Σήμερα χάσαμε την Λούσι μας!!!!

[ivet]

Αυτο ακριβως ειναι μελος της οικογενειας,και μην βιαστεις να το αντικαταστησεις γιατι μετα θα νιωθεις οτι το προδωσες.

 

Αυτο νιώθω τώρα οτι ειναι μερος της οικογένειας και τωρα μου λειπει η λουσι οχι ενα σκυλάκι αλλα η λούσι μου για αυτο δεν μπορω να παρω αλλο τωρα το θέλω αλλα δεν μπορω....

[ladycat]

Το να σωσεις μια ψυχη απο την ατυχια που το δερνει στους πεντε δρομους δεν σημαινει αναγκστικα οτι θα χασεις την αγαπη που ειχες στην λουση το καθε πλασμα που μπανει στην ζωη μας εχει μια ξεχωριστη θεση στην καρδια μας

[Lucy]

Λυπάμαι πολύ για τη συνονόματη. Σε καταλαβαίνω γιατί και εγώ είχα παλιά μία γατούλα από νεογέννητη και ξαφνικά χάθηκε μετά από χρόνια. Εϊχε προηγηθεί μια ανεξήγητη απουσία της για 1 ολόκληρο μήνα, όπου πλέον την είχαμε διαγράψει και ξαφνικά εμφανίστηκε στην πόρτα μας σε άθλια κατάσταση, αδύνατη και πολύ βρώμικη. Μετά από μια βδομάδα ξαναεξαφανίστηκε και αυτή τη φορά δεν γύρισε... Δεν έχω ιδέα τι συνέβη, αλλά θυμάμαι πόσο λυπημένοι είμασταν όλοι.

Ακόμα και σήμερα (πολλά χρόνια μετά) η μαμά μου δεν αντέχει να βλέπει παλιές φωτογραφίες της γάτας...

Πριν από αυτή τη γατούλα είχαμε άλλη μία, πάλι για πολλά χρόνια μέχρι που πέθανε από "φυσικά" αίτια. Πάλι ίδιος πόνος.

Δυστυχώς αν έχεις κατοικίδια, θα ζήσεις και αυτόν τον πόνο... :( Σκέφτομαι ότι δεν θα ήθελα τα παιδάκια μου να δεθούν με κάποιο ζωάκι..

[ladycat]

Μια παλιά Ινδική παροιμία λέει ότι "όλα τα ζωάκια που φροντίσαμε, όταν πεθάνουν σχηματίζουν γύρω μας μια αλυσίδα και μας προστατευουν "

[kikileuteris]

Μια παλιά Ινδική παροιμία λέει ότι "όλα τα ζωάκια που φροντίσαμε, όταν πεθάνουν σχηματίζουν γύρω μας μια αλυσίδα και μας προστατευουν "

 

Τέλεια η παροιμία!

[alexandro]

Προσφατα χάσαμε και εμείς τη Λόυσι μας.. Ήταν γριούλα βέβαια, αλλά απαρηγόρητα τα μικρά, μαζί και οι μεγάλοι... Τεσπα, δένεσαι πολύ με τα σκυλιά και μεγαλώνουν γρήγορα. Και η απώλεια είναι μεγάλη όταν συμβαίνει γιατί κατά κάποιο τρόπο "εντάσσονται" στην οικογένεια. το σκέφτομαι αν θα ξαναπάρω.

[ivet]

Προσφατα χάσαμε και εμείς τη Λόυσι μας.. Ήταν γριούλα βέβαια, αλλά απαρηγόρητα τα μικρά, μαζί και οι μεγάλοι... Τεσπα, δένεσαι πολύ με τα σκυλιά και μεγαλώνουν γρήγορα. Και η απώλεια είναι μεγάλη όταν συμβαίνει γιατί κατά κάποιο τρόπο "εντάσσονται" στην οικογένεια. το σκέφτομαι αν θα ξαναπάρω.

 

 

Εγω δεν το σκέφτομαι προς το παρόν γιατι μου λείπει η λούσι και οχι οποιοδήποτε σκυλη, πάντως αν μπορεις να πάρεις μου αρεσουν και αγαπάω πολυ τα ζωα οποτε επιφυλάσομαι για το μέλον..

[annaplani]

Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Εμένα πριν 5 χρόνια μου πέθανε ο γατούλης μου 2,5 χρονών από ανεξιχνίαστη αιτία και ακόμα δεν μπορώ να μιλήσω γι'αυτό. Πόνεσα όσο δεν έχω πονέσει για κανέναν. Γιατί τον είχα σώσει μωρούλι και τον λάτρευα!

[Rasta]

Κουράγιο...

 

Υιοθετήστε ένα αδέσποτο στη μνήμη της Λούσι, θα συμφωνούσε και αυτή.