Τι καινουριο εμαθα σημερα στο παιδι μου?

[sweet_february]

Ειναι απο εκεινες τις μερες που τα βαζεις κατω και δεν μπορεις να βρεις θετικα..

Το πρωι, ο μπαμπας μας ηταν στο σπιτι και ειπα να χουζουρεψω λιγο παραπανω.. Το "γκουπ" που ακουσα ηταν αρκετο να με κανει να τιναχτω σαν ελατηριο και να τρεξω στο σαλονι οπου και διαπιστωσα πως η Μαρια ειχε πεσει απο το καρεκλακι της στα πλακακια την ωρα που ο αντρας μου μιλουσε με τον ηλεκτρολογο για να ερθουν να μας συνδεσουν τηλεφωνικη γραμμη.. Με την τσιμπλα στο ματι και τη ζαλαδα απο το αποτομο ξυπνημα, με το μωρο γαντζωμενο πανω μου να κλαιει με λυγμους, ανοιξα το ψυγειο να της βαλω βιταμ. Το σημειο ξεπρηστηκε, αρχισε και να ξεκοκκινιζει αλλα η Μαρια ηταν βεντουζωμενη πανω μου επειδη ενιωθε ασφαλης.. Ουτε τουαλεττα δεν πηγα... Πηρα το γυναικολογο και εκλεισα ραντεβου για την επεμβαση σε μια εβδομαδα.. Ψυχοπλακωθηκα!

Μια ωρα αργοτερα ξεκινησαμε απο Λαγονησι να παμε Αγιο Δημητριο γιατι θελαμε να κανουμε καποια ψωνια (φαγωσιμα) αλλα επειδη ξεμειναμε απο χρηματα, πληρωσε η μαμα μου.. Οποτε μπηκαμε με το μωρο στο αυτοκινητο, το οποιο γκρινιαζε γιατι βαριοταν τη διαδρομη.. Η κοιλια μου με πονουσε φρικτα και θυμηθηκα πως ειμαι αδιαθετη αλλα ουτε σερβιετα δεν ειχα αλλαξει, ουτε τουαλεττα πηγα το πρωι.. Φτασαμε, ψωνισαμε, ξαναμπηκαμε στο αμαξι και γυρισαμε πισω..

Ηρθε η ωρα της φρουτοκρεμας.. Η Μαρια νυσταζε και εκλαιγε σαν τρελλη.. Της την εδωσα οπως - οπως και την εβαλα για υπνο. Μετα επλυνα το νεροχυτη, εβαλα το φαγητο, μαζεψα λιγο το σαλονι και την κρεβατοκαμαρα και το φαγητο στο μεταξυ εγινε.. Φαγαμε, εβαλα πλυντηριο πιατων και μια σουβλια με γονατισε στη μεση. Η ωρα ηταν 4 παρα τεταρτο και εγω ακομα δεν ειχα παει τουαλεττα...

Ξαπλωσα στις 4 (αφου πηγα επιτελους τουαλεττα).. Στις 4μιση ξυπνησε η Μαρια. Αλλαξαμε πανα, την ταϊσα και αυτο ηταν.... Δεν ειχα ορεξη και διαθεση να κανω τιποτα... Ευτυχως δεν γκρινιαξε, πηγε στο δωματιο της και αρχισε να παιζει με τα παιχνιδια της.. Ο ηλεκτρολογος ηρθε, μας ανοιξε τη συνδεση και αφησε πισω του ενα βουνο απο κομμενα καλωδια και σκονη.. Ξαναμαζεψα το σαλονι και η ωρα ηταν 8..

Μας πηρε ο μπαμπας μας και μας πηγε βολτα με το αυτοκινητο (ειχε πιασει ψιλοβροχο).. Γυρισαμε πισω μετα απο λιγο και ξεκινησαμε τη ρουτινα υπνου. Μπανιο, γαλα, νανι.. Και μετα ξεκινησαμε νεο μαραθωνιο.. Να "ταϊσω" το συζυγο που ειναι νυχτερινος, να μαζεψω τα βρεγμενα απο το μπανιο της μικρης, να βαλω ενα πλυντηριο και να 'μαι... Βγηκα πριν λιγο απο το μπανιο, ποναω παντου και ειμαι μονη.. Αλλα δεν με πειραζει αυτο.. Με πειραζει οταν σκεφτηκα τι εκανα σημερα και ρωτησα τον εαυτο μου "τι εμαθες σημερα στο παιδι σου", δεν ειχα τι να απαντησω.. Κι αυτο με ενοχλει πολυ....

Ας ελπισουμε πως αυριο θα ειναι μια αλλη μερα.. Και πως καθε μερα που περναει θα μπορω να προσφερω στην κορη μου κατι καινουριο.. Απο μια λεξη ή κινηση μεχρι μια συνηθεια...

Σ'αγαπαω μωρακι μου!

[Victoria μπεμπακος]

τησ εμαθεσ. πώσ δεν τησ εμαθεσ? τησ εδειξεσ για αλλη μια φορα οτι η μαμα βρισκεται κοντα τησ οταν ποναει και την εχει αναγκη, και οτι η μαμα θυσιαζει πολλα αλλα για να προλαβει ολα τα υπολοιπα

[sweet_february]

Ευχαριστω..

Αλλα ειναι λιγο μωρο για να το καταλαβει...

Και θελω να ειμαι εκει σε οσα αντιλαμβανεται... Να εχει την εικονα μου διπλα της κι οχι φευγαλεα!

Δεν παραπονεθηκε παντως, ουτε γκρινιαξε.. Και αυτο με στεναχωρει ακομα περισσοτερο.. Γιατι εκεινη μπηκε στη διαδικασια να καταλαβει πως "σημερα δεν ειναι μια καλη μερα, ας κατσω φρονιμα", ενω εγω δεν μπηκα στη διαδικασια να της αφιερωσω 10 ολοκληρα λεπτα ΜΟΝΟ για εκεινη!

[blue_yellow butterfly]

Αχ! τι υπεροχη ιστορία, το ξέρω είναι κουραστικό (εμένα,είναι χειρότερα) αλλά κάθε βράδυ, νιωθω μια ικανοποιήση μονο και μόνο που υπάρχει στην ζωή μου και μού χαμογελάει....

Σ' αγαπώ, μωρό μου!!!!!

(και εγώ βιτάμ του βαζω...χαχαχαχαχα)

[blue_yellow butterfly]

ΚΑΛΕ μην σκέφτεσε έτσι

ΟΠΩΣ είπες και μόνη σου, είναι μωρό, δεν καταλαβαίνει αυτές τις λεπτομέρειες.

Χαζούλα, μην στεναχωριέσαι

ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΑΠΛΙΚΤΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ!

[sweet_february]

Σε ευχαριστω!

Βλεπω το βιταμ... κανει θραυση ε?

[blue_yellow butterfly]

Πόσο είναι η μικρή σου...?

εμένα 17 μηνών, έχουμε φάει τόσο βούτηρο και έχουμε σωθείαπό τόσα καρούμπλα....

επίσης με την πιπίλα χτυπάει τα δόντια του και ματώνει συνέχεια το στόμα του

(όχι ό,τι χωρίς την πιπίλα δεν συμβαίνει...... κάθε μήνα)

αμαν, βρε μωράκι μου......

να βλέπεις το αίμα ποτάμι....

[sweet_february]

Σε 6 μερες θα γινει 20 μηνων..

Αλλα δεν στεκεται πουθενα... Αμα τη δεις, ειναι μονιμως καπου χτυπημενη.. Αφου ειπα τις προαλλες στον αντρα μου πως αμα μας κανει "ντου" η προνοια, θα μας το παρει το παιδι! Δεν με ενοχλει πια αυτο.. Εμαθα να ειμαι ψυχραιμη και στα καρουμπαλα και στα αιματα και στα καψιματα (ακουμπησε το χερι της στη μπαταρια του μπανιου, στο ζεστο) και παντου.. Εμαθα να περναω 10 - 10 τα εγκεφαλικα και το βραδυ να το ριχνω στα σφηνακια για να συνελθω.. Δεν θελω να αλλαξει, ειναι το παιδι μου και το εχω αποδεχτει.. Απλα εχω τα ματια μου 14 κι εχω ασφαλισει οσο περισσοτερο γινοταν το σπιτι.. Βεβαια εκεινη παντα βρισκει κατι να κανει!

 

Αυτο που με ενοχλει ειναι οταν δεν βρισκω χρονο να της αφιερωσω.. Γιατι το βραδυ που κοιμαται τα σκεφτομαι και γινομαι... αστο καλυτερα!

[blue_yellow butterfly]

Αχ! Έτσι ακριβώς όπως τα λες...

μην ανησυχείς και μόνο η παρουσία σου αρκει...

φιλάκια και καληνύχτα

[fistikaki]

1) το βιταμ κανει θαυματα, ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑ σε καρουμπαλο της μικρης.. αρκει να το βαλεις αμεσως...

 

2) εισαι ενα πιτσιρικακι, μονο του στο πουθενα με αλλο ενα πιτσιρικακι κρεμασμενο πανω σου... εχεις εναν αντρα με ζορικη δουλεια που βλεπεις σπανια, και ακομα κι οταν βλεπεστε συχνα δεν εχετε ορεξη ουτε καν για κουβεντα (αυτο ισχυει σχεδον για ολες μας.. εισαι ανεργη και την παλευετε με εναν μισθο, εχεις χειρουργειο συντομα, και το μωρο σου κοντευει τα terrible two...

 

 

δεν ξερω τι εμαθε το παιδι σου απο σενα σημερα...

αλλα ξερω τι εμαθα εγω για σενα..

 

οτι εισαι μια γυναικα ζορικη, που ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΕΙ.... που δεν μασαει στις δυσκολιες (κι αν δεν ειναι δυσκολια να εισαι αφραγκη, με ενα μωρο στο αμαξι, ΚΑΙ ΑΔΙΑΘΕΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΕΙ ΤΟΥΑΛΕΤΤΑ..... αν αυτο δεν ειναι ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ, δεν ξερω τι ειναι!!!!! )

 

θα στρωσει η κατασταση βρε φιλαρακι....... εχεις το χρονο με το μερος σου...

[fistikaki]

.. Αφου ειπα τις προαλλες στον αντρα μου πως αμα μας κανει "ντου" η προνοια, θα μας το παρει το παιδι! !

 

αμα βγει παγανια η προνοια... ουυυυυυυυυυυ, εχει να μαζεψει μαριες απο τα νοτια προαστεια............ ενα σωρο!!!

[sweet_february]

Τωρα εγω τι να πω μετα απο αυτο?

Το ευχαριστω ειναι πολυ μικρη λεξη! Αλλα θα το πω.. Γιατι ξερω πως περνας κι εσυ τα ζορια σου και πως εχεις ενα σωρο πανω απο το κεφαλι σου αλλα αντι να κατσεις να με κρινεις ή να με προσπερασεις, μου τονωσες το ηθικο! Σε ευχαριστω πολυ!

 

Οσο για την προνοια... Ας ελπισουμε πως δεν θα μας 'δωσει' κανεις!

[fistikaki]

τι να κρινω βρε κοριτσακι μου? την κουραση σου? την απογοητευση σου?

 

ενα θα σου πω, προχτες τα βαλα με την δικη μου που δεν κοιμοταν... και της φωναζα 'εγω δεν εχω δικαιωμα να ηρεμησω ενα λεπτο????? εγω δεν εχω διακιωμα να κανω ενα μπανιο και να πιω εναν καφε σαν ανθρωπος???'

 

με κοιταζε η μικρη απορημενη... σου λεει τι μου λεει τωρα η παλαβη, εγω θελω να παιξω, να σκαρφαλωσω στο περβαζι, να πηδηξω απο το παραθυρο, τι με νοιαζει εμενα αμα θα κανεις εσυ μπανιο ρε μανα......

 

 

οσο κι αν αγαπαμε τα μωρα μας, τα σκυλια μας, τα γατια μας, τους αντρες μας.... ρε παιδι μου...........

 

καμια φορα..........

 

 

λες........

 

 

1 λεπτο να ειχα για μενα!!!!!!!!!!!!!!!!! 1 λεπτο!!!!!!!!

[Ellemphriem]

Το παιδι δεν εμα8ε τπτ ακομα κοριτσι μου. Απλα οτι η ζωη 'ποναει' που και που και εννοω το καρουμπαλακι. Σε εσενα εμα8ες......αυτο που μα8αινουμε ολοι μας........οσο μεγαλωνουμε.......

 

life is a bitch.....and then yoυ die.........

 

......

[Ευάκι]

Πόσες φορές το έχω αισθανθεί κι εγώ. Πολλές. Το τελευταίο διάστημα με βλέπω από ψηλά. Δε θα ήθελα να με έχω μαμά. Όλη την ώρα με το πρόγραμμα και με τις υποχρεώσεις που πρέπει να γίνουν. Δουλειά,2 σπίτια, 2 παιδιά,σύζυγος, νοσοκόμα, ψυχολόγος, καθαρίστρια, μαγείρισσα, δασκάλα. Και όλα πέφτουν μαζεμένα. Πώς γίνεται να πρέπει να κάνεις εκατό πράγματα μαζί... Ώρες ώρες θα ήθελα να είχα πολλούς κλώνους.

Νιώθω ότι δεν χαμογελάω αρκετά στα παιδιά μου, δεν έχω την υπομονή που είχα παλιά. Αμέσως φορτώνω.

Χρειάζομαι παρατεταμένες διακοπές.

[BabyBoom]

Πόσο σε καταλαβαίνω κι εγώ!!

Όταν γυρνάω από τη δουλειά τη μικρή την έχει ήδη πάρει από το σχολείο ο μπαμπάς της και μόλις μπαίνω μέσα γαντζώνεται πάνω μου.

Μαζί τρώμε, κάθεται στα πόδια μου και όχι στο καρεκλάκι.

Μαζί πάμε τουαλέτα (ω ναι)

Μαζί κάνουμε μπάνιο. (εγώ στο ντουζ, η μικρή απ' έξω να παίζει κρυφτό με την κουρτίνα του μπάνιου και ο άντρας μου εκεί να την προσέχει μην πιει κανένα απορρυπαντικό)

Μαζί μαγειρεύουμε

Μαζί παιζουμε (όταν μπορώ να κουνηθώ)

Μαζί πίνουμε το γάλα, μαζί πάμε για ύπνο.

 

Τις πρώτες μέρες με κούραζε όλο αυτό, ήθελα αυτό το 1 λεπτό να ησυχάσω! Προσπαθούσε ο άντρας μου να την πάρει και τότε αυτή γύριζε τα ματάκια της σε εμένα και έλεγε "θέλει μαμά"

Ε μια δυο τρεις, πλέον δεν ασχολούμαι με τίποτε άλλο. Μόνο τα βασικά κάνω. Και όταν πάει για ύπνο τότε μαζεύω (αν έχω επαφή με το περιβάλλον).

 

Η φετινή χρονιά ήταν μια από τις χειρότερες που έχω περάσει... πολλά τα κακά μαντάτα...

Από τους ανθρώπους που έφυγαν δεν θυμάμαι αν τα σπίτια τους ήταν καθαρά ή τα ρούχα τους.

Θυμάμαι τις φορες που είμασταν μαζί...τα γέλια...τις αγκαλιές.

Και αυτό θέλω να θυμάται πάντα το παιδί μου! Ότι με τη μαμά και το μπαμπά έπαιζε, γελούσε, ήταν πάντα δίπλα της όταν χτυπούσε!

 

Αυτό να προσπαθείς και εσύ κάθε μέρα και ξέρω ότι είναι δύσκολο.

[athens2006]

Θα σου περιγραψω τη δικη μου χτεσινη μερα για να δεις οτι δεν εισαι μονη.

Τα δικα μου ειναι 5 ετών και 8 μηνων.

Ξύπνημα στις 6.30, τακτοποιημα σαλονιου γιατι το βραδυ ημουν χαλια και πηγα για υπνο και ο καλος μου εμεινε να δει τβ και να φαει οτι βρει στα ντουλαπια. Τακτοποιημα αντιστοιχα και κουζινα, στις 7 ξύπνημα ο μεγαλος, πρωινο, να ντυθει, να ετοιμασω τη τσαντα για το νηπιαγωγειο αλλά δεν προλαβα να μαγειρεψω εχτες καθοτι αρρωστη οποτε στις 7 βραζω και νερο για μακαρονια. 7.30 ξυπναει και ο μικρος, ετοιμαζω το γαλα του, τον ταιζω τον αλλαζω εχουμε θεμα με γαστρεντεριτιδα και ειναι λερωμενος μεχρι το λαιμο να μη σου πω. Αλλαγμα, πλυσιμο, ντυσιμο. Ο συζυγος αφου εχει πιει τον πρωινο καφε του, φευγει στις 7,30 να σημειωσω.

Η ωρα εχει παει 7.45 οχι μπανιο δεν εχω παει αλλα πρεπει και να ντυθω να φυγουμε. Ετοιμαζομαι κακην κακως, βαζουμε μπουφαν παπουτσια, φορτωνομαι το μωρο, τη τσαντα του μεγαλου και κατεβαινουμε. Στο νηπιαγωγειο καθομαστε τουλαχιστον 30 λεπτα να πεισω το μεγαλο οτι πρεπει να μεινει εκει.

Τελικα επιστρεφω σπιτι, κανω καφε, ανοιγω υπολογιστη. Η δουλεια ειναι ολη στο σπιτι λογω μωρου ακομη. Βαζω το μικρο στη κουνια για ενα μικρο υπνακο. Δουλευω. 10,00 ξυπναει ο μικρος για φρουτοκρεμα, ταιζω, καθαριζω κουζινα, βαζω το μωρο στο παρκο, κανω swiffer και σκουπα. συνεχιζω τη δουλεια, τα τηλεφωνα χτυπανε συνεχεια. Στις 11 ο μικρος κλαιει νυσταξε, τον βαζω για υπνο. Βαζω και τη σουπα του να βρασει γιατι την ξέχασα. Κανω και ενα σφουγγαρισμα το σπιτι στα γρηγορα γιατι μπουσουλαει. Συνεχιζω να δουλευω. Το σπιτι λογω υγρασιας δεν λεει να στεγνωσει, το κεφαλι μου ήδη εχει γινει τεραστιο! Ξυπναει ο μικρος να φαει, τον ταιζω και βαζω και το δικο μας φαγητο να γινει. Τον αφηνω να παιζει. Στις τρεις συμμαζευω το σπιτι γιατι περιμενω να ερθει ο λογιστης. Την ωρα που κατεβαινω να παρω το μεγαλο απο το νηπιαγωγειο μαζι με το μωρο στο καροτσι εννοειται, βλεπω το λογιστη στην πορτα. Θα περιμενεις του λεω να γυρισω. Παιρνω το μεγαλο αλλά εινια πολυ κουρασμενος για να παει με το δικο μου ρυθμο βαδισματος. Γυρναμε σπιτι, αφηνω τα παιδια στο σαλονι και καθομαστε στους καναπεδες να δουμε τι θελει ο λογιστης. Εκεινη την ωρα ο μικρος ετρωγε ενα φορτιστη κινητου, ο μεγαλος του τον πηρε και ηθελε να τον δεσει για να τον κανει σκυλακι (!!!), ο μικρος κατευθυνθηκε προς μια πριζα που βρηκε ακαλυπτη, ο μεγαλος ηθελε να στησουμε το τρενακι και ο λογιστης εκει να ζητα χαρτια και φωτοτυπιες. Φευγει ο λογιστης μετα απο μια ωρα, ερχεται ο συζυγος. Καθεται στον καναπε. Ασχολουμαι εγω με τα παιδια λιγο. Τακτοποιω και οτι εχει ψιλομεινει ετσι. ΜΕτα απο καμια ωρα ερχεται η νονα του μικρου αλλά για επαγγελματικη επισκεψη στην ουσια. Εχει και αυτη ενα παιδακι, και τα τρια μαζι εχουν ξεσαλωσει. Εμεις να πρεπει να συζητησουμε κατι σοβαρο, αυτα να νομιζουν οτι ειναι σε κανα παρκο. Μπαχαλο το σπιτι. 8.30 τα βαζω για μπανιο (με τις επισκεψεις εκει), τα δινω γαλα και στις 9 στα κρεββατια τους. Εκεινη την ωρα φευγουν και οι επισκεψεις. Κανενα απο τα δυο δεν θελει να κοιμηθει και εγω θυμαμαι οτι δεν εχω φαει τιποτα!Βάζω να φαμε με το συζυγο, να κανω ενα μπανακι, να μαζεψω και το μπανιο και την κουζινα, να βαλω πλυντηριο πιατων και ρουχων... α... να μαζεψω και αυτα που επλυνα εχτες και στεγνωσαν...

 

Μακαρι η μερα να ηταν μεγαλυτερη, οι δουλειες λιγοτερες...

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

καλημερα,να σου ζησει καταρχην να σου ζησει το κοριτσι σου.

εγω βλεπω οτι της εμαθες πολλα τη δυσκολη μερα που περασες.

Της εμαθες οτι ειμαστε συνεπης στις υποχρεωσεις μας κατω απο οποιαδηποτε συνθηκη.

Της εμαθες οτι ακομα και ενα θεμα υγειας οπως η εγχειρηση σου δε μας κανει να το βαζουμε κατω.

Της εμαθες οτι ειστε οικογενεια παντου μαζι σε ευκολα και σε δυσκολα.

Της εμαθες οτι ακομα και η μερα να περναει γρηγορα εκεινη ειναι πανω απο ολα θα τη ταισεις,θα τη κανεις μπανιο,θα τη κοιμησεις.Θα κανεις ολα οσα χρειαζεται.

Της εμαθες πολλα και πανω απο ολα οτι εχει μια δυνατη μαμα.

απο εμενα εχεις πολλα μπραβο,

στα παιδια δε μαθαινουμε μονο λεξεις και παιχνιδια.

στα παιδια μαθαινουμε να εχουν σταση ζωης.

[akamatra]

Καλημέρα...

Ίσως να της έδειξες ότι όλοι οι άνθρωποι κουράζονται, απογοητεύονται, κλαίνε, κάνουν λάθη...Γιατί είμαστε άνθρωποι και όχι υπεράνθρωποι.

Τα χρόνια πέρασαν και το μόνο που θυμάμαι από τα πρώτα χρόνια του γιου μου είναι το άγχος, η ανασφάλεια και το αίσθημα της απογοήτευσης ότι δεν είμαι καλή μαμά...Ίσως γι΄αυτό περασαν 10 χρόνια για να κάνω δευτερο παιδί.

Αρκεί που είσαι δίπλα της, γιατί όπως έλεγε μια παλιά παροιμία: "Ας με κρατάει η μανούλα μου και ας με κρατάει στ΄αγκάθια"

[SKEK]

Της έμαθες πόσο άξια είναι η μάνα της που μέσα σε όλα που έχει να κάνει είναι και δίπλα στο παιδί της. Της έμαθες ότι σε κάθε κλάμα της εσύ ανταποκρίνεσαι, ότι δεν θα σε ψάχνει χωρίς να ξέρει που βρίσκεσαι.

 

Ξέρεις πόσο σημαντικό είναι αυτό στη μετέπειτα ζωή του παιδιού? Το να έχει νιώσει ασφάλεια στη βρεφική / νηπιακή ηλικία το βοηθά να αναπτύξει αυτοπεποίθηση.

 

Για σένα ήταν απλά μια δύσκολη μέρα που μάλλον σε έριξε ψυχολογικά αλλά μη μασάς, μια χαρά μανούλα είσαι!!

[Aeriko]

Με κάλυψαν όλες οι από πάνω μου

 

Keep going και αυτά ξέρουν να παίρνουν από αυτά τα μαθήματα τα καλύτερα

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Σήμερα εμαθα κατι ΕΓΩ απο ΕΣΑΣ : στα χτυπηματα βάζουμε βιταμ! θα το εφαρμοσω!

[balabol]

Αφου ειπα τις προαλλες στον αντρα μου πως αμα μας κανει "ντου" η προνοια, θα μας το παρει το παιδι!

 

Καλώς τη συναδέλφισσα..........λίγο πολύ όλες τα ίδια είμαστε βλέπω, μη σκας.

Α! και αφού δεν με πήραν εμένα από την πρόνοια όταν ήμουν μικρή, τότε ούτε το δικό σου παιδί δεν κινδινεύει!!!!!

Εμένα οι γονείς μου όταν είχα φτάσει πια σε ηλικία 8-10 χρονών ήταν τόσο "προπονημένοι" από τα χτυπήματά μου, που αν δεν ήθελα ράμματα ή δεν χτύπαγα στο κεφάλι δεν μου δίνανε πλέον σημασία.

Έμπαινα σπίτι, έβαζα οξυζενέ, ιώδιο ,τσιρότα, γάζες κλπ. κι έβγαινα να συνεχίσω το παιχνίδι. Και μιλάμε για χτυπήματα και σκισίματα όχι αηδίες.

Η μάνα μου απλά με "επιθεωρούσε" ότι έκανα σωστή απολύμανση στις πληγές μου και μετά εγώ .....ξανά προς τη δόξα τραβούσα.

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

Η μάνα μου απλά με "επιθεωρούσε" ότι έκανα σωστή απολύμανση στις πληγές μου και μετά εγώ .....ξανά προς τη δόξα τραβούσα.

:lol::lol::lol:

[Aeriko]

Αυτό με το βιτάμ το σπάτε σε ψιλά να το καταλάβω;

 

Χτυπάει το παιδί το κούτελο, πάω στο ψυγείο ανοίγω το βιτάμ και αλοίφω πάνω στο κούτελο για να μην κάνει καρούμπαλο; Παίζει ρόλο τι βιτάμ είναι; σε χαρτί ή σε κεσεδάκι;