Eirini_Dr Posted November 6, 2010 Share Posted November 6, 2010 Πανε μερες που ημουν μαζι με τον αντρα μου και την κορη μου παροντες σε ενα πολυ ασχημο περιστατικο. Εμεις ημασταν μεσα στο αυτοκινητο μας....διπλα ακριβως, σε ενα αλλο αυτοκινητο ηταν μια μαμα ορθια με την μικρη της περιπου 3 χρονων και ο μπαμπας στο τιμονι τις περιμενε να μπουν......ακουγα το κοριτσακι να γκρινιαζει και γυρισα να δω. Εκει ηταν που βλεπω το παιδι να βαζει τα δαχτυλα μεσα στο στομα της και εβγαζε εναν ηχο σα να πνιγεται, σα να θελει να κανει εμετο.....σκεφτηκα μα τι κακο συνηθειο και η δικια μου τα ιδια κανει καμια φορα και ξαφνικα βλεπω τη μαμα να σηκωνει τα χερια της και να χτυπαει το παιδι τοσο δυνατα στα χερια και στο προσωπο απο πανω προς τα κατω με τετοια μανια που το κοριτσακι ουρλιαζε κι εκεινη το συνεχιζε φωναζοντας της "σταματαααααα" και να το χτυπαει ακομα πιο δυνατα......βγαινει ο πατερασ εξω και αντι να τη σταματησει και να της παρει το παιδι αρχιζε να φωναζει κι αυτος! Επαθα σοκ....ειχαμε μεινει με ανοιχτο το στομα...ο αντρας μου ηταν ετοιμος να κατεβει οταν γυρισε και μας κοιταξε περιεργα ο μπαμπας του παιδιου....και λεω ασε μην ανακατευεσε και βρουμε το μπελα μας...παμε να φυγουμε. Δεν εχω σταματησει να σκεφτομαι το παιδι......δεν ξερω αν εκανα καλα.....μηπως επρεπε να τον αφησω να κατεβει και να παω και γω και να ηρεμησω αυτη την υστερικη μανα. Πως χτυπας το παιδι σου με τετοιο μισος χωρις κανεναν ενδιασμο μεσα σε κοσμο! Ο καθε γονιος εχει το δικο του τροπο διαπεδαγωγησης αλλα ειπαμε.......οχι κι ετσι! Συγγνωμη για το μεγαλο ποστ αλλα πραγματικα θα ηθελα τις γνωμες σας! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μαριρενα Posted November 6, 2010 Share Posted November 6, 2010 αρχικα θα εμενα με ανοικτο το στομα μετα εξαρταται ποσο γρηγορα θα συνερχομουν απο το σοκ τωρα οπως το σκεφτομαι το πιο πιθανο να κραταγα τον αριθμο του αυτοκινητου της και μετα να πηγαινα να ηρεμησω το κοριτσακι και τη μητερα αν κατι δεν μου πηγαινε καλα με τη μητερα θα της εκανα μια καταγγελια επωνυμα για να ελενξουν οι αρμοδιοι σε τι περιβαλον μεγαλωνει απο εκει και περα δεν ξερω κατι αλλο συνηθως ομως αυτο μπορεις να το κανεις μονο αν ζουν πολυ κοντα σου καποια προσωπα και εχεις παρατηρησει συμπεριφορες βιαιες προς το παιδι αλλα ειναι δυσκολο να συνελθεις και να το κανεις αυτο εγκαιρα η να το σκεφτεις εκεινη τη στιγμη που βλεπεις την αποκλινουσα συμπεριφορα συνηθως απλα απομενεις να τους κοιτας σα χανος και να αυτοβριζεις τον εαυτο σου αργοτερα που δεν εκανε κατι για το παιδακι Quote Η οικογενοια μου ειναι ολη μου η ζωη Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ellemphriem Posted November 7, 2010 Share Posted November 7, 2010 Δεν μπορεις να ισιωσεις τον κοσμο χαρα μου. Τετοια υπηρχαν υπαρχουν και θα υπαρχουν, των Αγιων Παντων. Εδω στην Σπαρτη σκοτωναν τα μωρα που ειχαν καποια 'ελλατωματα' τι να λεμε τωρα. Ειναι μεσα σε οικογενεια αλλη και ως εκ τουτου λογαριασμος δεν μας πεφτει. Ουτε και ξερεις τις συνθηκες που μπορει να εφεραν τον κοσμο σε τετοια κατασταση. Δεν ξερω και εγω παλια φρικαρα με αυτα........αλλα εμαθα να μην λεω τπτ. Γιατι ειδα πραγματα που δεν γνωριζα απο πισω. Δεν δικαιολογω τετοιου ειδους συμπεριφορα ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ. Αλλα δεν ξερουμε την οικογενεια και τι παιζει μεσα. Και επισης τπτ δεν αλλαζει.....ουτε σε αυτους ουτε σε αλλους επειδη εμας μας γυρισε το ματι. Οποτε........παμε παρακατω........ Quote Don't give me love, i've had my share. Give me the truth instead..... Link to comment Share on other sites More sharing options...
depybal Posted November 7, 2010 Share Posted November 7, 2010 θέλετε να σας σοκάρω?έμενα σε μια πολυκατοικία στην Αργυρούπολη για καμιά δωδεκαετία. στο διπλανό διαμέρισμα ήξερα ότι ζούσε μια οικογένεια με ένα παιδάκι, τον μικρό Φώτη. φαινόταν ευτυχισμένη οικογένεια..ευγενέστατη οι γονείς...καλοντυμένοι..καθαροί.το αγοράκι γλυκύτατο. όλα καλά. συχνά σχεδόν κάθε μέρα..κυρίως τη νύχτα..ακούγαμε από δίπλα κάτι να χτυπάει στον τοίχο. άλλες φορές νόμιζα ότι μάλλον παίζει ο μικρός...άλλες μου φαινόταν ότι κάτι γινόταν στο κρεβάτι...μεταξύ του ζευγαριού. μια μέρα για να μη σας κουράζω...έκανε σεισμό...!πετάγεται έξω η γιαγιά (που μάλλον φύλαγε το παιδάκι...πετάγομαι και γω στο διάδρομο...και τι βλέπω κορίτσια..??το λέω και μου σηκώνεται η τρίχα. βλέπω...ένα κοριτσάκι.....δεμένο από το ποδαράκι του στο τραπέζι.το πιστεύετε??????? δέκα χρόνια αυτήν την ψυχούλα δεν την έιχα δει ποτέ!!το έκρυβαν οι γονείς του..αυτά τα ζώα!το είχαν κλειδωμένο το παιδί!δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της..το τόσο θλιμμένο.η γιαγιά πήγε να κλείσει γρήγορα την πόρτα..αλλά ήταν πλέον αργά.στην πολυκατοικία έμενε μια κυρία από την πρόνοια..και αυτό που ξέρω είναι ότι σε μια εβδομάδα έφυγαν.μετά μου λες για γονείς?στο χαμόγελο του παιδιού που έκανα εθελοντικά μαθήματα πληροφορικής..έκει να ακούσεις ιστορίες για γονείς..ο θεός να τους κάνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μαριρενα Posted November 7, 2010 Share Posted November 7, 2010 depybal με ανατριχιαζεις τωρα!!!!! Quote Η οικογενοια μου ειναι ολη μου η ζωη Link to comment Share on other sites More sharing options...
ALIS Posted November 8, 2010 Share Posted November 8, 2010 Δεν εχουμε δικαιωμα στα παιδια μας...δεν ειναι δικα μας,τα μεγαλωνουμε και οποιος δεν μπορει ας μην κανει παιδια.....εγω αυτο που ξερω ειναι οτι εχει ψηφιστει νομος και η κακοποιηση των παιδιων διωκεται και ποινικα πλεον....και επισης διαφωνω στο οτι δεν πρεπει να μας νοιαζει για το τι γινεται γυρω μας....σιγουρα ειμαστε μοναδες αλλα λειτουργουμε και ζουμε σε μια κοινωνια.....αυτο μας εχει φτασει εδω που ειμαστε σημερα...ο ατομικισμος,η καχυποψια, η υπεροψια και το να κοιταμε μονο την παρτη μας....αν κοιταγαμε και λιγο γυρω μας και μας ενοιαζε ο διπλανος μας ισως να ζουσαμε και σε καλυτερο κοσμο.....και να μην αναρωτιομαστε ''σε τι κοσμο μεγαλωνουμε τα παιδια μας''? απλα στον κοσμο που τους φτιαξαμε!!! και για να γινω πιο συγκεκριμενη....εχω επεμβει σε μητερα που τραβολογαγε και χαστουκιζε το παιδι της....ναι φοβηθηκα αλλα ο θυμος μου ηταν μεγαλυτερος.....και δεν με ενοιαζε τι της ειχε ''κανει''.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yasemi Posted November 8, 2010 Share Posted November 8, 2010 να κανω μια ερωτηση.....και αν δεν ητανε γονεις της???? μηπως τελικα πρεπει να παρεμβαινουμε??? Quote μαιμουδακι 08/05/07 αγριοκατσικο 01/12/09 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γιάννης74 Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 Ναι, κανονικά πρέπει να παρεμβαίνουμε! Το θέμα είναι ποιος έχει το κουράγιο να μαλώνει με τον κάθε άγνωστο κατά μεσής του δρόμου...και το χρόνο και την αντοχή... Το σωστό όμως είναι να παρεμβαίνεις! Έτσι όπως έχουμε γίνει, σκεφτόμαστε όλοι ότι θα βρούμε το μπελά μας... Ακόμα και σε μια τσιγγάνα που έχει το νεογέννητο μαζί της στα φανάρια πρέπει να παρεμβαίνεις (αν θέλεις να βοηθήσεις). Είναι εύκολη λύση να πεις "πάρε 50 λεπτά" και να φύγεις... Έχεις και την συνείδηση καθαρή! Ας υποσχεθούμε ότι από εδώ και στο εξής θα παρεμβαίνουμε σε τέτοιες καταστάσεις. Ας μην βγάζουμε την ουρά μας απέξω. Γιατί η κατάρρευση ή η ανύψωση των ηθικών αξιών, της μπέσας, της ανθρωπιάς εξαρτάται και απ΄ όλους μας (τον καθένα ξεχωριστά)... Quote Καλό Κουράγιο!!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
viki35 Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 Κοιτα3τε , εγω προσωπικα το εκοψα να παρεμβαινω , το εχω κανει και κοντεψα να φαω ξυλλο και εχοντας και τα παιδια μου μεσα στο αμα3ι , προσωπικα λυπαμαι τα καιμενα παιδακια που εχουνε τετοιους γονεις ομως τι να κανω ? να παω να κανω παρατηρηση ? η να απειλησω ? πρωτα απο ολα και παρατηριση να κανω εννοειτε οτι ενας τετοιος ανθρωπος αποκλειετε να με ακουσει και κυνδινευω και εγω και τα παιδια μου , σας ειπα εκανα παρατηριση απο το αμα3ι μας στη μαμα που περνουσε το νεογεννητο στο καροτσι απο το δρομο και οχι απο το φαναρι και ο βλακας της ηρθε και αρχησε να μας χτυπαει τα τζαμια για να κανει φασαρια με τα παιδια μας μεσα .Καλα εννοειτε οτι δεν μπλεκω με απειλες κτλ γιατι φοβαμαι για τα παιδια μου επειτα . Ξερω οτι ακουγομαι πολυ καπως λεγοντας ολα αυτα αλλα δυστηχως υπαρχουνε πολυ τρελοι εκει εξω και δυστηχως δεν ειναι μπλε3εις μαζι τους . Το μονο που θα εκανα ειναι ανωνυμη καταγγελεια αμα ακουγα συχνα ξυλο απο καποιο διαμερισμα εδω που μενω , και εγω εχω δει περιστατικα εκει εξω αλλα τι να κανεις ? να πας και να τους πεις? και αμα αρχιζοθνε να βριζουνε ? το πιθανοτερο ειναι να τα παιδακια μετα να πληρωσουνε τη νυφη γιατι πιθανοτατα θα προσβληθουνε οι "γονεις" και κατηγορησουνε τα αθωα παιδακια . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aeriko Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 Το θέμα είναι ότι αυτά τα παιδάκια που σήμερα κακοποιούνται αύριο θα συναναστραφούν με τα δικά μας παιδιά και θα τα κακοποιήσουν. Αυτό το σκέφτεστε όσοι δεν παρεμβαίνετε; Quote δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο! (Λορέτα Ποντικίνα) Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω! Link to comment Share on other sites More sharing options...
supermama Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 Δεν μπορεις να ισιωσεις τον κοσμο χαρα μου. Τετοια υπηρχαν υπαρχουν και θα υπαρχουν, των Αγιων Παντων. Εδω στην Σπαρτη σκοτωναν τα μωρα που ειχαν καποια 'ελλατωματα' τι να λεμε τωρα. Ειναι μεσα σε οικογενεια αλλη και ως εκ τουτου λογαριασμος δεν μας πεφτει. Ουτε και ξερεις τις συνθηκες που μπορει να εφεραν τον κοσμο σε τετοια κατασταση. Δεν ξερω και εγω παλια φρικαρα με αυτα........αλλα εμαθα να μην λεω τπτ. Γιατι ειδα πραγματα που δεν γνωριζα απο πισω. Δεν δικαιολογω τετοιου ειδους συμπεριφορα ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ. Αλλα δεν ξερουμε την οικογενεια και τι παιζει μεσα. Και επισης τπτ δεν αλλαζει.....ουτε σε αυτους ουτε σε αλλους επειδη εμας μας γυρισε το ματι. Οποτε........παμε παρακατω........ συμφωνω απολυτα! μονο κατι.....δε ξερω...κατι ακομα πιο σοβαρο με κινδυνο την ζωη ας πουμε του παιδιου θακανα κατι. οχι δε θα ανακατευομουν. σιγουρα το να δεις κατι τετοιο φρικαρεις με τη μαμα. ετσι που το ακουω δεν το δικαιολογω και ειδικα που γινετε δημοσια.ενα παραπανω προκαλει στο παιδακι διαφορα ψυχολογικα που το βλεπει ο κοσμος. ΑΛΛΑ ξερω περιπτωσεις που η απτο παιδι η απο κατι δικο σου βγαινεις εκτος εαυτου στην κυριολεξια. θα μου πεις θα το πληρωσει το παιδι σου? δυστηχως συμβαινει και αυτο. εχει τυχει ναμαι τοσο χαλια. κοματια ρε παιδι μου να θελω να πεσω απτο παραθυρο, και ξαφνικα να κανουν κατι τα μικρα -μια απλη ζαβολια- και να αντιδρασω ετσι που σιγουρα δε θα με αναγνωριζα αν με εβλεπα. τρελλη και υστερικη. μετα βεβαια αυτο μεκανε να καταρευσω για λιγα λεπτα να κλαψω δυνατα και σε ενα δευτερολεπτο σαν να φαγα καιγω χαστουκι απο καποιον συνηλθα και αρχισα να ζηταω συγνωμη απτη κορη μου. και τωρα ακομη που το γραφω εχω βουρκωσει. θελω να καταληξω οτι ναι δεν ειναι καλη συμπεριφορα αλλα ποτε δε μπορεις να κρινεις αν δε ξερεις τα πραγματικα αιτια....και καμια φορα την πληρωνει απλα οποιος ειναι μπροστα σου. Quote 1-2-3MPOMPIRES!!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
ego-roula Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 θέλετε να σας σοκάρω?έμενα σε μια πολυκατοικία στην Αργυρούπολη για καμιά δωδεκαετία. στο διπλανό διαμέρισμα ήξερα ότι ζούσε μια οικογένεια με ένα παιδάκι, τον μικρό Φώτη. φαινόταν ευτυχισμένη οικογένεια..ευγενέστατη οι γονείς...καλοντυμένοι..καθαροί.το αγοράκι γλυκύτατο. όλα καλά. συχνά σχεδόν κάθε μέρα..κυρίως τη νύχτα..ακούγαμε από δίπλα κάτι να χτυπάει στον τοίχο. άλλες φορές νόμιζα ότι μάλλον παίζει ο μικρός...άλλες μου φαινόταν ότι κάτι γινόταν στο κρεβάτι...μεταξύ του ζευγαριού. μια μέρα για να μη σας κουράζω...έκανε σεισμό...!πετάγεται έξω η γιαγιά (που μάλλον φύλαγε το παιδάκι...πετάγομαι και γω στο διάδρομο...και τι βλέπω κορίτσια..??το λέω και μου σηκώνεται η τρίχα. βλέπω...ένα κοριτσάκι.....δεμένο από το ποδαράκι του στο τραπέζι.το πιστεύετε??????? δέκα χρόνια αυτήν την ψυχούλα δεν την έιχα δει ποτέ!!το έκρυβαν οι γονείς του..αυτά τα ζώα!το είχαν κλειδωμένο το παιδί!δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της..το τόσο θλιμμένο.η γιαγιά πήγε να κλείσει γρήγορα την πόρτα..αλλά ήταν πλέον αργά.στην πολυκατοικία έμενε μια κυρία από την πρόνοια..και αυτό που ξέρω είναι ότι σε μια εβδομάδα έφυγαν.μετά μου λες για γονείς?στο χαμόγελο του παιδιού που έκανα εθελοντικά μαθήματα πληροφορικής..έκει να ακούσεις ιστορίες για γονείς..ο θεός να τους κάνει. :evil::evil::evil::evil: Quote Τέσσερα πράγματα στη ζωή δε γυρίζουν πίσω. Οι στιγμές που έζησες, οι πράξεις που έκανες, τα λόγια που είπες και οι ευκαιρίες που έχασες. Link to comment Share on other sites More sharing options...
#ΕΛΕΝΑ# Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 θέλετε να σας σοκάρω?έμενα σε μια πολυκατοικία στην Αργυρούπολη για καμιά δωδεκαετία. στο διπλανό διαμέρισμα ήξερα ότι ζούσε μια οικογένεια με ένα παιδάκι, τον μικρό Φώτη. φαινόταν ευτυχισμένη οικογένεια..ευγενέστατη οι γονείς...καλοντυμένοι..καθαροί.το αγοράκι γλυκύτατο. όλα καλά. συχνά σχεδόν κάθε μέρα..κυρίως τη νύχτα..ακούγαμε από δίπλα κάτι να χτυπάει στον τοίχο. άλλες φορές νόμιζα ότι μάλλον παίζει ο μικρός...άλλες μου φαινόταν ότι κάτι γινόταν στο κρεβάτι...μεταξύ του ζευγαριού. μια μέρα για να μη σας κουράζω...έκανε σεισμό...!πετάγεται έξω η γιαγιά (που μάλλον φύλαγε το παιδάκι...πετάγομαι και γω στο διάδρομο...και τι βλέπω κορίτσια..??το λέω και μου σηκώνεται η τρίχα. βλέπω...ένα κοριτσάκι.....δεμένο από το ποδαράκι του στο τραπέζι.το πιστεύετε??????? δέκα χρόνια αυτήν την ψυχούλα δεν την έιχα δει ποτέ!!το έκρυβαν οι γονείς του..αυτά τα ζώα!το είχαν κλειδωμένο το παιδί!δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της..το τόσο θλιμμένο.η γιαγιά πήγε να κλείσει γρήγορα την πόρτα..αλλά ήταν πλέον αργά.στην πολυκατοικία έμενε μια κυρία από την πρόνοια..και αυτό που ξέρω είναι ότι σε μια εβδομάδα έφυγαν.μετά μου λες για γονείς?στο χαμόγελο του παιδιού που έκανα εθελοντικά μαθήματα πληροφορικής..έκει να ακούσεις ιστορίες για γονείς..ο θεός να τους κάνει. τι λες τωρα:shock::shock::shock::shock: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
supermama Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 θέλετε να σας σοκάρω?έμενα σε μια πολυκατοικία στην Αργυρούπολη για καμιά δωδεκαετία. στο διπλανό διαμέρισμα ήξερα ότι ζούσε μια οικογένεια με ένα παιδάκι, τον μικρό Φώτη. φαινόταν ευτυχισμένη οικογένεια..ευγενέστατη οι γονείς...καλοντυμένοι..καθαροί.το αγοράκι γλυκύτατο. όλα καλά. συχνά σχεδόν κάθε μέρα..κυρίως τη νύχτα..ακούγαμε από δίπλα κάτι να χτυπάει στον τοίχο. άλλες φορές νόμιζα ότι μάλλον παίζει ο μικρός...άλλες μου φαινόταν ότι κάτι γινόταν στο κρεβάτι...μεταξύ του ζευγαριού. μια μέρα για να μη σας κουράζω...έκανε σεισμό...!πετάγεται έξω η γιαγιά (που μάλλον φύλαγε το παιδάκι...πετάγομαι και γω στο διάδρομο...και τι βλέπω κορίτσια..??το λέω και μου σηκώνεται η τρίχα. βλέπω...ένα κοριτσάκι.....δεμένο από το ποδαράκι του στο τραπέζι.το πιστεύετε??????? δέκα χρόνια αυτήν την ψυχούλα δεν την έιχα δει ποτέ!!το έκρυβαν οι γονείς του..αυτά τα ζώα!το είχαν κλειδωμένο το παιδί!δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της..το τόσο θλιμμένο.η γιαγιά πήγε να κλείσει γρήγορα την πόρτα..αλλά ήταν πλέον αργά.στην πολυκατοικία έμενε μια κυρία από την πρόνοια..και αυτό που ξέρω είναι ότι σε μια εβδομάδα έφυγαν.μετά μου λες για γονείς?στο χαμόγελο του παιδιού που έκανα εθελοντικά μαθήματα πληροφορικής..έκει να ακούσεις ιστορίες για γονείς..ο θεός να τους κάνει. εμαθες γιατι το εκρυβαν?????? Quote 1-2-3MPOMPIRES!!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
viki35 Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 Το θέμα είναι ότι αυτά τα παιδάκια που σήμερα κακοποιούνται αύριο θα συναναστραφούν με τα δικά μας παιδιά και θα τα κακοποιήσουν. Αυτό το σκέφτεστε όσοι δεν παρεμβαίνετε; προτεινε ενα τροπο , ανεμακτο ομως για μενα και τα παιδια μου , να επαινεβω την επομενη φορα που θα δω κατι τετοιο στο δρομο ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
viki35 Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 θέλετε να σας σοκάρω?έμενα σε μια πολυκατοικία στην Αργυρούπολη για καμιά δωδεκαετία. στο διπλανό διαμέρισμα ήξερα ότι ζούσε μια οικογένεια με ένα παιδάκι, τον μικρό Φώτη. φαινόταν ευτυχισμένη οικογένεια..ευγενέστατη οι γονείς...καλοντυμένοι..καθαροί.το αγοράκι γλυκύτατο. όλα καλά. συχνά σχεδόν κάθε μέρα..κυρίως τη νύχτα..ακούγαμε από δίπλα κάτι να χτυπάει στον τοίχο. άλλες φορές νόμιζα ότι μάλλον παίζει ο μικρός...άλλες μου φαινόταν ότι κάτι γινόταν στο κρεβάτι...μεταξύ του ζευγαριού. μια μέρα για να μη σας κουράζω...έκανε σεισμό...!πετάγεται έξω η γιαγιά (που μάλλον φύλαγε το παιδάκι...πετάγομαι και γω στο διάδρομο...και τι βλέπω κορίτσια..??το λέω και μου σηκώνεται η τρίχα. βλέπω...ένα κοριτσάκι.....δεμένο από το ποδαράκι του στο τραπέζι.το πιστεύετε??????? δέκα χρόνια αυτήν την ψυχούλα δεν την έιχα δει ποτέ!!το έκρυβαν οι γονείς του..αυτά τα ζώα!το είχαν κλειδωμένο το παιδί!δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της..το τόσο θλιμμένο.η γιαγιά πήγε να κλείσει γρήγορα την πόρτα..αλλά ήταν πλέον αργά.στην πολυκατοικία έμενε μια κυρία από την πρόνοια..και αυτό που ξέρω είναι ότι σε μια εβδομάδα έφυγαν.μετά μου λες για γονείς?στο χαμόγελο του παιδιού που έκανα εθελοντικά μαθήματα πληροφορικής..έκει να ακούσεις ιστορίες για γονείς..ο θεός να τους κάνει. Το διαβασα 2 φορες για να καταλαβω οτι πραγματικα εγινε αυτο το πραγμα , ελεος Θεε μου ελεος . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
viki 1 Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 και εμένα ο άντρας μου μάλωσε χθες την μικρούλα μου (όχι αγριεμένος) και αυτή έβαλε τα κλάματα και έτρεξε και την πήρε αγκαλιά και μου είπε να μην το ξαναμαλώσω ούτε εγώ το κοριτσάκι μας και αφού ξαπλώσαμε το βράδυ στο κρεβάτι και βλέπαμε τηλεόραση κάθε 3 λεπτά έλεγε: ωχ το κολίτσι μου, ωχ το αγγελούδι μου, ωχ το παραπονάκι μου, σκεφτόμενος την φατσούλα της να κλαίει. Και καταλήγω πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι σκληροί γονείς? Πώς δεν λυγίζουν μπροστά στο δάκρυ του παιδιού τους? Και σίγουρα δεν ήταν η πρώτη φορά που έγινε, αν όντως ήταν οι γονείς του παιδιού και δεν δεις την ίδια φατσούλα αύριο στο χαμόγελο του παιδιού να αναζητείται.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aeriko Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 προτεινε ενα τροπο , ανεμακτο ομως για μενα και τα παιδια μου , να επαινεβω την επομενη φορα που θα δω κατι τετοιο στο δρομο ... Διατήρηση της ψυχραιμίας και προσπάθεια να τους ηρεμήσεις... δεν ξέρω.. ανάλογα την περίπτωση... σαφώς δεν είναι εύκολο... αλλά πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος... πάντως όχι αγριάδα γιατί αφενός επεμβαίνεις στην προσωπική τους ζωή αφετέρου ο στόχος δεν είναι να τους την πεις με τον ίδιο τρόπο που ακολουθούν εκείνοι. Πραγματικά δεν ξέρω... αλλά δεν μπορεί να με αφήσει αδιάφορη. Quote δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο! (Λορέτα Ποντικίνα) Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω! Link to comment Share on other sites More sharing options...
viki35 Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 Ναι βρε κουκλα μου κανενα φυσιολογικο ανθρωπο δεν αφηνει αδιαφορο . Απλως ολοι αυτοι που βαρανε τα παιδια τους και κρυβουνε τοσο θυμο και κακια ισως μεσα τους , δεν θα δισταζανε να βρισουνε και να προσβαλουνε οποιον τολμησει να τους προσβαλει ετσι και αντε αμα εισαι μονος οκ , δεν τρεχει και τιποτα . Αμα εχεις τα παιιδα μαζι τι φταινε αυτα να τρομοκρατηθουνε ? καταλαβες με τι εννοια το λεω οτι δεν θα ξαναπαρεμβω ? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ALIS Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 Ναι βρε κουκλα μου κανενα φυσιολογικο ανθρωπο δεν αφηνει αδιαφορο . Απλως ολοι αυτοι που βαρανε τα παιδια τους και κρυβουνε τοσο θυμο και κακια ισως μεσα τους , δεν θα δισταζανε να βρισουνε και να προσβαλουνε οποιον τολμησει να τους προσβαλει ετσι και αντε αμα εισαι μονος οκ , δεν τρεχει και τιποτα . Αμα εχεις τα παιιδα μαζι τι φταινε αυτα να τρομοκρατηθουνε ? καταλαβες με τι εννοια το λεω οτι δεν θα ξαναπαρεμβω ? να πεταχτω και εγω..... δεν λεει κανενας να θεσεις σε κινδυνο τα παιδια σου.....η εγω τα δικα μου.....συνηθως μονο στα παιδια τους μαγκιζουν ετσι....γιατι εκει τους παιρνει ,σε αδυναμα πλασματα...το να σε βρισει καποιος και τι εγινε?δεν θα πιαστεις στα χερια ουτε χρειαζεται να τσακωθεις...μπορεις να κανεις μια δραστικη παρεμβαση....και συνηθως δεν εισαι και μονη σου...δρομος ειναι...αν κανει καποιος την αρχη να μιλησει μιλανε και αλλοι....η αρχη ειναι δυσκολη... και ξερεις κατι τα παιδια βλεπουν πως φερονται οι γονεις τους...εμενα ο γιος μου ηταν μπροστα οταν ''εκραξα'' την ''μανα'' που τραβολογαγε το παιδιτης και μετα με ρωτουσε γιατι και τι και μπλα μπλα..... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ALIS Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 και αυτο που λεω για να κανει καποιος την αρχη...ο κοσμος φοβαται δεν ξερεις τι κυκλοφορει....αλλα προχθες στην γλυφαδα επεσε μια κυρια,σκονταψε η γυναικα,μα ολοι την κοιτουσαν ηθελαν αλλα δεν εκαναν κινηση να την βοηθησουν...φαινοταν εγερναν προς το μερος αλλα δεν μιλαγε κανενας!!!!!μολις την ρωτησα ,(με το μωρο ημουνα και την εδειξε και ειπε μπουμ!!!),αν θελει βοηθεια ηρθαν 2 κυριοι και την σηκωσαν... ξεμπλοκαρισμα θελουμε..... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aeriko Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 Αυτό που λέει η Alis είναι πολύ σωστό. Quote δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο! (Λορέτα Ποντικίνα) Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aggeloudia Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 θέλετε να σας σοκάρω?έμενα σε μια πολυκατοικία στην Αργυρούπολη για καμιά δωδεκαετία. στο διπλανό διαμέρισμα ήξερα ότι ζούσε μια οικογένεια με ένα παιδάκι, τον μικρό Φώτη. φαινόταν ευτυχισμένη οικογένεια..ευγενέστατη οι γονείς...καλοντυμένοι..καθαροί.το αγοράκι γλυκύτατο. όλα καλά. συχνά σχεδόν κάθε μέρα..κυρίως τη νύχτα..ακούγαμε από δίπλα κάτι να χτυπάει στον τοίχο. άλλες φορές νόμιζα ότι μάλλον παίζει ο μικρός...άλλες μου φαινόταν ότι κάτι γινόταν στο κρεβάτι...μεταξύ του ζευγαριού. μια μέρα για να μη σας κουράζω...έκανε σεισμό...!πετάγεται έξω η γιαγιά (που μάλλον φύλαγε το παιδάκι...πετάγομαι και γω στο διάδρομο...και τι βλέπω κορίτσια..??το λέω και μου σηκώνεται η τρίχα. βλέπω...ένα κοριτσάκι.....δεμένο από το ποδαράκι του στο τραπέζι.το πιστεύετε??????? δέκα χρόνια αυτήν την ψυχούλα δεν την έιχα δει ποτέ!!το έκρυβαν οι γονείς του..αυτά τα ζώα!το είχαν κλειδωμένο το παιδί!δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της..το τόσο θλιμμένο.η γιαγιά πήγε να κλείσει γρήγορα την πόρτα..αλλά ήταν πλέον αργά.στην πολυκατοικία έμενε μια κυρία από την πρόνοια..και αυτό που ξέρω είναι ότι σε μια εβδομάδα έφυγαν.μετά μου λες για γονείς?στο χαμόγελο του παιδιού που έκανα εθελοντικά μαθήματα πληροφορικής..έκει να ακούσεις ιστορίες για γονείς..ο θεός να τους κάνει. Χρηστέεεεε μου Παναγία μου!!!!!!!!!! Quote Τι ωραιο να εισαι μανουλα!!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eirini_Dr Posted November 9, 2010 Author Share Posted November 9, 2010 Τελικα.........νευριαζω που δεν αφησα τον αντρα μου να παρεμβει! Οντως η αρχη ειναι δυσκολη! Αλλα αμα γινει.....θα ακολουθησουν κι αλλοι! Διαβασα ολα σας τα σχολια και νομιζω πως στην πλειοψηφια εστω λεκτικα θα αντιδρουσατε! Και σοκαριστικα πολυ με το μικρο κοριτσακι που το ειχαν δεμενο.....αλλα εκει εγω θα εκανα ονομαστικη καταγγελια κι ας φοβομουμ μετα τις συνεπειες! Ειναι δυνατον.....αυτη η ψυχουλα τι του εφτεγε? Οτι κι αν ειχε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alcyon Posted November 9, 2010 Share Posted November 9, 2010 Πραγματικά ενδιαφέρον θέμα!! Αυτή την απορία την έχω κι εγώ... Είμαι της αρχής... δεν ανακατεύομαι π.χ. όταν βλέπω πράγματα που δεν είναι παιδαγωγικά σωστά. Ο καθένας υπεύθυνος για τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού του. Πότε όμως σταματά η μη συμμετοχή στη "δουλειά" του άλλου και πού αρχίζει η δικαιοδοσία για προστασία του αδύναμου παιδιού από κακοποίηση;;; π.χ. Στην παιδική χαρά κάποιο κοριτσάκι (ας το πούμε Αννα -τυχαίο όνομα) πήγαινε και τραβούσε τα μαλλιά από ένα άλλο (ας το πούμε Κατερίνα -επίσης τυχαίο όνομα) και γενικά το χτυπούσε όποτε έβρισκε ευκαιρία. Η μαμά ττης Κατερίνας θύμωσε με αυτή τη συμπεριφορά. Η μαμά της Άννας δεν ήταν καν παρούσα (ενώ θα ΕΠΡΕΠΕ -το παιδάκι ήταν κάπου 4-5 ετών μόνο του στην παιδική χαρά!!!). Έτσι η μαμά της Κατερίνας αρχίζει να μαλώνει την Άννα. Αλλά........... με γλώσσα του τύπου.... Άμα σε πιάσω θα σε δείρω, θα σου τραβήξω τα μαλλιά, θα σε χτυπήσω κτλ κτλ... Το θεώρησα υπερβολικό... Αισθάνθηκα πως έπρεπε να ηρεμίσω την μαμά της Κατερίνας (αλλά δεν το έκανα... Δεν ξέρω καν ΑΝ θα έπρεπε να ανακατευτώ ή όχι). Δεν έκανα όμως τίποτα. Αλλά δε νιώθω και εντελώς καλά με αυτή τη "μη συμμετοχή"... Θα ανακατευόμουν φυσικά αν έδειχνε πρόθεση να πραγματοποιήσει τις απειλές της. Αλλά τώρα.... τι δικαίωμα είχα...; Και.... ΠΟΥ ήταν η μαμά αυτού του παιδιού για να το αποτρέψει αρχικά από την άσχημη συμπεριφορά του και έπειτα να το προστατέψει από τις απειλές της άλλης μαμάς; Κι έτσι η απορία παραμένει..... Τι κάνουμε;;; Σε ποιο βαθμό αφήνουμε τους άλλους και "κοιτάμε τη δουλειά μας", και πότε "επεμβαίνουμε";; Quote Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός. "... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.