίκα για τις δουλειές του σπιτιού, να φύγει αυτό το βάσανο από πάνω σου έστι ώστε να μπορείς να ασχοληθείς με τα παιδιά περισσότερο. Το να αφήσεις ασυγίριστα και ασιδέρωτα και άπλυτα.... κακό σε σένα θα κάνει. Το ξέρω από πρώτο χέρι..... Από τη μητέρα μου. Μέναμε για χρόνια -μέχρι να μεγαλώσουμε τα παιδιά και να δώσουμε χέρι βοηθείας- σε ένα αχούρι. Μονίμως πράγματα και ρούχα πεταμένα κάτω, λερωμένοι και άπλυτοι. Ο πατέρας μου ούτως ή άλλως ποτέ δεν ενοχλήθηκε. Μήπως κάθονταν και στο σπίτι; Εμείς τα βλέπαμε και τα "καμαρώναμε".

 

Και στο μεταξύ, βρες ευκαιρία να το συζητήσετε το θέμα με τη αντιμετώπιση των παιδιών. Σίγουρα δεν είναι κακός μπαμπάς... Μάλλον θέλει τον τρόπο του. Το πως δεν το ξέρω.... Αν βρω και για τον δικό μου τρόπο σε αυτά που με ενοχλούν.....!!!

[TheoCoach]

Αγαπητή Ζωή

 

Καταρχήν έχεις τη "συμπόνια"μου. Πολλές φορές δεν έχει να κάνει με το τι κάνουν οι γονείς αλλά είναι και στο παιδί.

 

Εγώ με τον αδερφό μου, όταν είμασταν μικροί είμασταν εντελώς αντίθετοι, μεγαλωμένοι στο ίδιο σπίτι με τους ίδους γονείς. Ο αδερφός μου πάντα ήταν σε τάξη η ζωή του, το δωμάτιό του, τα μαθήματά του, πάντα πρώτος σε βαθμούς κλπ και εγώ το άλλο άκρο.

Κακές παρέες, το δωμάτιο αχούριο, χάλια βαθμούς, πρώτος βέβαια στα κοινωνικά(πρόεδρος 15μελούς κλπ). Οι γονείς μου και οι δύο ήταν της τάξης, αλλά όχι σε υπερβολικό σημείο - φυσιολογικά. Δεν με πιέζαν...πιο πολύ το λέγανε μεταξύ σοβαρού και αστείου.

 

Τώρα βέβαια έχω γίνει πολύ τακτικός και τα περισσότερα τα έχω σε μια πολύ καλή κατάσταση.

 

Για τη δική σου περίπτωση...δεν ξέρω αν μπορείς να αλλάξεις τον άντρα σου με το να αγχώνεσαι περισσότερο ή με το να του λες τι να κάνει ή τι θα έπρεπε να κάνει. Νομίζω ότι χρειάζεται να του δείξεις ότι η δουλειά σου δεν είναι να είσαι η καθαρήστρια του σπιτιού 24 ώρες το 24ωρο. Το ίδιο και με τα παιδιά σου. Πρέπει να αρχίσουν να αναλαμβάνουν την ευθύνη του να διατηρούν τα πράγματά τους καθαρά και σε τάξη. Δεν ξέρω αν μπορείς να κάνεις την κόρη σου να σκέφτεται όπως εσύ(δηλαδή να είναι όλα στην εντέλεια) αλλά τουλάχιστον να της μάθεις να σέβεται τον χώρο και τα πράγματα των άλλων. Διαφορετικά θα πρέπει να "στερηθεί" κάποια "προνόμια" - πχ όχι video games ή όχι τηλεόραση για μία εβδομάδα κλπ.

 

Το ίδιο και με τον άντρα σου. Πες του ότι αν δεν είναι διατεθειμένος τουλάχιστον να μην κάνει το αντίθετο με εσένα σε σχέση με παιδιά, θα του στερείς κάποια προνόμια(πχ όχι σεξ για μία εβδομάδα).

 

Μην περιμένεις τεράστιες αλλαγές αμέσως. Κάνε και εσύ κάποιες υποχωρήσεις - όχι "όλα ή τίποτα". Δεν μπορείς να αλλάξεις από τη μία μέρα στην άλλη - αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να τους αλλάξεις την κατεύθηνση...να κάνουν μικρές αλλαγές και έτσι μετά από 3 μήνες να λειτουργούν τα πράγματα πιο ομαλά.

 

Κάτι άλλο, παρατήρησες ότι η κόρη σου κατά κάποιο τρόπο αντιγράφει την "χαλαρότητα" του άντρα σου. Θα προτιμούσες να αντιγράψει το δικό σου άγχος; - Μάλλον όχι. Θέλω να πω ότι πρώτα θα πρέπει να χαλαρώσεις λιγάκι και εσύ, για να νιώθεις καλά εσύ πρώτα και μετά να μπορέσεις να επικοινωνήσεις αυτό που θέλεις με πιο αποτελεσματικό τρόπο.

 

Φιλικά πάντα,

 

Θοδωρής

[Scorpina]

Συμφωνώ με το Θοδωρή. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ρομποτάκια. Για αρχή, το πιο σημαντικό είναι να εφαρμόσεις τον βραδυνό ύπνο 10 λεπτά νωρίτερα, προοδευτικά να αυξάνεται το δεκάλεπτο μέχρι να φτάσει στην επιθυμητή ώρα. Σιγά σιγά όμως, για να μην υπάρξει απότομη μετάβαση και αντίδραση. Πάντως, σε μερικές ημέρες το σχολείο τελειώνει, οπότε ίσως να ήταν καλύτερα να εφαρμοστεί πιο σοβαρά από Σεπτέμβριο. Αλλιώς, μήπως να συμπλήρωναν ύπνο το μεσημέρι? Για το θέμα της κόρης σου, θέλει πολύ υπομονή και μικρά μαθηματάκια κάθε μέρα. Όχι με τα χεράκια σου, πάρε πιρουνάκι καλύτερα, χαλαρά, γλυκά, όχι δασκαλίστικα. Αυτή η συμπεριφορά φέρνει αντίδραση. Μην περιμένεις ριζικές αλλαγές από τη μία μέρα στην άλλη. Γίνε και σύ πιο χαλαρή και προπαντός, μη δημιουργείς ένταση στην οικογένεια, γιατί αυτό γυρίζει μπούμεραγκ. Θα στρώσουν τα παιδάκια, θα στρώσει και ο άντρας σου με υπομονή και αγάπη.

[desdemona]

Αγαπητή Ζωή

 

Το ίδιο και με τον άντρα σου. Πες του ότι αν δεν είναι διατεθειμένος τουλάχιστον να μην κάνει το αντίθετο με εσένα σε σχέση με παιδιά, θα του στερείς κάποια προνόμια(πχ όχι σεξ για μία εβδομάδα).

 

Θοδωρής

 

 

Θα συμφωνήσω απόλυτα με το Θοδωρή και θα συμπληρώσω. Δεν είσαι η "δουλάρα" που θα τρέχει για τα πάντα και δεν υπάρχει λόγος να ταράζεται η ψυχική σου υγεία. Για τα παιδάκια σου θα έλεγα στην αρχή να τα δωροδοκήσεις, πχ. αν φτιάξουν το δωμάτιό τους θα τους ετοιμάσεις το αγαπημένο τους φαγητό ή κάνε ένα παιχνίδι, φτιάξε ένα χάρτη του δωμάτιου τους και πες οτι έχεις κρύψει ένα θησαυρό και μόλις ετοιμάσουν το δωμάτιό τους θα τους δώσεις το χάρτη... Με τον καιρό καταλαβαίνουν τα παιδιά το τι χρειάζετε να κάνουν και θα τους γίνει συνήθεια, έτσι έκανα εγώ με την ανιψιά μου και έπιασε. Όσο για τον άντρα σου, εσύ ξέρεις τα "κουμπιά" του για να τον φέρεις εκεί που θέλεις. Αφού σε αγαπάει είναι σίγουρο οτι θα δείξει κατανόηση. Μην απελπίζεσαι πάντως και όλα θα φτιάξουν.

 

 

Μπορείς με το θησαυρό που σου είπα να τραβάς τις μέρες λίγο λίγο, αν δηλαδή έχετε καθαρό δωμάτιο για 2 μέρες μετά για τρεις..κτλ θα βρίσκετε και ένα θησαυρό.. ( καραμέλες, παιχνίδι, κάτι καινούργιο...)

[evoula k]

Κάτι μου θυμίζει, κατι μου θυμίζει,

Ετσι ήμουν και εγω. Τα δύο πρωτα χρόνια με το γιό μου που ήταν εξαιρετικά ζωηρός κοντεύαμε να χωρίσουμε με τον άντρα μου που τα θεωρούσε όλα φυσιολογικά. Ε και τι έγινε; Με το δεύτερο παιδί κοντευα πια να πάθω κατάθλιψη. Το σπίτι ήταν ένα απέραντο αχούρι, παιχνίδια, φαγητά, ρούχα, γάλατα τα πάντα στο πάτωμα... και του άντρα μου... και τα δικά μου που τα έβγαζαν από τα συρτάρια. Δεν συζητώ για τις καταστροφές συσκευών cd, dvd, radio, video, stereo κλπ. Ο άντρας μου valium και εγώ σε κρίση. Όταν επέστρεψα στη δουλειά ήταν σα να πηγαινα για καφέ. Εφευγα από το χάος του σπιτιού και απολάμβανα την τάξη της καθημερινότητας. Μπορούσα να πιώ έναν καφέ. Είχα έτσι και χρήματα και αποφάσισα να πάρω γυναίκα για την καθαριότητα. Δύο φορές την εβδομάδα στην αρχή, κάθε μέρα όταν έμεινα για τρίτη φορά έγγυος.

Έτσι άλλαξε κάτι μέσα πήρα κι εγώ λίγη απο την αδιαφορία του άντρα μου και τους έχω αφήσει όλους απέναντι στις ευθύνες τους. Αν ο άντρας μου δεν μαζέυει τα πράγματα του δεν τα βρίσκει μετά. Αν ο γιός μου δεν τακτοποιεί το γραφείο του χάνει τα τετράδια του και δεν τον βοηθώ να τα βρεί. Αν η κόρη μου δεν μαζεύει τα παιχνίδια τα παίρνω και τα βάζω σε μία μεγάλησακούλα σκουπιδιών και της εξηγώ ότι σε μία εβδομάδα θα τα πετάξω. Ο καθε ένας λοιπόν μπροστά στις ευθύνες του. Ας πάνε και πιο αργά στη δουλειά και το σχολείο! Να δούν αν θα τους αρέσει το αποτέλεσμα. Με το μικρό μου βέβαια τώρα περνλάμε δύσκολη φάση γιατί δε συνεργάζεται ακόμη. Περιμένω να μεγαλώσει κανένε χρόνο ακόμη.

Σε γενικές γραμμές χαλάρωσε. Θα δείς τον κόσμο με άλλο μάτι και μάλλον αυτό θα βοηθήσει και την οικογένεια να αναπτύξει υπευθυνότητα