Ασχημη συμπεριφορα σε γιορτη αλλα σπιτι μας

[SKEK]

θέλω να πω δεν μου άφησε ψυχολογικά τραύματα...

 

ούτε εγώ είμαι υπέρ του ξύλου εννοείται...

από το να ουρλιάζουν και να γίνονται υστερικοί οι γονείς προτιμώ τη μαμά μου που μου τις έβρεχε..και μου εξηγούσε το γιατί....

 

και δεν μιλάω για σωματική βία και αυτό εννοείται!!!!

 

Δε σου άφησε γιατί η γενιά η δικιά μας έφαγε ξύλο. Άλλοι λίγο και άλλοι πολύ και δεν το θεωρούσαν ούτε οι γονείς ούτε τα παιδιά κακό, μάλλον αναγκαίο το θεωρούσαν. Και αφού όλοι τις έτρωγαν δεν νιώθαμε άσχημα στις μεμονομένες ξυλιές ή πωπουδιές. Και νιώθουμε τώρα την αμφιβολία και έχουμε και δίλημα: Μήπως αφού δεν έπαθα τίποτα όταν εγώ έτρωγα σποραδικά καμμιά, να ρίξω και καμμιά? (Όχι εσύ culte, γενικά μιλάω) Ενώ τώρα έχουμε και τη στήριξη και τα μέσα για το αντίθετο.

 

Πάρε τώρα τη μάνα μου, που την έβγαλαν από το σχολείο στα 13 για να μάθει ράψιμο και πες της μετά που έπλενε στη σκάφη και μετά το ράψιμο και το μαγείρεμα και ενώ ήταν έγκυος να τα βάλει με 2 διαόλια και να κάτσει να τους μιλήσει ήρεμα. Η γιαγιά μου το έκανε, η μάνα μου όχι. Από τη γιαγιά μου έμαθα πολλά, από τη μάνα μου έμαθα τα νεύρα.

[culte]

με το στρέφεις την προσοχή της αλλού πιστεύεις ότι καταλαβαίνει ότι κάνει κάτι κακό και δεν θα το ξανακάνει??

[Lucy]

με το στρέφεις την προσοχή της αλλού πιστεύεις ότι καταλαβαίνει ότι κάνει κάτι κακό και δεν θα το ξανακάνει??

 

Εξαρτάται από την περίπτωση...

Αν πχ μαλώνει με ένα άλλο παιδάκι για ένα παιχνίδι και δω οτι δεν βρίσκω άκρη μπορεί να της υποδείξω ένα άλλο παιχνίδι.

Αν δω ότι το παιχνίδι το είχε το άλλο παιδάκι και πάει να του το πάρει με το ζόρι, θα της πω ότι δεν είναι σωστό κτλ κτλ και ότι θα πρέπει να περιμένει τη σειρά της.

Αν δω όμως ότι για παράδειγμα χοροπηδάει στους καναπέδες θα τη μαλώσω όπως θα τη μάλωνα οπουδήποτε χωρίς βέβαια να κάνω σκηνή και να τη ντροπιάσω. Ακριβώς όπως θα φερόμουν σε δημόσιο χώρο.

Για τι είδους "αταξία" μιλάμε?

 

Όσο για το ξύλο και τα κατάλοιπά του, μόνο το γεγονός ότι νομιμοποιείται στα μάτια του παιδιού η βία είναι αρκετό για να κάνει τη ζημιά του.

[culte]

το ξαναλέω ότι είμαι κατά οποιασδήποτε βίας!!!!

δεν μπορώ όμως να συμφωνησω με την κυρία Margaret Morrissey της προτελευταιας παραγράφου...

το θέμα δυστυχώς είναι ότι κανείς δεν μπορεί να θέσει τα όριά του!!

οπότε μάλλον είναι καλύτερα το καθόλου, από το ενδεχόμενο υπέρβασής τους...

http://news.pathfinder.gr/periscopio/604485.html

[DALIA]

Απομακρύνω διακριτικά το παιδί, επαναλαμβάνω τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, αλλά σε κάθε περίπτωση αναζητώ την αιτία και δεν βιάζομαι να επιβάλω τιμωρίες.

 

ακριβώς το ίδιο κάνω και εγώ...

υπάρχουν φάσεις όπου υστεριάζει και δε θέλει να μείνει μέσα στο δωμάτιο εκεί μια ξυλιά για να συνέλθει είναι πολύ αποδοτική πιστέψτε με

 

τέτοιο αποδοτηκότητα να τη ΒΡΑΣΩ

Και εγώ απόλυτη ήμουν μέχρι τα 2,5 χρ. γι' αυτό πλέον επιμένω στο μεγάλη μουκιά φάε..., ακούω μαμάδες με μεγαλύτερα παιδιά και όσο και να διαφωνώ για όποια θέματα, απλά δεν κρίνω, μονάχα ακούω!

 

Ο γιος μου είναι 5...δεν έχω απλώσει χέρι πάνω του ούτε για πλάκα...και δεν πρόκειται να το κάνω ΠΟΤΕ....όσο απόλυτο και αν ακούγεται είναι η μόνη αλήθεια

[culte]

Όσο για το ξύλο και τα κατάλοιπά του, μόνο το γεγονός ότι νομιμοποιείται στα μάτια του παιδιού η βία είναι αρκετό για να κάνει τη ζημιά του.

 

αυτό μάλλον είναι το χειρότερο κακό....

[nicole23]

Το ξύλο στα παιδιά έχει αποτέλεσμα και μάλιστα άμεσο. Το θέμα είναι όμως τι είδους παιδιά θέλεις να αναθρέψεις. Θέλεις τα παιδιά σου να θεωρούν την βία σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό και αποδεκτό? Τότε κάντο.

 

Και σίγουρα η βία σ' αυτή την ηλικία στιγματίζει το παιδί, ακόμα κι αν αυτό,αργότερα ως ενήλικας, νομίζει ότι όλα είναι οκ του τύπου"έλα μωρε, εμεις τι πάθαμε που τις τρώγαμε?". Μπορεί η βία να λειτουργήσει ανάστροφα, δηλ. να δημιουργήσει παιδιά παθητικά, φοβισμένα, ανίκανα να υπερασπιστουν τον εαυτό τους, γιατί ακριβώς δεν σέβονται τον εαυτό τους. Και όλα αυτά είναι αποτελέσματα της βίας, όχι μόνο της σωματικής, αλλά και της λεκτικής.

 

Αν ψαχτούμε όλοι εμείς που τις τρώγαμε παιδιά, τα ανακαλύψουμε πράγματα για τον ευτό μας που πραγματικά θα μας εκπλήξουν...

[Kadath]

Φιλικά πάντα: Ας μην παιζουμε με τις λέξεις (υστεριάζει-κρίση θυμού). Ενα 5χρονο δεν αποπροσανατολίζεται ευκολα. Τα έκανα όταν ήταν μικρότερης ηλικίας. Δεν μπαίνουν όλα στο ιδιο τσουβάλι...και το ξαναλέω δεν ξυλοφορτώνω τα παιδιά μου!

 

Αν μπορεί ένα 8χρονο αυτιστικό παιδί να αποπροσανατολιστεί και να αντιμετωπιστεί πάνω σε μια κρίση θυμού χωρίς τη χρήση σωματικής βίας, ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΠΟΡΕΙ να συμβεί το ίδιο και με ένα απλά ζωηρό παιδάκι.

 

Αν καπνίζεις, όσο κι αν ενημερώσεις το παιδί σου, μην αναρωτηθείς αύριο γιατί καπνίζει.

Αν το δέρνεις για να του επιβληθείς, μην αναρωτηθείς αύριο γιατί συμπεριφέρεται ως τραμπούκος όπου τον παίρνει.

 

Κοινώς όπως θες θα φερθείς στα παιδιά σου και όπως σε βολεύει, αλλά ό,τι έσπειρες θα θερίσεις.

 

Και καλό θα ήταν να πρόσεχες το τι παιδαγωγικά μέσα προτείνεις σε άλλες μανούλες...

[marandnik]

Πάντως culte αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω και την δική μου εμπειρία σχετικά με αυτό που λες. Κι εγώ τις εχω φάει από τη μητέρα μου (ο πατέρας μου δεν σήκωσε ποτέ χέρι πάνω μου) και ήταν ότι πιο εξεφτελιστικό έχω νιώσει στη ζωή μου.

 

Δεν μιλάω κι εγώ για ξυλοδαρμό αλλά έκανα π.χ. μια ζημιά, να μια σφαλιάρα... Ακόμα θυμάμαι τα συναισθήματα που μου προκαλούσε αυτή η συμπεριφορά της. Απαίσια. Δεν με ενοχλούσε ο πονος, ούτε πονούσα για να πω την αλήθεια αλλά η χειρονομία και το αίσθημα της ταπείνωσης.

 

Η ίδια το έκοψε μετά από λίγο καιρό γιατί όπως παραδέχτηκε και η ίδια τρόμαζε όταν έβλεπε πόσο άσχημα το έπαιρνα...

Ο αδελφός μου, μεγαλύτερος από μένα δεν της έδειχνε πόσο πολύ τον ενοχλούσε και μ' αυτόν δεν είχε καταλάβει ότι ήταν λάθος της να τον χτυπάει.

 

Αυτά. Κατά τα άλλα θα ήθελα να συμφωνήσω με την treasure όχι για την "ξανάστροφη" αλλά για το ότι δεν είναι εύκολη η "θεωρία" όταν έχεις να κάνεις με μεγαλύτερα ή δυσκολότερα παιδιά. Πώς να αποπροσανατολίσεις ένα εξάχρονο, κάποιες φορές πεισμώνουν και δεν καταλαβαίνουν ούτε με το καλό αλλά ούτε και με προειδοποιήσεις. Είναι δύσκολα....

 

Επίσης έχοντας και κορίτσι και αγόρια παρατηρώ ότι στα αγόρια λειτουργεί και λίγο ο κόσμος της ζουγκλας, τεστοστερόνη, που να βγάλεις άκρη.

 

Εγώ ομολογώ ότι όταν δοκιμάσω όλα τα "πολιτικώς ορθά" τεχνάσματα θα τύχει να καταφύγω και στις φωνές. Επίσης, χρησιμοποιώ πολυ τις απειλές, π.χ. αν το συνεχίσεις αυτό δεν θα σου αγοράσω το παιχνίδι που σου υποσχέθηκα ή δεν θα σε πάω π.χ. το Σάββατο στον παιδότοπο ή θα επιστρέψω πίσω το παιχνίδι που σου έφεραν δώρο, κ.ο.κ. Τέτοιες απειλές πιάνουν αλλά επίσης δεν βοηθούν το παιδί να καταλάβει το λάθος του και να βελτιωθεί πραγματικά. Είναι ωστόσο λύσεις "πυροσβεστικές" για άμεση ανάγκη. Η κουβέντα μπορεί να γίνει μετά, όταν τα πνεύματα έχουν ηρεμήσει...

 

Ουδείς άσφαλτος που λέει και η lady αλλά τι να κάνουμε, είναι δύσκολα εκεί έξω.

[Aeriko]

Εγώ ομολογώ ότι όταν δοκιμάσω όλα τα "πολιτικώς ορθά" τεχνάσματα θα τύχει να καταφύγω και στις φωνές. Επίσης, χρησιμοποιώ πολυ τις απειλές, π.χ. αν το συνεχίσεις αυτό δεν θα σου αγοράσω το παιχνίδι που σου υποσχέθηκα ή δεν θα σε πάω π.χ. το Σάββατο στον παιδότοπο ή θα επιστρέψω πίσω το παιχνίδι που σου έφεραν δώρο, κ.ο.κ. Τέτοιες απειλές πιάνουν αλλά επίσης δεν βοηθούν το παιδί να καταλάβει το λάθος του και να βελτιωθεί πραγματικά. Είναι ωστόσο λύσεις "πυροσβεστικές" για άμεση ανάγκη. Η κουβέντα μπορεί να γίνει μετά, όταν τα πνεύματα έχουν ηρεμήσει...

 

Ουδείς άσφαλτος που λέει και η lady αλλά τι να κάνουμε, είναι δύσκολα εκεί έξω.

 

Από την ηλικία των 0 έως την ηλικία των 18 έφαγα ξύλο μόνο 5 φορές από τη μητέρα μου και τις θυμάμαι και τις 5 και ήταν και για πολύ σοβαρούς λόγους. Από τις 5 φορές οι δύο ήταν "μία ξανάστροφη" και πήγα με πρησμένα χείλια στο σχολείο. Για καμμία δεν της κρατάω κακία γιατί όπως είπα είχε σοβαρούς λόγους για να φτάσει σε αυτό! Αυτό όμως που θυμάμαι από τη μητέρα μου και δεν της το συγχωρώ με την καμμία ακόμα και σήμερα που είμαι 41 είναι οι φωνές, οι αγριάδες και οι ψυχολογικοί εκβιασμοί! Ήταν εκατοντάδες οι φορές που με πρόσβαλλε με ήρεμο τρόπο και με εκβιασμό μπροστά σε κόσμο και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, εκατοντάδες οι φορές που ο ψυχολογικός της εκβιασμός με ξύπναγε τη νύχτα και με έκανε να θέλω να φύγω από το σπίτι (ούσα μόλις 5-6 χρονών) και ακόμα και σήμερα που είμαι 41 χρονών γαϊδάρα το κάνει ακόμα! Αν την μισώ για ένα μόνο πράγμα από όλα όσα μου έκανε στα 41 μου χρόνια είναι αυτά ακριβώς και δεν της τα συγχωρώ όσο και αν βρίσκω δικαιολογίες του τύπου "ήταν σπασμένα τα νεύρα της ούσα ανύπαντρη μητέρα και εργαζόμενη"... όχι δεν την συγχωρώ... και δεν με έκανε καλύτερο άνθρωπο όλο αυτό... πιο ανασφαλή με έκανε!

[Active Member]

My treasure....θελω να δω τι θα γραφεις οταν το παιδακι σου θα γινει 15 και θα εχει και αυτο τη (σωματικη) δυνατοτητα να σε χτυπησει!

 

Θα παιζετε τα κλωτσομπουνιδια εκει μεσα?

 

(Ερωτηση: Τον αντρα σου -που ειναι στα μετρα σου- τον χτυπας οταν δε φερεται καλα σε κατι?Αυτος?)

 

Sorry, αλλα δε μπορω να ακουω "να φαει και καμια ξυλια". Γιατι? Επειδη δε μπορει να αντεπιτεθει?

 

(καποια κοπελα εγραψε οτι πεφτει στα γονατα για να ερχεται στο ιδιο υψος με τα παιδακια...πολυ μου αρεσε! Μπραβο!)

[marandnik]

Από την ηλικία των 0 έως την ηλικία των 18 έφαγα ξύλο μόνο 5 φορές από τη μητέρα μου και τις θυμάμαι και τις 5 και ήταν και για πολύ σοβαρούς λόγους. Από τις 5 φορές οι δύο ήταν "μία ξανάστροφη" και πήγα με πρησμένα χείλια στο σχολείο. Για καμμία δεν της κρατάω κακία γιατί όπως είπα είχε σοβαρούς λόγους για να φτάσει σε αυτό! Αυτό όμως που θυμάμαι από τη μητέρα μου και δεν της το συγχωρώ με την καμμία ακόμα και σήμερα που είμαι 41 είναι οι φωνές, οι αγριάδες και οι ψυχολογικοί εκβιασμοί! Ήταν εκατοντάδες οι φορές που με πρόσβαλλε με ήρεμο τρόπο και με εκβιασμό μπροστά σε κόσμο και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, εκατοντάδες οι φορές που ο ψυχολογικός της εκβιασμός με ξύπναγε τη νύχτα και με έκανε να θέλω να φύγω από το σπίτι (ούσα μόλις 5-6 χρονών) και ακόμα και σήμερα που είμαι 41 χρονών γαϊδάρα το κάνει ακόμα! Αν την μισώ για ένα μόνο πράγμα από όλα όσα μου έκανε στα 41 μου χρόνια είναι αυτά ακριβώς και δεν της τα συγχωρώ όσο και αν βρίσκω δικαιολογίες του τύπου "ήταν σπασμένα τα νεύρα της ούσα ανύπαντρη μητέρα και εργαζόμενη"... όχι δεν την συγχωρώ... και δεν με έκανε καλύτερο άνθρωπο όλο αυτό... πιο ανασφαλή με έκανε!

 

Δηλαδή, αν αυτές τις 5 φορές που σε χτύπησε γιατί είχε πάρα πολύ σοβαρό λόγο όπως λες, αντί να σε χτυπήσει, σου φώναζε ή σε απειλούσε ότι θα σου αφαιρέσει κάποιο προνόμιο, θα αισθανόσουν χειρότερα από ότι αισθάνθηκες όταν σε χτύπησε;

[jannis]

Μπάτσο έδωσα 1-2 φορές που κινδύνεψε η ζωή τους, φυσικά το μετάνιωσα όσο δεν πάει άλλο και τους ζητησα συγνώμη και προσπαθησα να εξηγήσω πως ένιωσα κλπ

Συνήθως όταν με εγκαταλείπει η λογική - καταφεύγω στις απειλές πυροσβεστικά η και στις φωνές!

Μερικές φορές το μετανιώνω, αλλά σε κάποιο βαθμό πιστεύω οι φωνές είναι μια ειλικρινής αντίδραση, δηλαδή μαθαίνει το παιδί ότι είσαι θυμωμένος. Το θεωρώ καλύτερο από τους "χειρισμούς" (όπως το αν κάνεις αυτό θα σου κάνω αυτό κλπ). Γενικά δηλάδη είμαι κάπως "αντίθετη" με την επιβράβευση/τιμωρία στυλ νταντάς πρώτων βοήθειων...

Προτιμώ να λέω στο παιδι πως νιώθω, φωνάζω γιατί θύμωσα, θύμωσα γιατί στεναχωρέθηκα που κτύπησες την αδελφή σου και ανησύχησα ότι θα πάθει κάτι...

[marandnik]

 

(καποια κοπελα εγραψε οτι πεφτει στα γονατα για να ερχεται στο ιδιο υψος με τα παιδακια...πολυ μου αρεσε! Μπραβο!)

 

Σωστά! Και βολεύει απίστευτα και το μικρό, στην περίπτωση που θέλει να σου φέρει κάτι στο κεφάλι και δεν φτάνει.

 

Αστειεύομαι, αλλά κάποιες φορές δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, είναι ΠΟΛΥ δύσκολα εκεί έξω, σου λέω.

[MarcoPolo]

Οντως και εγω πεφτω στα γονατα και καμια φορα βρισκει ευκαιρια να με βουτηξει αλλα τις περισσοτερες φορες βεβαια μπορω να πω οτι πιανει και με το που σκυψω και του εξηγησω μου κανει αγκαλια και μου τσιμπαει το προσωπο γελοντας. Το θεμα ειναι οτι αποσυμπιεζεται η ενταση με αυτο τον τροπο και βρισκεις μια ευκαιρια να εκτονωσεις την κριση.

[Aeriko]

Δηλαδή, αν αυτές τις 5 φορές που σε χτύπησε γιατί είχε πάρα πολύ σοβαρό λόγο όπως λες, αντί να σε χτυπήσει, σου φώναζε ή σε απειλούσε ότι θα σου αφαιρέσει κάποιο προνόμιο, θα αισθανόσουν χειρότερα από ότι αισθάνθηκες όταν σε χτύπησε;

 

Ναι! Όπως αισθάνθηκα όλες τις άλλες εκατοντάδες φορές! Αν το ξύλο ήταν το ίδιο συχνό με τις απειλές και τον εκφοβισμό δεν ξέρω πως θα σου απαντούσα... αλλά έχοντας ζήσει την ψυχολογική βία στο πετσί μου την μισώ και μαζί με αυτήν και όποιον την εφαρμόζει προς εμένα ή ανθρώπους που αγαπάω... και εύχομαι (γιατί το παλεύω είναι η αλήθεια καθημερινά) να μην χρειαστεί ποτέ να το κάνω σε κανέναν από τους ανθρώπους μου.

[marandnik]

Ναι! Όπως αισθάνθηκα όλες τις άλλες εκατοντάδες φορές! Αν το ξύλο ήταν το ίδιο συχνό με τις απειλές και τον εκφοβισμό δεν ξέρω πως θα σου απαντούσα... αλλά έχοντας ζήσει την ψυχολογική βία στο πετσί μου την μισώ και μαζί με αυτήν και όποιον την εφαρμόζει προς εμένα ή ανθρώπους που αγαπάω... και εύχομαι (γιατί το παλεύω είναι η αλήθεια καθημερινά) να μην χρειαστεί ποτέ να το κάνω σε κανέναν από τους ανθρώπους μου.

 

Κοίτα, δεν ξέρω τι ακριβώς έχεις ζήσει με τη μητέρα σου και δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να σε βάλω να μπεις σε λεπτομέρειες...

Αλλά πώς να σου πω... το να έχεις το 4χρονο να σκάβει τον τοίχο του σαλονιού με μαχαιροπίρουνα, και να του τα παίρνεις και αυτός να πηγαίνει στο συρτάρι και να παίρνει άλλα ή να βρίσκει άλλα αντικείμενα για να συνεχίσει τη δουλειά του..

Και να προσπαθείς να τον πάρεις με το καλό, με το φιλότιμο... να τον δελεάσεις να παίξετε μαζι κάτι άλλο... και να μην πιάνει τίποτα... και να του πεις έντονα να σταματήσει και να μη σταματάει...

Εκεί το να του φωνάξεις να σταματήσει και να τον απειλήσεις ότι αν δεν σταματήσει, δεν θα του αγοράσεις το παιχνίδι που θέλει, δεν το θεωρώ ψυχολογική βία.

 

Αντίθετα ψυχολογική βία είναι αυτό που υφίστασαι εσύ από όλη αυτή την κατάσταση.

 

Απλά, σίγουρα παιδαγωγικά δεν προσφέρει κάτι στο παιδί η απειλή αφαίρεσης ενός προνόμιου. Όμως αποσυμφορίζει την κατάσταση εκείνη τη στιγμή που έχει φτάσει σε αδιέξοδο και κάποια άλλη στιγμή μιλάς με το παιδί επί της ουσίας. Αλλά ψυχολογική βία, δεν θα την έλεγα. Εκτός αν το κάνει κάποιος συνήθεια και απειλεί διαρκώς και αδιακρίτως για ψύλλου πήδημα.

[fistikaki]

Από την ηλικία των 0 έως την ηλικία των 18 έφαγα ξύλο μόνο 5 φορές από τη μητέρα μου και τις θυμάμαι και τις 5 και ήταν και για πολύ σοβαρούς λόγους. Από τις 5 φορές οι δύο ήταν "μία ξανάστροφη" και πήγα με πρησμένα χείλια στο σχολείο. Για καμμία δεν της κρατάω κακία γιατί όπως είπα είχε σοβαρούς λόγους για να φτάσει σε αυτό! Αυτό όμως που θυμάμαι από τη μητέρα μου και δεν της το συγχωρώ με την καμμία ακόμα και σήμερα που είμαι 41 είναι οι φωνές, οι αγριάδες και οι ψυχολογικοί εκβιασμοί! Ήταν εκατοντάδες οι φορές που με πρόσβαλλε με ήρεμο τρόπο και με εκβιασμό μπροστά σε κόσμο και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, εκατοντάδες οι φορές που ο ψυχολογικός της εκβιασμός με ξύπναγε τη νύχτα και με έκανε να θέλω να φύγω από το σπίτι (ούσα μόλις 5-6 χρονών) και ακόμα και σήμερα που είμαι 41 χρονών γαϊδάρα το κάνει ακόμα! Αν την μισώ για ένα μόνο πράγμα από όλα όσα μου έκανε στα 41 μου χρόνια είναι αυτά ακριβώς και δεν της τα συγχωρώ όσο και αν βρίσκω δικαιολογίες του τύπου "ήταν σπασμένα τα νεύρα της ούσα ανύπαντρη μητέρα και εργαζόμενη"... όχι δεν την συγχωρώ... και δεν με έκανε καλύτερο άνθρωπο όλο αυτό... πιο ανασφαλή με έκανε!

 

 

 

τι κουβαλαμε ρε φιλε, ο καθενας στη ψυχη του

 

και συ και γω και ολοι μας...

 

[Aeriko]

Αλλά πώς να σου πω... το να έχεις το 4χρονο να σκάβει τον τοίχο του σαλονιού με μαχαιροπίρουνα, και να του τα παίρνεις και αυτός να πηγαίνει στο συρτάρι και να παίρνει άλλα ή να βρίσκει άλλα αντικείμενα για να συνεχίσει τη δουλειά του..

Και να προσπαθείς να τον πάρεις με το καλό, με το φιλότιμο... να τον δελεάσεις να παίξετε μαζι κάτι άλλο... και να μην πιάνει τίποτα... και να του πεις έντονα να σταματήσει και να μη σταματάει...

Εκεί το να του φωνάξεις να σταματήσει και να τον απειλήσεις ότι αν δεν σταματήσει, δεν θα του αγοράσεις το παιχνίδι που θέλει, δεν το θεωρώ ψυχολογική βία.

 

Αντίθετα ψυχολογική βία είναι αυτό που υφίστασαι εσύ από όλη αυτή την κατάσταση.

 

Σκέφτηκες ποτέ ότι εσύ υφίστασαι την ψυχολογική βία επειδή έχεις υποκύψει και αποδεκτεί κάποιους κανόνες που για το παιδί δεν είναι αυτονόητοι; Δηλαδή και αν σκάψει τον τοίχο τι έγινε; Αν είχα την ψυχραιμία που έχω αυτή τη στιγμή που το διαβάζω εκείνη την ώρα θα τον βοηθούσα στο σκάψιμο με την συμφωνία ότι την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε να αγοράσουμε υλικά για να τον ξαναφτιάξουμε. Έτσι θα διασκεδάζαμε δυο μέρες συνεχόμενες και κανένας δεν θα συγχιζόταν... (δεν το γράφω εκ του ασφαλούς ξέρω ότι κάποια στιγμή η κόρη μου θα αρχίσει να γράφει στους τοίχους και αυτό έχω σκοπό να κάνω!)

 

Απλά, σίγουρα παιδαγωγικά δεν προσφέρει κάτι στο παιδί η απειλή αφαίρεσης ενός προνόμιου. Όμως αποσυμφορίζει την κατάσταση εκείνη τη στιγμή που έχει φτάσει σε αδιέξοδο και κάποια άλλη στιγμή μιλάς με το παιδί επί της ουσίας. Αλλά ψυχολογική βία, δεν θα την έλεγα. Εκτός αν το κάνει κάποιος συνήθεια και απειλεί διαρκώς και αδιακρίτως για ψύλλου πήδημα.

 

Η άσκηση εξουσίας (αφαίρεση προνομίων) από τον δυνατό στον αδύναμο είναι ψυχολογική βία.

 

Για μένα το πρόβλημα υπάρχει στους κανόνες που θέτουμε και που προσπαθούμε να επιβάλλουμε παντί τρόπω. Αν μπορούσαμε να τους υπερβούμε και να δούμε τα πράγματα από την οπτική του παιδιού που δεν τους έχει εμπεδώσει θα μπορούσαμε να εκτονώσουμε και την κατάσταση καλύτερα και ψυχραιμότερα

[Aeriko]

τι κουβαλαμε ρε φιλε, ο καθενας στη ψυχη του

 

και συ και γω και ολοι μας...

 

 

θησαυρούς αγάπη μου... αν τους εκμεταλλευτούμε σωστά γινόμαστε μέσα από αυτούς καλύτεροι

[Active Member]

Σωστά! Και βολεύει απίστευτα και το μικρό, στην περίπτωση που θέλει να σου φέρει κάτι στο κεφάλι και δεν φτάνει.

 

χαχαχα ! γαματο!

 

Περα απο την πλακα...ναι...αν ειναι να παιξουμε ξυλο...να παιξουμε στα ισια....οχι επειδη ειναι μικρα και αδυναμα....

[Aeriko]

Άκουσες ξύλο εσύ και ήρθες ε;

[Active Member]

Ντου!

[Melina22]

Καλησπέρα κ από μένα! Άκουσα κ εγώ ξύλο και ήρθα!

Aeriko μου έκανε εντύπωση αυτό που είπες..

Η άσκηση εξουσίας (αφαίρεση προνομίων) από τον δυνατό στον αδύναμο είναι ψυχολογική βία. Πώς ακριβώς το εννοείς; Αν για παράδειγμα όταν ένα παιδί δεν παίζει σωστά ένα παιχνίδι (πχ. χτυπάει ή φέρεται άσχημα) χάσει το δικαίωμα να συμμετέχει; Θεωρείται ψυχολογική βία;

[MarcoPolo]

Eνταξει τρεις στις δεκα φορες που θα σκυψεις μπορει και να την φας την σφαλιαρα αλλα σιγα σιγα το πιανει το νοημα το παιδι.

 

Οσο για τα βιωματα του καθενος απειρα, καθε ανθρωπος και μια ιστορια. Το θεμα ειναι αυτο που ειπε το αερικο, να πιανεις την ζωη που εχεις ζησει και να την κανεις οπως εσυ θες και οχι οπως στην μαθανε.