Νταντά πέταξε 3χρονο αγοράκι από το μπαλκόνι....

[SOFANGIE]

belfaccino θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου για τους γονείς οι οποίοι ούτε οι ίδιοι έχουν καταλάβει γιατί έκαναν παιδί αφού οι προτεραιότητες της ζωής τους είναι άλλες. Κατά τη γνώμη μου και στάση μου απέναντι στη ζωή το παιδί το κάνεις πρώτα για εκείνο και μετά για σένα. Τι θέλω να πω με αυτό Το κάνεις γιατί το έχεις ανάγκη και γιατί είσαι αποφασισμένος να δώσεις τα πάντα. Τα ξεχνάς όλα τ΄άλλα που τελικά στην πορεία διαπιστώνεις ότι δεν είναι και τόσο σημαντικά. Είναι πιο σημαντική η προαγωγή στη δουλειά από το χαμόγελο και την αγκαλία του παιδιού σου που σου λέει σ΄αγαπώ? Είναι πιο σημαντικά τα χρήματα? Το τρυπάκι της δουλειάς είναι αυτο που τροφοδοτεί την κοινωνία που ζούμε. Ζουμε για να δουλεύουμε. Σε ότι αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση της babysitter αν διάβασα σωστά το παιδί που πέταξε ήταν και αυτό από τη Ρουμανία οπότε δεν τίθεται θέμα καριέρας για τους γονείς αλλά μάλλον θέμα επιβίωσης. Και διερωτώμαι γι΄αυτούς τους ανθρώπους αν πιστεύουν ακόμη πως η Ελλάδα είναι η γη της επαγγελίας. Δεν είμαι ρατσίστρια ούτε ξενοφοβική. Αλλά πολλοί από αυτούς ζουν χειρότερα και από ζώα και αναρωτιέμαι στη χώρα τους ήταν όντως χειρότερα?

[ZWH]

Συγνωμη βρε κοριτσια αλλα ποσες Ελληνιδες εργαζονται? Αφου η προτεραιοτητα τους ητανη δουλεια, γιατι εκαναν παιδι?

Αυτο το ερωτημα σας φαινεται λογικο? Οι ανθρωποι (οι συγκεκριμενοι) εργαζοντουσαν και αφησαν τα παιδια τους με μια νταντα. Ηξεραν οτι θα γινει αυτο που εγινε? Ποσες απο εσας εισαστε σιγουρες για την νταντα που εχετε?

[Belfaccino]

Συγνωμη βρε κοριτσια αλλα ποσες Ελληνιδες εργαζονται? Αφου η προτεραιοτητα τους ητανη δουλεια, γιατι εκαναν παιδι?

Αυτο το ερωτημα σας φαινεται λογικο? Οι ανθρωποι (οι συγκεκριμενοι) εργαζοντουσαν και αφησαν τα παιδια τους με μια νταντα. Ηξεραν οτι θα γινει αυτο που εγινε? Ποσες απο εσας εισαστε σιγουρες για την νταντα που εχετε?

 

Ναι, Ζωή, καταλαβαίνω τι λες. Δεν κρίνω αυτούς που εργάζονται και χρειάζονται νταντάδες. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, από τη στιγμή που χρειάζεται να αφήσεις το παιδί σου σε άλλα χέρια, καλό είναι να μην έχεις τυφλή εμπιστοσύνη.

Δύσκολα μπορείς να βρεις συστάσεις για την νταντά που έχεις... πόσο μάλλον αυτή η οικογένεια από τη Ρουμανία.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, από τη στιγμή που αφήνεις τη φροντίδα του παιδιού σου στα χέρια άλλου για να εργαστείς, νομίζω ότι θα έπρεπε να βρεις τρόπο να μάθεις πώς χειρίζονται το παιδί σου εν απουσία σου. Το περιστατικό αυτό που πέταξε το παιδί από το 2ο όροφο είναι ακραίο και δεν μπορεί να μην υπήρχαν σημάδια που να έδειχναν ότι η κυρία αυτή είχε μηδέν ανοχή. Τώρα, για την οικογένεια αυτή από τη Ρουμανία, ποιος ξέρει αν είχαν προσέξει τίποτα, ή αν είχαν τη δυνατότητα να βρουν άλλη νταντά... ο πατέρας στο νοσοκομείο και η μητέρα στη δουλειά.

 

Είναι πολύ εύκολο να χαθούμε στο άγχος της δουλειάς και του να φέρουμε χρήματα στο σπίτι και να ξεχνάμε μικρές λεπτομέρειες που αφορούν το παιδί μας.

 

Για τα ανώτερα (οικονομικά) στρώματα γονέων, δεν κρίνω τους καριερίστες επειδή είναι καριερίστες και γιατί έκαναν παιδιά. Δεν είπα άλλωστε κάτι τέτοιο. Είπα ότι έχουν έναν ρόλο και νομίζω ότι πρέπει να το παίξουν, έστω και λιγάκι. Οχι απλά να βάζουν το παιδί στο αυτόματο και να μεγαλώνει εν απουσία σου. Πρέπει ούτως ή άλλως να αφιερώνεις χρόνο στο παιδί και να μαθαίνεις πώς περνά και να του δώσεις τη σιγουριά της παρουσίας σου... Ακόμα και στις διακοπές... ακόμα και οταν γυρίζεις σπίτι από την απαιτητική και πολύωρη εργασία σου και είσαι "χώμα" και θες να ξεκουραστείς... ακόμα και τότε, θα οφελούσε να συναναστρέφεσαι με το παιδί σου, αντί να αναθέσεις το παιχνίδι και τη ρουτίνα του ύπνου στη νταντά... σε αυτό αναφερόμουν όταν έγραψα "τι ρόλο βαράει ο γονεάς".

 

Δεν πιστεύω ότι κάποιος που επιθυμεί να ακολουθήσει μια καριέρα ή απλά να εργαστεί, πρέπει σώνει και καλά να το ξεχάσει επειδή έγινε γονέας. Αλλά, σίγουρα πρέπει να βρει την ισορροπία μεταξύ εργασίας και ανατροφής του παιδιού του.

 

Ελπίζω να μη σε κούρασα.

[SOFANGIE]

Κατά τη γνώμη δεν είναι δυνατό να υπάρξει ισορροπια μεταξύ εργασίας και παιδιού. Υπάρχει συμβιβασμός. Εάν θέλεις να είσαι γονιός και παράλληλα είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις τότε γίνεται συμβιβασμός. Το παιδί και ο γονιός συμβιβάζονται στον χρόνο που έχουν διαθέσιμο. Το θέμα είναι να είσαι όσο το δυνατό παρών. Όχι σωματικά αλλά πνευματικά. Να έχεις αντίληψη τι συμβαίνει. Τι γίνεται στο σπίτι σου. Για μένα όταν γίνεσαι γονιός πρέπει να ξεχνάς καριέρες. Γιατί για να κάνεις καριέρα πρέπει να αφιερώσεις χρόνο, χρόνο που θα στερήσεις από το παιδί σου. Και πιστέψτε με δεν αξίζει τον κόπο. Υπάρχουν άνθρωποι που έδωσαν τη ζωή τους για την καριέρα και όταν βρέθηκαν στα δύσκολα κανείς δεν τους ήξερε. Ας μας ξέρουν τουλάχιστον τα παιδιά μας. Μπορεί ένας γονιός να ακολουθήσει καριέρα όταν το παιδί του θα έχει μεγαλώσει τόσο όσο να μην τον στερείται. Η ηλικία είναι σχετική (εννοείται για πιο μεγάλες ηλικίες) εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του παιδιού. Και δυστυχώς Ζωή δεν εργάζονται όλοι επειδή θέλουν καριέρα αλλά γιατί πρέπει. Δεν είναι μόνο θέμα προτεραιοτήτων είναι και θέμα επιβίωσης.

[ZWH]

Το ξερω... Εγω σταματησα την δουλεια οταν εχασα το πρωτο μου παιδι. Εκατσα στο σπιτι εκανα τα δυο μου παιδια... Τωρα πια πρεπει να ξαναδουλεψω... πρεπει... Τα παιδια μεγαλωσαν λιγακι και θα πανε ολοημερο σχολειο.. δεν ξερω τι θα εκανα αν αναγκαζομουν να ψαξω για νταντα... προσωπικα δεν εχω εμπιστοσυνη σε καμια...

[ΜΑΡΙΑ30]

Kατι τετοια ακουω και δεν αλλαζω νταντα...

 

Οσο για το ρατσισμο...προσπαθω στη ζωη μου να μην ειμαι ρατσιστρια...ΑΛΛΑ εχω να παρατηρησω το εξης: Δεν εχει ακουστει απ οσο γνωριζω ελληνιδα γυναικα να δουλευε ως μπειμπι σιτερ και να εκανε κατι παρομοιο...

 

Παντως ειναι τρέλα να αφηνουμε τα παιδακια μας στα χερια της καθε μίας ξενης (ανεξαρτητως εθνικοτητας) γυναίκας αν το σκεφτειτε...

 

Εγω αν ημουν στη θεση αυτης της μανας θα προσποιομουν οτι πηγαινα να πεταξω και το δικο της παιδι απο το μπαλκονι...δεν θα το εκανα βεβαια...αλλα θα ηθελα να τη δω τι θα εκανε....

 

Νομίζω ότι είναι στον άνθρωπο και όχι στην εθνικότητα.

ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΡΙΑ!!!!!

Γιατί μια φορά μου βούτηξε την τσάντα ένας αλβανός και τον έπιασε ένας διερχόμενος αστυνομικός και μια φορά μου διάρρηξε το σπίτι μια συμμορία ρουμάνων οι οποίοι στο δικαστήριο αθωώθηκαν (γιατί αν θεωρείται ποινή το τρεις μήνες φυλάκιση με αναστολή και εξαγοράσιμη ....)

Όμως, στην παιδίατρο που περίμενα πριν 2 εβδομάδες ήταν μια κυρία και πιάσαμε την κουβέντα και μου είπε ότι καλά κάνω και στέλνω το παιδί στον παιδικό γιατί πριν από 2 χρόνια που είχε νταντά στο σπίτι της μια ελληνίδα, πήγε απρόοπτα να της κάνει "έφοδο" και την είδε από το παράθυρο να πλέκει και να έχει το μωρό στο χαλί με το δάκτυλό της (του ποδιού) στο στόμα για πιπίλα........

ΞΕΦΥΓΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΕΞΟΡΓΊΖΟΜΑΙ!!!!

Μακάρι να μπορούσα να σταματήσω από τη δουλειά και να μεγαλώσω το παιδί μου. Όμως αφού δεν μπορώ, προτιμώ να είναι στον παιδικό, που δεν είναι μια γυναίκα μόνη της και ανεξέλεγκτη και το περιβάλλον ταιριάζει στο παιδί. Και ας ταλαιπωρούμαι περισσότερο και ας κινδυνεύει από ιώσεις. Η ίωση θα περάσει, το ψυχικό τραύμα θα μείνει για πάντα.Μόνο τη μαμά μου θα εμπιστευόμουν να μένει με το παιδί. ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο.

[Elli]

προτιμώ να είναι στον παιδικό, που δεν είναι μια γυναίκα μόνη της και ανεξέλεγκτη και το περιβάλλον ταιριάζει στο παιδί.

 

Όλα σχετικά είναι δυστυχώς.

Και σε κάποιο παιδικό σταθμό κάποτε ένα παιδάκι ήπιε καυστική ποτάσσα αντί για νερό...

 

Βέβαια η baby sitter ενήργησε ηθελημένα ενώ στον παιδικό το γεγονός έγινε τυχαία.

Αλλά και τα δυο συνιστούν έγκλημα...

 

Το ιδανικό είναι να μεγαλώνουν οι ίδιες οι μητέρες τα παιδιά τους και το ακόμα ιδανικότερο,όταν εκείνες είναι αναγκασμένες να εργαστούν,ένα σοβαρό κράτος ΟΦΕΙΛΕΙ να μεριμνά για ΟΛΕΣ, ανεξάρτητα από εθνικότητα και ετήσιο εισόδημα κλπ βλακείες,αλλά πού...

[φιλιτσα]

ΑΝ ΗΞΕΡΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΝΑ ...!!!

[nounoukaki]

ΑΙΣΧΟΣ!!!!!!!!!!!!!!

[Belfaccino]

Κατά τη γνώμη δεν είναι δυνατό να υπάρξει ισορροπια μεταξύ εργασίας και παιδιού. Υπάρχει συμβιβασμός. Εάν θέλεις να είσαι γονιός και παράλληλα είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις τότε γίνεται συμβιβασμός. Το παιδί και ο γονιός συμβιβάζονται στον χρόνο που έχουν διαθέσιμο. Το θέμα είναι να είσαι όσο το δυνατό παρών. Όχι σωματικά αλλά πνευματικά. Να έχεις αντίληψη τι συμβαίνει. Τι γίνεται στο σπίτι σου. Για μένα όταν γίνεσαι γονιός πρέπει να ξεχνάς καριέρες. Γιατί για να κάνεις καριέρα πρέπει να αφιερώσεις χρόνο, χρόνο που θα στερήσεις από το παιδί σου. Και πιστέψτε με δεν αξίζει τον κόπο. Υπάρχουν άνθρωποι που έδωσαν τη ζωή τους για την καριέρα και όταν βρέθηκαν στα δύσκολα κανείς δεν τους ήξερε. Ας μας ξέρουν τουλάχιστον τα παιδιά μας. Μπορεί ένας γονιός να ακολουθήσει καριέρα όταν το παιδί του θα έχει μεγαλώσει τόσο όσο να μην τον στερείται. Η ηλικία είναι σχετική (εννοείται για πιο μεγάλες ηλικίες) εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του παιδιού. Και δυστυχώς Ζωή δεν εργάζονται όλοι επειδή θέλουν καριέρα αλλά γιατί πρέπει. Δεν είναι μόνο θέμα προτεραιοτήτων είναι και θέμα επιβίωσης.

 

Λοιπόν, μου άρεσε η όλη σου τοποθέτηση. Συμφωνώ... δεν υπάρχει ισορροπία... τελικά μιλάμε για συμβιβασμό.

Εγώ θυμάμαι τη μητέρα μου που εργαζόταν σε γραφείο, όπως κι εγώ σήμερα. Η διαφορά είναι ότι δεν εργάστηκε μέχρι να πάω νηπιαγωγείο (είμαι το μικρότερο παιδί στην οικογένεια). Και όταν άρχισα σχολείο, γυρνούσαμε σπίτι την ίδια ώρα (μιλάμε για Αυστραλία, όπου το σχολείο τελειώνει στις 4.30, όχι 12:00 και 2μμ. όπως γίνεται εδώ. )

 

Εγώ σταμάτησα να εργάζομαι όταν γέννησα το γιο μου. Είχα μαζέψει κάτι ειδικά για αυτή την περίοδο. Εργαζόμουν χρόνια σε τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού και είχα γίνει μάρτυρας του γολγοθά που περνούσαν οι νέες μητέρες που επέστρεφαν στη δουλειά δύο-τέσσερις μήνες μετά τη γέννα και έκλαιγαν για το μωράκι τους που άφηναν πίσω κι αν δεν έκλαιγαν, φαινόταν οτι υπέφεραν και ανησυχούσαν πολύ. Από την άλλη, έβλεπα και τη στάση κάποιων αναίσθητων διευθυντών που κρυφά ζητούσαν την αντικατάταση των γραμματέων τους, διότι ήθελαν full time υποστήριξη... αίσχος πραγματικά. Ετσι, μάζευα στην άκρη διότι σκέφθηκα ότι δεν ήθελα να περάσω τα ίδια αν έμενα έγκυος και δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω το μωρό σε κανέναν. Ηλπιζα ότι μέχρι τα 5 του χρόνια θα τα κατάφερνα. Ομως, όταν έκλεισε τα δύο του χρόνια, υποφέραμε σοβαρά οικονομικά, σε σημείο που δυσκολευόμαστε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς. Ημουν τυχερή που έπιασα πάλι δουλειά, διότι στις συνεντεύξεις αντιμετώπιζα την ίδια ερώτηση "σκέφτεστε να κάνετε κι άλλο παιδί?" ... επειδή ήταν το πρώτο, φοβόντουσαν μη μείνω έγκυος πάλι... Περιττό να σας πω ότι η ερώτηση αυτή θεωρείται παράνομη στις συνεντεύξεις... τέλοςπάντων.

 

Και έκανα και τη βλακεία, αισθανόμενη τυχερή που έπιασα δουλειά, να εργάζομαι μέχρι τις 8μμ τουλάχιστον... Κι εγώ προτιμούσα το παιδικό σταθμό παρά τη νταντά... τουλάχιστον, στο παιδικό μπορείς να μιλήσεις και με άλλους γονείς για να τσεκάρεις αν αυτό που ίσως υποψιάζεσαι, συμβαίνει και στα δικά τους παιδιά... άντε βγάλε άκρη με μια νταντά που δε γνωρίζεις και που ίσως σε κοροϊδεύει... (πρόθεσή μου δεν είναι να βάλω όλες τις νταντάδες στο ίδιο καζάνι, απλά προσπαθώ να περιγράψω τον τρόπο που σκεφτόμουν). Οπότε το παιδί πήγαινε παιδικό και μετά το κρατούσε ο σύζυγός μου. Μέχρι που μια μέρα έβαλα μυαλό. Έβλεπα ότι το παιδί υπέφερε μέσα του. Αρνιόταν να κοιμηθεί αν δεν γυρνούσα, με αποτέλεσμα να κοιμάται αργά. Πραγματικά ΔΕΝ αξίζει να θυσιάζεις το χρόνο σου με το παιδί. Το παιδί, μάς έχει ανάγκη... κακά τα ψέματα... Ετσι αρχισα να φεύγω στο κλείσιμο του οχτάωρου. Σκέφθηκα "ας με απολύσουν"... και φυσικά ποιος να με απολύσει? Και για ποιο λόγο? Εργαζόμουν σκληρά στο 8ωρο, δεν χάζευα, δεν σπαταλούσα χρόνο, φρόντιζα όσο το δυνατότερο τις εκρεμμότητες, ώστε να μπορώ να φύγω στην ώρα μου. Καμιά φορά, συνέχιζα από το σπίτι στον υπολογιστή μου, αφού κοιμόταν ο γιος μου. Μας έχουν ενοχοποιήσει που γίναμε μητέρες... δεν τολμάς να πεις στον εργοδότη σου "λυπάμαι, έχω οικογένεια". Δεν έχουμε δικαίωμα για προσωπική ζωή?

Εύχομαι πολλές μητέρες στην Ελλάδα που δουλεύουν κυρίως στον ιδιωτικό τομέα να βρουν το θάρρος και τον τρόπο (καθώς δεν είναι όλοι οι εργοδότες σωστοί επαγγελματίες) να δηλώνουν ότι έχουν κι άλλες υποχρεώσεις και να απαιτούν τις γονικές τους άδειες... (διότι το βλέπω κι αυτό να γίνεται... φοβούνται να τη ζητήσουν...).

 

τέλος πάντων...όπως βλέπετε...μ'έπιασε πολυλογία...

[ALEXIS K STELLA]

Αν και θα είμαι εκτός θέματος, δεν μπορώ παρά να καταθέσω και την δική μου μαρτυρία για τα όσα πολύ σωστα έθιξε η Belfaccino. Πριν λίγα χρόνια δούλευα σε ένα γραφείο και είδα με τα μάτια μου μια κοπέλα που εργαζόταν εκεί 10 χρόνια, να κερνάει γλυκά τον εργοδότη της λόγω των πρώτων γεννεθλίων του παιδιού της.Εκείνος τί την κέρασε?????

Μια ωραιότατη απόλυση'

[dora]

Συγνωμη βρε κοριτσια αλλα ποσες Ελληνιδες εργαζονται? Αφου η προτεραιοτητα τους ητανη δουλεια, γιατι εκαναν παιδι?

Αυτο το ερωτημα σας φαινεται λογικο? Οι ανθρωποι (οι συγκεκριμενοι) εργαζοντουσαν και αφησαν τα παιδια τους με μια νταντα. Ηξεραν οτι θα γινει αυτο που εγινε? Ποσες απο εσας εισαστε σιγουρες για την νταντα που εχετε?

 

Πρωτον ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ Ελληνιδες εργαζονται.. αλλες γιατι πρεπει αλλες γιατι θελουν..

Εγω ανηκω στην κατηγορια που εργαζομαι γιατι θελω..

όχι γιατι ευελπιστω σε καριερα και εξελιξη, η δουλεια μου ειναι στασιμη.. δεν προσφερει δυνατοτητες ουτε για προαγωγες ουτε για τρελες αυξησεις.. ομως ανηκω στον ευρυτερο δημοσιο τομεα (οχι ακριβως δημοσιο) και εχω μια δουλεια μονιμη που παλεψα πολυ για να την αποκτησω και αν την αφησω κατα πασα πιθανοτητα καποια στιγμη θα ζητιανευω παλι για δουλεια...

Επισης ο αντρας μου εχει μια καλη δουλεια και αν ηθελα να σταματησω να εργαζομαι παλι θα τα βγαζαμε περα (ισως με καποιες θυσιες απο μερους του).

Ομως για πολλους και διαφορους προσωπικους λογους δεν θελω σε καμια περιπτωση να σταματησω τη δουλεια..

Και εκανα παιδι επειδη το ηθελα..

και ερχεσαι τωρα εσυ να με ρωτησεις τι? Οτι αφου δεν ειχα σκοπο να σταματησω τη δουλεια γιατι εκανα παιδι?

θα σου απαντησω οπως αρμοζει στο ερωτημα σου..

 

Εκανα παιδι επειδη ειμαι σαδιστρια και θελω να το παραταω με αγνωστες γυναικες που μπορει να το χτυπανε, να το βριζουν και θελω παρα πολυ μια μερα να φαω παιδακι ψητο στο φουρνο με πατατες και περιμενω πως και πως τη στιγμη που η νταντα θα μου το σερβιρει..

Εκανα παιδι για να το τρεχω μαζι μου ολη μερα στους δρομους και να εχω παρεα οταν κολλαω 2 ωρες καθε μερα στην κινηση γιατι ειχα αρχισει να νιωθω μοναξια.. και ηθελα και καποιον αλλο να μοιραζεται μαζι μου την το απιστευτο πιασιμο στη μεση και το μουδιασμα στα ποδια απο το πολυωρο καθισμα στο αυτοκινητο..

Εκανα παιδι για να το ταιζω φαγητο της προηγουμενη ημερας.. γιατι τι ειμαι εγω κοροιδο που τρωω το χτεσινοβραδινο φαγητο καθε μερα?

Εκανα παιδι για να εχω καποιον να ξεσπαω τα νευρα μου οταν μου την λεει ο προισταμενος ή τσακωνομαι με καμια συναδελφο στη δουλεια..... να τα ακουει χωρις να λεει και πολλα πολλα γιατι θα φοβαται μην φαει και καμια...

Εχω δεκαδες αλλους αλλους να σου πω..

Αλλα φανταζομαι δεν εχει νοημα γιατι το 95% των γυναικων του φορουμ που εκαναν ή θελουν να κανουν παιδι εχουν τους ιδιους λογους με μενα οποτε μαλλον δεν θα ειναι και πολυ ενδιαφερον να τους διαβασουν αφου ηδη τους ξερουν..

[Belfaccino]

Συγνωμη βρε κοριτσια αλλα ποσες Ελληνιδες εργαζονται? Αφου η προτεραιοτητα τους ητανη δουλεια, γιατι εκαναν παιδι?

Αυτο το ερωτημα σας φαινεται λογικο? Οι ανθρωποι (οι συγκεκριμενοι) εργαζοντουσαν και αφησαν τα παιδια τους με μια νταντα. Ηξεραν οτι θα γινει αυτο που εγινε? Ποσες απο εσας εισαστε σιγουρες για την νταντα που εχετε?

 

Εκανα παιδι επειδη ειμαι σαδιστρια και θελω να το παραταω με αγνωστες γυναικες που μπορει να το χτυπανε, να το βριζουν και θελω παρα πολυ μια μερα να φαω παιδακι ψητο στο φουρνο με πατατες και περιμενω πως και πως τη στιγμη που η νταντα θα μου το σερβιρει..

Εκανα παιδι για να το τρεχω μαζι μου ολη μερα στους δρομους και να εχω παρεα οταν κολλαω 2 ωρες καθε μερα στην κινηση γιατι ειχα αρχισει να νιωθω μοναξια.. και ηθελα και καποιον αλλο να μοιραζεται μαζι μου την το απιστευτο πιασιμο στη μεση και το μουδιασμα στα ποδια απο το πολυωρο καθισμα στο αυτοκινητο..

Εκανα παιδι για να το ταιζω φαγητο της προηγουμενη ημερας.. γιατι τι ειμαι εγω κοροιδο που τρωω το χτεσινοβραδινο φαγητο καθε μερα?

Εκανα παιδι για να εχω καποιον να ξεσπαω τα νευρα μου οταν μου την λεει ο προισταμενος ή τσακωνομαι με καμια συναδελφο στη δουλεια..... να τα ακουει χωρις να λεει και πολλα πολλα γιατι θα φοβαται μην φαει και καμια...

Εχω δεκαδες αλλους αλλους να σου πω..

Αλλα φανταζομαι δεν εχει νοημα γιατι το 95% των γυναικων του φορουμ που εκαναν ή θελουν να κανουν παιδι εχουν τους ιδιους λογους με μενα οποτε μαλλον δεν θα ειναι και πολυ ενδιαφερον να τους διαβασουν αφου ηδη τους ξερουν..

 

Dora, έχεις πλάκα... δεν πιστεύω, όμως, να έχεις την εντύπωση ότι κρίνουμε μια μητέρα που εργάζεται γιατί το γουστάρει, έτσι? Η εργασία είναι υγεία! Καλά κάνεις...

Αυτό που παραθέτεις, εγώ το διάβασα αλλιώς. Δηλαδή, ότι λέει η Ζωή ακριβώς αυτό που λες κι εσύ. Οτι πολλές μητέρες εργάζονται και ότι δε θεωρεί λογικό το ερώτημα "γιατί έκαναν παιδί"...

Ζωή αν κάνω λάθος, διόρθωσέ με και Dora συγχώρεσέ με! Συμφωνώ μαζί σου σε αυτό που λες και δεν κρίνω τις μητέρες που εργάζονται... είμαι κι εγώ μια από αυτές και προσπαθώ να κάνω και καριέρα... δεν κρίνω καμία που εργάζεται.

[dora]

Οκ.. μπορει να το διαβασα λαθος κι εγω....

[Belfaccino]

Οκ.. μπορει να το διαβασα λαθος κι εγω....

 

Δεν πειράζει.. , μπορεί κι εγώ να κάνω λάθος... πάντως μου άρεσε η περιγραφή σου... κάτι μου θύμισε από τη δική μου ζωή

 

Παραδέχομαι επίσης ότι μάλλον έχω κι εγώ ξεφύγει από το θέμα αυτού του θέματος για τη συγκεκριμένα νταντά.. πώς να είναι το παιδί άραγε? Ακουσα ότι προχθές θα έκανε εγχείριση στη γνάθο... το καημενούλι... ελπίζω να αναρρώσει γρήγορα και να βρει τη χαρά να παίξει πάλι.

[nikol76]

Θέλω να πω ότι κακώς έχει εστιαστεί το θέμα στις νταντάδες...Είναι λίγοι αυτοί που βασίζονται σε γιαγιάδες και παππούδες και συνεχίζουν να κάνουν την ζωή τους όπως και πριν αποκτήσουν παιδί; Επίσης αν μια γυναίκα σταματήσει να δουλεύει και σε 10 χρόνια χωρίσει με τον άντρα της πόσο εύκολο θα είναι να ξαναβρεί δουλεια στα 40 της με 2 παιδιά. Άρα μήπως να μην το βλέπουμε τόσο βραχυπρόθεσμα; Και καλό θα είναι να σταματήσουμε να γεμίζουμε ενοχές όσες απο εμάς αφήνουμε τα παιδιά μας σε νταντάδες και παιδικούς για να πάμε να δουλέψουμε...Μας αρκούν οι δικές μας τύψεις

[fokion]

Θέλω να πω ότι κακώς έχει εστιαστεί το θέμα στις νταντάδες...Είναι λίγοι αυτοί που βασίζονται σε γιαγιάδες και παππούδες και συνεχίζουν να κάνουν την ζωή τους όπως και πριν αποκτήσουν παιδί; Επίσης αν μια γυναίκα σταματήσει να δουλεύει και σε 10 χρόνια χωρίσει με τον άντρα της πόσο εύκολο θα είναι να ξαναβρεί δουλεια στα 40 της με 2 παιδιά. Άρα μήπως να μην το βλέπουμε τόσο βραχυπρόθεσμα; Και καλό θα είναι να σταματήσουμε να γεμίζουμε ενοχές όσες απο εμάς αφήνουμε τα παιδιά μας σε νταντάδες και παιδικούς για να πάμε να δουλέψουμε...Μας αρκούν οι δικές μας τύψεις

 

Προσυπογραφω...

[Belfaccino]

Συμφωνώ Nikol76 μαζί σου. Το θέμα είναι η συγκεκριμένη νταντά. Η άποψή μου (και κακώς έφυγα από το θέμα) επικεντρώθηκε στο να προσπαθούμε να είμαστε σε επαγρύπνιση όταν αφήνουμε τα παιδιά μας σε άλλα χέρια. Δεν είχε στόχο την ενοχοποίηση γονέων που προσλαμβάνουν νταντάδες, ούτε στους γονείς που εργάζονται, γιατί εργάζονται, πώς εργάζονται.

 

Δεν ξέρω με πόσους άλλους τρόπους να το γράψω ότι πιστεύεω ότι πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε σε επαγρύπνιση και να μη μας τρώνε οι καθημερινές μας σκοτούρες (δουλειά, άγχος, κτλ). Ισως δεν γράφω καλά και ο καθένας διαβάζει ό,τι θέλει.

[dora]

Καλως η κακώς το θεμα "νταντα' ειναι λαχειο...

και εμενα αυτες που πηρα ηρθαν συστημενες και δεν ηταν αγνωστες.. Το εχω ξαναπει.. η μια ηταν η νονα της κολλητης μου (η οποια επερνε ψυχοφαρμακα και εννοειε η βαφτιστηρα της δεν το ηξερε) και η αλλη ηταν αδελφη πολυ καλης μου φιλης (η οποια προφανως επισης δεν ηξερε οτι η αδελφη της "βουταει" πραγματα)

Δεν μπορεις να εισαι σιγουρος για κανεναν.. και η νταντα αυτη μπορει να ηταν αψογη .. και μενα που τις ψειριζα μου πηρε πανω απο μηνα για να καταλαβω το ποιον της καθεμιας..

Αν στις 2 βδομαδες μου πεταγε το παιδι απο το μπαλκονι η ψυχασθενης θα εφταιγα εγω που δεν την πηρα ειδηση? Αφου δεν μου ειχε δειξει σημαδια.. ελεγα μαλιστα τι τυχερη που ειμαι που την βρηκα..