Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

Δε θέλω να φύγει απο κοντά μου


Recommended Posts

Εφτασε λοιπόν η ώρα που θα πρέπει κι εγώ να αποχωριστώ το μικρό μου αγγελούδι.

Αρχές Νοεμβρίου ξεκινάω κ πάλι να δουλεύω και ο μικρός μου θα πρέπει να π΄'αει σε βρεφονηπιακό μιάς κι εγώ δεν έχω καμία βοήθεια απο Μαμά ή πεθερά.

Μέχρι τώρα δεν το είχα συνηδυτοποιήσει.Απο προχθές το βράδυ όμως έχω χάσει τον ύπνο μου.Μιλούσα με την αδερφή μου κ μου είπε οτι ο μικρός πρέπει να αρχίσει για να προσαρμοστεί κ εκείνος κ εγώ.

Απο εκείνει την ώρα,τον είχα που τον είχα καλομάθει στις αγκαλιές,τώρα δεν τον αφήνω.Ενώ κάποιες στιγμές τον άφηνα λίγο για να κάνω καμιά δουλειά,τώρα όλη την ώρα είμαστε αγκαλιές.Ακόμα κ την ώρα που κοιμάτε κάθομε κ τον χαζέυω.Που δεν το έκανα ποτέ.Περίμενα να κοιμηθεί για να χαλαρώσω λίγο κ να κάνω καμιά δουλειά.

Και μόνο που σκέφτομαι οτι θα ξυπνάει και οι μέρες του δεν θα είναι οι ίδιες....τρελένομαι.

Ελεγσα λοιπόν στην αδερφή μου οτι τις πρώτες μέρες θα πηγαίνω κι εγω για λίγο,για να μην βρεθεί ξαφνικά με άγνωστα πρόσωπα,γιατί δεν ξέρω κατα πόσο θα κάνει καλό στην ψυχολογία του μια τέτοια αλλαγή.(Καλά για τη δικιά μου δεν συζητάμε.Απο την πρώτη στιγμή που έμεινα έγκυος είμαι στο σπίτι).

Εκείνη μου λέει όχι μην ανυσηχεις τα παιδιά είναι σκληροπυρηνικά και προσαρμόζονται εύκολα και οτι χειρότερο κακό θα του κάνω έτσι....

Ξέρω είμαι παρανοική αλλά ένα χρόνο τώρα είμαστε αυτοκόλλητοι.Τώρα τελευταία εν το μεταξύ περισσότερο.Μέχρι κ μέσα στον ύπνο του φωνάζει Μαμάαα...

Αχχχ σας ζάλησα αλλά θέλω λίγο κουράγιο.Αυτά νιώθατε κι εσείς? μήπως το παρακάνω κ το παιδί μου το καταλάβει και του κάνω χειρότερο κακό? και δεν μπορέσει να προσαρμοστεί?

Μήπως δεν πρεπει να πηγαίνω στην αρχή κ να τον αφήσω μπαμ όπως λέει η αδερφή μου.Τι να κάνω? και δεν μένω ξανά έγκυος για να τα έχω μαζί και να πάω μια και καλή στη δουλεια.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Κάπως ετσι ενιωθα και εγώ οταν τον αφησα 11 μηνών για να γυρισω στη δουλειά. Εγω επελεξα να τον αφησω σπιτι με γυναίκα έως τα δυο που τον πηγαινω παιδικο. Νομιζω πως δεν ειναι καλο για το παιδι να τον αφησεις στον παιδικο με τη μια και να φυγεις. Χρειάζεται μια περιοδος προσαρμογης. Στην αρχη μια ωρα μετα δυο μετα λιγο περισσοτερο, αναλογα και με το παιδάκι. Κουραγιο, προσπαθησε να μην μεταδιδεις το αγχος σου γιατι το αντιλαμβάνεται και τα πραγματα γινονται χειροτερα. Υπομονη και θα συνιθησετε και οι δυο αφου δεν γινεται αλλιως. Στο λεω για να το ακουω και εγώ αφου και για μενα ειναι η πρωτη χρονια στον παιδικο και ενα αγχος το χω.

Link to comment
Share on other sites

Βρε joela μου... πώς τα γράφεις έτσι απότομα ?????? Πήγε η καρδιά μου στην Κούλουρη μέχρι να καταλάβω η γυναίκα ότι αναφέρεσαι σε βρεφονηπιακό....

Στο θέμα μας τώρα: υπομονή. Δεν έχεις άλλη εναλλακτική, οπότε πρέπει και οι δυο σας να συνηθίσετε στις νέες συνθήκες. Στο λέω εγώ που σε 1,2 χρόνο άλλαξα δυο γυναίκες να μου φυλάνε τα παιδιά (στην αρχή ήταν ένα, μετά ήρθε και η μπέμπα) και ξέρω πόσα καρδιοχτύπια έχω περάσει εάν τα φροντίζουν, εάν ασχολούνται μαζί τους, εάν τους λείπουμε κλπ κλπ και από 01/09 τα έβαλα και τα δυο σε βρεφονηπιακό...

Λοιπόν σε πληροφορώ ότι ιδίως η μπέμπα (11 μηνών γίνεται σήμερα) δεν έχει καταλάβει τίποτε ! Ή τουλάχιστον δεν βλέπω κάποια αλλαγή στην συμπεριφορά της ! Βλέπω ένα μωράκι χαρούμενο που χωρίς κλάμα έρχεται χωρίς κλάμα φεύγει. Ο μικρός αντίθετα τις πρώτες μέρες αντέδρασε κάπως - τώρα βέβαια ζούμε το δράμα την ώρα της επιστροφής από τον σταθμό γιατί δεν θέλει να κατέβει από το σχολικό ! Άκουσον άκουσον !!!! Καταλαβαίνω πως περνάνε καλά εκεί, έρχονται σε επαφή με άλλα πιτσιρίκια, έχουν τις δασκάλες τους. Βλέπω με πόση αγάπη τους μιλάει η κοπέλα που τα βάζει στο σχολικό κάθε πρωί !

Σε σημείο που, ψιλομετανιώνω, που δεν έπαιρνα από πιο πριν την απόφαση...

Προσπάθησε πάντως όσο μπορείς να μην μεταδίδεις το άγχος σου στον μικρό και, εάν έχεις το περιθώριο λόγω δουλειάς, κοίτα για μια πιο ήπια προσαρμογή (στην αρχή κάποιες ώρες για 4-5 μέρες και μετά ολόκληρη την μέρα)...

Κουράγιο από μια μανούλα που πέρασε το ίδια !!!

x3lfp2?r=1334129047

 

ziswp2.png

Link to comment
Share on other sites

Εφτασε λοιπόν η ώρα που θα πρέπει κι εγώ να αποχωριστώ το μικρό μου αγγελούδι.

Αρχές Νοεμβρίου ξεκινάω κ πάλι να δουλεύω και ο μικρός μου θα πρέπει να π΄'αει σε βρεφονηπιακό μιάς κι εγώ δεν έχω καμία βοήθεια απο Μαμά ή πεθερά.

Μέχρι τώρα δεν το είχα συνηδυτοποιήσει.Απο προχθές το βράδυ όμως έχω χάσει τον ύπνο μου.Μιλούσα με την αδερφή μου κ μου είπε οτι ο μικρός πρέπει να αρχίσει για να προσαρμοστεί κ εκείνος κ εγώ.

Απο εκείνει την ώρα,τον είχα που τον είχα καλομάθει στις αγκαλιές,τώρα δεν τον αφήνω.Ενώ κάποιες στιγμές τον άφηνα λίγο για να κάνω καμιά δουλειά,τώρα όλη την ώρα είμαστε αγκαλιές.Ακόμα κ την ώρα που κοιμάτε κάθομε κ τον χαζέυω.Που δεν το έκανα ποτέ.Περίμενα να κοιμηθεί για να χαλαρώσω λίγο κ να κάνω καμιά δουλειά.

Και μόνο που σκέφτομαι οτι θα ξυπνάει και οι μέρες του δεν θα είναι οι ίδιες....τρελένομαι.

Ελεγσα λοιπόν στην αδερφή μου οτι τις πρώτες μέρες θα πηγαίνω κι εγω για λίγο,για να μην βρεθεί ξαφνικά με άγνωστα πρόσωπα,γιατί δεν ξέρω κατα πόσο θα κάνει καλό στην ψυχολογία του μια τέτοια αλλαγή.(Καλά για τη δικιά μου δεν συζητάμε.Απο την πρώτη στιγμή που έμεινα έγκυος είμαι στο σπίτι).

Εκείνη μου λέει όχι μην ανυσηχεις τα παιδιά είναι σκληροπυρηνικά και προσαρμόζονται εύκολα και οτι χειρότερο κακό θα του κάνω έτσι....

Ξέρω είμαι παρανοική αλλά ένα χρόνο τώρα είμαστε αυτοκόλλητοι.Τώρα τελευταία εν το μεταξύ περισσότερο.Μέχρι κ μέσα στον ύπνο του φωνάζει Μαμάαα...

Αχχχ σας ζάλησα αλλά θέλω λίγο κουράγιο.Αυτά νιώθατε κι εσείς? μήπως το παρακάνω κ το παιδί μου το καταλάβει και του κάνω χειρότερο κακό? και δεν μπορέσει να προσαρμοστεί?

Μήπως δεν πρεπει να πηγαίνω στην αρχή κ να τον αφήσω μπαμ όπως λέει η αδερφή μου.Τι να κάνω? και δεν μένω ξανά έγκυος για να τα έχω μαζί και να πάω μια και καλή στη δουλεια.

ΑΧ ΑΧ!! και εγω Νοεμβριο γυρναω δουλεια κ παρ'ολο που θα τον κρατησει η πεθερα μου μαζι με τ'αλλα 4 εγγονια κλαιω κ που το σκεφτομαι. ανυσυχω για την ασφαλεια του γιατι δεν μπορει να τα κουμανταρει τοσσο μικρα ενας ανθρωπος, κλαιω για αυτα που θα κανει πρωτη φορα κ εγω θα τα χανω, κλαιω γιατι δεν ξερω αν θα εχω το κουραγιο να ασχολουμαι ποιοτικα μαζι του οπως του αξιζει οταν θα γυριζω απ την δουλεια, στεναχωριεμαι που δεν θα τον μεγαλωσω με τις δικες μου αρχες αλλα με της πεθερας μου, κλαιω που με τις παλιοκαταστασεις που μας εχουν ζορισει δεν μπορω να εχω αλλη επιλογη απ το να δουεψω.

ολες καπως ετσι πρεπει να νιωθουμε δεν εισαι υπερβολικη, εισαι ΜΑΝΑ. κ οσο αν θα τον αφησεις μια κ εξω μην το πολυσκεφτεσαι εσυ ξερεις το καλυτερο για το παιδακι σου θα το καταλαβεις τι πρεπει να κανεις οταν ερθει η ωρα. καλο κουραγιο σε ολες τις εργαζομενες μανουλες...

age.png

το παιδι σου δεν ειναι η συνεχεια της ζωης σου,

ειναι η αφετηρια της δικης του ζωης!

Link to comment
Share on other sites

Εγώ τη μικρή μου την άφησα 8 μηνών στον παιδικό μπαμ κι έξω γιατί δεν είχα άλλη επιλογή. Δεν ξέρω αν έκανα καλά ή όχι, ξέρω ότι ακόμα βλέπω το μουτράκι της το κλαμμένο μέσα από το τζάμι του σχολικού.

Δεν ξέρω αν είναι εύκολο, για μένα δεν ήταν πέρυσι και δεν είναι και φέτος αλλά θα συνηθίσεις. Εσύ ίσως πιο αργά από ότι το μικρό σου.

Το παν είναι να διαλέξεις ένα χώρο που θα αισθάνεσαι άνετα να τους εμπιστευτείς το παιδί σου. Όσο αυτό είναι εφικτό.

Υπομονή και κουράγιο!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Αυτά νιώθατε κι εσείς? μήπως το παρακάνω κ το παιδί μου το καταλάβει και του κάνω χειρότερο κακό? και δεν μπορέσει να προσαρμοστεί?

Μήπως δεν πρεπει να πηγαίνω στην αρχή κ να τον αφήσω μπαμ όπως λέει η αδερφή μου.Τι να κάνω? και δεν μένω ξανά έγκυος για να τα έχω μαζί και να πάω μια και καλή στη δουλεια.

 

Αυτά και χειρότερα μπορώ να σου πω! Την πρώτη μέρα που την πήγα στον παιδικό και την άφησα να μπει στην τάξη έκλαιγα... αυτή δεν γύρισε να μου ρίξει ούτε δεύτερη ματιά :lol: Πήγα σπίτι οδηγώντας και κλαίγοντας. Άκουγα από την ενδοεπικοινωνία τη φωνή της ενώ δεν ήταν στο σπίτι... άκουγα την κουδουνίστρα να χτυπάει ενώ ήταν ακίνητη... εφιάλτης

 

Δεύτερη μέρα σχεδόν τα ίδια... γύρισα σπίτι και έφυγα ξανά βόλτα στα μαγαζιά. Σκεφτόμουν ότι έχει να της προσφέρει τόσα πολλά ο παιδικός σταθμός και ότι άδικα στεναχωριέμαι. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω άλλη επιλογή...

 

Εν ολίγοις πιο εύκολα προσαρμόστηκε η μικρή... παρά εγώ :lol:

 

Σημείωση... η μικρή μου ήταν 9 μηνών όταν πήγε "στα παιδάκια" :)

 

Θα κάνεις ό,τι σου πουν απο τον παιδικό σταθμό. Αν το παιδί σου είναι κοινωνικό είναι πιθανό να προσαρμοστεί αμέσως ;)

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

Αχ βρε κορίτσια να ξέρατε τι ανακούφιση νίωθω!!!!

Αρχισα να εσθάνομαι υστερική και παράλογη.Να δώ πως θα το ξεπεράσω.

Εγω ευτυχώς δεν έχω θέμα με τη δουλεία.Δουλεύω και στο δημόσιο και έχω πολλές διευκολύνσεις.Μπορώ να πω οτι λίγο έχω πεθυμήσει και τη δουλερία μιας και σχεδον 2 χρόνια είμαι κλεισμένη σε 4 τοίχους.Φυσικά αν μπορούσα να επιλέξω χ@@μενη την έχω τη δουλεία.Αυτό που με προβληματ΄΄ιζει περισσότερο είναι η ομαλή προσαρμογή του παιδιού με το μικρότερο κόστος στην ψυχούλα του.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...