Τι άλλο θ'ακουσω!!!! [παλαιότερο θέμα]

[aglaia]

Κι επειδή η επιστήμη της ψυχολογίας κατά μεγάλο μέρος εξακολουθεί να μην είναι επιστήμη, οι ψυχολόγοι εξακολουθούν στην πλειοψηφία τους να εκπαιδεύονται με τον ίδιο τρόπο και να κάνουν τα ίδια λάθη.

 

Αυτό μην το υποστηρίξεις σε καμιά ημερίδα της φιλοσοφικής γιατί θα σε πετάξουν έξω! Μιλάμε σε κάθε μάθημα ψυχολογίας ή παιδαγωγικής ή διδακτικής που παρακολούθησα, κάνανε αγώνα στην αρχή για να αποδείξουν την επιστημονικότητά τους!!!

 

Τι εννοείς;

Αυτά που γράφω τα λένε οι ψυχολόγοι που προτιμούν την επιστημονική τεκμηρίωση και αυτοί είναι που καρφώνουν (και καλά κάνουν) τους συναδέλφους τους που έχουν μείνει αλλού.

 

Ο σχεδιασμός μελετών, η συλλογή παρατηρήσεων, η επεξεργασία τους είναι πολλή δουλειά και έχουν κάθε λόγο αυτοί που την κάνουν να την υπερασπίζονται.

 

Το πρόβλημα είναι οι άλλοι που γράφουν και λένε διάφορες αυθαιρεσίες που φαίνεται να συμφωνούν με κάποιες θεωρίες επίσης αυθαίρετες...

[Dimitrali]

Αγλαΐα, αυτό που γράφω είναι γεγονός και μου είχε κάνει έκπληξη. Σε όλα σχεδον τα βιβλία της παιδαγωγικής που μας είχαν δώσει στο Πανεπιστήμιο, το πρώτο κεφάλαιο τουλάχιστον ήταν αφιερωμένο στην απόδειξη της επιστημονικότητας της Παιδαγωγικής. Με αναλυτικές περιγραφές της επιστημονικής μεθόδου: παρατήρηση, υπόθεση, πείραμα.

 

Ο σχεδιασμός μελετών, η συλλογή παρατηρήσεων, η επεξεργασία τους είναι πολλή δουλειά και έχουν κάθε λόγο αυτοί που την κάνουν να την υπερασπίζονται.

 

Το πρόβλημα είναι οι άλλοι που γράφουν και λένε διάφορες αυθαιρεσίες που φαίνεται να συμφωνούν με κάποιες θεωρίες επίσης αυθαίρετες...

 

Συμφωνούμε απόλυτα σε αυτό! Όμως με ενοχλούσε αυτή τους η εμμονή. Νομίζω θα ήταν σωστότερο και υπεραρκετό κάθε φάση εξέλιξης της διδασκαλίας να αναφέρονται τα στοιχεία που την τεκμηριώνουν (πχ. μελέτες, έρευνες, παρατηρήσεις, πειράματα). Από την άλλη βέβαια, η παιδαγωγική έχει πολλάκις κατηγορηθεί ως μη επιστημονικός κλάδος συνεπώς αυτό δικαιολογεί το άγχος τους.

[filaki]

Ομολογώ ότι έβαλα το βίντεο αλλά είχα ένα πρόβλημα ήχου και δεν άκουσα. Αλλά βρε κορίτσια μου πάλι σοκαρίστηκα με κάτι εικόνες με μεγάλα παιδάκια που θήλαζαν... Μη με πετροβολήσετε... αλλά ας μου πει κάποια που γνωρίζει μέχρι ποιά ηλικία είναι φυσιολογικό (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη) ένα παιδάκι να θέλει να θηλάζει και να θηλάζει;

[aglaia]

 

Συμφωνούμε απόλυτα σε αυτό! Όμως με ενοχλούσε αυτή τους η εμμονή. Νομίζω θα ήταν σωστότερο και υπεραρκετό κάθε φάση εξέλιξης της διδασκαλίας να αναφέρονται τα στοιχεία που την τεκμηριώνουν (πχ. μελέτες, έρευνες, παρατηρήσεις, πειράματα). Από την άλλη βέβαια, η παιδαγωγική έχει πολλάκις κατηγορηθεί ως μη επιστημονικός κλάδος συνεπώς αυτό δικαιολογεί το άγχος τους.

 

Για να υπάρχει τόση εμμονή κάτι σημαίνει. Η αμφισβήτηση ίσως τους φέρνει σε θέση άμυνας.

 

Οι ανθρωπιστικές επιστήμες αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα στην αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, στην αντικειμενικότητα των παρατηρήσεων... Έχουν άλλα προβλήματα να λύσουν.

[aglaia]

Ομολογώ ότι έβαλα το βίντεο αλλά είχα ένα πρόβλημα ήχου και δεν άκουσα. Αλλά βρε κορίτσια μου πάλι σοκαρίστηκα με κάτι εικόνες με μεγάλα παιδάκια που θήλαζαν... Μη με πετροβολήσετε... αλλά ας μου πει κάποια που γνωρίζει μέχρι ποιά ηλικία είναι φυσιολογικό (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη) ένα παιδάκι να θέλει να θηλάζει και να θηλάζει;

 

Εμένα πάλι με σοκάρει ο πρόωρος αποθηλασμός. Με σοκάρει η στάση της μαμάς που δεν μπορεί να ανεχτεί το παιδί πάνω της, με σοκάρει το πόσο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις πολύ βασικές του ανάγκες, με σοκάρει όλο αυτό που περνάει το παιδί ψυχικά και σωματικά και κανείς δεν θέλει να το δει. Εννοείται ότι ποτέ δεν λέω τίποτα αλλά κάθε φορά η ψυχή μου το ξέρει πώς νιώθω...

 

 

Έχουν γίνει πολλές ανθρωπολογικές μελέτες κι εδώ σου γράφω τα αποτελέσματα από διάφορες μελέτες με διαφορετικά κριτήρια, έτσι όπως τα παρουσιάζει συνολικά η ανθρωπολόγος Kathy Dettwyler

 

My research has looked at the various "life-history" variables (such as length of gestation, birth weight, growth rate, age at sexual maturity, age at eruption of teeth, life span, etc.) in non-human primates and then looked at how these variables correlate with age at weaning in these animals. These are our closest relatives in the animal kingdom, especially gorillas and chimpanzees, who share more than 98% of their genes with humans. I came up with a number of predictions for when humans would "naturally" wean their children if they didn't have a lot of cultural rules about it. This interest stemmed from a reading of the cross-cultural literature on age at weaning, which shows that cultures have very different beliefs about when children should be weaned, from very early in the U.S. to very late in some places. One often hears that the worldwide average age of weaning is 4.2 years, but this figure is neither accurate nor meaningful. A survey of 64 "traditional" studies done prior to the 1940s showed a median duration of breastfeeding of about 2.8 years, but with some societies breastfeeding for much shorter, and some for much longer. It is meaningless, statistically, to speak of an average age of weaning worldwide, as so many children never nurse at all, or their mothers give up in the first few days, or at six weeks when they go back to work. It is true that there are still many societies in the world where children are routinely breastfed until the age of four or five years or older, and even in the United States, some children are nursed for this long and longer. In societies where children are allowed to nurse "as long as they want" they usually self-wean, with no arguments or emotional trauma, between 3 and 4 years of age. This interest also stemmed from the realization that other animals have "natural" ages of weaning, around 8 weeks for dogs, 8-12 months for horses, etc. Presumably these animals don't have cultural beliefs about when it would be appropriate.

 

Some of the results are as follows:

 

1. In a group of 21 species of non-human primates (monkeys and apes) studied by Holly Smith, she found that the offspring were weaned at the same time they were getting their first permanent molars. In humans, that would be: 5.5-6.0 years.

 

2. It has been common for pediatricians to claim that length of gestation is approximately equal to length of nursing in many species, suggesting a weaning age of 9 months for humans. However, this relationship turns out to be affected by how large the adult animals are -- the larger the adults, the longer the length of breastfeeding relative to gestation. For chimpanzees and gorillas, the two primates closest in size to humans and also the most closely genetically related, the relationship is 6 to 1. That is to say, they nurse their offspring for SIX times the length of gestation (actually 6.1 for chimps and 6.4 for gorillas, with humans mid-way in size between these two). In humans, that would be: 4.5 years of nursing (six times the 9 months of gestation).

 

3. It has been common for pediatricians to claim that most mammals wean their offspring when they have tripled their birth weight, suggesting a weaning age of 1 year in humans. Again though, this is affected by body weight, with larger mammals nursing their offspring until they have quadrupled their birth weight. In humans, quadrupling of birth weight occurs between 2.5 and 3.5 years, usually.

 

4. One study of primates showed that the offspring were weaned when they had reached about 1/3 their adult weight. This happens in humans at about 5-7 years.

 

5. A comparison of weaning age and sexual maturity in non-human primates suggests a weaning age of 6-7 for humans (about half-way to reproductive maturity).

 

6. Studies have shown that a child's immune system doesn't completely mature until about 6 years of age, and it is well established that breast milk helps develop the immune system and augment it with maternal antibodies as long as breast milk is produced (up to two years, no studies have been done on breast milk composition after two years post partum).

 

And on and on. The minimum predicted age for a natural age of weaning in humans is 2.5 years, with a maximum of 7.0 years.

 

In terms of the benefits of extended breastfeeding, there have been a number of studies comparing breastfed and bottlefed babies in terms of the frequency of various diseases, and also IQ achievement. In every case, the breastfed babies had lower risk of disease and higher IQs than the bottle-fed babies. In those studies that divided breastfed babies into categories based on length of breastfeeding, the babies breastfed the longest did better in terms of both lower disease and higher IQ. In other words, if the categories were 0-6 months of breastfeeding, 6-12 months, 12-18 months and 18-24+ months, then the 18-24+ month babies did the best, and the 12-18 month babies did the next best, and the 6-12 months babies did the next best, and the 0-6 months babies did the worst of the breastfed groups, but still much better than the bottlefeeding group. This has been shown for gastrointestinal illness, upper respiratory illness, multiple sclerosis, diabetes, heart disease, and on and on and on. Likewise, the babies nursed the longest scored the highest on the IQ tests. One important point to notice is that none of these studies looked at children who had nursed longer than 2 years. Anyone 18-24 month or longer was lumped into big category. Presumably, the benefits continue to accrue, as your body doesn't *know* that the baby has bad a birth day and suddenly start producing nutritionally and immunologically worthless milk.

 

However, no one has yet proved, either way, that the benefits of breastfeeding either continue or stop at two years of age, because the appropriate studies have not been done. The trend during the first two years is clearly for continuing benefits the longer you nurse. Clearly the phenomenon of dimishing returns is at work here -- the first six months of breastfeeding are clearly much more important in terms of the baby's nutrition and immunological development than the six months from 3.5 to 4.0 years. That doesn't mean that you shouldn't continue to provide breast milk if your baby wants and you don't mind. It would be like saying, "Well Mabel, we don't get very much income from that oil well anymore. Used to get $56 a month in royalties, now we're lucky if we get $25 a year. Guess we should tell that oil company just to keep their durn money." And Mabel says, in return "Good grief, Clyde, don't be ridiculous. That check still buys $25 worth of food. Where has your mind gone to now?"

 

Clearly, babies born in the U.S. don't have to contend with all the diseases and parasites and contaminated water that babies in Third World countries do. We have more supplementary foods that we can generally trust to be safe and clean. We can get our children immunized, and get them antibiotics for infections when necessary. The fact that we *can* does not mean that breastfeeding is unimportant. Breastfed babies still have the "edge" over bottlefed babies, even in a squeaky clean environment with wonderful medical care. They get sick less often, they are smarter, they are happier. Another important consideration for the older child is that they are able to maintain their emotional attachment to a person, rather than being forced to switch to an inanimate object such as a teddy bear or blanket. I think this sets the stage for a life of people-orientation, rather than materialism, and I think that is a good thing. I also can't imagine living through the toddler years without that close loving connection to a child going through enormous changes, some of which are very frustrating to the child. I could go on forever, but will stop here.

 

I hope this has been of help. These ideas are developed much more eloquently and in much greater detail in my chapter "A Time to Wean" in Breastfeeding: Biocultural Perspectives, being published by Aldine de Gruyter.

[Rosalita]

Ομολογώ ότι έβαλα το βίντεο αλλά είχα ένα πρόβλημα ήχου και δεν άκουσα. Αλλά βρε κορίτσια μου πάλι σοκαρίστηκα με κάτι εικόνες με μεγάλα παιδάκια που θήλαζαν... Μη με πετροβολήσετε... αλλά ας μου πει κάποια που γνωρίζει μέχρι ποιά ηλικία είναι φυσιολογικό (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη) ένα παιδάκι να θέλει να θηλάζει και να θηλάζει;

 

Tο θέμα, φιλάκι, είναι ποιος ορίζει το φυσιολογικό και ποιος το παράλογο...Από τη στιγμή που είμαστε μεγαλωμένοι σε περιόδους πολέμιους του θηλασμού, είναι λογικό να πρέπει να το δουλέψουμε λίγο στο μυαλό μας για να το αποδεχτούμε...Πριν πολλά χρόνια το να θηλάζεις ένα 5χρονο ίσως ήταν απολύτως φυσιολογικό για όλους...

[aglaia]

Κι επειδή ζούμε σε μια τόσο αφύσικη και απαράδεκτη κοινωνία που οι άνθρωποι έχουν φτάσει στο άλλο άκρο, να σοκάρονται από το φυσιολογικό και να θεωρούν πολύ εντάξει το εντελώς αφύσικο, η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιάτρων διευκρινίζει ότι

Δεν υπάρχει άνω όριο στη διάρκεια του θηλασμού και δεν υπάρχει ένδειξη ότι ο θηλασμός είναι επιβλαβής στην ψυχολογία ή την ανάπτυξη του παιδιού στον τρίτο χρόνο της ζωής ή πέρα από αυτό.

[aglaia]

 

Tο θέμα, φιλάκι, είναι ποιος ορίζει το φυσιολογικό και ποιος το παράλογο...Από τη στιγμή που είμαστε μεγαλωμένοι σε περιόδους πολέμιους του θηλασμού, είναι λογικό να πρέπει να το δουλέψουμε λίγο στο μυαλό μας για να το αποδεχτούμε...Πριν πολλά χρόνια το να θηλάζεις ένα 5χρονο ίσως ήταν απολύτως φυσιολογικό για όλους...

 

Ρόζα το φυσιολογικό ορίζεται πολύ εύκολα με επιστημονικά κριτήρια. Είμαστε ένα από τα θηλαστικά και δεν μπορεί να διαφέρουμε ριζικά από αυτά. Μαζεύοντας λοιπόν στοιχεία από διάφορα θηλαστικά και κυρίως από τα πιο κοντινά είναι εύκολο να κατανοήσουμε το φυσιολογικό και για τον άνθρωπο.

 

Η ωριμότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, η έκπτυξη των πρώτων μόνιμων δοντιών, η ηλικία σεξουαλικής ωριμότητας, η διάρκεια της κύησης, το βάρος σε σχέση με το βάρος στην ενήλικη ζωή, το βάρος σε σχέση με το βάρος γένησης είναι δείκτες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με σχετική ασφάλεια. Ξεκινώντας απο την υπόθεση ότι δεν είναι δυνατό σε μας να συμβαίνει κάτι πολύ διαφορετικό, είναι αρκετά εύκολο να καταλήξουμε στο φυσιολογικό.

 

Επίσης ανθρωπολογικές μελέτες σε ειρηνικές κοινωνίες που δεν έχουν δεχθεί πολιστιμικές παρεμβάσεις, δείχνουν ότι εκεί ο θηλασμός για τα περισσότερα παιδιά διαρκεί λίγο παραπάνω από 4 χρόνια.

 

Η παγκόσμια στατιστική του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που δίνει μέσο όρο αποθηλασμού τα 4,2 χρόνια (το 1978) δείχνει ότι δεν μπορεί τόσα δισεκκατομύρια στον πλανήτη να κάναν λάθος! Το λάθος άρχισε να γίνεται τα τελευταία 50 χρόνια με τις πολύ ισχυρές παρεμβασεις.

[Rosie]

Μη με πετροβολήσετε... αλλά ας μου πει κάποια που γνωρίζει μέχρι ποιά ηλικία είναι φυσιολογικό (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη) ένα παιδάκι να θέλει να θηλάζει και να θηλάζει;

 

Είπαμε, ο Michel Odent όταν ερωτήθηκε αυτό απάντησε μέχρι τα 7-8 χρόνια! Ακόμη το θυμάμαι, γιατί τότε που το διάβασα (μου είχε δώσει η γιατρός μου μια μεταφρασμένη διάλεξή του) ήμουνα ακόμη έγκυος, και επομένως άσχετη του θηλασμού, μου έκανε φοβερη εντύπωση

Εγώ πάλι πιστεύω, χωρίς να έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα αυτό, ότι εξαρτάται από το κάθε παιδάκι και ένα καλό benchmark είναι πότε θα αλλάξει τα milk teeth του. Αγλαία έχει κάποια βάση αυτό; Απλά σκέφτηκα ότι αυτός είναι ο λόγος που τα πρώτα δόντια στα αγγλικά ονομάζονται milk teeth (αλήθεια, στα ελληνικά πώς τα λέμε; ).

[soko]

Αλλά βρε κορίτσια μου πάλι σοκαρίστηκα με κάτι εικόνες με μεγάλα παιδάκια που θήλαζαν...

 

filaki εγώ προσωπικά δεν θα σε πετροβολίσω ,γιατί κάπως έτσι σκεφτόμουν

κι εγώ πριν από λίγο καιρό όταν ξεκίνησα να θηλάζω το δεύτερο μου κοριτσάκι.

Πριν από λίγους μήνες βλέποντας κάποια βίντεο για το θηλασμό έπεσα πάνω στο βίντεο που έδειχνε τη μαμά να θηλάζει το 10χρονο κοριτσάκι .Ομολογώ ότι σοκαρίστηκα κι έλεγα α πα πα . Άντε να θηλάζω το πολύ μέχρι 6 μηνών μετά είναι υπερβολικό.Τι να πω αυτό το μυαλό είχα.......

Ξεκίνησα με χίλια προβλήματα κι έλεγα άντε να το παλέψω τρεις μήνες ,μετά έλεγα εξάμηνο ,μετά χρόνο ,τώρα όλο αυτό έχει αλλάξει τελείως στο μυαλό μου,θα θηλάζω για όσο θέλει το παιδί και δε κρύβω ότι νιώθω απίστευτες τύψεις που δεν θήλασα για αρκετό διάστημα το πρώτο μου παιδάκι .

Κάποια στιγμή το μεγάλο μου που είναι περίπου στα πέντε μου ζήτησε να θηλάσει και την άφησα με χαρά ,αλλά μόλις το δοκίμασε μου είπε :

''Μαμά το γάλα σου είναι πολύ νόστιμο πολύ καλύτερο από το φρέσκο

αλλά εγώ δεν ξέρω να θηλάζω μήπως είναι καλύτερα να μου το βγάζεις με το θήλαστρο όπως και της μπέμπας ,όταν πας στη δουλεία ? ''

Εγώ ένοιωσα πολύ άσχημα ...

Έτσι κάποιες μέρες όταν μου το ζητάει βγάζω και της δίνω λίγο.

Η τράπεζα μητρικού πάντως φαλήρησε .....

 

Εμένα πάλι με σοκάρει ο πρόωρος αποθηλασμός. Με σοκάρει η στάση της μαμάς που δεν μπορεί να ανεχτεί το παιδί πάνω της, με σοκάρει το πόσο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις πολύ βασικές του ανάγκες, με σοκάρει όλο αυτό που περνάει το παιδί ψυχικά και σωματικά και κανείς δεν θέλει να το δει.

Αυτό που είπε η Αγλαία με εκφράζει απόλυτα τώρα πια .

Και κοίτα να δεις πως αλλάζει ο άνθρωπος .

Ίσως λοιπόν κι εσύ κάποια στιγμή να αναθεωρήσεις χωρίς να το καταλάβεις καλά καλά

[Χλοη]

Ομολογώ ότι έβαλα το βίντεο αλλά είχα ένα πρόβλημα ήχου και δεν άκουσα. Αλλά βρε κορίτσια μου πάλι σοκαρίστηκα με κάτι εικόνες με μεγάλα παιδάκια που θήλαζαν... Μη με πετροβολήσετε... αλλά ας μου πει κάποια που γνωρίζει μέχρι ποιά ηλικία είναι φυσιολογικό (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη) ένα παιδάκι να θέλει να θηλάζει και να θηλάζει;

 

Φιλάκι και μένα έχουν περάσει τα ίδια πράγματα απ'το μυαλό μου. Ήξερα οτι η μαμά μου είχε θηλάσει μέχρι τα 4, και πίστευα οτι τόσο είναι φυσιολογικό, αλλά όχι παραπάνω. Όταν είδα για πρώτη φορά σε βίντεο παιδάκι 7 χρονών να θηλάζει, έπαθα ένα τρομερό σοκ. Σκέφτηκα όμως οτι κάποιοι σοκάρονται ακόμα και στην ιδέα ενός παιδιού 1 χρόνου να θηλάζει. Κι αναρωτήθηκα τελικά μήπως και το 7χρονο που θήλαζε είναι κι αυτό φυσιολογικό. Το έψαξα λίγο και βρήκα το άρθρο που έβαλε κι η Αγλαΐα πιό πάνω. Όλα αυτά που γράφει μου φάνηκαν πολύ λογικά, κι άρχισα να βλέπω τα πράγματα πιό χαλαρά.

Δε λέω, ακόμα μου φαίνεται λίγο περίεργο να βλέπω ένα παιδάκι 6-7 χρονών να θηλάζει, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχω συνηθίσει να βλέπω κάτι τέτοιο. Κανένας μας δεν έχει. Είναι κάτι πολύ σπάνιο στην κοινωνία που ζούμε. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι δεν είναι και σωστό.

Εγώ αποφάσισα να αφήσω την κόρη μου να αποθηλάσει μόνη της. Στα 4 στα 5 στα 7 όποτε θέλει. Έχω εμπιστοσύνη στη φύση. Τώρα το τι έχω ν'ακούσω αν η Νεφέλη αποφσίσει να θηλάσει και μετά τα 5...

Εδώ θα έρχομαι να τα γράφω να γελάμε!!!

[aglaia]

Εγώ πάλι πιστεύω, χωρίς να έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα αυτό, ότι εξαρτάται από το κάθε παιδάκι και ένα καλό benchmark είναι πότε θα αλλάξει τα milk teeth του. Αγλαία έχει κάποια βάση αυτό; Απλά σκέφτηκα ότι αυτός είναι ο λόγος που τα πρώτα δόντια στα αγγλικά ονομάζονται milk teeth (αλήθεια, στα ελληνικά πώς τα λέμε; ).

 

Τα παιδιά είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Τα περισσότερα αποθηλάζουν μεταξύ 3,5 και 4,5. Όμως έχω δει και πολύ μικρότερα παιδιά να αποθηλάζουν μόνα τους, πολύ σπάνια πριν τους 18 μήνες, κάπως πιο συχνά περίπου στα 2, ακόμη πιο συχνά μετά τα 2,5. Νομίζω ότι το 90% των παιδιών αποθηλάζει μόνο του μεταξύ 18 μηνών και 5,5-6 χρονών. Το άλλο 10% πιάνει τις άκρες στην καμπύλη της κανονικής κατανομής!

Αυτά συμφωνούν και με όσα έχω διαβάσει στο mothering your nursing toddler και στο adventures in tandem nursing

 

Tα milk teeth λέγονται νεογηλά και συνήθως τα παιδιά αποθηλάζουν πριν αρχίσουν να χάνουν τα πρώτα νεογηλά δόντια. Ακόμη και αυτό έχει αρκετά μεγάλη διακύμανση. Μερικά παιδιά ξεκινούν να χάνουν τα νεογηλά πριν τελειώσουν τα νήπια ενώ άλλα στη Β΄δημοτικού. Νομίζω ότι υπάρχει μια διακύμανση γύρω στα 2 χρόνια.

[aglaia]

Τώρα το τι έχω ν'ακούσω αν η Νεφέλη αποφσίσει να θηλάσει και μετά τα 5...

Εδώ θα έρχομαι να τα γράφω να γελάμε!!!

 

Εγώ πάντως είχα πει στο Θαλή ότι θα προτιμούσα να μη θηλάζουμε δημόσια μετά τα 5 γιατί είναι ασυνήθιστο και θα τον κοιτούν περίεργα. Ήταν πολύ μεγάλος, κατάλαβε και με ρώτησε αν αυτό θα γίνεται και με αυτούς που το ξέρουν και δεν το θεωρούν περίεργο. Του απάντησα ότι με αυτούς δεν υπάρχει πρόβλημα και από τότε αν ήθελε να θηλάσει όταν είμασταν με κόσμο ερχόταν και ρωτούσε διακριτικά:

- Μ'αυτούς θηλάζουμε;

- Ναι...

- Μπορώ τώρα, δεν με πειράζει να περιμένω;

[aglaia]

''Μαμά το γάλα σου είναι πολύ νόστιμο πολύ καλύτερο από το φρέσκο

αλλά εγώ δεν ξέρω να θηλάζω μήπως είναι καλύτερα να μου το βγάζεις με το θήλαστρο όπως και της μπέμπας ,όταν πας στη δουλεία ? ''

Εγώ ένοιωσα πολύ άσχημα ...

Γιατί ένιωσες άσχημα; Αυτό που κάνεις είναι υπέροχο για το παιδί, έχει ανάγκη την προσφορά σου κι εσύ ανταποκρίνεσαι!

 

Αυτό που είπε η Αγλαία με εκφράζει απόλυτα τώρα πια .

Και κοίτα να δεις πως αλλάζει ο άνθρωπος .

Μία παιδοψυχολόγος ανάγκαζε τις μητέρες να αποθηλάσουν μέχρι τους 18 μήνες γιατί τόσο ήταν ανεκτό σύμφωνα με τα όσα είχε μάθει. Όταν η ίδια έγινε μητέρα θήλασε 3 χρόνια.

Στο δικό της το παιδί είδε αυτά που δεν μπορούσε να δει στα άλλα παιδιά και άλλαξε εντελώς άποψη για το θέμα!

 

Αυτή ως μητέρα δεν περιορίστηκε από τις επαγγελματικές της γνώσεις και ανταποκρίθηκε στις ανάγκες του παιδιού της πολύ καλά!

[soko]

''Μαμά το γάλα σου είναι πολύ νόστιμο πολύ καλύτερο από το φρέσκο

αλλά εγώ δεν ξέρω να θηλάζω μήπως είναι καλύτερα να μου το βγάζεις με το θήλαστρο όπως και της μπέμπας ,όταν πας στη δουλεία ? ''

Εγώ ένοιωσα πολύ άσχημα ...

Γιατί ένιωσες άσχημα; Αυτό που κάνεις είναι υπέροχο για το παιδί, έχει ανάγκη την προσφορά σου κι εσύ ανταποκρίνεσαι!

 

Ένοιωσα πολύ άσχημα που το παιδί μου είχε αποθηλάσει στις 30 μέρες

και του φαινόταν τόσο παράξενο να θηλάσει ξανά ,δεν ήξερε πως.

Νιώθω άσχημα που με βλέπει να θηλάζω συνέχεια την μικρή ενώ εκείνο

δεν είχε αυτή την ευκαιρία ,λόγω ασχετοσύνης δικής μου και όλου του περίγυρου μου.

Πάντως έστω και με αντλημένο γάλα όσο μπορώ να βγάζω και προλαβαίνω

θα της δίνω .

[aglaia]

 

Ένοιωσα πολύ άσχημα που το παιδί μου είχε αποθηλάσει στις 30 μέρες

και του φαινόταν τόσο παράξενο να θηλάσει ξανά ,δεν ήξερε πως.

Νιώθω άσχημα που με βλέπει να θηλάζω συνέχεια την μικρή ενώ εκείνο

δεν είχε αυτή την ευκαιρία ,λόγω ασχετοσύνης δικής μου και όλου του περίγυρου μου.

Πάντως έστω και με αντλημένο γάλα όσο μπορώ να βγάζω και προλαβαίνω

θα της δίνω .

 

Τότε έκανες το καλύτερο που μπορούσες για τα τότε δεδομένα.

 

Για το παιδί σου που σε βλέπει να θηλάζεις το άλλο παιδί είναι δώρο γιατί μαθαίνει ότι έτσι μεγαλώνουν τα παιδιά, ότι έτσι είναι η προσφορά από τους γονείς στα παιδιά! Από αυτή την προσφορά κερδίζει κι εκείνο.

 

Εσύ μέσα από αυτή τη διαδικασία μπορείς να είσαι καλύτερη μαμά και για τα δύο παιδιά. Αυτό το είπε μια μαμά που υποστήριξα και κατάφερε να θηλάσει όπως ήθελε μόνο το 3ο παιδί της. Μετά έγινε σύμβουλος στη La Leche!

[Rosie]

Τώρα το τι έχω ν'ακούσω αν η Νεφέλη αποφσίσει να θηλάσει και μετά τα 5...

Εδώ θα έρχομαι να τα γράφω να γελάμε!!!

 

Μα γιατί Χλόη ευελπιστείς ότι δεν θα ακούσεις τίποτα πριν από τα πέντε;;;

Εδώ τα παιδιά μας είναι ακόμη τόσο μικρά και ακούμε τα απίστευτα! Μέχρι τότε θα έχουμε γίνει γνωστές ως οι θηλάζουσες τρελές και έτσι δεν πρόκειται να ακούσουμε τίποτα!

 

Πάντως να πω ότι είχα πάει σε μια παρουσίαση baby-wearing όταν ήμουν έγκυος, και η κοπέλα που την έκανε είχε μια κόρη 6.5 χρονών την οποία θήλαζε ακόμη...

[aglaia]

Μέχρι τότε θα έχουμε γίνει γνωστές ως οι θηλάζουσες τρελές και έτσι δεν πρόκειται να ακούσουμε τίποτα!

 

Αυτό είναι αλήθεια! Μετά τα δύο ακούς όλο και λιγότερα! Τα λένε από μέσα τους...

[soko]

 

Ένοιωσα πολύ άσχημα που το παιδί μου είχε αποθηλάσει στις 30 μέρες

και του φαινόταν τόσο παράξενο να θηλάσει ξανά ,δεν ήξερε πως.

Νιώθω άσχημα που με βλέπει να θηλάζω συνέχεια την μικρή ενώ εκείνο

δεν είχε αυτή την ευκαιρία ,λόγω ασχετοσύνης δικής μου και όλου του περίγυρου μου.

Πάντως έστω και με αντλημένο γάλα όσο μπορώ να βγάζω και προλαβαίνω

θα της δίνω .

 

Τότε έκανες το καλύτερο που μπορούσες για τα τότε δεδομένα.

 

Για το παιδί σου που σε βλέπει να θηλάζεις το άλλο παιδί είναι δώρο γιατί μαθαίνει ότι έτσι μεγαλώνουν τα παιδιά, ότι έτσι είναι η προσφορά από τους γονείς στα παιδιά! Από αυτή την προσφορά κερδίζει κι εκείνο.

Γι'αυτό είμαι σίγουρη ,νιώθει περήφανη και πολλές φορές θέλει να βοηθήσει κιόλας και μου κρατάει το θήλαστρο όταν θηλάζω παράλληλα με το μωρό .

Στην αρχή νόμιζα ότι θα ζήλευε και ο θηλασμός θα έκανε χειρότερα τα πράγματα ,όμως το αντίθετο όσο θηλάζω έχω χρόνο μαζί της και κάνουμε τα πάντα, ακόμα και χειροτεχνίες .

[ilonka19]

Οσο αφορά τον παρατεταμένο θηλασμό έχω ανάμεικτα συναισθηματα και σκέψεις. Σκέφτομαι οτι από τη μία μια μητέρα που θηλάζει το 5,6, 7, 8 ετων παιδί της το θεωρεί φυσικό, και υποστηρίζει οτι παλιότερα αυτό ηταν ο κανόνας. Δεν έχω πεισθει όμως τελείως οτι παλιότερα οι γυναίκες θήλαζαν τόσο πολύ. Οι γυναίκες που ζούσαν σε πρωτόγονες κοινωνίες, δεν θα χρησιμοποιούσαν καποιο αντισυλληπτικό μέσο οπότε 2-3 χρόνια μετά τον πρώτο τοκετό ακολουθούσε ένα δευτερο παιδί, το οποίο θα έπαιρνε τη θέση του πρώτου στο στήθος της μητέρας. Και μη μου πείτε ότι θηλαζαν δυο παιδιά (βρέφος και λχ τριών ετών) γιατί αυτό ηταν θα ηταν αδύνατο από τη στιγμή που την περίμενε δουλεία στο χωράφι και να μαγειρεψει για άλλα 5-10 άτομα.

 

Από την άλλη αν μια μητερα θέλει να θηλάσει το παιδί της μεχρι τα 6 και τα 7 σε κανέναν δεν πέφτει λόγος Εξάλλου νομίζω οτι σε αυτή την ηλικία ο θηλασμός έχει περισσότερη σχέση με την αγκαλιά και την τρυφερότητα παρά με το γαλα-φαγητό.

[Rosie]

Τι εννοείς;

Αυτά που γράφω τα λένε οι ψυχολόγοι που προτιμούν την επιστημονική τεκμηρίωση και αυτοί είναι που καρφώνουν (και καλά κάνουν) τους συναδέλφους τους που έχουν μείνει αλλού.

 

Ο σχεδιασμός μελετών, η συλλογή παρατηρήσεων, η επεξεργασία τους είναι πολλή δουλειά και έχουν κάθε λόγο αυτοί που την κάνουν να την υπερασπίζονται.

 

Το πρόβλημα είναι οι άλλοι που γράφουν και λένε διάφορες αυθαιρεσίες που φαίνεται να συμφωνούν με κάποιες θεωρίες επίσης αυθαίρετες...

 

Θα πω κι εγώ την άποψή μου σ' αυτό, ως ερευνήτρια. Υποστηρίζω φυσικά την επιστημονική τεκμηρίωση, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι το άλφα και το ωμέγα σε μια επιστήμη. Πρώτον, όπως ανέφερα και παλαιότερα στη συζήτηση με τα εμβόλια, όποιος έχει ασχοληθεί λίγο με την έρευνα γνωρίζει ότι είναι σχετικά εύκολο να αποδείξεις το οτιδήποτε. Αυτό γίνεται με τον "κατάλληλο" σχεδιασμό της έρευνας, τη συλλογή επιλεκτικού δείγματος, την "παράλειψη" σημαντικών control factors, τη "βολική" απομάκρυνση τυχών outliers κτλ κτλ. Γι' αυτό άλλωστε βλέπουμε έρευνες με "κουφά" αποτελέσματα να δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά (βλέπε πχ έρευνες που σπονσάρονται από τις φαρμακοβιομηχανίες).

Επίσης, επιστημονικές έρευνες που καταλήγουν σε politically-incorrect συμπεράσματα, συνήθως "εξαφανίζονται" από προσώπου γης! Και όπως ένας πολύ μεγάλος ερευνητής στον κλάδο μου έγραψε πρόσφατα, ποτέ δεν βλέπουμε "no-conclusion" studies! Γιατί δηλαδή να αναμένουμε η οποιαδήποτε έρευνα να μας οδηγήσει σε συμπεράσματα, είτε θετικά είτε αρνητικά; Ο λόγος που δεν παρουσιάζονται είναι γιατί δεν υπάρχουν. Αν εγώ πχ κάνω μια μεγάλη επιστημονική έρευνα και δεν καταλήξω σε κάποιο στατιστικά σημαντικό αποτέλεσμα, τότε ξέρω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δημοσιευτεί οπουδήποτε, οπότε αρχίζω να παίζω με τις διάφορες παραμέτρους μέχρι να καταλήξω κάπου! Ντρέπομαι που το λέω, αλλά είναι η αλήθεια, διαφορετικά θα βγω γρήγορα από το παιχνίδι.

Δεύτερον, πιστεύω πολύ και στην παρατήρηση, γιατί πολύ απλά δεν μπορούν, ή δεν είναι εύκολο και απλό να μετρηθούν και να τεκμηριωθούν τα πάντα. Για παράδειγμα, όλοι αυτοί οι γονείς οι οποίοι "παρατήρησαν" στα παιδάκια τους αλλαγές μετά τη χορήγηση κάποιου εμβολίου είναι τρελοί και θα πρέπει να τους απορρίψουμε επειδή δεν έχει επιστημονικά τεκμηριωθεί το γεγονός ότι τα εμβόλια έχουνε σοβαρές παρενέργειες;

[Rosie]

Οι γυναίκες που ζούσαν σε πρωτόγονες κοινωνίες, δεν θα χρησιμοποιούσαν καποιο αντισυλληπτικό μέσο οπότε 2-3 χρόνια μετά τον πρώτο τοκετό ακολουθούσε ένα δευτερο παιδί, το οποίο θα έπαιρνε τη θέση του πρώτου στο στήθος της μητέρας. Και μη μου πείτε ότι θηλαζαν δυο παιδιά (βρέφος και λχ τριών ετών) γιατί αυτό ηταν θα ηταν αδύνατο από τη στιγμή που την περίμενε δουλεία στο χωράφι και να μαγειρεψει για άλλα 5-10 άτομα.

 

ilonka έχεις μάλλον μπερδέψει εδώ τις χρονικές περιόδους της εξέλιξης του ανθρώπου. Οι πρωτόγονοι άνθρωποι δεν είχανε χωράφια να καλλιεργούνε, η γεωργία είναι πολύ πρόσφατη "ενασχόληση" στην ιστορία της εξέλιξης του είδους μας.

Οπότε εγώ φαντάζομαι πρωτόγονες γυναίκες να κάθονται στις σπηλιές τους, ενώ οι άντρες τους έλειπαν έξω για κυνήγι, και να κάνουν tandem nursing

[ilonka19]

Οι γυναίκες που ζούσαν σε πρωτόγονες κοινωνίες, δεν θα χρησιμοποιούσαν καποιο αντισυλληπτικό μέσο οπότε 2-3 χρόνια μετά τον πρώτο τοκετό ακολουθούσε ένα δευτερο παιδί, το οποίο θα έπαιρνε τη θέση του πρώτου στο στήθος της μητέρας. Και μη μου πείτε ότι θηλαζαν δυο παιδιά (βρέφος και λχ τριών ετών) γιατί αυτό ηταν θα ηταν αδύνατο από τη στιγμή που την περίμενε δουλεία στο χωράφι και να μαγειρεψει για άλλα 5-10 άτομα.

 

ilonka έχεις μάλλον μπερδέψει εδώ τις χρονικές περιόδους της εξέλιξης του ανθρώπου. Οι πρωτόγονοι άνθρωποι δεν είχανε χωράφια να καλλιεργούνε, η γεωργία είναι πολύ πρόσφατη "ενασχόληση" στην ιστορία της εξέλιξης του είδους μας.

Οπότε εγώ φαντάζομαι πρωτόγονες γυναίκες να κάθονται στις σπηλιές τους, ενώ οι άντρες τους έλειπαν έξω για κυνήγι, και να κάνουν tandem nursing

Οκ δικό μου λάθος, δεν αναφέρομαι στην παλαιολιθική εποχή, αλλά στη νεολιθική, όταν άρχισαν να έχουν χωραφάκια .

Επίσης κάτι που με βάζει σε σκέψεις είναι οτι ποτέ δεν είδα πουθενά ουτε σε αγγείο, ουτε σε πίνακα, ουτε τοιχογραφία γυναίκα να θηλάζει παιδιά διαφορετικής ηλικίας.

[aglaia]

 

Θα πω κι εγώ την άποψή μου σ' αυτό, ως ερευνήτρια. Υποστηρίζω φυσικά την επιστημονική τεκμηρίωση, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι το άλφα και το ωμέγα σε μια επιστήμη. Πρώτον, όπως ανέφερα και παλαιότερα στη συζήτηση με τα εμβόλια, όποιος έχει ασχοληθεί λίγο με την έρευνα γνωρίζει ότι είναι σχετικά εύκολο να αποδείξεις το οτιδήποτε. Αυτό γίνεται με τον "κατάλληλο" σχεδιασμό της έρευνας, τη συλλογή επιλεκτικού δείγματος, την "παράλειψη" σημαντικών control factors, τη "βολική" απομάκρυνση τυχών outliers κτλ κτλ. Γι' αυτό άλλωστε βλέπουμε έρευνες με "κουφά" αποτελέσματα να δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά (βλέπε πχ έρευνες που σπονσάρονται από τις φαρμακοβιομηχανίες).

Επίσης, επιστημονικές έρευνες που καταλήγουν σε politically-incorrect συμπεράσματα, συνήθως "εξαφανίζονται" από προσώπου γης! Και όπως ένας πολύ μεγάλος ερευνητής στον κλάδο μου έγραψε πρόσφατα, ποτέ δεν βλέπουμε "no-conclusion" studies! Γιατί δηλαδή να αναμένουμε η οποιαδήποτε έρευνα να μας οδηγήσει σε συμπεράσματα, είτε θετικά είτε αρνητικά; Ο λόγος που δεν παρουσιάζονται είναι γιατί δεν υπάρχουν. Αν εγώ πχ κάνω μια μεγάλη επιστημονική έρευνα και δεν καταλήξω σε κάποιο στατιστικά σημαντικό αποτέλεσμα, τότε ξέρω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δημοσιευτεί οπουδήποτε, οπότε αρχίζω να παίζω με τις διάφορες παραμέτρους μέχρι να καταλήξω κάπου! Ντρέπομαι που το λέω, αλλά είναι η αλήθεια, διαφορετικά θα βγω γρήγορα από το παιχνίδι.

Δεύτερον, πιστεύω πολύ και στην παρατήρηση, γιατί πολύ απλά δεν μπορούν, ή δεν είναι εύκολο και απλό να μετρηθούν και να τεκμηριωθούν τα πάντα. Για παράδειγμα, όλοι αυτοί οι γονείς οι οποίοι "παρατήρησαν" στα παιδάκια τους αλλαγές μετά τη χορήγηση κάποιου εμβολίου είναι τρελοί και θα πρέπει να τους απορρίψουμε επειδή δεν έχει επιστημονικά τεκμηριωθεί το γεγονός ότι τα εμβόλια έχουνε σοβαρές παρενέργειες;

 

Rosie, συμφωνώ σε όλα μαζί σου και στις παρατηρήσεις των μη ειδικών όπως αυτές των γονέων. Αυτές τις παρατηρήσεις αν τις συγκεντρώσει κάποιος θα μπορέσει να τις επεξεργαστεί και να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα.

 

Την κατευθυνόμενη έρευνα τη γνωρίζουμε, ακόμη και αυτή που δεν οδηγεί σε συμπεράσματα κλπ κλπ.

 

Το πρόβλημα είναι με τις θεωρίες που διατυπώνονται όπως πχ το ότι υπάρχουν πυρετογόνα στο γάλα (το έλεγαν αυτό για χρόνια και ακόμη κάποιοι γιατροί απαγορεύουν το θηλασμό αν η μητέρα έχει πυρετό). Μετά από τόσα χρόνια έρευνας δεν έχει βρεθεί τίποτα με αυτή την ονομασία όμως η οδηγία καλά κρατεί!

 

Το χειρότερο είναι σε κάποιες ανθρωπιστικές επιστήμες όπως η ψυχολογία που η Ντολτό λέει πχ ότι ο θηλασμός πρέπει να σταματά στους 9 μήνες γιατί μετά η επικοινωνία του παιδιού είναι λεκτική και δεν χρειάζεται να είναι σωματική. Τη συνεχίζει μάλιστα την ιστορία και λέει ότι αν συνεχιστεί ο θηλασμός το παιδί δεν θα μιλήσει, δεν θα επικοινωνήσει.

 

Τα ερωτήματα που αμέσως μπορεί κάποιος να θέσει είναι και απαντώ σε παρένθεση

1. Συνδέεται πράγματι ο θηλασμός με την ομιλία; (δεν έχει συνδεθεί, τα παιδιά που θηλάζουν και μιλάνε και μαθαίνουν να διαβάζουν και να γράφουν και συνεχίζουν να θηλάζουν, είναι συνήθως πιο επικοινωνιακά... ποτέ πουθενά δεν παρατηρήθηκε καθυστέρηση στην έναρξη της ομιλίας σε σχέση με τα παιδιά που δεν θηλάζουν)

2. Η Ντολτό συνέλεξε στοιχεία από παιδιά που θηλάζουν και από παιδιά που δεν θηλάζουν και τα επεξεργάστηκε; Ποιο ήταν το μέγεθος του δείγματος; Τί διαφορές βρήκε ανάμεσα στις δύο ομάδες;

(δεν έκανε τίποτα από αυτά, δικαιολογεί τις προσωπικές της επιλογές, μεγαλωμένη σε μια κοινωνία όπου το ποσοστό έναρξης θηλασμού είναι μόλις 48% και ουσιαστικά ανύπαρκτο στην ηλικία των 9 μηνών, άρα δεν είχε καν δείγμα...)

3. Οι ψυχολόγοι αναφέρονται στη Ντολτό όπως αναφέρονται και σε άλλους επιστήμονες που τεκμηρίωσαν τη δουλειά τους; (δυστυχώς ναι και δεν μπορούν να ξεχωρίσου τη διαφορά...)

 

Η Ντολτό είναι ένα μόνο παράδειγμα..

 

Διατύπωσε άφθονες αυθαιρεσίες, τι έκανε λογικοφανείς με διάφορες επίσης αυθαίρετες θεωρίες και αυτό είναι αρκετό για τους περισσότερους ψυχολόγους...

[Rosie]

Rosie, συμφωνώ σε όλα μαζί σου και στις παρατηρήσεις των μη ειδικών όπως αυτές των γονέων. Αυτές τις παρατηρήσεις αν τις συγκεντρώσει κάποιος θα μπορέσει να τις επεξεργαστεί και να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα.

 

Την κατευθυνόμενη έρευνα τη γνωρίζουμε, ακόμη και αυτή που δεν οδηγεί σε συμπεράσματα κλπ κλπ.

 

Το πρόβλημα είναι με τις θεωρίες που διατυπώνονται όπως πχ το ότι υπάρχουν πυρετογόνα στο γάλα (το έλεγαν αυτό για χρόνια και ακόμη κάποιοι γιατροί απαγορεύουν το θηλασμό αν η μητέρα έχει πυρετό). Μετά από τόσα χρόνια έρευνας δεν έχει βρεθεί τίποτα με αυτή την ονομασία όμως η οδηγία καλά κρατεί!

 

Το χειρότερο είναι σε κάποιες ανθρωπιστικές επιστήμες όπως η ψυχολογία που η Ντολτό λέει πχ ότι ο θηλασμός πρέπει να σταματά στους 9 μήνες γιατί μετά η επικοινωνία του παιδιού είναι λεκτική και δεν χρειάζεται να είναι σωματική. Τη συνεχίζει μάλιστα την ιστορία και λέει ότι αν συνεχιστεί ο θηλασμός το παιδί δεν θα μιλήσει, δεν θα επικοινωνήσει.

 

Τα ερωτήματα που αμέσως μπορεί κάποιος να θέσει είναι και απαντώ σε παρένθεση

1. Συνδέεται πράγματι ο θηλασμός με την ομιλία; (δεν έχει συνδεθεί, τα παιδιά που θηλάζουν και μιλάνε και μαθαίνουν να διαβάζουν και να γράφουν και συνεχίζουν να θηλάζουν, είναι συνήθως πιο επικοινωνιακά... ποτέ πουθενά δεν παρατηρήθηκε καθυστέρηση στην έναρξη της ομιλίας σε σχέση με τα παιδιά που δεν θηλάζουν)

2. Η Ντολτό συνέλεξε στοιχεία από παιδιά που θηλάζουν και από παιδιά που δεν θηλάζουν και τα επεξεργάστηκε; Ποιο ήταν το μέγεθος του δείγματος; Τί διαφορές βρήκε ανάμεσα στις δύο ομάδες;

(δεν έκανε τίποτα από αυτά, δικαιολογεί τις προσωπικές της επιλογές, μεγαλωμένη σε μια κοινωνία όπου το ποσοστό έναρξης θηλασμού είναι μόλις 48% και ουσιαστικά ανύπαρκτο στην ηλικία των 9 μηνών, άρα δεν είχε καν δείγμα...)

3. Οι ψυχολόγοι αναφέρονται στη Ντολτό όπως αναφέρονται και σε άλλους επιστήμονες που τεκμηρίωσαν τη δουλειά τους; (δυστυχώς ναι και δεν μπορούν να ξεχωρίσου τη διαφορά...)

 

Η Ντολτό είναι ένα μόνο παράδειγμα..

 

Διατύπωσε άφθονες αυθαιρεσίες, τι έκανε λογικοφανείς με διάφορες επίσης αυθαίρετες θεωρίες και αυτό είναι αρκετό για τους περισσότερους ψυχολόγους...

 

Αγλαία κατάλαβα καλά τόσο καιρό το πνεύμα σου όταν αναφέρεσαι στην επιστημονική τεκμηρίωση. Αυτά όμως τα έγραψα για να ενημερώσω άλλες κοπέλες που δεν ασχολήθηκαν με την έρευνα για τα προβλήματα που παρουσιάζονται στην έρευνα και στην τεκμηρίωση. Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί την έννοια της κατευθυνόμενης έρευνας, και πολλές φορές they cannot read between the lines, or beyond the media headlines (συγνώμη για τα αγγλικά, αλλά όταν αναφέρομαι στην έρευνα πραγματικά δυσκολεύομαι με τα ελληνικά).

Οπότε θέλω να πω ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, όχι μόνο μ' αυτούς που δεν τεκμηριώνουνε τις απόψεις τους, αλλά και μ' αυτούς που τις τεκμηριώνουνε!

Δυστυχώς αυτό με τις παρατηρήσεις των γονέων σχετικά με τα εμβόλια αλλά και με άλλα ζητήματα που έχουνε να κάνουνε με παιδιά στην πραγματικότητα δεν είναι υλοποιήσιμο γιατί μπαίνει πολύ noise στην συλλογή των δεδομένων, οπότε αμφιβάλλω αν θα είχαμε ποτέ κάποιο αξιόπιστο συμπέρασμα (ή, ας το θέσω καλύτερα, αν το συμπέρασμα θα ήτανε αποδεκτό ακριβώς λόγω των προβλημάτων με τη συλλογή των δεδομένων).