Το Δίλημμα του Σκατζόχοιρου

[Baby A]

Το Δίλημμα του Σκατζόχοιρου, γνωστό επίσης και ως Δίλημμα του Ακανθόχοιρου, είναι μια αναλογία των προκλήσεων που φέρει η ανθρώπινη οικειότητα. Περιγράφει μια κατάσταση όπου μια ομάδα σκαντζόχοιρων προσπαθούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο για να μοιραστούν θερμότητα μια κρύα ημέρα. Ωστόσο, όταν το πραγματοποιήσουν, είναι αναπόφευκτο να τραυματίσουν ο ένας τον άλλο με τα αιχμηρά τους αγκάθια. Κατά συνέπεια πρέπει να απομακρυνθούν. Παρόλο που όλοι μοιράζονται την επιθυμία για αμφίδρομη επικοινωνία, αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί για αναπόφευκτους λόγους.

Τόσο ο Αρθούρος Σοπενχάουερ όσο και ο Σίγκμουντ Φρόυντ χρησιμοποίησαν αυτή την αναλογία για να περιγράψουν το πώς αντιλαμβάνονται την κατάσταση στην οποία περιέρχεται ένα άτομο όταν καλείται να αναπτύξει κάποια σχέση με άλλα. Το δίλημμα του σκαντζόχοιρου υπονοεί ότι παρά την καλή θέληση, η ανθρώπινη οικειότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς αμφίδρομη βλάβη, και σαν αποτέλεσμα προκύπτει σκεπτικισμός και ρηχές σχέσεις. Με το δίλημμα αυτό προτείνεται πως κάποιος πρέπει να είναι μετριοπαθής στις σχέσεις του με άλλους, τόσο από προσωπικό συμφέρον όσο και από φροντίδα για τους άλλους. Το δίλημμα του σκατζόχοιρου χρησιμοποιείται για να εξηγήσει την εσωστρέφεια και την τάση για απομόνωση.

 

 

Πηγή: Βικιπαιδεία

 

 

Πόσοι απο εμάς δεν έχουν νιώσει έτσι σε προσωπικές τους στιγμές με πολύ αγαπημένα άτομα, πόσο μας τρομάζει η επόμενη επαφή με όσους μας πόνεσαν....

[Baby A]

Για να επανέλθω λίγο εγώ προσωπικά όταν σε μια σχέση βιώσω τον πόνο, είτε εκείνη είναι με γονείς, είτε με τον σύντροφο, φίλους κλπ δεν επανέρχομαι εύκολα στην ίδια μορφή σχέσης με άνεση, αλλά επιπλέον μαζεύομαι και κουμπώνομαι απέναντι στην διαπραγμάτευση οποιασδήποτε άλλης μορφής σχέση.

Με απλά λόγια αποφασίζεις να διαχειριστείς τη μοναξιά σου, γιατί ίσως είναι πιο εύκολο να διαπραγματεύεσαι με τον εαυτό σου.

[georgiamami]

Μην τα βαζεις ολα σε εναν παγκο. Η καθε σχεση απαιτει συνεχως ενεργειες που θα την κρατουν ζεστη. Αν, για καποιο λογο, ο ενας απο τους δυο στη σχεση, για καποιο διαστημα ειναι καπως απων, αυτο συνεπαγεται την επιφυλακη, την ετοιμοτητα και την εγρηγορση του αλλου να δρασει την αναλογη στιγμη. Ο καθενας εχει τους ρυθμους του. Και σε μια σχεση πρεπει και οι δυο ή κοι οι περισσοτεροι που αποτελουν τη σχεση - ομαδα, να λειτουργουν με την ιδια σκοπιμοτητα, η οποια ειναι να εξακολουθησουν να ειναι μαζι και να χαιρονται τις κοινες στιγμες τους με απωτερο σκοπο την προοδο και την γαληνη που χρειαζεται το ανθρωπινο ειδος.

Συμφωνω ως προς το σκελος του κειμενου σου που αφορα στην επιφυλακτικοτητα του "παθοντος" αλλα αν θελουμε πραγματικα να ξεπερναμε τα εμποδια στις σχεσεις μας, πρεπει πρωτα να μαθουμε να σκεφτομαστε θετικα, να αποβαλλουμε πεισματα και εγωιστικες συμπεριφορες καθως και να συμβιβαζομαστε με καποιες καταστασεις.

Πρωταρχικος ρολος σε ολα αυτα ειανι να αποκτησουμε την ικανοτητα της ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ.

Ιδιεταιρη προσοχη πρεπει να δινουμε στο σημειο που ξεχωριζει η ενεργητικοτητα με την παθητικοτητα (Να ειμαστε καλοι δηλαδη αλλα μη γινουμε και θυματα).

[Baby A]

Ο καθενας εχει τους ρυθμους του. Και σε μια σχεση πρεπει και οι δυο ή κοι οι περισσοτεροι που αποτελουν τη σχεση - ομαδα, να λειτουργουν με την ιδια σκοπιμοτητα, η οποια ειναι να εξακολουθησουν να ειναι μαζι και να χαιρονται τις κοινες στιγμες τους με απωτερο σκοπο την προοδο και την γαληνη που χρειαζεται το ανθρωπινο ειδος.

Συμφωνω ως προς το σκελος του κειμενου σου που αφορα στην επιφυλακτικοτητα του "παθοντος" αλλα αν θελουμε πραγματικα να ξεπερναμε τα εμποδια στις σχεσεις μας, πρεπει πρωτα να μαθουμε να σκεφτομαστε θετικα, να αποβαλλουμε πεισματα και εγωιστικες συμπεριφορες καθως και να συμβιβαζομαστε με καποιες καταστασεις.

Πρωταρχικος ρολος σε ολα αυτα ειανι να αποκτησουμε την ικανοτητα της ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ.

 

η ανθρώπινη οικειότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς αμφίδρομη βλάβη, και σαν αποτέλεσμα προκύπτει σκεπτικισμός και ρηχές σχέσεις. Με το δίλημμα αυτό προτείνεται πως κάποιος πρέπει να είναι μετριοπαθής στις σχέσεις του με άλλους, τόσο από προσωπικό συμφέρον όσο και από φροντίδα για τους άλλους. Το δίλημμα του σκατζόχοιρου χρησιμοποιείται για να εξηγήσει την εσωστρέφεια και την τάση για απομόνωση.

 

georgiamami μίλησες για συγχώρεση... άρα έχει ήδη πονέσει κάποιος, ώστε να μπει στη διαδικασία της συγχώρεσης...

Γιατί όμως δεν είναι ο άνθρωπος ικανός από τη στιγμή που αποφασίζει να συμβιώσει με τους άλλους να μαζέψει τα αγκάθια του και να παραμερίσει τις δικές του επιθυμίες παράλληλα βέβαια και οι δυο τους να πράξουν το ίδιο. Αντίθετα κάποιοι τα προβάλουν ακόμη περισσότερο τα αγκάθια τους, ώστε να δείξουν την υπεροχή τους μέσα στη σχέση.. ....Προκειμένου να φτάσουμε στο σημείο της συγχώρεσης, άρα την υποχώρηση του ενός, γατί να μην αναλογιστούμε τις συνέπειες των πράξεων πριν γίνουν. Πόσο απαραίτητο είναι να ικανοποιεί κάποιος τις δικές του εσωτερικές αναζητήσεις χωρίς να αναλογίζεται το κόστος στην ψυχή του άλλου. Άλλωστε οι άλλοι έχουν και εκείνοι τα αγκάθια τους δεν είναι όμως πρόθυμοι να τα χρησιμοποιήσουν γιατί δεν αντιλαμβάνονται τη σχέση ως ανταλλαγή πόνου..

Γιατί δηλαδή θα πρέπει να εθίσει κανείς τον εαυτό του στη συγχώρεση και να μην αποφύγει τελείως την επόμενη επίπονη επαφή.

Για παράδειγμα γυναίκες που έχουν υποφέρει μέσα σε έναν γάμο, πόσο εύκολα μπορούν να αφεθούν σε έναν δεύτερο. Φαντάζομαι το μόνο που θα επιδιώκουν στο μέλλον είναι να αποφύγουν την επανάληψη των ίδιων αρνητικών αισθημάτων, αποφεύγοντας τελείως να μπουν σε έναν δεύτερο γύρο. Άλλο παράδειγμα, παιδιά που έχουν νιώσει την εγκατάλειψη, πόσο εύκολα θα εμπιστευτούν σε μελλοντική σχέση ότι δε θα τους ξανασυμβεί.

Επίπονες εμπειρίες κατά τη γνώμη μου καταγράφονται έντονα στη μνήμη χωρίς να το θέλεις και εμφανίζονται τροχοπέδη μπροστά σε μετέπειτα επιθυμίες και επιλογές. Μακάρι με τη συγχώρεση που δίνεις απλόχερα στους άλλους να παραγραφόταν στην ψυχή σου ο πόνος, που εγωιστικά σου προσέφεραν οι άλλοι ή ίσως το αντίστροφο εκείνος που προσέφερες εσύ ο ίδιος. Ακόμη κι αν συγχωρέσεις είμαι σίγουρη ότι δεν θα ξεχάσεις και στην επόμενη σχέση δε θα είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος.

[melina_m]

ευτυχώς δεν είμαστε σκαντζόχοιροι αλλά άνθρωποι !!!!

που μπορούμε και αγκαλιαζόμαστε και σφιχταγκαλιαζόμαστε over and over again....

το όλο θέμα με τους άλλους είναι το πόσο καλά είσαι με τον εαυτό σου !!!!

Το ποσο εκτιμάς τον ευατό σου,

το πόσο γεμάτος νιώθεις εσύ ως άτομο και το πόσο ΑΦΗΝΕΙΣ του άλλους να σε πληγώσουν.

 

georgiamami συμφωνώ με το θέμα της συγχώρησης απόλυτα!!!!

ΟΛΟΙ εχουν το δικαίωμα του λάθους , εξάλλου και εμεις οι ίδιοι εχουμε κάνει άπειρα λάθη στην ζωή μας ...

 

 

κάποτε διάβασα ότι όλοι είμαστε θύματα των θυμάτων .....

ποσο δίκαιο εχει αυτη η φράση

 

για μένα είναι κατα ποσο επιτρέπουμε μια άσκημη συμπεριφορά που βιώσαμε κάποτε να μας κατευθύνει την ζωή μας !!!!

και κατα πόσο επιτρέπουμε τους άλλους με τα λογια τους να μας στεναχωρούν .

 

Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση να γίνουμε πιο δυνατοί μέσα απο δύσκολες καταστάσεις ,να αγαπήσουμε τον ευατό μας και να συγχωρήσουμε όλους όσους μας πλήγωσαν ή μας πρόδωσαν .

 

ναι το ξέρω είναι αρκετά δύσκολο και επίπονο το να μπορέσεις να αποβάλεις από μέσα σου τόσα αρνητικά αλλά το αποτέλεσμα είναι λύτρωση για την ψυχή και κέρδος για την ζωή σου .

 

....και να πω και για το τέλος ότι εξαρτάται και απο το είδος της σχέσης .....

παράδειγμα εαν είναι η κολλητή σου που σε κανει και πονάς ...ισχύει αυτό που λέμε εάν έχεις τέτοιους φίλους τι να κάνεις τους εχθρούς ????

 

....εάν είναι οι γονείς σου ... τότε παίρνεις βαθιές ανάσες κοιτάς τα παιδάκια σου και λες ας με βοηθήσει ο Θεός να γίνω καλύτερος γονιός , και όταν φτάσω στην ηλικία των γονιών μου να μην είμαι τόσο γερο -παράξενος.

 

....εάν είναι ο σύντροφός σου ....εδώ δεν ξέρω τι να πω ???

ή μάλλον παίζουν πάρα μα πάρα πολλά και θα αφήσω τις πιο ώριμες να μιλήσουν (γιατί εγώ είμαι μικρό .....λέμε τώρα ....)

[mama-lia]

Πολύ ωραίο θέμα για τις δύσκολες ανθρώπινες σχέσεις!

Εγώ είμαι σε περίοδο απογοήτευσης και εσωστρέφειας, διότι κουράστηκα και να ακούω και να βιώνω πράγματα... κουράστηκα να συγχωρώ... και πάλι τα ίδια...και ξέρετε έχω και το δικό μου αγώνα τον καθημερινό, την οικογένειά μου, τον εαυτό μου πληγωμένο, τη δουλειά μου...

Τα αγκάθια ήταν από συγγενείς που πολύ αγαπούσα...

[arleta]

 

και τη μοναξιά πως τη διαχειρίζεσαι ρε χαμομηλάκι;;;

υπάρχει συνταγή;;;;

 

"θέλει αγώνα η μοναξιά...... το ξέρω αυτό πολύ καλά....."

[sevoula]

τη σωστή λέξη την είπε πάλι η Γεωργία! είσαι σοφή εσύ!

καταρχήν υπέροχο το θέμα, συγχαρητήρια χαμομηλάκι.

ξεκινάμε όμως από τον εαυτό μας, πάντα. δεν επιδιώκουμε επικοινωνία, αν δεν την έχουμε ανάγκη.

οπότε, αν με τον εαυτό μας δεν βολευόμαστε, αν δεν αντέχουμε τον καθρέφτη μας, αν μας πληγώνουν τα αγκάθια μας... τότε τί να την κάνεις την σκατζοπαρέα; μέσο εκτόνωσης;προβολή των θέλω; των αδυναμιών;....

πρώτα αγαπώ εμένα, αφού με ψάξω, που προεξέχουν τα αγκάθια μου, ποιά από αυτά μπορώ και θέλω να στρογγυλέψω, μετά καταλήγω ποιά είμαι...και όταν καθήσω αναπαυτικά στο είναι μου, τότε είμαι έτοιμη για τους υπόλοιπους σκατζόχοιρους.

εκεί, αν δεν συγχωρώ, δηλαδή αν δεν αγαπώ, δεν χωράω πουθενά! τόσο απλό!

ιδίως στο γάμο, αν ο σύζυγος δεν αξίζει να ταπεινώσεις τον εγωισμό σου...τότε είναι φυλακή. ν ξυπνάς και να ρωτάς πρώτα εκείνον τί θέλει. μετά να σκέφτεσαι τί ήθελες εσύ κι αν μπορείτε να τα βάλετε σε μια ευθεία και τα δύο. αμοιβαία! πολλές φορές να μην λες καν τί ήθελες, γιατί ανακαλύπτεις τη χαρά στα θέλω του συζύγου.

όταν δε κάνει εκείνος αυτά που περιγράφω, τότε δεν είσαι απλά χαρούμενη, αλλά μόλις μπήκες στον Παράδεισο!

[georgiamami]

[quote name=χαμομηλάκι

georgiamami μίλησες για συγχώρεση... άρα έχει ήδη πονέσει κάποιος' date=' ώστε να μπει στη διαδικασία της συγχώρεσης...

Γιατί όμως δεν είναι ο άνθρωπος ικανός από τη στιγμή που αποφασίζει να συμβιώσει με τους άλλους να μαζέψει τα αγκάθια του και να παραμερίσει τις δικές του επιθυμίες παράλληλα βέβαια και οι δυο τους να πράξουν το ίδιο.

 

 

 

<<Γιατι πολυ απλα, δεν καταληγουμε ολοι συνειδητα στην μονιμη δεσμευση ενος γαμου. Και φυσικα δεν εχουμε ολοι το ιδιο μορφωτικο και σκεπτικο επιπεδο.>>

 

 

Γιατί δηλαδή θα πρέπει να εθίσει κανείς τον εαυτό του στη συγχώρεση και να μην αποφύγει τελείως την επόμενη επίπονη επαφή.

 

<<Συγχωρω δεν σημαινει απολυτα και ανεχομαι. Η συγχωρεση φερνει γαληνη στη ψυχη μας πρωτα απο ολα και στη συνεχεια γλυκαινει η συμπεριφορα μας και αυτο εχει ως αποτελεσμα (οχι παντα φυσικα) την γλυκιτητα και απο τον αλλον κατα το " μαλακη γλωσσα κοκκαλα τσακιζει">>

 

 

Για παράδειγμα γυναίκες που έχουν υποφέρει μέσα σε έναν γάμο, πόσο εύκολα μπορούν να αφεθούν σε έναν δεύτερο. Φαντάζομαι το μόνο που θα επιδιώκουν στο μέλλον είναι να αποφύγουν την επανάληψη των ίδιων αρνητικών αισθημάτων, αποφεύγοντας τελείως να μπουν σε έναν δεύτερο γύρο. Άλλο παράδειγμα, παιδιά που έχουν νιώσει την εγκατάλειψη, πόσο εύκολα θα εμπιστευτούν σε μελλοντική σχέση ότι δε θα τους ξανασυμβεί.

 

<<Δυστυχως, συμβαινει να ελκονται απο παρομοιες καταστασεις και να πεφτουν στα ιδια ...... >>

 

Επίπονες εμπειρίες κατά τη γνώμη μου καταγράφονται έντονα στη μνήμη χωρίς να το θέλεις και εμφανίζονται τροχοπέδη μπροστά σε μετέπειτα επιθυμίες και επιλογές. Μακάρι με τη συγχώρεση που δίνεις απλόχερα στους άλλους να παραγραφόταν στην ψυχή σου ο πόνος, που εγωιστικά σου προσέφεραν οι άλλοι ή ίσως το αντίστροφο εκείνος που προσέφερες εσύ ο ίδιος. Ακόμη κι αν συγχωρέσεις είμαι σίγουρη ότι δεν θα ξεχάσεις και στην επόμενη σχέση δε θα είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος.[/quote]

 

<<Οχι, δεν παραγραφονται οι αναμνησεις. Υπαρχουν και αναβιωνονται σε καθε καθημερινη σκηνη που μοιαζει με τα βιωματα.

Πονανε, αλλα εμεις πρεπει να συνεχισουμε. Και αυτο επιτυγχανεται μονο οταν αποδεχθουμε το παρελθον μας, αγαπησουμε τους εαυτους μας και καταφερουμε καθε πληγη μας να την μετατρεψουμε σε οπλο δυναμης με κατευθυνση την ηρεμια μας.

Αν εμεις ειμαστε ηρεμοι και εχουμε αποδεχθει το ειναι μας χωρις ντροπες και τυψεις, τοτε εχουμε κανει ενα τεραστιο βημα. Μπορουμε να αγαπαμε αληθινα αρα και να συγχωρουμε.

Με λιγα λογια το ιδιο λεει ακριβως παρακατω και η Melina:

Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση να γίνουμε πιο δυνατοί μέσα απο δύσκολες καταστάσεις ,να αγαπήσουμε τον ευατό μας και να συγχωρήσουμε όλους όσους μας πλήγωσαν ή μας πρόδωσαν .

 

ευτυχώς δεν είμαστε σκαντζόχοιροι αλλά άνθρωποι !!!!

που μπορούμε και αγκαλιαζόμαστε και σφιχταγκαλιαζόμαστε over and over again....

το όλο θέμα με τους άλλους είναι το πόσο καλά είσαι με τον εαυτό σου !!!!

Το ποσο εκτιμάς τον ευατό σου,

το πόσο γεμάτος νιώθεις εσύ ως άτομο και το πόσο ΑΦΗΝΕΙΣ του άλλους να σε πληγώσουν.

 

georgiamami συμφωνώ με το θέμα της συγχώρησης απόλυτα!!!!

ΟΛΟΙ εχουν το δικαίωμα του λάθους , εξάλλου και εμεις οι ίδιοι εχουμε κάνει άπειρα λάθη στην ζωή μας ...

 

 

κάποτε διάβασα ότι όλοι είμαστε θύματα των θυμάτων .....

ποσο δίκαιο εχει αυτη η φράση

 

για μένα είναι κατα ποσο επιτρέπουμε μια άσκημη συμπεριφορά που βιώσαμε κάποτε να μας κατευθύνει την ζωή μας !!!!

και κατα πόσο επιτρέπουμε τους άλλους με τα λογια τους να μας στεναχωρούν .

 

Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση να γίνουμε πιο δυνατοί μέσα απο δύσκολες καταστάσεις ,να αγαπήσουμε τον ευατό μας και να συγχωρήσουμε όλους όσους μας πλήγωσαν ή μας πρόδωσαν .

 

ναι το ξέρω είναι αρκετά δύσκολο και επίπονο το να μπορέσεις να αποβάλεις από μέσα σου τόσα αρνητικά αλλά το αποτέλεσμα είναι λύτρωση για την ψυχή και κέρδος για την ζωή σου .

 

....και να πω και για το τέλος ότι εξαρτάται και απο το είδος της σχέσης .....

παράδειγμα εαν είναι η κολλητή σου που σε κανει και πονάς ...ισχύει αυτό που λέμε εάν έχεις τέτοιους φίλους τι να κάνεις τους εχθρούς ????

 

....εάν είναι οι γονείς σου ... τότε παίρνεις βαθιές ανάσες κοιτάς τα παιδάκια σου και λες ας με βοηθήσει ο Θεός να γίνω καλύτερος γονιός , και όταν φτάσω στην ηλικία των γονιών μου να μην είμαι τόσο γερο -παράξενος.

 

....εάν είναι ο σύντροφός σου ....εδώ δεν ξέρω τι να πω ???

ή μάλλον παίζουν πάρα μα πάρα πολλά και θα αφήσω τις πιο ώριμες να μιλήσουν (γιατί εγώ είμαι μικρό .....λέμε τώρα ....)

 

 

και τη μοναξιά πως τη διαχειρίζεσαι ρε

χαμομηλάκι;;;

υπάρχει συνταγή;;;;

 

"θέλει αγώνα η μοναξιά...... το ξέρω αυτό πολύ καλά....."

 

 

<< Η μοναξια ειναι ομορφη οταν την εχουμε αποζητησει εμεις και οχι οταν μας την επιβαλλουν

Εγω αυτη τη μεθοδο θα την αποκαλουσα στρουθοκαμηλισμο και οχι σκατζοχειρισμο>>

 

Η Melina, εθεσε πολυ ομορφα τη διαφορα αναμεσα στο ειδος της σχεσης. Συμφωνω μαζι της και συμπληρωνω λεγοντας οτι η σχεση με τον / την συντροφο καθως κα η σχεση με τα παιδια μας, ειναι η πιο συνθετη και απαιτει περισσοτερη προσπαθεια για να υπαρχει ισορροπια.

 

Ζητω συγνωμη αλλα παλι δεν λειτουργησε η μορφοποιηση κειμενου και δεν μπορεσα να διφοροποιησω οπτικα τις δικες μου απαντησεις. Ελπιζω να βγαλατε νοημα. (Τις εβαλα σε << >> )

[Catrin]

Δύσκολες οι άμυνες....

[JENIA]

λοιπον θα πω και εγω τι πιστευω και γενικα πανω στο θεμα σχεσεις συζηγου- συγγενων *-φιλων - παιδιων . ενας κυκλος μια ζωη ενα θεμα γεματο αποριες αλλες φορες καλες αλλες φορες ασχημες . ζω τον κυκλο μαθενω και προσπαθω να μπορω να κανω την ζωη και την σχεση μου οσο γινεται ποιο ομορφη για να μπορω να προχοραω μπροστα . πολλες φορες μπορει να τσαλακοθεις , να κανεις λαθος εσυ η εγω να θελεις εσυ την συχωρεση η αυτος που θε σε εχει πληγωσει . πολλες φορες θελουμε να μην υπαρχει ο πονος -η λυπη μεσα στην ζωη μας αυτο ομως δεν γινεται ειναι το παιχνιδι της ζωης πρεπει να μαθουμε να μαχομαστε για να μπορουμε να υπαρχουμε και να ημαστε καλα .η μοναξια για εμενα εχει δυο ρολους ο ρολος της αποξενωσης για να μην μπορεσω να αντιμετοπησω την κατασταση και ο αλλος ρολος να κατσω να βαλω τα πραγματα κατω και να δω τι μπορω να κανω πως θα δημιουργησω την καλητερη προιποθεση για να (απολαγω ) απο το προβλημα μου . για εμενα ολα ειναι σωστες κοινησεις ομως με μια προηποθεση να τα χρησιμοποιεις για να ζωσεις οχι για να χαθεις σε ενα κενο .....

[SKEK]

Τέλειο θέμα χαμομηλάκι. Το παλεύω μ'ένα τέτοιο θέμα τις τελευταίες μέρες, πέταξα και υπονοούμενα σε άλλο θέμα, είδωμεν...

 

Γιατί όμως δεν είναι ο άνθρωπος ικανός από τη στιγμή που αποφασίζει να συμβιώσει με τους άλλους να μαζέψει τα αγκάθια του και να παραμερίσει τις δικές του επιθυμίες παράλληλα βέβαια και οι δυο τους να πράξουν το ίδιο. Αντίθετα κάποιοι τα προβάλουν ακόμη περισσότερο τα αγκάθια τους, ώστε να δείξουν την υπεροχή τους μέσα στη σχέση.. ....Προκειμένου να φτάσουμε στο σημείο της συγχώρεσης, άρα την υποχώρηση του ενός, γατί να μην αναλογιστούμε τις συνέπειες των πράξεων πριν γίνουν. Πόσο απαραίτητο είναι να ικανοποιεί κάποιος τις δικές του εσωτερικές αναζητήσεις χωρίς να αναλογίζεται το κόστος στην ψυχή του άλλου. Άλλωστε οι άλλοι έχουν και εκείνοι τα αγκάθια τους δεν είναι όμως πρόθυμοι να τα χρησιμοποιήσουν γιατί δεν αντιλαμβάνονται τη σχέση ως ανταλλαγή πόνου..

Είμαστε άνθρωποι όπως είπε και η Μελίνα και έχουμε αδυναμίες και αυθορμιτισμό. Ο αυθορμιτισμός μας δεν μας αφήνει περιθώρια για τακτικές ιδίως αν είμαστε και ανυποψίαστοι σε κάποιες περιπτώσεις. Και πολλές φορές για να εμβαθύνουμε τις σχέσεις αυτές ή για να τις δοκιμάσουμε πόσο δυνατές είναι, πρέπει να τις περάσουμε και από αυτή τη διαδικασία, της συγχώρεσης (είτε να μας ζητήουν και να τη δεχθούμε είτε να ζητήσουμε εμείς οι ίδιοι).

 

Πάντως για ένα μπορώ να ελπίζω σε τέτοιες περιπτώσεις. Ότι η όποια εξέλιξη μιας σχέσης είναι καλύτερη από κάθε στασιμότητα.

[vouraikos]

η δικη μου απορια πανω στο θεμα ειναι, αν ο αυθορμιτισμος ειναι κατι που μαθαινεις ή το εχεις!

 

ειναι πολλες οι φορες που θα ηθελα να μπορουσα να εχω λιγοτερο . Γιατι ετσι δεν θα πληγωνομουνα δεν θα απογοητευομουνα τοσο ευκολα . αλλα δεν εχω καταφερει να τον συγκρατησω!

 

Ετσι εξακολουθω και πειθομαι ευκολα απο ανθρωπους για τις προθεσεις τους.

εξακολουθω και δινομαι ευκολα σε σχεσεις , οποιαδηποτε μορφης

και βεβαια ειναι παααρα πολλες οι φορες που μαζευω κομματια μετα.

 

δεν το κοβω ομως. Οχι γιατι δεν θελω, αλλα γιατι δεν μπορω! δεν μπορω να ζησω περιμενοντας να μου αποδειξει ο αλλος οτι ειναι καλος και μετα να ανοιχτω.

 

οσο το εχω ψαξει μεσα μου, εχω καταληξει οτι εχει να κανει με το "τι πλατες εχεις".

 

με το ποσο νιωθεις οτι εχει αποθεματικα αγαπης, οποτε και να χασεις.....δεν πειραζει , εχεις "καβα".

 

σε μενα παντως λειτουργει.

η σχεση μου με τα αδερφια μου και τους γονεις μου, ηταν παντα τετοια, που δεν φοβηθηκα ποτε να πληγωθω, γιατι 4 αγκαλιες με περιμενανε πισω ανοιχτες μεχρι να περασει η μπορα. και ετσι εκανα παντα. δεν ξερω αν ποτε θα παψω να αντεχω και θα πω "οχι , δεν εμπιστευομαι κανεναν και προτιμω τις επιφανειακες σχεσεις" αλλα ακομα εεεεχω αποθηκη.

 

δεν λεω, εχω χασει πολλα με αυτη την λογικη. αλλα οταν κερδιζεις και μια ουσιαστικη σχεση που οι πληγες του αγκαλιασματος, απλα στολιζουν την "κοινη" σας ζωη .....ειναι τοσο "πολυ" αυτο το συναισθημα...!!!!!

 

(με επιασε πολυλογια παλι???) -εεε με αυτα παντα κολλαω-